Ομολογία

ΠΑΠΙΚΕΣ

ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ

IΣΤ΄


1.- Παρεκκλίσεις από τους Ι. Κανόνες

Πρέπει να αναφερθεί, ότι σε γενικές γραμμές, το Βατικανό έχει απορρίψει τους πλείστους Ι. Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων και δημιούργησε δικό του κανονικό Δίκαιο, για να πορευθεί ελεύθερο από δεσμεύσεις σε δικές του καινοτομίες. Ανατολή και Δύση διαφωνούσαν ανέκαθεν για τις πηγές του Κανονικού Δικαίου. Η Ρώμη αρχικά αποδέχτηκε μόνο τους κανόνες της Α΄ Οικουμενικής και της Συνόδου της Σαρδικής, αλλά στη συνέχεια αδιαφόρησε ως προς τη νομοθεσία εν σχέσει προς την εκκλησιαστική ευταξία και πειθαρχία όλων των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων. Εντελώς αυθαίρετα, οι Πάπες, χάριν των κυριαρχικών βλέψεών τους σ’ ολόκληρη την Εκκλησία, απέρριψαν τους Ι. Κανόνες όλων των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων και ειδικότερα τους κανόνες της Πενθέκτης Οικουμενικής, διότι ορισμένοι κανόνες στρέφονται κατά των παπικών καινοτομιών (β΄, ιγ΄, νε΄ κ.λπ.).

Ειδικότερα, οι πιο κτυπητές παραβάσεις κανόνων είναι:
α/ Νηστεία.
Οι νηστείες έχουν δραματικά χαλαρώσει με νηστεία αποκλειστικά στο κρέας και οι ρυθμίσεις επαφίενται στους κατά τόπους επισκόπους. Η νηστεία συνίσταται σε κατάλυση ενός γεύματος, αντί των δυο ημερησίως, κατά το οποίον δύναται να φάγει κανείς ό,τι θέλει και όσο θέλει σε διάστημα δυο ωρών! Στον Παπισμό η νηστεία παύει να αποτελεί πνευματικό όπλο και άθλημα προς εγκράτεια. Επί πλέον η νηστεία του Σαββάτου έχει καταργηθεί ήδη από τον 9ον αιώνα, κατά παράβαση του νε΄ κανόνα της Πενθέκτης. Επίσης, επιτρέπεται η κατάλυση αρτύσιμων κατά την α΄ εβδομάδα της Μ. Τεσσαρακοστής, κατά παράβαση των κθ΄ και πθ΄ κανόνων της Πενθέκτης. Συναφές με τις αλλαγές στη νηστεία είναι και η κατάργηση της απαγόρευσης βρώσης και πόσης πνικτού και αίματος, κατά παράβαση των κανόνων ξγ΄ Αποστολικόν και ξγ΄ της Πενθέκτης.

β/ Γάμος κληρικών.
Ο Παπισμός απαγορεύει τον γάμο των κληρικών, κατά παράβαση του ε΄ κανόνα των αγίων Αποστόλων.

γ/ Χρίσμα.
Ο Παπισμός απαγορεύει την τέλεση του μυστηρίου του Χρίσματος από τους Πρεσβυτέρους και το επιτρέπει μόνο στον Επίσκοπο, αν και δεν υπάρχει σχετική απαγόρευση ή υπόδειξη από κανένα κανόνα της Εκκλησίας.

