Ομολογία

Ο αδελφός μας Απόστολος Σταφύλης

μέσα στο φώς της αναστάσεως.

Είθε να απολαύη αιωνίως

το ανέσπερον φώς του Αναστάντος Χριστού.

ΚΡΑΥΓΗ ΕΚ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ
ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥ

Δημοσιεύω μία επιστολή του κοιμηθέντος αγωνιστού αδελφού μας Απόστολου Σταφύλη γιά να δήτε τους προβληματισμούς του αδελφού μας και την δυναμική αγωνιστικότητά του. Θα δημοσιεύσω και κάποια άλλα στοιχεία του μακαριστού αδελφού και μάλιστα όσα μέσα στο φορουμ Ορθοδοξία διαμείφθηκαν μεταξύ εμού και εκείνου αλλά και άλλων, γιά το καυτότατο ζήτημα της ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ.

Πρός τούς Γέροντας τού Αγίου "Ορους Εις "Αγιον "Ορος

Αγαπητοί Γέροντες, ευλογείτε,
Συγχωρήστε με γιά τό θάρρος μου να σας αποστείλω την επιστολή αυτή, αλλά σας παρακαλώ να τήν δεχτείτε μέ αγάπη και να μου απαντήσετε με διάκριση αλλά και ορθόδοξο λόγο.

Πήρα τήν απόφαση να σας γράψω, γιά να σας επισημάνω τό πνευματικό αδιέξοδο, που βρίσκομαι αυτή τήν στιγμή και άφορα τά τεκταινόμενα των συμπροσευχών, αλλά και της φιλοπαπικής διάθεσης των ιερέων και Αρχιερέων της Όρθόδοξης Εκκλησίας.
Πολλοί μιλούν ότι αυτή τήν στιγμή ή Εκκλησία μας έχει υποπέσει στήν αίρεση τού Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας. Πολλοί μιλούν ότι γίνονται συλλείτουργα και ότι υπάρχει κοινό ποτήριο ήδη.

Βέβαια γιά πολλά από τά παραπάνω δέν είμαι σίγουρος, διότι ακόμη ελπίζω ότι δέν έχει γίνει τόσο μεγάλη προδοσία, όμως μέ αυτά που είδα μέ τά μάτια μου άρχισα να νιώθω και να αισθάνομαι πώς όντως υπάρχει προδοσία της Μιας, Άγιας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Υπάρχουν βιβλία όπως τού κ. Αθανασιου Σακαρέλλου, πού μιλούν γιά ένωση από τό 1965. Τί να πώ, δέν ξέρω.

Πάντως γιά να μή περιαυτολογώ, εγώ δέν ξέρω εάν έγινε ή ένωση ή όχι αλλά μέ αυτά πού είδα στήν τηλεόραση μέ τόν πάπα και τόν Πατριάρχη, τις αγκαλιές, τά φιλιά και τά πολυχρόνια στόν πάπα απόρησα. Τόν αποκαλούσαν «αγιότατο» αλλά και «ευλογημένο Κυρίου», από τήν άλλη ή εξερχόμενη επιστολή τού Οικουμενικού Πατριαρχείου μέ αριθμ. Πρωτ. 1385/2005 (συνημμένη) πού αναφέρει «τάς επαγγελίας τού κοινού Ποτηριού» τί εννοεί; Έγώ ούτε θεολόγος είμαι, ούτε ιερέας, ούτε μοναχός, παρόλα αυτά μέ τήν απλή λογική νομίζω ότι εδώ ό Πατριάρχης εκδηλώνεται και αναφέρει αυτό πού επιθυμεί ή καρδιά του και ή ψυχή του, και εάν δέν κάνω λάθος, αυτό είναι τό κοινό ποτήριο.
Αγαπητοί και σεβαστοί Πατέρες, ή παρουσία Όρθοδόξων Ιερέων σέ συμβούλια αιρετικών, όπως είναι τό Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, και οι δήθεν θεολογικοί διάλογοι μέ αιρετικούς μέ προβληματίζουν. Τό παγκόσμιο συμβούλιο τών αιρετικών αποδέχεται τόν Σταυρικό θάνατο τού Κυρίου μας αλλά όχι και τήν Ανασταση Του. Πώς μπορούν και συμμετέχουν σέ αυτά τά συμβούλια; Αλλά εκεί γίνονται και άλλα έκτροπα, πού δέν αρμόζουν να αναφερθούν σέ αυτή τήν επιστολή αγάπης και ανησυχίας.

Μέ όλα αυτά, λοιπόν, πού είδα και όσο ασχολήθηκα εδώ και 1 (ένα) χρόνο περίπου μέ τις σύγχρονες αυτές αιρέσεις αλλά και τούς κανόνες τής Εκκλησίας (Αποστολικοί Κανόνες, Οικουμενικές Σύνοδοι και λόγια Άγιων Πατέρων), είμαι σέ μεγάλο πνευματικό αδιέξοδο.

Τό παλιό ημερολόγιο είναι σέ 20 παρατάξεις, τό νέο ημερολόγιο είναι σέ αφασία - κώμα, και από τό Άγιο Όρος πλέον δέν ακούγεται καμμία φωνή διαμαρτυρίας.
"Ετσι άφού μέ τις παρατάξεις τού παλιού δέν μπορώ «να βρώ άκρη», τό νέο ημερολόγιο επικροτεί τόν φιλοοικουμενισμό και στό Άγιο Όρος, μνημονεύουν απευθείας αυτόν πού φίλησε και αποκάλεσε τόν πά¬πα αγιότατο, τί να πώ;

Έάν ισχύει ή αλληλουχία τού μνημόσυνου (Ιερέας μνημονεύει τόν Επίσκοπο, ό Επίσκοπος τόν Αρχιεπίσκοπο, ό Αρχιεπίσκοπος τόν Πατριάρχη και ό Πατριάρχης τόν πάπα), τότε είναι όλοι αιρετικοί; θά μού πείτε ό Πατριάρχης δέν μνημόνευσε τόν πάπα, ναι αλλά να τόν αποκαλέσει Αγιότατο και Ευλογημένο Κυρίου; Οι αντιδράσεις σέ αυτό ήταν μηδαμινές, και πολύ λίγοι κατάλαβαν τί συμβαίνει αλλά και τί σημαίνει.

Όμως αυτοί πού κατάλαβαν θά κριθούν και αναλογα από τόν Κύ¬ριο, άφού γνωρίζουμε και δέν αντιδράσαμε, δέν θά είμαστε υπόλογοι; Ό Άγιος Ιωάννης τής Κροστάνδης έλεγε: «Οί αγιασμένοι άνθρωποι τού Θεού δέν θά πρόδιδαν τήν πίστη τους ούτε μέ μία λέξη», εμείς; Τί κάνουμε γιά να διατηρήσουμε τήν πίστη αναλλοίωτη;

Πώς είναι δυνατόν αυτόν πού ό Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός καταριέται και μας συστήνει να καταριόμαστε και έμεις, ό Πατριάρχης μας να τόν αποκαλεί Άγιο και Ευλογημένο;
"Εχουμε μερίδιο ευθύνης και εμείς, διότι θά κριθούμε γιά τις πράξεις πού κάναμε αλλά και γιά αυτές πού έπρεπε να κάνουμε αλλά δέν κάναμε.

Ξέρετε πολλοί θά μού πουν ότι είμαστε λίγοι και ό λόγος μας και οί θέσεις μας αδύνατες, όμως έτσι απάντησε και ό Μακρυγιάννης και απελευθέρωσε τήν Ελλάδα, «οί θέσεις μας μπορεί να είναι αδύνατες αλλά ό Θεός μας είναι μεγάλος».

Είμαι αμαρτωλός αγαπητοί Πατέρες μέ πάθη και αμαρτίες, αδιόρ¬θωτος και επιπόλαιος συναμα, αλλά περισσότερο από όλα φοβάμαι μήπως κριθώ ώς αιρετικός ή κριθώ μέ αυτούς, πού πρόδωσαν τήν πίστη στήν Μία, Άγια, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Τί λόγο θά δώσω τότε στό Ιερό Βήμα τού Κυρίου;

Σήμερα νιώθω ότι γιά τά γεγονότα πού συμβαίνουν έχω και εγώ ευθύνη διότι αποτελώ μέρος τού λαού τής Όρθόδοξης Εκκλησίας και δέν είμαι άμοιρος ευθυνών.

Ειλικρινα σας παρακαλώ να μού απαντήσετε, διότι ή επιστολή μου αυτή, είναι επιστολή αγάπης και ενδιαφέροντος, επιστολή ανησυχίας, αλλά και επιστολή παράκλησης γιά δραστηριότητα, αλλά και γιά να μέ βοηθήσετε να βρώ ποιό είναι τό σωστό μέ βάση τήν Όρθόδοξη πίστη γιά να πράξω. Αυτό μέ ενδιαφέρει τί πρέπει να κάνει ένας πραγματικός Χριστιανός Όρθόδοξος στήν συγκεκριμένη περίπτωση.

Σας ζητώ συγνώμη γιά τήν αναστάτωση, μά σας παρακαλώ γιά τήν Όρθόδοξη γνώμη. Τήν ευχή σας.

Μέ εκτίμηση

Απόστολος Η. Σταφυλής
Εκπαιδευτικός (Χημικός)