Χριστουγεννιάτικα μερακλώματα στην Μητρόπολη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς! Άλλη μια περίπτωση αποϊεροποίησης της Ιερωσύνης

 

Η συμμετοχή του ιερέα σε κοσμική/χορωδιακή εκτέλεση και η ασυμβατότητα με τη λειτουργική του αποστολή

---

2. Ο ιερέας ως λειτουργός και οικονόμος των θείων Μυστηρίων

Ο ιερέας στην Ορθοδοξία δεν είναι «μουσικός» αλλά λειτουργός και ποιμένας, δηλαδή άνθρωπος που μεταφέρει στον λαό την πνευματική ζωή του Χριστού μέσα από τα μυστήρια. Η Εκκλησία τον χειροτονεί διακονώντας το πλήρωμά της· όχι ως απλό εκπαιδευτή ή καλλιτέχνη, αλλά ως αυτόν που αγιάζει τον λαό: με τη Θεία Λειτουργία, τη μετάληψη των μυστηρίων και τη συνεχόμενη πνευματική καθοδήγηση.

Η δημόσια παρουσία του ιερέα δεν έχει μόνο κοινωνική ή καλλιτεχνική σημασία· έχει λειτουργική και πνευματική επίδραση. Κάθε πράξη και συμμετοχή του ιερέα εμπεριέχει την ιερωσύνη του· ακόμα και σε ασκητικό ή μουσικό πλαίσιο, η παρουσία του φέρει μορφή πνευματικής επικοινωνίας.

Στην παράδοση αυτή, η μουσική που ο ιερέας χρησιμοποιεί στη λατρεία υπηρετεί τη λειτουργική εμπειρία και δεν μπορεί να χωριστεί από το πνευματικό περιεχόμενο της Εκκλησίας.

---

---

Γιατί η συμμετοχή του ιερέα σε κοσμικά τραγούδια θεωρείται ασύμβατη

α.  Ο ιερέας καλείται να διακονεί την εμπειρία της λατρείας, όχι να αναμιγνύει διαφορετικά είδη μουσικής που δεν υπηρετούν τη λατρεία ως πνευματική πράξη. Στην Ορθοδοξία η μουσική είναι η ίδια η λατρεία όταν ψάλλεται μέσα στην Εκκλησία.

β.  Η παρουσία του ιερέα «πυροδοτεί» πνευματικό νόημα στους λαϊκούς· όταν αυτό εκτίθεται σε κοσμικές εκδηλώσεις με μη‑λειτουργικό περιεχόμενο, υπάρχει κίνδυνος να μεταφερθεί μια διαφορετική εμπειρία στον πιστό — δεν είναι πλέον αγιασμός που αποσκοπεί στη θέωση.

γ. Η δημόσια παρουσία του ιερέα έχει, ανεξάρτητα από τις προθέσεις του, ισχυρό ψυχοπνευματικό αντίκτυπο στο ποίμνιο. Οι πιστοί συχνά αντιλαμβάνονται ασυνείδητα ότι κάθε λόγος, πράξη ή μουσική από τον ιερέα φέρει πνευματικό μήνυμα, καθώς η ιερωσύνη του λειτουργού μεταφέρει τη χάρη του Θεού και την ιερότητα της Εκκλησίας.

Όταν η μουσική που εκτελεί ο ιερέας συνδέεται με κοσμικό περιεχόμενο, όπως ένα τραγούδι που εκφράζει κοινωνικά ή καθημερινά ζητήματα, προκύπτει μια διπλή ψυχολογική επίδραση:

1. Το ποίμνιο βλέπει τον ιερέα να συμμετέχει σε εκφράσεις που δεν έχουν λειτουργική ή πνευματική κατεύθυνση. Αυτό μπορεί να θολώσει τη διάκριση ανάμεσα στο λειτουργικό/ιερό και στο κοσμικό, μειώνοντας την αναγνώριση της ιεράς αποστολής του ιερέα.
2. Η ψυχή των πιστών, συνηθισμένη να συνδέει τη φωνή του ιερέα με πνευματική αγωγή και προσευχή, μπορεί να παρασυρθεί σε συναισθηματική ή κοινωνική ανταπόκριση αντί για πνευματική ανύψωση και μετάνοια.
3. Η επαφή με κοσμικό περιεχόμενο μέσα από τον ιερέα μπορεί να ενισχύσει την αντίληψη ότι η Εκκλησία και η λατρεία είναι ανάλογες με πολιτιστικές ή κοινωνικές εκδηλώσεις, απομακρύνοντας τον πιστό από την αίσθηση της ιερότητας και της πνευματικής καθαρότητας.

Συνολικά, η ψυχοπνευματική επίδραση αποδεικνύει ότι η συμμετοχή του ιερέα σε κοσμικά τραγούδια δεν είναι μόνο θεολογικά ασύμβατη, αλλά επηρεάζει και την πνευματική εμπειρία του λαού, υπονομεύοντας την λειτουργική και αγιαστική αποστολή του ιερέα. Η ιερωσύνη δεν περιορίζεται σε λόγο ή κήρυγμα· η κάθε δημόσια πράξη και μουσική πράξη του μεταδίδει μηνύματα που πρέπει να υπηρετούν την πνευματική ζωή του πιστού και την ιερότητα της Εκκλησίας.

 

---

5. Συμπέρασμα

Η συμμετοχή ιερέα σε κοσμική ή χορωδιακή εκτέλεση τραγουδιού με κοσμικό περιεχόμενο θεωρείται θεολογικά ασύμβατη με τη λειτουργική του αποστολή και την πνευματική εμπειρία της Εκκλησίας, γιατί:

α/ Η εκκλησιαστική μουσική είναι λειτουργική και δογματική, όχι αισθητική.

β/Ο ιερέας είναι λειτουργός και οικονόμος των Μυστηρίων· η παρουσία του φέρει πνευματικό βάρος.

γ/Τα πατερικά συμφραζόμενα διδάσκουν ότι η υμνωδία είναι προσευχή, όχι απλώς τραγούδι.

δ/Η κατάργηση της διάκρισης μεταξύ λειτουργικής λατρείας και κοσμικής έκφρασης μπορεί να μειώσει την πνευματική εμπειρία των πιστών και να θολώσει τη λειτουργική αποστολή της Εκκλησίας.

 πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου