Ομολογία

Ο Ατατούρκ, ο Κιζίλγιουρεκ και η ιστορία της βλακείας μας

                   

φωτογραφία: philenews.com           

                                   

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Ε, ναι! Τώρα θα λάμψουν οι σελίδες της ιστορίας μας. Άμα έκανε μελέτη «για τη διδασκαλία της ιστορίας στα τουρκοκυπριακά και ελληνοκυπριακά σχολεία» ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ και εντόπισε τις αδυναμίες, να μην αργοπορήσει το υπουργείο Παιδείας, να αρπάξει τη μελέτη πάραυτα και να την παραδώσει στους εκπαιδευτικούς να τα αλλάξουν όλα. Διότι, λέει ο ευρωβουλευτής, περιέπεσε στην αντίληψη του «η απαράδεκτη παρέμβαση του υπ. Παιδείας που απαιτεί κυριολεκτικά να αφαιρεθεί μια σελίδα από ένα βιβλίο. Η σελίδα αφορούσε τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ». Και ως συντονιστής της ομάδας της Αριστεράς στην επιτροπή Παιδείας και Πολιτισμού του Ευρωκοινοβουλίου, εκφράζει την πλήρη διαφωνία του «με αυτή την κίνηση που μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα συναντάμε».

Τι είναι αυτή η περιπέτεια πάλι; Ιδού: Αναφορά σε βιβλίο διδασκαλίας της Αγγλικής που χρησιμοποιείται στη B΄ Λυκείου, εκθειάζεται και προβάλλεται ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ως υπόδειγμα ηγεσίας. Όταν άρχισε να σχολιάζεται αυτό και προκλήθηκε σάλος, το πήρε είδηση το υπουργείο Παιδείας κι αποφάσισε να αποσύρει προσωρινά το βιβλίο μέχρι να δοθεί κάποια λύση. Ορθότατο το σκεπτικό του υπουργείου Παιδείας, που σημειώνει ότι «το όνομα του Ατατούρκ και των Νεοτούρκων ταυτίζεται με εγκλήματα όπως είναι η Γενοκτονία των Αρμενίων (…) με τη γενοκτονία των Ποντίων και Ασσυρίων, αλλά και την εγκληματική «εκκαθάριση» του Eλληνισμού στη Σμύρνη και αλλού». Ο ευρωβουλευτής μας, όμως, καταγγέλλει κι αυτός την Κυπριακή Δημοκρατία ως «ολοκληρωτικό καθεστώς» διότι δεν θέλει να διδάσκει στους μαθητές ότι είναι «υπόδειγμα ηγεσίας» ο Τούρκος ηγέτης που ευθύνεται για γενοκτονίες και διωγμούς.

«Η διδασκαλία της ιστορίας», λέει, «δεν πρέπει να είναι ένα εργαλείο στα χέρια των εθνικιστών πολιτικών ελίτ που τείνουν και θέλουν να καλλιεργήσουν, στο όνομα της εθνικοφροσύνης, μίσος και προκατάληψη». Και για να μην είναι τέτοιο εργαλείο πρέπει να ξαναγράψουμε την ιστορία με τουρκικές προδιαγραφές. Ο σφαγέας του Ελληνισμού να ονομάζεται απλώς «υπόδειγμα ηγεσίας». Για να δείξουμε ότι έχουμε ενσυναίσθηση. Να μην λέει κανένας δάσκαλος στους μαθητές μας για την επιστράτευση των Ελλήνων, από 25 έως 45 ετών, που τους έστελνε ο Ατατούρκ στα βάθη της Ανατολίας, στα τάγματα εργασίας, όπου πέθαιναν σε απάνθρωπες συνθήκες. Να μην λέει για τους φόρους που τους εξόντωναν οικονομικά για να τους αναγκάζουν να εγκαταλείπουν τις περιουσίες τους και να φεύγουν. Να μην λέει τίποτα για τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων, διότι δημιουργείται μίσος και εθνικισμός. Να μην λέει τίποτα για τις θηριωδίες κατά του Ελληνισμού. Να λέει μόνο ότι ο Ατατούρκ ήταν ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας.

Μήπως να πάρουν και τις ανοησίες που λέει ο Ερσίν Τατάρ να τις διδάσκουν στα σχολεία για να ικανοποιηθεί η ελίτ της στρατευμένης διανόησης; Να, έλεγε χθες ότι «τα Βαρώσια ήταν ουσιαστικά μια περιοχή που ανήκε στα τουρκικά μας ιδρύματα. Μετά το 1571, ολόκληρο το νησί ήταν ουσιαστικά ένα οθωμανικό νησί και οι ιδιοκτησίες εκεί ανήκαν σε μια σειρά βακούφια. Υπάρχουν έγγραφα. Επομένως, κανείς δεν μπορεί να πει ότι ανήκει σε άλλους, δεν μπορεί να πει κανείς ότι ανήκει στους Ε/κ. Γιατί είναι γη των προγόνων μας».

Είναι κι αυτό μια καλή ιστορία για να αποκτήσουν οι νέοι μας ενσυναίσθηση. Δεν είναι λάθος ιστορία, είναι γεγονός ότι «μετά το 1571, ολόκληρο το νησί ήταν ουσιαστικά ένα οθωμανικό νησί». Γιατί να προσθέσουμε σε αυτό την ιστορική αλήθεια ότι πριν από το 1571 και για δυόμισι χιλιάδες χρόνια ολόκληρο το νησί ήταν ελληνικό νησί. Υπάρχει λόγος τώρα να μπερδεύουμε τους μαθητές με λεπτομέρειες; Να τους λένε για τον Τεύκρο τον γιο του Τελαμώνα και αδελφό του Αίαντα; Για τους Αχαιούς που κατοίκησαν τη Σαλαμίνα μετά από τον Τρωικό πόλεμο και πριν ακόμα υπάρξουν στην πλάση Τούρκοι;

Σκέψου, πάντως, ότι αυτά δεν τα συζητούμε μόνο μεταξύ μας πλέον, τα θέτουν εκπρόσωποι μας και στις Βρυξέλλες. Είναι βαρύ να πω, ας όψονται οι αίτιοι;