Ομολογία

Ρα­γδαῖ­ες ἐ­ξε­λί­ξεις ἐν ὄ­ψει τοῦ Συ­νε­δρί­ου στὴν Κύ­προ:
Μη­τρο­πο­λί­της προ­τεί­νει την ἀ­να­βο­λή του !

Οἱ ἀ­προ­κά­λυ­πτες πλέ­ον οἰ­κου­με­νι­στι­κὲς ἐ­νέρ­γει­ες
καὶ οἱ ἀ­πει­λὲς τοῦ Οἰκ. Πα­τριά­ρχου κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου
συ­σπει­ρώ­νουν τοὺς Ὀρ­θο­δό­ξους Χρι­στια­νοὺς
καὶ ἐν­τεί­νουν τὴν ἀν­τί­δρα­σή τους

Οἱ με­θο­δευ­μέ­νες εἰς βά­ρος τῆς Ἁ­γί­ας Ὀρ­θο­δο­ξί­ας μας ἐ­νέρ­γει­ες Φα­να­ρί­ου καὶ Ρώ­μης, ποὺ ὡς φαί­νε­ται κομ­βι­κό-στρα­τη­γι­κὸ σταθ­μὸ ἀ­πο­τε­λεῖ ἡ συ­νάν­τη­ση τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Δι­α­λό­γου στὴν Κύ­προ μὲ θέ­μα «τὸν ρό­λον τοῦ ἐ­πι­σκό­που Ρώ­μης κα­τὰ τὴν πρώ­την χι­λι­ε­τί­αν», δὲν ἀ­φή­νει πλέ­ον ἀ­δι­ά­φο­ρους τοὺς Ὀρ­θο­δό­ξους Χρι­στια­νούς.

Ἤ­δη τὸ «Κεί­με­νο τῆς Ρα­βέν­νας», ποὺ θὰ συ­ζη­τη­θεῖ στὴν Κύ­προ, χα­ρα­κτη­ρί­στη­κε ἀ­πὸ ἐ­ξέ­χου­σες προ­σω­πι­κό­τη­τες τοῦ θε­ο­λο­γι­κοῦ κό­σμου καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους ὡς ἀ­πα­ρά­δε­κτο. Πα­ρ’ ὅ­λες, ὅ­μως, τὶς ὀρ­θό­δο­ξες ἀν­τι­δρά­σεις, πα­ρὰ τὸ ὅ­τι δὲν ἔ­γι­νε Πα­νορ­θο­δό­ξως ἀ­πο­δε­κτό, ἀ­φοῦ δύ­ο Ὀρ­θό­δο­ξες Ἐκ­κλη­σί­ες δὲν τὸ προ­συ­πέ­γρα­ψαν (Ρω­σι­κὴ καὶ Βουλ­γα­ρι­κή), ὁ Πα­τριά­ρχης κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος τὸ ἀ­πο­δέ­χτη­κε, ὅ­πως δι­α­βε­βαί­ω­σε καὶ ὁ καρ­δι­νά­λιος Βάλ­τερ Κά­σπερ.

Οἱ σκο­πι­μό­τη­τες, λοι­πόν, τῶν Πα­τρι­αρ­χι­κῶν ἐ­νερ­γει­ῶν, ποὺ ἐ­πι­με­λῶς προ­σπα­θοῦ­σαν νὰ συ­σκο­τί­ζουν, εἶ­ναι εὐ­δι­ά­κρι­τες καὶ ἀ­πὸ τοὺς ἀν­θρώ­πους ποὺ δὲν ἔ­χουν εἰ­δι­κὲς γνώ­σεις ἐ­πὶ τοῦ θέ­μα­τος. Ἡ κα­τα­σκευ­ὴ τοῦ πάζλ, τὸ ὁ­ποῖ­ο ἐ­πὶ δε­κα­ε­τί­ες τώ­ρα συ­νέ­θε­ταν μὲ τοὺς ἐ­πι­βλα­βεῖς Δι­α­λό­γους καὶ τὶς συμ­προ­σευ­χές, το­πο­θε­τών­τας συ­νο­μω­τι­κῶς στὶς ὁ­ρι­σμέ­νες —ἀ­πὸ τοὺς ἀν­τι­χρί­στους ἐ­ξου­σια­στὲς τῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς— θέ­σεις τὰ κομ­μά­τια του, τε­λει­ώ­νει. Δυ­ό-τρί­α κομ­μά­τια ποὺ λεί­πουν, δὲν μᾶς ἐμ­πο­δί­ζουν πλέ­ον νὰ κα­τα­νο­ή­σου­με τὴν ὁ­λο­κλη­ρω­μέ­νη εἰ­κό­να τῆς προ­δο­σί­ας κα­τὰ τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας ποὺ μυ­στι­κο­πα­θῶς ἑ­τοι­μά­στη­κε, πα­ρ’ ό­λες τὶς πε­ρί­τε­χνες, δαν­τε­λω­τὲς —πλὴν δι­α­φα­νεῖς— κουρ­τί­νες τῆς «ἀ­γά­πης» καὶ τῆς «ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς οἰ­κο­νο­μί­ας», ποὺ προ­σπα­θοῦν νὰ κρύ­ψουν τὸ ἑ­ω­σφο­ρι­κὸ κα­κο­τέ­χνη­μά τους. Οἱ ἐ­φι­αλ­τι­κὲς μέ­ρες τῶν Συ­νό­δων τῆς Λυ­ὼν καὶ τῆς Φερ­ρά­ρας ἐ­πα­νέρ­χον­ται στὴ μνή­μη καὶ στὴν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή μας ζω­ή.

Ἔ­τσι, ἂν καὶ πο­λὺ ἀρ­γά, οἱ ἀν­τι­δρά­σεις πολ­λῶν ἁ­πλῶν πι­στῶν, ποὺ εἶ­ναι ἐ­νερ­γὰ μέ­λη τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας ἢ καὶ θε­σμι­κῶν φο­ρέ­ων, πλη­θαί­νουν, ἐκ­φρά­ζον­τας τὴν ὀγ­κού­με­νη δυ­σα­ρέ­σκεια καὶ τὴν ἀ­γω­νί­α τοῦ Ὀρ­θο­δό­ξου πλη­ρώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γιὰ τὰ τε­κται­νό­με­να. Ἀ­κό­μα κι ὅ­σοι σι­ω­ποῦ­σαν, φο­βού­με­νοι τὴν πι­θα­νό­τη­τα ἑ­νὸς σχί­σμα­τος, ἢ ὅ­σοι ἐκ «συ­νέ­σε­ως» ἀν­τι­δροῦ­σαν ὑ­πο­το­νι­κὰ καὶ ἀρ­κοῦν­το μό­νο στὴν προ­σευ­χή, ἀ­πο­φά­σι­σαν κι αὐ­τοὶ ν’ ἀν­τι­δρά­σουν δυ­να­μι­κά, κά­νον­τας αἰ­σθη­τὴ τὴν ἀν­τί­θε­σή τους, στὸν συ­ναν­τι­λή­πτο­ρα τοῦ Πά­πα καὶ ὑ­πη­ρέ­τη οἰ­κου­με­νι­στι­κῶν σχε­δί­ων Πα­τριά­ρχη κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ο, ποὺ ἐ­νῶ ὁ ἴ­διος «δια­ιρεῖ καὶ βα­σι­λεύ­ει» καὶ προ­κα­λεῖ-συν­τε­λεῖ στὸν δι­α­με­λι­σμὸ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἐ­νῶ ὁ ἴ­διος πο­δο­πα­τεῖ μὲ τὶς ἀ­νὰ τὴν ὑ­φή­λιο συμ­προ­σευ­χές του τοὺς Ἱ­ε­ρούς της Κα­νό­νες, ἔ­χει τὸ «θάρ­ρος» νὰ κα­τη­γο­ρεῖ αὐ­τούς, ποὺ δὲν κά­νουν τί­πο­τε ἄλ­λο πα­ρὰ νὰ ζη­τοῦν τὴν ἐ­φαρ­μο­γὴ τῶν Ἱ­ε­ρῶν Κα­νό­νων, καὶ νὰ ἰ­σχυ­ρί­ζε­ται ὅ­τι τά­χα αὐ­τοὶ προ­κα­λοῦν προ­βλή­μα­τα στὴν Ἐκ­κλη­σί­α. Βέ­βαι­α, τοὺς Ἱ­ε­ροὺς Κα­νό­νες ποὺ τώ­ρα κα­τα­φρο­νεῖ, θὰ ζη­τή­σει αὔ­ριο νὰ ἐ­φαρ­μο­στοῦν ἐ­ναν­τί­ον τῶν εἰ­ρη­νι­κῶς δι­α­μαρ­τυ­ρο­μέ­νων γιὰ τὶς ἀν­τορ­θό­δο­ξες ἐ­νέρ­γει­ές του!­.­..

Τὸ ἐλ­πι­δο­φό­ρο γε­γο­νὸς ὅ­μως εἶ­ναι, ὅ­τι ἐ­δῶ καὶ με­ρι­κοὺς μῆ­νες πα­ρα­τη­ρεῖ­ται μιὰ ἁ­γί­α συ­σπεί­ρω­ση τῶν «τέ­κνων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας», ποὺ ἐ­πο­ρεύ­ον­το «ὡς μὴ ἔ­χον­τα ποι­μέ­νας». Συ­σπεί­ρω­ση ποὺ ἐ­νι­σχύ­ει τὴν πε­ποί­θη­ση ὅ­τι ὁ Τρι­α­δι­κὸς Θε­ός, ποὺ θέ­λει τὴν «συ­νερ­γί­α» μας στὰ πράγ­μα­τα ποὺ ἀ­φο­ροῦν τὴν Ἐκ­κλη­σί­α, ποὺ μᾶς θέ­λει ἀ­γω­νι­στὲς καὶ ὄ­χι θε­α­τές, θὰ εὐ­δο­κή­σει καὶ παν­το­δυ­νά­μως θὰ ἐ­νερ­γή­σει, ὥ­στε νὰ δι­α­σκε­δα­στοῦν «βου­λὲς» καὶ ἐ­νέρ­γει­ες ἀν­θρώ­πι­νες, οἱ ὁ­ποῖ­ες ἔρ­χον­ται σὲ ἀν­τί­θε­ση μὲ τὸ ἅ­γιο Θέ­λη­μά Του.

Ἐν­δει­κτι­κὰ πα­ρα­θέ­του­με μὲ χρο­νο­λο­γι­κὴ σει­ρὰ τὶς τε­λευ­ταῖ­ες ἀν­τι­δρά­σεις ἐλ­πί­δας, πλή­θους με­λῶν τοῦ σώ­μα­τος της Ἐκ­κλη­σί­ας:

1. Ἐ­πί­σκο­ποι, Ἡ­γού­με­νοι, Ἀρ­χι­μαν­δρί­τες, Πρω­το­πρε­σβύ­τε­ροι, Ἱ­ε­ρεῖς, Μο­να­χοὶ καὶ χι­λιά­δες Λα­ϊ­κοὶ ὑ­πο­γρά­φουν «Ο­ΜΟ­ΛΟ­ΓΙΑ ΠΙ­ΣΤΕ­ΩΣ» [1] κα­τὰ τῆς αἱ­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ. Μὲ αὐ­τή, ὅ­πως ση­μει­ώ­νουν οἱ συν­τά­κτες της, «ἐ­πι­δι­ώ­κουν μὲ θε­τι­κὸ θε­ο­λο­γι­κὸ λό­γο νὰ ἐ­πι­ση­μά­νουν τοὺς κιν­δύ­νους ἀ­πὸ τὴν ἐ­πὶ δε­κα­ε­τί­ες στα­δια­κὴ ἐ­ξά­πλω­ση καὶ τω­ρι­νὴ ἐμ­πέ­δω­ση τῆς συγ­κρη­τι­στι­κῆς καὶ κα­τα­στρο­φι­κῆς δι­δα­σκα­λί­ας… τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ», ποὺ «ὀρ­θῶς χα­ρα­κτη­ρί­σθη­κε ὡς ἡ χει­ρό­τε­ρη αἵ­ρε­ση ὅ­λων τῶν ἐ­πο­χῶν». Ἐ­πί­σης το­νί­ζουν, πό­σο ἐ­πι­βλα­βεῖς εἶ­ναι γιὰ τὴν Ἐκ­κλη­σί­α οἱ μα­κρο­χρό­νιοι Δι­ά­λο­γοι μὲ τὶς κά­θε εἴ­δους αἱ­ρε­τι­κὲς «ἐκ­κλη­σί­ες» καὶ ὁ­μο­λο­γί­ες.

2. Δι­ά­φο­ροι σύλ­λο­γοι, b­l­o­gs, ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὰ πε­ρι­ο­δι­κὰ καὶ ἁ­πλοὶ πι­στοὶ ἐκ­φρά­ζουν τὴν ἔν­το­νη ἀν­τί­δρα­σή τους στοὺς ἀν­τι­πα­τε­ρι­κῷ τῷ τρό­πῳ δι­ε­ξα­γο­μέ­νους Δι­α­λό­γους, καὶ ὅ­σες ἄλ­λες ἐ­νέρ­γει­ες καὶ συμ­προ­σευ­χὲς μὲ τοὺς αἱ­ρε­τι­κοὺς ἀ­πα­γο­ρεύ­ον­ται ἀ­πὸ τοὺς Ἱ­ε­ροὺς Κα­νό­νες.

3. Οἱ ὑ­πεύ­θυ­νοι τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Δι­α­λό­γου Ὀρ­θο­δό­ξων καὶ Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν, θε­ώ­ρη­σαν ὅ­τι ἦ­ταν και­ρὸς νὰ πα­ρου­σιά­σουν τὶς ἀν­τορ­θό­δο­ξες θέ­σεις τους γιὰ τὸν Δι­ά­λο­γο, κυ­ρί­ως ὡς πρὸς τὸ θέ­μα τοῦ Πρω­τεί­ου τοῦ Πά­πα, γιὰ πρώ­τη φο­ρὰ σὲ ἀ­νοι­κτὸ ἀ­κρο­α­τή­ριο, τὸ ὁ­ποῖ­ο δὲν θὰ ἀ­πο­τε­λοῦ­σαν μό­νον οἰ­κου­με­νι­στές. Δο­κί­μα­σαν, λοι­πόν, νὰ πε­ρά­σουν τὶς θέ­σεις τους σὲ σπου­δα­στὲς —κυ­ρί­ως— τῆς Θε­ο­λο­γι­κῆς Σχο­λῆς Θεσ­σα­λο­νί­κης, ἐλ­πί­ζον­τας ὅ­τι, ὑ­πὸ τὴν ἐ­πί­δρα­ση κα­θη­γη­τῶν φί­λα προ­σκει­μέ­νων στὸν οἰ­κου­με­νι­σμό, θὰ τοὺς πο­δη­γε­τή­σουν στὴ μάν­δρα τῆς οἰ­κου­με­νι­στι­κῆς ἰ­δε­ο­λο­γί­ας.

Ὅ­μως, στὴν Ἡ­με­ρί­δα ποὺ ὀρ­γά­νω­σαν στὶς 20/5/09 στὴν Θεσ­σα­λο­νί­κη, προ­σῆλ­θαν καὶ ἄλ­λοι πι­στοί, οἱ ο­ποῖ­οι, ὅ­ταν ἄ­κου­σαν τὶς ἀν­τορ­θό­δο­ξες θέ­σεις τῶν εἰ­ση­γη­τῶν, δι­α­μαρ­τυ­ρή­θη­καν ἔν­το­να καὶ ἔ­τσι, γιὰ πρώ­τη φο­ρὰ ἀ­πο­δο­κι­μά­στη­καν ζων­τα­νὰ ἀ­πὸ μέ­λη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας τὰ σχέ­δια τῶν ἀρ­χι­τε­κτό­νων τοῦ Δι­α­λό­γου, Μη­τρο­πο­λί­τη Περ­γά­μου κ. Ἰ­ω­άν­νη καὶ καρ­δι­να­λί­ου Βάλ­τερ Κά­σπερ, πρᾶγ­μα ποὺ ἐ­νό­χλη­σε ἀ­φάν­τα­στα τοὺς φα­να­ρι­ώ­τι­κους κύ­κλους[2]. Ἔ­χα­σαν μά­λι­στα τὴν ψυ­χραι­μί­α τους, ὅ­πως φά­νη­κε ἀ­πὸ τὴ δη­μο­σί­ευ­ση ὑ­βρι­στι­κοῦ κει­μέ­νου τοῦ πα­τρι­αρ­χι­κοῦ π. Γ. Τσέ­τση, τὸν ὁ­ποῖ­ο ἀ­κο­λού­θη­σε ὁ Οἰ­κου­με­νι­κὸς Πα­τριά­ρχης, ἀ­πει­λών­τας ἔμ­με­σα τοὺς ἀν­τι­δρῶν­τες καὶ κυ­ρί­ως αὐ­τοὺς ποὺ συ­νέ­τα­ξαν καὶ ὑ­πέ­γρα­ψαν τὴν «Ο­ΜΟ­ΛΟ­ΓΙΑ ΠΙ­ΣΤΕ­ΩΣ».

4. Ὁ κα­θη­γη­τὴς τῆς Δογ­μα­τι­κῆς στὴ Θε­ο­λο­γι­κὴ Σχο­λὴ Θεσ­σα­λο­νί­κης κ. Τσε­λεγ­γί­δης, ὡς κα­θ’ ὕ­λην ἁρ­μό­διος, πῆ­ρε θέ­ση γιὰ τὶς τε­λευ­ταί­ες ἐ­ξε­λί­ξεις στὰ τοῦ Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου καί, λό­γῳ τῆς κρι­σι­μό­τη­τος τῆς κα­τα­στά­σε­ως, ἀ­πηύ­θυ­νε ἔκ­κλη­ση πρὸς τοὺς Ἁ­γι­ο­ρεῖ­τες πα­τέ­ρες καὶ τὴν Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δο νὰ πρά­ξουν τὸ ἴ­διο. Στὶς ἐ­πι­στο­λές του αὐ­τὲς χα­ρα­κτη­ρί­ζει τὴν «προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη θε­ο­λο­γι­κὴ συ­ζή­τη­ση γιὰ τὸ Πρω­τεῖ­ο τοῦ Ἐ­πι­σκό­που Ρώ­μης… στὴν Κύ­προ, ὡς… οὐ­σι­α­στι­κὰ προ­θύ­στε­ρη». Κι αὐ­τὸ για­τί, «θὰ πρέ­πει νὰ προ­η­γη­θεῖ ὁ­πωσ­δή­πο­τε ἡ θε­ο­λο­γι­κὴ συ­ζή­τη­ση γιὰ τὴ θε­με­λι­ώ­δη δι­ά­φο­ρά μας μὲ τοὺς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κοὺς στὸ δόγ­μα καὶ εἰ­δι­κό­τε­ρα στὸ f­i­l­i­o­q­ue, τὸ ἀ­λά­θη­το καὶ τὴν κτι­στὴ θεί­α Χά­ρη… Μό­νο με­τὰ τὴν ἀ­πό­λυ­τη ταυ­τό­τη­τά μας στὸ δόγ­μα, μπο­ρεῖ νὰ ἀ­κο­λου­θή­σει συ­ζή­τη­ση γιὰ τὸν τρό­πο δι­οι­κή­σε­ως τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας». Ἡ ὀρ­θό­δο­ξη αὐ­τὴ θέ­ση τοῦ κ. Τσε­λεγ­γί­δη, ὁ ὁ­ποῖ­ος δὲν ἀρ­νεῖ­ται τὸν Δι­ά­λο­γο, ἀλ­λὰ τὴν κα­κό­τρο­πη καὶ και­νο­φα­νῆ-αἱ­ρε­τι­κὴ μέ­θο­δο δι­ε­ξα­γω­γῆς του, ἀ­πο­δει­κνύ­ει τὴν ἀ­με­τρο­έ­πεια τοῦ Μη­τρο­πο­λί­τη Περ­γά­μου κ. Ζη­ζι­ού­λα, ποὺ μὲ τὴν χθε­σι­νὴ ἐ­πι­στο­λή του, κα­τη­γο­ρεῖ τοὺς δι­α­μαρ­τυ­ρο­μέ­νους γιὰ τὴν ἐ­ρή­μην τοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ πο­ρεί­α τοῦ Δι­α­λό­γου, ὅ­τι δὲν σέ­βον­ται τὶς ἀ­πο­φά­σεις τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας[3].

