Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας

 

«Μαζὶ μὲ τὸν Ἐπίσκοπο, ἀκόμη κι ἂν πλανᾶται;»

 

«Ἀγωνισθῆτε γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀγωνισθῆτε γιὰ νὰ καθαριστῇ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τὰ ἀνάξια στελέχη της, γιὰ νὰ ἔρθῃ ἡ Ἐκκλησία στὸ ὕψος τῶν Πατέρων» (Ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης)

 

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, σεβαστοὶ Πατέρες, Σεβασμιώτατε,

Λέγεται πὼς ἕνας ἀξιόλογος καθηγητὴς πανεπιστημίου ἐπισκέφτηκε τὸν μεγάλο ἀσκητὴ Ἀββακοὺμ τὸν ἀνυπόδητο. Μετὰ ἀπὸ προσωπικὴ ἔρευνα ποὺ εἶχε κάνει σχετικὴ μὲ τὸ πότε καὶ ποῦ βρίσκουμε τὴν ἔννοια τῆς Ὀρθοδοξίας ἐντὸς τῆς Ἁγίας Γραφῆς ―εἶχε τὴ γνώμη ὅτι γι’ αὐτὴν κάνει λόγο πρῶτος ὁ προφήτης Ἠσαΐας (774 π.Χ), ρώτησε τὸν Γέροντα: «Ποὺ συναντοῦμε τὴν ἔννοια αὐτή, ἐγὼ κάτι βρῆκα στὸν Ἠσαΐα». Καὶ ὁ Γέροντας Ἀββακοὺμ τοῦ ἀπήντησε: «Καλά, ἕνα τόσο σοβαρὸ θέμα θὰ τὸ ἀποκάλυπτε ὁ Θεὸς τόσο ἀργά, 5000 χρόνια μετὰ τὸν Ἀδάμ; Στὴν Γένεση γίνεται λοιπὸν ἡ πρώτη ἀναφορά. Ἐκεῖ ποὺ ὁ Θεὸς λέγει στὸν Κάϊν: Ἂν ὀρθὰ προσέφερες τὰ δῶρα σου, δὲν θὰ τὰ δεχόμουν;» («οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες;» Γέν. 4,7).

Ἂς ἔλθουμε τώρα στὸν νέο ἐπίσκοπο Φλωρίνης γιὰ νὰ ἀφουγκραστοῦμε ὅ,τι σχετικὸ περὶ Ὀρθοδοξίας (περὶ Ὀρθοτόμησης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ὀρθῆς λατρείας) εἶπε τὴν μεγάλη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος Πτολεμαΐδας, γιατί πράγματι εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο νὰ ἑρμηνεύει κάποιος τὸ Εὐαγγέλιο μόνος του! Ἰδοὺ ὁ (ἀποσπασματικὸς) λόγος τοῦ Σεβασμιωτάτου:

«Σήμερα δυστυχῶς, λόγῳ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Διαφωτισμοῦ, ἐπικρατεῖ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἕνας προτεσταντισμός! Νομίζουν, δηλαδὴ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς ὅτι μποροῦν νὰ κρίνουν Συνόδους, Ἐπισκόπους, ἱερεῖς ἢ μποροῦν νὰ ζοῦν τὴν Ἀλήθεια καὶ νὰ Ὀρθοτομοὺν τὴν Πίστη ―ὅπως λέμε στὴν Ἐκκλησία― καὶ νὰ ἑρμηνεύουν τὸ Εὐαγγέλιο μόνοι τους. Κι αὐτὸ εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο! Κι αὐτὸν τὸν κίνδυνο τὸν κρούει πρῶτος ὁ Χριστός, λίγο πρὶν συλληφθεῖ καὶ ὁδηγηθεῖ στὸ Σταυρό: “Κράτα τους”, λέγει, “Θεέ μου σὰν νὰ εἶναι ἕνα, ἔτσι ὥστε νὰ σὲ ὑμνοῦν καὶ νὰ σὲ λατρεύουν μὲ σωστὸ τρόπο”». [1].

Ἀδελφοί, πιστεύοντας πὼς ὁ «σωστὸς τρόπος» λατρείας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας εἶναι μιὰ ἄκρως σοβαρὴ ὑπόθεση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ποὺ βάλλεται ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ-Εκκοσμίκευσης, θεωροῦμε πὼς ὁ σύντομος, ἀλλὰ ἐπαρκής, σχολιασμὸς τῶν παραπάνω ἐπισκοποκεντρικῶν θέσεων καὶ ἀπόψεων θὰ ἀποτελέσει στέρεο θεμέλιο πάνω στὸ ὁποῖο, σὲ λίγο, θὰ προσπαθήσουμε νὰ οἰκοδομήσουμε τὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία μιᾶς ἄλλης σπουδαίας ὀρθόδοξης ἔννοιας ―ἄγνωστης στοὺς πολλούς―, τῆς ἀποτείχισης· μιᾶς ἔννοιας πού, ὡς γνωστόν, συναντοῦμε ἐντὸς τοῦ ΙΕ΄ Ἱεροῦ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου (861 μ.Χ.). Πράγματι, ἀδελφοί, εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο νὰ σφάλουμε ὡς πρὸς τὴν ἑρμηνεία τοῦ ὅρου τῆς ἀποτείχισης ἀλλὰ καὶ στὴν ἑρμηνεία ἑνὸς Ἱεροῦ Κανόνα ποὺ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ὑπαγόρευσε στοὺς θεοφόρους Πατέρες τῆς ἐν λόγῳ (ἀναγνωρισμένης) Συνόδου!

1. «Ἂν ὀρθὰ προσέφερες τὰ δῶρα σου, δὲν θὰ τὰ δεχόμουν;

Ἀδελφοί, τότε ποὺ ὁ Ἄβελ προσέφερε καὶ αὐτὸς θυσία «ἀπὸ τὰ πρωτότοκα τῶν προβάτων του καὶ μάλιστα ἀπὸ τὰ πλέον εὐτραφῆ καὶ παχέα», ὁ Θεὸς εἶδε μὲ εὐμένεια «τὸν Ἄβελ καὶ τὰ δῶρα του» (Γέν. 4,4). Στὸν Κάϊν ὅμως καὶ τὴν θυσίαν του «δὲν ἔδωσε καμμίαν προσοχήν» (Γέν. 4,5), γιατί ἂν καὶ γνώριζε πολὺ καλὰ "ὅτι ἐὰν προσφέρης δῶρα ὡς θυσίαν στὸν ἀληθινὸν Θεόν, δὲν ἐκλέξης ὅμως τὰ καλὰ δῶρα εἰς ἔνδειξιν εὐλαβείας, ἁμαρτάνεις ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ", ἐν τούτοις τὸ ἔπραξε! Ἂν καὶ γνώριζε (Ὀρθοδοξία) δὲν ἔπραξε ἀναλόγως (Ὀρθοπραξία). Ἀποτέλεσμα; «ἐπὶ δὲ Κάϊν καὶ ἐπὶ ταῖς θυσίαις αὐτοῦ οὐ προσέσχε» (Γέν. 4,5). Δὲν ἔδωσε καμμία προσοχή!

Ἀλήθεια ἀδελφοί, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, καταλαβαίνουμε ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖο νὰ γνωρίζουμε, κάθε φορὰ ποὺ τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία, τί προσφέρουμε στὸν Χριστὸ καὶ πὼς τοῦ τὸ προσφέρουμε; Τί ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ πὼς τὸ ζητᾶμε; Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Νίκων Κουτσίδης, σημειώνει σχετικά:

«Πολλὲς φορές, ἐνῷ νομίζουμε ὅτι ἐνεργοῦμε κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, στὴν πραγματικότητα κάνουμε τραγικὸ λάθος καὶ ζητᾶμε πράγματα ἀντίθετα στὸ θέλημά Του..! Γι’ αὐτό, εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖο νὰ γνωρίζουμε, κάθε φορὰ τί ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ πὼς τὸ ζητᾶμε. Τί προσφέρομε στὸν Χριστὸ καὶ πὼς τοῦ τὸ προσφέρομε! Στὴν μέση τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ ἱερέας, λίγο πρὶν εὐλογήσει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο γιὰ νὰ μεταβληθοῦν σὲ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ, ἐκφωνεῖ : "τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν σοὶ προσφέρομεν κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα". Τὰ λόγια αὐτὰ σημαίνουν: Τὰ δῶρα (ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος) εἶναι δικά Σου· ἀπὸ δικά σου δημιουργήματα (ὁλόκληρο τὸν κόσμο) Σοῦ τὰ προσφέρομε σύμφωνα μὲ ὅλα ὅσα μᾶς ἐδίδαξε ὁ Υἱός Σου (κατὰ πάντα)· καὶ γιὰ ὅλα ὅσα ἔχεις κάνει σὺ γιά ’μᾶς (διὰ πάντα)!»

Μὲ τὰ ἑπόμενα λόγια του ὁ Ἀρχιμανδρίτης Νίκων ἐπιχειρεῖ μία μετάβαση, ἀπὸ τὰ δῶρα, τὴν ὑλικὴ δηλ. προσφορά μας στὸν Χριστό, στὴν πνευματικὴ προσφορά. «Προηγεῖται» λέγει, «ἡ καταλλαγή, ἡ συμφιλίωση μὲ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει κάτι ἐναντίον μας. [Καὶ] Μετὰ ἔρχεται ἡ ὑλικὴ καὶ ἡ πνευματικὴ προσφορὰ στὸν Χριστό». Ἐπιπλέον τονίζει: «Προσφέρουμε δῶρα στὸ Χριστὸ γιὰ νὰ τοῦ ἐκφράσουμε τὴν εὐχαριστία-εὐγνωμοσύνη μας γιὰ ὅλα ὅσα ἔκαμε, ἀλλὰ καὶ ἔπαθε γιά ’μᾶς καὶ κυρίως γιὰ τὸν Σταυρό Του, τὴν Ταφή Του καὶ τὴν Ἀνάστασή Του. Καὶ σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του καὶ ὁδηγίες Του, ὁ Κύριος λέγει: Προηγεῖται ἡ καταλλαγή, ἡ συμφιλίωση μὲ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει κάτι ἐναντίον μας... Μόνον τότε θὰ μποροῦμε νὰ ζητοῦμε κάτι ἀπὸ τὸν Χριστὸ εὐάρεστα ἐνώπιόν Του· μὲ θάρρος καὶ μὲ παρρησία». [2]

