Ομολογία

ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ

ΕΚΤΡΟΠΗ

του μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ

Μέ αἰσθήματα ὀδύνης καί βαθυτάτου παραπικρασμοῦ παρακολουθήσαμε ἀπό τήν τηλοψία τήν παραχώρηση ἀπό τήν Δημοτική Ἀρχή τῶν Ἀθηνῶν ἀνευθύνως τῆς πλατείας Κοτζιᾶ στό κέντρο τῆς Ἀθήνας σέ Μουσουλμανικῆς θρησκευτικῆς παραδοχῆς πρόσωπα, τά ὁποῖα ἐπετέλεσαν δημοσίᾳ, ἀντί σέ προσωρινά παραχωρημένο κλειστό χῶρο τά θρησκευτικά των καθήκοντα διά πρώτην φοράν μετά τήν Ἐθνεγερσία καί τήν ἀποτίναξη τῆς βάναυσης τουρκικῆς θηριωδίας. Ἐπιθυμοῦμε νά καταθέσωμε τίς ἀπόψεις μας γιά τό θέμα:

1. Εἶναι πρόδηλος ἡ σύγχυση πού ἐπιχειρεῖται νά ἐπικρατήσῃ μέ τήν ταύτιση τῆς συνταγματικά κατοχυρωμένης ἐννοίας τῆς ἀνεξιθρησκείας καί τῆς ἐλευθερίας θρησκευτικῆς συνειδήσεως μέ τήν ἔννοια τῆς ἐπικρατούσης θρησκείας. Ἡ παραχώρηση τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν γιά τήν τέλεση θρησκευτικῶν τελετῶν μίας ἄλλης ἐκτός τῆς ἐπικρατούσης κατά τό Σύνταγμα θρησκείας ἀποτελεῖ ἀπαράδεκτον συμπεριφοράν πού πλήττει τήν ἐπικρατούσα εἰς τό Κράτος θρησκευτικήν πίστιν. Ἡ Ἑλληνική Πολιτεία βάσει τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος δέν εἶναι οὐδετερόθρησκος Πολιτεία.

Ἐπιπροσθέτως οὐδείς ἔχει τό δικαίωμα ἐν ὀνόματι τοῦ δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ καί τῆς δῆθεν πολυπολιτισμικότητος νά ποδοπατεῖ βαναύσως τήν ἱστορική μνήμη τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, παραθεωρώντας τούς ποταμούς αἱμάτων τῶν ἀγρίως σφαγιασθέντων καί ἀναιρεθέντων Νεομαρτύρων ἀπό τούς ὀπαδούς τῆς συγκεκριμένης θρησκευτικῆς παραδοχῆς, ἀλλά καί τῶν ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας παλλιγγενεσίας. Μόνον γαικύλοι καί προδόται τῆς πατρίδος διατάκται καί ὑπεργολάβοι τῆς νέας ἐποχῆς καί τοῦ ἀθλίου συγκρητισμοῦ μποροῦν νά ἀμνηστεύουν μέ αὐτόν τόν ἀπαράδεκτο τρόπο «τέσσερα μαῦρα ἀτέλειωτα ἑκατόχρονα σκλαβιᾶς», φρίκης, δολοφονιῶν, βιασμῶν καί εἰδεχθῶν ἐγκλημάτων πού εἶχαν ὡς ἐφαλτήριο καί τήν συγκεκριμένη θρησκευτική παραδοχή. Ἐνταῦθα βέβαια παραθεωρήθηκε πλήρως ἡ διεθνῶς κατωχυρωμένη ἔννοια τῆς ἀμοιβαιότητος διότι εἰς οὐδεμία μουσουλμανική χῶρα θά ἐπετρέπετο ποτέ μία παρόμοια θρησκευτική ἐνέργεια καί ἐπί πλέον ἐκθέτει διεθνῶς τήν χώρα μας διότι τήν ἐμφανίζει ὡς δῆθεν ἀρνουμένη τήν στέγασιν τῆς συγκεκριμένης θρησκευτικῆς κοινωνίας τήν στιγμήν κατά τήν ὁποίαν εἰς τήν Ἑλληνικήν Ἐπικράτειαν ὑφίστανται καί λειτουργοῦν ἀνέτως μουσουλμανικά τεμένη στήν Θράκη καί τήν Δωδεκάννησο, αἱ μουσουλμανικαί μουφτεῖαι τυγχάνουν ἀνεγνωρισμέναι ὡς ΝΠΔΔ καί μισθοδοτοῦνται ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου οἱ Θρησκευτικοί λειτουργοί τῆς Μουσουλμανικῆς Θρησκευτικῆς παραδοχῆς καί ἐπιβαρύνουν τόν Κρατικό Προϋπολογισμό τά Μουσουλμανικά Ἱεροδιδασκαλεῖα. Στό δέ λεκανοπέδιον ἀνεξελέγκτως λειτουργοῦν ἄτυπα μουσουλμανικά τεμένη.

2. Ἐπί τῆς συγκριτικῆς μελέτης τῶν δύο θρησκειῶν ἐπισημειοῦμεν ὅτι τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μόνη καί ἡ πλήρης γιά τόν Θεόν, τόν κόσμον καί τόν ἄνθρωπον ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἀπεδείχθη καί ἐσφραγίσθη ὄχι μέ τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων καί μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ μόνον, ἀλλά μέ τό αἷμα καί τό μαρτύριον τους, διότι τά ἀληθινά παιδιά τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ οὐδέποτε ἐπεβλήθησαν μέ τήν βία καί τήν μάχαιρα καί τόν θάνατο τῶν ἄλλων ἀλλά μέ τό θαῦμα καί τήν προσωπική τους θυσία. Τό ἀληθές κήρυγμα λοιπόν τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μεσσίου βεβαιοῦται μέ τήν μαρτυρία καί τό μαρτύριο ἐπί τρεῖς ὁλοκλήρους αἰῶνες τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί 11.000.000 περίπου σφαγιασθέντων κατακρεουργηθέντων καί καέντων μαρτύρων καί Ἁγίων Της καί ἑπομένως ἐγείρεται τό ἀμείλικτο ἐρώτημα: Ποῖος λέγει τήν ἀλήθειαν; Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος, πού ἐγεννήθη στόν κόσμον αὐτόν ὑπερφυσικῶς, διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί ὄχι κατά τήν φυσικήν ὁδόν τῶν ἀνθρώπων ὅπως ἀποδέχεται καί διακηρύσσει πλήρως καί ὁ ἱδρυτής τοῦ Μουσουλμανισμοῦ στό Κοράνιόν του, καί τοῦ ὁποίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τό κήρυγμα ἀποτελεῖ συμπλήρωσιν καί ὁλοκλήρωσιν τῆς εἰς τούς Προφήτας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γενομένης ὑπό τοῦ Θεοῦ Ἀποκαλύψεως, ὁ δέ Λόγος Του καί ἡ Ἀνάστασίς Του μᾶς δίδεται ἀψευδής διά τῶν μέ τόν θάνατο τους μαρτυρησάντων τήν Ἀλήθειαν ἤ ὁ λόγος καί οἱ πεποιθήσεις ἑνός κοινοῦ ἀνθρώπου τοῦ Ἄραβα ἐμπόρου Μωάμεθ υἱοῦ τοῦ Ἀμπνταλάχ καί τῆς Ἄμινα Μπίντ Οὐαχάμπ, πού ἔζησε ἑξακόσια χρόνια μετά τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί πού γεννήθηκε ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γεννιοῦνται κατά φύσιν καί πού ἀνατρέπουν πλήρως καί οὐσιαστικῶς ὅλον τό περιεχόμενον τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ διά τῶν προφητῶν καί τοῦ ἐνσαρκωθέντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Υἱοῦ Του, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ὅταν ληφθῇ ἐπιπροσθέτως ὅτι ὁ Μωάμεθ ὑπ’ οὐδενός ἐπροφητεύθη διότι ὁ ἰσχυρισμός του στή σούρα τοῦ Κορανίου (Πολεμική παράταξη 61:6) «Ὁ δέ Ἰησούς Υἱός τῆς Μαριάμ εἶπε πρός τόν λαόν αὐτοῦ Ὦ υἱοί Ἰσραήλ ἐγώ εἰμί Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ πεμφθείς πρός ὑμᾶς ὅπως κυρώσω τήν πρό ἐμοῦ ἀποσταλεῖσαν Πεντάτευχον καί εὐαγγελίσωμαι ὑμῖν τήν ἔλευσιν ἑτέρου Ἀποστόλου μετ’ ἐμέ οὗ τό ὄνομα Ἀχμέτ» καθώς καί ἡ θέσις τῶν Μουσουλμάνων ἑρμηνευτῶν ὅτι δῆθεν στό Εὐαγγελικό ἐδάφιο Ἰω. 16, 7 «Ἐάν μή ἀπέλθω ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς, ἐάν δέ πορευθῶ πέμψω αὐτόν πρός ὑμᾶς» ὑπῆρχε ἀρχικά ἡ λέξις περικλυτός καί ὄχι Παράκλητος ἡ ὁποία σημαίνει ἔνδοξος καί εἶναι συνώνυμος τῆς κορανικῆς λέξεως Ἀχμέτ εἶναι ἐντελῶς ἀνάξια ἀντικρούσεως διότι προσκρούουν στήν ἐπί ἕξι αἰῶνες μέχρι τῆς ἐμφανίσεως τῆς δῆθεν ἀποκαλύψεως τοῦ Κορανίου, χριστιανική πίστη, Οἰκουμενικές Συνόδους, θεολογία, συγγραφική δραστηριότητα, παγχριστιανική πεποίθηση καί ἐπιστήμη καί μάλιστα στήν κοινή λογική διότι εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο νά ἀνέμενε ὁ Θεός ἕξι ὁλοκλήρους αἰῶνες ἀπό τήν ὑπερφυσική ἐνσάρκωση, δράση καί παρουσία τοῦ Μεσσίου καί ἀνάληψή του στούς οὐρανούς γιά νά ἀποστείλει τήν δῆθεν σφραγίδα πάντων τῶν προφητῶν δηλαδή τόν κοινόν ἄνθρωπον Μωάμεθ. Ἀντιθέτως ὁ ἀληθινός Παράκλητος, τό τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό Πανάγιον Πνεῦμα ἐπεφοίτησε πενήντα μέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί δέκα μετά τήν ἀνάληψη Του στούς μαθητάς καί Ἀποστόλους Του ἱδρύοντας τήν Ἐκκλησία Του πού εἶναι τό σῶμα Του μέ ἐκεῖνον κεφαλή, ἐνδυναμώνοντας τούς κρυβομένους καί τρομοκρατημένους μαθητάς τοῦ Χριστοῦ γιά νά κηρύξουν σέ ὅλο τόν κόσμο τό Εὐαγγέλιο τῆς υἱοθεσίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Θεό Πατέρα καί νά ἀδιαφορήσουν γιά τήν προσωπική τους τύχη καί γιά τά τρομακτικά βάσανα καί τελικά τόν μαρτυρικό καί ἐπώδυνο θάνατο, πού θά «κέρδιζαν» ἀπό ὅλη αὐτή τήν πνευματική προσπάθεια. Ὅταν ληφθῆ ἐπίσης ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ Μωάμεθ κατά τά ἀνωτέρω ἐπέβαλε τήν θρησκεία του μέ τήν βία, τόν θάνατο καί τήν ἐξουσία καί τό κυριώτερον ἐάν ἦσαν ἀληθεῖς οἱ δῆθεν ἀποκαλύψεις πού ἐγένοντο σέ αὐτόν ἀπό τόν φερομένον σάν ἀρχάγγελον Γαβριήλ, θά ἔπρεπε ὁ Θεός νά εἶναι ἐντελῶς παράφρων, ἐφ’ ὅσον ἄλλα ἐκήρυσε καί ἀπεκάλυπτε ἐπί αἰῶνες στό ἀνθρώπινον γένος καί ἑξακόσια χρόνια μετά τήν τελευταίαν του ἀποκάλυψιν «μετέβαλε γνώμην» καί ἄλλαξε ῥιζηδόν τήν περί τοῦ Ἑαυτοῦ του γνωστοποίηση. Ἐπειδή ὅμως αὐτό εἶναι βλασφημία καί ὕβρις κατά τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ὅπως τό μεγαλειῶδες σύμπαν, «τό ἔργον τῶν χειρῶν Του» ἀποδεικνύει μέ τήν ὑπερμαθηματικήν ἀκρίβειαν τῶν δισεκατομμυρίων γαλαξιακῶν σχηματισμῶν εἶναι ἡ πανσοφία, εἶναι ἡ ἀπόλυτος ἀλήθεια, εἶναι ἡ ἀπόλυτος ἀγάπη, λογικῶς εἶναι ἐντελῶς ἀδύνατον νά ἔχει συμβεῖ καί κατά λογική ἀκολουθία τό συμπέρασμα πού ἐξάγεται εὐχερῶς εἶναι, ὅτι ὁ κοινός ἄνθρωπος Μωάμεθ διεμόρφωσε ἑξακόσια χρόνια μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως ἐξ ἰδίας πρωτοβουλίας, σκέψεως καί ἀντιλήψεως τό θρησκευτικό του σύστημα πού ἀποτελεῖ συμπίλημα ἀρχαίων ἀραβικῶν θρησκευτικῶν δοξασιῶν ἰουδαϊκῶν καί χριστιανικῶν ἀντιλήψεων καί τό χρησιμοποίησε γιά νά συνενώσει τίς Ἀραβικές φυλές τῆς ἐποχῆς του καί γιά νά δημιουργήσει τό θεοκρατικό, ἡγεμονικό του καθεστώς, κατακτώντας τήν ἐξουσία καί δημιουργώντας κράτος.

Ὡς ἐκ τούτων ὁ Μουσουλμανισμός ἀποτελεῖ βαθυτάτη πλάνη καί ἡ θρησκευτική παραδοχή αὐτοῦ δέν ἀποτελεῖ ἀποκάλυψη τοῦ ζῶντος Θεοῦ ἀλλά ἀνθρωποπαθές κατασκεύασμα πού οὐδεμία σχέση ἔχει μέ τήν ἀλήθεια τοῦ ἀποκαλυφθέντος στήν Παλαιά Διαθήκη Δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος κόσμου Ἑνός καί μοναδικοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ, στούς γενάρχες τοῦ ἑβραϊκοῦ ἔθνους Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ καί ἐξαιρέτως στόν Προφήτη Μωϋσῆ καί κατά τήν Καινή Διαθήκη ἐνσαρκωθέντος ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Λόγου Αὐτοῦ σέ ἐκπλήρωση τῶν ἀνά τούς αἰώνας προφητειῶν γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου.

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