Ομολογία

μωραλαζόνες

του Πλαιμαχου παπαΗλια

Πιθανότατα έχετε δει το «Δικτάτορα» του Σαρλώ. Όπου ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι συναγωνίζονται για το ποιος θα ανεβασει  το βάθρο του ψηλότερα.

Όπως συμβαίνει με τους δικτάτορες όλων των εποχών. Ακόμη και τους θρησκευτικούς.

Πραγμα, που αναλογικά συμβαίνει, δυστυχώς, με όλους μας. Κι αυτό φαίνεται απ’ τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους άλλους. Απ’ τη δουλικότητα μπροστά στους ισχυρούς και την αναίδειά μας μπροστά στους αδύνατους. Και η συμπεριφορά μας αυτή δεν αποτελεί παρωνυχίδα. Γιατί προσδιορίζει το πλέγμα όλων των κοινωνικών μας σχέσεων. Με τις προκαταλήψεις και τις πάσης φύσεως διακρίσεις. Που συνιστούν τον πολύμορφο ρατσισμό…

Την πραγματικότητα αυτή είχε επισημάνει και ο Χριστός. Ιδιαίτερα, όταν συνέβαινε να συναναστρέφεται με τους φαρισαίους. Οι οποίοι είχαν αναγάγει τις διακρίσεις σε δόγμα πίστεως: Αφού θεωρούσαν προνόμιό τους τις «πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές και τις τιμητικές θέσεις στα συμπόσια». Γεγονός, που ανάγκασε το Χριστό, όταν κάποτε ήταν προσκεκλημένος στο σπίτι φαρισαίου, να τους πει:

«Όταν σας προσκαλούν σε συμπόσια μην πιάνετε τις πρώτες θέσεις, αλλά τις τελευταίες. Γιατί, αν ο οικοδεσπότης σας βάλει σε καλύτερη θέση, αυτό θα σας εξυψώσει. Αν όμως σας βάλει στις τελευταίες, θα σας μειώσει. Γιατί υπάρχει πνευματικός νόμος σύμφωνα με τον οποίο, όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του, εξυψώνεται, ενώ, όποιος τον εξυψώνει, ταπεινώνεται».

Αλλά και στον οικοδεσπότη είπε:

«Όταν κάνεις συμπόσιο, να μην καλείς φίλους συγγενείς και  πλουσίους, που μπορούν να σου ανταποδώσουν τη φιλοξενία. Να καλείς τους φτωχούς και τους ανάπηρους. Και να καλοτυχίζεις τον εαυτό σου, που δεν μπορούν να σου το ανταποδώσουν. Γιατί, όποιος φιλοξενεί αυτούς, που δεν μπορούν να τον φιλοξενήσουν, θα φιλοξενηθεί απ’ το Θεό»…

Και να που κάποιος απ’ τους συνδαιτυμόνες είπε: «Καλότυχος αυτός, που θα πάρει μέρος στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού»! Κι έδωσε, έτσι, αφορμή στο Χριστό να πει την ωραία “παραβολή του δείπνου”. Για να δείξει πόσο οι άνθρωποι μπορεί να πέφτουν έξω στις εκτιμήσεις τους, σχετικά με τον τρόπο που ζούνε τα θρησκευτικά τους «πιστεύω»:

«Ένας άνθρωπος, είπε, έκαμε μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Κι, όταν όλα ήταν έτοιμα, έστειλε τον υπηρέτη του να φωνάξει τους προσκεκλημένους. Αλλά-περιέργως – δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση. Άλλος, γιατί «αγρόν ή βόδια ηγόρασε» κι άλλος γι’ άλλους λόγους…». Στάση και συμπεριφορά που προκάλεσε, όπως ήταν επόμενο, την αγανάκτηση του οικοδεσπότη. Ο οποίος είπε στον υπηρέτη του:

«Πήγαινε στις πλατείες και στα σοκάκια και φέρε τους φτωχούς και τους ανάπηρους να πάρουν μέρος στο τραπέζι μου! Αφού κανένας απ’ τους προσκεκλημένους δεν είναι άξιος»!..

