Ομολογία

 

Αν ξαναρχοσουν...

Παπα-Ηλίας Υφαντής

Είπ’ ο ασκητής στον Ιησού
Στην ερημιά εκεί πέρα,
Μες στα πολλά, που συζητούν
Πολληώρα, νύχτα-μέρα:

-Πώς πήγες και γεννήθηκες
Στο βρώμικο το σταύλο»!

-Γιατί γωνιά πιο καθαρή
δεν μπόρεσα, για να ’βρω!

Είπ’ ο Χριστός και πρόστεσε
Με τρόπο σαν θυμώδη:

-Πού θα ’θελες να γεννηθώ
στ’ ανάκτορα του Ηρώδη!

Όπ’ «έδιναν και έπαιρναν»
Άθλιες πανουργίες…
Κι όπου δεν είχαν τελειωμό
Άγριες κακουργίες!

΄Η μήπως στ’ αρχιερατικά
Θα ’θελες τα παλάτια,
Που αγρυπνούσε ο θάνατος
Μ’ εκατοντάδες μάτια!

-Και, αν ξανά και σήμερα
στη Γη και πάλι ερχόσουν,
σε στάβλους ή σ’ ανάκτορα
θα ’θελες να γεννιόσουν;

Πλούσιες εχουμ’ εκκλησιές
Και άγιους δεσποτάδες
Και φαρισαίους, που κολυμπούν
Σε μπόλικους παράδες…

Αυτούς, που τώρα ανέφερες
Εγώ δεν τους αναγνωρίζω,
Αφού δεν κάνουν τίποτε,
Απ’ όσα εγώ ορίζω…

Αυτοί συστήσαν φάμπρικες
Και με μοσχοπουλούνε
Και στα σκοτάδια το λαό
Της άγνοιας κρατούνε…

Κι αν όλοι αυτοί οι «άγιοι»
Δίπλα τους θα με νιώσουν,
Προτού να πάρω αναπνοή,
Θα με ξανασταυρώσουν!!!…