Ομολογία

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ

απο τον οικειο επίσκοπο

του ιστολόγου της Αποτειχισης

δημοσιογράφου

Οδυσσέα Τσολογιάννη

Η ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΣ

ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ

ΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο για την Εκκλησία. Η απραξία, ο επαγγελματισμός, η χρησιμοποίησις της Νύμφης του Χριστού Εκκλησίας για απόκτηση προσωπικής δόξας, χρήματος και ηδονών, η καταπάτησι επί πτωμάτων για την ανελειξι σε επισκοπικούς θρόνους, είναι πρωτοφανείς στην ιστορία της Εκκλησίας, αν ληφθεί υπ’ όψιν, ότι σήμερα έπαυσε να μιλά το μοναχικό τάγμα, σιώπησαν τα μοναστήρια, αυτά που ανέκαθεν αποτελούσαν το αντίπαλον δέος των κακών Επισκόπων. Η μη στηλίτευση των κακώς γινομένων από τους επισκόπους, η εξαθλίωση των πιστών, οι οποίοι περιφέρονται τήδε κακείσε ως μη έχοντες ποιμένας και ευωχούνται στην σύγχρονη Βαβυλώνα της εκκοσμικεύσεως και εκπορνεύσεως των πάντων, η έλλειψις φωτεινών παραδειγμάτων από τον μοναχικό χώρο, που ως άλλος Θεόδωρος Στουδίτης η Ιωάννης ο Πρόδρομος θα θέσουν φραγμό και θα καυτηριάσουν την εκκοσμίκευσή τους και τις αιρετικές τους αποκλίσεις και πρακτικές, έχει επιτύχει να φαντάζει η Εκκλησία ως η προφητευόμενη πόρνη «Βαβυλώνα» της Αποκαλύψεως.

Το σώμα των Επισκόπων διεκδικεί για τον εαυτό του την Εκκλησίαν, όχι μόνο ως εξωτερικόν θεσμόν και εξουσίαν, αλλά θεωρεί ιδιοκτησία του και αυτά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ως εκ τούτου αδιαφορεί για τους Ιερούς Κανόνες, αδιαφορεί για την εκλογή επισκόπων δια της επιστασίας του Αγίου Πνεύματος (αφού τα μαγειρέματα των επισκοπικών εκλογών και οι ομάδες που επιδιώκουν την προώθησιν των «ιδικών τους» καθίστανται δια του Τύπου από μηνών γνωστά, αλλά δυστυχώς «άγνωστα» εις το Άγιον Πνεύμα). Αδιαφορεί για την δικαιοσύνη στο χώρο της Εκκλησίας, αφού απαθέστατα τίθενται στο Αρχείο η στον κάλαθο των αχρήστων οι σκανδαλώδεις υποθέσεις που αφορούν Αρχιερείς και ιερείς του συστήματος, ενώ αντίθετα όσοι ιερείς η λαϊκοί δεν υπηρετούν το εκκλησιαστικό κατεστημένο εξουθενώνονται, διασύρονται και εξευτελίζονται.

Σ’ αυτήν την διαμορφωθείσα άθλια και πανάθλια κατάσταση, την συνεχώς εξαχρειουμένη, προστέθηκαν τελευταίως και άλλες προδοτικές ενέργειες, που αφορούν την καρδιά της Εκκκλησίας, αυτόν τον ίδιο τον πυρήνα της Πίστεως. Τουλάχιστον ως πριν μερικά χρόνια, αν και παρόμοιες ενέργειες συνέβαιναν, τουλάχιστον προσπαθούσαν οι παραβάτες των αρχιερείς να τις κρατήσουν κρυφές. Σήμερα, όμως, όπως σε όλες τις μορφές της ζωής (κατά τον π. Αθανάσιο Μυτιληναίο) «το μυστήριον της ανομίας» εγγίζει την πληρότητά του, αφού «έχει αρχίσει να γίνεται της μόδας η απιστία και η έκλυση των ηθών, ακόμα και στους χριστιανικούς χώρους η μοιχεία και η ομοφυλοφιλία… στεφανώνονται επίσημα», αφού «οι ζώντες την ανομία, ίσως, να είναι και οι περισσότεροι, τότε… έχουμε το φαινόμενο της αποστασίας», την αποκάλυψη δηλαδή και φανέρωση «της επιτελουμένης ανομίας», αφού τότε, δεν θα έχει λόγους πλέον να κρυφτεί η ανομία. Και η «αποστασία θα φέρει τον Αντίχριστο. Θα είναι δηλαδή, οι τελευταίες φάσεις του κακού μέσα στην ιστορία προ της δευτέρας Παρουσίας». Και ερωτά: Σήμερα, «μήπως φτάσαμε στο προτελευταίο στάδιο του Αντιχρίστου, αφού περνάμε από την Ανομία στην Αποστασία;». Είναι νωπή ακόμα η αίτηση της Ιεράς Συνόδου προς την άθεη αρχή προστασίας του Πολίτη, να μη θεωρείται η ομοφυλοφιλία των επισκόπων ως κώλυμα!!! Είναι νωπές ακόμα –και συνεχώς ανανεούμενες– οι εικόνες των συμπροσευχών επισκόπων και πατριαρχών μετά αιρετικών. Είναι νωπές ακόμα οι δωρεές Κορανίου από δύο πατριάρχες: προσέφεραν αντί Αγίας Γραφής ως δώρο Κοράνιο, το οποίον (φρίξατε) ονόμασαν «Ιερό»! Ποιό; Το Κοράνιο που υβρίζει τον Ιησού Χριστό!!! Είναι νωπό ακόμα το «ημι-συλλείτουργο» πατριάρχη Βαρθολομαίου και πάπα Βενέδικτου, όπου ο Πάπας απέλαβε τιμές Αγίου και Πρώτου Αρχιερέως! Είναι νωπά ακόμα τα αίσχη του Πόρτο Αλέγκρε, όπου εξισώθηκε για άλλη μια φορά η Μία Αγία Εκκλησία μας με τις Προτεσταντικές παρασυναγωγές και ομολογίες και όπου οι αιρετικές κακοδοξίες καθιερώθηκαν ως «χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος»! Αυτό κι αν αποτελεί «βλασφημία του Αγίου Πνεύματος»!

OΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΥΣΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΕΙΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙ

ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ

Σεβασμιώτατε π. Νικόδημε,

Πριν πάρω τις αποφάσεις που η Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει διδάξει πως πρέπει να λαμβάνουμε από τους κακώς περιπατούντας επισκόπους, τους επισκόπους, οι οποίοι αντί να επι-σκοπούν και να φροντίζουν το ποίμνιο της Εκκλησίας του Θεού, το παραδίδουν βορά εις τα στόματα των αιρετικών, προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί σας με ανοικτή επιστολή (13/5/2011). Με αυτή σας περιέγραψα τον σκανδαλισμό μου και το πρόβλημα συνειδήσεως που με κατατρώγει, καθώς βλέπω πως η ελλαδική θεσμική Εκκλησία μας εξαχρειούται δια των ενεργειών και παραλείψεων των επισκόπων της, μεταξύ των οποίων και εσείς. Και αναφέρομαι ειδικώς σε εσάς, αφού αποτελείτε τον πνευματικό πατέρα των πιστών της περιοχής στην οποία διαμένω.

Περίμενα απάντηση, αλλά η πατρική σας ευαισθησία δεν έστερξε να απαντήσει σε μένα, αποδεικνύοντας ότι με θεωρείτε «ως πρόβατον απολωλός», το οποίον αποφεύγετε να επιζητήσετε και να σώσετε –όπως οφείλατε– ως καλός ποιμήν, μιμούμενος τον αρχιποίμενα Ιησούν. Ούτε για τα μάτια, λοιπόν, δεν απαντήσατε στην επιστολή μου, ώστε αν κάπου σφάλλω να με διορθώσετε, αν κάπου σας έχω παρεξηγήσει να λύσετε την παρεξήγηση, αν σε κάποια σημεία οι παρατηρήσεις μου ήσαν ορθές να τις αποδεχθείτε.

Ασφαλώς, κάθε αντικειμενικός και ουδέτερος παρατηρητής, εύκολα βγάζει τα συμπεράσματά του από την συμπεριφοράν σας αυτήν. Τρομάξατε με το πλήθος των στοιχείων που σας παρέθεσα και σκεφθήκατε: πως να απαντήσω στα αναπάντητα; Πως να ανοίξω κουβέντα και να απαντήσω στα αυτονόητα; Προτιμότερο να σιωπήσω. Και ακολουθήσατε και σε αυτό την μέθοδον των Οικουμενιστών: Να αποφεύγουν να απαντήσουν σ’ εκείνους που τους θέτουν προ των ευθυνών τους και τους ζητούν να απολογηθούν με βάση τους Αγίους Πατέρες. Να αρνούνται δημοσίως και αδιαντρόπως το επισκοπικό-πατρικό τους καθήκον. Μήπως, εν τοιαύτη περιπτώσει, Σεβασμιώτατε, θα έπρεπε να καταθέσετε και το ωμοφόριό σας; Γιατί, αλήθεια, πως θα τολμήσετε πάλι να ομιλήσετε για την παραβολή του ασώτου; Ο γέρων Πατέρας της Παραβολής, παρά την ηλικία και με τρεμάμενα βήματα πρόλαβε την επιστροφήν του ασώτου υιού του. Μήπως διαπιστώσατε εκ του μακρόθεν ότι είμαι χειρότερος και από τον άσωτο;

Α. Aπό τις αρχές του έτους 2001, δηλαδή πέραν της δεκαετίας, είστε μητροπολίτης της μητροπόλεως Κασσανδρείας εις ήν ανήκει και η κώμη της Σουρωτής, όπου υπέρ την 30ετίαν, διαμένω.

Δεν σας το αποκρύπτω ότι από την ημέρα που αισθάνομαι τον εαυτό μου ως ορθόδοξο χριστιανό, εκείνο που έμαθα και ενστερνίστηκα από τους πνευματικούς μου πατέρες, το οποίο είναι το πρώτο και το ΜΕΙΖΟΝ γιά τον ορθόδοξο χριστιανό, είναι να πιστεύη ορθόδοξα, δηλαδή να ζή και να φυλάσση την Ορθόδοξη πίστι και ευσέβεια.

Όταν διάβαζα το χωρίο της Γραφής και τα λόγια του Κυρίου, «πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λουκ. ιη΄ 8), δεν μπορούσα να το κατανοήσω, αφού έβλεπα να υπάρχουν ανά τον κόσμο πολλές Εκκλησίες και πολλά πατριαρχεία και πολλοί πατριάρχες και πολλοί αρχιεπίσκοποι.

Σήμερα όμως, βλέποντας την Οικουμενιστική αλλοίωσι, την ανεπανόρθωτη φθορά του κλήρου και του λαού και την έλλειψι ευαισθησίας γιά την κινδυνευόμενη Πίστι και την Πατρώα Eυσέβεια, κατανοώ πλήρως το αγωνιώδες αυτό ερώτημα του Κυρίου Ιησού. Η διαφύλαξι της Πίστεως, λοιπόν, είναι εντολή της Αγίας Γραφής, των Ιερών Κανόνων και των Αγίων Πατέρων. Λέγει ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός:

«Τούτο εστί το καύχημα ημών, η πίστις ημών, η καλή κληρονομία των Πατέρων ημών. Μετά ταύτης Θεώ παραστήναι ελπίζομεν και των ημαρτημένων λαβείν την άφεσιν. Ταύτης δε άνευ ουκ οίδα ποία δικαιοσύνη της αιωνίου κολάσεως ημάς λυτρώσεται».

Διατί το λέγω και το καταγράφω αυτό; Σήμερα εκκολάπτεται μέσα εις την Εκκλησία, μία φοβερή και αποτρόπαια Αίρεσι πελωρίων διαστάσεων.

Eίναι η αίρεσι του Οικουμενισμού–Πανθρησκειασμού.

