Η «αυτοκρατορία»
του ψευτομακεδονισμού
αντεπιτίθεται -
Οι Μακεδόνες ανθίστανται
πηγή: Μακεδονία, 28/8/2011Του Χρυσανθόπουλου Μιχαήλ, Καθ. ιστορικού, συγγραφέα, δημοσιογράφου SBS Αυστραλίας
Τα διαταραγμένα μυαλά των ιθυνόντων «ηγεμονίσκων» της γειτονικής χώρας (FYROM) προετοιμάζουν ένα πράγματι εντυπωσιακό θέαμα, κινηματογραφικών διαστάσεων υπερπαραγωγής, για τους εορτασμούς της 8ης Σεπτεμβρίου, ημέρας ανεξαρτησίας της γείτονος, πριν από 20 χρόνια, από την ενιαία Γιουγκοσλαβία, μετά την κατάρρευσή της από εξωγενείς παράγοντες και την εσωτερική αγεφύρωτη ανομοιογένεια.
Τα καλύτερα παιδιά της Σόγιας του σύγχρονου κεκαλυμμένου βουλγαρικού διεκδικητισμού, που, όπως αναφέραμε πολλές φορές, «αποβουλγαροποιήθηκαν» εν μιά νυκτί και ψευτομακεδονοποιήθηκαν, χωρίς όμως να αλλάξουν τα σχέδιά τους για την αυτονομία της Μακεδονίας... (στα χνάρια της Αν. Ρωμυλίας το 1885) και τη σταδιακή προσάρτησή της στη Μητέρα Βουλγαρία, έχοντας προσθέσει και την πλήρη οικειοποίηση της ιστορίας της Αρχαίας Μακεδονίας (υποστηρίζοντας ότι οι Σλάβοι είναι οι αρχαίοι Μακεδόνες), γιατί μόνο έτσι (κατά τη γνώμη του «αρχαιολόγου» των Σκοπίων» Pasko Kuzman) θα μπορέσει να δικαιολογηθεί το όνομα Μακεδονία σ’ αυτούς, θα προβούν σε προκλήσεις επί προκλήσεων, όταν θα τραβηχτεί η ταινία αποκαλύψεως του τεράστιου αγάλματος του επισήμως αποκληθέντος «έφιππου πολεμιστή».
Στρατιώτες της «εθνικής φρουράς» του «στρατού» των Σκοπίων, 350 τον αριθμό, σε άψογους σχηματισμούς θα κραυγάζουν ΟΥΡΑ-ΟΥΡΑ (ζήτω) «Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΣ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕ ΣΕ ΜΑΣ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» (!) και μετά θα παρελάσουν, ίσως για πρώτη φορά, γιατί η γειτονική χώρα δεν έχει παρελάσεις ούτε και στις «εθνικές» της εορτές, μπροστά από το άγαλμα, το οποίο θα βρέχεται (η βάση του) από νερά που θα βγαίνουν από στόματα λεόντων-αγαλμάτων τεχνητώς βρυχόντων, μπροστά από αναπαραστάσεις στρατιωτών της αρχαίας μακεδονικής φάλαγγας με ασπίδες, με τον ήλιο της Βεργίνας (με δύο ακτίνες λιγότερες).
Θα περάσουν μπροστά από τα αγάλματα του τσάρου Σαμουήλ και του άρτι ψευτομακεδονοπαηθέντος αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ιουστινιανού, όλων των «ηρώων» του «Ιλίντεν» (1093) των «βαρκάρηδων» και θα καταλήξουν στο αρχικό σημείο για την ομιλία του Gruevski. Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στη γειτονική χώρα, εδώ, στην πραγματική Μακεδονία, δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει πώς θα εορτάσουμε τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης της Μακεδονίας από τον τουρκικό ζυγό και τη βουλγαρική επιβουλή.
Η αντίσταση όμως των Μακεδόνων είναι δεδομένη με το ομολογουμένως απόλυτα επιτυχές και μαζικότατο πρώτο παμμακεδονικό αντάμωμα (αντίστοιχο με των Ποντίων, των Βλάχων και των Σαρακατσάνων, που δείχνουν τον δυναμισμό και τη συνέχεια της ελληνικής φυλής ανά τους αιώνες) στη Σιταριά Φλωρίνης και τους εορτασμούς της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Πολυπόταμο, πάλι της Φλώρινας, που στην κυριολεξία εξόργισε τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της γειτονικής χώρας και των εσωτερικών συνεργατών τους, καταδεικνύοντας περίτρανα ότι ο μακεδονισμός υπάρχει, θα υπάρχει ως το ανάχωμα και το προπύργιο του ελληνικού γένους. Γιατί ακριβώς αυτοί οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί προσπάθησαν -και εν μέρει προσωρινά το κατάφεραν- να γίνει ο βίαιος αποχωρισμός του εθνολογικού όρου Μακεδών από τον όρο Έλλην, οι οποίοι είναι ένα και το αυτό.
Γι’ αυτό και λένε και επαναλαμβάνουν ότι υπάρχουν «εθνικά ψευτομακεδόνες» και Έλληνες. Διαστρεβλώνουν τα γεγονότα του Ίλιντεν στις 20 Ιουλίου του 1903 (πρόσφατος εορτασμός στα Σκόπια), οικειοποιούμενοι τα πάντα, ενώ από αναφορές όλων των ξένων προξένων, χωρών και αυτοκρατόρων της εποχής εκείνης, καθόλου ευνοϊκά διακείμενων στα ελληνικά δίκαια, γνωρίζουμε ότι το ελληνικό στοιχείο, οι Μακεδόνες, πλήρωσαν βαρύ τίμημα από την αποτυχία της «ψευτοεξεγέρσεως», που δεν ήταν τίποτε άλλο από «επίθεση» των «βουλγαρικών κομιτάτων» της BMOPO (BMPP - VMRO), της σαντραλιστικής της πτέρυγας, γιατί, ως γνωστόν, επιφανέστατα στελέχη της, όπως ο Goce Delcev (που είναι ο πιο προβεβλημένος εθνικός ήρωας της FYROM), διαφωνούσε κάθετα με την ιδέα της «εξεγέρσεως» (το αναφέρουν οι βουλγαρικές πηγές της εποχής και κατοπινές εξονυχιστικές έρευνες).
Έτσι, το «επαναστατικό κίνημα» των εθνικά «ψευδομακεδόνων» δεν ήταν τίποτε άλλο από τη σαντραλιστική αυτονομιστική έκφραση του βουλγαρισμού. Και όταν πλησίαζαν στο Κρούσοβο, το κέντρο των Βλάχων (όχι ελληνιζόντων, αλλά πραγματικών Ελλήνων), τα στρατεύματα του Ικτιάρ Πασά από το Γ΄ Σώμα Στρατού με έδρα το Μοναστήρι, οι κομιτατζήδες το εγκατέλειψαν και ο μόνος που τους αντιμετώπισε μέχρι τέλος ήταν ο Νικόλαος Πίτος Γούλης (Pito Guli το έκαναν οι γείτονες της FYROM), Βλάχος από τα Γιάννενα, που η οικογένειά του κατέφυγε στο Κρούσοβο για να γλιτώσει από την τυραννία του Αλή Πασά στην τοποθεσία «Πέτρα της Εκούδας» (Meckin Kamen!).
Όταν οι Οθωμανοί εισήλθαν στην πόλη, δεν άφησαν «λίθον επί λίθου» μόνο στην ελληνική συνοικία, που ήταν και η επικρατέστερη από όλες τις απόψεις. Ήταν άραγε τυχαίο; Αλλά όλα αυτά δεν αναλύθηκαν όπως θα έπρεπε από τους ταγούς μας, γιατί, αν γινόταν, δεν θα υπήρχε αυτή η τρομακτική προπαγάνδα, αλλά προπαγάνδα μονολόγου, καθώς δεν υπάρχει η δύναμη των επιχειρημάτων σε κανένα επίπεδο από τους γείτονες της FYROM, απλά γίνεται πλήρης εκμετάλλευση της σιωπής μας, της ηχηρής μας σιωπής.