5. Τὸ θρη­σκευ­τι­κὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ», ποὺ δι­α­βά­ζε­ται ἀ­πὸ δε­κά­δες χι­λιά­δες τα­κτι­κοὺς ἀ­να­γνῶ­στες σὲ ὅ­λη τὴν Ἑλ­λά­δα, δη­μο­σί­ευ­σε ἄρ­θρο στὸ ὁ­ποῖ­ο το­νί­ζε­ται ὅ­τι στὴν Κύ­προ «θὰ συ­ζη­τη­θεῖ ἡ ἔν­νοι­α τοῦ πα­πι­κοῦ πρω­τεί­ου… ὁ­πό­τε δὲν ἀ­πο­κλεί­ε­ται νὰ ξυ­πνή­σου­με μί­αν ἡ­μέ­ρα “βα­πτι­σμέ­νοι” ἀ­πὸ τὰ μέ­λη τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς ὡς Οὐ­νί­τες χω­ρὶς νὰ τὸ ἀν­τι­λη­φθοῦ­με!­». Ὅ­μως «ἡ Ἐκ­κλη­σί­α οὐ­δέ­πο­τε κα­τὰ τὴν πρώ­τη χι­λι­ε­τί­α ἀ­νε­γνώ­ρι­σε τὸν ἐ­πί­σκο­πο Ρώ­μης αὐ­θεν­τί­α σὲ παγ­κό­σμιο ἐ­πί­πε­δο. Γιὰ τὴν Ἐκ­κλη­σί­α τὸ θέ­μα τοῦ Πρω­τεί­ου εἶ­ναι λυ­μέ­νο καὶ δὲν χρει­ά­ζε­ται κα­μιὰ συ­ζή­τη­ση.­.. Ἀλ­λὰ τὸ κεί­με­νο τῆς Ρα­βέν­νας εἶ­ναι ἀ­πα­ρά­δε­κτο ἀ­πὸ πλευ­ρᾶς ὀρ­θο­δό­ξου, ἀ­φοῦ πά­σχει σο­βα­ρὰ σὲ πά­ρα πολ­λὰ ση­μεῖ­α… Καὶ ὑ­πάρ­χει δι­ά­χυ­τος ὁ φό­βος στὸ ὀρ­θό­δο­ξο πλή­ρω­μα ὅ­τι οἱ ἡ­μέ­τε­ροι,… ἀ­νε­πί­τρε­πτα ὑ­πο­χω­ρη­τι­κοί» θὰ «προ­σπα­θή­σουν νὰ ἑρ­μη­νεύ­σουν τὸ ἐ­πά­ρα­το πα­πι­κὸ πρω­τεῖ­ο… ὀρ­θο­δό­ξως!» (πε­ριοδ. «Ο ΣΩ­ΤΗΡ», 15/9/2009).

6. Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της Κο­νί­τσης Σε­βα­σμι­ώ­τα­τος κ. Ἀν­δρέ­ας πρὶν λί­γες μέ­ρες, μὲ ἐ­πι­στο­λή του πρὸς τὸν Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο ἔ­γρα­ψε: «…Εἰ­δι­κώ­τε­ρον ὡς πρὸς τὸ πρω­τεῖ­ον, ἐ­πί­μο­νοι φῆ­μαι λέ­γουν ὅ­τι οἱ Ὀρ­θό­δο­ξοι πρό­κει­ται νὰ ἀ­πο­δε­χθοῦν τὸ πρω­τεῖ­ον ὡς “πρω­τεῖ­ον τι­μῆς” τοῦ πά­πα, ὅ­πως καὶ ἦ­το πράγ­μα­τι, προ­τοῦ οἱ πα­πι­κοὶ ἀ­πο­σχι­σθοῦν ἀ­πὸ τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν. Ἐν τού­τοις, ὅ­μως, ὁ πά­πας θὰ συ­νε­χί­ζῃ νὰ τὸ θε­ω­ρῇ ὡς “πρω­τεῖ­ον ἐ­ξου­σί­ας”. Ὁ­πό­τε τί πρό­κει­ται νὰ συμ­βῇ; Θὰ ὑ­πάρ­ξῃ, μή­πως, κά­ποι­ος ἀ­πα­ρά­δε­κτος συμ­βι­βα­σμός;… Φρο­νῶ, ὅ­θεν, Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε», ὅ­πως μᾶς «γνω­στο­ποι­ή­ση­τε ἐ­ὰν ἐ­δό­θη εἰς τὰ μέ­λη τῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς ἡ ὀρ­θή-ὀρ­θό­δο­ξος κα­τευ­θυν­τή­ριος γραμ­μή, εἰς ἣν δέ­ον νὰ πα­ρα­μεί­νουν ἀ­με­τα­κί­νη­τα».

7. Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της Πει­ραι­ῶς Σε­βα­σμι­ώ­τα­τος π. Σε­ρα­φείμ, μό­λις προ­χθὲς (1/1/09), φο­βού­με­νος τὰ χει­ρό­τε­ρα στὸ Συ­νέ­δριο τῆς Κύ­πρου, ἔ­στει­λε ἐ­πι­στο­λὴ στὸν Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο, μὲ τὴν ὁ­ποί­α το­νί­ζει κι αὐ­τὸς ὅ­τι «πο­τὲ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α κα­τὰ τὴν πρώ­την χι­λι­ε­τί­αν δὲν ἀ­νε­γνώ­ρι­σεν εἰς τὸν Ἐ­πί­σκο­πον Ρώ­μης πρω­τεῖ­ον αὐ­θεν­τί­ας καὶ ἐ­ξου­σί­ας εἰς παγ­κό­σμιον ἐ­πί­πε­δον. Ἡ ὑ­περ­τά­τη αὐ­θεν­τί­α εἰς τὴν ἀ­νὰ τὴν οἰ­κου­μέ­νην Ἐκ­κλη­σί­αν ἠ­σκεῖ­το πάν­το­τε καὶ μό­νον ἀ­πὸ τὰς Οἰ­κου­με­νι­κὰς Συ­νό­δους».

8. Τέ­λος, ὁ Μη­τρο­πο­λί­της Ἰ­ω­αν­νου­πό­λε­ως Σε­βα­σμι­ώ­τα­τος κ. Σε­ρα­φεὶμ προ­τεί­νει «ἀ­να­βο­λὴ τῆς συ­ναν­τή­σε­ως τῆς Κύ­πρου ἄ­χρι και­ροῦ» καὶ δι­και­ο­λο­γεῖ τὴν πρό­τα­σή του διὰ πολ­λῶν καὶ μὲ τὰ ἑ­ξῆς: «Ἤ­δη Το­πι­κὲς Ὀρ­θό­δο­ξες Ἐκ­κλη­σί­ες θὰ ἀ­πέ­χουν ἀ­πὸ τὴ συ­νάν­τη­ση αὐ­τὴ κι αὐ­τὲς ποὺ θὰ συμ­με­τά­σχουν θὰ δι­α­φω­νοῦν με­τα­ξύ τους γιὰ τὸ ἴ­διο θέ­μα. Οἱ εὐ­θύ­νες τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ μας Πα­τριά­ρχου κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου καὶ τῶν ὑ­πο­λοί­πων… εἶ­ναι με­γά­λες διὰ νὰ δι­α­φυ­λά­ξουν τὴν ἐ­σω­τε­ρι­κὴ ἑ­νό­τη­τα τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας. Διὰ νὰ δι­α­φυ­λα­χθεῖ ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη ἑ­νό­τη­τα ἐ­πι­βάλ­λε­ται νὰ προ­η­γη­θεῖ τῆς συ­ναν­τή­σε­ως τῆς Κύ­πρου Δι­ορ­θό­δο­ξη Συ­νάν­τη­ση διὰ κοι­νῆς ἀ­πό­φα­σης ἐ­πὶ τοῦ προ­κει­μέ­νου. Ἡ ἀ­να­βο­λὴ τῆς συ­ναν­τή­σε­ως τῆς Κύ­πρου ἄ­χρι και­ροῦ ἐ­πι­βάλ­λε­ται διὰ τοὺς ἀ­κό­λου­θους λό­γους.

1. Ὁ ἐ­πι­κε­φα­λὴς τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐ­πι­τρο­πῆς τοῦ Δι­α­λό­γου ἔ­χει ἤ­δη συγ­κρου­σθεῖ μὲ Ὀρ­θό­δο­ξους Ἀρ­χι­ε­ρεῖς οἱ ὁ­ποῖ­οι ἐκ­προ­σω­ποῦν Το­πι­κὲς Ὀρ­θό­δο­ξες Ἐκ­κλη­σί­ες.

2. Τὸ θε­μα­το­λό­γιο τοῦ δι­α­λό­γου ἐκ­φεύ­γει ἐκ τῆς κοι­νῆς ἀ­πο­φά­σε­ως τῆς Α’ Πα­νορ­θό­δο­ξης Δι­α­σκέ­ψε­ως τῆς Ρό­δου ποὺ ὁ­ρί­ζει μὲ σα­φή­νεια τὴ «με­λέ­τη τῶν με­τα­ξὺ τῶν δύ­ο Ἐκ­κλη­σι­ῶν θε­τι­κῶν καὶ ἀρ­νη­τι­κῶν ση­μεί­ων, πε­ρὶ τὴν πί­στιν…­».

Ἐξ ὅ­λων αὐ­τῶν φαί­νε­ται κα­θα­ρά, ὅ­τι ἕ­νας με­γά­λος ἀ­ριθ­μὸς ὀρ­θο­δό­ξων με­λῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας δι­α­φω­νοῦν πλέ­ον ρι­ζι­κῶς καὶ «ἐ­πω­νύ­μως» πρὸς τὰ τε­κται­νό­με­να ἀ­πὸ πλευ­ρᾶς Πα­τρι­αρ­χεί­ου, στὴ δι­α­φαι­νό­με­νη ἀ­πό­φα­ση τοῦ Φα­να­ρί­ου νὰ ἀ­πο­δε­χθεῖ τὸ Πα­πι­κὸ Πρω­τεῖ­ο ὑ­πὸ ὁ­ποι­ον­δή­πο­τε πα­ρα­πλα­νη­τι­κὸ τί­τλο, ὅ­πως π.χ. «Πρω­τεῖ­ο δι­α­κο­νί­ας», τὴν στιγ­μὴ μά­λι­στα ποὺ ὁ Πά­πας δὲν ἀ­παρ­νή­θη­κε οὐ­δε­μί­α ἀ­πὸ τὶς κα­κο­δο­ξί­ες του καὶ εὑ­ρί­σκε­ται ἐ­κτὸς τῆς ΜΙΑΣ Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ ἄ­ρα δὲν μπο­ρεῖ νὰ συ­να­πο­φα­σί­ζει, ὡς νὰ ἀ­πο­τε­λεῖ μέ­λος της, πα­ρὰ μό­νον ἐ­ὰν με­τα­νο­ή­σει κι ἐ­πι­στρέ­ψει σ’ αὐ­τήν. Ὡς ἐκ τού­του γί­νε­ται ἀν­τι­λη­πτό, ὅ­τι ὁ­ποι­α­δή­πο­τε ὑ­πο­χώ­ρη­ση στὸ ση­μεῖ­ο αὐ­τό, θὰ ἀ­πο­τε­λέ­σει ἐ­σχά­τη μει­ο­δο­τι­κὴ ἐ­νέρ­γεια τοῦ Πα­τρι­αρ­χεί­ου καὶ ὅ­σων Ἱ­ε­ραρ­χῶν τὴν ὑ­πο­στη­ρί­ξουν.

Στὸν κα­τά­λο­γο αὐ­τῶν ποὺ ἐ­πω­νύ­μως δι­α­φω­νοῦν —μα­ζὶ μὲ τὶς ἑ­κα­τον­τά­δες χι­λιά­δες τῶν ἁ­πλῶν, ἀλ­λὰ συ­νει­δη­τῶν πι­στῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ποὺ δὲν ἔ­χουν δυ­να­τό­τη­τα πρό­σβα­σης στὰ Μ.Μ.Ε. γιὰ νὰ ἐκ­φρά­σουν τὴ δι­α­φω­νί­α τους— προ­σθέ­του­με μὲ αὐ­τὸ τὸ Δελ­τί­ο καὶ τὴ φω­νὴ τῆς «Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως “Κο­σμᾶς Φλα­μιᾶ­τος”­», ὅ­πως καὶ τὴ φω­νὴ με­ρι­κῶν συλ­λό­γων καὶ σω­μα­τεί­ων ποὺ μᾶς ἐ­ξου­σι­ο­δό­τη­σαν, καὶ ζη­τοῦ­με συμ­πλη­ρω­μα­τι­κὰ ἀ­πὸ τὴν Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δο ν’ ἀ­φουγ­κρα­στεῖ καὶ νὰ σε­βα­σθεῖ τὴ φω­νὴ τοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ, νὰ πα­ρέμ­βει πρὶν τὴν 16 Ὀ­κτω­βρί­ου, ἡ­μέ­ρα ἐ­νάρ­ξε­ως τῆς Συ­νάν­τη­σης τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς στὴν Κύ­προ, καὶ νὰ πά­ρει δυ­να­μι­κὲς ἀ­πο­φά­σεις ποὺ θὰ ση­μα­το­δο­τή­σουν τὴν ἐ­πι­στρο­φὴ στὴν Πα­τε­ρι­κὴ Πα­ρά­δο­ση, τὴν ὁ­ποί­α τό­σες δε­κα­ε­τί­ες ἡ οἰ­κου­με­νι­στι­κὴ ἰ­δε­ο­λο­γί­α ἔ­χει κα­τα­κρε­ουρ­γή­σει, δι­α­φο­ρε­τι­κὰ ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος θὰ εἶ­ναι ὑ­πό­λο­γος ἀ­πέ­ναν­τι στὸ Τρι­α­δι­κὸ Θε­ό μας.

Προ­τεί­νου­με στὶς ἀ­πο­φά­σεις της ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος νὰ ἐν­σω­μα­τώ­σει καὶ τὶς δύ­ο πα­ρα­κά­τω αἰ­τι­ο­λο­γη­μέ­νες προ­τά­σεις μας:

Πρώ­τη Πρό­τα­ση: Νὰ ἀ­πο­φα­σί­σει ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος τὴν μὴ ἀ­πο­στο­λὴ ἀν­τι­προ­σώ­πων στὴν Κύ­προ, ὅ­πως ἔ­πρα­ξε καὶ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Βουλ­γα­ρί­ας. Καὶ τοῦ­το, δι­ό­τι:

Ὁ Δι­ά­λο­γος εἶ­ναι «ση­μα­δε­μέ­νος» —ἐ­κτὸς τῶν ἄλ­λων— καὶ για­τὶ ὁ συμ­πρό­ε­δρος τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Μη­τρο­πο­λί­της Περ­γά­μου κ. Ζη­ζι­ού­λας, ἀ­σε­βών­τας καὶ ὑ­πο­τι­μών­τας τὴν Ἐκ­κλη­σί­α μας, ἀρ­νή­θη­κε νὰ πα­ρά­σχει τὶς δι­ευ­κρι­νή­σεις ποὺ τοῦ ζη­τή­θη­καν γιὰ τὶς πα­πι­κὲς «ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κὲς ἀν­τι­λή­ψεις» ποὺ θὰ ἀ­πο­τε­λέ­σουν τὴν ρα­χο­κο­κα­λιὰ τῶν συ­ζη­τή­σε­ων πε­ρὶ τοῦ πα­πι­κοῦ Πρω­τεί­ου στὴν Κύ­προ.

Πράγ­μα­τι, ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος ἐ­ζή­τη­σε τὶς «δι­α­σα­φή­σεις» αὐ­τές, ἐ­δῶ καὶ δύ­ο χρό­νια, μὲ τὸ ὑ­π’ Ἀ­ριθμ. Πρωτ. 3512/8-10-2007 Ἔγ­γρα­φό της. Καὶ τοῦ­το δι­ό­τι οἱ πα­πι­κὲς θέ­σεις ποὺ προ­συ­πέ­γρα­ψε ὁ Πά­πας ἦ­ταν ὄ­χι μό­νο προ­σβλη­τι­κές, ἀλ­λὰ καὶ προ­κλη­τι­κό­τα­τες ἐν ὄ­ψει τῶν συ­ζη­τή­σε­ων, ἀ­φοῦ σ’ αὐ­τὲς ὑ­πάρ­χει ἡ θέ­ση ὅ­τι μό­νον ἡ αἱ­ρε­τι­κὴ πα­πι­κὴ «ἐκ­κλη­σί­α» εἶ­ναι ἡ ΜΙΑ Ἐκ­κλη­σί­α∙ τὴν δὲ Ὀρ­θό­δο­ξη, δὲν τὴν θε­ω­ρεῖ οὔ­τε κἂν ἰ­σό­τι­μη μὲ τὴν πα­πι­κή, ἀλ­λὰ ὡς Ἐκ­κλη­σί­α μὲ ἐλ­λεί­ψεις καὶ φυ­σι­κὰ κα­τώ­τε­ρη. Δι­α­βά­ζου­με: «Ἡ μό­νη ἀ­λη­θι­νὴ Ἐκ­κλη­σί­α, ἡ ὁ­ποί­α δι­α­τη­ρεῖ τὰ γνή­σια στοι­χεῖ­α, τὰ ὁ­ποῖ­α κα­θώ­ρι­σεν ὁ Χρι­στός διὰ τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν (­!­!­!­), εἶ­ναι η “κα­θο­λι­κὴ Ἐκ­κλη­σί­α”… ἡ ὁ­ποί­α δι­οι­κεῖ­ται ὑ­πὸ τοῦ δι­α­δό­χου τοῦ Πέ­τρου». Οἱ ἄλ­λες Ἐκ­κλη­σί­ες «οἱ ἐ­πί­σκο­ποι τῶν ὁ­ποί­ων δὲν εὑ­ρί­σκον­ται εἰς κοι­νω­νί­αν με­τὰ τοῦ δι­α­δό­χου τοῦ Πέ­τρου,… ἔ­χουν “ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κόν ἔλ­λει­μα”­»­!­.­..

Ὑ­π’ ὄ­ψιν ὅ­τι ὁ Πα­τριά­ρχης, πα­ρό­λο ποὺ τοῦ ἐ­ζη­τή­θη ν’ ἀ­παν­τή­σει στὸ δό­λιο «ἀ­δελ­φι­κὸ» αὐ­τὸ μα­χαί­ρω­μα τοῦ Βα­τι­κα­νοῦ, ποὺ το­πο­θε­τοῦ­σε τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α πιὸ κά­τω καὶ ἀ­πὸ τὸ αἱ­ρε­τι­κὸ πο­λι­τι­κο-θρη­σκευ­τι­κὸ Κρά­τος τοῦ Πά­πα, ὁ κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος τὸ ἀρ­νή­θη­κε. Ὁ­πό­τε, ποι­ός τά­χα Δι­ά­λο­γος «ἐ­πὶ ἴ­σοις ὅ­ροις» θὰ γί­νει στὴν Κύ­προ; Τί Δι­ά­λο­γος μπο­ρεῖ νὰ γί­νει με­τα­ξὺ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ καὶ τοῦ Κρά­τους τοῦ Βα­τι­κα­νοῦ;­.­.. Καὶ πῶς θὰ συμ­με­τά­σχει ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος σὲ ἕ­να τέ­τοι­ο παι­χνί­δι ἀ­πο­δο­χῆς τῶν με­τα­ξὺ Φα­να­ρί­ου καὶ Βα­τι­κα­νοῦ συμ­πε­φω­νη­μέ­νων ἀν­τι­χρί­στων ἀ­νου­σι­ουρ­γη­μά­των;

