Ομολογία

Ο π. Αντώνιος, ο π. Στυλιανός και ο Μητρ. Πειραιώς.

Επειδή τα δημοσίως λεγόμενα, δημοσίως να ελέγχονται. [από το 10:10]

*Ο π. Στυλιανός δεν είπε έτσι γενικώς ότι «ο Σεβασμιώτατος συμβαδίζει με τις απόψεις του πάπα.» Είπε ότι «αυτά που λέει ο Πειραιώς είναι η γραμμή του πάπα.» Και το «αυτά» αναφέρεται στα περί των εμβολίων. Δεν αναφέρεται σε κάτι άλλο.

*Ο π. Στυλιανός δεν είπε ότι ο Μητροπολίτης Πειραιώς συμφωνεί με τη ζωή του πάπα, είπε ότι δεν παίρνει θέση, ούτε θα προβεί σε κάποιον χαρακτηρισμό αλλά έθεσε τον εύλογο προβληματισμό, πώς είναι δυνατόν ο Μητροπολίτης Πειραιώς να προωθεί με τα λόγια του τις σκληρές υπέρ του εμβολιασμού θέσεις του Βατικανού και από την άλλη να ξεσηκώνεται που ο πάπας θα έλθει στην Ελλάδα!

Σαφώς και είναι δυνατόν να συμφωνεί κάποιος με μία συγκεκριμένη θέση κάποιου ανθρώπου και παράλληλα να διαφωνεί γενικώς με την όλη στάση του, αλλά νομίζω ότι έχει σημασία σε τι συμφωνεί για να μπορεί να σταθεί και η διαφωνία του στα άλλα. Στην περίπτωσή μας είναι τουλάχιστον προκλητικό και αντιφατικό για έναν Ορθόδοξο Ιεράρχη να συμφωνεί με τις σκληρές θέσεις του Βατικανού στο θέμα του τρυπήματος, οι οποίες προσβάλλουν την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας, και παράλληλα να λέει ότι καταδικάζει τις αιρέσεις του παπισμού, οι οποίες επίσης προσβάλλουν την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας! Καταλαβαίνει κανείς ότι εδώ εισέρχεται σε έναν «τόπο» εις τον οποίον για να βαδίσει θα πρέπει να είναι ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΗΣ.

Σεβαστέ π. Αντώνιε, υπάρχει και το άλλο ερώτημα το οποίο πρέπει να σας απασχολήσει: Γιατί ο οποιοσδήποτε να δώσει βάση, να αναπαυθεί και να εμπιστευθεί τα αντιαιρετικά αισθήματα του Μητρ. Πειραιώς, όταν ο ίδιος Μητροπολίτης (όπως και άλλοι) καταδικάζει και «αφορίζει» τους διαφωνούντες με τα συγκεκριμένα πειραματικά σκευάσματα συνειδητούς Ορθοδόξους στα τηλεδικαστήρια, τα οποία απαρτίζονται κυρίως από ανθρώπους οι οποίοι όχι μόνο ζήτημα είναι αν έχουν εξομολογηθεί και κοινωνήσει μία φορά στη ζωή τους, αλλά ελέγχονται και για την πολεμική στάση τους κατά της Εκκλησίας;

Αν αυτά είναι «τα πόδια μας» σεβαστέ π. Αντώνιε, όπου το ένα πάει δεξιά και το άλλο αριστερά και πρέπει να προσέχουμε μήπως και τα πυροβολήσουμε, τότε καλύτερα να τα δέσουμε με μια πέτρα και να πάμε να πνιγούμε! Αν φτάσατε κι εσείς να μας λέτε ότι η άρνηση αυτής της σχιζοφρένειας «είναι πέρα από κάθε λογική», τότε όντως ζούμε στον Ανάποδο Θαυμαστό Κόσμο που μας περιγράφει ο κύριος Κωνσταντίνος Βαθιώτης. Τα πόδια μας όμως, το κεφάλι μας, όλα μας, είναι η Αλήθεια π. Αντώνιε, δεν είναι αυτές οι αντιφατικές συμπεριφορές που υπονομεύουν, εκ των έσω, το καλό της Εκκλησίας.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ να χαμηλώσει τους τόνους ο π. Στυλιανός. Χαιρόμαστε με όλη μας την καρδιά όταν τον ακούμε να υπερασπίζεται με παρρησία και αυτοθυσία την Αλήθεια της Εκκλησίας. Η Αλήθεια είναι για μας η μόνη παρηγοριά τούτους τους συγχυσμένους καιρούς, ΔΕΝ είναι η συμπόρευση με το κακό, η συγκάλυψη της Αλήθειας, οι μίζερες διπλωματίες και τα μισόλογα.

Δεν θα συνεχίσω με τα υπόλοιπα τα οποία ειπώθηκαν για να μην γίνω κακιά. Κάποιος όμως αντί να πει στον ομολογητή π. Στυλιανό να ζητήσει συγνώμη!, θα πρέπει να πει στον Μητρ. Πειραιώς ότι έχει κατασκανδαλίσει αφάνταστα το ποίμνιο με την συμπεριφορά του αυτή να τρέχει όλη την ώρα στα αντίχριστα κανάλια της ντροπής για να κάνει αβάντα στο εμβολιολατρικό σύστημα της νέας τάξης, το οποίο περικυκλώνει τους δικούς μας ανθρώπους, τα δικά μας παιδιά, την ελευθερία μας και κυρίως πολεμάει την Εκκλησία. Τα αντιαιρετικά της Μητροπόλεως μας μάραναν. Σεβαστέ π. Αντώνιε, πού βρίσκεστε όλον αυτόν τον καιρό και αγνοείτε την συντονισμένη και επαναλαμβανόμενη στήριξη του Μητρ. Πειραιώς στα πειραματικά διαβολο-σκευάσματα των φαρμακευτικών;

«Οι διορθώσεις και από τις δυο μεριές» που λέτε να γίνουν θεωρώ ταπεινώς ότι είναι λάθος προσέγγιση. Δεν είναι το ζήτημά μας να έλθουν οι άνθρωποι ο ένας κοντά στον άλλον, εν ακαθάρτω πνεύματι / ψέμματι. Το ζήτημά μας είναι να έλθουν κοντά εν Αγίω Πνεύματι.

Ο διάβολος θέλει αυτές τις κίβδηλες «ειρήνες» π. Αντώνιε. Ο Κύριος δεν τις θέλει:

«Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην΄ ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν».

Με όλον τον σεβασμό, αυτή είναι η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ π. Αντώνιε και όχι «να τα βρούνε μεταξύ τους».