Και αυτοί που αποδέχονται και προωθούν αυτή την Αίρεσι – φοβερόν ειπείν! – είναι πατριάρχαι, αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι και θεολόγοι, όπως τούτο εναργώς και αναμφισβητήτως αποκαλύπτουν οι αιρετικοί λόγοι και οι αιρετικές ενέργειές τους. Βεβαίως δεν είναι όλοι οι επίσκοποι αιρετικοί, με την έννοια ότι διδάσκουν όλοι την αίρεση, αλλά έχουν την ίδια ευθύνη κατά τους Ιερούς Κανόνες της καθ’ ημάς Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας, (όπως θα καταδείξουμε κατωτέρω) από την στιγμή που σιωπούν και που (ενώ επιμόνως ερωτώνται) δεν αποκαλύπτουν ποιοι είναι οι αιρετικοί συνάδελφοί τους, πράγμα πρωτοφανές στην εκκλησιαστική ιστορία, ακατανόητο και σχιζοφρενικό. Τούτο αποτελεί συνενοχή και συγκάλυψη ή μάλλον απόδειξι της εκπτώσεώς τους από το λειτούργημά τους, πρώτιστο καθήκον του οποίου είναι η καταπολέμηση των αιρέσεων. Έτσι, ενώ υπάρχει πιστοποιημένη η αίρεση του Οικουμενισμού από πλειάδα θεολόγων, καθηγητών πανεπιστημίου, μοναχών, επισκόπων και Αρχιεπισκόπων (μάλιστα δε από τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς χαρακτηρίστηκε ως Παναίρεση) οι επίσκοποι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και δεν γνωρίζουν και δεν αναφέρονται στην αίρεση αυτή, όχι γιατί δεν την γνωρίζουν (γιατί και τότε θα είχαν μεγάλη ευθύνη, αλλά η ευθύνη τους θα περιοριζόταν στην αδιαφορία τους και την αμέλεια), αλλά γιατί την γνωρίζουν και εκ φόβου και δειλίας, ως μισθωτοί εργάται (κατά τον Κύριο) δεν την καταπολεμούν. Και η Αποκάλυψη έχει ένα φοβερό «ουαί» από τον ίδιο τον Χριστό, που συμπληρώνει τα «ουαί» που εκτόξευσε κατά των Φαρισαίων: «ουαί τοις δειλοίς»!

Και ποιος είναι ο πρώτος και θερμότερος Έξαρχος αυτής της αιρέσεως, Σεβασμιώτατε; είναι αυτός τον οποίον μνημονεύετε, οσάκις λειτουργείτε.

Είναι ο «πατριάρχης» Βαρθολομαίος.

Θέλω να ελπίζω, σεβασμιώτατε, ότι δεν κομίζω γλαύκας εις …Πολύγυρον!

Είναι βέβαιον, μάλλον βεβαιότατον, ότι όλα αυτά τα έχετε ξαναακούσει. Και θέλω να ελπίζω ότι με την επιστολήν μου που σας προαπεστάλη και τα στοιχεία που αυτή περιείχε, θα ενδιαφερθήκατε να λάβετε περισσότερες πληροφορίες περί αυτών, αφού σας αφορούν άμεσα και επιτακτικά.

Ο «πατριάρχης» Βαρθολομαίος, πριν επιλεγεί για «πατριάρχης» και από τα πρώτα ακόμα βήματά του εξέβρασε από του στόματός του φοβεράν βλασφημίαν. Τι είπε; Δεν είπε μόνον, ώστε εν συνεχεία, αυτά που είπε να τα πάρει ο …άνεμος και τα εξαφανίσει, αλλά δυστυχώς…τα έγραψε… Και τα γραπτά μένουν. Τι έγραψε;

Συνέταξε διδακτορικήν διατριβήν μέσα στην οποία εισηγείται μία ασεβή και καινοτόμο θέσι, την οποία οι Ιεροί Κανόνες επιτιμούν με αναθεματισμό.

Θέτων εαυτόν υπεράνω των Ιερών Κανόνων απεφάνθη στην διατριβή του ο κ. Βαρθολομαίος:

Δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν.

(Περί την κωδικοποίησι των Ι. Κανόνων κλπ, Θεσσαλονίκη 1970 σελίς 73 κ.ε.).

Αυτό το γνωρίζατε, σεβασμιώτατε; Το 1970 εγράφη και κατέστη γνωστόν. Δηλαδή πρίν ακόμα εκλεγείτε μητροπολίτης. Kαι πριν τον καλεσετε εις τον Πολυγυρον δια να ….«ευλογηση τον λαόν»!!! Ο λαός βεβαια αν γνώριζε καλά την ορθόδοξη πίστι, και ήταν καλά εκκλησιολογικά καταρτισμένος, δεν θα δέχονταν ποτέ να χειροφιλήση ή να ευλογηθή από αυτόν τον εξωμότη «πατριάρχη». Αυτή όμως η επικρατούσα αθλια κατάστασι του λαού οφείλεται σε σας τους ποιμένες, που τον εγκαταλείψατε ερμαιο στα ….νύχια των λύκων. Δεν θα τόθελα να το πω, σεβασμιώτατε, αλλά μήπως πολλοί από σας τους ονομαζομένους ποιμένες, αυτό το θέλετε και το επιθυμείτε, γιατι αν γνώριζε την θέσι του αυτός ο λαός μέσα στην Εκκλησία, και ξυπνούσε θα εξεγείρετο, θα εκδίωκε κακήν κακώς, από την μάνδρα της Εκκλησίας, πολλούς από σας, ως λυκοποιμένες;

Αν, σεβασμιώτατε, ελάβατε γνώσιν αυτής της βλασφημίας του «πατριάρχου», γιατί ουδέποτε διαμαρτυρηθήκατε; Δεν οφείλατε να το πράξετε; Αλλά θα αντιτείνετε, ίσως, πως τότε που τα έγραψε αυτά ήτο ακόμα αρχιμανδρίτης. Ναι, αλλά μετά έγινε πατριάρχης. (Αν δεν το γνωρίζετε, μάθετε κι αυτό: μόλις εξελέγει πατριάρχης, έδωσε εντολή να αποσυρθούν, όσα αντίτυπα ήταν δυνατόν από την διατριβή του! Σας λέει τίποτε αυτό;). Και τότε λοιπόν, με το κύρος του Πατριάρχου, όσα ως αρχιμανδρίτης έγραψε (υπότροφος ών του Βατικανού), στη συνέχεια ως Οικουμενικός Πατριάρχης, όχι μόνο τα ξαναείπε, αλλά και τα εφήρμοσε!!!

Και όμως, όπως γράφει καθηγητής Κανονικού Δικαίου και Επίσκοπος: «Όλοι οι θεσμοί της Εκκλησίας, οι θεσπιζόμενοι υπό της δοθείσης εις αυτήν εξουσίας, είναι υποχρεωτικοί δι’ όλα τα μέλη της» (Ροδοπούλου Παντελεήμονος, Μητρ. Τυρολόης, Επιτομή Κανον. Δικαίου, σ. 97), αφού θεσπίζονται «προς ψυχών θεραπείαν και ιατρείαν παθών». Την υποχρεωτική τήρησή τους συμπεραίνουμε και από όσα διαλαμβάνει και ο 2ος Κανόνας της εν Τρούλλω συνόδου: «μηδενί εξείναι τους προδηλωθέντας παραχαράττειν κανόνας, η αθετείν, η ετέρους …παραδέχεσθαι κανόνας». Έτσι πρώτοι απ’ όλους είναι «υποτεταγμένοι εις τους εκκλησιαστικούς θεσμούς οι κατέχοντες την εκκλησιαστικήν εξουσίαν…, οι επίσκοποι». Και «οφείλουν όχι μόνο να τηρούν αυτοί (τους Κανόνες), αλλά και να φροντίζουν όπως φυλάττωνται και υφ’ όλων των άλλων» (οπ. παρ., σελ. 97, 100).

Υποχρεωτικοί, λοιπόν, για όλους, οι Ιεροί Κανόνες. Ο πατριάρχης, όμως, θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω όλων, ως άλλος Πάπας. Αυτή η βλασφημία του «πατριάρχου» δεν είναι μία φοβερά πτώσις, που προοιωνίζει κατάπτωσιν και έκπτωσιν από την Εκκλησίαν του Θεού;

Εμείς που το διαβάσαμε φρίξαμε και έντονα διαμαρτυρηθήκαμε. Και οφείλαμε να το πράξουμε εντονώτερα και δυναμικότερα. Γιατί μετά από αυτήν την βλασφημίαν ακολούθησαν και άλλες πολλές, που ….σταματημό δεν έχουν.

Σας αναφέρω αυτήν την στιγμή μερικές (από τις πολλές αιρετικές ρήσεις και πράξεις του) που αποδεικνύει ότι ο «πατριάρχης» αυτός επαυσε πλέον νάναι ορθόδοξος «πατριάρχης» και κατέστη ένας αιρετικός έκπτωτος «πατριάρχης» και επιβάλλεται η ταχύτατη καταγγελία του και η απομάκρυνσί του από το μετερίζι του πολύπαθου πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως.

Είπε, λοιπόν, λόγους αιρετικούς που αποδεικνύουν ότι δεν πιστεύει στην μοναδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλα έχει προσχωρήσει στην Αίρεσι του Οικουμενισμού–Πανθρησκειασμού. Σας αναφέρω αυτό που μόλις πρόσφατα είπε στις 7.7.2010 στο Κοντοσκάλι της Κων/πόλεως και στον ι. ναό της Αγίας Κυριακής. Εξαίρων την προσωπικότητα του μη ορθόδοξου πατριάρχου Αθηναγόρα, διεκήρυξε για πολλοστή φορά την Αίρεσι της Αοράτου Ενώσεως Ορθοδόξων και Αιρετικών, η οποία ως γνωστόν θεμελιώνεται στην οικουμενιστική «βαπτισματική θεολογία».

Είπε: «η Εκκλησία είναι μία και μοναδική και ηνωμένη ενώπιον του Τριαδικού Θεού, εις το όνομα του οποίου βαπτίζονται πάντα τα μέλη αυτής, αποκτώντα ούτω την δικαίωσιν αυτών, ανεξαρτήτως εις ποίαν Ομολογίαν ανήκουσιν, ενούμενα μετά του Χριστού και μετ’ αλλήλων εις έν σώμα, το οποίον δεν δύναται να μερίζεται εις πλείονα σώματα», το δε έργον του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών είναι «να καλή τας Εκκλησίας διά τον σκοπόν αυτόν της ορατής ενότητος…» («να τείνουν προς την ορατήν ενότητα», Καταστατικόν,ΙΙΙ,1).

Δηλαδή, σεβασμιώτατε, ο Εξαρχος της Αιρέσεως του Οικουμενισμού «πατριάρχης» σας κύριος Βαρθολομαίος επανέλαβε, ότι «η Εκκλησία την οποία ίδρυσε ο Χριστός, η Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως, δεν έπαυσε ποτέ να είναι μία (σ.σ. εννοώντας ότι την μία Εκκλησία αποτελούν όλοι μαζί, Ορθόδοξοι και αιρετικοί). Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε διηρημένοι και θέλουμε να επιστρέψουμε και στην ορατή ενότητα της Εκκλησίας, γι’ αυτό και αγωνιζόμεθα και υποστηρίζουμε ενθέρμως τον Θεολογικόν Διάλογον μεταξύ Ρώμης και Ορθοδοξίας».

Αλήθεια! Αυτoύς τους ασεβείς λόγους που εξέρευσεν από του στόματός του ο εν λόγω «πατριάρχης» έχουν καμμία ομοιότητα προς όσα λέγουν οι Αγιοι Πατέρες; Όχι ασφαλώς, αφού είναι λόγοι άντικρυς αντίθετοι. Ιδού σας παρουσιάζω τι λέγουν δύο από αυτούς.

«Μία εστίν η του Χριστού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ου πλείους ουδέ δύο. Συναγωγαί πονηρευομένων εισί τα παρά ταύτην συνέδρια και σύνοδος αθετούντων. Ούτω φρονούμεν οι αληθινοί Χριστιανοί, ούτω πιστεύομεν, ούτω κηρύττομεν» (Μ. Φώτιος, επ. 284, Κατά της Θεοπασχιτών αιρέσεως).

