Ομολογία

 

ANTIΠΡΟΕΔΡΕ ΤΟΥ ΣτΕ, ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΠΡΟΜΗΘΕΥΕ ΤΗΝ ΚΟΚΑΪΝΗ; ΠΩΣ ΠΛΗΡΩΝΑΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΓΥΦΤΟΙ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ; ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ “ΣΥΝΕΥΡΙΣΚΟΣΟΥΝ” ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΟΔΑΠΑ ΜΕΣΟΤΟΙΧΙΑ ΜΕ ΤΗΝ “ΔΙΚΑΣΤΙΝΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ”; ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΠΑΛΙ ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ

Κοινοποίηση:FacebookTwitter Google +

Email

Την Παρασκευή το πρωί, 3-12, στα περίπτερα, η εφημερίδα ΜΑΚΕΛΕΙΟ που έχει δείξει εδώ και 7 χρόνια ότι δεν “κωλώνει” πουθενά κι ότι γράφει μόνον αλήθειες, κυκλοφορεί με τον τίτλο “ΜΑΣ ΚΕΡΝΑΓΕ ΚΟΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ Π@ΔΑΜΕ”. Φάτσα κάρτα, ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, κύριος Παναγιώτης Κίμων Ευστρατίου. Στο “καπέλο” του πρωτοσέλιδου, αναφέρει η εφημερίδα: “Το μεγαλύτερο ηθικό και ποινικό θέμα για την Δικαιοσύνη”. Η κοινή γνώμη παγώνει. Αλλά το πιο πολύ πάγωμα, το τρώνε οι συστημικοί και φιλοκυβερνητικοί δημοσιογράφοι που νόμισαν ότι το θέμα θα θαφτεί. Κι ότι θα γίνει “γαργάρα”. Επειδή το γράφει το ΜΑΚΕΛΕΙΟ, που είναι η πρώτη εφημερίδα που διαβάζει κάθε πρωί η πιάτσα. Το πρωτοσέλιδο γίνεται ανάρπαστο.

 

 

Στο ΜΑΚΕΛΕΙΟ του Σαββατοκύριακου, το σύστημα ξαναπαγώνει. Η εφημερίδα κυκλοφορεί με νέες φοβερές λεπτομέρειες για τεράστιο θέμα όχι ποινικής μόνον αλλά ηθικής τάξεως. Ο αρχιδικαστής που …”συζεί” με την πρώην πρόεδρο , Μ.Σάρπ, μεσοτοιχία, μαρτύρησε: “Ναι, συνευρισκόμουν με τα παιδιά, μην τα πειράζετε τα παιδιά, εγώ ανέβασα τον έναν επάνω”.  Τουλάχιστον ο κύριος αντιπρόεδρος είναι ειλικρινής. Άλλωστε τι δίκαιος δικαστής θα ήταν. Το σύστημα που νόμιζε ότι θα τη σκαπουλάρει ο εκλεκτός της “Αγίας Οικογένειας” (είναι γνωστό ότι σοϊ πάει το βασίλειο αφού οι Μητσοτάκηδες τον ετοίμαζαν για πρόεδρο του ΣτΕ, των μεγάλων αντικοινωνικών αποφάσεων και η κυρία Σακελλαροπούλου, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι φίλη όλων τους), αντιλαμβάνεται ότι το θέμα δεν μαζεύεται με τίποτα. Σαν την υπόθεση Λιγνάδη. Και αρχίζουν από το Σάββατο το βράδυ, να το προβάλλουν πιά, οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες και τα σάιτ. Είναι ξεκάθαρο. Ο κύριος αντιπρόεδρος, Κίμων ο ειλικρινής, φιλοδωρούσε με κόκα τα παιδαρέλια και πάνω στο “κολάτσισμα” γινόταν και η χρήση. Όμως τα ερωτήματα είναι πολλά και δεν έχουν απαντηθεί. Η μόνη που δίνει απαντήσεις, είναι πάλι το ΜΑΚ του ΣΚ.

 

Τα ερωτηματα

Η υπόθεση έχει προκαλέσει αρκετά ερωτήματα, καθώς το σύνολο του φιλοκυβερνητικού Τύπου αρνείται να δημοσιεύσει το όνομα του δικαστικού, ενώ παράλληλα η υπόθεση επιχειρήθηκε να θαφτεί γρήγορα.

Παράλληλα εύλογα μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί τι ήθελαν τρεις ανήλικοι μέσα στο σπίτι του αντιπροέδρου του ΣτΕ; 

Όπως και να έχει η υπόθεση θυμίζει αρκετά αυτή του Δημήτρη Λιγνάδη. 

Οι ανήλικοι(;) κρατούσαν «συντροφιά» στον αντιπρόεδρο του ΣτΕ. Από που προμηθεύτηκε τα ναρκωτικά ο Π.Ευστρατίου;

Υπάρχουν και άλλοι ανήλικοι που κάνουν επισκέψεις στο σπίτι του;

Ποιος ειναι ο προμηθευτής των ντράγκς; 

Ο Ευστρατίου φέρεται παράλληλα ως σύντροφος της τέως προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Μαίρης Σαρπ, την οποία, επίσης, είχε επιλέξει η κυβέρνηση Μητσοτάκη μέχρι τη συνταξιοδότησή της το περασμένο καλοκαίρι. Τα σπίτια των δύο δικαστών, οι οποίοι διδάσκουν (ο κύριος Κίμων δεν διδάσκει πια) στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών, είναι μεσοτοιχία, δηλαδή σε απόσταση αναπνοής από το διαμέρισμα όπου συναντιόταν ο Π.Ευστρατίου με τους τρεις νεαρούς, τους οποίους φέρεται ότι προμήθευε με κοκαΐνη. Η κυρία, τι έκανε; Κρατούσε το φανάρι;

Μάλιστα, το ζευγάρι Ευστρατίου – Σαρπ έχει πολύ καλές φιλικές σχέσεις με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και πρώην πρόεδρο του ΣτΕ Κατερίνα Σακελλαροπούλου και τον σύντροφό της. Μπορεί να είναι κάτι τυχαίο, μπορεί και όχι. Όμως το περιστατικό έλαβε χώρα το βράδυ της Πέμπτης ενώ μια μέρα αργότερα και συγκεκριμένα την Παρασκευή το ΣτΕ έκανε πάλι τα… δικά του και έβγαζε συνταγματικούς τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς σε υγειονομικούς και ΕΜΑΚ.

Ένα ΣτΕ που έχει για αντιπρόεδρο τον Π.Ευστρατίου και για πρόεδρο την Μ.Σαρπ (πρώην πια), ένα ΣτΕ που μέχρι πριν λίγα χρόνια είχε πρόεδρο την Κ.Σακελλαροπούλου, ένα ΣτΕ από το οποίο έχει περάσει και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Παναγιώτης Πικραμμένος, ναι αυτός που μιλούσε για «περιορισμό της δημοκρατίας». Αυτός που ο πατέρας του δόξαζε τον Γκαίμπελς, κατοχικά.