 

2. «Προηγεῖται ἡ καταλλαγή, ἡ συμφιλίωση μὲ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει κάτι ἐναντίον μας»

Α) «Σήμερα δυστυχῶς, λὸγῳ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Διαφωτισμοῦ, ἐπικρατεῖ στὴ ζῶὴ τῆς Ἐκκλησίας ἕνας προτεσταντισμός... Κι αὐτὸ εἶναι πὸλὺ ἐπικίνδυνο!» (Φλωρίνης Εἰρηναῖος)

Ἀλήθεια, Σεβασμιώτατε, τίμιοι ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες,

Γιὰ τὸ ὅτι «ἐπικρατεῖ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἕνας προτεσταντισμός», φταίει ἀποκλειστικὰ ὁ Εὐρωπαϊκὸς Διαφωτισμὸς καὶ τὸ ὅτι πολλοὶ ἀπλοί καὶ ἀκατήχητοι Ὀρθόδοξοι πλανήθηκαν ὀπίσω αὐτῶν ἢ μήπως φταίει ἡ ἀναγνώριση τῶν ἑκατοντάδων αἱρετικῶν προτεσταντικῶν παραφυάδων, ὡς «Ἰσότιμων Ἐκκλησιῶν μὲ Χάρη καὶ Μυστήρια»; Κι αὐτὴ ἡ ἀναγνώριση ἔγινε ―ὅπως πολὺ καλὰ γνωρίζετε― ἀπὸ τὴν «Ἁγία καὶ Μεγάλη (αἱρετικὴ) Σύνοδο» τῆς Κρήτης, γιὰ τὴν ὁποία οὐδέποτε καὶ κατ΄ουδένα τρόπο, «σωστὸ» ἢ «λανθασμένο» ἀντιδράσατε, εἴτε ὡς πρωτοσύγκελος εἴτε ὡς ἐπίσκοπος - Σκοπὸς εἰς τὴν θέση καὶ τὸν θρόνο Αὐγουστίνου Καντιώτη! Φταίει, λοιπόν, ἀποκλειστικὰ ὁ Εὐρωπαϊκὸς Διαφωτισμὸς ἢ μήπως ἡ συνοδικὴ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ παραμείνει στὸ προτεσταντικῆς- δαιμονικῆς προέλευσης «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν»;

Ἀγνοεῖτε Σεβασμιώτατε ὅτι τὸ ΠΣΕ:

 ● «Ἀποτελεῖ κοινωνία 340 ἐκκλησιῶν καὶ ἀντιπροσωπεύει πάνω ἀπὸ 550 ἑκατομμύρια Χριστιανούς, σὲ περισσότερες ἀπὸ 100 χῶρες»;

● «Ἱδρύθηκε τὶς 23 Αὐγούστου 1948, καὶ στὰ ἱδρυτικὰ μέλη του συμπεριλαμβάνονταν τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου; Σήμερα συγκεντρώνει τὶς περισσότερες Ὀρθόδοξες, καὶ ἕναν ἀριθμὸ Προτεσταντικῶν ἐκκλησιῶν. Ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, ἂν καὶ δὲν εἶναι ἐκκλησία-μέλος, συνεργάζεται στενὰ μὲ τὸ ΠΣΕ, στὸ ὁποῖο ἀποστέλλει παρατηρητὲς καὶ ἐκπροσώπους»

● «[Ὅτι] Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, στὸ ΠΣΕ συμμετέχει καὶ ἡ Εὐαγγελικὴ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος»; [3]