«Ακούσατε όλοι και μάθετε. Μία είναι, μία και μόνη η Εκκλησία.
Η Εκκλησία η αληθινή, η νύμφη η καλή και εκλεκτή, καθώς την ονομάζει ο νυμφίος της. Μία ειναι λέγω εκείνη εις την οποίαν αναπαύεται το Πνεύμα Του το Αγιον. Εις την οποίαν έχει αποταμιευμένους τους θησαυρούς των αγίων χαρισμάτων. Ποία είναι τούτη; Αυτή η εδική μας αγία μήτηρ, τούτ' έστιν η Ανατολική. Ναι, μία είναι η καθαρά και αγία Πίστις, η θεία και Θεώ ευάρεστος, αυτή δηλαδή η της Ανατολικής Εκκλησίας» (Αγιος Αθανάσιος ο Πάριος, εκδ. Ορθ. Κυψελη, 1981, σελ. 258).

Και μας κατσαδιάζει, Σεβασμιώτατε, Εσάς και εμας, γιατί πιστεύουμε «εις Μίαν, Αγίαν...» Εκκλησίαν. «Δεν είναι δυνατό να θεωρήσουμε ότι, είτε εμείς οι Ορθόδοξοι, είτε εσείς οι Παπικοί έχουμε αποκλειστική ιδιοκτησία την διαδοχή της αρχαίας εκκλησίας»! («ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» αρ. 464, σελ. 9, 1/7/1991).

Και αφού πιστεύει ότι ο παπισμός είναι Εκκλησία, βέβαια πιστεύει και ότι ο Πάπας Ιωάννης Παύλος είναι «αγιότατος» (περιοδ. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» αρ.647, σελ. 2-3 30/4/2005). Βλέπετε, ή μία αστοχία φέρνει την άλλη. H μία κατρακύλα, ακολουθεί την προηγούμενη. Γι’ αυτό σε εκδήλωση παπικών στην Κων/πολη (Ιούνιο 2003), ο κ. Βαρθολομαίος δηλώνει ότι ο πάπας είναι «όντως απεσταλμένος του Θεού» («Καθολική» 2/7/2003). Οποία βλασφημία! Δεν έμαθε ποτέ του ότι ο Πάπας και οι ακολουθούντες αυτόν έχουν καταστεί ακοινώνητοι και αναθεματισμένοι και από Ορθόδοξες Συνόδους; Μπορεί να είναι «και τρόπων μέτοχος, και θρόνων διαδοχος» των Αγίων Πατέρων, ο αρνητής και υβριστής τους Πατριάρχης Βαρθολομαίος; Αυτός που διδάσκει ότι ο Θεός φροντίζει να μας αποστείλει και αιρετικούς για να συμβάλλουν στην σωτηρία μας; Ή μήπως πιστεύετε κι εσείς μαζί του, ότι ο Θεός μας στέλνει εκτός από Αγίους και αιρετικούς, έτσι για ποικιλία!!!

Όταν αυτά πιστεύει ο Πατριάρχης σας, γιατί να μη παραδώσει και την Θ. Κοινωνία σε αβάπτιστους παπικούς στην Ραβέννα της Ιταλίας ή να μη βεβηλώσει και αυτό το μυστήριο του βαπτίσματος, επαινώντας τη βάπτιση Ορθοδόξου νηπίου με ανάδοχο Μουσουλμάνα!!!

Όμως, ακόμα και ο φιλοσοφών θεολόγος καθηγητής Χρ. Γιανναράς, εκφράζει την μελαγχολία του, καταγράφοντας την πραγματικότητα της σημερινής θεσμικής Εκκλησίας. Στην μελέτη του «Αλήθεια και Ενότητα της Εκκλησίας» (σελ. 200), σημειώνει ότι έχουν ευτελίσει την νύμφη του Χριστού Εκκλησία, οι διάφοροι Πατριάρχες (και ο συνεχιστής τους κ. Βαρθολομαίος) εντάσσοντάς την στο Π.Σ.Ε., στο οποίο οι εκπρόσωποί μας «έχουν την ίδια ψήφο στη Κεντρική Επιτροπή του Π.Σ.Ε. με τον αντιαλκοολικό αντιπρόσωπο του “Στρατού Σωτηρίας”», μιας προτεσταντικής “εκκλησίας” δηλαδή, οι αντιπρόσωποι της οποίας «δηλώνουν συνήθως αποχή από συζητήσεις σχετικές με το Ποτήριον της Ευχαριστίας, επειδή στις δικές τους συνάξεις το έχουν καταργήσει» αφού «είναι …αντιαλκοολικοί»! Και κατά τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, η Μία, Αγία Εκκλησία μας έχει ταπεινωθεί τερατωδώς, με την ισότιμη σμμετοχή της στο Π.Σ.Ε., στο οποίο υπάρχουν επίσκοποι που αρνούνται την Ανάσταση του Χριστού, που χειροτονούν δεδηλωμένους ανηθίκους ως ιερείς, κλπ.

Όλα αυτά τα κατορθώματα του Π.Σ.Ε. επαίνεσε ο κ. Βαρθολομαίος με ομιλία, που εκφώνησε στην Ελβετία (17/2/08) για τα 60 χρόνια από την ίδρυση του Π.Σ.Ε. Είπε εκεί ο Πατριάρχης με καμάρι, ότι «συμμετέχομεν μετά μεγίστης χαράς και βαθείας προς τον εν Τριάδι Θεόν ευγνωμοσύνης εις την χαρμόσυνον ταύτην επέτειον» του Π.Σ.Ε. που «κηρύσσει τον Χριστόν και μόνον τον Χριστόν»!

Συμφωνείτε και σεις Σεβασμιώτατε με τον «Παναγιώτατο», ότι οι ψευδο-εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. που χειροτονούν σοδομίτες ομοφυλόφιλους ως ιερείς και έχουν ως Επίσκοπο γυναίκα …λεσβία, «κηρύσσουν τον Χριστόν και μόνον τον Χριστόν»;

Πείτε μου, σεβασμιώτατε, ποια η ομοιότητα των λόγων των Αγίων μας Πατέρων, με τους ασεβείς λόγους του Οικουμενιστού «πατριάρχου» Βαρθολομαίου; Αφού, λοιπόν, είναι άκρως αντίθετοι από τους λόγους των Αγίων Πατέρων, γιατί δεν καταγγείλατε αυτόν για τις κακοδοξίες του; Γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε και εσείς αλλά και άλλοι ορθόδοξοι επίσκοποι; Γιατί τον καλέσατε προ ετών στον Πολύγυρο για να ….ευλογήση τον λαό; Γιατί σιωπάτε και σιγοντάρετε και τον καλύπτετε στις ανεπανάληπτες βλασφημίες του; Και με την σιωπήν σας, κατασκανδαλίζετε εμάς τους πιστούς περισσότερον από ότι μας κατασκανδαλίζει αυτός ο, αναθεματισμενος από τους Ιερους Κανονες, και ξεγραμμένος από μας, εξωμότης «πατριάρχης»; Συνεχώς και διαρκώς σιωπάτε, σεβασμιώτατε, αλλά η σιωπή όλων σας, αποτελεί ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ου μικρόν, ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ πρώτου μεγέθους, ανυπόφορον ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ, βασανιστικόν ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ.

Δεν σας περιγράφω τα όσα κατά καιρούς συνέβησαν πρίν ή μετά από τις Αιρετικές αυτές δηλώσεις του Εξάρχου του Οικουμενισμού και των ανά τον κόσμον και εις τα πέρατα της γής επισκοπιδίων του, με τις συνεχείς, σχεδόν καθημερινές δημόσιες εμφανίσεις τους. Είναι όλες αιρετικότατες και σκανδαλωδέστατες. Να μόλις χθές στάλθηκε στη Ρωμη ο μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ, με κάποιο επισκοπιδιο Αθηναγόρα του Βελγίου, και εσκυψαν και καταφίλησαν περιπαθώς την χείρα του Αρχιαιρεσιαρχου. Μπορείτε να μας πήτε ποιοί αγιοι Πατέρες ανά τους αιώνες, έπραξαν τα ίδια; Πού πάμε, λοιπόν, σεβασμιώτατε; Και πως είναι δυνατόν και επιτρεπτόν να δικαιολογηθή η κώφωσί σας, η απάθειά σας και η αδιαφορία σας; Αυτιά και μάτια δεν έχετε, στόμα δεν έχετε, χέρια δεν έχετε; Να γράψετε ένα κείμενο, μία διαμαρτυρία, μία καταγγελία, δεν μπορείτε; Και η προκλητικότατη αυτή σιωπή σας δεν λέγεται προδοσία; Και πως λέγεται; Πήτε μας, πώς λέγεται;

Απορώ και εξίσταμαι, που δεν σας ενημερώνουν τα όργανά σας και δεν παρακολουθούν επί καθημερινής βάσεως τα ιστολόγια που αποκαλύπτουν αμέσως και καθημερινώς όλες αυτές τις ασχήμιες των κατ’ επίφασιν «ορθοδόξων» οργάνων του Εξάρχου του Οικουμενισμού κ. Βαρθολομαίου; Αλλως δεν δικαιολογείται με τίποτα η σιωπή σας και η απάθειά σας, επί όλων αυτών.

Άλλο ένα παράδειγμα: Στο Porto Alegre οι συνεπίσκοποί σας Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος και Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος εκπροσώπησαν την Εκκλησία της Ελλάδος και αποδέχτηκαν τις παρακάτω βλάσφημες αποφάσεις του Π.Σ.Ε., ο δε Πατριάρχης Βαρθολομαίος επαίνεσε το Π.Σ.Ε. για τις συγκεκριμένες αποφάσεις!!! Διαβάστε ένα μέρος των αποφάσεων:

«Εμείς, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της Ένατης Συνέλευσης του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, …παραμένουμε αφοσιωμένες η μία στην άλλη στον δρόμο προς την επίτευξη πλήρους ορατής ενότητας. Αυτή η αφοσίωση είναι ένα δώρο του ελεήμονος Κυρίου μας.

»…Οι εκκλησίες μας έχουν διαβεβαιώσει ότι η ενότητα για την οποία προσευχόμαστε, ελπίζουμε και εργαζόμαστε δεν είναι παρά …μια κοινή μυστηριακή ζωή στην οποία εισερχόμαστε δια του ενός βαπτίσματος, και στην οποία μετέχουμε μέσα στις ευχαριστιακές μας συνάξεις, μια κοινή ζωή στην οποία τα [απλά] μέλη και οι ιερωμένοι χαίρουν αμοιβαίας αναγνώρισης…

Η Αγία γραφή περιγράφει την κοινωνία των Χριστιανών ως το σώμα του Χριστού του οποίου η ποικιλομορφία είναι απαραίτητη για την ολότητά του… Έτσι, όντας ο λαός του Θεού, το σώμα του Χριστού, και ο ναός του Αγίου Πνεύματος, η Εκκλησία καλείται να καταστήσει φανερή την μοναδικότητά της μέσα από την πλούσια ποικιλομορφία της (Σημ: εννοεί Ορθοδόξους και αιρετικές προτεσταντικές ομολογίες)… Παρά ταύτα, είναι θεμιτό η Πίστη αυτή να διατυπώνεται με διαφορετικούς τρόπους. Η ζωή της Εκκλησίας, ως μια νέα εν Χριστώ ζωή είναι μία. Εν τούτοις, εξελίσσεται μέσα από διάφορα χαρίσματα και διακονίες… Κάθε εκκλησία (Σημ: εννοεί Ορθοδόξους και αιρετικούς) είναι η Καθολική Εκκλησία και όχι απλά ένα μέρος της… Όλοι οι βεβαπτισμένοι εν Χριστώ (Σημ: εννοεί Ορθοδόξους και αιρετικούς), είναι ενωμένοι στο σώμα του… Το βάπτισμα δίδει ως δωρεά στις εκκλησίες την ελευθερία αλλά και την ευθύνη να πορευθούν από κοινού προς το κήρυγμα του Λόγου, την ομολογία μιάς Πίστεως, την τέλεση της Ευχαριστίας, και την κοινή μετοχή στην διακονία της ιεροσύνης. Υπάρχουν μερικοί που δεν χρησιμοποιούν νερό στην ιεροτελεστία του βαπτίσματος, αλλά μετέχουν στην πνευματική εμπειρία της εν Χριστώ ζωής».

Εφόσον παρακολουθείτε τα εκκλησιαστικά δρώμενα, Σεβασμιώτατε, δεν είναι δυνατόν να μη γνωρίζετε και τις αποφάσεις αυτές, οι οποίες έχουν ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών. Όμως η Ι. Σύνοδος (της οποίας είστε μέλος) δεν διαμαρτυρήθηκε. Εσείς, Σεβασμιώτατε, τις δέχεστε; Αν όχι, γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε; Γιατί σιωπάτε και τους ανέχεσθε; Τι φοβάστε; Φοβάστε μήπως θίξετε το αμαρτωλό φιλάδελφο ή φοβάσθε μήπως χάσετε το θρόνο σας; Οι δειλοί θα πάνε στην Κόλασι, σεβασμιώτατε, δεν το βλέπετε γραμμένο στην Αποκλαυψι; (Αποκ. 21,8).

Και για να επανέλθω στον έξαρχο του Οικουμενισμού. Ο κ. Βαρθολομαίος ΑΡΝΕΙΤΑΙ και άλλες ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, υιοθετώντας αντιχριστιανικές θεωρίες. Στο Ιράν δήλωσε, ότι το Κοράνιο είναι «ίσο με την Αγία Γραφή και ιερό, όπως αυτή». Υιοθετεί την αιρετική-δαιμονική θεωρία, ότι «όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας»; (ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» περιοδ., αρ. 523, σελ. 12, Γενεύη 1995). Στην κοινή δήλωση που υπογράφτηκε στην διαθρησκειακή διάσκεψη στις 10 και 11 Αυγούστου 2004 λέει: «Το θείο θέλημα συναντάται σε κάθε θρησκεία» («Αδέσμευτος Τύπος», 21/9/2004). Αλήθεια, αγνοεί ολόκληρος πατριάρχης, ότι υπάρχει διαφορετικό θείο θέλημα και διαφορετικός δρόμος σωτηρίας σε κάθε θρησκεία; Αν δεχτούμε ότι το «θείο θέλημα συναντάται σε όλες τις θρησκείες», τότε θα πρέπει να δεχθούμε (γράφει σύγχρονος θεολογος) και ότι ο Χριστός μας εξαπάτησε λέγοντας, όταν πολλάκις διακήρυξε τη μοναδικότητα της χριστ. αλήθειας.: «Εγώ ειμι η οδός…, ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι’ εμού» (Ιω. ιδ , 6).

Σε κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε διαβάζουμε: «Κοινή Συμφωνία εις το όνομα του ΘΕΟΥ», αδιακρίτως δηλαδή, του κάθε θεού! Σε ομιλία του στην Λιβύη ο πατριάρχης είπε: «Όλοι γνωρίζουμε ότι πολλαί εντολαί του Θεού είναι καιρικαί (δηλ. προσωρινές) και δίδουν εντολήν δια μία συγκεκριμένη ενέργεια, ενδεδειγμένην τότε δια τας συνθήκας και τους ανθρώπους εκείνους. Εάν ημείς χωρίς την πρέπουσαν διάκρισιν θελήσωμεν να εφαρμόσωμεν σήμερον εκείνην την τότε δοθείσαν εντολήν, θα ενεργήσωμεν αντιθέτως προς το θέλημα του Θεού» («ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» 21/9/03). Βέβαια η ίδια η Γραφή ανατρέπει την τερατωδίες αυτές του κ. Βαρθολομαίου με το στόμα του ιδίου του Χριστού που είπε: «Ευκολότερο είναι να πέσει ο ουρανός και η γη, παρά μια μικρότατη απ’ τις εντολές να χάσει το κύρος της”». Και «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια», «ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ει μη δι’ εμού» και «ουκ εστίν εν άλλω ουδενί η σωτηρία». Και για όσους δεν ομολογούν πίστη στον ένα αληθινό Θεό, ο ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει: «Ούτος εστίν ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον πατέρα και τον υιόν».

Στην Γ΄ Ακαδημαϊκή συνάντηση Ορθοδοξίας-Ιουδαϊσμού (Μάρτιο 1993) με μήνυμά του ο κ. Βαρθολομαίος διακήρυξε πως χριστιανοί και Εβραίοι είναι «κοινή πνευματική οικογένεια». Δεν διάβασε ποτέ ο Πατριάρχης, ότι οι Εβραίοι αρνούνται την θεότητα του Χριστού, την Αγία Τριάδα και βλασφημούν την Παναγία; Πώς λοιπόν, λέγει, ότι έχουμε με αυτούς κοινή πνευματική οικογένεια; Οι Εβραίοι πιστεύουν ακράδαντα ότι: «οι Χριστιανοί είναι λαός γαϊδάρων» και ότι «οι Χριστιανοί πρέπει να καταστραφούν ως ειδωλολάτρες». Μήπως αυτές οι «φιλοφρονήσεις» προς τους Εβραίους οφείλονται στο ότι ανήκει, ο Πατριάρχης στην Εβραϊκή οικογένεια, αφού είναι επίτιμο μέλος της εν Θεσ/νίκη Εβραϊκής κοινότητας;

Κάποιες ακόμα αντιχριστιανικές θέσεις του κ. Βαρθολομαίου περί του ενός αληθινού Θεού και της μίας αληθινής θρησκείας, που διαστροφικά ταυτίζει με τους πολλούς ανύπαρκτους θεούς των εθνών, οι οποίοι κατά την Γραφήν «δαιμόνια εισί, …αργύριον και χρυσίον».

Στις 4 Απριλίου 1994 δήλωσε: «Εμείς οι θρησκευτικοί ηγέτες πρέπει να φέρουμε στο προσκήνιο τις πνευματικές αρχές του οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να είμαστε ενωμένοι στο πνεύμα του ενός Θεού….. Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι. Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδοί, Βουδισταί...» («ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» αρ. 494, σελ. 23, 1994). Ποιός όμως είναι αυτός ο ένας Θεός που ταιριάζει σε όλους και του οποίου «όλοι είμαστε παιδιά»; Τον οποίον «ο ένας τον βλέπει έτσι, ο άλλος αλλιώς»; («Ορθ. Τύπος» 8/1/1999). Ποιός άλλος «θεός» ταιριάζει στον «θεό» του κ. Βαρθολομαίου, παρά ο «θεός» των μασόνων, ο ΜΑΤΣ; (Δηλ. ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος)!!!

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης, θεωρεί ορθόδοξον, μόνον εκείνον που δέχεται, διδάσκει και ομολογεί παντού —και όχι επιλεκτικά, κυρίως στους ορθόδοξους— «Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα» (1Ιω. 4, 2).

Ποια είναι η ομολογία, όπως ψευδεσττα μας ….τσαμπουνανε, του Πατριάρχη προς τους ετερόδοξους και τους ετερόθρησκους;

Δυστυχώς ο κ. Βαρθολομαίος συνεχίζει την διδασκαλία των προκατόχων του οικουμενιστών πατριαρχών. Ο Πατριάρχης Δημήτριος (1972) «επ’ ευκαιρία της Μουσουλμανικής εορτής του Μπαϊραμίου απηύθυνε προς αυτούς μήνυμα εις το οποίον αναφέρονται τα εξής: “Ο είς Μέγας Θεός των Πάντων του οποίου τέκνα υπάρχομεν όλοι, όλοι οι πιστεύοντες και λατρεύοντες αυτόν θέλει να σωθώμεν και είμεθα αδελφοί».

Στο ίδιο πνεύμα, λοιπόν, κινούμενος και ο κ. Βαρθολομαίος έγραφε (17/9/2009): «Μετ΄ αισθημάτων αγάπης και σεβασμού, απευθυνόμενος εις του απανταχού της γης μουσουλμάνους ...και εν τω πνεύματι της ειρήνης, της αγάπης και της κατανοήσεως ευχόμεθα υμίν ευλογημένον, τον εορτασμόν, προσευχόμενοι όπως ο Παντοδύναμος Θεός χαρίζηται εις υμάς πάσαν πνευματικήν ευλογίαν άνωθεν, εν τη ελπίδι ότι ο κόσμος θα ζη ηνωμένος. »

Να θυμήσουμε ότι την ίδια αιρετική δοξασία με τον κ. Βαρθολομαίο δίδασκε ο αιρετικός Απελλής κατά τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους: «Εκαστος ως πεπίστευκεν σωθήσεται, μόνον εάν εν έργοις αγαθοίς ευρίσκεται».

Άρα, ο Πατριάρχης δεν πρεσβεύει και δεν διδάσκει απλώς μια κακόδοξη θέση, αλλά μια διδασκαλία η οποία έχει καταδικασθεί ως αίρεση από την Εκκλησία εδώ και αιώνες!!!

Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα Πατριάρχη που κάνει δημόσιες σχέσεις και όταν μιλά στους Τούρκους, για τα έχει καλά μαζί τους, υβρίζει το Γένος μας, τους Έλληνες αγωνιστές· και όταν μιλά στους Έλληνες το στόμα του στάζει μέλια για την Ελλάδα; Να τι είπε στις 2 Νοεμβρίου του 1991, μια μόλις βδομάδα πριν την ενθρόνισή του σε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως: «…Δυστυχώς οι δύο λαοί διέκοψαν την αρμονική συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι, το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές ….» (Η φιλοτουρκική δήλωση του Πατριάρχη, δημοσιεύτηκε από τις εφημερίδες Αυριανή και Ελεύθερη Ώρα, (http://filostratos.pblogs.gr/2009/03/bartholomaios-pros-toyrkoys-xeshkwthhkan-to-1821-kati-xebrakwtoi.html.).

Αυτός είναι, εν ολίγοις, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, τον οποίο εσείς στηρίζετε, υποστηρίζετε, ενισχύετε και εξυμνείτε αυτόν και το μη θεοφιλές έργον του.

Β. Πέρα, όμως, από αιρετίζουσες συμπεριφορές επισκόπων –που ως επίσκοπος ανέχεσθε– έχουμε και σοβαρότατες παραβάσεις ως προς την τήρηση του ευαγγελικού νόμου, της εκκλησιαστικής ηθικής και της εκκλησιαστικής δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα:

1) Συναντηθήκαμε πρόπερσι μέσα στο ιερό βήμα του αγίου Γεωργίου Βασιλικών και συζητήσαμε εν ολίγοις επί του τρομακτικού ζητήματος των Κανιβαλικών μεταμοσχεύσεων. Ένα άλλο ζήτημα ΠΕΛΩΡΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ στο οποίο ΟΛΟΙ οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος είσθε συνένοχοι και συνυπεύθυνοι διά την όλην τροπήν του ζητήματος των μεταμοσχεύσεων και της ήδη ψηφισθείσης από την Βουλή Εικαζομένης Συναίνεσης.

Καθημερινά συντελούνται εν μέση μεσημβρία και με τις ευλογίες των «Σεπτών» αδιαφόρων και απαθεστάτων αρχιερέων μας εκατοντάδες και χιλιάδες ωμά και αποτρόπαια εγκλήματα ζωντανών ανερώτητων ασθενών συνανθρώπων μας. Και όλοι εσείς οι λεγόμενοι αρχιερείς της Εκκλησίας σιωπάτε και αποδέχεσθε την εξωφρενική θεωρία των Απίστων περί του λεγομένου «εγκεφαλικού θανάτου». Και όχι μόνο σιωπάτε, αλλά γίνεσθε κακό παράδειγμα, παροτρύνοντας και τους πιστούς να γίνουν δότες οργάνων! Κι όταν κάποιος τέτοιος που υπέγραψε ως δότης, του οποίου τα όργανα λόγω ηλικίας είναι άχρηστα προς μεταμόσχευση, (εννοώ τον Καλαβρύτων Αμβρόσιο) ρωτήθηκε αν αυτό επιτρέπεται, απάντησε: θα απευθύνω (κατόπιν εορτής βέβαια) ερώτηση στην Ιερά Σύνοδο»! Και ακόμα περιμένουμε την απάντησή του.

Σας εξήγησα, σ’ εκείνη την συνάντηση, ότι δολοφονείται εν ψυχρώ ένας ζωντανός ανθρωπος, αφού πρώτα ΝΑΡΚΩΘΗ (είναι δυνατόν να ναρκώνεται ο νεκρός;)· και αφού οι …χασάπηδες του εξάγουν –σαν λαίμαργα γεράκια– όλα τα όργανα, τον εγκαταλείπουν με τα κόκαλά του και με το δέρμα του, σαν τις ύαινες τα κουφάρια των τετραπόδων της ζούγκλας.

Αυτές είναι οι λεγόμενες μεταμοσχεύσεις, που είναι κακουργηματικότερες και από αυτές τις αποτρόπαιες εκτρώσεις. Και όμως εσείς οι αρχιερείς, σιωπάτε μπροστά και σε αυτό το πανελλήνιο ωμό και αποτρόπαιο, ΕΓΚΛΗΜΑ.

Προσπάθησα να σας πώ ότι είναι ένα φοβερό κανιβαλικό έγκλημα και οφείλετε να το φέρετε προς συζήτησι, πρό ημερησίας διατάξεως μέσα στην σύνοδο, για να λάβετε τις ορθές και ορθόδοξες αποφάσεις. Και εσείς αντ’ αυτού επιμένατε να μου λέτε συνεχώς ότι «σώζονται τόσοι άνθρωποι».

Αλήθεια, σεβασμιώτατε; Ποια ηθική επιτρέπει να δολοφονήσης ένα ζωντανό ανθρωπο, για να σωσης καποιους αλλους; Μήπως αυτό το επιτρέπει το Αγιο Ευαγγέλιο και εμείς δεν το γνωρίζουμε; Και προκύπτει αναποφεύκτως το ερώτημα:

Μία Εκκλησία που δεν σέβεται το ανθρώπινο πρόσωπο, που σιωπά προ του κανιβαλισμού ζωντανών ανυπεράσπιστων και ασθενών συνανθρώπων μας, ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; ΄Η ναός αρχιερέων της αισχύνης, επευλογούντων καθημερινά ωμά και αποτρόπαια ανθρωποεγκλήματα;

Και κάτι ακόμα. Με ποιο δικαίωμα δίδεται η εξουσία στους στενούς συγγενείς του οποιουδήποτε ανερώτητου ασθενούς να έχουν λόγο για την κανιβαλική δολοφονία του; Και αυτήν την απάνθρωπη καπελωτική και υφαρπαστική «εξουσιοδότησι», ποιος νόμος του Θεού την επιτρέπει; Ένα ακόμα μεγάλο έγκλημα ενόχων και συνενόχων, για το οποίο και εδώ σιωπά η «αγία και ιερά» σύνοδος!!! Και θέλει να αυτοαποκαλείται «αγία και σεπτή και ιερά» και δε συμμαζεύεται…Έχασαν οι λέξεις την σημασία τους, δυστυχώς…

Αλλά έχω καταλάβει πλέον καλά. Εσείς ακολουθείτε κατά πάντα (και στο θέμα τούτο) τον αιρεσιάρχη Πατριάρχη σας, ο οποίος στην Καλαμάτα, εγκαινιάζοντας Μονάδα Τεχνητού Νεφρού (3/2/2010), είπε τα εξής “θεόπνευστα”:

«"Επί τη ευκαιρία, παρενθετικώς, θα ηθέλαμε να κάμωμεν θερμοτάτην έκκλησιν υπέρ της δωρεάς οργάνων. Θα επαναλάβωμεν το σύνθημα το οποίον είδομεν επικολλημένον εις πολλά αυτοκίνητα εις την Αυστραλίαν, κατά παλαιοτέραν επίσκεψιν ημών εις την χώραν εκείνην: «Μη παίρνετε τα νεφρά σας μαζί σας στον ουρανό. Κάποιοι τα χρειάζονται στην γη!»... Το καλλίτερον μνημόσυνον που θα ηδύναντο να τους κάμουν οι συγγενείς των, θα ήτο να εδώριζον τα όργανά των προς μεταμόσχευσιν» (http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=1629).

2) Είναι γνωστό το πολύχρονο ζήτημα των σφαγιασθέντων, από τους αρχιερείς της Αισχύνης των ημερών μας, 12 σεμνών και αγίων μητροπολιτών. Όλοι τους (αφού οι δύο ανεπιτρέπτως υποχώρησαν και «τακτοποιήθηκαν» όχι και απέναντι στο Θεό) οι άλλοι έφυγαν από τη ζωή αυτή αδικημένοι σφόδρα. Και ενώ αναχώρησαν αδικημένοι για να στεφανωθούν από τον δικαιοκρίτη Κύριο, οι ζώντες ενοχοι ή συνένοχοι αρχιερείς μετά από 38 ολόκληρα χρόνια, «ου συνήκαν», δεν συνήλθαν και ενώ πολλές φορές τους εδόθη ευκαιρία να διορθώσουν την αδικία στα πρόσωπα που ακόμα ζούσαν, δεν το έκαναν και τελικά δεν μετενόησαν. Αν ανατρέχατε στην εκκλησιαστική ιστορία θα βλέπατε τα παραδείγματα αποκαταστάσεως αδικηθέντων ιεραρχών από μεταγενέστερες Συνόδους, αφού έργο της Συνόδου είναι να θεραπεύει τα τραύματα στο σώμα της Εκκλησίας και επαναφέρει το δίκαιο, να στηρίζει τον αδικούμενο, ώστε να δίδει παράδειγμα και στο λαό. Πόσες φορές δεν ακούσατε ψαλλόμενο στις Εκκλησίες στις ακολουθίες που μετά ποιμαντικής ράβδου προϊστασθε: «δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γής», ή το: «λέγω γαρ υμίν ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και Φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών»; Το ακούσατε πλειστάκις, αλλά, ως φαίνεται,ο λόγος του Θεού δεν φέρνει σε σας κανένα αποτέλεσμα.

Μούρθε στο μυαλό μου το ρήμα του αγίου Αυγουστίνου:

«Ω αμαρτάδες, ως μεν ράστας έχετε τας εισόδους, ως δε δυσχερείς και χαλεπάς τας εξόδους».

Η μετάνοια θέλει παλληκαριά και ηρωϊσμό, προσόντα που, δυστυχώς, οι σημερινοί αρχιερείς δεν τα έχουν.

Ενας από τους 12 αυτούς καλούς αρχιερείς, ζωντανός και θαλερός, ενισχυόμενος και ευτονούμενος και κραταιούμενος, από τον Κραταιό και Δυνατό Κύριο, ο Κανονικός Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ, θεοκίνητα ελέγχει όλους τους ενόχους και τους συνενόχους τους αρχιερείς, με την, ου τυχούσα, γραφίδα του. Και αντί εσείς οι πρωτοδίκως ανένοχοι, αλλά εν συνεχεία συνένοχοι αρχιερείς, οφείλατε το ταχύτερον και ΑΠΡΟΫΠΟΘΕΤΩΣ να τον αποκαταστήσετε και να τον επαναφέρετε εις τον θρόνον του από τον οποίον αδίκως εξεβλήθη, εσείς ενώ ΠΑΝΙΕΡΑΡΧΙΚΑ αναγνωρίσατε την Κανονικότητα και την Νομιμότητά του, θέσατε εις αυτόν δεσμευτικές προϋποθέσεις για την άρσι του ανήθικου, βάρβαρου, απρόβλεπτου και τελείως παράνομου ….κουρελοεπιτιμίου της ντροπής!!!

Πως, σεβασμιώτατε, ειρηνεύετε την συνείδησή σας γι’ αυτό το έγκλημα; Πώς κοιμάσθε ησύχως εσείς και οι συνεπίσκοποί σας; Δεν ενοχλείσθε από εφιάλτες; Το αίμα του αδελφού σας δεν σας ταράζει, δεν σας εγείρει κάθιδρον εκ του ύπνου της μακαριότητος, προτείνοντάς σας ποτήριον αίματος και προτρέποντάς σας ίνα εξ αυτού πίετε; Ποια δικαιοσύνη διδάσκετε και σε μας, τα πνευματικά σας τέκνα; Την δικαιοσύνη της αδελφοκτονίας;

3) Θα ήταν παράλειψή μου να μη αναφέρω εδώ κι ένα άλλο συναφές θέμα αδικίας και κατάφωρης καταστρατήγησης των Ιερών Κανόνων από την Ιερά Σύνοδο, της οποίας είστε μέλος. Πρόκειται για την καθαίρεση του εναρέτου Αντιοικουμενιστού και Αντιλατινόφρονος Ιερομονάχου Ευθύμιου Τρικαμηνά. Ήταν τόσο προφανώς παράνομη η καθαίρεση και διάτρητη νομικά, ώστε του κοινοποιήθηκε εγγράφως με καθυστέρηση ενός και πλέον έτους.

Τελείως αθεόφοβα τον τυλίξατε σε μια κόλλα χαρτί με γελοίες και προκατασκευασμένες κατηγορίες και τον «καθαιρέσατε» παράνομα για χατίρι του μητροπολίτη κ. Ιγνάτιου. Το «μεγάλο» συντεταγμένο πταίσμα του; Επειδή αντιστάθηκε μαζί με το λαό, στην παράνομη εγκατάσταση του κ. Ιγνατίου Λάππα στη Λάρισα, ο οποίος, ζώντος του αγιωτάτου Θεολόγου, ενθρονίσθηκε με την βοήθεια της Αντίχριστης εξουσίας, των παραβολάνων των αρχιερέων και των ροπαλοφόρων ΜΑΤ!

Ημουν παρών εις εκείνη την θλιβερά «ενθρόνισι», σεβασμιώτατε, και μάλιστα μέσα στον ναό που εγινε «κεκλεισμένων των θυρών»!!! Οντως, εκεί αποδείχθηκε πραγματικά, ο εσχατος επισκοπικός εξευτελισμός!!!

Οταν το θέμα του π. Ευθυμίου, έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Αίτηση Ακύρωσης Νοέμβριο 2008), έντρομοι οι Συνοδικοί επίσκοποι και οι νομικοί σας σύμβουλοι, αντιλήφτηκαν ότι, αν το σκεπτικό της αποφάσεως εξεταζόταν επ’ ακροατηρίω θα κατεδεικνύετο το άδικο και εσφαλμένο της κρίσεως του Συνοδικού Δικαστηρίου. Έτσι, η νομική υπηρεσία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, θρασύτατα και προκλητικότατα και επί δύο και πλέον έτη καθυστερούσε την αποστολή του δικαστικού φακέλου του π. Ευθυμίου προς το Συμβούλιο της Επικρατείας. Αυτή η καταφανέστατα άδικη και βάρβαρη στάση της Ιεράς Συνόδου συνετέλεσε και συντελεί στην αναβολή της συζητήσεως της αίτησης Ακύρωσης· ήδη η συζήτηση της υποθέσεως αναβλήθηκε για πέμπτη φορά! Η τακτική αυτή αποκαλύπτει (πέρα από την αγωνιώδη προσπάθεια της αποκρύψεως των παρανομιών στην εκδίκαση της υποθέσεως από το Συνοδικό δικαστήριο) και τις πραγματικές εμπαθείς διαθέσεις του Εκκλησιαστικού σώματος εις βάρος του αγωνιστού ιερομονάχου π. Ευθυμίου Τρικαμηνά.

