Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιβεβαιώνει ομόφωνα την απουσία του δικαιώματος του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου

 

 

Μετάφραση ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

Ακολουθεί το δελτίο τύπου από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαίου και Δικαιοσύνης:

Η ΕΣΔΑ επιβεβαιώνει ομόφωνα την απουσία του δικαιώματος του γάμου ομοφύλων

Στις 9 Ιουνίου 2016, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του στην υπόθεση Chapin and Charpentier v. Γαλλία (αριθ. 40183/07). Αμφισβήτησε την ακύρωση από τα γαλλικά δικαστήρια του «γάμου Bègles» που γιορτάστηκε το 2004 μεταξύ δύο ανδρών, κατά παράβαση του γαλλικού νόμου.

Με την απόφαση αυτή, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπενθυμίζει ομόφωνα ότι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα γάμου για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, τόσο ως προς το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής όσο και της οικογενειακής ζωής (άρθρο 8). όπως αυτή του γάμου και της σύστασης οικογένειας (άρθρο 12). 

Πιο συγκεκριμένα, η νέα αυτή απόφαση επιβεβαιώνει μια σειρά από αποφάσεις, υπενθυμίζοντας ειδικότερα ότι: το ζήτημα του ομοφυλοφιλικού γάμου «διέπεται από τις εθνικές νομοθεσίες των Συμβαλλόμενων Κρατών» (§ 36, παραπέμποντας στην υπόθεση Schalk και Kopf κατά Αυστρίας (αρ. 30141/04 το άρθρο 12 κατοχύρωσε την παραδοσιακή έννοια του γάμου, δηλαδή την ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας» και «δεν επέβαλε στην εναγόμενη κυβέρνηση την υποχρέωση να ανοίξει γάμο σε ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι» (§ 36, αναφερόμενο στο Gas)· και Dubois κατά Γαλλίας, αριθ.

Αυτή η υπενθύμιση του πρόσφατου Hämäläinen v. Finland [GC] (αρ. 37359/09), και Oliari και άλλοι v. Η Ιταλία (n°18766/11 και 36030/11), έχει ισχυρό πεδίο εφαρμογής, καθώς αναγνωρίζει ένα θεωρητικό όριο στην κυριολεκτική ερμηνεία του δικαιώματος του γάμου (§ 39). όσον αφορά το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής (που κατοχυρώνεται στο άρθρο 8) και την αρχή της μη διάκρισης (άρθρο 14), «τα κράτη παραμένουν ελεύθερα (...) να ανοίγουν γάμους μόνο με ετεροφυλόφιλα ζευγάρια και (...) να ἐπωφελούμεναι από ένα ορισμένο περιθώριο εκτίμησης για να αποφασιστεί η ακριβής φύση του καθεστώτος που απονέμεται από άλλους τρόπους νομικής αναγνώρισης» (αναφερόμενος στην απόφαση Schalk και Kopf, § 108 και Gas and Dubois, § 66). Τα κράτη «επωφελούνται από ένα ορισμένο περιθώριο εκτίμησης για να αποφασίσουν την ακριβή φύση του καθεστώτος που παρέχεται από άλλους τρόπους νομικής αναγνώρισης» στα ομόφυλα ζευγάρια και τις διαφορές του με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που παρέχει ο γάμος (§ 51).

Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαίου και Δικαιοσύνης (ECLJ) χαιρετίζει αυτήν την απόφαση, την οποία θεωρεί ότι συνάδει με μια δίκαιη ερμηνεία της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Το ECLJ σημειώνει, ωστόσο, ότι αυτή η απόφαση, μετά την απόφαση Oliari, δεν κλείνει εντελώς τη δυνατότητα μελλοντικής εξέλιξης της θέσης του Δικαστηρίου υπέρ του δικαιώματος στον γάμο ομοφυλοφίλων ως στοιχείο του δικαιώματος «αναγνώρισης». σταθερών σχέσεων, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι μια τέτοια ερμηνεία δεν μπορεί να βασίζεται στο γράμμα της Σύμβασης.

Το ζήτημα του γάμου ομοφυλοφίλων θέτει το Δικαστήριο αντιμέτωπο με τα όρια της εξουσίας του να ερμηνεύει τη Σύμβαση, όρια που χαρακτηρίζονται από το ίδιο το γράμμα αυτής της συνθήκης και από τη ρητή βούληση σημαντικού αριθμού συμβαλλόμενων κρατών του. Αν και είναι πάντα σκόπιμο να εφαρμόζεται η Σύμβαση στις εξελίξεις στην κοινωνία, είναι ωστόσο καταχρηστικό να ισχυριζόμαστε ότι «εξελίσσουμε» το ίδιο το περιεχόμενο της Σύμβασης.

Γκρέγκορ Πούπινκ

Πηγή:https://www.medias-presse.info/