Δυστυχῶς, Σεβασμιώτατε, στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἐπικρατεῖ ἕνας προτεσταντισμός-Οικουμενισμός ἐξ αἰτίας τοῦ μεγάλου αἱρετικοῦ καὶ βλάσφημου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῶν ἑκατοντάδων δειλῶν καὶ ἄβουλων Ἐπισκόπων μας... Κι αὐτὸ εἶναι τὸ «πολὺ ἐπικίνδυνο»! Πρὶν σᾶς θυμίσουμε τὴν ὀρθόδοξη ἄποψη τοῦ ἁγίου Ἰωάννη Μαξίμοβιτς γιὰ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», νὰ πληροφορήσουμε τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μας γιὰ ἕνα «σφάλμα» τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, προτεσταντικῆς διαστάσεως, ποὺ ἀφορᾶ τὴν ὑπόθεσή μας. Τὸ σωτήριο ἔτος 2017, ἕνα χρόνο μετὰ τὴν ἀναγνώριση τῶν αἱρετικῶν καὶ εἰκονομάχων προτεσταντῶν (ἀπὸ τὴν ψευδο-Σύνοδο τῆς Κρήτης), ὁ Παναγιώτατος ταξίδεψε στὴν Ἰσλανδία γιὰ τὸ συνέδριο τοῦ «Πόλου» [4] καὶ ἐν τέλει βρέθηκε ἐντὸς Λουθηρανικοῦ Ναοῦ (πουθενὰ εἰκόνες Ἁγίων) νὰ τελεῖ ὀρθόδοξη Θεία Λειτουργία. Τὸ συνταρακτικὸ καὶ βλάσφημο τῆς ὑπόθεσης βρίσκεται στὸ ἑξῆς. Τέλεσε τὴ Θ. Λειτουργία στὶς 15 Ὀκτωβρίου 2017, ἡμέρα Κυριακή, δηλαδὴ τὴν ἡμέρα ποὺ οἱ Ὀρθόδοξοι ἑορτάζαμε τὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ποὺ συνῆλθε στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας (το 787) ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ἁγίου Ταρασίου καί ἀποκήρυξε τὴν αἵρεση τῶν εἰκονομάχων. Ὅπως γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε, οἱ 350 ἅγιοι ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ συμμετεῖχαν «συνῆλθον κατὰ τῶν εἰκονομαχὼν καὶ ἀναθεμάτισαν ἐγγράφως πᾶσαν αἵρεσιν καὶ τοὺς τῶν αἱρέσεων ἐξάρχους, εἶτα καὶ τοὺς εἰκονομάχους ἅπαντας ἐγγράφως ἐκθέμενοι καὶ τυπώσαντες, ὅτι, ὁ τὰς ἁγίας εἰκόνας μὴ προσκυνῶν, ἀλλότριος ἔστι τῆς τῶν Ὀρθοδόξων πίστεως...»!

Ἀλήθεια, ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες,

«Εἶναι ἢ ὄχι ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, προκλητικὰ βλάσφημος; Ἔχουν δίκαιο ἢ ὄχι οἱ πατέρες ποὺ διέκοψαν τὴ μνημόνευση τοῦ ὀνόματός του ἀπὸ τὶς Ὀρθόδοξες Ἱερὲς Ἀκολουθίες, βάσει τοῦ 15ου Ἱεροῦ Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου (ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου);» https://emmadimitris.blogspot.com/2017/11/blog-post.html

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἂς ἀκούσουμε, ὅλοι μας, τί μᾶς προτείνει (ὡς ὀρθόδοξους τρόπους ἀντίστασης, χάριν σωστῆς λατρείας) ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς (1896 - 1966), «Πρέπει νὰ προβοῦμε σὲ ἀποφασιστικὴ ρήξη μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ τοὺς συνοδοιπόρους του. Ὁ δρόμος μας δὲν εἶναι ὁ δικός τους. Πρέπει νὰ τὸ ποῦμε αὐτὸ μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ νὰ τὸ δείξουμε μὲ τὶς πράξεις μας. Μία ἐποχὴ πραγματικῆς ὁμολογίας ἔρχεται γιά μᾶς, μία ἐποχὴ ποὺ ἴσως παραμείνουμε μόνοι καὶ διωκόμενοι. Στὸ βαθμὸ ποὺ ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Τοπικὲς Ἐκκλησίες ἔχουν πλέον εἰσέλθει στὶς τάξεις τοῦ “Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν” καὶ ἔχουν, ὡς ἐκ τούτου, προδώσει τὴν Ὀρθοδοξία, ἔχει ἔρθει ἡ ὥρα τῆς πλήρους ἀπομονώσεώς μας. Δὲν μποροῦμε καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ ἀποστάτες τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, ἐὰν ἀπαιτηθεῖ, νὰ ἀναχωρήσουμε στὶς “κατακόμβες”.Ἡ θέση μας ὡς μαχητὲς καὶ ὁμολογητὲς τῆς καθαρῆς καὶ ἀμόλυντης ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ, μᾶς θέτει κάτω ἀπὸ μεγάλη ὑποχρέωση, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά στὸ παρελθόν». [5]

«Συνοδοιπόροι» τοῦ Οἰκουμενικοῦ!

Ἐν εἴδει σχολίου στὴ φράση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη: «Δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ τοὺς συνοδοιπόρους του (Οἰκουμενικοῦ!)… Δὲν μποροῦμε καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ ἀποστάτες τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδοξίας,», νὰ ποῦμε πώς:

Στὶς 24 Ὀκτωβρίου 2023, δηλαδὴ ὀκτὼ ἡμέρες μετὰ τὴν 15η τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ὅπου οἱ Ὀρθόδοξοι ἑορτάσαμε καὶ πάλι τὴν ἐν λόγῳ ἑορτὴ (τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ’ Οἰκ. Συνόδου), ὁ μητροπολίτης μας βρέθηκε στὸ Φανάρι «πρὶν τὴν ἐνθρόνιση γιὰ τὴν εὐλογία τοῦ Παναγιωτάτου» [6].