Έτσι, ενώ ο ελέω της εξουσίας και των ΜΑΤ αναρριχηθείς σε δεσποτικό θρόνο μητροπολίτης απολαμβάνει εγκόσμιες τιμές και επιδεικνύει τη χλιδή της δεσποτικής του «γκαρνταρόμπας» που, ως κατεγράφη σε οπτικό υλικό, περιλαμβάνει 100(!) αρχιερατικές στολές, ο διωχθείς υπό του κ. Ιγνατίου και των συνεπισκόπων σας ιερομόναχος, ούτε δύναται να κριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας, ούτε να λειτουργήσει, αλλά και μη διαθέτων περιουσιακά στοιχεία, απένταρος και ανυπόδυτος, (αφού στη Λάρισα, ουδέποτε έλαβε μισθό σαν εφημέριος), αναγκάστηκε να καταφύγει «εν όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης» και να βρει καταφύγιο-κατοικία σε μια βραχώδη τρύπα και σε ένα ...σπήλαιο, στην περιοχή των Τεμπών!!!

Όταν πεθάνω, σεβασμιώτατε, προτιμώ να ταφώ και να έχω την ευλογία του «δεδιωγμένου ένεκεν δικαιοσύνης» άοικου, «μονοχίτωνα» και ασκητικού ΑΚΑΘΑΙΡΕΤΟΥ ιερομονάχου π. Ευθυμίου Τρικαμηνά, παρά στην δεσποτική πομπώδη τελετουργία επισκόπου, που διαθέτει μερικές δεκάδες πολυποίκιλες και χρυσίζουσες αρχιερατικές στολές, και συναγελάζεται και συγκοινωνεί με άδικους ψευδεπισκόπους, υποκριτάς, άδικους, αιρετικούς και αιρετίζοντες.

4. Λυπήθηκα βαθύτατα όταν είδα το όνομά σας κάτω από την καταδικαστική απόφασι των μοναζουσών της Ιεράς μονής Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Καλαμάτας. Επειδή το ζήτημα το παρακολούθησα από την αρχή του και σε όλη τη διαδρομή του, και μάλιστα έγραψα και σχετικά άρθρα στο περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, γνωρίζω ότι είναι αποδεδειγμένα μία υπόθεσι μίσους και εμπαθείας του μητροπολίτου κ. Χρυσόστομου Σαββάτου απέναντι των απλών και αθωότατων μοναζουσών της εν λόγω Ιεράς Μονής.

Κι όμως εσείς οι συνοδικοί δικαστές της υπόθεσης, αυτό που ο λαός με το ένστικτό του και με την απλή λογική του, αλλά και εμείς, με γνώσι των βαθύτερων λόγων της καταδίκης των οσιωτάτων μοναζουσών, δεν θελήσατε να αποδώσετε το δίκαιο και να αθωώσετε τις αδίκως διωκόμενες μονάζουσες. Και επικράτησε και πάλι το κατηραμένο «φιλάδελφο» το οποίο κατακρεουργεί την αλήθεια και το δίκαιο και ικανοποιεί τον προκλητικά αδικοπραττούντα και επιχαίροντα συνάδελφό σας.

Φθάσατε στο εξωφρενικό σημείο, εν έτει 2011 να αποφασίσετε την ΕΞΟΡΙΑ σε ερημομονάστηρα των αθωοτάτων μοναζουσών, αλλά και ακρίτως να δώσετε τον τελευταίο λόγο στο όλο ζήτημα στον εμπαθή και φθονερό διώκτη τους και κατήγορό τους και δικαστή τους και ανακριτή τους, και μάρτυρα κατηγορίας τους, να επιλέξη εκείνος …τον τόπο της εξορίας τους!! Ψάχνω να βρώ σε ποια Αφρικανική χώρα επικρατεί ένα παρόμοιο δίκαιο με το δικό σας δίκαιο και πιστέψτε με, δεν την ευρίσκω.

Αλήθεια, αυτό το Κυκλώπειο δίκαιο σε ποια Αγία Γραφή είναι γραμμένο και εσείς το εφαρμόζετε; Και εν συνεχεία, πως εμφανίζεσθε με τέτοιες αποφάσεις που λαμβάνετε εναντίον διαφόρων πιστών και ευλαβών ανθρώπων, να λειτουργείτε και να καταπίνετε ολόκληρα Άγια Ποτήρια; Αυτό μας απασχολεί και μας διακατέχει και μας προβληματίζει σφόδρα σφόδρα και κυριολεκτικά μας βασανίζει.

Πιστέψατέ με, σεβασμιώτατε, διερχόμεθα πραγματικήν κρίσιν συνειδήσεως με σας τους σημερινούς αρχιερείς και τις αδικότατες και αθεόφοβες πράξεις και αποφάσεις σας. Και συχνά –πυκνά επιτείνεται η δυσφορία μας καθώς ακούμε τους αδιάφορους χριστιανούς να μας λένε: αυτή είναι η Εκκλησία σας; Και ενθυμούμεθα τότε τις Εντολές των Προφητών και Αποστόλων και Αγίων Πατέρων, με τα δικά του λόγια ο καθένας να λένε: «εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε». Και «μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε».

5) Και το ακρον άωτον της φοβερότερης εξώφθαλμης ασυγχώρητης ΑΔΙΚΙΑΣ σας, που προκάλεσε την ηφαιστιακή έκρηξί μου και επέφερε μέσα μου την οριστική παύσι επικοινωνίας, με σας τον οικείο επίσκοπό μου και την ιερά μητρόπολί σας. Είναι ΑΔΙΚΙΑ, αποκλειστικά των σημερινών αξιοθρήνητων συνοδικών της τωρινής διαρκούς «ιεράς» συνόδου του τρέχοντος έτους 2010-2011. Ποιο είναι αυτό; Το πρόβλημα επίσκοπος ΑΡΤΕΜΙΟΣ. Με μία μονοκονδυλιά σας και χωρίς την παραμικρή, ως οφείλατε, έρευνα και ενημέρωσι, προγράψατε τον μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης ΑΡΤΕΜΙΟ και τον καταδικάσατε με την ποινή της ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΗΣ, μολονότι προσπάθησε να σας αποτρέψη ο Μητροπολίτης Πειραιώς με τις δεδικαιολογημένες επιφυλάξεις του και την εντονη διαφωνία του. Και διαπράξατε ένα έγκλημα, επάνω στο έγκλημα. Ένα κακούργημα, επάνω στο κακούργημα. Και αυτές οι ποινές επιβλήθηκαν, από …..αρχιερείς του Ιησού Χριστού!!!

Νομίζω, σεβασμιώτατε, ότι ο Μέγας Ιεροεξεταστής του Δοστογιέφσκυ ωχριά μπροστά στο «δίκαιο» που εφαρμόζουν οι σημερινοί «αρχιερείς», οι σημερινές «ιερές» σύνοδοι, τα σημερινά «εκκλησιαστικά» δικαστήρια. Μούρχεται μέσα από τα βάθη της ψυχής μου, και στεντορεία τη φωνή, να κραυγάσω τη δυνάμει όλη, της φωνής και των πνευμόνων μου: ΑΙΣΧΟΣ, ΑΙΣΧΟΣ!!!!

Όμως το πρόβλημα ΑΡΤΕΜΙΟΣ έχει ως ακολούθως. Οσα σας γράφω, σεβασμιώτατε, εχουν ληφθεί από την πρώτη γραμμή του εξελιχθέντος δράματος, από την εγγύτερη και αυθεντικότερη πληροφόρησι που θα μπορούσε να γίνη και μέσα από το «Στόμα του Λύκου». Το δημοσιογραφικό απόρρητο, δεν μου επιτρέπει την αποκάλυψι περισσοτέρων στοιχείων. Ολόκληρη η ιστορία, είναι μία πράξι προκατασκευασμένη και προδημιουργημένη από τους ενόχους και τρομοκρατημένους διαπλεκόμενους Σέρβους ρασοφόρους. Δεν τολμώ να τους χαρακτηρίσω αρχιερείς του Ιησού Χριστού, από θλίψι, οργή, εντροπή και αγανάκτησι. Πίσω από αυτούς τους αθεόφοβους ανθρώπους κρύπτονται οι δολοφόνοι των λαών οι Αμερικάνοι, οι οποίοι τους έδωσαν την εντολή να γίνουν δολοφόνοι του αδελφού τους Αρτεμίου.

Οι Αμερικάνοι, κάποιους από τους Σέρβους ρασοφόρους, τους στιγμάτισαν και τους κήρυξαν ως εγκληματίες πολέμου. Και αποφάσισαν να τους περάσουν από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όπου και εκεί εφαρμόζεται πρωτογενώς το …Κυκλώπειο δίκαιο.

Μπροστά στον φόβο και στον τρόμο τους, να κηρυχθούν δηλαδή ένοχοι και να καταδικασθούν με συνοπτικές διαδικασίες ακόμα και στις φυλακές του Γκουαντανάμο και εφ’ όρου ζωής, δείλιασαν και υποχώρησαν μπροστά στις απαιτήσεις των Αμερικάνων.

Και ποιές ήταν οι απαιτήσεις τους; ΜΙΑ και ΜΟΝΟ ήταν η απαίτησί τους.

Να εκδιώξουν παντοιοτρόπως από το Κόσσοβο, τον δυσκολότατο συνομιλητή και διαπραγματευτή τους, τον πατριώτη μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης κ. ΑΡΤΕΜΙΟ για να ανοίξη ο δρόμος της Αλβανοποίησης του Κοσσόβου.

Οι δειλοί και άνανδροι και ανάξιοι αυτοί αρχιερείς, αντί να μιμηθούν τους προφήτες και τους Μάρτυρες και τους Αγίους Πατέρες της Ορθοδοξίας, που προτιμούσαν τον θάνατο από την ατίμωσι, αυτοί αποφάσισαν να θέσουν αμέσως εις κίνησιν το σκοτεινότατο και ανέντιμο σχέδιό τους.

Άλλωστε, ήδη είχε μπή στο φθονερό μάτι τους, η Αντιπαπική και η Αντιοικουμενιστική θέσι και τακτική του σεβασμιωτάτου ΑΡΤΕΜΙΟΥ, που εκδηλώθηκε και με τις μνημειώδεις εκείνες επιστολές του προς την Ιεράν Σύνοδον της Σερβικής Εκκλησίας, που κανένας άλλος Σέρβος – πλήν του αγιωτάτου Ιουστίνου Πόποβιτς – δεν ξαναέγραψε.

Αλλά και η διαφορετική από αυτούς τακτική του ΑΡΤΕΜΙΟΥ, να γεμίση κυριολεκτικά το Κόσσοβο με πλήθος μοναχών και μοναζουσών, που αποτελούν τα προπύργια της διαφύλαξης της Πατρώας Πίστεως και Ευσεβείας.

Το μοναδικό μέλημα αυτών – της βρωμεράς ΤΡΟΪΚΑΣ, όπως αποκαλείται πλέον στην Σερβία – ήταν τα αρχιερατικά αξιώματα και οι καθηγητικές έδρες, ενώ το ποιμαντικό τους έργο βρίσκονταν σε μηδενική βάσι.

Γεννήθηκε, λοιπόν, και αναπτύχθηκε μέσα τους το σαράκι του Σατανικού ΦΘΟΝΟΥ που εισέρχεται συνήθως και κατατρώγει τις αρχιερατικές ψυχές από αρχαιοτάτων χρόνων. Και κάθησαν και μεθόδευσαν και κατασκεύασαν κατηγορίες έωλες, αστήρικτες και ψευδείς εναντίον του ανθρώπου του Θεού, με σκοπό, ως ενόμιζον, την πλήρη έξόντωσι, μέχρι και την πλήρη εξαφάνισί του.

Όμως άλλα Θεός …κελεύει και άλλα οι άνθρωποι κατασκευάζουν. Τον καλόν Ποιμένα αγιώτατο μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης ΑΡΤΕΜΙΟ μεθόδευσαν και εξεδίωξαν από το Κόσσοβο με συνοπτικές διαδικασίες και εν μια νυκτί χωρίς να του επιτρέψουν ούτε την παραμικρή απολογία και ούτε κάν την προσκόμισι των στοιχείων της άμυνάς του. Και με τις απειλές και με την τρομοκρατία, και ενώ εκείνος επιμόνως ζητούσε να περάση από εκκλησιαστικό δικαστήριο, έσπευσαν ταχύτατα να αποφασίσουν να τον….συνταξιοδοτήσουν!!! Ομορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος!!!

Και ενώ τον εξεδίωξαν και τον εκτόπισαν ληστρικώ τω τρόπω και έξω του Κοσσόβου, άρχισαν εν συνεχεία και κατασκοπευτικά να παρακολουθούν όλες τις κινήσεις του νυχθημερόν και ανελλιπώς και έφθασαν στο σημείο …να σταθμίζουν ακόμα και αυτήν την αναπνοή του. Και το υπομονετικότατο και υποχωρητικότατο ΑΡΝΑΚΙ του ΧΡΙΣΤΟΥ, για να μην τους δώση την ευκαιρία να τον κατηγορήσουν, πειθαρχούσε και υπάκουε σε ολες τις παράλογες, ανελεύθερες και αντίθεες απαιτήσεις των άνομων και παράνομων φανερών και εμπαθών εχθρών και διωκτών του.

Όταν εκδιώχθηκε από το Κόσσοβο ο καλός Πατέρας και Ποιμένας, η μητρόπολι Ράσκας και Πριζρένης καταλήφθηκε από «μονιούς άγριους», ιδιαίτερα από έναν «ταύρον μαινόμενον και εν υαλοπωλείω ευρισκόμενον» τω ονόματι Αθανάσιον (Σατανάσιον τον αποκαλούν στην Σερβία) Γιέφτιτς, εγκληματία πολέμου κατά τους Αμερικάνους (όπως μάθαμε), που εισήλθε μέσα στον επιτελικό τόπο, καταπατών, θραύων και συντρίβων, ….ότι εύρισκε μπροστά του!

Η εικόνα θύμιζε Βαβυλωνία και δεν ηταν δυνατόν η υπερεκατοντάριθμη φάλαγξ των μοναχών και των ιερομονάχων του Αρτεμίου να θελήσουν να ζήσουν μέσα σε μία τέτοια, άγνωστη γι’ αυτούς τραγελαφική κατάστασι.

Αποφάσισε, λοιπόν, η αγία φάλαγγα των υπερεκατό αφιερωμένων ευζώνων μοναχών και ιερομονάχων, να υπάγη οπίσω από τον εκδιωχθέντα πατέρα και ποιμένα του, εις τον νέον τόπον της εξορίας του.

Μετά από αυτήν την τροπήν των πραγμάτων, οι εξ υπαρχής ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ, γνωστοί φθονεροί και δεδηλωμένοι εχθροί του, ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΑΙΤΙΩΣ αποφάσισαν να τον «καθαιρέσουν» και να τον κηρύξουν ….αποδιοπομπαίον τράγον!

Ο άγιος μητροπολίτης και επίσκοπος έστειλε σε όλους τους ανά τον κόσμον ορθοδόξους λεγομένους επισκόπους επιστολήν και περιέγραφε το δράμα που παίχθηκε από την ΛΗΣΤΡΙΚΗ σύνοδο του Βελιγραδίου. Την είδαμε και εμείς δημοσιευμένην αυτήν την επιστολήν ΠΟΝΟΥ και ΟΔΥΝΗΣ του Αθωοτάτου Επισκόπου.

Ασφαλώς θα την λάβατε και εσείς, σεβασμιώτατε, αυτήν την επιστολήν. Και εσείς, λοιπόν, ενώ την λάβατε, και την διαβάσατε, αδιαφόρως την παραβλέψατε και την παραμερίσατε και την καλαθοπετάξατε. Γιατί, σεβασμιώτατε; Αυτό οφείλατε να πράξετε; Και όχι να απαντήσετε στον καταδιωγμένον και σφαγιασμένον επίσκοπον του Θεού;

Σας έστειλαν εν συνεχεία και οι ραδιούργοι της ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ της Σερβίας, έγγραφο που περιέγραφαν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Και εσείς πιστέψατε αυτούς, τους δεύτερους και όχι τον ΑΘΩΟΤΑΤΟΝ ΑΡΤΕΜΙΟΝ.

Χωρίς κάν να ερευνήσετε λίγο βαθύτερα τα γεγονότα, χωρίς να κάνετε ένα βήμα να προσπαθήσετε να ….σβήσετε την αναφθείσα πυρκαϊάν. Σαν εμπαθείς και ανεύθυνοι και επιπόλαιοι. Και ενεργήσατε όπως ενήργησαν και οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι οι υποκριταί κατά του Κυρίου Ιησού. Καταδίκασαν τον ΑΘΩΟ Ιησού.

Εγώ θέλω να σας ρωτήσω κάτι άλλο, σεβασμιώτατε.

Μετά την ληστρική εκδίωξι του αθωοτάτου ΑΡΤΕΜΙΟΥ άνοιξε το πεδίο δράσεως των Σέρβων ρασοφόρων και από της ημέρας εκείνης προέβησαν σε τόσες Οικουμενιστικές-Πανθρησκειακές ασχήμιες, που είναι αδύνατον όλες να συλλεγούν και να περιγραφούν και να διαζωγραφηθούν. Τους βλέπαμε ότι ενώ κρατούσαν στα χέρια τους την εικόνα του ΣΦΟΔΡΟΥ και αμετακίνητου Αντιοικουμενιστού Ιουστίνου Πόποβιτς, και τον ανακήρυτταν ως άγιο, ταυτόχρονα ο …Αχυρένιος «πατριάρχης» Ειρηναίος, διακήρυττε …ξετσίπωτα και αδιάντροπα … ότι αυτός είναι Οικουμενιστής!!!

Δεν ακούσατε αυτήν την πρωτοφανή, ασυνείδητον αναίδειαν, σεβασμιώτατε; Και αν ναι, γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε, και γιατι επίσημα δεν τον καταγγείλατε; Επίσκοπος του Ιησού Χριστού και της Αγίας Του Εκκλησίας είσαστε. Και μήπως όμως σταμάτησαν εδώ; Εν συνεχεία μετέβησαν στην χανούκα της Εβραϊκής Χάβρας και μάλιστα, παρά την ρητή απαγόρευσι των Ιερών Κανόνων, άναψαν μαζί και με τον έτερο συνένοχό του πανθρησκειαστή Ειρηναίο Μπούλοβιτς …. την επτάφωτη λυχνία τους!

Το γνωρίζατε αυτό, σεβασμιώτατε; Οφείλατε να το γνωρίζετε. Και να το καταγγείλετε. Και, εφ’ όσον είστε συνοδικός, να το φέρετε προς συζήτησι και στην ιερά σύνοδο. Όμως εσείς ουδέν εξ αυτών επράξατε.

Κατόπιν είδαμε και άλλες φρικτές εικόνες των Σέρβων ρασοφόρων.

Είδαμε και φρίξαμε. Είδαμε - φοβερόν ειπείν, τρομερόν ειδείν! - τον πανθρησκειαστή Ειρηναίο Μπούλοβιτς να διεξάγει την πράξι της αρτοκλασίας μαζί με τον Καρδινάλιο του Βελιγραδίου, ενδεδυμένοι αμφότεροι με τα άμφιά τους, να …ακουμπούν στους ώμους τους!!!

Και άλλα πολλά είδαμε και ακούσαμε, συμπροσευχές, και συγχρωτισμούς και συνιερουργίες και συνλατρευτικές πράξεις, με τους Αιρετικούς Φραγκολατίνους και τους χριστοκτόνους Εβραίους.

Από όλα αυτά και αλλα πολλά που διέπραξαν αλλά και συνεχίζουν καθημερινά να διαπράττουν οι σέρβοι αρχιερείς, τα όργανα αυτά των σκοτεινών δυνάμεων, τίποτα δεν γνωρίζατε εσείς, σεβασμιώτατε, πρίν λάβετε αυτήν την φρικτήν και απαράδεκτον απόφασιν να συνυπογράψετε τα ΨΕΥΔΗ καταγγελόμενα από τον …Αχυρένιο «πατριάρχη», εναντίον του Αγιωτάτου ΑΡΤΕΜΙΟΥ;

Οφείλατε όλα να τα γνωρίζετε και να είσαστε δύσπιστος σε όσα σας έγραψε η βρωμερά ΤΡΟΪΚΑ του Βελιγραδίου.

Όντως, οφείλατε…. όμως αφρόνως για όλα αδιαφορήσατε και υπογράψατε και συνυπογράψατε και έτσι προσθέσατε και άλλα βάρη συνενοχής στην ….πλάτη σας!!!.

ΟΛΟΙ εσείς, οι τωρινοί συνοδικοί, πλήν του Πειραιώς και τινος άλλου.

Δεν θα έπρεπε ποτέ να σπεύσετε και εσείς να συνυπογράψετε το κατάπτυστο έγγραφό τους που περιέγραφε ψευδώς και αναισχύντως, την αντικανονικήν «έκπτωσι» του ΑΘΩΟΤΑΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ.

Εσείς όχι μόνο δεν αντιδράσατε σε τίποτα από όλα αυτά που σας περιέγραψα και οφείλατε να γνωρίζετε γιατί καταγράφονται και αποθανατίζονται καθημερινά στα ιστολόγια που από ότι πληροφορούμαι παρακολουθείτε, αλλά σπεύσατε αδιστάκτως και βάλατε κάτωθεν ενός κειμένου του …Αχυρένιου της Σερβίας την καταδικαστικήν υπογραφήν σας.

Αυτήν την μεγάλην, τεραστίων διαστάσεων, άδικον, αδικοτάτην, κακοτάτην και εμπαθεστάτην απόφασί σας, δεν μπορώ με τίποτα να την απαλείψω από μέσα μου, να την ανεχθώ και να σας την συγχωρήσω, διότι ενεργήσατε ως Αννας και ως Καϊάφας και ως δήμιος Θεόφιλος Αλεξανδρείας.

Εμείς οι πιστοί άνθρωποι, σεβασμιώτατε πάτερ Νικόδημε, επέχοντες την θέσι του πιστού λαού παρακολουθούμε καθημερινώς όλα τα συμβαίνοντα, ιδιαίτερα από τους πατριάρχες και από τους επισκόπους μας, όπως μας συνιστούν να κάμνουμε και οι Άγιοι Πατέρες μας, όπως ο άγιος Γεννάδιος ο Σχολάριος:

«Τους επισκόπους υμών επιτηρείτε ίνα ώσιν Ορθόδοξοι και μη διδάσκουσι δόγματα εναντίον της Ορθοδόξου Πίστεως, μηδέ τοις αιρετικοίς, ή τοις απεσχισμένοις συλλειτουργώσι».

Ο απλός λαός, σεβασμιώτατε, στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί την συνείδησι της Εκκλησίας και εσείς οφείλετε να εκφράζετε την συνείδησι της Εκκλησίας και ΜΟΝΟΝ και όχι τον εαυτόν σας. Αλλωστε γι αυτό και μόνον υπάρχετε και προΐστασθε των τοπικών Εκκλησιών. Γράφει ο άγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης:

«Οι επίσκοποι δεν επιτρέπεται να πράττουν όπως αυτοί θέλουν (“προς το δοκούν”), αλλά είναι δέσμιοι των εντολών και των Ιερών Κανόνων».

Και ο Γεώργιος Φλωρόφσκυ:

«Ο Επίσκοπος πρέπει να ομιλή όχι αφ’ εαυτού, αλλ’ εν ονόματι της Εκκλησίας, …αλλά και ο λαός έχει δικαίωμα και καθήκον να μαρτυρεί, να συναινεί και να αρνείται την συναίνεσή του, στην αναζήτηση της πλήρους ομοφωνίας…» (Φλωρόφσκυ Γ., Αγία Γραφή, Εκκλησία, Παράδοσις, σελ. 75 και 221).

Αλλά και ο Ιωάννης Καρμίρης:

«Ούτως η κυβέρνησις της Εκκλησίας ασκείται μεν υπό των επισκόπων εν ονόματι του Χριστού, και ουχί επί των ιδίων εαυτών η του λαού ονόματι, αλλά πάντοτε εν στενή και αρμονική συνεργασία πρώτον μετά των πρεσβυτέρων και…είτα των λαϊκών, εντός των υπό των κανόνων διαγραφομένων ορίων. Προσέτι η συμμετοχή αύτη των λαϊκών νοείται και ως συμφωνία αυτών και παραδοχή των υπό των επισκόπων εν τω πλαισίω των ι. Κανόνων πεπραγμένων και ενεργός συμπαράστασις... Πάντως οι επίσκοποι ουδέν πρέπει να πράττωσιν άνευ του λαού…» (Καρμίρης ιω., Η θέσις και η διακονία των λαϊκών, σ. 35).

Εδώ σταματώ, σεβασμιώτατε, γιατί ίσως κατά πολύ να σας καταπόνησα όχι τόσον από την έκτασι του κειμένου, όσον από την έντασι των περιγραφομένων και καταγγελομένων θλιβερών επικαίρων και καυτών, διακεκαυμένων θα έλεγα, θεμάτων.

Επαναλαμβάνω σεβασμιώτατε, ότι δι’ όλα όσα εν ολίγοις σας εξέθεσα και σας περιέγραψα, αντιμετωπίζω ένεκα των πεπραγμένων σας μεγάλην κρίσιν συνειδήσεως. Τι δέον γενέσθαι;

Οδοδείκται όλων μας είναι οι Αγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας. Ό,τι αυτοί έπραξαν σε περιόδους πτώσεως της Πίστεως και του Ηθους της Εκκλησίας, το αυτό οφείλουμε να πράξωμε και ημείς.

Επ’ αυτού λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος ο Θεολόγος:

«Ευχαίς και δάκρυσι τον Θεόν καθικέτευσον πέμψαι σοι οδηγόν απαθή τε και άγιον. Ερεύνα δε και αυτός τας Θείας Γραφάς, και μάλιστα τας των Αγίων Πατέρων πρακτικάς συγγραφάς, ίνα ταύταις αντιπαρατιθείς τα παρά του διδασκάλου και προεστώτος σοι διδασκόμενα και πραττόμενα, ως εν κατόπτρω δύνασαι βλέπειν ταύτα και καταμανθάνειν και τα μεν συνάδοντα ταις Γραφαίς, εγκολπούσθαι κατέχειν τη διανοία.Τα δε νόθα και αλλότρια, διακρίνειν και αποπέμπεσθαι, ίνα μη πλανηθής. Πολλοί γαρ, ίσθι, πλάνοι και ψευτοδιδάσκαλοι, εν ταις ημέραις ταύταις γεγόνασιν» (Ρ.G. 120, 617).

Και έρχομαι στο δια ταύτα. Μετά από όλα αυτά που σας ανέφερα, σεβασμιώτατε, και ακολουθώντας τις προτροπές της Αγ. Γραφής, που με το στόμα του απ. Παύλου λέγει, ότι πρέπει να ακολουθούμε και να εμπιστευόμαστε τους ποιμένες μας, αλλά αφού πρώτα «αναθεωρήσουμε την έκβασιν της αναστροφής αυτών» (=εξετάσουμε καλά τη ζωή τους και την ορθοδοξία τους), τότε να τους ακούμε, ερεύνησα προσεκτικά τα κείμενα και με πόνο ψυχής κατέληξα στην απόφαση, ότι δεν μπορώ πλέον να σας εμπιστεύομαι ως ποιμένα μου, εφόσον αμνηστεύετε όλες αυτές τις αδικίες, τις πονηρίες, τις δολιότητες και τις κακοδοξίες Πατριαρχών και συνεπισκόπων σας, εφόσον τις αποδέχεσθε και τις ακολουθείτε και παρόλο που σας τις εξέθεσα με την επιστολήν μου, ούτε που καταδεχτήκατε να την λάβετε υπόψιν και να απαντήσετε.

Για να κατοχυρώσω δε την τελική απόφασή μου αυτή (γιατί αυτή όλη η κατάσταση με συγκλονίζει και δεν αφήνει την συνείδησή μου να ησυχάσει), παρουσιάζω ακροθιγώς τι δίδασκαν και τι έπρατταν οι Άγιοι Πατέρες, προκειμένου να μη επηρεάζονται αυτοί και το ποίμνιο από την αίρεση, προκειμένου και να μη καταστούν συνυπεύθυνοι των αδίκων και των κακοδόξων ψευδοποιμένων, καθόσον μάλιστα η επικοινωνία με τους αιρετίζοντες έχει σχέση με την σωτηρία μου, και την απολογία μου εις το φοβερό βήμα του δικαίου Κριτού, του Ιησού Χριστού.

Γράφει ο Μ. Αθανάσιος:

«Δια τούτο και ο Δαβίδ, φεύγων τους πονηρούς, έλεγεν· “Ουκ εκάθισα μετά συνεδρίου ματαιότητος, και μετά παρανομούντων ου μη εισέλθω. Εμίσησα εκκλησίαν πονηρευομένων”. Δια τι δε ταύτα εποίει; Επειδή πάλιν λέγει αλλαχού· “Μετά οσίου όσιος έση, και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση, και μετά στρεβλού διαστρέψης”. Και γαρ οίος εστιν ο συνοικών μετά σου, τοιούτον απεργάσεται είναί σε» (Μ. Αθανασίου, Ρήσεις και ερμηνείαι Παραβολών).

Ο Απ. Παύλος λέγει:

«Παραγγέλομεν δε υμίν, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στέλλεσθαι υμάς (=να κόπτετε κάθε πνευματικήν επικοινωνίαν εκκλησιαστικώς) από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος και μη κατά την παράδοσιν ην παρέλαβον παρ’ ημών» (Β’ Θεσ. γ΄ 6).

Ο Μ. Αθανάσιος πάλι, χαρακτηρίζει επικίνδυνη και απατηλή την συμπεριφορά κάποιων Ορθοδόξων, οι οποίοι διαβεβαίωναν ότι δεν αποδέχονται τις αιρετικές θέσεις του Αρείου (τις ίδιες διαβεβαιώσεις δίνουν σήμερα κάποιοι ορθόδοξοι, που ακολουθούν τις αιρετικές θέσεις του κ. Βαρθολομαίου και των Οικουμενιστών) και υποστήριζαν πως οι ίδιοι έχουν ορθόδοξο φρόνημα, αλλ’ όμως, επικοινωνούσαν εκκλησιαστικά και συμπροσεύχονταν με τους αρειανόφρονες· συμβουλεύει, λοιπόν, απομάκρυνση απ’ αυτούς, γιατί όσοι βλέπουν εσάς τους Ορθοδόξους να συγκεντρώνεστε με τους αρειανόφρονες και να επικοινωνείτε άνετα μαζί τους, θα αποκομίσουν την εντύπωση ότι τούτο είναι ακίνδυνο και θα κάνουν κι αυτοί το ίδιο, και έτσι, θα περιπέσουν στο βόρβορο της αιρετικής ασεβείας: «τινές δε εισιν οι διαβεβαιούντες μεν τα Αρείου μη φρονείν, συγκαταβαίνοντες δε, και μετ' αυτών ευχόμενοι επί το αυτό... Όταν γαρ τινες υμάς τους εν Χριστώ πιστούς θεωρήσαντες μετ' αυτών συνερχομένους και κοινωνούντας, πάντως υπονοήσαντες αδιάφορον είναι το τοιούτον, εις τον της ασεβείας εμπεσούνται βόρβορον».

Για να μη συμβεί αυτό, να αποφεύγετε την εκκλησιαστική επικοινωνία με όσους νομίζουν ότι δεν έχουν αποδεχτεί την αρειανική διδασκαλία, αλλ’ όμως επικοινωνούν μετά των αιρετικών. Και κατ’ εξοχήν εμείς που ορθοφρονούμε, πρέπει να αποφεύγουμε την εκκλησιαστική κοινωνία, με εκείνους, των οποίων το φρόνημα ως κακόδοξο απορρίπτουμε. «Ίν' ουν μη τούτο γένηται, θελήσατε …τους μεν φανερώς φρονούντας τα της ασεβείας αποστρέφεσθαι, τους δε νομίζοντας τα Αρείου μη φρονείν, κοινωνούντας δε μετά των ασεβών φυλάττεσθαι· και μάλιστα ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα, τούτους από της κοινωνίας προσήκει φεύγειν… Ει δε τις προσποιείται μεν ομολογείν ορθήν πίστιν, φαίνεται δε κοινωνών εκείνοις, τον τοιούτον προτρέψασθε απέχεσθαι της τοιαύτης συνηθείας· και εάν μεν επαγγέλληται, έχετε τον τοιούτον ως αδελφόν· εάν δε φιλονείκως επιμένη, τον τοιούτον παραιτείσθε. Ούτω γαρ διατελούντες καθαράν την πίστιν διατηρήσετε· κακείνοι βλέποντες υμάς ωφεληθήσονται, φοβηθέντες μη άρα ως ασεβείς και τα εκείνων φρονούντες νομισθώσιν» ( Μ. Αθανασίου, επιστολή, Τοις τον μονήρη βίον ασκούσι, ΡG 26, 1185-1188).

Ο ι. Χρυσόστομος, ως μόνη ελπίδα να διορθωθούν τα κακά στην Εκκλησία, θεωρεί, την εμμονή στη διακοπή της κοινωνίας με τους παρανομούντας Επισκόπους, που είχαν πάρει στα χέρια τους την εκκλησιαστική εξουσία . Λάβετε δε υπόψιν το εξής σημαντικό: Εδώ ο ιερός Χρυσόστομος, προτρέπει σε διακοπή κοινωνίας, όχι γιατί υπάρχει κάποια αίρεση, αλλά ελαφρότερα θέματα δικαιοσύνης, διοικητικά και εκκλησιολογικά.

Ο αγ. Ειρηναίος:

«Οι Απόστολοι και οι μαθηταί αυτών έσχον (=είχαν) τόσον μεγάλην “ευλάβειαν”, ώστε απέφευγαν και να συνομιλούν ακόμη με εκείνους που ενόθευαν την αλήθειαν της πίστεως» (Άγιος Ειρηναίος, Έλεγχος και ανατροπή ψευδωνύμου γνώσεως, Γ 3, 4, ΒΕΠΕΣ 5, 144 (15-22).

Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:

«Τι ποιείς άνθρωπε; Παρεβάθη ο νόμος, κατεφρονήθη σωφροσύνη, πλημμελήματα τοσαύτα ετολμήθη παρά τινος των ιερωμένων, τα άνω κάτω γέγονε και ου φρίττεις;… ουκ αλγείς; ουκ επιτιμά…, αλλά κοινωνείς;» (Ρ.G. 55, 252).

Σύμφωνα με τα παραπάνω, αφού οι πατριάρχες Βαρθολομαίος, Ειρηναίος κλπ., πολλοί μητροπολίτες και επίσκοποι αιρετίζουν και διαπράττουν φοβερές αδικίες φανερά, αυταπόδεικτα και θρασύτατα, κι εσείς αυτούς τους ακολουθείτε και δεν διαμαρτύρεσθε, σιωπάτε προκλητικά αλλά και συμπράττετε, είστε κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ και οφείλουμε, βάσει και του ΙΕ΄Κανόνος της Πρωτοδευτέρας συνόδου, να απομακρυνθούμε από σας, φροντίζοντας για την σωτηρία μας. Γιατί οι πράξεις και οι διδασκαλίες σας αυτές, διαφέρουν από εκείνες των Αγίων Πατέρων και της Ορθοδόξου εκκλησιαστικής Παραδόσεως.

Μετά του προσήκοντος σεβασμού

Οδυσσέας Τσολογιάννης, δημοσιογράφος

Σουρωτή Βασιλικών Θεσσαλονίκης

57006 τ.θ.220κ τηλ. 6972κ-896024κ