Ομολογία

Η οικουμενιστική «Διαθήκη ειρήνης» του Μεσσηνίας Χρυσοστόμου.




Γράφει ο Μέτοικος


«ὅτι μισθωτός ἐστιν καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων».


Οικουμενιστική «Διαθήκη ειρήνης» κατέθεσε με το άρθρο του : «Οι θρησκείες για ειρήνη» ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος με την οποία υποστηρίζει ότι : «οι θρησκείες, ως διδράσκουσες (sic) [καλούνται] να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο ευαισθητοποίησης των ισχυρών της Γης προς την αποτροπή τρομοκρατικών ενεργειών, την κατάπαυση του πυρός, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αυτοδιάθεσης και αυτοάμυνας των λαών»!
Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος υποστηρίζοντας στη «Διαθήκη ειρήνης» ότι «Οι θρησκείες υπάρχουν από και για τους ανθρώπους όχι μόνο για τον Θεό», μήπως αρθρογραφεί για λογαριασμό του διευθυντηρίου της παναίρεσης του οικουμενισμού;Πάντως είναι τραγικό και εσχάτη κατάπτωση ένας «επίσκοπος» που ορκίστηκε ότι «απαρασαλεύτως [θα τηρεί] τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς Κανόνας και τας ιεράς Παραδόσεις» στη «Διαθήκη ειρήνης» του να διδάσκει ότι, η Ορθοδοξία ως θρησκεία «υπάρχει από και για τους ανθρώπους όχι μόνο για το Θεό»!
Αυτό σημαίνει πως, ο υψηλόβαθμος θρησκευτικός υπάλληλος δεν αναγνωρίζει ότι η Ορθόδοξη «εκκλησία [είναι] θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας» και, αφού, «υπάρχει από τους ανθρώπους» συνεπάγεται ότι δεν είναι «σώμα Χριστού» και κοινωνία θεώσεως και οι πιστοί «μέλη εκ μέρους», δηλαδή, η Εκκλησία δεν έχει οικοδομηθεί δια της «μεταδόσεως της ακτίστου θεοποιού χάριτος αυτού του Χριστού προς τους ανθρώπους», αλλά είναι δημόσιο καθίδρυμα κοινωνικής προσφοράς και χώρος παραγωγής πολιτικής για την «επίτευξη του ανώτερου πολιτισμικά σκοπού» της.
«αν θα μπορούσε κανείς να ιδή την Εκκλησία του Χριστού…δεν θα έβλεπε τίποτε άλλο παρά μόνο το σώμα του Κυρίου» λέγει ο Νικόλαος Καβάσιλας, ενώ, ο μισθωτός υψηλόβαθμος θρησκευτικός υπάλληλος που δραστηριοποιείται στη Μεσσηνία βλέπει έναν «διαδραστικό παράγοντα του δημόσιου χώρου, μοχλό κοινωνικής και θεσμικής μεταβολής σε πολλά επίπεδα».
Πάντως, για να επιτευχθεί ο «ανώτερος πολιτισμικά στόχος» των θρησκειών, υποστηρίζει ο υψηλόβαθμος θρησκευτικός υπάλληλος από την περιοχή της Μεσσηνίας, πρέπει οι θρησκείες, μεταξύ των οποίων και η Ορθόδοξη «να απαγκιστρωθούν από φόβους, μύθους και συμπλεγματικές αβεβαιότητες»!
Ποιοι είναι οι μύθοι στην Ορθοδοξία; Ποιες οι συμπλεγματικές αβεβαιότητές της;
Μήπως είναι το «θρησκευτικό προσωπείο του «φαίνεσθαι» [και] της «επαναληπτικότητας» που, το χριστεπώνυμο πλήρωμα βλέπει στα κοσμικού χαρακτήρα «λαμπρά ονομαστήρια» υψηλόβαθμων θρησκευτικών υπαλλήλων, όπως ονομάζει τους επισκόπους ο οφικιάλιος του Κωνσταντινουπόλεως κ.Χρήστος Γιανναράς;
Αυτό το «φαίνεσθαι» των χρυσοποίκιλτων αμφίων στα «πολυαρχιερατικά συλλείτουργα» που ο ΙΣΤ΄ Κανόνας της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου ονομάζει «βλακεία αλλοτρία της ιερατικής τάξεως» καταγγέλλει ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος γνωρίζοντας ότι, η «θρύψις (καλλωπισμός των επισκόπων) της ενταύθα τυγχάνει βλακείας, ου της άνω φωταγωγίας» όπως διδάσκει ο Ισίδωρος Πηλουσιώτης;
Μήπως ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος ενοχλείται από την «επαναληπτικότητα» της Θείας Ευχαριστίας;
Πως ορίζει την «υγιή θρησκευτικότητα» ο υψηλόβαθμος θρησκευτικός υπάλληλος της Μεσσηνίας που, κατ’ αυτόν, υπονομεύεται από τη «θρησκοληψία και [τον] συντηρητισμό»;
Είναι «θρησκοληψία» οι λιτανείες των Χαριτόβρυτων λειψάνων των Αγίων που, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά τα σώματα Τους με την έλευση της ακτίστου Χάριτος γίνονται μέλη του σώματος του Χριστού και ναός του Παναγίου Πνεύματος;
Είναι «συντηρητισμός» ο σεβασμός στην Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας;