δ/ Γένειο.
Στη Δύση οι κληρικοί δύνανται να μη ξυρίζουν το γένειο, ενώ στην Ανατολή οι κληρικοί ακολουθούν τους κανόνες που απαγορεύουν τούτο, καθώς ορίζει σχετικός κανόνας της εν Σίδη συνόδου (η εν Σίδη τοπική σύνοδος, καταδικάσασα κατά τον Δ΄ αιώνα θηλυπρεπείς αιρετικούς, συγκατεδίκασε και την τάση ξυρίσματος του πώγωνα). Η Σίδη βρίσκεται στην Παμφυλία της Μ. Ασίας. Η εν Σίδη τοπική σύνοδος έγινε κατά τον Δ΄ αιώνα υπό πρόεδρον, τον Ικονίου Αμφιλόχιον (340-400), συμμετείχαν δε και άλλοι 25 επίσκοποι. Ούτε τα πρακτικά ούτε οι κανόνες αυτής εσώθησαν, δι’ αυτής δε καταδικάσθηκαν οι μεσαλιανοί, αίρεση γνωστικού και νικολαϊτικού τύπου. Η ξενική λέξις μεσαλιανοί σημαίνει ελληνιστί ευχίτες, γι’ αυτό και λέγονται και έτσι. Ήταν «ενθουσιαστές» δηλαδή εκστασιακοί και οργιαστικοί ως αναστενάρηδες, «δαίμονός τινος ενέργειαν εισδεχόμενοι και Πνεύματος αγίου παρουσίαν ταύτην υπολαμβάνοντες». Είχον αρχηγούς ένα λαϊκό, τον Αδέλφιο, και ευνουχισθέντα (= «απόκοπον») μοναχόν, τον Σάββα. Επιδίδοντο εις όργια και παρά φύσιν ακολασίες, ευνουχισμούς, θηλυπρεπείς πράξεις ανδρών, ξυρίσματα για τούτο το σκοπό και άλλα τέτοια. Καταδικάστηκαν υπό της εν Σίδη συνόδου και υπό άλλης τοπικής στην Αντιόχεια επί Επισκόπου Φλαβιανού (380-403) (Θεοδώρητος, Εκ. ιστ. 4,11,1). Επίσης, ο Μ. Φώτιος αναφέρεται στον κανόνα της εν Σίδη συνόδου απαγορεύοντα το ξύρισμα ως «θηλυπρεπείας επίδειξιν» (Φώτιος, Μυριοβ. 52, Δοσιθέου: Τόμος Χαράς, σελ. 112, 211-212).

2.- Παρεκκλίσεις από την Παράδοση

1.- Το σημείο του Σταυρού

Παράδοση της Εκκλησίας είναι η ποίηση του σημείου του Σταυρού με τα τρία δάκτυλα ενωμένα, που συμβολίζουν τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Αντίθετα, οι παπικοί ποιούν το σημείο του Σταυρού με τα τέσσερα δάκτυλα, όχι ενωμένα, όπου προσθέτουν και την Θεοτόκο, απόρροια της Μαριολατρείας. Επίσης εκ δεξιών προς τα αριστερά και όχι εξ αριστερών προς τα δεξιά.

2.- Θεία Λειτουργία

Αρχαία τάξη στην Εκκλησία είναι ο ιερέας να τελεί μία μόνο θ. λειτουργία την ημέρα και πάνω στην Αγία Τράπεζα να τελείται μόνο μία θ. λειτουργία καθημερινά. Ο παπισμός όμως καθιέρωσε την τέλεση πολλών λειτουργιών από τον ίδιο ιερέα πάνω στην ίδια Αγία Τράπεζα.

3.- Ιερός Ναός

Ο ιερός Ναός είναι στραμμένος προς την Ανατολή και ο ιερέας τελεί τη θ. λατρεία στραμμένος προς Ανατολάς. «Πάντες ορώμεν κατά ανατολάς επί των προσευχών, ότι την αρχαίαν επιζητούμεν πατρίδα, τον Παράδεισον, ον εφύτευσεν Αδάμ εν Εδέμ, κατά ανατολάς» (Μ. Βασίλειος). Αντίθετα στον Παπισμό οι ναοί είναι στραμμένοι προς τη Δύση (π.χ. άγιος Πέτρος Ρώμης), ο δε ιερέας τελεί τη λατρεία στραμμένος προς τη Δύση.

4.- Εκκλησιαστική Τέχνη

Στην Ορθοδοξία, η εκκλησιστική τέχνη μεταμορφώνει τα πρόσωπα των αγίων και τα παρουσιάζει λουσμένα μέσα στην άκτιστη θεία Χάρη σε ένα κτιστό κόσμο επίσης μεταμορφωμένο. Ο Παπισμός αντίθετα απεικονίζει τους αγίους, όπως έζησαν στον κόσμο, χωρίς την αλλοίωση από τη Χάρη του Θεού, αλλά και η φύση παρουσιάζεται νατουραλιστικά, χωρίς μετοχή στο άκτιστο φως.

Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