• Στίς 9-10 Μαρτίου 2024,  «Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας κ. Εἰρηναῖος, κατὰ τὸ διήμερο, ἐπισκέφτηκε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν ἀρχιμ. κ. Ἀγαθάγγελο Ταλλίδη καὶ τὸν ἀρχιδιάκονο κ. Θεόκλητο Στάμκο.... Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Εἰρηναῖος ἔγινε δεκτὸς ὑπό τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Πατριάρχου στὸ γραφεῖο του, ὑποβάλλοντας τὰ σέβη του στὸν Παναγιώτατο, μὲ τὸν ὁποῖο συνδέεται ἀπὸ τὴν τριακονταετῆ διακονία του στὴν Ἱ. Μ. Ἀλεξανδρουπόλεως ὡς κληρικὸς αὐτῆς, καὶ λαμβάνοντας τὴν πατριαρχικὴ εὐχὴ καὶ εὐλογία γιὰ τὴν ποιμαντορία καὶ τὰ νέα καθήκοντά του στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας.» [7].

• Στίς 2 Μαρτίου, «Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος καὶ ἡμέρα μνήμης πάντων τῶν Ἁγίων Ἀρχιεπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Ποιμενάρχης μας, κατόπιν προτάσεως τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μᾶς κ. Βαρθολομαίου, ὁμίλησε κατὰ τὴν Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Θεία Λειτουργία ποὺ τελέστηκε στὸν Πάνσεπτο Πατριαρχικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στὸ Φανάρι τῆς Κωνσταντινούπολης.» [8].  

Β) «Νομίζουν, δηλαδὴ πολλοὶ ἀπὸ τὸὺς Χριστιανοὺς ὅτι μποροῦν νὰ κρίνουν Συνόδους, Ἐπισκόπους, ἱερεῖς ἢ μποροῦν νὰ ζοῦν τὴν Ἀλήθεια καὶ νὰ Ὀρθοτομοὺν τὴν Πίστη ―ὅπως λέμε στὴν Ἐκκλησία― καὶ νὰ ἑρμηνεύουν τὸ Εὐαγγέλιο μόνοι τους». !» (Φλωρίνης Εἰρηναῖος)

Ἀγαπητοί, ὁ Σεβασμιώτατος πλανᾶται, σφάλει. Τί ἀκριβῶς κάνει; Κατ’ ἀρχὰς εἶπε ὅτι οἱ Χριστιανοὶ δὲν μποροῦν «νὰ κρίνουν» ἢ «νὰ ἐλέγχουν» Συνόδους, Ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς.

Σεβασμιώτατε, ἀγνοεῖτε ὅτι, «Οἱ λέξεις "ἐλέγχω" καὶ "κρίνω" δὲν εἶναι ταυτόσημες. Ἡ μὲν λέξη "ἔλεγχος" εἴτε ἀναφέρεται στὴν πλάνη τῆς πίστεως, ἔχοντας σκοπὸ τὴ διόρθωση τοῦ πεπλανημένου καὶ τὴν ἐπιστροφή του στὴν ὀρθὴ πίστη, εἴτε στηλιτεύει τα κακῶς κείμενα, σὲ δημόσιο ἐπίπεδο, ποὺ ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ εὐαγγελικὸ ἦθος καὶ προκαλοῦν σκανδαλισμὸ ψυχῶν. Ἀντίθετα, ἡ λέξη "κρίνω" σημαίνει καταδικάζω, καὶ τιμωρῶ ἢ ἐπαινῶ. Ὁ ἔλεγχος ἔχει καρπὸ τὴν μετάνοια καὶ τὴν σωτηρία καὶ ἀφορᾶ τὴν πλάνη, τὴν παρανομία, ἐνῷ ἡ κρίση ἀφορᾶ τὰ ἁμαρτήματα καὶ τὴν ἀνάλογη ἱεροκανονικὴ τιμωρία (καθαίρεση, ἀφορισμός, ἀνάθεμα) (Ἀνέκδοτος λόγος Γέροντος Μαξίμου Καραβά)

Σεβασμιώτατε, ἀγνοεῖτε ὅτι, ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἔχει πάμπολλα παραδείγματα «κρίσης» καὶ καταδίκης δεκάδων αἱρετικῶν Συνόδων, Ἐπισκόπων καὶ μάλιστα Πατριαρχῶν ἀλλὰ καὶ ἱερέων; Ὅτι πάμπολλες εἶναι καὶ οἱ Σύνοδοι ποὺ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ἀπέρριψε; Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ κηρύττετε, καί μάλιστα ἡμέρα τιμῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (τῆς Ἀληθείας);

