Όσιος Χριστόφορος Παπουλάκος: Τ’ άθεα γράμματα υφαίνουν το σάβανο του Γένους

 

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Από το εξαιρετικό βιβλίο «Παπουλάκος, ο Άγιος της Πελοποννήσου» (ό.π, σελ. 38, 39, 40 και 41) αξίζει να μεταφέρουμε τα κυριότερα αποσπάσματα της πολύ ενδιαφέρουσας διδαχής του Οσίου Χριστοφόρου «περί των αθέων γραμμάτων», σκοπός της οποίας ήταν η προστασία της Ορθόδοξης Πίστης και διδασκαλίας από τις αθεϊστικές αντιλήψεις των μορφωμένων της εποχής του.

Παραθέτουμε τα σημαντικότερα σημεία της θεοφώτιστης διδαχής του Παπουλάκου, παρακαλώντας τον αγαθό γέροντα, και πλέον Άγιο της Εκκλησίας μας, να καθαρίσει τις τσίμπλες από «τα μάτια της ψυχής μας», προκειμένου να αντιληφθούμε, έστω και την ύστατη ώρα, ότι το Νεοελληνικό Κράτος οικοδομήθηκε εξαρχής επί σαθρών πνευματικών θεμελίων, και όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε (όμως μυστικά το ομολογούμε) πρέπει να το γκρεμίσουμε και να το ξανακτίσουμε από την αρχή (build back better), αλλά αυτή τη φορά θεμελιωμένο πάνω στην στέρεη βάση της Ελληνορθόδοξης Παιδείας και Παράδοσης, που διαπλάθει Αγίους και Ήρωες.

«Χριστιανοί, είμαι το ίδιο αμαρτωλός σαν και εσάς και κανένας δεν είναι άγιος. Τα κρίματά μας ξεπερνάνε και την άμμο της θάλασσας και ούτε καν υποψιαζόμαστε κάθε φορά που κολασθούμε. Για τούτο ένας δρόμος μας μένει προς τη σωτηρία: Ο Λόγος του Χριστού.Τα Ευαγγέλια, οι ψαλμοί το οχτωήχι. Σε ετούτα τα βιβλία είναι μαζεμένη όλη η σοφία του κόσμου, όλη η αλάθευτη γνώση, και αυτά μονάχα μπορούν να αποκριθούν στον άνθρωπο που ρωτά και που διψά να μάθει. Έξω από αυτά, γνώση και αλήθεια δεν υπάρχουν. Να τα μάθετε λοιπόν γράμματα τα παιδιά σας, αλλά να τα μάθετε γράμματα του Θεού και όχι γράμματα του διαβόλου. Υπάρχουν δύο λογιών γράμματα αδέλφια μου τα θεοτικά γράμματα και τα άθεα γράμματα.Τ’ άθεα γράμματα παραμέρισαν τους αγίους και τους αγωνιστές και βάλανε στο κεφάλι του έθνους ξένους και άπιστους γραμματισμένους, που πάνε να νοθέψουν την ζωή μας.

Τ’ άθεα γράμματα είναι η ρίζα κάθε συμφοράς, χριστιανοί μου... Σε αυτά έχουν θεμελιωθεί όλου του κόσμου οι συμφορές... Αυτά πασχίζουν να σβήσουν από τα μάτια μας την άγια όψη του Χριστού μας και αυτά μας μαθαίνουνε πως χρεία μας είναι το μίσος και ο φθόνος και όχι η αγάπη και η ελεημοσύνη. Μιλούνια άνθρωποι πλανήθηκαν απ’ αυτήν την ξεγελάστρα μάθηση, και ακούμπησαν επάνω της  για να κοιμηθούν ξέγνοιαστοι. Δεν τα κατάφεραν όμως. Τους ξύπνησαν τα ουρλιάσματα του πολέμου και του αφανισμού. Το τέλος και το δικό τους και των παιδιών τους και των παιδιών των παιδιών τους στάθηκε πιο φοβερό. Τέτοια γνώση είναι καρπός της περηφάνειας που είναι το πιο θανάσιμο κρίμα, είναι το ψήλωμα του νου, είναι κατάρα Θεού,  που στέλνει ολόισια στην κόλαση και θα μεταλλάξει και τούτη τη γη σε κόλαση.

