Ομολογία

ΑΝΟΙΧΤΗ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ

Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΘΕΡΜΟ

του κ. Παναγ. Τελεβάντου

Νέα Υόρκη,

22 Φεβρουαρίου 2010

Σεβαστέ μοι Πρωτοπρεσβύτερε,

λίαν μοι αγαπητέ και σεβαστέ π. Βασίλειε Θερμέ,

Ευλογείτε!

Με την παρούσα επιστολή υποβάλλω ταπεινά, υικά και με τον προσήκοντα σεβασμό προς την υμετέρα περισπούδαστη και προσφιλή αιδεσιμολογιότητα τα ακόλουθα ως απάντηση στην επιστολή που αποστείλατε στο περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία”. Στην επιστολή αυτή “αξιώνεται” (δικό σας ο όρος) να απολογηθώ για την κριτική για τις κακοδοξίες και τις βλασφημίες σας στο τεύχος 89 της “Ορθόδοξης Μαρτυρίας”. Καθορίζετε μάλιστα την ακριβή διατύπωση της απολογίας που έχετε την “αξίωση” να δημοσιευθεί. Διατυπώνετε μάλιστα την απειλή ότι, αν δεν υιοθετηθεί η ακριβής απολογία που υπαγορεύσατε και αν δεν καταχωρηθεί σε πλαίσιο στην πρώτη σελίδα του τεύχους 90 της “Ορθόδοξης Μαρτυρίας”, θα καταγγείλετε το περιοδικό στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ

_______________

Αρχίζω επισημαίνοντας ότι η επιστολή που σας απευθύνω είναι προσωπική. ΔΕΝ σας αποστέλλεται εκ μέρους της συντακτικής επιτροπής. Ούτε με εξουσιοδότησε, ούτε ενημέρωσα καν τη συντακτική επιτροπή της “Ορθόδοξης Μαρτυρίας” ότι προτίθεμαι να σας στείλω επιστολή. Πολλώ μάλλον δεν ετέθη υπόψη της για έγκριση. Απλά την κοινοποιώ στη συντακτική επιτροπή για ενημέρωση. Η επιστολή σας απευθύνεται έμμεσα και σε μένα, επειδή από εμένα πρώτιστα ζητάτε να απολογηθώ. Θεώρησα, λοιπόν, ότι σας οφείλω προσωπική απάντηση πέραν του τι η συντακτική επιτροπή του περιοδικού αποφασίσει να πράξει. Επιπλέον αποφάσισα να δώσω την επιστολή στη δημοσιότητα πιστός στην αρχή που επανειλημμένα έχω εκφράσει ότι, όσοι δημόσια προσβάλλουν την πίστη μας, δημόσια πρέπει και να ελέγχονται.

ΤΟ ΥΦΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ

___________________

Να σημειώσω επίσης ότι παρόλον ότι η επιστολή σας βρίθει ύβρεων, ανακριβειών, συκοφαντιών και απαξιωτικών προσωπικών και ποινικά κολάσιμων χαρακτηρισμών, όχι μόνον εναντίον μου, αλλά και εναντίον διαπρεπών Καθηγητών πανεπιστημίων και κληρικών πανελληνίου ακτινοβολίας οι οποίοι ελέγχουν το αιρετικό σας φρόνημα και το νεωτεριστικό σας οίστρο, δεν θα μιμηθώ το ύφος και το ήθος της επιστολής σας. Ο καθένας έχει το επίπεδό του. Δεν πρόκειται να σας ακολουθήσω στον κατήφορο. Αντίθετα! Θα περιοριστώ, με κάθε σεβασμό προς το πρόσωπο και το υψηλό υπούργημα της ιερωσύνης που (καταχρηστικώς πλέον) ασκείτε, να ανασκευάσω λέξη προς λέξη τα έωλα επιχειρήματα που παραθέτετε προς αποκατάσταση της δεινώς τρωθείσης υπό της επιστολής σας αλήθειας.

Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΜΟΥ

_________________

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Γράφετε για μένα: “Προφανώς άντλησε τις πληροφορίες του από διαστρεβλωτικό της αλήθειας δημοσίευμα κληρικών εναντίον μου στον “Ορθόδοξο Τύπο”.

Το προφανώς δεν είναι τόσο προφανές όσο νομίζετε αιδεσιμολογιότατε. Πληροφορίες για τους νεωτερισμούς και την κακοδοξία του Βαρλααμιτικού εξαμβλώματος της “λειτουργικής αναγέννησης” που σθεναρώς υποστηρίζετε άντλησα από τις ακόλουθες πηγές:

1) Περιοδικό “Σύναξη” και ιδιαίτερα τεύχος 105.

2) Κείμενα ομάδας κληρικών (ορισμένοι εξ αυτών πανορθοδόξου κύρους), οι οποίοι, για χρόνια τώρα, συντάσσουν και υπογράφουν επιστολές εναντίον σας.

3) Τηλεφωνικές συνδιαλέξεις με πολλούς λαικούς και κληρικούς και Καθηγητές πανεπιστημίων πανορθόδοξου κύρους οι οποίοι διαφωνούν με τη λεγόμενη “Λειτουργική αναγέννηση”, που επιδιώκουν να επιβάλουν ετσιθελικά οι “Νεοβαρλααμίτες”.

4) Αρθρα και σχόλια εφημερίδων και περιοδικών (“Ορθόδοξος Τύπος”, “Παρακαταθήκη”, “Θεοδρομία”, “Χριστιανική βιβλιογραφία”, κτλ.).

5) Ιστολόγια εν οις του Παπα-κώστα Μπέη και το “Επικοινωνείστε μαζί μας”-orthros.org”. (Το τελευταίο, ιδιαίτερα, περιέχει πλήθος άρθρα και πληροφορίες για τους νεωτερισμούς και τις κακοδοξίες σας).

6) Βιβλία που εκδόθηκαν κατά καιρούς εναντίον σας αλλά και των ομοφρόνων σας μεταξύ των οποίων και ο διαπρεπής πατρολόγος και κορυφαίος ορθόδοξος θεολόγος των ημερών μας π. Θεόδωρος Ζήσης, ο Διδάκτωρ της Φιλοσοφίας κ. Φώτης Σχοινάς και άλλοι.

7) Αρθρα και βιβλία σας.

Αρα αυτό που θεωρείτε ως “προφανώς” δεδομένο απλούστατα ΔΕΝ είναι. Για την ακρίβεια είναι απολύτως ανακριβές. Τις πληροφορίες για τις κακόδοξες θέσεις που εκφράζετε συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες τις άντλησα από πολλές πηγές τις οποίες διασταύρωσα με πολλούς τρόπους. Το ίδιο συνέβηκε με τις καταγγελίες που διατύπωσε ο Καθηγητής της Βυζαντινής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κουρούσης. Επομένως ο ισχυρισμός σας ότι τις πληροφορίες τις άντλησα από δημοσίευμα μόνον της πολυμελούς ομάδας των κληρικών που δημοσιεύουν άρθρα εναντίον των νεωτερισμών που επιδιώκετε να επιβάλετε ετσιθελικά στην Εκκλησία ελέγχεται ως ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΑΚΡΙΒΗΣ.

“ΠΕΡΙ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ”

______________________

Γράφετε επίσης στην επιστολή σας: “Διαβάζοντάς το (εννοείτε τα άρθρα μου) διερωτήθηκα τι εκ των δύο κυριαρχεί περισσότερο, κακοήθεια ή ψυχολογική διαταραχή;” Δεν θα αναφερθώ στους βαρβαρισμούς και τους σολοικισμούς της επιστολής σας. Δεν είναι της στιγμής. Φαίνεται ότι η καλή δασκάλα που σας δίδαξε το πρόσφυμα γιωδ και την αιτιατική της αναφοράς δεν έδωσε τη δέουσα προσοχή στη διδασκαλία της γραμματικής και του συντακτικού. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα: Φοβάμαι, Γέροντά μου, ότι η ψυχιατρική σας κατάρτιση αμιλλάται “επιτυχώς” τη θεολογική σας συγκρότηση. Αν όντως στα κείμενά μου “διαγνώσατε” κάποιας μορφής ψυχολογική διαταραχή γιατί δεν μου απευθύνατε προσωπική επιστολή στην οποία να με συμβουλεύσετε τα δέοντα; Γιατί στείλατε επιστολή σε τρίτους για να ανακοινώσετε τη “διάγνωσή” σας; Είναι συμβατή αυτή η συμπεριφορά σας με το ήθος ενός κληρικού; Είναι χριστιανική; Δεν παραβιάζει κατάφωρα τη δεοντολογία του ιατρικού επαγγέλματος; Μήπως θα έπρεπε να σας καταγγείλω στον Ιατρικό Σύλλογο και στην Ιερά Σύνοδο; Μήπως πρέπει να σας κάνω μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση; ΄Η να αρκεστώ να σας παραδώσω στη χλεύη και την περιφρόνηση των αναγνωστών της επιστολής μου που θα πληροφορηθούν ότι, όχι μόνον ως θεολόγος και ως κληρικός διατυπώνετε “γυμνή τη κεφαλή” κακοδοξίες, αλλά και ως γιατρός παραβιάζετε αδίστακτα τον κώδικα της ιατρικής δεοντολογίας; Και ποια είναι τα στοιχεία που σας οδήγησαν να διατυπώσετε την άποψη ότι έχω ψυχολογική διαταραχή; Διότι

α.) Στην κίνηση της λεγόμενης “λειτουργικής αναγέννησης” διακριβώνω προσπάθεια επιβολής νοησιαρχίας στη λατρεία της Εκκλησίας, ένα “Νεοβαρλααμισμό” ή “Λατρευτικό Βαρλααμιτισμό”, που πηγάζει από την κακοδοξία “του Βαρλαάμ ότι με τη διάνοια επέρχεται η ένωση με τον Θεόν” και β.) επειδή μιλώ με πολύ σεβασμό για το Μητροπολίτη Νικοπόλεως αν και συνδέεται με την προσπάθεια μεταγλώττισης των ιερών κειμένων της λατρείας της Εκκλησίας μας. Οντως! Αξιόπιστα επιστημονικά τεκμήρια που επιτρέπουν ασφαλή διάγνωση ψυχολογικής διαταραχής! Δυστυχώς, παππούλη μου, το ποιόν σας ως ανθρώπου, ως χριστιανού, ως κληρικού, ως θεολόγου και ως γιατρού δεν εμπνέει.

ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΣΘΕ ΟΤΙ ΑΓΝΟΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

________________________

Επιπλέον! Δεν περιορίζεστε να παριστάνετε το “διορατικό”. Πέφτετε πιο κάτω “στου κακού τη σκάλα”. Δεν ορρωδείτε, δυστυχώς, να διατυπώσετε ασύστολα ψεύδη. “Ο κόσμος το έχει τύμπανο και ο π. Βασίλειος Θερμός κρυφό καμάρι”. Προσποιείσθε ότι όλως παραδόξως ανακαλύψατε (επιτέλους!) κάποιο που διαφωνεί με τις θέσεις των “Νεοβαρλααμιτών” (εν προκειμένω εμένα) όπως διατυπώθηκαν στο υπ’ αριθμό 89 τεύχος της “Ορθόδοξης Μαρτυρίας”! Και όχι μόνον τώρα κάνατε την απίστευτη αυτή ανακάλυψη, αλλά, κατά την άποψή σας, η κριτική μου για τις βλασφημίες σας “βασίστηκαν σε διαστρεβλωτικό της αλήθειας δημοσίευμα κληρικών εναντίον μου”. Αιδεσιμολογιότατε! Σας τιμά το γεγονός ότι προσποιείσθε ότι δεν πήρατε είδηση ότι προηγήθηκαν άρθρα δύο κορυφαίων ακαδημαικών στον “Ορθόδοξο Τύπο” που κατακεραύνωσαν τις αθεολόγητες ασυναρτησίες του π. Δανιήλ Αεράκη και των ομοφρόνων του στα οποία καταγγέλεται ΚΑΙ η αιδεσιμολογιότητά σας επώνυμα ως κληρικός που διατυπώνει κακοδοξίες και “διορθώνει” τους Αγίους; Ποιο είναι το έγκλημά μου; Οτι επαναλαμβάνω αυτά που κορυφαίοι ακαδημαικοί κατέγραψαν; Είναι δυνατόν να διατυπώνετε τέτοια ψεύδη; “Χείλη αρχιερέως ου ψεύδονται”. Του ιερέως άραγε; Επιτρέπεται να ψεύδονται; Οταν αναστήματα όπως τον Καθηγητή κ. Σταύρο Κουρούση, τον π. Θεόδωρο Ζήση, τον π. Γεώργιο Μεταλληνό, τον π. Σαράντη Σαράντου, τον π. Λάμπρο Φωτόπουλο, τον π. Ιωάννη Φωτόπουλο και άλλοι “ων ουκ έστιν αριθμός” λένε ότι ο π. Βασίλειος Θερμός και οι ομόφρονές του διέπονται από βαρλααμιτικό φρόνημα δεν σας ενοχλεί; Μόνο όταν επαναλαμβάνω όσα έγραψαν ενοχλείσθε; Τι ζητάτε από μένα; Να πετάξω στον κάλαθο των αχρήστων την αξιολόγηση σύγχρονων κορυφαίων θεολόγων και να ενστερνιστώ τις κακοδοξίες σας;

ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ;

____________

Και ως να μην έφτανε ότι ισχυρίζεστε (ανακριβώς φυσικά) ότι τις πληροφορίες τις έλαβα μόνον από την επιστολή της ομάδας των διαπρεπών κληρικών, που αρθρογραφεί από δεκαετίες εναντίον σας “είστε πεπεισμένος ότι δώσατε “την κατάλληλη απάντηση”, στους εν λόγω κληρικούς. Τι εννοείτε “κατάλληλη”; Απάντηση την οποία ο ίδιος αξιολογείτε ως κατάλληλη ή απάντηση την οποία θεωρούν ικανοποιητική και όσοι διαφωνούν μαζί σας; Αν κρίνουμε από τα δημοσιεύματα των κληρικών που συχνά-πυκνά επί χρόνια ελέγχουν τις κακοδοξίες και τους νεωτερισμούς σας, καθώς επίσης από δημοσιεύματα στον “Ορθόδοξο Τύπο” και σε διάφορα ιστολόγια αποδεικνύεται ότι εκ μέρους σας δεν δόθηκε ποτέ ικανοποιητική απάντηση. Είναι συνετό να είναι κανείς “φρόνιμος παρ’ εαυτώ”; Εκτός, ίσως, και αν με το “κατάλληλη” απάντηση εννοείτε ότι πείσατε τον εαυτό σας και τους δέκα-είκοσι ομόφρονές σας. (Τόσοι είστε όλοι και όλοι Πανελληνίως οι “Νεοβαρλααμίτες”. Και όμως! Εσείς οι ελάχιστοι, Γέροντά μου, τα καταφέρνετε “μια χαρά και μια τρομάρα” να γκρεμίζετε τη συνείδηση των πιστών με το αιρετικό σας φρόνημα, τις καινοτομίες και τις βλασφημίες σας εναντίον των Αγίων).

ΠΕΡΙ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ

____________________

Το “διορατικό” σας χάρισμα δεν φαίνεται να περιορίζεται στην επισήμανση της πηγής των πληροφοριών μου. Επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Ανακαλύψατε, ότι σας ελέγχω “από την ασφάλεια της ανωνυμίας”! Ενημέρωση πια και σεις, παππούλη μου! Εχω γεμίσει τον ιστοχώρο, τον “Ορθόδοξο Τύπο”, την “Παρακαταθήκη”, τη “Θεοδρομία”, κτλ. με ΕΠΩΝΥΜΑ δημοσιεύματα για πολλούς μήνες τώρα με τα οποία σας χαρακτηρίζω “κήνσορα” του “Λατρευτικού Βαρλααμιτισμού” και “διορθωτή των Αγίων” και ισχυρίζεστε ότι σας ελέγχω από την ασφάλεια της ανωνυμίας; Μήπως θέλετε να καταχωρήσω επώνυμη αγγελία στους Νew Υork Τimes, στο BBC, στο Associated press, στη Le Monde ή στο CNN για να πάρετε χαμπάρι ότι καταθέτω επώνυμα και υπεύθυνα κριτική για το αιρετικό φρόνημα και την εκπροτεσταντισμένη συνείδηση των “Νεοβαρλααμιτών” “ων πρώτη” και προκλητικότερη τυγχάνει η αιδεσιμολογιότητά σας.

ΑΝΕΥΘΥΝΕΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΙΣ ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ;

___________________

Στην επιστολή σας ισχυρίζεστε για μένα ότι “έγινε δέκτης ανεύθυνων και ψευδών καταγγελιών, τις οποίες έσπευσε να υιοθετήσει αβασάνιστα.” Με άλλα λόγια πιστεύετε ότι ο διαπρεπής Καθηγητής της Βυζαντινής φιλολογίας άνδρας σπάνιου ήθους και αληθινής ευσέβειας κ. Σταύρος Κουρούσης, ο κορυφαίος ορθόδοξος θεολόγος των ημερών μας π. Θεόδωρος Ζήσης, ο διαπρεπούς φήμης θεολόγος π. Γεώργιος Μεταλληνός, η ομάδα των ευσεβών και καταρτισμένων κληρικών και όσων άλλων σας ελέγχουν για χρόνια είναι “ψεύτες και ανεύθυνοι”; Αλλά τι λόγο έχουν ή θα μπορούσαν ποτέ να έχουν τόσοι πολλοί και τόσο σημαντικοί και φερέγγυοι άνθρωποι να σας συκοφαντούν; Το κυριότερο: Βάσει ποιας λογικής ισχυρίζεστε ότι δεν είπατε ότι ο Αγιος Μάξιμος δεν κατάλαβε τη Θεία Λειτουργία και ότι χρειάζεται να τον διορθώσετε αφού αυτές οι δηλώσεις σας αναμεταδίδονταν από το ραδιοφωνικό σταθμό της Πειραικής Εκκλησίας; Από πότε έγινε οι αναμεταδόσεις ραδιοφωνικών σταθμών να θεωρούνται απόρρητες ρήσεις που μπορεί να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει μόνο αυτός που έκανε αναφορά στο θέμα; Και αυτοί που τις άκουσαν; Θα τους βγάλουμε τρελλούς; Πάτερ μου ισχυρίζεστε ότι τόσοι πολλοί και τόσοι σημαντικοί άνθρωποι είναι “ανεύθυνοι και ψεύτες”; Τι τους έπιασε ξαφνικά και απεφάσισαν να σας συκοφαντήσουν; Αλλωστε αν λέτε την αλήθεια ότι υπάρχει συνωμοσία ψεύδους εναντίον σας έχετε στο οπλοστάσιό σας ένα πολύ απλό και αποτελεσματικό τρόπο για να αποστομώσετε τους υποτιθέμενους συκοφάντες σας. Αφού η παρέμβασή σας στο συνέδριο αναμεταδόθηκε από το ραδιοσταθμό της Πειραικής Εκκλησίας δώστε στη δημοσιότητα τη μαγνητοταινία του λειτουργικού συμποσίου, για να αποδείξετε τον ισχυρισμό σας ότι όσοι σας κατηγορούν είναι “ανεύθυνοι και ψεύτες”, όπως τους αποκαλείτε. “Το γε νυν έχον” ουδείς λογικός και απροκατάληπτος άνθρωπος θα δεχθεί τη “διάψευσή” σας ως πειστική. Αλλωστε ποια διάψευση; Αυτό που γράψατε (και μάλιστα πολλούς μήνες μετά την καταγγελία του κ. Κουρούση) είναι γενικό και αόριστο: “Ο Αγιος Μάξιμος Ομολογητής είναι ο αγαπημένος μου Πατέρας”. Μάλιστα! Και λοιπόν; Αυτό αποδεικνύει πώς δεν είπατε ότι δεν κατάλαβε τη Θεία Λειτουργία; Με συγχωρείτε, πάτερ μου, αλλά αυτό είναι παραλογισμός. Είναι σαν να κατηγορείται κάποιος ότι χαστούκισε τη γυναίκα του. Και απαντά: “Εγώ λατρεύω τη γυναίκα μου”! Μπορεί να τη λατρεύεις, παλικάρι μου, αλλά το χαστούκι της το έδωσες! Ετσι;” Σας διαβεβαιώ, πάτερ μου: Οταν διάβασα τη “διάψευσή” σας αναρωτήθηκα: “Φαντάσου τι θα τραβήξουν οι υπόλοιποι Αγιοι όταν πέσουν στα χεράκια σας αφού τον αγαπημένο σας Πατέρα το διορθώνετε σε λειτουργικά συνέδρια!”

ΠΟΙΟΣ ΛΕΓΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΚΙΝΗΤΡΟ ΝΑ ΨΕΥΔΕΤΑΙ;

____________

Μου επιτρέπετε, παππούλη μου, να σας πω γιατί νομίζω ότι εσείς δεν λέτε την αλήθεια και όχι όσοι σας κατήγγειλαν; Καταρχήν επειδή “προφανώς” δεν σας είναι άγνωστη αυτή η τακτική! Τι κίνητρο έχουν να σας συκοφαντήσουν όσοι ελέγχουν τις κακοδοξίες σας. Ενώ εσείς, Γέροντα μου, έχετε και παραέχετε κίνητρο να διαψεύσετε την καταγγελία. Τότε - θα ρωτούσε κάποιος αδαής - γιατί εκστομίσατε αυτές τις βλασφημίες; Δεν κινδυνεύατε να εκτεθείτε σοβαρά αφού διατρέχατε τον κίνδυνο να εκτεθείτε ανεπανόρθωτα ως αγιομάχος; Ο ίδιος αποκαλύψατε το λόγο, στην προσπάθειά σας να δικαιολογηθείτε επειδή χαρακτηρίσατε τους παραδοσιακούς πιστούς “Βυζαντινολιγούρηδες”: “Ηταν μικρό συνέδριο και έτσι δεν φανταζόμουν ότι αναμεταδιδόταν από το ραδιοσταθμό της Πειραικής Εκκλησίας”, αναφέρετε. Ως εκ τούτου, συμπληρώνουμε εμείς, βρήκατε την ευκαιρία να βγάλετε τα σώψυχά σας εναντίον των Αγίων και της παράδοσης της Εκκλησίας επειδή δεν αντεληφθήκατε ότι όσα λέγατε τα άκουαν χιλιάδες άνθρωποι. Νομίσατε ότι τα λέγατε μεταξύ σας. Οτι συνήχθη “επί τω αυτώ” η γνωστή παρεούλα των “Νεοβαρλααμιτών” της “λειτουργικής αναγέννησης”. Ετσι βρήκατε την ευκαιρία και τον Αγιο Μάξιμο Ομολογητή να “διορθώσετε” και τους παραδοσιακούς πιστούς να σπιλώσετε και το Βυζάντιο να ατιμάσετε. Και όταν αντιληφθήκατε ότι πατήσατε την πεπονόφλουδα, επειδή οι βλασφημίες σας εξήλθαν της “παρεμβολής” της Βαρλααμικής ομάδας, αφού τα αχαρακτήριστα που εκστομίσατε μεταδίδονταν από ραδιοφώνου, τώρα “ποιείτε την νήσσαν”! Μα το διάψευσα, ισχυρίζεστε. Και απαντούμε: Αν όντως ήταν αναληθείς οι ισχυρισμοί του κ. Κουρούση και των υπόλοιπων γιατί περιμένατε τόσους μήνες για να προβείτε στη διάτρητη έτσι και αλλιώς “διάψευση”;

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΕΜΑΤΗ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ

_________________

Γράφετε επίσης στην επιστολή σας προς τη συντακτική επιτροπή: “Δώσατε στέγη στην κατασυκοφάντηση και λοιδορία Ορθοδόξων κληρικών που αναλώνονται για την Εκκλησία”. Από πού να πρωτοαρχίσουμε; Η πρόταση είναι αξιοθρήνητη. Ας την αναλύσουμε:

“Κατασυκοφάντηση”. Κύριε ελέησον! Μιλάτε για κατασυκοφάντηση εκ μέρους των διαπρεπών Καθηγητών του πανεπιστημίου και των εξαίρετων κληρικών και όσων άλλων σας άκουσαν να “διορθώνετε” τους Αγίους; Και τι κίνητρο είχαν τόσοι πολλοί και τόσο σημαντικοί άνθρωποι να σας συκοφαντήσουν;

“Λοιδορία”. Λοιδορία της αλαζονείας και του αιρετικού σας φρονήματος, πάτερ μου. Οχι του προσώπου σας ως ανθρώπου και ως κληρικού! Ούτε αυτό δεν μπορείτε να το καταλάβετε; Αυτό που εσείς αποκαλείτε λοιδορία δεν είναι παρά το γνωστό χιουμοριστικό ύφος μου, όπως μπορούν να σας βεβαιώσουν όλοι όσοι με γνωρίζουν. Ούτε τη διάκριση της λοιδορίας από το χιούμορ δεν είστε σε θέση να αντιληφθείτε και δημιουργείτε θέματα εκ του μηδενός;

“Ορθόδοξων”. Δηλαδή πόσο Ορθόδοξοι είναι όσοι διορθώνουν τους Αγίους και προπηλακίζουν τη Βυζαντινή παράδοση της λατρείας της Εκκλησίας και θέλουν να επιβάλουν νεωτερισμούς τους οποίους απέρριψε το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ΟΛΕΣ ανεξαίρετα οι Ορθόδοξες Ελληνόφωνες Εκκλησίες και ο Ορθόδοξος Ελληνικός λαός ώστε ο πρωτεργάτης της “λειτουργικής αναγέννησης” μακαριστός Χριστόδουλος αναγκάστηκε να ανακαλέσει το “πιλοτικό πρόγραμμα” του εκβαρλααμισμού της θείας λατρείας;

“Που αναλώνονται για την Εκκλησία”. Από πότε έγινε τους εισηγητές νεωτερισμών να τους θεωρούμε λαμπάδες αναμμένες στην Εκκλησία και όχι στο σατανικό τους εγωισμό; Σοβαρευτείτε, πάτερ μου. Τη μια γράφετε “παπαδιαμάντιες” επιστολές για το Λενιώ, την άλλη εκδίδετε βιβλία για να μας καυχηθείτε για την καλή σας τη δασκάλα που σας δίδαξε το πρόσφυμα γιωδ και την αιτιατική της αναφοράς και τώρα αυτολιναβανίζεστε ότι αναλίσκεσθε για την Εκκλησία! Πάτερ Βασίλειε: Ποιοι ακριβώς είναι αυτοί που αναλώνονται για την Εκκλησία και ποιοι στον εγωισμό τους θα το μάθουμε εν ημέρα Κρίσεως. Μη σπεύδετε να προκαταλάβετε την κρίση του Θεού. Μη νοσφίζεσθε εξουσία που δόθηκε “εις τον Υιόν μόνον”. Σε κάθε περίπτωση σταματείστε να απονέμετε εύσημα στον εαυτό σας! Αν τα φιλολογικά σας προσόντα είναι αντικείμενο καλόπιστου αστεισμού ο άφθονος λιβανωτός που καίγεται στο θυσιαστήριο του “εγώ” σας προκαλεί βαθύτατη θλίψη και απογοήτευση.

ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

________________

Απευθυνόμενος προς τη συντακτική επιτροπή του περιοδικού γράφετε: “Προσβάλατε έτσι το Αγιον Ορος του οποίου παρουσιάζεσθε ως φίλοι καθώς και την μνήμην του μακαριστού π. Επιφάνιου”. Ωστε; Τώρα γίνατε φίλος του Αγίου Ορους και του π. Επιφανίου; Μπράβο! Bravissimo! Από πότε; Εμείς, Γέροντά μου, γνωρίζουμε ότι κορυφαίοι Αγιορείτες Γέροντες σας έχουν από δεκαετίες αξιολογήσει στο έσχατον σημείο της ανυποληψίας. Εχουμε πολύ συγκεκριμένα στοιχεία ότι σας θεωρούν νεωτεριστή και προτεσταντίζοντα κληρικό. Μήπως θέλετε να αναφερθώ σε ονόματα και γεγονότα; Για την ώρα (επαναλαμβάνω για την ώρα) θα περιοριστώ μόνον σε ένα. Πριν δύο περίπου δεκαετίες ο κακόδοξος διανοούμενος κ. Χρ. Γιανναράς εξέμεσε φρικτές βλασφημίες εναντίον του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Ορους εξέδωσε φιλάνθρωπη ανακοίνωση με την οποία έλεγξε το κακόδοξο φρόνημα του κ. Γιανναρά και τις βλασφημίες του εναντίον του μεγαλύτερου Πατέρα και Διδασκάλου της Εκκλησίας των τελευταίων αιώνων. Το περιοδικό “Σύναξη” του οποίου τυγχάνετε μέλος της συντακτικής επιτροπής άσκησε δριμύτατη και απαξιωτική κριτική εναντίον του Αγίου Ορους και έγινε η εξέδρα της υπεράσπισης της ασέβειας του κ. Γιανναρά. Και όχι μόνο αυτό: Αφιέρωσε ολόκληρες σελίδες με σχόλια και άρθρα εναντίον του Αγίου Ορους και ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ μέχρι τέλους ακόμη και να δημοσιεύσει το κείμενο της Αγιορειτικής καταδίκης του κ. Γιανναρά παρόλον ότι οι Αγιορείτες Πατέρες ζήτησαν επίμονα, αν μη τι άλλο, να δημοσιευθεί το Ιεροκοινοτικό κείμενο που σχολίαζαν επικριτικά οι Γιανναρικοί της “Σύναξης”. Δεν είσαστε τότε (και δεν είστε και τώρα) μέλος της συντακτικής επιτροπής της “Σύναξης”; Και μετά από αυτή την προσβλητικότατη συμπεριφορά έναντι του Αγίου Ορους έχετε τη θρασύτητα να επικαλείστε την αυθεντία του; “Αιδώς”, π. Βασίλειε.

ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΟΥ Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

_________________

Οσο για τον π. Επιφάνιο χρειάζεται απίστευτη αυθάδεια να τολμάτε να τον βάζετε στο στόμα σας, αφού είστε αυτός ούτος ο κατεξοχήν κήνσορας του “Νεοβαρλααμισμού”. Ο π. Επιφάνιος, με τη διδασκαλία και το συγγραφικό έργο του, ήταν ο πιο σθεναρός πολέμιος των ιδεών που εκπροσωπεί το βαρλααμιτικό εξάμβλωμα της “λειτουργικής αναγέννησης”. Ενσάρκωνε κυριολεκτικά με τη ζωή και το έργο του τον αντίποδα του “Νεοβαρλααμισμού”. Μήπως γνωρίζετε σε τι υπόληψη είχε ο π. Επιφάνιος τους μοντερνίζοντες κληρικούς, που ήθελαν να επιβάλουν νεωτερισμούς στην Εκκλησία; Συνειδητοποιείτε σε ποια ανυποληψία βρισκόταν στη συνείδησή του το είδος σας; Για ξαναδιαβάστε τον πρόλογο του αφιερώματος στη μνήμη του π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου του τεύχους 89 της “Ορθόδοξης Μαρτυρίας” για να διαπιστώσετε τι ακριβώς πρέσβευε ο μακαριστός Γέροντας για τη μεταγλώττιση των κειμένων της λατρείας, για την αφαίρεση του τέμπλου, για την ανάγνωση των ευχών της θείας Λειτουργίας εκφώνως και για άλλους νεωτερισμούς. Προσέξτε σας παρακαλώ προπαντός ότι ο μακαριστός Γέροντας συνέδεε αυτούς τους νεωτερισμούς με την τάση επιβολής νοησιαρχΙας στη λατρεΙα. Η επίκληση του π. Επιφάνιου για να στηρίξετε τις κακοδοξίες σας είναι όχι απλά απαράδεκτη αλλά κυριολεκτικά φαιδρή. Η θεολογία του Ιουστίνου Πόποβιτς και του Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου σας ελέγχει ως “Νεοβαρλααμίτες” Γέροντα μου. Ως εκ τούτου η προσφυγή στη θεολογία τους για να κατοχυρώσετε το βαρλααμισμό σας έχει τόση αξία όσο η προσφυγή των “Ιεχωβιτών” στη θεολογία του Μ. Αθανασίου για να στηρίξουν τις κακοδοξίες τους. Για τα περί συκοφαντίας είπαμε ήδη αρκετά.

ΟΙ ΟΡΟΙ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑΣ

_____________

Δεν είναι ευθύνη μου, αλλά της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού να απαντήσει, αν αποδέχεται ή απορρίπτει την “αξίωσή” (δικός σας ο όρος) να απολογηθεί επειδή το περιοδικό καταχώρησε τις απόψεις μου ότι είστε “Νεοβαρλααμίτης” και διορθωτής των Αγίων “στο αμέσως επόμενο τεύχος της “Ορθοδοξης Μαρτυρίας” υπ’ αριθμό 90 και στην πρώτη σελίδα εντός πλαισίου” επειδή σας χαρακτηρίζω “Νεοβαρλααμίτη” στοιχώντας στη διδασκαλία κορυφαίων θεολόγων των ημερών μας. Θα μου επιτρέψετε, όμως, να διατυπώσω την άποψη ότι η “αξίωσή” σας να δημοσιευθεί το κείμενο της απολογίας με την ακριβή διατύπωση που περιέχεται στην επιστολή σας δείχνει μικρότητα. Απευθύνεσθε στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού λές και είναι υπάληλλοί σας! Παραθέτω απόσπασμα της επιστολής σας για να αντιληφθούν οι αναγνώστες το ήθος σας: “αξιώ (δεν παρακαλώ) στο αμέσως επόμενο τεύχος υπ’ αριθμόν 90 να καταχωρηθή αυτούσια η παρακάτω διόρθωση στην πρώτη σελίδα και εντός πλαισίου” (δικές σας οι υπογραμμίσεις). Και αφού παρεθέτετε το κείμενο της “διόρθωσης” συμπληρώνετε: “Δεν θα δεχθώ καμιά διαπράγματευση περί αυτού”!!!

ΥΠΟΘΕΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ “ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΜΕ”

_______________

Θεωρητικά, τουλάχιστον, είναι ενδεχόμενο η συντακτική επιτροπή να αποφασίσει να απολογηθεί. Διερωτώμαι: Αν δεν δημοσιεύσει την απολογία της στην πρώτη σελίδα, όπως “αξιώνετε”, αλλά την καταχωρήσει στη δεύτερη εσείς θα την καταγγείλετε στη Σύνοδο; Αν πάλιν τη δημοσιεύσει στην πρώτη σελίδα αλλά χωρίς πλαίσιο τι θα κάνετε;

Κάτι άλλο που με προβληματίζει είναι τι θα γίνει αν η συντακτική επιτροπή αποφασίσει να απολογηθεί επειδή χαρακτήρισα “Νεοβαρλααμίτες” τους Νεοβαρλααμίτες. (Πώς να τους χαρακτήριζα δηλαδή; Νεστοριανούς, Μανιχαίους ή Μορμόνους;) Αν η συντακτική επιτροπή αποφασίσει να απολογηθεί, θα απολογηθεί φυσικά για λογαριασμό της. Δεν μπορεί να απολογηθεί εκ μέρους μου. Διερωτώμαι: Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση θα καταγγείλετε το περιοδικό στη Σύνοδο; Και τι φταίνε οι χριστιανοί; Το “mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa” “γονυπετώς τε και γονυκλινώς” θα το δημοσιεύσουν οι άνθρωποι και μάλιστα στην πρώτη σελίδα και σε παραλληλόγραμμο πλαίσιο, όπως “αξιώνετε”. Επομένως γιατί να τους καταγγείλετε; Γιατί να πληρώσουν, οι δυστυχείς, για τη δική μου αμετανοησία; Θα πάρετε τους ανθρώπους στο λαιμό σας μόνον και μόνο επειδή δεν θα μπορέσουν να δημοσιεύσουν απολογία με την ακριβή διατύπωση που υπαγορεύσατε εξαιτίας της άρνησής μου να απολογηθώ;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ;

__________________________

Ας αφήσουμε όμως τα αστεία και ας δούμε την ουσία του προβλήματος. Γιατί ο επίσκοπος στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεστε δεν αναλαμβάνει, ως όφειλε, αυτεπάγγελτα την ευθύνη να σας παραπέμψει σε συνοδικό δικαστήριο για καθαίρεση για τις κακοδοξίες που εισάγετε και τις βλασφημίες που εκστομίζετε; Αυτό είναι τα πραγματικό ερώτημα που πρέπει να συζητηθεί! Οχι η παράλογη απαίτησή σας να απολογηθώ επειδή έλεγξα ένα κακόδοξο και βλάσφημο κληρικό! Τι θέλετε, δηλαδή; Να σας επαινώ επειδή “διορθώνετε” σε λειτουργικά συνέδρια τους Αγίους; Να γράφω διθύραμβους για να σας υμνήσω επειδή επιδιώκετε με το στανιό να εισαγάγετε νεωτερισμούς στην Εκκλησία, που απέρριψε ήδη το πλήρωμα της Εκκλησίας και η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ανήγγειλε τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου της; Μήπως θα έπρεπε επιπλέον να σας προβάλλω επειδή είστε διαπρύσιος κήρυκας της κακοδοξίας του “Νεοβαρλααμισμού”; Ή να γίνομαι συνένοχος των κακοδοξιών σας με την ένοχη σιωπή μου;

“ΜΠΡΟΣ ΘΕΡΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΡΕΜΑ”

_____________________

Να πούμε και το άλλο; Αναλογιστήκατε τι θα συμβεί αν τυχόν δημοσιευτεί απολογία που θα λέγει ότι οι π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Σαράντης Σαράντος, κ. Σταύρος Κουρούσης και οι λαμπροί κληρικοί που σας έχουν κανονικά στημένο στον τοίχο για χρόνια και σας ελέγχουν επί νεωτερισμώ και αιρέσει είναι “ψεύτες και ανεύθυνοι”; Δεν κινδυνεύει το περιοδικό με απανωτές μηνύσεις και καταγγελίες; Με άλλα λόγια: “Μπρος Θερμός (γκρεμός) και πίσω ρέμα”. Ασε που το άδικο βρίσκεται καθ’ ολοκληρίαν με το μέρος σας. Μη βγάλουμε “ψεύτες και ανεύθυνους” τους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή προσπαθούν να προστατεύσουν το ποίμνιο της Εκκλησίας από το κακόδοξο σας φρόνημα. Για να δούμε τι είπε για σας και τους ομοιδεάτες σας ο π. Θεόδωρος Ζήσης στο συνέδριο για τη “λειτουργική αναγέννηση”:

Ο Π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ “ΝΕΟΒΑΡΛΑΜΙΣΜΟ¨

________________________________

1. Η ταυτότητα της «Λειτουργικής Αναγέννησης»

Για όσους δεν έχουν ειδική θεολογική μόρφωση ο τίτλος του θέματος είναι ασφαλώς δυσνόητος. Τί σημαίνει ο όρος «Νεοβαρλααμισμός» και ποιά είναι η ταυτότητα της «Λειτουργικής Αναγέννησης»; Αυτά θα αναλύσουμε στις δύο ενότητες της εισηγήσεως. Είναι δύσκολο σε μία σύντομη εισήγηση να εξαντλήσουμε την ιστορία αυτής της λειτουργικής κινήσεως, τα ποικίλα θέματα και προβλήματα που θίγει. Απλώς θα παρουσιάσουμε μία αδρομερή εικόνα της. Εχει πάντως συγγραφή αξιοπρόσεκτη βιβλιογραφία, ιδιαίτερα μετά την Β' Βατικάνειο Σύνοδο (1962-1965), η οποία εφήρμοσε την λειτουργική ανανέωση στον χώρο του Παπισμού) και επηρέασε και πολλούς δικούς μας λειτουργιολόγους, κληρικούς και λαϊκούς, οι oποίοι εισήγαγαν στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας ξένη και άγνωστη προβληματική, χωρίς μάλιστα να υπάρχει ανάλογη ποιμαντική αναγκαιότητα. Το πνεύμα του κόσμου, όπως εφαρμόζεται στην πολιτική, με τα γοητευτικά συνθήματα της αλλαγής, του εκσυχρονισμού, περνάει δυστυχώς και στην Εκκλησία ως εκκοσμίκευση· αντί να αλλάξει η Εκκλησία τον κόσμο, αλλάζει ο κόσμος την Εκκλησία· αφού ο κόσμος θέλει αλλαγή και εκσυγχρονισμούς, γιατί εμείς να μείνουμε «συντηρητικοί» και «οπισθοδρομικοί»; Ας αλλάξουμε, ας ανανεώσουμε, ας εκσυγχρονίσουμε και εμείς τα δικά μας. Μέχρι τώρα η προβληματική αυτή περιοριζόταν σε μικρό αριθμό προσώπων ήταν περισσότερο μία ακαδημαϊκή θεολογική συζήτηση με ελάχιστη απήχηση στην εκκλησιαστική πράξη. Ελαχιστότατοι επίσκοποι και ιερείς με δική τους πρωτοβουλία προέβαιναν σε αλλαγές και ανανεώσεις μέσα στο χώρο της Θ. Λατρείας. Τώρα η «Λειτουργική Αναγέννηση» απέκτησε εκκλησιαστική κάλυψη και συνοδική έκφραση. Από το 1999 έχει συσταθή και λειτουργεί «Ειδική Συνοδική Επιτροπή Λειτουργικής Αναγεννήσεως», η οποία μάλιστα σπεύδει, βιάζεται, να «ανανεώσει» και να «αναγεννήσει» πολλά στοιχεία της πολύτιμης και πατροπαράδοτης, της ατίμητης και μοναδικής Ορθόδοξης Λατρείας. Επί τόσους αιώνες μεγάλοι Αγιοι και Πατέρες, και στους καιρούς μας σύγχρονοι Αγιοι και Γέροντες, δεν κατάλαβαν, δεν συνέλαβαν την ανάγκη της ανανεώσεως· η Εκκλησία φαίνεται ότι βρισκόταν σε ένα είδος απραξίας, παραδοσιαρχίας, συντηρητισμού, νάρκης· το Αγιο Πνεύμα εκοιμάτο, δεν ενεργούσε, ο Χριστός εκάθευδε, για να χρησιμοποιήσουμε άλλη πατερική έκφραση. Ερχονται λοιπόν τώρα οι ανανεωτές, για να σώσουν την Εκκλησία από την παλαιότητα και τον συντηρητισμό, να την κάνουν σύγχρονη, δυναμική, προοδευτική. Συγκαλούνται κάθε χρόνο υπό την ευθύνη αυτής της ειδικής συνοδικής επιτροπής λειτουργικά συνέδρια και ορίζονται εισηγητές, κυριαρχικά από τους κύκλους των ανανεωτών, ώστε να δίδεται η εντύπωση ότι η θεολογική επιστήμη, οι ειδικοί λειτουργιολόγοι, συμφωνούν και υπερθεματίζουν για τις σχεδιασθείσες και αποφασισθείσες λειτουργικές αλλαγές. Ηταν πολύ φυσικό και επιβεβλημένο απέναντι αυτής τής μονομερούς καί μεροληπτικής εμφανίσεως τής «Λειτουργικής Ανανέωσης» ώς εκκλησιαστικής κινήσεως με συνοδική ταμπέλα και σφραγίδα, να ακουσθούν άλλες φωνές, παραδοσιακές, οι οποίες εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τα σχεδιαζόμενα και επισημαίνουν τον κίνδυνο φθοράς και αλλοιώσεως του μυστικοασκητικού χαρακτήρος της Ορθοδόξου Λατρείας, της μοναδικότητος αλλά και της σωτηριώδους αποστολής και ενεργείας της. Αυτές οι φωνές ακούσθηκαν δυνατά σε λειτουργικό συνέδριο που οργάνωσε η Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών την Ανοιξη στην Θεσσαλονίκη (27 Φεβρουαρίου -1 Μαρτίου 2002), στο οποίο κληρικοί και μοναχοί ως και πανεπιστημιακοί θεολόγοι, ανέπτυξαν με είκοσι μία (21) εισηγήσεις τις θέσεις τους για τα πιο σημαντικά θέματα που προβάλλει η «Λειτουργική Ανανέωση», παρουσιάζοντας την δισχιλιετή στάση και εμπειρία των Αγίων. Τα «Πρακτικά» αυτού του συνεδρίου, τις πολύτιμες, όντως, εισηγήσεις, τις έχουμε ήδη αποθησαυρισμένες σε ένα τριπλό τεύχος του περιοδικού «Θεοδρομία», που κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες και αναμενόταν με μεγάλο ενδιαφέρον από κληρικούς και θεολόγους. Για να γίνουμε όμως πιο πρακτικοί και συγκεκριμένοι· ποιές είναι οι λειτουργικές αλλαγές που προτείνονται από τους ανανεωτές και εκσυγχρονιστές; Θα αναφερθούμε στα σημαντικώτερα και πάλιν ζητήματα, λεπτομερή ανάλυση των οποίων ευρίσκει κανείς στο μνημονευθέν μνημειώδες τεύχος της «Θεοδρομίας» που καταλαμβάνει τετρακόσιες πενήντα σελίδες (450). Προτείνονται λοιπόν η εγκατάλειψη του χρησιμοποιούμενου σήμερα μοναστικού τυπικού και η υιοθέτηση του εγκαταλειφθέντος ασματικού τυπικού, η συντόμευση του χρόνου των ακολουθιών που θεωρούνται μακρές και κουραστικές, η μεταφορά του χρόνου ενάρξεώς τους αργότερα, ώστε να ξεκουράζονται το πρωί οι πιστοί που θέλουν να τις παρακολουθήσουν, η προτίμηση όχι αργών αλλά σύντομων βυζαντινών μελών, η τέλεση δεύτερης λειτουργίας την ίδια ημέρα από τον ίδιο ιερέα, η μετάφραση των λειτουργικών κειμένων, ώστε να γίνονται κατανοητά από το λαό, η εκφώνηση των ευχών και όχι η μυστική ανάγνωσή τους, η συμψαλμωδία του εκκλησιάσματος, η κατάργηση των υψηλών τέμπλων, η συμμετοχή γυναικών στους χορούς των ιεροψαλτών, η χρήση μουσικών οργάνων μέσα στις εκκλησίες, η τετράφωνη απόδοση των εκκλησιαστικών ύμνων, η σύνταξη νέων ακολουθιών για τον αρραβώνα και το γάμο, ως και νέων ευχών για τις γυναίκες μετά τον τοκετό κατά τη διάρκεια της λοχείας, η μόνιμη στροφή του ιερέως προς τον λαό κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, η κήδευση των αβαπτίστων νηπίων και των αυτοκτονούντων, η κατάργηση του ράσου, η έμμεση υποκατάσταση του μυστηρίου της μετανοίας και εξομολογήσεως από ψυχιάτρους και ψυχολόγους και πολλά άλλα.Μέχρι τώρα ο άνεμος αυτός της ανανεώσεως, μολονότι έπνεε στα μυαλά πολλών, ήταν κλειστός, σφραγισμένος, όπως στους μυθικούς ασκούς του Αιόλου. Τώρα η ίδια η Ιερά Σύνοδος άνοιξε τους ασκούς και ούτε η ίδια ημπορεί να τον συμμαζέψει. Οπως λέγει η παροιμία, όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες. Η περίπτωση του μητροπολίτου Κιλκισίου κ. Αποστόλου, οι λειτουργικές καινοτομίες του οποίου ξεσήκωσαν την πόλη του Κιλκίς, επιβεβαιώνουν αυτήν την διαπίστωση. Μετά από έντονα διαβήματα και ενυπόγραφες καταγγελίες πολιτών, η Ιερά Σύνοδος αναγκάσθηκε να πάρει θέση και να συστήσει στον κατά τα άλλα σεβαστό και πολιό αρχιερέα να είναι προσεκτικός, μολονότι θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι όσα ο μητροπολίτης έσπευσε να εφαρμόσει αποτελούν προτάσεις της «Λειτουργικής Ανανέωσης», αυτά προτείνουν οι ειδικοί λειτουργιολόγοι και προωθεί σιγά-σιγά η «Ειδική Συνοδική Επιτροπή Λειτουργικής Αναγεννήσεως». Επρεπε να τον επαινέσουν και όχι να τον επιπλήξουν, αφού είναι καρπός όλης αυτής της «ανανεωτικής» νοοτροπίας, εμείς δε να τον ευχαριστήσουμε, διότι δεν μας αποκοίμισε, δεν είναι δίγλωσσος και δίψυχος, αλλά ό,τι πιστεύει το εφαρμόζει, και είχαμε έτσι την δυνατότητα να διαπιστώσουμε την ποιότητα της περίφημης «Λειτουργικής Αναγέννησης».

2. Ο Νεοβαρλααμισμός της «Λειτουργικής Αναγέννησης».

Μέχρις εδώ προσπάθησα σύντομα να εξηγήσω το μισό μέρος του τίτλου, να ιχνογραφήσω, να ζωγραφίσω με αδρές πινελιές το πρόσωπο της περιώνυμης «Λειτουργικής Ανανέωσης». Τί σημαίνει όμως ο όρος «Νεοβαρλααμισμός», ο οποίος κατά την εκτίμηση πολλών και την ιδική μας χαρακτηρίζει, σφραγίζει την λειτουργική αυτή ανανεωτική τάση. Ο όρος σημαίνει ότι πρόκειται για επανεμφάνιση, για αναβίωση της διδασκαλίας του δυτικού μοναχού Βαρλαάμ του Καλαβρού, τον οποίο αντιμετώπισε τον 14ο αιώνα ο μέγας θεολόγος και πατήρ της Εκκλησίας, ο Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Στην περίπτωσή τους δεν έχουμε σύγκρουση δύο προσώπων, διατύπωση απλώς διαφορετικών γνωμών, αλλά σύγκρουση δύο πολιτισμών, δύο κόσμων της αγιοπνευματικής, μυστικοασκητικής Ορθοδόξου Ανατολής και της ορθολογιστικής και εκκοσμικευμένης παπικής Δύσεως, η οποία επεχείρησε τότε δια του Βαρλαάμ να ανανεώσει, να εκσυγχρονίσει την Ορθόδοξη Εκκλησία, απορρίπτοντας την μυστική οδό γνώσεως και προσεγγίσεως του Θεού και καταργώντας την κακοπάθεια του σώματος και όλη την ασκητική παράδοση της Εκκλησίας.

Στενοχωρήθηκα και ελυπήθηκα, όταν διεπίστωσα ότι η σύγχρονη λειτουργική ανανέωση κινείται βασικώς στην ίδια πνευματική και θεολογική γραμμή του Βαρλαάμ, ο οποίος στα πρόσωπα των ιδικών μας, ίσως ανύποπτων και ανεπαρκώς γνωριζόντων την ορθόδοξη παράδοση ανανεωτών, επιχειρεί να πάρει τη ρεβάνς από τον Αγιο Γρηγόριο Παλαμά, λεληθότως και δια των ημετέρων να αναστήσει τον δια συνοδικών αποφάσεων καταδικασθέντα «Διαφωτισμό» και ορθολογιστικό Ουμανισμό της Δύσεως. Από της πλευράς αυτής η «Λειτουργική Ανανέωση» δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ελαφρά τη καρδία ως μία θεολογική αδολεσχία και αντιπαράθεση γνωμών και επιχειρημάτων επάνω σε ακίνδυνα και θεολογούμενα θέματα, αλλά ως επικίνδυνη αίρεση με σοβαρές πνευματικές και σωτηριολογικές επιπτώσεις. Ηδη χαρακτηρίσθηκε ως αίρεση από τον πρωτοπρεσβύτερο και τώρα αρχιμανδρίτη, μετά από μακροχρόνια ευλογημένη και αγόγγυστη χηρεία, π. Σαράντη Σαράντο, καθηγητή της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, πνευματικώς προεστώτα πολυμελούς ομίλου παραδοσιακών και αγωνιστών κληρικών του λεκανοπεδίου της Αττικής (1). Ο χαρακτηρισμός δεν είναι υπερβολικός· συμφωνεί με τα πράγματα. Αφού ο Βαρλααμισμός καταδικάσθηκε από την Εκκλησία δια σειράς συνόδων τον 14ο αιώνα ως αίρεση, αυτό σημαίνει ότι και ο επί της αυτής γραμμής κινούμενος Νεοβαρλααμισμός της «Λειτουργικής Αναγέννησης» είναι επίσης αίρεση. Σημαίνει ακόμη ότι είχαμε δίκαιο όταν, εξ αφορμής της ελεύσεως του πάπα στην Αθήνα, ισχυριζόμασταν ότι ο πάπας ήλθε, αλλά δεν έφυγε, παραμένει ως νοοτροπία και ενεργεί, όπως παλαιά, με νέους Βαρλαάμ στο χώρο τής Ορθοδοξίας.

Για να μη φαίνονται όμως υπερβολικές αυτές οι εκτιμήσεις και οι συγκρίσεις, θα προσπαθήσουμε σύντομα να τις κατοχυρώσουμε. Δύο δομικές, ουσιαστικές ομοιότητες υπάρχουν ανάμεσα στη διδασκαλία του Βαρλαάμ και στις απόψεις των συγχρόνων Νεοβαρλααμιτών της «Λειτουργικής Ανανέωσης». Η πρώτη δίνει μεγάλη σημασία στον νου, στη γνώση, στην επιστήμη, στη φιλοσοφία, στην κατανόηση των λεγομένων περί του Θεού και των θείων. Η δεύτερη καταργεί τον κόπο και την άσκηση του σώματος, την κακοπάθεια του σώματος, και προβάλλει την άνεση, την ανάπαυση, την ξεκούραση, ώστε να ημπορεί ο πιστός ξεκούραστος και όχι καταπονημένος να προσεύχεται, να κατανοεί τα πραττόμενα και λεγόμενα.

Πράγματι, όταν ο Βαρλαάμ πληροφορήθηκε από μοναχούς της Θεσσαλονίκης για την μέθοδο της νοεράς προσευχής, ότι είναι δυνατόν καθαιρόμενος ο πιστός από τα πάθη να προσεγγίσει τον Θεό, κατά το μέτρο της καθάρσεως, έστω και αν είναι αγράμματος και δεν κατανοεί όσα λέγονται στην Αγία Γραφή και στα λειτουργικά κείμενα, να αξιωθεί της θεωρίας του ακτίστου φωτός και να φωτισθεί, μεταποιουμένων και μεταμορφουμένων όλων των γνωστικών του οργάνων και μετατιθεμένων στην περιοχή των ακτίστων ενεργειών της Θ. Χάριτος, ειρωνεύθηκε τους μοναχούς, αρνήθηκε ότι υπάρχει άκτιστη ενέργεια του Θεού, η οποία φωτίζει και αγιάζει, και τους συνέστησε ως μόνη οδό θεογνωσίας την ενασχόληση με την επιστήμη και την φιλοσοφία, την κάθαρση όχι από τα πάθη, αλλά από την άγνοια. Δεν ήταν δύσκολο να ανατρέψει αυτόν τον ουμανιστικό Διαφωτισμό ο Αγιος Γρηγόριος, που προσεκλήθη να έλθει στην Θεσσαλονίκη από το Αγιον Ορος. Να πει, πολύ σχηματικά, πως, αν όντως σώζεται και τελειοποιείται κανείς με την φιλοσοφία και τη γνώση, τότε οι αρχαίοι Ελληνες σοφοί θα ήσαν θεοπτικότεροι των προφητών και του μείζονος εν γεννητοίς γυναικών Προδρόμου και Βαπτιστού, ο οποίος δεν φοίτησε σε σχολεία, αλλά τελειοποιήθηκε στην έρημο, ο Χριστός θα επέλεγε ως κήρυκας του Ευαγγελίου για να το κατανοούν και να το διδάσκουν καλύτερα όχι αγράμματους αλιείς, αλλά φιλοσόφους και επιστήμονες, και στον πλούσιο νεανία που ζήτησε να μάθει πως θα σωθεί και θα τελειοποιηθεί δεν θα έλεγε να πουλήσει τα υπάρχοντά του, να τα διανείμει στους πτωχούς και να τον ακολουθήσει, αλλά θα του υπεδείκνυε σχολεία για να πάει να μορφωθεί, ώστε να κατανοεί το κήρυγμα του Ευαγγελίου (2).

Είναι καταλυτική η συμπερασματική σκέψη του Αγίου Γρηγορίου, απευθυνόμενη προς τον τότε Βαρλαάμ και στους νέους Βαρλαάμ των καιρών μας. Τους λέγει ότι χωρίς κάθαρση από τα πάθη και τις κακίες, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ενεργήσει η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, να αγιάσει και να φωτίσει, εγγραμμάτους και αγράμματους, σοφούς και ασόφους, κατανοούντας και μη κατανοούντας, ακόμη και αν μάθει κανείς όλες τις επιστήμες και όλη τη συσσωρευμένη γνώση, από του Αδάμ μέχρι της συντέλειας, θα εξακολουθήσει ως προς τα θεία να είναι μωρός και τυφλός, κλειστός παντελώς στην φωτιστική και θεοποιό Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ξένος προς τα λεγόμενα και τελούμενα. Στην περίπτωση αυτή ένας αγράμματος, αλλά ταπεινός και κεκαθαρμένος πιστός, όπως και ένα απονήρευτο παιδί, βιώνει και μετέχει στα τελούμενα καλύτερα από ένα φιλόλογο καθηγητή και επιστήμονα: «Καθαρότητος άνευ, καν μάθης την από του Αδάμ μέχρι συντέλειας φυσικήν φιλοσοφίαν, μωρός ουδέν ήττον, ότι μη και μάλλον, εση ή σοφός» (3).

Το ίδιο ισχύει και με την κακοπάθεια και ανάπαυση του σώματος. Ο Βαρλαάμ ισχυριζόταν ότι δεν πρέπει να κουράζουμε το σώμα με την άσκηση, τη νηστεία, τις πολύωρες ακολουθίες, την ορθοστασία, την κακοπάθεια, τις μετάνοιες, γιατί με κουρασμένο και εξαντλημένο το σώμα ο νους δεν μπορεί να αφοσιωθεί στο έργο της προσευχής. Ο Αγιος Γρηγόριος απαντά ότι στη λατρεία μετέχουμε ως ψυχοσωματικά όντα, μετέχουμε και με το σώμα μας, και ότι η κάθαρση από τα πάθη επιτυγχάνεται με την άσκηση και την κακοπάθεια του σώματος, ενώ αντίθετα με την περιποίηση και την ανάπαυση του σώματος θεριεύουν τα πάθη, δεν θεραπεύονται· γι' αυτό η χριστιανική ζωή είναι στενή και τεθλιμμένη οδός, εσταυρωμένος βίος· όλοι οι άγιοι ακολούθησαν αυτήν την ασκητική μέθοδο, την οποία ανατρέπει ο Βαρλαάμ, ο καθηγητής της απραξίας, όπως τον αποκαλεί. Η απαλλαγή από την εμπάθεια και την ηδυπάθεια μόνον με την άσκηση του σώματος είναι δυνατή· οι αμαρτωλές τάσεις του σώματος και οι πονηροί λογισμοί εξασθενούν με την νηστεία, την αγρυπνία, τις μετάνοιες, με όλα τα μέσα που προκαλούν οδύνη και πόνο. Ο Κύριος συνέδεσε την προσευχή με την νηστεία, ο δε Αγιος Γρηγόριος Θεολόγος συμπεραίνει ότι «ουδενί των πάντων ούτως ως κακοπαθεία Θεός θεραπεύεται» (4).

Μεταφερόμενα αυτά στις προτάσεις και ρυθμίσεις της σύγχρονης λειτουργικής ανανέωσης φανερώνουν ότι επαναλαμβάνονται στο ακέραιο οι δύο βαρλααμικές πλάνες. Πολλές από τις λειτουργικές αλλαγές, όπως η συντόμευση των ακολουθιών, η αλλαγή του ωραρίου ενάρξεως των ακολουθιών, η δεύτερη θεία Λειτουργία, η τοποθέτηση καθισμάτων σε όλους τους χώρους του ναού, η κατάργηση των αργών μελών της βυζαντινής μουσικής και όλα τα παρόμοια, τείνουν όπως παρατηρεί ο π. Μωϋσης ο Αγιορείτης «προς το άκοπο, το άμοχθο, το εύκολο, αυτό που φαίνεται πως ικανοποιεί τον σύγχρονο κουρασμένο άνθρωπο. Λησμονείται το ασκητικό, το μαρτυρικό, το θυσιαστικό και πάντοτε ενυπάρχον έμπονο στοιχείο στην Ορθόδοξη Εκκλησία» (5).

Από την άλλη πλευρά άλλες προτεινόμενες αλλαγές, όπως η μετάφραση των λειτουργικών κειμένων, η έκφωνη ανάγνωση των ευχών, η κατάργηση ή το χαμήλωμα των τέμπλων, η χρήση μικρών λειτουργικών εγκολπίων από τους πιστούς και πολλά άλλα υιοθετούν την ορθολογιστική βαρλααμική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία πρέπει να κατανοούμε τα λεγόμενα και τα πραττόμενα, γιατί διαφορετικά δεν ωφελούμαστε. Καταργείται έτσι, μετά από την ασκητική, και η μυστική διάσταση της Ορθοδόξου πνευματικότητος. Ο Θεός όμως δεν κατανοείται, αλλά βιώνεται. Ενεργεί όχι επί των σοφών και εγγραμμάτων, αλλά επί των καθαρών και ταπεινών τη καρδία, τους οποίους φωτίζει και αγιάζει, ακόμη και όταν δεν κατανοούν. Στην Εκκλησία πηγαίνουμε όχι για να κατανοήσουμε, αλλά για να εμφανισθούμε, να παρουσιασθούμε μπροστά στο Θεό, να δώσουμε το παρών στους αγγέλους που καταγράφουν τους παρόντες, και να δεχθούμε την αγιαστική Χάρη εκ μέρους των ιερέων. Αυτό επιτυγχάνεται και εξαρτάται όχι από το βαθμό κατανοήσεως των τελουμένων, αλλά από τον βαθμό της πνευματικής προκοπής και τελειότητος, από την διάθεση να βιώσει, να ζήσει κανείς κοντά στο Θεό και στα θεία (6).

Επίλογος

Επιχειρήσαμε να δείξουμε ότι η «Λειτουργική Αναγέννηση» αναβιώνει, επαναφέρει τον Βαρλαάμ του 14ου αιώνος στις δυο βασικές ουμανιστικές του κατευθύνσεις: α) Στην μεγάλη σημασία που δίδει στη γνώση, στην επιστήμη, στην κατανόηση ως οδό τελειώσεως και β) στην κατάργηση της κακοπαθείας, της ασκήσεως του σώματος κατά την διάρκεια της προσευχής και στην επιδίωξη της άνεσης, της ξεκούρασης. Αυτά τα δύο επιδιώκουν και οι σημερινοί ανανεωτές της Θ. Λατρείας, ίσως χωρίς να γνωρίζουν ότι κινούνται σε αιρετικό και επικίνδυνο κλίμα, με σοβαρές σωτηριολογικές συνέπειες, αν κατορθώσουν να επιβάλουν τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις. Οι ανησυχίες πολλών κληρικών, μοναχών και λαϊκών δεν έχουν προσωπικά κίνητρα και σκοπιμότητες· επιθυμούν να παραμείνει ανοικτός ο δρόμος που ακολούθησαν οι Αγιοι, ο δοκιμασμένος δρόμος της μυστικοασκητικής βιοτής, που οδηγεί στον αγιασμό και στη θέωση, «η στενή και τεθλιμμένη οδός, η απάγουσα εις την ζωήν»· ο ορθολογισμός και η ξεκούραση, η άνεση, είναι «η ευρύχωρος οδός η απάγουσα εις την απώλειαν» (7).

1. Αρχιμ. ΣΑΡΑΝΤΗ ΣΑΡΑΝΤΟΥ, «Η ιερολογία του γάμου και τα συναφή προβλήματα», Θεοδρομία Δ1-3 (2002) 254.

2. Περί αυτών βλ. Πρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, Θεολόγοι της Θεσσαλονίκης, εκδ. "Βρυέννιος", Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 134-137.

3. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ, Περί των ιερώς ησυχαζόντων 1,1,3, εν Π. ΧΡΗΣΤΟΥ, Γρηγορίου Παλαμά Συγγράμματα, τόμ. 1, σελ. 363.

4. Βλ. Πρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, αυτόθι, σελ. 147-149. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, Λόγος 24, ΙΙ, PG 35,1181Β.

5. Γέροντος ΜΩΫΣΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ, «Προβληματισμοί και τάσεις στη σύγχρονη λειτουργική αναγέννηση», Θεοδρομία Δ1-3 (2002) 38.

6. Εκτενή κατοχύρωση αυτού του μυστικού στοιχείου που καταργούν οι ανανεωτές βλ. εν Πρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, «Πρέπει να μεταφρασθούν τα λειτουργικά κείμενα;», Θεοδρομία Δ1-3 (2002) 394-404.

7. Ματθ. 7,13-14.

(Περιοδικό Θεοδρομία, τεύχος Δ 4, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2002, σ. 463).

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΜΙΑΣ ΠΙΘΑΝΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ;

___________________________

Αυτά, λοιπόν τα σαφή είπε ο πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης στο συνέδριο για τη “λειτουργική αναγέννηση” και εσείς προσποιείσθε ότι σας ενόχλησε η δική μου αναφορά; Ας έρθουμε στο προκείμενο. Τι θα γίνει αν τελικά προχωρήσετε σε καταγγελία στη Σύνοδο όπως απειλείτε τη συντακτική επιτροπή; Καταρχήν δεν ξέρουμε αν όντως προτίθεσθε να προβείτε σε καταγγελία ή αν επιχειρείτε παραπλανητική κίνηση. Αγνοούμε αν απλά επιδιώκετε να μετατοπίσετε την προσοχή μας από την κριτική που ασκούμε στις αθεολόγητες θέσεις που διετύπωσε ο γνωστός π. Δανιήλ Αεράκης (ο “έτερος Καππαδόκης” της Βαρλααμικής ομάδας) τον οποίο δόλια αποφεύγετε ακόμη και να κατονομάσετε στην επιστολή σας. Γιατί το κάνετε αυτό; Για να μας κοιμίσετε ότι δήθεν δεν έχετε σχέση μαζί του και ότι δεν ενεργείτε εκ συμφώνου; ΄Η επειδή και εσείς αντιλαμβάνεστε ότι η συμβολή του στην προώθηση του “Λατρευτικού Βαρλααμιτισμού” εκθέτει αντί να βοηθά την προσπάθεια; Το πιο πιθανόν είναι ότι επιδιώκετε να αναστείλετε ή να μετριάσετε την κριτική μας εναντίον των “Νεοβαρλααμιτών” και δη εναντίον του π. Δανιήλ Αεράκη.

ΛΑΜΠΡΗ Η ΙΔΕΑ

ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ

____________________

Σε κάθε περίπτωση σας διαβεβαιώ, με κάθε ειλικρίνεια, ότι αν τελικά προχωρήσετε στην καταγγελία στη Σύνοδο θα μου προκαλέσετε ιδιαίτερη χαρά. Και ιδού το γιατί: Σε άρθρα που δημοσίευσα τον τελευταίο χρόνο έγραψα πολλές φορές ότι ο λόγος που κάποιοι νιώθουν άνετα να γκρεμίζουν τη συνείδηση των πιστών με τις κακοδοξίες και τους νεωτερισμούς τους είναι διότι οι υπόλοιποι σας ανεχόμαστε να ασχημονείτε με την ένοχη σιωπή μας. Ο καλύτερος, λοιπόν, τρόπος για να γίνει απολύμανση από τη δυσωδία των κακοδοξιών του “Νεοβαρλααμισμού” είναι να αξιολογηθούν σε επίπεδο Συνόδου.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ

ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ

_______________________

Ανέφερα, για παράδειγμα, σε άρθρο που δημοσίευσα στον “Ορθόδοξο Τύπο” και το οποίο αναδημοσίευσε η “Θεοδρομία” και άλλα χριστιανικά περιοδικά και διάφορες θρησκευτικές ιστοσελίδες, τα ακόλουθα: “Ο διαπρύσιος κήνσορας της “λειτουργικής αναγέννησης” π. Βασίλειος Θερμός ανέφερε, σε συνέδριο, οι εργασίες του οποίου μάλιστα μεταδίδονταν από το ραδιοφωνικό σταθμό της Μητροπόλεως Πειραιώς, ότι θέλει να διορθώσει τον Αγιο Μάξιμο τον Ομολογητή!!! (Γι’ αυτό διοργανώνονται ορθόδοξα συνέδρια! Οχι για να μαθητεύσουν οι σύνεδροι στην Πατερική παράδοση αλλά για να διορθώνουν τους Αγίους). Και όμως! Ουδείς τον έλεγξε! Δεν αναμέναμε φυσικά να βιαιοπραγήσουν εναντίον του! Ούτε να του πετάξουν λεμονόκουπες, κλούβια αυγά, μπογιές ή σάπιες ντομάτες. Αποδοκιμάζουμε κάθε αντιχριστιανική και μη κόσμια συμπεριφορά. Θα ήταν αρκετό να τον διακόψουν οι σύνεδροι και να τον ανακαλέσουν στην τάξη. Αν, μετά την υπόδειξη, ο π. Θερμός συνέχιζε το ίδιο τροπάριο θα έπρεπε να αποχωρήσουν ομαδικά και να τον αφήσουν στα “κρύα του λουτρού” να μιλά σε άδειες καρέκλες. Παρόμοια αντίδραση έπρεπε να εκδηλωθεί και από το ραδιοφωνικό σταθμό Πειραιώς. Έπρεπε αμέσως να διακοπεί η αναμετάδοση της ομιλίας του βλάσφημου κληρικού και να υπάρξει μέριμνα να μην ξαναμεταδοθεί ομιλία του πριν ανακαλέσει τις βλασφημίες εναντίον του Αγίου. Αν υφίστατο τέτοια ψυχρολουσία θα ξανατολμούσε να παρουσιαστεί σε συνέδριο για να “διορθώσει” τους Αγίους; Μια υγιής αντίδραση σε ετεροδιδασκαλίες είναι αυτή που μας δίδαξε πρόσφατα ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος. Ο κ. Γιανναράς προσκλήθηκε να μιλήσει σε εορτασμό. Μετά την ομιλία του ο Σεβασμιότατος (ο οποίος επίσης είχε προσκληθεί), ανέβηκε στο βήμα και “τον έκανε του αλατιού”. Τον χτύπησε κάτω σαν χταπόδι. Χωρίς χαρακτηρισμούς, χωρίς εμπάθεια, με τη σεμνότητα που τον χαρακτηρίζει πάντοτε, με σπάνια δύναμη κριτικής σκέψης, και με οπλοστάσιο την απέραντη θεολογική και θύραθέν του παιδεία, απέδειξε, με ακαταμάχητα επιχειρήματα, ότι ο κ. Γιανναράς είναι ιστορικά, φιλοσοφικά και θεολογικά ανεπαρκής. Αν όλοι παραλάμβαναν τον κακόδοξο αυτό διανοούμενο, όπως τον παρέλαβε και τον εξέθεσε ο Αγιος Αμερικής, ο κ. Γιανναράς θα είχε συμμαζευτεί στη φωλίτσα του! Θέλοντας και μη! Τώρα όμως; “Περιάγει τη γην και τη θάλασσαν ίνα ποιήση προσήλυτον ένα” στις κακοδοξίες του. Ανενόχλητος! Ποιο, επομένως, κίνητρο έχει να σταματήσει να προσβάλλει τα ιερά και τα όσια της πίστης μας; Πώς, λοιπόν, δεν είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για τις κακοδοξίες του; Γι’ αυτό η ανοχή μας πρέπει να τερματιστεί. Πάραυτα και αμελλητί. Κάθε φορά που αποπειρώνται να δώσουν “τα άγια τοις κυσίν” οι πιστοί πρέπει να ξεσηκώνονται. Με χριστιανική ευπρέπεια, αλλά άμεσα και αποφασιστικά, να καταγγέλλονται ονομαστικά όσοι προσβάλλουν την πίστη μας και να εκφράζεται έντονη αποδοκιμασία, με ουσιαστικά και εμπεριστατωμένα επιχειρήματα, για τις κακοδοξίες που διατυπώνουν.” Και σε ένα άλλο άρθρο έγραψα: “Αφού στοιχειοθετηθεί με αδιάσειστα επιχειρήματα ο αιρετικός χαρακτήρας της “Βαπτισματικής Θεολογίας” πρέπει να περάσουμε στο δεύτερο στάδιο του αγώνα: Να γίνει εμπεριστατωμένη καταγγελία του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, επί αιρέσει, σε όλες τις συνόδους των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, με τη συνεργασία τοπικών παραδοσιακών επισκόπων και θεολόγων. Στόχος; Η προώθηση αποφάσεων από τις συνόδους των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών που θα καταδικάζουν ρητά την αίρεση της “Βαπτισματικής Θεολογίας” και τον εισηγητή της.”

ΥΠΟΣΧΕΣΗ Ή ΑΠΕΙΛΗ;

____________

Επομένως η απειλή σας να καταγγείλετε το περιοδικό στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου, αντί για απειλή μοιάζει μάλλον με υπόσχεση που μου γεννά προσδοκίες. Αντηχεί στα αυτιά μου σαν ουράνια μελωδία. (Επαναλαμβάνω, για μια ακόμη φορά, ότι εκφράζω προσωπικές απόψεις που ουδέποτε ετέθησαν υπόψη της συντακτικής επιτροπής προς έγκριση). Είναι ισχυρή μου πεποίθηση ότι η μάχη κατά των αιρέσεων, σε πρώτο στάδιο, πρέπει να στοιχειοθετείται με ατράνταχτα στοιχεία. Σε δεύτερο στάδιο, όμως, πρέπει να επιλαμβάνεται του θέματος η Σύνοδος με την υποβολή εμπεριστατωμένης καταγγελίας. Στην προκειμένη περίπτωση φυσικά έχουμε τέλεια εφαρμογή του “φωνάζει ο κλέφτης”. Αντί να καταγγελθείτε επί αιρέσει απειλείτε άλλους ότι θα τους καταγγείλετε. Και γιατί: Επειδή επαναλαμβάνουν τις κατηγορίες που προσάπτουν εναντίον σας διαπρεπείς θεολόγοι. Το αποτέλεσμα, όμως, θα είναι το ίδιο. Ο “Νεοβαρλααμισμός” θα απασχολήσει την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου. Δεν είμαι φυσικά αφελής να πιστεύω ότι η Σύνοδος θα καταδικάσει το “Νεοβαρλααμισμό”. Η συζήτηση του θέματος στην Ιερά Σύνοδο, όμως, είναι από μόνη της αρκετή για να θέσει “την αξίνη προς την ρίζα του δένδρου”. Είτε ασχοληθεί η Σύνοδος με την καταγγελία είτε την αντιπαρέλθει, είτε επιδοκιμάσει τις καταγγελίες σας είτε τις απορρίψει, το θέμα έτσι και αλλιώς θα ανακινηθεί και θα επισύρει τη δέουσα προσοχή. Θα προβληματίσει άμεσα ή έμμεσα τους αρχιερείς και τους ιερείς της Εκκλησίας της Κύπρου. Θα διερωτηθούν (αναπόφευκτα) αν ορθώς πράττουν να σας απευθύνουν πρόσκληση για ομιλίες στην Κύπρο. Αλλά ακόμη και αν δεν τερματιστούν οι επισκέψεις σας στο νησί θα πέσει βαριά η σκιά της χρησιμότητας των προσκλήσεων και της όλης παρουσίας σας. Περισσότερος κόσμος θα μάθει το ποιόν σας. Πιο πολλοί θα αντιληφθούν το κακόδοξο σας φρόνημα, τη βλάσφημη γλώσσα σας και το νεωτεριστικό βαρλααμικό σας ήθος και λίγο ή πολύ, αμέσως ή με την πάροδο του χρόνου, θα κουμπωθούν απέναντί σας. Και όσοι τυχόν δεν το κάνουν θα μείνουν εκτεθειμένοι. Η καταγγελία σας, επομένως, κέρδος και όχι ζημιά μπορεί, κατά την άποψή μου, να αποφέρει. Θα μου επιτρέψετε, εν προκειμένω, να χρησιμοποιήσω παρομοίωση που μου ανέφερε ο μακαριστός π. Παίσιος. Τη θεωρώ απόλυτα επιτυχή για την περίπτωσή σας: “Τα κόπρανα όσον πιο πολύ τα ανακατεύει κάποιος (στην προκειμένη περίπτωση εσείς ο ίδιος που είχατε τη φαεινή ιδέα να στείλετε απειλητική επιστολή στο περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία”) τόσο πιο αποπνικτική αναδύεται η δυσωδία”. Ως εκ τούτου τόσο πιο έντονη προκύπτει η ανάγκη να θαφτούν κάτω από τις αρές και τα αναθέματα της Εκκλησίας τα δυσώδη απορρίμματα των κακοδοξιών σας.

ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

__________________

Υπάρχουν όμως και άλλα που χρειάζονται ανάλυση αναφορικά με την επιστολή σας σεβαστέ και αγαπητέ μου πρωτοπρεσβύτερε. Δεν νομίζετε ότι είναι λίγο παράξενη η “αξίωσή” σας να δημοσιεύσει το περιοδικό απολογία για τα άρθρα μου; Δεν βρίσκετε υπερβολική την απειλή σας να καταγγείλετε το περιοδικό στη Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου; Γιατί τόση πολλή ευθιξία για τα δημοσιεύματα στην “Ορθόδοξη Μαρτυρία” αφού έχω γεμίσει τον ιστοχώρο, τα θρησκευτικά περιοδικά και τις εκκλησιαστικές εφημερίδες της Ελλάδας με άρθρα αυστηρού ελεγκτικού περιεχομένου εναντίον της “Νεοβαρλααμικής” ομάδας της οποίας, ως μη οφείλατε, τυγχάνετε εξέχουσα φυσιογνωμία; Γιατί, άραγε, μόνον ότι δημοσίευσα στην “Ορθόδοξη Μαρτυρία” σας ενοχλεί; Την ίδια και αυστηρότερη κριτική κατέγραψα σε περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες του Ελλαδικού χώρου. Ακόμη: Γιατί δεν καταγγέλλετε στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσους σας κατηγορούν ως “Νεοβαρλααμίτη” όπου και δέχεστε επώνυμα πυρά από σημαντικούς ανθρώπους και όχι από κάποιο άγνωστο και ασήμαντο Τελεβάντο; Δεν σας κατηγορούν κορυφαίοι θεολόγοι και λαμπροί κληρικοί της Ορθοδοξίας ως κληρικό με αιρετικό φρόνημα; Δεν σας αποκαλούν, όπως και την ολιγομελή αλλά εξαιρετικά επικίνδυνη ομάδα σας, νεωτεριστές, “Νεοβαρλααμίτες”, “Λατρευτικούς Βαρλααμίτες”, κουλτουριάρηδες, “Νεορθόδοξους”, “διορθωτές των Αγίων”, κτλ.; Γιατί τόση ευθιξία ΜΟΝΟΝ για τα δικά μου δημοσιεύματα; Προπαντός: Γιατί σας ενοχλούν μόνον όσα γράφω στην “Ορθόδοξη Μαρτυρία” και όχι και στα άλλα έντυπα και ιστολόγια; Τι να υποθέσουμε; Οτι για σας ισχύει το “όποιος δεν μπορεί να δείρει το γάιδαρο δέρνει το σαμάρι”; Οτι προτιμάτε να τα βάλετε μαζί μου επειδή είμαι εύκολος στόχος αντί με τους κορυφαίους θεολόγους της Ορθοδοξίας που σας έχουν κολλημένο στον τοίχο και σας χτυπούν ανελέητα; Τόση μικρότητα εκ μέρους σας; Θρησκευτικά ιστολόγια πολεμούν συστηματικά και απροκάλυπτα τις κακοδοξίες σας. Εχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία για να σας κατακεραυνώσουν. Πληθώρα άρθρων καταχωρούνται για χρόνια από τις στήλες του “Ορθόδοξου Τύπου” και άλλων θρησκευτικών περιοδικών που υπογράφουν κορυφαίοι θεολόγοι και άλλοι ακαδημαικοί της Ορθοδοξίας. Και εσείς; Στον Τελεβάντο σκαλώσατε και μάλιστα μόνον σ’ αυτά που γράφω στην “Ορθόδοξη Μαρτυρία”; Γιατί; Τι άλλο κάνω εκτός από το να επαναλαμβάνω αυτά που κορυφαίοι ακαδημαικοί θεολόγοι και λαμπροί κληρικοί της Ορθοδοξίας γράφουν δημόσια και επώνυμα εναντίον σας; Γιατί, λοιπόν, σας ενόχλησε (ή για να ακριβολογούμε υποκρίνεστε ότι σας ενόχλησε) η αρθρογραφία μου;

Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΥ

ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΕΙ

_____________________

Γράφετε, επίσης, ότι η Ιερά Σύνοδος πρέπει να επιληφθεί του θέματος για να τερματιστεί ο σκανδαλισμός του κόσμου. Γέροντά μου, ευλόγησον. Δεν μας τα λέτε καλά! Από πού προέρχεται ο σκανδαλισμός; Επειδή κάποιοι καταγγέλλουν τις κακοδοξίες σας ή επειδή εσείς και μια ολιγομελής ομάδα με βαρλααμικό φρόνημα και εκπροτεσταντισμένη συνείδηση διατυπώνετε κακοδοξίες και απεργάζεστε νεωτερισμούς; Για σκεφτείτε το καλύτερα: Η ειρήνη της Εκκλησίας φυγαδεύεται επειδή περιγράφουμε τις ασχημίες σας σε βάρος της πίστης μας ή επειδή εσείς συστηματικά και ετσιθελικά επιδιώκετε να τις επιβάλελε στην Εκκλησία; Δεν είναι καλύτερα να σταματήσετε να βλασφημείτε τους Αγίους και την παράδοση της Εκκλησίας; Δεν είναι ορθό να παύσετε να ατιμάζετε το Βυζάντιο και την παράδοση που μας κληροδότησε και να τερματίσετε πάραυτα και αμελλητί το σκανδαλισμό του κόσμου αναφορικά με τη μεταγλώττιση των κειμένων της λατρείας; Δεν έγινε, Γέροντά μου, προσπάθεια να μεταγλωττιστούν τα ιερά κείμενα με το “πιλοτικό πρόγραμμα” του μακαριστού Χριστοδούλου; Δεν το εξέμεσε ο πιστός λαός και δεν το ανακάλεσε ως αποτυχημένο ο ίδιος ο εισηγητής του ενώ βρισκόταν ακόμη στην παντοδυναμία του; Δεν το κατεδίκασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο; Υπάρχει Ορθόδοξη Εκκλησία που αποδέχεται τις απόψεις σας; Γιατί επιμένετε να επιβάλετε νοησιαρχία στη λατρεία της Εκκλησίας μας; Γιατι σκανδαλίζετε τον κόσμο; Γιατί δυναμιτίζετε την ειρήνη της Εκκλησίας; Γιατί λυσσάξατε να επιβάλετε το κακόδοξό σας φρόνημα;

ΑΠΟΣΤΕΙΤΕ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΣΑΣ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ

____________________

Σας παρακαλώ θερμά να αποστείτε του αιρετικού σας φρονήματος. Σας ικετεύω να ενεργήσετε όπως οι μετανοημένοι αποστάτες της Φερράρας - Φλωρεντίας. Σας προτρέπω έντονα να εκδώσετε κείμενο απολογίας με την οποία να επαναλαμβάνετε διασκευασμένα (ως προς τη διατύπωση όχι ως προς την ουσία) τα λόγια των μετανοημένων εξωμοτών της προδοτικής για την Ορθοδοξία συνόδου: “Αύτη η χειρ προώθησε τη “λειτουργική αναγέννηση”; Εκκοπείσθω. Αύτη η γλώσσα ωμολόγησεν τον “Νεοβαρλααμισμό”; Εκριζούσθω”. Μη διστάσετε, Γέροντα μου, να κόψετε με τη μάχαιρα του πνεύματος τα κακόδοξά σας φρονήματα. Μην ορρωδήσετε να εκριζώσετε τη γλώσσα της αυθάδειας και των νεωτερισμών και των κακοδοξιών που επιδιώκετε να εισαγάγετε. Σας συμφέρει, πάτερ μου, να πάρετε αρτιμελή τον εγωισμό σας στην κόλαση; Εκριζώστε, λοιπόν, τη γλώσσα της αυθάδειας που σας χαρακτηρίζει! Κόψτε από τον ώμο το χέρι της κακοδοξίας σας. Μόνον έτσι θα σταματήσει ο σκανδαλισμός. Δώστε μας, Γέροντά μου, δήλωση μετανοίας “υγιών θεολογικών και εκκλησιαστικών φρονημάτων”. Εντός ή εκτός πλαισίου. Αδιάφορον. Σας υπόσχομαι να εισηγηθώ στη συντακτική επιτροπή της “Ορθόδοξης Μαρτυρίας” να τη δημοσιεύσει, όχι απλά στην πρώτη σελίδα, όπως “αξιώνετε” με την επιστολή σας, αλλά στο εξώφυλλο με ανάγλυφα γράμματα. Και όχι μόνον αυτό! Τα έξοδα της ανάγλυφης έκδοσης θα προτείνω να αναλάβω να τα καλύψω από το πενιχρό προσωπικό μου βαλάντιο. Μόνον έτσι θα ειρηνεύσει η Εκκλησία. Μόνον έτσι θα γαληνέψουν οι συνειδήσεις των ανθρώπων που συστηματικά και χωρίς ίχνος συνείδησης γκρεμίζετε.

Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ

_________________

Ας δούμε και μια άλλη πλευρά του θέματος. Οπως γνωρίζετε εκτοξεύονται χαρακτηρισμοί “ένθεν κακείθεν” για πολλές ομάδες χριστιανών: “Νεοβαρλααμίτες”, “Βαρλααμίτες”, “Λατρευτικοί Βαρλααμίτες”, “Οικουμενιστές”, “Νεωτεριστές”, “Νεονικολαίτες”, “Νεορθόδοξοι”, “Νεοζωικοί”, “Eυρωθεολόγοι”, “Ευσεβιστές”, “Εξωεκκλησιαστικοί”, “Παρεκκλησιαστικοί”, “Βυζαντινολιγούρηδες”, “Ταλιμπάν της Ορθοδοξίας”, “Ζηλωτές”, “Νεοζηλωτές”, “Φονταμεναλιστές”, “Νεοφονταμενταλιστές”, “Ενιστάμενοι”, “Νεοενιστάμενοι”, κτλ.. Οπως αντιλαμβάνεστε όλες οι πιο πάνω ομάδες κατηγορούνται για αίρεση. Δεν έχω υπόψη μου περίπτωση έστω και ενός από τις εκατοντάδες χιλιάδες θιγομένους που να κατήγγειλε στη Σύνοδο όσους του προσάπτουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Θα αντιτείνετε ίσως ότι εσείς είστε ιδιαίτερα ευαίσθητος σε θέματα πίστεως και Ορθοδοξίας (ίλεως γενού ημίν τε και υμίν, Δέσποτα, επί τη θρασύτητι υμών). “Μύγα στο σπαθί σας δεν ανέχεστε”, όταν διαμφισβητείται το ορθόδοξό σας φρόνημα”. (“Φρίξον ήλιε. Στέναξον γη! Δόξα τη μακροθυμία σου Κύριε!” Οι “Νεοβαρλααμίτες” είναι ευαίσθητοι για το ορθόδοξό τους φρόνημα!!!). Σε κάθε περίπτωση σας συγχαίρω για την ορθόδοξη ευαισθησία σας. Αφού, όμως, σας διακρίνει τόση ορθόδοξη ευαισθησία γιατί δεν εξανίστασθε όταν σας κοπανούν κατακέφαλα ως κακόδοξο κληρικό αναστήματα όπως οι π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Σαράντης Σαράντος, κ. Κουρούσης, κτλ; Γιατί δεν τους καταγγέλλετε αυτούς στη Σύνοδο; Παράξενο δεν είναι;

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΤΟΣ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ “ΑΠΟΦΑΤΙΚΟΥ” ΔΑΝΙΗΛ ΑΕΡΑΚΗ

______________________

Γιατί συμπεριφέρεστε με αυτόν τον τρόπο; Θα μου επιτρέψετε να σας δώσω τη δική μου ερμηνεία Γέροντά μου. Η ερμηνεία της στάσης σας πρέπει να αναζητηθεί στο πάθημα του π. Δανιήλ Αεράκη ο οποίος “επ’ εσχάτοις τοις χρόνοις και καιροίς” μας προέκυψε “αποφατικός” θεολόγος! (“Αληθώς! Εις οίους καιρούς τετήρηκεν ημάς ο καλός Θεός!”). Βάλτε το χέρι στην καρδία, σας παρακαλώ π. Βασίλειε, και απαντείστε μου με κάθε ειλικρίνεια: Αν είχατε ανοίξει θεολογικό διάλογο στον οποίο θα γινόταν αναφορά στην αποφατική θεολογία και τα βρίσκατε σκούρα θα προσφεύγατε ποτέ στον π. Δανιήλ (of all the people) για να σας υπερασπιστεί; Σας ρωτώ για να διακριβώσω, όχι τόσο το βαθμό της ειλικρίνειάς σας (που μου είναι λίγο πολύ γνωστή), αλλά πάνω από όλα το βαθμό της σοβαρότητάς σας (που δεν μου είναι εντελώς άγνωστη). Φανταστείτε πόσο απομονωμένοι και εξουθενωμένοι αισθάνονται οι “Νεοβαρλααμίτες” για να καταφύγουν στα “αποφατικά” φώτα του “κυκλάμινου” (του “κυκλάρχη” έστω. Ας μη σκαλώσουμε σε λεπτομέρειες) για να γλυτώσουν από το ανηλεές σφυροκόπημα που δέχονται από όλες τις πλευρές για τις κακοδοξίες που θέλουν να επιβάλουν. Αφού, λοιπόν, οι θιασώτες της “Λειτουργικής αναγέννησης” προσέφυγαν στην “αποφατική” αυθεντία του ο Δον Κιχώτης Αεράκης δεν έχασε καιρό: “Σάντσο το άλογό μου”, είπε και ανέλαβε αγαλλομένω ποδί το τιτάνιο έργο της υπεράσπισης της Δουλτσινέας του Νεοβαρλααμισμού! Σε δύο άρθρα του στο περιοδικό “Ιωάννης ο Βαπτιστής”, που εκδίδει, ανέλαβε τη θερμή υπεράσπιση του “Λατρευτικού Βαρλααμιτισμού”. Εκτοτε δεν είδε ο χριστιανός ανεμόμυλο για ανεμόμυλο στην πορεία του που να μην εκλάβει ως γίγαντες που τον απειλούσαν!!! Και ακόμη γελά και θα γελά το ποικιλόχρουν ερίφιον (κοινώς το παρδαλό κατσίκι) με τις θεολογικές ασυναρτησίες του.

ΤΑ ΕΠΙΛΟΙΠΑ ΤΗΣ ΔΙΗΓΗΣΕΩΣΗ

ΤΟΥ π. ΔΑΝΙΗΛ ΤΟΥ “ΑΠΟΦΑΤΙΚΟΥ”

_________________________

Οι “Νεοβαρλααμίτες” εν τη απογνώσει τους, μετά την παταγώδη αποτυχία του “πιλοτικού προγράμματος” της “λειτουργικής αναγέννησης” του μακαριστού Χριστόδουλου, ξεσήκωσαν τον π. Δανιήλ για να υπερασπιστεί τις θέσεις τους με την ελπίδα ότι έτσι θα αναρρήσουν και θα συνεχίσουν το αποτρόπαιο έργο της επιβολής νοησιαρχίας στη λατρεία της Εκκλησίας. Τι έγινε στη συνέχεια; Ο διαπρεπής Καθηγητής της Βυζαντινής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Σταύρος Κουρούσης του απάντησε από τις στήλες του “Ορθοδόξου Τύπου” με ένα καταπελτώδες άρθρο με το οποίο ξετίναξε κυριολεκτικά βήμα προς βήμα τις έωλες θέσεις του ιππότη της “ελεεινής μορφής” του “αποφατισμού”. Και όχι μόνον αυτό: Εθεσε το θέμα στό σωστό θεολογικό του πλαίσιο και αναφέρθηκε και στην αιδεσιμολογιότητά σας και εξέθεσε πολύ πέραν των Ελληνικών συνόρων το αιρετικό και βλάσφημό σας ανάστημα. Αυτό ήταν το πρώτο χαστούκι που δέχτηκε ο δυστυχής π. Δανιήλ (αλλά και όσοι αφρόνως στα παρασκήνια τον ξεσήκωσαν να παραστήσει τον “αποφατικό” θεολόγο). Ως να μην έφτανε όμως αυτό, αμέσως ύστερα, δεύτερο εξίσου ισχυρό χαστούκι προσγειώθηκε στις παρειές του νεόφυτου “αποφατικού” μας θεολόγου. Ο κορυφαίος ορθόδοξος θεολόγος π. Γεώργιος Μεταλληνός, με άρθρο που δημοσίευσε στον “Ορθόδοξο Τύπο”, ανέφερε ότι προσυπογράφει δι’ αμφοτέρων των χειρών το άρθρο του κ. Κουρούση και προσέθεσε πλείστα όσα εναντίον των “Νεοβαρλααμιτών”. Και ο π. Δανιήλ; Αρχισε να μασά τα λόγια του και να υποκρίνεται τη σεμνή Αρσακειάδα ότι “απλά έθεσε ερωτήματα” και τα τοιαύτα. Τι να πει, άλλωστε, ο δυστυχής; Τον έμπλεξαν σε βαθιά νερά. “Δείται δεινού κολυμβητού”! Πώς να τα διαπλεύσει; Στη συνέχεια δημοσίευσα τρία σχόλια με τα οποία (με την γνωστή μου νηφαλιότητα) καυτηρίαζα τον νεοφανή “αποφατικό” κληρικό. Οπότε καταπικραμμένος μου έστειλε προσωπική επιστολή όλο “ταπείνωση” και γλύκες (που θύμιζε τη μεταμφίεση του λύκου στο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας). Απάντησα αμέσως με πνεύμα συνδιαλλαγής ότι αν όντως το θέμα ήταν απλή παρεξήγηση και ο νεοφανής “αποφατικός” θεολόγος δεν ήταν των “Νεοβαρλααμιτών” ομότροπος και των νεωτεριστών ομόσκηνος ότι η παρεξήγηση θα μπορούσε να λυθεί με τον πιο εύκολο και ανώδυνο τρόπο. Ο π. Δανιήλ τότε βρέθηκε στο δίλημμα: Αν μεν έδινε ομολογία καταδίκης των Βαρλααμιτών θα γλύτωνε από την κριτική. Θα ερχόταν, όμως, αναπόφευκτα σε οξεία αντιπαράθεση με αυτούς που τον αμόλησαν σαν αδέσποτο σκυλί στις οδούς του “Νεοβαρλααμισμού” και στις αγυιές της “αποφατικής” θεολογίας. “Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα”. Γκρεμός το λεπίδι που έβαλα στο λαιμό του νεωτεριστικού του φρονήματος και ρέμα οι ομοιδεάτες του που ήλπιζε να του έρθουν αρωγοί με το βαρύ τους πυροβολικό. Αντί, λοιπόν, να μου απαντήσει, ως όφειλε, έστειλε επιστολή (που τη βάφτισε άρθρο) για να δημοσιευτεί στην “Ορθόδοξη Μαρτυρία”. Του εξηγήθηκε φυσικά το αυτονόητο: Το περιοδικό στα τριάντα τόσα χρόνια της κυκλοφορίας του δεν έχει στήλη επιστολών. Οπότε ο π. Δανιήλ έβαλε σε εφαρμογή μια αλεπουδιάρικη στρατηγική. Μου έστειλε μια πολύ φιλική επιστολή γεμάτη γλύκες την ώρα που έδινε την περισπούδαστη δική του στη δημοσιότητα από τις στήλες του “Ιωάννη του Βαπτιστή”. Ας σημειωθεί ότι πριν την αήθη αυτή συμπεριφορά υπήρξε παραλήπτης μακροσκελούς προσωπικής επιστολής μου η οποία αναιρούσε λέξη προς λέξη, βήμα προς βήμα, τις κακόδοξες ασυναρτησίες της επιστολής του. Και για να μη νομίσει κάποιος ότι τον αδικώ αναφέρω ότι τόσο πολύ κατέχει ο δυστυχής την αποφατική θεολογία ώστε σύγχυσε τις Εννεάδες του Πλωτίνου με τους Λόγους υπέρ των Ιερώς Ησυχαζόντων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά!!! Με άλλα λόγια “τρία πουλάκια κάθονται”! Οταν διαπίστωσα την ανέντιμη και αντιχριστιανική συμπεριφορά του π. Δανιήλ δημοσίευσα την ηλεκτρονική επιστολή μου στην ιστοσελίδα “Θρησκευτικά” και αργότερα στην προσωπικη μου ιστοσελίδα. Ταυτόχρονα έστειλα επιστολή στην οποία προειδοποιούσα το σεβαστό Γέροντα (τον π. Δανιήλ εννοώ) ότι τις ομοβροντίες για τις αλεπουδιές και τις θεολογικές ασυναρτησίες της επιστολής του θα τις έβλεπε στο τεύχος του Ιουνίου της “Ορθόδοξης Μαρτυρίας” του 2010. Δεν δυσκολεύθηκε φυσικά να αντιληφθεί τι τον περίμενε. Οπότε συμβούλιο εγένετο των γραμματέων και των φαρισαίων του “Νεοβαρλααμισμού” και απεφασίσθη να αποτολμηθεί προληπτικό χτύπημα.

ΤΑ ΕΠΙΛΟΙΠΑ ΤΗΣ ΔΙΗΓΗΣΕΩΣ

ΤΟΥ “ΑΠΟΦΑΤΙΣΜΟΥ” ΤΟΥ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ ΑΕΡΑΚΗ

__________________

Και εσείς, π. Βασίλειε, “πού κολλάτε”, κατά τη λαική έκφραση, στην όλη ιστορία της διήγησης του “αποφατισμού” του π. Δανιήλ. Ο επιτελάρχης των βαρλααμικών σχεδιασμών διαπίστωσε, ως εικός πλην όμως πολύ αργά, ότι ο καλός μας π. Δανιήλ (ο “αποφατικός”) αποδείχθηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Τα έκανε μούσκεμα ο δυστυχής. Και το χειρότερο: Στο βυθό συμπαρέσυρε ολόκληρη τη βαρλααμική ομάδα. Οχι μόνον επειδή του ανετέθη να την εκπροσωπήσει και τα έκανε θάλασσα, αλλά ΚΑΙ επειδή το κύριο μέρος της επιστολής του π. Δανιήλ (το “αποφατικό”) δεν είναι γραμμένο από το δικό του χέρι αλλά από το χέρι του στρατάρχη του “Νεοβαρλααμισμού”. Αφού, λοιπόν, η “αποφατική” έφοδος του π. Δανιήλ φούνταρε ομαδικά την ομάδα, παρόλον ότι τον έντυσαν με την πανοπλία του “Αχιλλέα”, ήταν φυσικό να αναζητήσουν διέξοδο από το αδιέξοδο. Και κατέφυγαν πού αλλού: Στην περισπούδαστη αιδεσιμολογιότητά σας ως σωσίβιο για τον καταποντιζόμενο νεοφανή “αποφατικό” θεολόγο που συμπαρέσυρε στο βυθό του ωκεανού της κακοδοξίας τη Βαρλααμική ναυαρχίδα. Εξ ου και η επιστολή σας με την απειλή ότι θα προσφύγετε στην Ιερά Σύνοδο για να καταγγείλετε το περιοδικό, αν δεν δημοσιευθεί “αυτούσια” η απολογία που υπαγορεύσατε. Αυτή είναι, πάτερ Βασίλειε, η εκδοχή μου για την επιστολή που στείλατε στο περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία”. Είναι ορθή η ερμηνεία μου; Η συνέχεια θα δείξει του λόγου το ασφαλές. Ο συγχρονισμός πάντως της παρέμβασης του Σεβασμιότατου Νικοπόλεως στον “Ορθόδοξο Τύπο”, στη “Σύναξη” και σε διάφορες ιστοσελίδες για να υπερασπιστεί τον αιδεσιμολογιότατο παπα-Κώστα Μπέη τον συγκρητιστή και νεωτεριστή με βάζει σε προβληματισμό.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ ΕΛΙΓΜΟΥ;

__________________________

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν κάνετε τακτικό ελιγμό, αιδεσιμολογιότατε. Οπως σας εξήγησα, όμως, “εις εκατέραν περίπτωσιν” όφελος μπορεί να προκύψει από την όλη ιστορία. Οχι ζημία. (Σας υπενθυμίζω και πάλιν: Κατά τη δική μου πάντοτε εκτίμηση). Νιώθω απολύτως αναπαυμένος γνωρίζοντας ότι όσα σας καταμαρτυρώ βρίσκουν μεταξύ άλλων σύμφωνους τους π. Παίσιο, π. Επιφάνιο, π. Ιουστίνο Πόποβιτς, π. Σωφρόνιο Ζαχάρωφ, Αγιο Νικόλαο Πλανά και την πράξη όλων ανεξαίρετα των Αυτοκέφαλων Ορθοδόξων Εκκλησιών συμπεριλαμβανομένης και της Εκκλησίας της Κύπρου στην οποία προτίθεσθε, σύμφωνα με τον ισχυρισμό σας, να προσφύγετε για να καταγγείλετε το περιοδικό επειδή φιλοξένησε τις απόψεις μου. Ως εκ τούτου η απειλή σας είναι (για μένα) καλοδεχούμενη και αναμένω ανυπόμονα “της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι” για την εκκίνηση της διαδικασίας.

“Οψώμεθα εις Φιλίππους”, πάτερ Βασίλειε!

Ταύτα μεν ημείς. Τα δε λοιπά τω Θεώ.

Είητε εν Κυρίω υγιαίνων.

Τας θεοπειθείς υμών ευχάς προς Κύριον ταπεινώς και υικώς εξαιτούμενος της υμετέρας περισπουδάστου αιδεσιμολογιότητος ανάξιος προς Κύριον ευχέτης,

Ο εν Αστορία της Νέας Υόρκης διαμένων,

Παναγιώτης Τελεβάντος