Ἀδελφοί, ὁ Σεβασμιώτατος θέλοντας ἐπιπλέον νὰ ὁρίσει τὸν σωστὸ τρόπο ζωῆς τοῦ Χριστιανοῦ (προσαρμοσμένο κατὰ πάντα στὸ σήμερα), εἶπε τὰ ἑξῆς: «Νὰ ἔχετε Πίστη, νὰ ἔχετε ὑπακοή, νὰ ἔχετε σιωπὴ στὸν τρόπο ποὺ ζεῖτε! Νὰ ἔχετε εὐγένεια καὶ ποιότητα ἢ καλύτερα νὰ ἔχουμε ―γιὰ ὅλους μας εἶναι καὶ ὅλοι μας τὴν ἔχουμε ἀνάγκη― αὐτὴν τὴν χριστιανικὴ μέθοδο καὶ τὸν τρόπο ζωῆς! Εὔχομαι ὁλόψυχα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ φωτίζει τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς ἔτσι ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ ἐκφράζουμε μὲ τὴ βιοτή μας καὶ μὲ τὴ ζωή μας τὴν ἀληθινή μας Πίστη. Καὶ σήμερα εἶναι ἀνάγκη ἡ Πίστη νὰ ἐκφράζεται μὲ ταπείνωση, μὲ ὑπακοή. [Νὰ ἐκφράζεται] μὲ τὴ σιωπή μας, ποὺ πολλὲς φορὲς εἶναι ἔντονη ὅταν γίνεται, καὶ “ἐκκωφαντική”, ἀλλὰ μιλάει ἡ ζωή μας, μιλοῦν τὰ μάτια καὶ ἡ καρδιά μας, διδάσκει ἡ παρουσία μας καὶ ἡ διακονία μας μέσα στὴν κοινωνία ποὺ ζοῦμε. Μόνο τότε μποροῦμε νὰ μεταφέρουμε τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ καταστήσουμε χριστοκεντρικὲς τὶς κοινωνίες μας, γιὰ νὰ ζήσουμε ὅλοι εὐτυχισμένοι!»

Μὲ ἄλλα λόγια (καὶ ἄλλο πνεῦμα) ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε πὼς ἐμεῖς θὰ πρέπει νὰ κοιτᾶμε τὴν ψυχούλα μας καὶ μέ τὸ τί κάνει ὁ διάκος στὴν ἐκκλησία, τί κάνει ὁ παπᾶς, τί κάνει ὁ δεσπότης, νὰ μὴν πολυασχολούμαστε! Ἀλλὰ ἂς ἀκούσουμε τί σχετικὸ ἔχει νὰ μᾶς πεῖ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος, «Δυστυχῶς, ὑπάρχει μία ἐσφαλμένη γραμμὴ τῶν πνευματικῶν πατέρων καὶ ἐξομολόγων. Τί λέγουν; “Ἐμεῖς τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε”. Τί κάνει ὁ διάκος στὴν ἐκκλησία, τί κάνει ὁ παπᾶς, τί κάνει ὁ δεσπότης; [δείχνει με το χέρι, σιωπή]. Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε; Τὸ θεωρῶ σατανικό τὸ ρῆμα τοῦτο. Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε καὶ ν᾽ἀφήσουμε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὰ χέρια τῶν καθαρμάτων καὶ τῶν Γεροντίων καὶ τῶν ἐκφύλων; Ἔτσι λέτε; Πολύ καλά.»! Παραλείπουμε ὀλίγες γραμμὲς γιὰ νὰ ἀκούσουμε ποιόν τρόπο ζωῆς καὶ δράσης μᾶς προτείνει ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος. Ἰδού:

«Ἐάν εἶσαι χριστιανὸς καὶ πονεῖς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πρέπει κοντά στὸν ἄλλο ἀγῶνα ποὺ κάνεις γιὰ τὸν ἑαυτόν σου, ν᾽ ἀγωνισθῇς καί γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀνοχή αὐτή ποὺ δεικνύουμε γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἐνοχή καὶ ἔγκλημα, εἶνε ἀμαρτία. “Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε” καὶ ν᾽ ἀφήσουμε τὴν Ἐκκλησία νὰ περιέλθῃ στὰ καθάρματα καὶ τὰ ἀποφώλια τέρατα καὶ στοὺς Γεροντίους καὶ στὴν συνοματαξία αὐτῶν; Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε. Τὸ βιολὶ αὐτό τῶν κακῶν πνευματικῶν πατέρων ποὺ εὐνούχισαν τὸν εὐσεβή Ἑλληνικό λαό…». Καὶ καταλήγει, μὲ μιὰ τρόπον τινὰ ἀπάντηση, ἑτεροχρονισμένη πρὸς τὸν νῦν ἐπίσκοπο Φλωρίνης, κ. Εἰρηναῖο.

 «Διαμαρτυρόμενος ὁ λαός δὲν ἀσεβῇ»!

«…Διαμαρτυρόμενος ὁ λαὸς κατὰ τῶν ἀναξίων ἀρχιερέων δὲν ἀσεβῇ, διότι ὁ εὐσεβὴς λαὸς, κατὰ τὸ Κανονικὸ Δίκαιο, εἶνε ὁ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἔχει ὑποχρέωσι, ὅσες φορές κάποιος ἀρχιερεὺς παρεκκλίνει ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττει κάτι ποὺ εἶνε ἀσυμβίβαστον μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστι, ὁ λαὸς ὄχι μόνον πρέπει νὰ διαμαρτύρεται, γιὰ τὴν παρεκτροπή, ἀλλὰ καὶ νὰ διακόπτῃ κάθε πνευματικὴ σχέση με τον παρεκτρεπόμενο ἀρχιερέα.