Τ’ άθεα  γράμματα κόψανε το δρόμο του έθνους και το εμποδίζουν να χαρεί τη λευτεριά του. Είναι ντροπή μας ένα γένος που με το αίμα του πύργωσε την λευτεριά, που περπάτησε την δύσκολη ανηφοριά, να παραδεχθεί πως δεν μπορεί να περπατήσει στον ίσιο δρόμο και ότι δεν ξέρουμε εμείς να συγυρίσουμε το σπίτι που με το αίμα μας λευτερώσαμε, αλλά ξέρουν να το συγυρίσουν εκείνοι που δεν πολέμησαν, εκείνοι που δεν πίστεψαν στον αγώνα, εκείνοι  που πάνε να μας αποκόψουν από το Χριστό και πασχίζουν να μας ρίξουν στην σκλαβιά άλλων  αφεντάδων,που είναι πιο δαιμονισμένοι από τους Τούρκους. Γιατί και εκείνα που σεβάστηκε ο Τούρκος, τ’ άθεα γράμματα τα πετάνε και πάνε να τα ξεριζώσουν. Αφανίζουν Μοναστήρια, πομπεύουν  τους καλόγερους και τις καλόγριες, κλέβουν τ’ άγια δισκοπότηρα και τα πουλάνε για ασήμι που θα στολίσει τις βρωμογυναίκες. Αρπάζουν τ’ άγια των αγίων και τα βάζουν κάτω από το πόδια της εξουσίας τους. Τ’ άθεα γράμματα υφαίνουν το σάβανο του γένους.

Σφαλίστε το στόμα του αντίχριστου και σπρώξτε τα παιδιά σας στη μάθηση του λόγου του Θεού.Μάθετέ τους τα αγιοτικά γράμματα, για να δει ο τόπος την αληθινή προκοπή και να χαρεί τη λευτεριά του. Διαφορετικά μαύρες μέρες θα ξημερώσουν και δρολάπια και αρρώστιες και συμφορές και το χυμένο αίμα θα βάψει πάλι τις πολιτείες και τα χωριά,τα βουνά και τους κάμπους και τα πέλαγα».

Συμπληρώνοντας την πιο πάνω σκέψη μου, οφείλω να επισημάνω ότι η ιδέα της εκθεμελίωσης του σημερινού ανθελληνικού κράτους δεν πρέπει να προκαλεί τρόμο, επειδή ένα τέτοιο κράτος, αν συνεχίσει να υφίσταται για άλλα δέκα χρόνια, θα μετασχηματίσει με μαθηματική ακρίβεια τον ελληνικό λαό σε ένα αδρανοποιημένο χυλό ιδιωτών-καταναλωτών, που θα έχει απολέσει οριστικά και αμετάκλητα την εθνική του ιδιοπροσωπία και την ορθόδοξη ταυτότητά του. Αν επαληθευτεί η πιο πάνω δυσοίωνη (αλλά απολύτως εύλογη) πρόβλεψη, θα σηματοδοτήσει την εξαφάνιση του Έθνους των Ελλήνων ως ενεργού ιστορικού υποκειμένου, γεγονός που οφείλει να προκαλεί τρόμο και ανησυχία σε κάθε νουνεχή πολίτη αυτής της χώρας.

Ο φωτισμένος Ιεράρχης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1880-1956) Επίσκοπος Αχρίδος, επιχειρώντας να παρηγορήσει τους ομοεθνείς του για την καταστροφή του δικού τους κράτους, συμβούλευε τον σερβικό λαό με τα ακόλουθα λόγια, που «ταιριάζουν γάντι» και στην ελληνική περίπτωση:

«Καταστροφή του κράτους ή καταστροφή του λαού; Ο Θεός χάλασε αυτό που άξιζε λιγότερο. Χάθηκε το κράτος, έμεινε ο λαός. Γιατί όσο υπάρχει ο νοικοκύρης θα υπάρχει και το σπίτι. Αν χαθεί ο νοικοκύρης, ποιος θα ξανακτίσει το χαλασμένο σπίτι;» (Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Αχρίδος, «Μέσα από το Παράθυρο της Φυλακής. Μηνύματα στον λαό», Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 27).

Η κρατική εξουσία μισεί θανάσιμα την αποκάλυψη της αλήθειας και κάνει τα πάντα για να την κρατήσει στο σκοτάδι, και ως εκ τούτου κάθε ελεύθερη και αδέσμευτη φωνή που ξεσκεπάζει τις ραδιουργίες, τις πλεκτάνες, τα ψεύδη και τις αυθαιρεσίες της συγκεντρώνει μοιραία τους απαξιωτικούς και περιφρονητικούς χαρακτηρισμούς των εκπροσώπων του φαύλου πολιτικού συστήματος. Αν ζούσε σήμερα ο Παπουλάκος, δεν θα γλύτωνε από τα δηλητηριώδη βέλη της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, που θα τον στόλιζε με τα κοσμητικά επίθετα του ψεκασμένου, του συνωμοσιολόγου, του ακροδεξιού και του αμόρφωτου, ενώ στην εποχή του ο ταπεινός καλόγερος της Πελοποννήσου ήταν ο «ρασοφόρος αγύρτης» και ο «πλέον επικίνδυνος οχλαγωγός, εις βάρος του οποίου πρέπει να ληφθούν τα ενδεδειγμένα μέτρα».

Συνεπώς, βλέπουμε ότι, όσα χρόνια και αν περάσουν, το πρόσωπο της ανάλγητης και διεφθαρμένης εξουσίας παραμένει πάντοτε το ίδιο, σκοτεινό και αποκρουστικό, αφού μεταχειρίζεται αιώνες τώρα την προσφιλή της μέθοδο για την εξουδετέρωση των αντιπάλων της, δηλαδή την απαξίωση, την κοινωνική και επαγγελματική περιθωριοποίηση, και τέλος την απειλή λήψης ποινικών και διοικητικών μέτρων εναντίον τους.

Ο άσημος και ταπεινός Γέροντας Παπουλάκος είχε κατανοήσει από πολύ νωρίς ότι το πολιτικό σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα είναι άθλιο, διεφθαρμένο και ξενόδουλο, ενώ οι εκπρόσωποί του αποτελούν αξιοθρήνητες μαριονέτες, που υλοποιούν πειθήνια τις αποφάσεις των εγχώριων και ξένων κύκλων εξουσίας, ζημιώνοντας τα συμφέροντα του ελληνικού Έθνους και Λαού. Ο αγαθός καλόγερος προσπαθούσε να αφυπνίσει τον πιστό λαό να μην στηρίζει τις ελπίδες του στην κρατική εξουσία, νουθετώντας τους ακροατές του με τα ακόλουθα λόγια:

«Ο Θεός δεν αφήνει τους πιστούς Του, και από εκεί που δεν προσμένετε και την ώρα που δεν καρτερείτε, θα σας φανερωθούν οι Άγγελοι της σωτηρίας. Δείξτε όση παληκαριά δείξανε οι πατεράδες σας στον Τούρκο, γιατί οι Λουθηροκαλβίνοι και η κριματισμένη Αγγλία και τα όργανά τους, που κρατούν στην πατρίδα μας τα κλειδιά της εξουσίας είναι πιο άπιστοι κι απ’ τον Ιμπραήμ και απ’ τον Αλή Πασά. (Από το βιβλίο «Παπουλάκος, ο Άγιος της Πελοποννήσου», ό.π, σελ. 45-46).