Τι λέει ο Χριστός με την παραβολή του αυτή στην ομήγυρη των συνδαιτυμόνων του φαρισαίων, αλλά και στο χριστιανικό κατεστημένο των ημερών μας!  Δεδομένου ότι υπάρχουν ακόμη και κόμματα χριστιανοδημοκρατικά, που έχουν ταυτίσει το χριστιανισμό με τον καπιταλισμό!…

Λέει πως η βασιλεία του Θεού σημαίνει ολική ανατροπή. Στην οποία δεν έχουν θέση όλοι οι εγκάθειρκτοι στα κάτεργα των υλικών απολαύσεων: Ούτε ακόμη και οι μασκαρεμένοι με δικαστικές ή ακαδημαϊκές τηβέννους ή χρυσοποίκιλτα άμφια. Που, συχνά, μέσα στο ναρκισσισμό τους, είναι πιο βόδια ακόμη κι απ’ τα βόδια, που είχε αγοράσει ο προσκεκλημένος της παραβολής.
Όπως και καθένας, που πιστεύει ότι δεν είναι «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων». Και αντιμετωπίζει τους άλλους σαν κοπάδια αλόγων ζώων. Όπως εμάς οι τωρινοί νεοταξικοί πολιτικοί και θρησκευτικοί άρχοντές «μας».

Θέση στη βασιλεία του Θεού έχουν οι ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι, που αντιμετωπίζουν την απόρριψη και την αποστροφή. Όπως τώρα οι ηλικιωμένοι, που δολοφονούνται απ’ τον χιτλερίσκο Κούλη. Και που-σε σύγκριση με τους φαρισαίους της κάθε εποχής- έχουν, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, το προβάδισμα για τη βασιλεία του Θεού…

Γιατί, αφού συναντούν ολόγυρά τους την άρνηση και την αποστροφή «αναγκάζονται» ν’ ανακαλύψουν μέσα τους τη βασιλεία του Θεού. Ή ακόμη και να παραβιάσουν τις πόρτες της πολιτείας του Θεού, αφού βρίσκουν κλειστές τις πόρτες της κοινωνίας. Κι ενώ η κοινωνία του «καλού υπόκοσμου» τους πετάει στον Καιάδα της έσχατης ανυποληψίας, η ταπείνωσή τους μπορεί να τους εκτινάξει ακόμη και σε ύψη αγιότητας.…

Που σημαίνει ότι πέρα απ’ την κλίμακα των κοσμικών διακρίσεων, υπάρχει νομοτελειακά και η κλίμακα των πνευματικών διακρίσεων. Που ακολουθεί αντιστρόφως ανάλογη φορά. Έτσι ώστε να ανέρχονται τις βαθμίδες της μιας κλίμακας αυτοί, που κατέρχονται τις βαθμίδες της άλλης… Και νοοτροπίες, όπως του Χίτλερ και του Μουσολίνι, που χαρακτηρίζουν πολλούς δικτάτορες και δικτατορίσκους ακόμη και της καθημερινής μας ζωής, αποδεικνύονται, όχι μόνο εγκληματικές, αλλά, σε τελική ανάλυση, μάταιες και ανόητες.

Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν χαρακτηρίζουν αρχιερείς, πάπες και πατριάρχες. Που, με ύψιστη μωρία, συμπεριφέρονται ως τύραννοι και αντιμάχονται μεταξύ τους για τα πρωτεία και άλλα υπερβαλλόντως ανόητα.  Όπως, τώρα μ’ αυτούς που έχουν προσβληθεί απ’ την ίωση της αρχιεπισκοπίτιδας. Οι οποίοι παραληρούν και   με λυσσώδη μανία δίνουν  εναντίον των ανεμβολίαστων, χωρίς ντροπή και συνείδηση,  ρεσιτάλ παραλογισμού. Διαγκωνιζόμενοι , σαν τα μωρά παιδιά,  μεταξύ τους για το ποιος θα γίνει περισσότερο αρεστός στη νεοταξική μαφία, προκειμένου να πάρει το χρίσμα του επόμενου αρχιεπισκόπου. 
Όλοι αυτοί δεν μπορούν να είναι φίλοι του Θεού και δεν έχουν δικαίωμα στο τραπέζι της βασιλείας του.

Δικαίωμα στη φιλοξενία του Θεού έχουν αυτοί που φιλοξενούν τους «ελάχιστους αδελφούς» του Χριστού, τους ανθρώπους της ανάγκης. Και βέβαια οι άνθρωποι της ανάγκης.

https://papailiasyfantis.wordpress.com/