«Βδέλυγμα ἁμαρτωλῷ θεοσέβεια» λέγουν οι Πατέρες της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου και, «οικοφθόροι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν» διδάσκει ο Άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος.
«…το θρησκευτικό γεγονός, υποστηρίζει ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, δεν υφίσταται αποκλειστικά ως αυτοκαταξίωση των πιστών του αλλά πρώτιστα για τη ζωή, τη «σωτηρία του σύμπαντος κόσμου, την ελπίδα και τη δημιουργικότητα»!
«Φρίξον ήλιε, στέναξον γη»!
Εάν το «θρησκευτικό γεγονός δεν υφίσταται αποκλειστικά ως αυτοκαταξίωση των πιστών…» τότε πρέπει να ξεχάσουμε τη θέωση του ανθρώπου και να θεωρήσουμε την ενανθρώπιση του Λόγου του Θεού ως μάταια γενομένη!
Η μίμηση Χριστού, δηλαδή, η πλήρης μεταμόρφωση όλης της ανθρώπινης υπάρξεως πρέπει να εγκαταλειφθεί «πρώτιστα» για την αγάπη της ζωής, προφανώς, με νέο σύνθημα το λόγο του άφρονος πλουσίου «ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου».
Πρέπει, ακόμη, η προσπάθεια ανακαίνισης της ανθρώπινης φύσεως με τη συνδρομή του Αγίου Πνεύματος να εγκαταλειφθεί για την ελπίδα, (άραγε για ποιο πράγμα;) και τη δημιουργικότητα!
Λέξεις, λέξεις χωρίς σημασία, μια βαττολογία χωρίς νόημα για το παρόν και το μέλλον από έναν υψηλόβαθμο θρησκευτικό υπάλληλο που, αν ανέγνωσε δεν έγνωσε το : «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Οι θρησκείες, λοιπόν, κατά τον υψηλόβαθμο θρησκευτικό υπάλληλο που εδρεύει στη Μεσσηνία «μπορούν να συνεργήσουν ωφέλιμα στις μετανεωτερικές πολυπολιτισμικές κοινωνίες αναδεικνύοντας το ποιοτικότερο απόθεμα της ανθρώπινης ζωής»!
Όμως ποιες «θρησκείες, ως διδράσκουσες, καλούνται εμπράκτως να συνεισφέρουν στην οριζόντια εμπέδωση των πολιτισμικών αγαθών της ειρήνης, της καταλλαγής, της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών»;
Όλες, όσες υπάρχουν στον κόσμο ή, μόνον οι ονομαζόμενες Αβρααμικές θρησκείες;
Εάν όλες, που είναι λίγο λιγότερες από εβδομήντα, υπάρχει ελπίδα συνεννόησης για να επιτευχθούν οι στόχοι του Μεσσηνίας Χρυσοστόμου που, κατά σύμπτωση, είναι και στόχοι της παναίρεσης του οικουμενισμού και, άλλοι δεν είναι από την «αποτροπή τρομοκρατικών ενεργειών, την κατάπαυση του πυρός, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αυτοδιάθεσης και αυτοάμυνας των λαών»;
Εάν μόνο οι Αβρααμικές θρησκείες πως θα συνεννοηθούν όταν για μεν τον Ιουδαϊσμό το Ισραήλ είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού και για το Ισλάμ «Ο Αλλάχ δεν συγχωρεί, όποιον λατρεύει συνέταιρο μ’ Αυτόν» (Σούρα 4, εδαφ.48) και δίνει εντολή «Φονεύετέ τους, όπου τους βρίσκετε και διώχτε τους, από κει που σας έδιωξαν [….] Αν όμως σας πολεμήσουν, σκοτώστε τους. Τέτοια είναι η τιμωρία των απίστων» (Σούρα 2, εδαφ.191).
Εκτός από την Ορθοδοξία που εύχεται «Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου» ποια από τις άλλες δυο θρησκείες που συγκροτούν τη νεοφανή ομάδα των Αβρααμικών θρησκείων προσεύχεται για την ειρήνη του σύμπαντος κόσμου;
Δεν λέει ο Αλλάχ στο Κοράνι: «Εγώ είμαι μαζί σας. Δώστε σταθερότητα σ’ όσους πιστεύουν, θα εγκαταστήσω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων και πλήξτε πάνω από τον αυχένα τους και χτυπήστε τις άκρες απ’ τα δάχτυλα τους»; (Κοράνι, 8:12).
Που βλέπει την «ειρήνη» σε τέτοιες εντολές, ο υψηλόβαθμος θρησκευτικός υπάλληλος Μεσσηνίας που «Πασιφανώς ανεδείχθη εις ύψιστον βαθμόν ανώτερος» οικουμενιστής;
Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος υποστηρίζοντας ότι «Οι θρησκείες υπάρχουν από και για τους ανθρώπους όχι μόνο για τον Θεό»! και γι’ αυτό είναι «οι πλέον διαδραστικοί παράγοντες του δημόσιου χώρου, μοχλοί κοινωνικής και θεσμικής μεταβολής σε πολλά επίπεδα», εντάσσει τις θρησκείες και, βέβαια, τη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία στα σχέδια της παναίρεσης του οικουμενισμού που, ως εργαλεία του, διορθώνουν «πάσαν νόσον και πάσαν [πολιτικήν] μαλακίαν».