Ομολογία

ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον - ανελλιπώς και πάντοτε - Μεθυσμένο Αμέθυστο Ανάμεσα στα κείμενα του εκλεκτού επιστήμονος και σοφού καθηγητού μου στο Γυμνάσιο, Κωνσταντίνου Σιαμάκη (ιστοσελίδα Φιλόλογκους) βρήκα σαν κατάλληλη απάντησι που ζωγραφίζει τον Μεθυσμένο Αμέθυστο την μελέτη του : Οι μικρονοϊκοί άρρωστοι, την οποία παραθέτω αμέσως. ΟΙ ΜΙΚΡΟΝΟΪΚΟΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ

του Φιλολόγου-Θεολόγου κ. Κων. Σιαμάκη Ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισαν νὰ κυκλοφοροῦν οἱ ΜΕΛΕΤΕΣ (Ἰανουάριος 2008), ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ποὺ τὶς ζητοῦν συνεχῶς αὐξάνει, ἔχει αὐξηθῆ ὅσο δὲν περίμενα, καὶ σχεδὸν ὅλοι οἱ καινούργιοι, ποὺ γνώρισαν τὴν περιοδικὴ αὐτὴ ἔκδοσι ἀπὸ τὸ δεύτερο ἢ τὸ τρίτο τεῦχος, ἀναζήτησαν καὶ τὰ προηγούμενα. αὐτὸ μοῦ ἔδωσε χαρὰ καὶ θάρρος. ἔλαβα καὶ πολλὲς ἐπιστολὲς συγχαρητήριες κι εὐχαριστήριες. ἔλαβα ὅμως καὶ μιὰ μακροσκελῆ ἀντιρρητικὴ ἐπιστολὴ ἀπὸ ἄνθρωπο ποὺ φαίνεται ὅτι πάσχει. γραφόρροια; μᾶλλον. καὶ εἶναι κι ἀπειλητικός. γράφει ὅτι ἀπὸ τὰ διακοσμητικὰ καὶ καταληκτήρια σκαριφήματα ‘’μ̉ ἔχει καταλάβει ἐγκαίρως ποῦ τὸ πάω καὶ ποιοί κρύβονται ἀπὸ πίσω μου καὶ ποιῶν πράκτορας εἶμαι καὶ πόσο ὕπουλος εἶμαι’’ —φαίνεται πὼς ἔτσι ἀποδεικνύει καὶ τὸν ἑαυτό του πανέξυπνο—, ὅτι τὰ σκαριφήματά μου ‘’εἶναι μασονικὰ ἐμβλήματα’’, καὶ παρακάτω ‘’σιωνιστικὰ καὶ μασονικά’’, καὶ παρακάτω ‘’σατανικά’’, καὶ παρακάτω ‘’τῆς νέας τάξεως πραγμάτων’’, κλπ., καὶ κυρίως ὅτι αὐτὸς ἀναλαμβάνει ‘’νὰ ματαιώσῃ τὰ σχέδιά μου, ἐνημερώνοντας ἐγκαίρως ὅσο μπορεῖ περισσότερο κόσμο, ἐξηγώντας τους τί σημαίνουν’’ τὰ σκαριφήματά μου, καὶ ἄλλες τέτοιες βλακεῖες. δὲν τὸ κρύβω ὅτι δοκίμασα κάποια ἔκπληξι. ἤμουν ἀπροετοίμαστος στὸ νὰ χωνέψω ὅτι ὑπάρχει ἄνθρωπος τέτοιος. φαίνεται δὲ καὶ ἔντονα θρῆσκος. Παρ̉ ὅλον ὅτι ντρέπομαι ποὺ ἀπαντῶ σὲ τέτοιου εἴδους βλακεῖες, ὅμως θ̉ ἀπαντήσω γιὰ τὰ τέσσερα αὐτὰ σκαριφήματα τὰ ὁποῖα τὸν ἐρέθισαν. Γιὰ τὸ πρῶτο ἀπάντησα καὶ παλιότερα στὴν τηλεοπτικὴ ἐκπομπή μου ‘’Ἀρχαιογνωσία’’, τῆς ὁποίας εἶναι σῆμα, ὅταν κάποιος ἐπιθετικὸς ἀκροατὴς μὲ ῥώτησε τηλεφωνικῶς δημοσίᾳ (‘’στὸν ἀέρα’’) ‘’Γιατί ἔχω σῆμα τῆς ἐκπομπῆς μου αὐτὸ τὸ ὕποπτο σκίτσο, κι ἂν εἶμαι τίμιος, ν̉ ἀπαντήσω ἐδῶ καὶ τώρα τί σημαίνει’’. τοῦ ἀπάντησα ὅτι τὸ σκαρίφημα αὐτὸ τὸ βρῆκα καὶ τὸ διάλεξα ἀπὸ πολλὰ τὸ 1988, ὅταν θέλησα νὰ βρῶ ἕνα διακοσμητικὸ ἀνθέμιο γιὰ τὰ βιβλία μου, καὶ τὸ χρησιμοποίησα γιὰ πρώτη φορὰ τότε στὰ βιβλία μου Ἀλφάβητο καὶ Γραφικά, κι ἔπειτα καὶ σὲ ἄλλα˙ κι ὅτι εἶναι ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ἀκροκέραμο, στυλιζαρισμένο βέβαια, τὸ ὁποῖο ἀνευρίσκεται χρωστικὸ σὲ ἀγγειογραφίες καὶ ἄλλες διακοσμήσεις καὶ χαρακτικὸ σὲ παραστάσεις ἐπὶ μαρμάρων καὶ μετάλλων. στὴν ἀρχαιότητα, ὅπως καὶ σήμερα, χρησιμοποιοῦσαν διακοσμητικὰ ἀκροκέραμα στὶς κορυφὲς καὶ στὶς τέσσερες γωνίες στεγῶν καὶ στὶς κορυφὲς τῶν τριγώνων ἀετωμάτων, καὶ συχνότερα αὐτό. παριστάνει δὲ τὸ κογχύλι κτένα, ποὺ λέγεται ἔτσι μέχρι καὶ σήμερα˙ κτεὶς στὴν ἀρχαία καὶ χτένι στὴ σημερινὴ ἑλληνική. καὶ στὴ λατινικὴ ἐπίσης λέγεται pecten (=κτείς, χτένι). Τὸ δεύτερο σκαρίφημα εἶναι ἕνα ἁπλὸ γεωμετρικὸ σχῆμα δικῆς μου ἐπινοήσεως, ποὺ τὸ χρησιμοποίησα γιὰ πρώτη φορὰ πάλι τὸ 1988 στὸ Λεξικό μου τῆς Καινῆς Διαθήκης. Τ ̉ ἄλλα δύο σκίτσα, ἁπλᾶ ἐπίσης, ποὺ τὰ σχεδίασα πάλι ὁ ἴδιος, μιλοῦν ἀπὸ μόνα τους τί εἶναι, διότι εἶναι ἐνεπίγραφα. τὸ τρίτο εἶναι σφραγίδα ποὺ λέει ὅτι τὰ τρία κύρια γνωρίσματα τῆς ἐπιστήμης εἶναι ἡ ἀκρίβεια ἡ πληρότης καὶ ἡ σαφήνεια, τὸ δὲ τέταρτο εἶναι, ὅπως γράφει ἐπάνω του, δόναξ (=κάλαμος), δηλαδὴ γιὰ τὴν περίπτωσί μου πέννα, ὄνομα πρόσφορο γιὰ ἔμβλημα συγγραφικὸ κι ἐκδοτικό˙ καὶ εἶναι λέξι ἀρχαία καὶ γνήσια ἑλληνική, καὶ ὄχι ‘’ξενική’’, ὅπως μοῦ γράφει ὁ ἄρρωστος ἐπικριτής μου καὶ μ̉ ἐλέγχει καὶ γιὰ ξενομανία, προφανῶς διότι εἶναι ἀγράμματος, κι ἔπρεπε μόνο ν̉ ἀκούῃ νὰ διαβάζῃ καὶ νὰ διδάσκεται, κι ὄχι νὰ μιλάῃ νὰ γράφῃ καὶ νὰ κάνῃ τὸν ἐλεγκτὴ καὶ τὸ δάσκαλο˙ ἔπρεπε πρῶτα νὰ ἐλέγξῃ αὐτὸ τὸ κόμπλεξ ποὺ ἔχει˙ τὸ φθονερό. Ἕνας σοβαρότερος λόγος ποὺ ἀπαντῶ εἶναι ὅτι ἀηδιάζω ποὺ βλέπω πολλοὺς ‘’Χριστιανούς’’, μᾶλλον θρησκομανεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀσχολοῦνται μὲ τέτοιες σαχλαμάρες κι ἔχουν γίνει στὴν ἐκκλησία γάγγραινα. εἶναι οἱ γνωστοὶ γαυγιστάριοι τοῦ 666 καὶ ἀντιχριστολόγοι. τὸ ἕνα τοὺς φαίνεται μασονικό, τὸ ἄλλο σιωνιστικό, τὸ ἄλλο σατανικό, καὶ μόνο ἡ γελοία μικρόνοιά τους καὶ ἡ ἀρρωστημένη κι ἀλαζονικὴ βλακεία τους δὲν τοὺς φαίνεται κακό. κι αὐτοὶ εἶναι ἀπὸ τὰ χειρότερα ῥυπογόνα σκουπίδια στὴν ἐκκλησία. Μιὰ φορὰ ἕνας γαυγιστάριος τοῦ 666 μοῦ ἔδειξε ἕνα χαρτονόμισμα, νομίζω πεντακοσιάρικο, ποὺ ‘’εἶχε ἐπάνω του ὁλοφάνερα ἕνα 666’’. ὅταν τὸ ἔψαξα καὶ δὲν εἶδα τίποτε τέτοιο, μοῦ ἔδειξε ἕναν πολὺ μικρὸ ὀδοντωτὸ τροχὸ μὲ τὰ δόντια του κεκλιμένα δεξιόστροφα . κι ὅταν τοῦ εἶπα ‘’Μὰ αὐτὸ δὲν εἶναι 666 οὔτε κἂν ἀριθμός’’, μοῦ ἀπάντησε˙ ‘’Ναί, ἀλλ̉ ἂν τοῦ σπάσουμε τ̉ ἄλλα δόντια κι ἀφήσουμε μόνο τρία συνεχόμενα, τότε τὸ κάθε δόντι μαζὶ μὲ τὸν κεντρικὸ κύκλο σχηματίζει ἕνα 6, καὶ τὰ τρία μαζὶ δόντια μὲ κοινὸ σῶμα τὸ στρόγγυλο κάνουν 666’’! τοῦ ξαναλέω˙ ‘’Μὰ δὲν ἔγραφαν ἔτσι τότε τὸ 666. δὲν εἶχαν τέτοιους ἀριθμοὺς μὲ στρόγγυλο καὶ κέρατο’’. μοῦ λέει˙ ‘’Προφητεύονται τὰ ψηφία ποὺ χρησιμοποιοῦμε τώρα’’! Κάποτε ποὺ περιεργαζόμουν τὰ μουσεῖα τῶν Μυκηνῶν (Ἄργους) καὶ τῆς Τίρυνθος (Ναυπλίου) μέσα στὴν ἴδια μέρα, ἕνας τέτοιος τύπος, ὅταν εἶδε μαύρους ἀγκυλωτοὺς σταυροὺς σὲ ἀγγεῖα τῆς γεωμετρικῆς ἐποχῆς (1200 - 600 π.Χ.) ἄρχισε νὰ βρίζῃ τοὺς ναζιστὰς Γερμανούς, ‘’ποὺ δὲν σεβάστηκαν κατὰ τὴν κατοχὴ οὔτε τ̉ ἀρχαῖα μας, καὶ τόλμησαν κι ἔβαλαν τὸ ναζιστικό τους ἔμβλημα κι ἐπάνω σ̉ αὐτά’’! Ἕνας ἄλλος, ποὺ φοροῦσε γιὰ φυλαχτὸ ἕνα σωληνωτὸ σταυρουδάκι γεμιστὸ μὲ παϊσιόχωμα, εἶχε ἀρραβωνιαστῆ μιὰ ἁγνὴ ταπεινόφρονα νοικοκυρὰ καὶ πανόμορφη κοπέλλα, καὶ δέκα μέρες μετὰ τὸν ἀρραβῶνα τὴ χώρισε ἀμετάκλητα, ἐπειδὴ εἶδε τὸ δεκατριάχρονο ἀδερφό της νὰ γράφῃ ἐπάνω στὸ χιόνι μιὰ πεντάλφα (), τὴν ὁποία τώρα οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν στὴν ἐθνική τους σημαία καὶ τὴ λένε ‘’ἄστρο τοῦ Δαυΐδ’’, καὶ ταράχτηκε. ἄρχισε νὰ λέῃ στὴ μνηστή του καὶ στοὺς πεθερούς του ‘’Τί ἄνθρωποι εἶστε;’’ καὶ ‘’Δὲν σᾶς ἤξερα’’ καὶ ‘’Μὲ ποιούς ἔμπλεξα!’’ καὶ ‘’Ποῦ ἐκπαιδεύτηκε ὁ γιός σας νὰ γράφῃ αὐτὸ τὸ σατανικὸ σημεῖο;’’ καὶ ‘’Ποιοί σᾶς μύησαν στὸ σατανισμό;’’ καὶ ἄλλες τέτοιες ψυχασθενικὲς βλακεῖες, καὶ δὲν πείθονταν μὲ τίποτε ὅτι τὸ παιδὶ χωρὶς καμμιὰ πονηριὰ ἔγραφε ἕνα ἁπλὸ σκίτσο, ποὺ εἶδε νὰ γράφουν οἱ συμμαθηταί του. ὁ βλάκας χώρισε τὴ μνηστή του γι̉ αὐτὸ τὸ λόγο! ‘’Γιὰ νὰ μὴ μολυνθῇ μὲ τὴν κατάρα αὐτῶν τῶν ὑπόπτων’’! τὸ μικρὸ παιδί, ποὺ θεώρησε τὸν ἑαυτό του ἔνοχο γιὰ τὴ διάλυσι τοῦ ἀρραβῶνος τῆς ἀδερφῆς του, ἔκλαιγε ἀπαρηγόρητο, ἀλλ̉ ὁ παϊσιανὸς ‘’Δὲν ἤθελε νὰ ἔχῃ καμμία σχέσι μὲ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ σατανᾶ’’! τὸν παρακαλοῦσαν, τοῦ ἔδιναν ἐξηγήσεις, ἔδειχναν τὴν ἀθῴα κατάπληξί τους μὲ κάθε τρόπο, ἀποδείκνυαν τὴν ἀθωότητά τους, ἀλλ̉ ὁ μανιακὸς βλάκας τίποτε. καὶ ἦταν καὶ πτυχιοῦχος τοῦ πανεπιστημίου ὁ ἠλίθιος! ὅταν μετὰ καιρὸ οἱ γονεῖς τῆς κοπέλλας καὶ ἡ ἴδια μοῦ τὰ εἶπαν ὅλ̉ αὐτὰ πολὺ στενοχωρημένοι, κι ὅτι ὁ βλάκας ἀρραβωνιάστηκε ἄλλη, κι ὅτι τὸ πρόβλημά τους δὲν ἔχει πιὰ καμμία λύσι, τοὺς εἶπα˙ ‘’Μὴ στενοχωριέστε καθόλου, αὐτὸ δὲν εἶναι πρόβλημα, εἶναι λύσι προβλήματος. ἐπειδὴ σᾶς ἀγαπάει ὁ θεὸς ἰδιαίτερα, ἀπομάκρυνε τὸν ψυχοπαθῆ ἀπὸ τὸ ἀθῷο παιδί σας, χωρὶς δική σας ὑπαιτιότητα, ἀφήνοντας νὰ ἐκδηλωθῇ ἡ ἀρρώστια του καὶ νὰ δράσῃ πολὺ σωτήρια. πρόβλημα θὰ εἴχατε καὶ σεῖς καὶ κυρίως ἡ κοπέλλα σ̉ ὅλη τὴ ζωή της, ἂν δὲν συνέβαινε αὐτὸ μὲ τὴν πεντάλφα στὸ χιόνι. ὁ θεὸς φώτισε τὸ παιδὶ νὰ τὴ γράψῃ, γιὰ νὰ σωθῇ ἡ ἀδερφή του ἀπὸ ἕναν ὕπουλα τρελλό. πῶς θὰ τὸν ἄντεχε μιὰ ζωὴ μὲ τὴν ψυχασθένειά του καὶ μὲ τὰ ψυχασθενῆ παιδιὰ ποὺ θὰ τῆς ἔσπερνε; κλάψτε γιὰ τὴν ἄλλη κοπέλλα’’. Καὶ στὴ συνέχεια τοὺς εἶπα γιὰ ἕναν ἄλλο τέτοιο παλαβό, ποὺ ἤξερα, ὁ ὁποῖος τὴ χτίκιασε τὴ γυναῖκα του μιὰ ζωὴ μὲ τὶς παλαβομάρες του. καὶ πέντε λεπτὰ ἂν ἔβγαινε ἀπὸ τὸ σπίτι, γιὰ νὰ πετάξῃ τὰ σκουπίδια, ὅταν ἐπέστρεφε μέσα, ἔψαχνε ὅλα τὰ ντουλάπια καὶ τὰ κοφίνια καὶ κάτω ἀπὸ τὰ κρεβάτια, γιὰ νὰ δῇ ἂν ἐκεῖ ἔκρυψε ἡ γυναίκα του τὸ μοιχὸ ἐραστή της! κι αὐτὸ γινόταν μέχρι τὰ 75 χρόνια τῆς γυναικός του, ὅταν ἐκείνη πέθανε, κι ἐκεῖνος ἦταν 80 ἐτῶν. μιὰ φορὰ ἔψαξε γιὰ τὸν ἐραστὴ καὶ κάτω ἀπὸ ἕναν τενεκὲ ποὺ ἦταν τοποθετημένος μπρούμυτα. καὶ ἡ καημένη ἡ γυναίκα του ξέσπασε˙ ‘’Ἒ δὲν χωράει ὁ ἐραστὴς καὶ σ̉ ἕναν τενεκέ, ἄνθρωπέ μου! τρελλάθηκες; ἢ θὰ μὲ τρελλάνῃς;’’. ὅταν στὰ 75 της ἡ γυναίκα πέθαινε ἀπὸ καρκῖνο, σὲ μιὰ στιγμὴ ποὺ ἤμασταν μόνοι στὸ νοσοκομεῖο, μοῦ εἶπε κλαίγοντας˙ ‘’Δὲν μὲ πειράζει καθόλου ποὺ πεθαίνω ἀπὸ καρκῖνο, καὶ πονάω τόσο πολύ. ἡ ζωή μου ἦταν φαρμακωμένη ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ παντρεύτηκα. ἔτσι κι ἔτσι. ἂς ἦταν νὰ ζήσω μία μέρα χωρὶς τὴ γκρίνια τῆς καχυποψίας του. ὅλη τὴν ὥρα ἐξέταζε ἂν τὰ παιδιά μας τοῦ μοιάζουν! ποὺ νὰ μὴν τοῦ ἔμοιαζε οὔτε ἕνα στὰ μυαλά! μ̉ ἔφαγε τὰ συκώτια μιὰ ζωή. εὐτυχῶς πεθαίνω ἐπὶ τέλους, νὰ ἡσυχάσω. δὲν ἀντέχω ἄλλο’’. ἔμεινα ἐμβρόντητος. τέτοιος ἦταν κι ἐκεῖνος ὁ παϊσιανός˙ παντοῦ μασονία καὶ σιωνισμὸ καὶ τὸ σατανᾶ καὶ τὸ 666 ἔβλεπε. συνεχῶς ‘’ἀγωνιζόταν νὰ κρατήσῃ τὸν ἑαυτό του καθαρὸ ἀπὸ τέτοια σατανικὰ πράγματα’’ ὁ δαιμονισμένος ψυχοπαθής. Καὶ εἶναι ἀρκετὰ μεγάλο, ἀπαράδεκτα μεγάλο, τὸ ποσοστὸ τῶν ‘’Χριστιανῶν’’ ποὺ ἀσχολοῦνται μ̉ αὐτά, ἢ ἀκριβέστερα πάσχουν ἀπ̉ αὐτὴ τὴν ἀρρώστια. ὅλοι στὴν ἐκκλησία μαζεύτηκαν, ἐκτοπίζοντας τοὺς ὁμαλούς. σὲ πόσους ἔχω πῆ ὅτι τὴν πεντάλφα οἱ Ἑβραῖοι τὴν πῆραν, ἔτσι ἁπλῶς γιὰ νἄχουν κι αὐτοὶ ἕνα ἔμβλημα, κι ὅτι πολὺ πιὸ μπροστὰ τὴ συναντοῦμε σὲ βυζαντινὰ χριστιανικὰ μνημεῖα καὶ σὲ βιβλία καὶ σὲ ναοὺς ὡς διακοσμητικὸ σκαρίφημα καὶ στὸ καθολικὸν ( = κεντρικὸ ναὸ) τῆς μονῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, κλπ.! τὴν ἔχω δῆ τὴν πεντάλφα πολλὲς φορὲς καὶ σὲ ἀρχαῖα χειρόγραφα, περγαμηνὰ καὶ χάρτινα, γραμμένη στὰ περιθώρια καὶ σὲ κενὰ σελίδων καὶ σὲ ἐσώφυλλα, καὶ μιὰ φορὰ εἶχε γραμμένη δίπλα τὴ λέξι μονοκονδυλία. καὶ πράγματι ἡ πεντάλφα εἶναι μονοκονδυλιά, σκαρίφημα δηλαδὴ ποὺ γράφεται μονοκοπανιά, χωρὶς νὰ σηκώσῃς καθόλου τὴν πέννα ἀπὸ τὸ χαρτὶ καὶ χωρὶς νὰ τὴν περπατή- σῃς δεύτερη φορὰ πάνω στὴν ἴδια γραμμή. πάντοτε μεταγενέστερο τὸ σκαρίφημα αὐτὸ ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ χειρογράφου, δείχνει ὅτι τὸ ἔγραφαν ἀναγνῶστες τοῦ βιβλίου παίζοντας καὶ μουντζουρώνοντας, ὅπως πολλὰ παιδιὰ τοῦ σχολείου τὰ βιβλία τους. κι οἱ ἄρρωστοι βλᾶκες ἀμετάπειστοι. βλέπουν σατανᾶ, μασονία, σιωνισμό, σατανικὲς καὶ μαγικὲς ἐνέργειες! θεέ μου, τί δαιμονισμὸς καὶ τί ψυχοπάθεια! Σὲ τέτοια πλήθη βλακῶν ἀπευθύνονται διάφοροι ἀπατεῶνες, ὅταν γράφουν βιβλιαράκια καὶ φυλλάδες μὲ τέτοιες βλακεῖες, καὶ γιὰ ‘’τὸν ἀντίχριστο ἀπὸ τὴ φυλὴ Δὰν’’ καὶ γιὰ ‘’τὸ 666’’, κλπ. κλπ., καὶ ξέρω δύο τέτοιους ποὺ ἔτσι πλούτησαν πλούτη ἀπίστευτα. πολλὲς φορὲς προβληματίστηκα γιατί τόσοι βλᾶκες μαζεύτηκαν στὸ Χριστιανισμό; τὴ Χριστιανικὴ πίστι τὴν κατάντησαν θρησκοληψία καὶ δεισιδαιμονία, καὶ τὴ σιχάθηκαν οἱ πλεῖστοι σοβαροὶ ἄνθρωποι κι ἀπομακρύνθηκαν ἀπ̉ αὐτή, καὶ γέμισαν τὶς θέσεις των πλήθη μικρονοϊκῶν καὶ ψυχικὰ ἀρρώστων, κι ἀκολούθησαν δασκάλους ἀπατεῶνες κι ἀργυρολόγους, οἱ ὁποῖοι ἔκτισαν ‘’μοναστήρια’’ - ἀνάκτορα, καὶ τὰ καλλιεργοῦν αὐτά, καὶ μετέβαλαν τὸ χῶρο τῶν ἁγίων σὲ φρενοκομεῖο. τοὺς σιχαίνομαι αὐτοὺς τοὺς μικρονοϊκούς. Ποτέ μου δὲν περιφρονῶ ἕναν ἄνθρωπο, ἐπειδὴ εἶναι ἀγράμματος ἢ ἐπειδὴ δὲν εἶναι ἔξυπνος. διότι κι ἀνάμεσα σὲ τέτοιες ἁπλὲς ψυχὲς ὑπάρχουν πολλὲς φορὲς ἐκλεκτὰ πρόσωπα ὑψηλῆς πνευματικῆς ἀξίας. σιχαίνομαι ὅμως τὸ βλᾶκα, ὅταν κάνῃ τὸ δάσκαλο καὶ τὸν ἐλεγκτή, ἐνῷ ὀφείλει μόνο ν̉ ἀκούῃ. δείχνει πολλὴ ἀλαζονεία. ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ἀλαζονεία βέβαια εἶναι πάντοτε σιχαμερή, ἀλλ̉ ὅταν ἑδράζῃ στὸ βλᾶκα παραεῖναι σιχαμερή. ὁ ἔξυπνος κι ἐγγράμματος ἔχει τὰ προσόντα του αὐτὰ καὶ ὡς ἰσχυρὸ πειρασμὸ γιὰ νὰ ὑπερηφανευθῇ. ὁ βλάκας τί πειρασμὸ ἔχει, ὅταν ἀλαζονεύεται; εἶναι σὰν τὸν κίναιδο˙ πολὺ πιὸ σιχαμερός. μοῦ θυμίζει τὴ φράσι τοῦ ἀρχαίου ποὺ εἶπε˙ Τρία εἴδη ἐμίσησεν ἡ ψυχή μου˙ πλούσιον ψεύστην γέροντα μοιχὸν καὶ πτωχὸν ὑπερήφανον. ἡ ἀλαζονεία τῶν μικρονοϊκῶν ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία τοῦ νοήμονος διαφέρει ὅσο ὁ κιναιδισμὸς ἀπὸ τὴν πορνεία. εἶναι πολὺ ἀνώμαλη, διότι εἶναι χωρὶς φυσικὸ πειρασμό. Ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα ποὺ ἔχουν νὰ διορθώσουν οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὰ κατ̉ αὐτοὺς εἶναι νὰ σταματήσουν μερικοὶ νὰ εἶναι βλᾶκες καὶ ψυχοπαθεῖς αὐτοῦ τοῦ εἴδους. ὅταν εἶναι νοητικῶς καὶ μορφωτικῶς ὀλίγοι, ν̉ ἀκοῦν καὶ νὰ διαβάζουν˙ νὰ μὴ μιλοῦν καὶ γράφουν κι ἐλέγχουν καὶ κάνουν τὸ δάσκαλο. βλέπουν παντοῦ τὸ σατανᾶ, ἐπειδὴ τὸν ἔχουν μέσα τους. μαγάρισαν τὴ Χριστιανωσύνη καὶ τὴν ἔκαναν ἀποκρουστικὴ στοὺς σωστοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν ἐγωπαθῆ βλακεία τους καὶ τὴν ἀρρωστημένη μικρόνοιά τους, τὴν ἔκαναν λέσχη ψυχοπαθῶν. αὐτὸ θέλω νὰ πῶ ἐν τέλει. γι̉ αὐτὸ ἀπάντησα σ̉ αὐτὲς τὶς σαχλαμάρες γιὰ τὰ τέσσερα σκαριφήματά μου, γι̉ αὐτὸ ἔγραψα τὸ παρόν. ὄχι γιατὶ μοῦ ἀντιμίλησε ἕνας ἀνόητος. μοῦ ἀντιμίλησαν στὴ ζωή μου περισσότεροι καὶ σπουδαιότεροι ἄνθρωποι, καὶ δὲν μ̉ ἔνοιαξε. δὲν θὰ ἵδρωνε τὸ αὐτί μου γιὰ ἕναν τέτοιο˙ ἀλλὰ πῆρα τὴν ἀφορμὴ νὰ κάνω τὶς παρατηρήσεις ποὺ ἔκανα. κτείς -χτένι -pecten Μελέτες 5 (2008)