Ἐπικαίρως δὲ ὑπενθυμίζομε κάτι ποὺ ἐγράφη ἀπὸ τὸν Καθηγητή Τρεμπέλα, ὅτι ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου, ἔχοντας πνευματικοὺς ὁδηγούς δύο μοναχούς, τὸν Σωφρόνιον καὶ τὸν Μάξιμον, ἐπέτυχε τὴν καθαίρεσι καὶ τὸν ἀναθεματισμὸ ὄχι μόνον τῶν πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ πάπα Ρώμης.»! [9]

 

Γ) «Κι αὐτὸν τὸν κίνδυνο τὸν κρούει πρῶτος ὁ Χριστός, λίγο πρὶν συλληφθεῖ καὶ ὁδηγηθεῖ στὸ Σταυρό. “Κράτα τους”, λέγει, “Θεέ μου σὰν νὰ εἶναι ἕνα, ἔτσι ὥστε νὰ σὲ ὑμνοῦν καὶ νὰ σὲ λατρεύουν μὲ σωστὸ τρόπο”» (Φλωρίνης Εἰρηναῖος)

Ἀλήθεια ἀδελφοί, γνωρίζει ὁ Σεβασμιώτατος τὸ περιεχόμενο τοῦ Η΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνα; Ὅτι τὸν καιρὸ ἐκεῖνο πολλοὶ Χριστιανοὶ δὲν κοινωνοῦσαν ὅταν λειτουργοῦσαν ἀνάξιοι ἱερεῖς ἢ ἀρχιερεῖς; Προσέξτε παρακαλῶ, ὁ ἐν λόγῳ ἱερὸς Κανὼν ἀπάλλασσε ἀπὸ κάθε εὐθύνη ἐκείνους τοὺς πιστοὺς (ποὺ ἐνῷ συμμετεῖχαν στὴ Θεία Λειτουργία ἔκριναν πὼς δὲν ήταν σωστὸ νὰ μεταλάβουν, λόγῳ τῆς ἀναξιότητας τῶν κληρικῶν), ἀφοῦ πρῶτα ζητοῦσε ἀπ’ αὐτούς, ἐν μέσῳ Ἐκκλησίας, νὰ ποῦν τὴν αἰτία ποὺ δὲν μεταλάβαιναν. Ἂν ἡ αἰτία, ποὺ ἔπρεπε νὰ καταθέσουν ἐκείνη τὴ στιγμή ―χωρὶς νὰ θεωρηθεῖ ἡ διακοπὴ αὐτὴ ὡς προσβολὴ τῆς Θείας Λειτουργίας― ἦταν «δικαία καὶ εὔλογος», ὁ πιστὸς λάμβανε συγχώρηση.

Ἀλήθεια, Σεβασμιώτατε, γνωρίζετε ὅτι ὁ Μέγας ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ φωστῆρας τοῦ Χριστοῦ Μέγας Φώτιος προήδρευσε στὴν «Πρωτοδευτέρα» Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καὶ ὅτι αὐτὴ ἐξέδωσε δεκαεπτὰ συνολικὰ Κανόνες; Ὅτι ὁ 15ος Κανὼν δίνει τὸ δικαίωμα στοὺς ἱερεῖς, στοὺς ἐπισκόπους καὶ τοὺς ἀρχιεπισκόπους νὰ ἀποτειχίζονται ἀπὸ πλανεμένους-αἱρετικοὺς ἱεράρχες ἕως καὶ Πατριάρχες, φυσικὰ μὲ «σωστὸ τρόπο», ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν μὴ μνημόνευση τοῦ ὀνόματος τοῦ ἐν λόγῳ Ἐπισκόπου ἢ Ἀρχιεπισκόπου ἢ Πατριάρχη «ἐν τῇ θεία Μυσταγωγία»; (ΠΗΔΑΛΙΟΝ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΣΕΛ. 358).

Ἀλήθεια, ἀπὸ τότε (861) καὶ μέχρι σήμερα πέρασαν πέρασαν 1163 χρόνια! Τί λέτε, Σεβασμιώτατε, ὑπῆρξαν ἀποτειχισμένοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας τῶν ὁποίων τὰς ἑορτὰς λαμπρύνετε διὰ τῆς παρουσίας σας ἢ ὄχι; Ποιός γνωρίζει νὰ μᾶς πεῖ, ἂν ὄχι ἐσεῖς;

Ὁ 16ος Κανὼν τῆς ἐν λόγῳ Συνόδου (ΑΒ΄) ὁρίζει ἐπίσης «νὰ μὴ χειροτονῆται Ἐπίσκοπος εἰς ἐπαρχίαν, τῆς ὁποίας ὁ Ἐπίσκοπος ἀκόμη ζῆ», καθώς καὶ «ἐὰν δὲ Ἐπίσκοπος τινὰς διὰ ἐγκλήματά του, εἶναι ἄξιος νὰ διωχθῇ ἀπὸ τὴν ἐπισκοπή του, πρῶτον πρέπει νὰ ἐξετάζωνται συνοδικῶς τὰ ἐγκλήματά του ταῦτα, καὶ νὰ καθαιρῆται, μετὰ ταῦτα δὲ νὰ γίνεται εἰς αὐτὴν ἄλλος Ἐπίσκοπος» (ΠΗΔΑΛΙΟΝ, Σέλ. 359)