Και αντί να αποδοθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα της υπαρχούσης μακεδονικής μειονότητας στα άλλοτε ονομαζόμενα κέντρα του ελληνικού πολιτισμού, όπως το Μοναστήρι, η Γευγελή, η Στρώμνιτσα και η Αχρίδα, αυτή ή αγνοείται ή σκοπίμως περιθωριοποιείται. Και αντί να ζητήσουν και να ζητούν συγγνώμη οι Σλάβοι, είτε βουλγαρίζοντες, είτε σερβίζοντες, είτε ψευτομακεδονίζοντες, για τη γενοκτονία του μακεδονισμού, επειδή το μόνο του λάθος ήταν να δηλώσει τα ελληνικά προαιώνια αισθήματά του, προσπαθούμε με αυτούς να βρούμε συμβιβαστική λύση για τη μερική ή και ολική παραχώρηση της εθνικής μας ιστορίας και αξιοπρέπειας.
Ο sir Alfred Biliotti (1833-1915), άγγλος πρόξενος στη Θεσσαλονίκη, θα γράψει χαρακτηριστικά στα 1903: «Σήμερα μόνον οι Βούλγαροι ακούγονται στη Μακεδονία, μη εργαζόμενοι, θεωρούνται ως μη υπάρχοντες»! Και ενώ η αντίσταση των Μακεδόνων είναι δεδομένη, είναι σαν να μην ακούγεται, γιατί δεν υπάρχει επίσημη πορεία, αλλά καθολική αδράνεια και ανυπαρξία. Και οι προκλήσεις θα συνεχιστούν, καθώς η κυβέρνηση του Gruevski προτίθεται (έκανε επίσημη ανακοίνωση) να τοποθετήσει και άλλο -τεραστίων διαστάσεων- άγαλμα του Φιλίππου του Β΄ μπροστά από το υπουργείο Μεταφορών της γειτονικής χώρας, πάλι σε σιντριβάνι ύψους 27 μέτρων, με όλα τα συνεπικουρούμενα χουλιγουνιτιανά εφέ και το οποίο θα φέρει επισήμως το όνομα «ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ» (στάχτη στα μάτια).
Δεν νομίζουμε ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε να απαριθμούμε τις ύβρεις εναντίον των Μακεδόνων από τους ψευτομακεδόνες. Το θέμα είναι να συνεχίσουμε την αντίσταση σε κάθε παραχάραξη, σε κάθε επιβουλή, σε κάθε κακότροπη διαστρέβλωση τω γεγονότων, σε κάθε απόπειρα νομιμοποίησης της κλοπής της Μακεδονίας και στης ιστορίας της από τους ψευτομακεδόνες (θα επανέλθουμε για το θέμα της «αγιογράφησης» του Μ. Αλεξάνδρου), γιατί ακράδαντη πεποίθησή μας είναι ότι το μακεδονικό όνομα δεν θα χαθεί.
Στρατιώτες της «εθνικής φρουράς» του «στρατού» των Σκοπίων, 350 τον αριθμό, σε άψογους σχηματισμούς θα κραυγάζουν ΟΥΡΑ-ΟΥΡΑ (ζήτω) «Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΣ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕ ΣΕ ΜΑΣ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» (!) και μετά θα παρελάσουν, ίσως για πρώτη φορά, γιατί η γειτονική χώρα δεν έχει παρελάσεις ούτε και στις «εθνικές» της εορτές, μπροστά από το άγαλμα, το οποίο θα βρέχεται (η βάση του) από νερά που θα βγαίνουν από στόματα λεόντων-αγαλμάτων τεχνητώς βρυχόντων, μπροστά από αναπαραστάσεις στρατιωτών της αρχαίας μακεδονικής φάλαγγας με ασπίδες, με τον ήλιο της Βεργίνας (με δύο ακτίνες λιγότερες).
Θα περάσουν μπροστά από τα αγάλματα του τσάρου Σαμουήλ και του άρτι ψευτομακεδονοπαηθέντος αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ιουστινιανού, όλων των «ηρώων» του «Ιλίντεν» (1093) των «βαρκάρηδων» και θα καταλήξουν στο αρχικό σημείο για την ομιλία του Gruevski. Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στη γειτονική χώρα, εδώ, στην πραγματική Μακεδονία, δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει πώς θα εορτάσουμε τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης της Μακεδονίας από τον τουρκικό ζυγό και τη βουλγαρική επιβουλή.
Η αντίσταση όμως των Μακεδόνων είναι δεδομένη με το ομολογουμένως απόλυτα επιτυχές και μαζικότατο πρώτο παμμακεδονικό αντάμωμα (αντίστοιχο με των Ποντίων, των Βλάχων και των Σαρακατσάνων, που δείχνουν τον δυναμισμό και τη συνέχεια της ελληνικής φυλής ανά τους αιώνες) στη Σιταριά Φλωρίνης και τους εορτασμούς της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Πολυπόταμο, πάλι της Φλώρινας, που στην κυριολεξία εξόργισε τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της γειτονικής χώρας και των εσωτερικών συνεργατών τους, καταδεικνύοντας περίτρανα ότι ο μακεδονισμός υπάρχει, θα υπάρχει ως το ανάχωμα και το προπύργιο του ελληνικού γένους. Γιατί ακριβώς αυτοί οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί προσπάθησαν -και εν μέρει προσωρινά το κατάφεραν- να γίνει ο βίαιος αποχωρισμός του εθνολογικού όρου Μακεδών από τον όρο Έλλην, οι οποίοι είναι ένα και το αυτό.
Γι’ αυτό και λένε και επαναλαμβάνουν ότι υπάρχουν «εθνικά ψευτομακεδόνες» και Έλληνες. Διαστρεβλώνουν τα γεγονότα του Ίλιντεν στις 20 Ιουλίου του 1903 (πρόσφατος εορτασμός στα Σκόπια), οικειοποιούμενοι τα πάντα, ενώ από αναφορές όλων των ξένων προξένων, χωρών και αυτοκρατόρων της εποχής εκείνης, καθόλου ευνοϊκά διακείμενων στα ελληνικά δίκαια, γνωρίζουμε ότι το ελληνικό στοιχείο, οι Μακεδόνες, πλήρωσαν βαρύ τίμημα από την αποτυχία της «ψευτοεξεγέρσεως», που δεν ήταν τίποτε άλλο από «επίθεση» των «βουλγαρικών κομιτάτων» της BMOPO (BMPP - VMRO), της σαντραλιστικής της πτέρυγας, γιατί, ως γνωστόν, επιφανέστατα στελέχη της, όπως ο Goce Delcev (που είναι ο πιο προβεβλημένος εθνικός ήρωας της FYROM), διαφωνούσε κάθετα με την ιδέα της «εξεγέρσεως» (το αναφέρουν οι βουλγαρικές πηγές της εποχής και κατοπινές εξονυχιστικές έρευνες).
Έτσι, το «επαναστατικό κίνημα» των εθνικά «ψευδομακεδόνων» δεν ήταν τίποτε άλλο από τη σαντραλιστική αυτονομιστική έκφραση του βουλγαρισμού. Και όταν πλησίαζαν στο Κρούσοβο, το κέντρο των Βλάχων (όχι ελληνιζόντων, αλλά πραγματικών Ελλήνων), τα στρατεύματα του Ικτιάρ Πασά από το Γ΄ Σώμα Στρατού με έδρα το Μοναστήρι, οι κομιτατζήδες το εγκατέλειψαν και ο μόνος που τους αντιμετώπισε μέχρι τέλος ήταν ο Νικόλαος Πίτος Γούλης (Pito Guli το έκαναν οι γείτονες της FYROM), Βλάχος από τα Γιάννενα, που η οικογένειά του κατέφυγε στο Κρούσοβο για να γλιτώσει από την τυραννία του Αλή Πασά στην τοποθεσία «Πέτρα της Εκούδας» (Meckin Kamen!).
Όταν οι Οθωμανοί εισήλθαν στην πόλη, δεν άφησαν «λίθον επί λίθου» μόνο στην ελληνική συνοικία, που ήταν και η επικρατέστερη από όλες τις απόψεις. Ήταν άραγε τυχαίο; Αλλά όλα αυτά δεν αναλύθηκαν όπως θα έπρεπε από τους ταγούς μας, γιατί, αν γινόταν, δεν θα υπήρχε αυτή η τρομακτική προπαγάνδα, αλλά προπαγάνδα μονολόγου, καθώς δεν υπάρχει η δύναμη των επιχειρημάτων σε κανένα επίπεδο από τους γείτονες της FYROM, απλά γίνεται πλήρης εκμετάλλευση της σιωπής μας, της ηχηρής μας σιωπής.
Και αντί να αποδοθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα της υπαρχούσης μακεδονικής μειονότητας στα άλλοτε ονομαζόμενα κέντρα του ελληνικού πολιτισμού, όπως το Μοναστήρι, η Γευγελή, η Στρώμνιτσα και η Αχρίδα, αυτή ή αγνοείται ή σκοπίμως περιθωριοποιείται. Και αντί να ζητήσουν και να ζητούν συγγνώμη οι Σλάβοι, είτε βουλγαρίζοντες, είτε σερβίζοντες, είτε ψευτομακεδονίζοντες, για τη γενοκτονία του μακεδονισμού, επειδή το μόνο του λάθος ήταν να δηλώσει τα ελληνικά προαιώνια αισθήματά του, προσπαθούμε με αυτούς να βρούμε συμβιβαστική λύση για τη μερική ή και ολική παραχώρηση της εθνικής μας ιστορίας και αξιοπρέπειας.
Ο sir Alfred Biliotti (1833-1915), άγγλος πρόξενος στη Θεσσαλονίκη, θα γράψει χαρακτηριστικά στα 1903: «Σήμερα μόνον οι Βούλγαροι ακούγονται στη Μακεδονία, μη εργαζόμενοι, θεωρούνται ως μη υπάρχοντες»! Και ενώ η αντίσταση των Μακεδόνων είναι δεδομένη, είναι σαν να μην ακούγεται, γιατί δεν υπάρχει επίσημη πορεία, αλλά καθολική αδράνεια και ανυπαρξία. Και οι προκλήσεις θα συνεχιστούν, καθώς η κυβέρνηση του Gruevski προτίθεται (έκανε επίσημη ανακοίνωση) να τοποθετήσει και άλλο -τεραστίων διαστάσεων- άγαλμα του Φιλίππου του Β΄ μπροστά από το υπουργείο Μεταφορών της γειτονικής χώρας, πάλι σε σιντριβάνι ύψους 27 μέτρων, με όλα τα συνεπικουρούμενα χουλιγουνιτιανά εφέ και το οποίο θα φέρει επισήμως το όνομα «ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ» (στάχτη στα μάτια).
Δεν νομίζουμε ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε να απαριθμούμε τις ύβρεις εναντίον των Μακεδόνων από τους ψευτομακεδόνες. Το θέμα είναι να συνεχίσουμε την αντίσταση σε κάθε παραχάραξη, σε κάθε επιβουλή, σε κάθε κακότροπη διαστρέβλωση τω γεγονότων, σε κάθε απόπειρα νομιμοποίησης της κλοπής της Μακεδονίας και στης ιστορίας της από τους ψευτομακεδόνες (θα επανέλθουμε για το θέμα της «αγιογράφησης» του Μ. Αλεξάνδρου), γιατί ακράδαντη πεποίθησή μας είναι ότι το μακεδονικό όνομα δεν θα χαθεί.
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Η κεντρική ιδέα:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Και ενώ η αντίσταση των Μακεδόνων είναι δεδομένη, είναι σαν να μην ακούγεται, γιατί δεν υπάρχει επίσημη πορεία, αλλά καθολική αδράνεια και ανυπαρξία".
Γιατί;
Κοιμισμένοι, αναισθητοποιημένοι, αεροψεκασμένοι, αποπροσανατολισμένοι, απογοητευμένοι, καταχρεωμένοι, προδομένοι, οι Έλληνες, οι αληθινοί Μακεδόνες απόγονοι του Μ.Αλεξάνδρου, αφήνουμε τους Σλάβους να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες και απόγονοι του Μ.Αλεξάνδρου. Δοξάστε μας.