«Λουλούδια ας διαλέξουμε και άνθη και κρίνα κι ελάτε να πλέξουμε στεφάνια μ’ εκείνα…», λέει το λαϊκό άσμα.
Και μακάρι να ήταν πολλές οι πρωτομαγιές, που οι άνθρωποι είχαν και θα έχουν τη δυνατότητα να κάμουν λουλουδένια στεφάνια.
Όμως η σκέψη μας σκαλώνει σ’ εκείνες τις πρωτομαγιές, που η συμμορία του κατεστημένου φόρεσε στο κεφάλι του λαού ακάνθινα στεφάνια. Όπως:
Την πρωτομαγιά του 1886. Όπου, στο Σικάγο, οι εργαζόμενοι διαδήλωσαν και ζητούσαν: «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση και οχτώ ώρες ύπνο». Με αποτέλεσμα, οχτώ απ’ τους διαδηλωτές, να καταδικαστούν, απ’ την κατεστημένη «Δικαιοσύνη», σε θάνατο.
Την πρωτομαγιά του 1936. Όπου οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης διαδήλωσαν, με αποτέλεσμα να δολοφονηθούν κάπου 12….
Την πρωτομαγιά του 1944. Κατά την οποία εκτελέστηκαν στην Καισαριανή απ’ τα στρατεύματα κατοχής κάπου 200 Έλληνες πατριώτες.
Για να φτάσουμε στην πρωτομαγιά του 2011. Όπου γιορτάζουμε τη δολοφονία των εργασιακών δικαιωμάτων. Και όχι μόνο.
Γιατί, πέρα και πάνω απ’ τη δολοφονία των εργασιακών και των όποιων άλλων δικαιωμάτων, είναι η δολοφονία της ίδιας της πατρίδας.
Η οποία σαν τον Προμηθέα είναι σταυρωμένη στον Καύκασο της τοκογλυφίας. Για να ‘ρχονται και ξανάρχονται τα όρνια του ΔΝΤ και να κατασπαράζουν τα σπλάχνα της.
Κι εμείς τι κάνουμε;
Αποχαυνωμένοι και μαστουρωμένοι απ’ τα ψεύδη των πολιτικών της πρωταπριλιάς και των ΜΜΕ, «άβουλοι και μοιραίοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα»!
Που, βέβαια, θα το κάμουν, για μας, κάποιοι άλλοι…
Και δε ντρεπόμαστε καθόλου εκείνους, που πάλεψαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας μας. Και την εξασφάλιση των εργασιακών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας.
Και είμαστε, λέει, και χριστιανοί, που ψάλλουμε στεντορεία τη φωνή και το Χριστός Ανέστη. Και δεν καταλαβαίνουμε ότι το φως του Χριστός Ανέστη ανέτειλε απ’ το Σταυρό του Γολγοθά!
Αλλά θα το καταλάβουμε, όταν, αναποφευκτα, θα φορέσουν και σε μας τον ακάνθινο στέφανο και θα μας φορτώσουν το σταυρό του μαρτυρίου…
Αφού, αντί για τα λουλούδια, επιλέγουμε τ’ αγκάθια και τα καρφιά….
Σωκράτης Ζαραβίνας Δάσκαλος, παπα-Ηλίας Υφαντής
Τηλ. 2641058015 – τηλ. 2641020103
Ψάχνουμε να βρούμε, περί εργατικών δικαιωμάτων, στους λόγους του Χριστού, των Αποστόλων και των Πατέρων και δεν βρίσκουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως εσείς μπορείτε να μας βοηθήσετε;
ΙΚ
Το θέμα της δουλείας κατά την Κ.Δ. είναι ανεξάρτητο και οι ειδικοί ας μας ενημερώσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα εργατικά δικαιώματα, πρόχειρα και από μνήμης βρίσκω αναφορές στην Κ.Δ. που καταδικάζει κάθε μορφή αδικίας, άρα και στον εργασιακό τομέα. Αναφορές υπάρχουν και στις υποχρεώσεις.
"Ιδού φωνάζει δυνατά ο μισθός των εργατών που θέρισαν τα εκτεταμένα χωράφια σας, τον οποίο ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΑΤΕ", ώ πλούσιοι άδικοι εργοδότες. (Ιακ.ε,4).
Ο Ιησούς αναγνωρίζει το δικαίωμα της αμοιβής για την εργασία. Αποδοκιμάζει την εκμετάλλευση και από τις δύο πλευρές θεωρώντας αυτονόητο ο μεν εργαζόμενος να εργαστεί φιλότιμα στο συμφωνηθέν ωράριο ή στην κατ' αποκοπή εργασία ο δε εργοδότης να τον αμείψει κατά τα συμφωνηθέντα. Ο εργοδότης δικαιούται να δώσει διπλάσια αμοιβή σε κάποιον άλλο εργάτη χωρίς να διαμαρτύρεται ο πρώτος. Αναγνωρίζει όμως το δικαίωμα της ελεύθερης διαπραγμάτευσης της αμοιβής προ της εξαρτημένης εργασίας. (Λουκ.κ 1-15) Αυτονόητη η αμοιβή ("μισθώσαι")
"άξιος ο εργάτης του μισθού αυτού" και της τροφής. Λουκ. ι΄7, Ματθ. ι,10.
"Βουν αλοώντα ου φιμωσεις" Α Κορ. θ,9
"Δικαιοσύνην μάθετε", συνεπώς αποδοκιμάζεται κάθε είδους αδικία άρα και η καταχρηστική ή εκβιαστική εκμετάλλευση του εργαζόμενου από τον εργοδότη π.χ. "αγόρασε ένα αρνί από αυτά που περίσσεψαντο Πάσχα γιατί θα σε απολύσω, θα σε μεταθέσω", "δούλεψε δυο ώρες παραπάνω από το συμφωνηθέν ωράριο αλιώς θα σε απολύσω", "βάλε το ΙΧ σου για την εργασία δωρεάν", "δυο μέρες την εβδομάδα θα δουλεύεις αλλά δεν θα σου κολλάω ένσημα", "η σύμβαση θα είναι για τετράωρη εργασία αλλα΄θα δουλεύεις οκτάωρο". Αυτά είναι απάτες, εκβιασμοί και εκμετάλλευση της ανθρώπινης ανάγκης και σαφώς αποδοκιμαστέα.
"Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης", συνεπώς και οι σωστοί συνδικαλιστές -αν υπάρχουν- και όσοι άλλοι παλαιύουν για τα σωστά δικαιώματα, των τιμίων εργαζόμενων, θεάρεστο έργο επιτελούν και μακάριοι όταν διώκονται.
Η Χριστιανική ηθική (πας ο εμβλέψας) αποτρέπει τις σεξουαλικές εκβιαστικές παρενοχλήσεις από εργοδότη ή προϊστάμενο σε γυναίκα εργαζόμενη ή υφιστάμενη, γεγονότα που ακούγεται ότι συμβαίνουν, μερικές φορές εκβιαστικά με κίνδυνο απολυσης ή υποβιβασμού, αναγνωρίζοντας το δικαίωμ στην εργασία και στις γυναίκες που δεν ενδίδουν.
Επίσης η αξιοκρατία στην επιλογή προωπικού στον δημόσιο τομέα ενός κράτους, είναι Χριστιανική διδασκαλία και κακώς η εκκλησία δεν αποδοκίμασε τα ρουσφέτια, τους διορισμούς ή τις μεταθέσεις με κομματικά ή άλλα κριτήρια, με συνέπεια κάποιοι άξιοι να μείνουν άνεργοι και κάποιοι ανάξιοι να είναι καρεκλοκένταυροι.
Με την πνευματική αλλά γιατί όχι και με την υλική έννοια
Αποδοκιμάζονται οι "εργάται δόλιοι"
Αποδοκιμάζονται οι "εργάται της αδικίας"
Αποδοκιμάζονται οι "κακοί εργάται"
Αποδοκιμάζονται οι "ανεπαίσχυντοι εργάται"
Αποδοκιμάζονται οι εργάτες που κατέλαβαν το κτήμα και φόνευσαν και τον γιο του ιδιοκτήτη κ.λπ.
Και προφανώς πολλά άλλα.
Αλλά εκτός από τον ψεύτικο κόσμο υπάρχει και ο πραγματικός, Ευλογητός εί Κύριε, δίδαξόν με τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ.
Θεμελιώδες δικαίωμα συνταγματικά κατοχυρωμένο είναι η εργασία. Είναι μεταπτωτική συνέπεια (με τον ιδρώτα του προσώπου σου). Είναι θεία εντολή "ει τις ου θέλει εργάζεσθαι μηδέ εσθιέτω" (Β.Θεσ.γ,10)είναι υποχρέωση και υποχρεωτικό δικαίωμα. Αλλά η υλιστική και άθεη κοινωνία μας, το υποχρεωτικό αυτό δικαίωμα αυτό το στερεί από 1.500.000 άνεργους Έλληνες στις μέρες μας και από εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον ιδιωτικό τομέα, οι τίμιοι και μη φοροφυγάδες έχουν να αντιμετωπίσουν αθέμιτο ανταγωνισμό από φοροφυγάδες, απατώνες, πιέσεις από προστάτες - νταβατζήδες, τυχόν ανάξιους του δημοσίου λειτουργήματος υπαλλήλους που εκβιάζουν, μεγαθήρια πολυεθνικών, κ.ά. Επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινά, υπάλληλοι απολύονται. Οι εργατουπάλληλοι αντιμετωπίζουν και τον αθέμιτο ανταγωνισμό από αδήλωτα ανασφάλιστα φθηνά εργατικά χέρια παράνομων και νόμιμων αλλοδαπών και ημεδαπών, μένοντας συνεπώς άνεργοι ή με λίγα ημερομίσθια ή αναγκαζόμενοι να παρανομήσουν, εργαζόμενοι ολικώς ή μερικώς ανασφάλιστοι για να φάει ψωμί το παιδί τους αλιώς δεν προσλαμβάνονται. Οι γυναίκες σε κάποιες περιπτώσεις υποχρεώνονται να μην μεινουν έγκυες και αν μένουν έγκυες, απολύονται! Πιέσεις παντοειδείς στον ηθικό τομέα, αλιώς απολύεσαι. Στον δε δημόσιο τομέα, που απ΄ότι λέγεται μέλη κομμάτων και οργανώσεων προτιμούνταν, εκτός από την μέχρι τώρα ρουσφετολογία στις προσλήψεις, τοποθετήσεις, μεταθέσεις και προαγωγές, έκλεισε η πόρτα με το 1 προς 5. Ανεργία εξαπλωνόμενη! Το Συνταγματικά κατοχυρωμέο και θεόσδοτο δικαίωμα της εργασίας δεν τηρείται από το Κράτος και την κοινωνία.
Ο άγιος του Θεού, υποφέρει στις μέρες μας. Αλλά από παραδείγματα και από εμπειρία, διαπιστώνουμε πως ο Θεός δεν αφήνει τα παιδιά του, τους παρέχει τουλάχιστον τον άρτον τον επιούσιον.
Πολύ ωραία και καλή η παράθεση χωρίων από την Κ.Δ. περί εργατικών δικαιωμάτων, αλλά θα ήταν καλύτερη μια πατερική ανάλυση αυτών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζουμε, ότι εντάσσεται βέβαια στα εργατικά δικαιώματα, ένας που δουλεύει 8 ώρες να παίρνει την ίδια αμοιβή για την ίδια εργασία με έναν που δουλεύει 1 ώρα, γιατί κάτι τέτοιο διαφαίνεται στην Κ.Δ. ως δικαίωμα του εργοδότη. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν αιτία επανάστασης τώρα.
ΙΚ
Με την ευρεία έννοια και ο εργοδότης είναι εργαζόμενος => δικαίωμά του να προσφέρει την ίδια αμοιβή 8ώρου σε ένα που δούλεψε μια μόνο ώρα, αρκεί φυσικά να μην αδικήσει στα συμφωηθέντα τον πρώτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα αναφερόμενα στην ΚΔ και Πατέρες δικαιώματα, απορρέοντα από τη θεία διδασκαλία περί δικαιοσύνης, φυσικά δεν καθιστούν υποχρεωτική τη διεκδίκησή τους και μάλιστα με εξτρεμιστικούς τρόπους, κάθε άλλο, μερικές φορές η ανάθεση αποδοσης δικαιοσύνης στον Θεό φέρνει καλύτερα αποτελέσματα επί παντός όπως αναλύθηκε σε παλιότερα σχόλια αλλά και άρθρα.
Δόστε τόπο στην οργή. Ο Θεός θα κάνει την εκδίκηση των εκλεκτών του, γρήγορα. Σε κανέναν μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού. Μην εκδικείστε οι ίδιοι, διότι είναι γραμμένο ότι σε εμένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα ανταποδώσω, λέγει ο Κύριος.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Λουκ.18,7-8 Ρωμ. 12,17-19, Εφεσ. 4,27, Εβρ. 10,30, Λουκ.18,7-8).
Τα περί εργοδοτών και εργαζομένων, που αναφέρθηκαν ανωτέρω, προφανώς αφορούν σε κοινωνίες καθαρά χριστιανικές, κοινωνίες της πρώτης Εκκλησίας. Δεν γνωρίζουμε τι θα γινόταν σήμερα, αν με την ίδια αμοιβή ένας εργαζόταν 1 ώρα και ένας άλλος 8. Μεταφέρουμε ίσως καταστάσεις, που ίσχυαν τον 2ο-4ο αι. σε καταστάσεις του 21ου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε βρισκόμαστε στο στάδιο μιας κλειστής, ατομικιστικής, οικιακής οικονομίας. Η εξαρτημένη εργασία, υπό την σημερινή της μορφή δεν υπήρχε την εποχή εκείνη. Την εποχή των Πατέρων η απασχόληση ήταν περισσότερο πρόβλημα των ευσεινήδητων πνευματικών ηγετών, διότι τα άτομα δεν ήθελαν αφ' εαυτών να εργάζονται. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίον οι Πατέρες έλαβαν σαφή θέση κατά της αργίας: "Μη επαισχυνόμεθα τέχναις, μηδέ όνειδος είναι νομίζομεν εργασίαν....." (Ι. Χρυσόστομος. P.G. 51. 193) και αλλού: "Των εργαζομένων αι ψυχαί καθαρώτεραι" (PG 61. 1681). O Γρηγόριος Θεολόγος μιλάει για καταμερισμό της εργασίας (ΡG 37. 289). Για την εκλογή και την εξειδίκευση της εργασίας μιλάει ο Μ. Βασίλειος (PG 21. 1021). Για την παραγωγικότητα ο Ι. Χρυσόστομος προτείνει την ενότητα και ειρήνη των εργαζομένων, που θα επιτευχθεί δια της εν Χριστώ αγάπης (PG 62. 72-73). O Μ. Βασίλειος λέγει, ότι με την εργασία καταξιώνεται η ανθρώπινη φύση.
Από αυτά και άλλα πατερικά αποσπάσματα επιβεβαιώνεται, ότι οι Πατέρες προσπαθούσαν να πείσουν τους Χριστιανούς να εργάζονται και να μη θεωρούν την εργασία όνειδος, σε κανένα δε από τα κείμενά τους δεν αναφέρεται ούτε ίχνος εργατικού δικαιώματος. Αν κάτι τέτοιο βέβαια κατεγράφετο και στα κείμενα της Κ.Δ. ασφαλώς και θα το σχολίαζαν οι Πατέρες.
Επομένως, τα περί εργατικών δικαιωμάτων και γενικότερα ανθρωπίνων διακιωμάτων, για τους πιστούς Χριστιανούς δεν υφίστανται.
ΙΚ
Ευχαριστούμε και για τα πατερικά χωρία και για τον διάλογο τον κ. Ι.Κ. Όντως, η προσμονή της β' παρουσίας ήδη από την αποστολική εποχή είχε οδηγήσει πολλούς να πουλήσουν την περιουσία τους, να δώσουν το αντίτιμο στην εκκλησία, να τρέφονται στις αγάπες και να μην εργάζονται, αφού "από στιγμή σε στιγμή θα ερχόταν η συντέλεια", έστω και χωρίς τσιπάκι, ούτε καν κάρτα του (Ρωμαίου) πολίτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε εποχή όμως είναι διαφορετική, άλλοτε το Κράτος ήταν απολυταρχικό, αν σήμερα το κράτος είναι δημοκρατικό και δίνει δικαιώματα, όπως το δικαίωμα συμμετοχής, εκλέγειν και εκλέγεσθαι, ελεύθερης έκφρασης -που αξιοποιούμε αυτή τη στιγμή- , Σύνταγμα, αν παρέχει εργατική νομοθεσία, ασφάλιση, προστασία, υγειονομική περίθαλψη, σαφώς οι Χριστιανοί δικαιούνται να επωφεληθούν.
"Επομένως, τα περί εργατικών δικαιωμάτων και γενικότερα ανθρωπίνων διακιωμάτων, για τους πιστούς Χριστιανούς δεν υφίστανται". Το ορθό νόημα που εννοείτε το διατυπώνετε με τρόπο παρεξηγήσιμο. Για τους Χριστιανούς εργοδότες και εργαζόμενους (υφιστάμενους) ισχύει η διδασκαλία του Χριστιανισμού. Όταν ο Χριστιανισμός μπορεί να επηρρεάζει την κοινωνία, επιβάλλει τις αξίες του, όπως επέβαλε ιστορικά, την ισοτιμία της γυναίκας με τον άνδρα και την αξιοπρέπειά της, τα ανθρώπινα δικαιώματα που από την Χριστιανισμό ξεκίνησαν, αφού προ Χριστού η κοινωνία ήταν ζούγκλα και ο κύριος είχε δικαίωμα ζωής - θανάτου στον δούλο, ο άνδρας στην γυναίκα. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι η δουλεία δεν καταδικάζεται ευθέως, στην αρχή, αλλά πρώτα έμμεσα αφού διδάσκεται ότι όλοι είναι αδελφοί και δεν έχουν διαφορά δούλος και ελεύθερος. Τα συνθήματα της κοινοκτημοσύνης, της ελευθερίας, της αδελφότητας, της ισότητας, αλλά και της θυσίας και προσφοράς, είναι κλεμμένα από τον Χριστιανισμό ως βασικές αξίες του.
Είναι αυτονόητη η διδασκαλία, οι εργοδότες να μην αδικούν, να τιμούν, να αμείβουν σωστά χωρίς να κλέβουν, να σέβονται, να μην εξουθενώνουν τους εργαζόμενους.