Το γράφαμε ήδη από πέρυσι – κάπου εκεί στις αρχές του φθινοπώρου – όταν ο (απειροελάχιστος) επικεφαλής της προηγούμενης κυβέρνησης, νικημένος από την ίδια του την ανεπάρκεια, την αδιαφορία και τη δειλία του, υποταγμένος προδήλως και σε πιέσεις, εκβιασμούς και ψευδεπίγραφες ανάγκες ισορροπίας, έπαιρνε την προφανή απόφαση να ηττηθεί και να παραδώσει τη χώρα στη Σκύλα (και το κόμμα του βεβαίως στη…Χάρυβδη, ασχέτως ασφαλώς του ότι εκεί οι εξελίξεις πήραν τελικά μάλλον απρόβλεπτο δρόμο).

Το γράφαμε τότε ξεκάθαρα (ήτανε το «G.A.P. ANTE PORTAS» στον «Α» της 15/9/2009) ότι «το μέλλον ανοίγεται πλέον μπροστά μας πιο σκοτεινό από κάθε άλλη φορά», ότι «βρισκόμαστε μπροστά στη χειρότερη στιγμή της ούτως ή άλλως άθλιας ιστορίας του γελοίου ελλαδικού ψευδοκράτους», ότι «βρισκόμαστε λίγες μόλις μέρες πριν από την παλινόρθωση του πλέον ελεεινού και δυσώνυμου πολιτικού συρφετού που πέρασε ποτέ από αυτόν τον τόπο, ενός συρφετού μάλιστα που υπό τις εντολές (;) του συγκεκριμένου αστείου προεδρεύοντος και εμπλουτισμένος από τη γνωστή φασίζουσα αριστερογενή ελληνοφοβική συμμωρία, θα είναι πολύ χειρότερος ακόμη και από τις τραγικές μέρες της σημιτικής καταισχύνης».

Και ταυτόχρονα αναρωτιόμασταν για το «τι μπορεί πλέον να μας αποτρέψει κι εμάς από το να μην πάρουμε τα βουνά, κηρύσσοντας όχι απλώς αντάρτικο, αλλά ανένδοτη και μέχρις εσχάτων μετωπική σύγκρουση απέναντι στον εφιάλτη αυτής της αθλιότητας».

Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι αυτά που περνάμε αυτή τη στιγμή εκτείνονται δυστυχώς πολύ πέραν του…κωμικά απλοϊκού όρου «επαλήθευση των φόβων μας». Για την ακρίβεια, βρισκόμαστε 10 μόλις μήνες μετά και η απίστευτη πραγματικότητα την οποία ζούμε έχει ξεπεράσει πλέον εδώ και πολύ καιρό τη μακράν χειρότερη φαντασία.

Μιλάμε για ένα απερίγραπτο εσμό, που όσο περνούν οι μέρες, τόσο και εμπεδώνει με τα έργα και τις ημέρες του στον εγκέφαλο και του πλέον ανυποψίαστου ηλίθιου ελληνέζου την ιδέα ότι ήρθε στα πράγματα σε διατεταγμένη υπηρεσία και με μία απολύτως συγκεκριμένη αποστολή: να καταστρέψει τα πάντα (ξεχαρβαλώνοντας δηλαδή εντελώς ότι απέμεινε ακόμη μισο-όρθιο από την επέλαση που επιχειρεί εδώ και 30 χρόνια όλο ετούτο το παμμίαρο σκυλολόι που τολμά να αυτοαποκαλείται «πολιτικό σύστημα» ή…«μεταπολίτευση») και αφού ξεπουλήσει στη συνέχεια όλο το καταπτωχευμένο και ρημαγμένο οικόπεδο στα ξένα της αφεντικά, να φύγει νύχτα.

Βιαστική παράδοση της χώρας σε στυγνό σύστημα ξένης κατοχής, οικονομική καταστροφή όλων των μικρομεσαίων εργαζομένων, βίαιη κατάργηση όλων των αυτονόητων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, άρον-άρον παράδοση των επόμενων γενεών σε καθεστώς πλήρους αιχμαλωσίας, αποπεράτωση της εθνικής αποδόμησης μέσα από τους προκλητικούς λαθρομεταναστευτικούς νόμους (αλλά φυσικά και την ελληνοφοβική εκπαιδευτική…μεταρρύθμιση της Άννας και της Θάλειας), συμφωνίες συνεκμετάλλευσης και άλλων…παραχωρήσεων με την Τουρκία και βεβαίως πλήρης ακυβερνησία σε όλα τα υπόλοιπα, είναι τα έως τώρα έργα όλης αυτής της κατοχικής συμμωρίας των χυδαίων ανδρεικέλων.

Και όλα αυτά μάλιστα, ενώ τα βοθροκάναλα και άπαντα τα υπόλοιπα εγκάθετα παπαγαλάκια σε αθηναϊκό αλλά και σε τοπικά επίπεδα, συνεχίζουν να εμπαίζουν τη νοημοσύνη μας, υπερασπιζόμενοι ακόμη και τώρα τον…δήθεν μονόδρομο του ΔΝΤ, και φυσικά να εντείνουν την οργή μας.

Και ασφαλώς το θέμα είναι πότε και πώς ακριβώς θα ξεσπάσει αυτή η οργή. Ακούμε καθημερινά για πράξεις περιορισμένης βίας απέναντι σε μεμονωμένους εκπροσώπους του πολιτικού κοπροσυστήματος, πράξεις που φυσικά θα κλιμακώνονται όσο αυτές οι απερινόητες κυβερνητικές μαριονέτες της απόλυτης υποτέλειας θα αποδεικνύουν όλο και περισσότερο την υποταγή τους στους ξένους τους επιβήτορες, όσο θα αποκαλύπτονται μέρα με τη μέρα οι απόκρυφες σελίδες και τα «ψιλά» γράμματα του μνημονίου της υποθήκευσης, όσο οι φόροι και οι περικοπές θα κλιμακώνονται, όσο η αγορά θα νεκρώνει και όσο οι γελοίες διακηρύξεις του κωμικοτραγικού (φερόμενου ως) προεξάρχοντος του κατοχικού θιάσου για κάθαρση, τιμωρίες και δημεύσεις περιουσιών θα αποδεικνύονται επίσης όλο και περισσότερο μία σαχλεπίσαχλη φενάκη προς διανοητικά καθυστερημένους ιθαγενείς.

Το θέμα είναι πότε αυτές οι αντιδράσεις θα μετατραπούν σε πραγματική εξέγερση, πότε θα γίνουνε ποτάμι που θα παρασύρει (και επιτέλους θα διαολοστείλει) όλα τα ανθυποσκύβαλα στον Καιάδα της Ιστορίας!

Και όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα, έτσι;

Από οποιονδήποτε ανθυποβουλευτίσκο της κυβερνώσας θυμηδίας έως οποιονδήποτε παρατρεχάμενό του ανθυπολακέ, όλοι τους είναι ένοχοι ή συνένοχοι και συνεπώς ΥΠΟΛΟΓΟΙ κατηγοριών που μπορεί τελικά να είναι ακόμη και η εσχάτη προδοσία. Και γιατί όχι άραγε;

Μήπως θα έπρεπε μάλιστα ήδη από τώρα να μιλούμε για μία φασιστική χούντα, που βεβαίως εξελέγη δημοκρατικά (μέσα σε αυτά τα κωμικά τέλος πάντων πλαίσια της γελοίας κοινοβουλευτικής πομφόλυγας), αλλά στη συνέχεια εξαπάτησε τους πάντες, καταπάτησε όλους τους όρκους της, υποθήκευσε τη χώρα, παραβίασε πολλαπλώς το ίδιο το Σύνταγμα και ασφαλώς στερείται πλέον κάθε νομιμότητας;

Εμείς φυσικά, απέναντι σε αυτή την απίστευτη λαίλαπα των θλιβερών ανδρεικέλων του νέου Βισύ, τη λαίλαπα που έχει βαλθεί με τρόπο κυνικά ξεκάθαρο και απροκάλυπτο να ξεκληρίσει οικονομία, παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, μαζί με κάθε έννοια εθνικής αξιοπρέπειας, δηλαδή να σαρώσει ανηλεώς τσέπες, σώματα και ψυχές, κραυγάζουμε και πάλι – με ακόμη πιο κατηγορηματικό όμως τρόπο – για την απόλυτη ανάγκη ενός πραγματικού αντάρτικου, μιας πραγματικά ανένδοτης και μέχρις εσχάτων μετωπικής σύγκρουσης με τον εφιάλτη.

Έναν εφιάλτη, που όσο πιο γρήγορα βεβαίως μάς απαλλάξει από τη χυδαία παρουσία του, τόσο το καλύτερο θα είναι για όλους μας.

Γιατί ασφαλώς το ότι όλη αυτή η υποτελής χυδαιότητα θα καταρρεύσει κάποια στιγμή μέσα στα ίδια τα δύσοσμα σκατά της, είναι ηλίου φαιδρότερο.

Όσο πιο αργά ωστόσο συμβεί κάτι τέτοιο, είναι προφανές ότι τόσο λιγότερες θα είναι και οι πιθανότητες μιας σχετικής έστω αναστρεψιμότητας του σεληνιακού τοπίου που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θ’ αφήσει πίσω της…

Ν.Δ.

Από τον ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