Ομολογία

ΝΕΟ-ΖΗΖΙΟΥΛΙΟΣ

ΕΚΓΟΝΟΣ ;;;

Δεν σκοπεύουμε να ασχοληθούμε με τα θλιβερά Ζηζιούλεια έκγονα των ημερών μας. Δημοσιεύσαμε μία επιστολή του κ. Τελεβάντου και θα συνεχίσουμε εφ' όσον ο ίδιος το επιθυμεί. Πιό κάτω δημοσεύουμε μία αναφορά του αγαπητού ΜΙΣΑ. Εμείς απλώς την παραθέτουμε. Είναι αρκούντως διαφωτιστική.

Διαβάζουμε επί σειρά εβδομάδων τα κείμενα του κ.Κ.Νούση στο ιστολόγιο του πατρινού μουσικού και θεολογούντος κ.Π.Ανδριόπουλου,

Είναι αρκούντως διασκεδαστικά και ενδεικτικά της νοοτροπίας μιας γενιάς θεολόγων που μαθήτευσαν παρά τους πόδας του λατινόφρονος μητροπολίτου άνευ ποιμνίου και κατοικοεδρεύοντος εις Αθήνας, κ.Ζηζιούλα.

Ένα από τα κεντρικά σημεία των τοποθετήσεων Νούση είναι η προφασιζόμενη άγνοια του για τον όρο "Οικουμενισμός" τον οποίο χαρακτηρίζει ως εξής

"Oικουμενισμός, το αντίθετό του και άλλα της ίδιας οικογενείας. Πλαστές κατασκευές νοσηρών και αθεολόγητων νόων. Ας μου τα ορίσει κάποιος πιο συγκεκριμένα, ώστε και να τα κατανοήσω και να καταλάβω ποιος ακριβώς εγκαλείται και γιατί."

Ο "αθεολόγητος νούς" κατά τον άνου Νούση, όσιος (έτσι τον χαρακτηρίζει και ο ίδιος) γέρων Ιουστίνο Πόποβιτς συνέγραψε ήδη από του 1974 , σε ταυτόχρονη σερβική και ελληνική έκδοση, το μνημειώδες έργο υπό τον τίτλο "Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός"

[Pravoslavna crkva i ekumenizam (Solun, 1974)
"The Orthodox Church and Ecumenism" (1974, in Greek and Serbian)]

για το οποίο ο μακαριστός π.Θεόκλητος Διονυσιάτης σημείωνε :

"Ό π. Ίουστίνος δεν διδάσκει απλώς, άλλ' άδει εν ευγνωμοσύνη και εξομολογήσει «άσμα καινόν τω Σωτήρι Θεώ». Θαυμάζει τήν Εκκλησίαν, χαίρει διά τον Θεάνθρωπον Ίησούν και ευγνωμονεί από όλο τό είναι του τον Σαρκωθέντα Λόγον, πού «επλήρωσε τα σύμπαντα ευωδίας», αλλά και αισθάνεται βαθύτατα το συνεχιζόμενον ανθρώπινον δράμα. Πρέπει νά ίδωμεν τον π. Ίουστίνο όχι ώς δογματικόν διδάσκαλον μόνον, αλλά και ως όσιον και ως προφητην, διότι ζή μέσα εις τό φως του Θεού τήν τραγωδίαν των ανθρώπων, προς τους οποίους εξαγγέλει τήν μοναδικότητα του Θεανδρώπου, τήν μοναδικότητα της Εκκλησίας και τήν εκτροπήν του Ευρωπαίου ανδρώπου από της Αληθείας. Και όπως οι «μυστικοί» Πατέρες, προκειμένου νά εκφράσουν τάς ενεργείας του Αγίου Πνεύματος εις τας καρδίας των, επενόουν πρωτοφανείς μονολεξίας, ούτω και ο Σέρβος ασκητής, ωσάν να αυτοβιογραφήται ή να αυτοψυχογραφήται, χρησιμοποιεί ιδικάς του λεκτικάς συνθέσεις, δια ν' αποδώση όχι απλώς το νόημα, αλλά ότι ζη εν Χριστώ εντός του πληρώματος της Αγίας Εκκλησίας."
(Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης
Άγιον Όρος, της Σταυροπροσκυνήσεως 1974)

O μακαριστός π.Ιουστίνος Πόποβιτς, ορθοτομών τον λόγο της αληθείας, λέγει σε αυτό το πόνημα χαρακτηριστικά

"Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του ευρίσκεται η καρδία όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών (ανθρωπισμών), με επί κεφαλής τον Παπισμόν.

Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι οι ψευδοεκκλησίαι, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινόν ευαγγελικό όνομά των είναι η παναίρεσις. Διατί; Διότι στο διάστημα της ιστορίας οι διάφορες αιρέσεις ηρνούντο ή παραμορφώνουν ιδιώματα τινά του Θεανθρώπου και Κυρίου Ιησού, οι δε ευρωπαϊκές αυτές αιρέσεις απομακρύνουν ολόκληρο τον Θεάνθρωπο και στην θέση του τοποθετούν τον Ευρωπαίον άνθρωπον. Εδώ δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Παπισμού, Προτεσταντισμού, Οικουμενισμού και άλλων αιρέσεων, ων το όνομα «λεγεών».

Το ορθόδοξο δόγμα, μάλλον το πανδόγμα περί της Εκκλησίας, απερρίφθη και αντικατεστάθη δια του λατινικού αιρετικού παν-δόγματος περί του πρωτείου και του αλάθητου του πάπα, δηλαδή του ανθρώπου. Εξ αυτής δε της παναιρέσεως γεννήθηκαν και γεννώνται συνεχώς άλλες αιρέσεις:

το Filioque, η αποβολή της Επικλήσεως, τα άζυμα, η εισαγωγή της κτιστής χάριτος, το καθαρτήριον πυρ, το θησαυροφυλάκιο των περισσών έργων, η μηχανοποιημένη διδασκαλία περί της σωτηρίας και ως εκ τούτου μηχανοποιημένη διδασκαλία περί της ζωής, ο παποκαισαρισμός, η Ιερά Εξέτασις, τα συγχωροχάρτια, ο φόνος του αμαρτωλού δια την αμαρτία, ο ιησουϊτισμός, η σχολαστική, η καζουιστική, ο μοναρχισμός, ο κοινωνικός ατομικισμός διαφόρων ειδών.......

Ο αιρετικο-ουμανιστικός χωρισμός και η διαίρεση της αγάπης και της αλήθειας είναι σημάδι ελλείψεως της θεανθρώπινης πίστεως και της απολεσθείσης πνευματικής θεανθρώπινης ισορροπίας και ορθοφροσύνης. Εν πάση περιπτώσει τούτο δεν ήταν ποτέ ούτε είναι η οδός των Πατέρων "

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=530

Τελικά έχει δίκιο ο νεόκοπος Κ.Νούσης ή μήπως ο χαρισματούχος, όσιος πατήρ Ιουστίνος ξέρει πολύ καλά περί ποίων πραγμάτων και προσώπων ομιλεί;

Υπάρχει Οικουμενισμός ή είναι φαντασιακό κατασκεύασμα τού "αθεολογήτου νοός" (κατά Νούση) του π.Ιουστίνου ;

H απάντηση, για όσους έχουν έστω και την πιο μικρή γνώση του μεγέθους του πατρός Ιουστίνου είναι, νομίζω , αυτονόητη και αυτόματη.

Η αναφορά μας στο εκ Λαρίσης ,νέο φυντανάκι του φαναριώτικου κοσμοπολιτισμού και CocaCol-ισμού θα συνεχιστεί.

(στη φωτογραφία ο αιρεσιάρχης Πάπας επί το οικουμενιστικόν έργον, "ευλογών" , κατόπιν παροτρύνσεως του κ. Βαρθολομαίου του ορθοδόξου ( ; ) εν τω πατριαρχικώ ναώ. "Ευλογούσε" ο Πάπας στ ΄αλήθεια μέσα σε ορθόδοξο ναό ή μήπως η εικόνα αυτή είναι ολόγραμμα κατασκευασθέν υπό των "αθεολογήτων νόων" ; )