Δεύ­τε­ρη Πρό­τα­ση: Νὰ ζη­τή­σει ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος ἀ­πὸ τὸν Πα­τριά­ρχη κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ο τὴν ἐ­φαρ­μο­γὴ ἐ­πὶ τέ­λους τῶν Ἱ­ε­ρῶν Κα­νό­νων, ποὺ ἀ­πα­γο­ρεύ­ουν τὶς συμ­προ­σευ­χές, ὑ­πεν­θυ­μί­ζον­τάς του ὅ­τι ὁ ἴ­διος, σὲ ἐ­πι­στο­λή του πρὸς τοὺς Ἁ­γι­ο­ρεῖ­τες τὸ 1999, δή­λω­νε ὅ­τι εἶ­ναι ἀν­τί­θε­τος μὲ τὶς συμ­προ­σευ­χὲς με­τα­ξὺ ὀρ­θο­δό­ξων καὶ αἱ­ρε­τι­κῶν. Ὑ­περ­θε­μα­τί­ζον­τας —μά­λι­στα— σὲ ὀρ­θο­δο­ξί­α (ὁ κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος) δή­λω­νε, ὅ­τι εἶ­ναι ἀν­τί­θε­τος ὄ­χι μό­νον μὲ ἐ­κεῖ­νες τὶς συμ­προ­σευ­χὲς ποὺ γί­νον­ταν σὲ να­οὺς —τὶς ἐ­πί­ση­μες— ἀλ­λὰ καὶ μὲ ἐ­κεῖ­νες ποὺ γί­νον­ται στὶς κα­τ’ ἰ­δί­αν συ­ναν­τή­σεις». Ὑ­πεν­θύ­μι­ζε ἐ­πί­σης ὁ Πα­τριά­ρχης, ὅ­τι τὸ Πα­τρι­αρ­χεῖ­ο πρω­το­στά­τη­σε γι’ αὐ­τὴ τὴν ἀ­πα­γό­ρευ­ση τῶν συμ­προ­σευ­χῶν κα­τὰ τὴν «Δι­ορ­θό­δο­ξον Συ­νάν­τη­σιν τῆς Θεσ­σα­λο­νί­κης»­[1]­!­!! Αὐ­τὰ ὅ­μως στὰ λό­για, για­τὶ —ὅ­πως στὰ προ­η­γού­με­να Δελ­τί­α μας ἀ­πο­δεί­ξα­με μὲ δε­κά­δες φω­το­γρα­φί­ες— ὁ Πα­τριά­ρχης συλ­λαμ­βά­νε­ται ψευ­δό­με­νος, ἀ­φοῦ πρὶν γρά­ψει τὰ ἀ­νω­τέ­ρω ἤ­δη συμ­προ­σευ­χό­ταν —καὶ συ­νε­χί­ζει νὰ συμ­προ­σεύ­χε­ται— μὲ ἑ­τε­ρό­δο­ξους Ἐ­πι­σκό­πους καὶ Ἐ­πι­σκο­πί­νες σὲ ὅ­λα τὰ πλά­τη καὶ τὰ μή­κη τοῦ πλα­νή­τη!

Ἐκ μέ­ρους τῆς «Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως “Κο­σμᾶς Φλα­μιᾶ­τος”» ἀ­να­κοι­νώ­νου­με ὅ­τι τὰ μέ­λη μας φρον­τί­ζουν ὥ­στε, σὲ συ­νεν­νό­η­ση μὲ τοὺς ὑ­πευ­θύ­νους ἱ­ε­ρεῖς, νὰ πραγ­μα­το­ποι­η­θοῦν κά­ποι­ες ὁ­λο­νυ­κτί­ες τὴν πα­ρα­μο­νὴ τῆς Συ­ναν­τή­σε­ως τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Δι­α­λό­γου στὴν Κύ­προ.

Εὐ­χῆς ἔρ­γον θὰ ἦ­ταν καὶ ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος νὰ προ­τρέ­ψει τὰ μέ­λη τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας, ὥ­στε σὲ κά­θε Μη­τρό­πο­λη νὰ γί­νει ἔ­στω καὶ μί­α ὁ­λο­νυ­κτί­α, ὥ­στε στὴ Συ­νάν­τη­ση τῆς Κύ­πρου (26-23 Ὀ­κτω­βρί­ου 2009) ὁ Θε­ὸς νὰ μὴν ἐ­πι­τρέ­ψει —φω­τί­ζον­τάς τους καὶ στε­ρε­ώ­νον­τας τὸ ὀρ­θό­δο­ξο φρό­νη­μά τους— τὴν πε­ραι­τέ­ρω ὑ­πο­χω­ρη­τι­κό­τη­τα τῶν Ὀρ­θο­δό­ξων συ­νέ­δρων στὰ σχέ­δια τοῦ Βα­τι­κα­νοῦ καὶ ὡς ἐκ τού­του νὰ ἀ­πο­τρέ­ψει τὴν «πα­ρά­δο­ση» τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ στὰ χέ­ρια τοῦ προ­α­λει­φό­με­νου ὡς παγ­κό­σμιου πλα­νη­τάρ­χη ἀν­τι­χρί­στου Πά­πα.

Γιὰ τὴν «Φι­λορ­θό­δο­ξη Ἕ­νω­σι “Κο­σμᾶς Φλα­μιᾶ­τος”»

Ὁ Πρό­ε­δρος Λαυ­ρέν­τιος Ντε­τζι­όρ­τζιο

Ὁ Γραμ­μα­τέ­ας, Πα­να­γι­ώ­της Ση­μά­της

Συ­νυ­πο­γρά­φουν καὶ τὰ Σω­μα­τεῖ­α:

• Ὀρ­θό­δο­ξος Χρι­στι­α­νι­κὸς Ἀ­γω­νι­στι­κὸς Σύλ­λο­γος
«Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης», Λάρισα-Βόλος

• «Ὀρθόδοξη Ἐξωτερικὴ Ἱεραποστολή», Καρδίτσα

• Ὀρθόδοξο Κέντρο Πατερικῶν Μελετῶν
«Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός», Μεθώνη Πιερίας

• Ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοὶ Λαρίσης

---

[1] Ἡ «Ο­ΜΟ­ΛΟ­ΓΙΑ ΠΙ­ΣΤΕ­ΩΣ» τά­ρα­ξε καὶ δυ­σα­ρέ­στη­σε τὸ Φα­νά­ρι. Ἡ «δυ­σα­ρέ­σκεια» μά­λι­στα ποὺ ἐ­ξέ­φρα­σε ὁ Πα­τριά­ρχης γιὰ ἕ­ναν ἀ­πὸ τοὺς ὑ­πο­γρά­ψαν­τες —τὸν Μη­τρο­πο­λί­τη Γόρ­τυ­νος κ. Ἱ­ε­ρε­μί­α— εἶ­χε τέ­τοι­α «δύ­να­μη», ὥ­στε ἀ­ναγ­κά­στη­κε ὁ κ. Ἱ­ε­ρε­μί­ας (ὁ ὁ­ποῖ­ος, βε­βαί­ως, δὲν εἶ­ναι κά­ποι­α ἀ­γράμ­μα­τη γρι­ού­λα ποὺ δὲν ἤ­ξε­ρε τί ὑ­πέ­γρα­φε, ἀλ­λὰ κα­θη­γη­τὴς Πα­νε­πι­στη­μί­ου) νὰ ἀ­να­κα­λέ­σει ἐ­πι­σή­μως και τα­πει­νω­τι­κῶς τὴν ὑ­πο­γρα­φή του! Αὐ­τὴ ἡ ἐ­νέρ­γειά του θὰ πά­ρει στὴν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ ἱ­στο­ρί­α τὴν θέ­ση ποὺ τῆς ἀ­ξί­ζει, μα­ζὶ μὲ τὴν ἐ­πι­στο­λὴ ποὺ ἔ­στει­λε στοὺς ἱ­ε­ρεῖς τῆς Μη­τρο­πό­λε­ώς του, προ­σπα­θών­τας νὰ δι­και­ο­λο­γή­σει τὰ ἀ­δι­και­ο­λό­γη­τα. (Εἴ­χα­με ὁ­λο­κλη­ρώ­σει τὸ πα­ρόν κεί­με­νο χθές, ὅ­ταν πλη­ρο­φο­ρη­θή­κα­με ὅ­τι μὲ ἐ­πι­στο­λές τους, τό­σο Περ­γά­μου κ. Ζη­ζι­ού­λας ὅ­σο καὶ ὁ ἴ­διος ὁ Πα­τριά­ρχης κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος, συ­νε­χί­ζουν τὸν πό­λε­μο κα­τὰ τῆς Ἁ­γί­ας Ὀρ­θο­δο­ξί­ας μας μὲ ἐκ­στρα­τεί­α ἐκ­φο­βι­σμοῦ καὶ ἀ­πει­λῶν —ἀ­φοῦ εἶ­δαν ὅ­τι ἔ­στω κι ἕ­νας ἀ­πὸ τοὺς Ἐ­πι­σκό­πους ἐ­κάμ­φθη— γιὰ νὰ στα­μα­τή­σουν τὴν ἐ­ξω­τε­ρί­κευ­ση τῆς ἀν­τι­δρά­σε­ως καὶ τῶν ἄλ­λων).

[2] Αὐ­τὴ ἡ Ἡ­με­ρί­δα, μά­λι­στα, ἔ­γι­νε ἀ­φορ­μὴ ὥ­στε καὶ οἱ πλέ­ον δύ­σπι­στοι νὰ ἀ­κού­σουν μὲ τὰ αὐ­τιά τους τὶς οἰ­κου­με­νι­στι­κὲς «σο­φί­ες». Γρά­φει εὔ­στο­χα θε­ο­λό­γος ποὺ ἦ­ταν πα­ρών: «Ἀ­πὸ τὴν ἡ­με­ρί­δα μά­θα­με πῶς σκέ­πτον­ται καὶ πῶς ἐ­νερ­γοῦν οἱ ἡ­μέ­τε­ροι στὸ Δι­ά­λο­γο Ὀρ­θο­δό­ξων καὶ Πα­πι­κῶν. Καὶ πῶς μᾶς ζη­τοῦν νὰ ἀ­πο­δε­χθοῦ­με τὴν πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση ἢ τὴν ἐλ­λι­πῆ πλη­ρο­φό­ρη­ση ποὺ μᾶς προ­σφέ­ρουν ὡς ὑ­πεύ­θυ­νη ἐ­νη­μέ­ρω­ση. Γιὰ μᾶς ὅ­μως σω­στὴ καὶ ἀ­λά­θη­τη ἐ­νη­μέ­ρω­ση, μὲ τὴν ὁ­ποί­α κρί­νου­με κά­θε ἄλ­λη θε­ο­λο­γι­κὴ ἐ­νη­μέ­ρω­ση, εἶ­ναι οἱ Ὅ­ροι καὶ οἱ ἀ­πο­φά­σεις τῶν ἁ­γί­ων ἑ­πτὰ Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, ἡ δι­δα­χὴ τῶν θε­ο­φό­ρων Πα­τέ­ρων… Τὸ δυ­στύ­χη­μα ὅ­μως εἶ­ναι ὅ­τι ὁ συμ­πρό­ε­δρος τῆς “Ἐ­πι­στη­μο­νι­κῆς Ἡ­με­ρί­δας” Ὀρ­θό­δο­ξος Κα­θη­γη­τὴς εἶ­πε γυ­μνῇ τῇ κε­φα­λῇ ὅ­τι “θὰ πρέ­πει νὰ ὑ­περ­βοῦ­με τοὺς Πα­τέ­ρες γιὰ νὰ προ­χω­ρή­σου­με στὴν ἕ­νω­ση μὲ τοὺς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς”­»! («Ο ΣΩ­ΤΗΡ», 1/9/09).

[3] Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α, Σε­βα­σμι­ώ­τε Περ­γά­μου, δὲν εἶ­ναι οἱ κα­τὰ τό­πους Ἐ­πί­σκο­ποι ποὺ ἀ­πο­φα­σί­ζουν χω­ρὶς τὸ ποί­μνιο καὶ «πρὶν ἀ­πὸ μᾶς γιὰ μᾶς». Αὐ­τὴ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ποὺ μᾶς πα­ρου­σι­ά­ζε­τε, μοιά­ζει μ’ ἕ­να σῶ­μα ἀ­κρω­τη­ρι­α­σμέ­νο, μὲ ἀ­ρι­στο­κρα­τι­κὲς προ­τι­μή­σεις καὶ ἰ­δι­αι­τε­ρό­τη­τες, Πα­πι­κὲς πρα­κτι­κὲς καὶ βλέ­ψεις. Ἐκ­κλη­σί­α, εἶ­ναι τὸ Σῶ­μα τοῦ Χρι­στοῦ (κλη­ρι­κοὶ καὶ λα­ϊ­κοί) καὶ ὄ­χι μό­νον ἡ οἰ­κου­με­νι­στι­κὴ ἀ­φρό­κρε­μα τοῦ Φα­να­ρί­ου καὶ τῶν ὁ­μο­φρό­νων ὑ­πο­τα­κτι­κῶν του.

Ο Παναγιώτης Τελεβάντος σχολίασε...

Ο Περγάμου Ιωάννης ισχυρίζεται ότι ενεργεί εξ ονόματος των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Στην πραγματικότητα αρνήθηκε ακόμη και να απαντήσει στην επιστολή που του έστειλε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος για το διάλογο.
Ηρθε η ώρα να παραιτηθεί από την προεδρία της επιτροπής και να αυτοκαθαιρεθεί. Ας εγκλειστεί σε ασκητική Μονή ως ένδειξη αληθινής μετάνοιας για την εισαγωγή της βαπτισματικής θεολογίας σε ορθόδοξο έδαφος και την προώθηση ουνιτικού τύπου ένωση με τους παπικούς.
Νέος Πρόεδρος της επιτροπής του διαλόγου πρέπει να οριστεί θεολόγος με ορθόδοξο ανάστημα όπως ο π. Θεόδωρος Ζήσης ή ο κ. Τσελεγγίδης για να υπάρχει σιγουριά για την ορθή πορεία του διαλόγου με τους Παπικούς.

Σχόλιο του blog apotixisi

Aφου ο Γιαννάκης ο Ζηζουλέας, σκαιότατα περιφρόνησε και έγραψε «στα παληά του τα παπούτσια» την επιστολή των επισκόπων της Εκκλησίας της Ελλάδος που του ζητούσε εξηγήσεις για το προδοτικό κείμενο της Ραβένας, πώς μετά από αυτό ισχυρίζεται ότι τους εξουσιοδότησε και η Εκκλησία της Ελλάδος συνοδικώς για να συνεχίσουν τον διάλογο; Από πού την πήρε αυτήν την εγκριτική εξουσιοδότησι; Εδώ υπήρξε ένστασι, που την εξαφάνισε ο φίλος του ομοφυλοερωτιάρη Ιάκωβου Βαβανάτσου. Θέλει ο αδίστακτος να κάνη τον νταή και ετσιθελικά και δικτατορικά σαν άλλος πάπας, να επιβάλη το αιρετικό πιστεύω του και στους Ορθοδόξους. Δεν θα τα καταφέρη.