Ἀλήθεια, ποιός θὰ μᾶς πεῖ τοὺς λόγους ἐκείνους ποὺ, ὅταν ὑφίστανται, ἐπιτρέπουν τὰ λογικὰ πρόβατα νὰ ἐκδιώξουν τὸν κακὸ ποιμένα ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς ἐπισκοπῆς; Σὲ ποιά «ἐγκλήματα» (κρυπτὰ καὶ κωλυτικὴς φύσεως) ἀναφέρεται αὐτὴ ἡ Συνοδικὴ Πράξη;

Ἀλήθεια, τὸ νὰ μνημονεύει ἕνας ἐπίσκοπος «ἐν τῇ θεία Μυσταγωγία» γιὰ παράδειγμα τὸν Πατριάρχη του, ὅταν αὐτὸς ὁμολογεῖ μὲ δημόσιο στόμα τὴν ὕπαρξη «Δύο Ἀδελφῶν Ἐκκλησίων» καὶ μαζὶ τὸ Κοράνι ὡς «Ἅγιον», δηλαδὴ ὡς προϊὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (ἄπαγε τῆς βλασφημίας!), αὐτὸς εἶναι ὁ σωστὸς τρόπος διδασκαλίας; Καὶ ὅταν συμπροσεύχεται μὲ αἱρετικοὺς καταδικασμένους ἀπὸ Συνόδους, αὐτὸς εἶναι ὁ σωστὸς τρόπος λατρείας; Ωστόσο, ὁ μητροπολίτης Εἰρηναῖος ἐπιμένει ὅτι «ὁ σωστὸς τρόπος ζωῆς τῶν λαϊκῶν εἶναι ἡ ὁδὸς τῆς [τυφλῆς] ἐμπιστοσύνης-ὑπακοῆς, τῆς ταπείνωσης καὶ τῆς (ἁγίας) σιωπῆς»!

Ἀλήθεια. αὐτὰ ποὺ διδάσκετε, Σεβασμιώτατε ποῦ ὑπάρχουν, ποιό Εὐαγγέλιο τὰ γράφει γιὰ νὰ τὰ διαβάσουμε; («Νὰ ἔχετε Πίστη, νὰ ἔχετε ὑπακοή, νὰ ἔχετε σιωπὴ στὸν τρόπο πὸὺ ζεῖτε! Νὰ ἔχετε εὐγένεια καὶ ποιότητα ἢ καλύτερα νὰ ἔχουμε ―γιὰ ὅλους μας εἶναι καὶ ὅλοι μας τὴν ἔχουμε ἀνάγκη― αὐτὴν τὴν χριστιανικὴ μέθοδο καὶ τὸν τρόπο ζωῆς!»)

Ἐν τέλει, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, πὼς δύναται ὁ Ἐπίσκοπός μας κ. Εἰρηναῖος νὰ προσφέρει καὶ νὰ προσφέρεται γιὰ τὴν τελείωση τῶν Θείων Δώρων ὅταν δὲν προηγεῖται ἡ καταλλαγή, ἡ συμφιλίωση δηλαδὴ μὲ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει κάτι ἐναντίον του; 

 

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης

Πτολεμαΐδα 16 Ιουλίου 2017

 Σημειώσεις:

[1] https://www.eordaia.org/index.php/54-2020-martios/54361-iera-panigyris-eortis-agiou-pneymatos-ston-mitropolitiko-in-agias-triadas-ptolemaidas-arxieratiki-theia-leitourgia-ierourgoyntos-tou-mitropoliti-eirinaiou

[2] https://www.vimaorthodoxias.gr/uncategorized/quot-ta-sa-ek-ton-son-quot-ti-simainoyn-ayta-ta-logia/

[3] https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF_%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF_%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CF%8E%CE%BD

[4] https://www.gazzetta.gr/plus/article/1146615/gia-proti-fora-stin-islandia-o-oikoymenikos-patriarhis-vartholomaios

[5] https://tasthyras.wordpress.com/2024/07/05/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%bc%ce%bf%ce%b2%ce%b9%cf%84%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bf%ce%b9%ce%ba/#more-95989

[6] ]  https://dete.gr/neos-mitropolitis-thessalonikis-o-episkopos-oreon-filotheos-sto-fanari-prin-tin-enthronisi-gia-tin-evlogia-tou-panagiotatou/

[7] https://www.exapsalmos.gr/o-mitropolitis-florinis-k-eirinaios-sto-fanari/

[8] https://www.vimaorthodoxias.gr/mitropoleis/o-florinis-eirinaios-sto-fanari/

[9] Aπόσπασμα από το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» , Νέα έκδοση Γ΄ επηυξημένη, 2015, σελ 72-75

ΠΗΓΗ.ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΝΕΑ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΟΣ