Ομολογία

ΙΩΒ Ο ΠΟΛΥΑΘΛΟΣ

Ἀπὸ τῆς σήμερον δὲ ἄρχεται ἀναγινωσκομένη ἐν ταῖς Προηγιασμέναις καὶ ἡ βίβλος τοῦ Ἰώβ, ἡ μεγαλοπρεπεστάτη αὕτη ἐποποιΐα, ἡ ἐμποιοῦσα ρῖγος καὶ κατάνυξιν μετὰ θαυμασμοῦ εἰς τοὺς ἀναγινώσκοντας. Ἀνέγνωτέ ποτε τὴν σκηνὴν τῶν ἀγγέλων καὶ τοῦ Σατὰν παρὰ τῷ Θεῷ, καὶ παρεβά- λετε ταῦτα πρὸς τὰ τοῦ Δάντου, τοῦ Μίλτωνος καὶ τοῦ Γκαῖτε, καὶ πρὸς πᾶν ὅ,τι ὑψηλότερον ἔχει ἡ νεωτέρα ποίησις; «Πόθεν ἥκεις σύ;» ἐρωτᾷ ὁ Ὕψιστος τὸν Ἑωσφόρον. «Διελθὼν τὴν ὑπ᾿ οὐρανόν, καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν σύμπασαν, πάρειμι», ἀπαντᾷ θρασέως ὁ ἀρχηγὸς τῆς κακίας. «Εἶδες, εἶπεν ὁ Κύριος, ἄνθρωπον ὡς τὸν θεράποντά μου Ἰώβ, ἄμεμπτον, δίκαιον, ἀληθινόν, θεοσεβῆ, ἀπεχόμενον παντὸς πονηροῦ πράγματος;» Καὶ πάλιν ὁ διάβολος θρασύνεται: «Μὴ δωρεὰν Ἰὼβ σέβεται τὸν Θεόν; Σὺ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ εὐλόγησας, καὶ τὰ κτήνη αὐτοῦ ἐπλήθυνας ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ: Ἰδοὺ πάντα ὅσα ἔστιν αὐτῷ, ἐν τῇ χειρί σου δίδωμι· ἀλλ᾿ αὐτοῦ μὴ ἅψῃ». Μόλις ἐξῆλθεν ὁ διάβολος ἀπὸ προσώπου Κυρίου, καὶ ἰδοὺ ἀγγελιοφόρος ἔρχεται πρὸς τὸν Ἰώβ, ἀπαγγέλλων τὴν ἁρπαγὴν τῶν βοῶν καὶ τῶν ὄνων, καὶ τὴν σφαγὴν τῶν βοσκῶν «καὶ ἐσώθην ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι». Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος, ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος: «Πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔπεσε, καὶ κατέκαυσε τὰ πρόβατα καὶ κατέφαγε τοὺς ποιμένας». Τρίτος ἄγγελος ἀγγέλλει τὴν διαρπαγὴν τῶν καμήλων, καὶ τέταρτος τὸν ἐκ τοῦ σεισμοῦ θάνατον τῶν υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων τοῦ Ἰώβ. Ταῦτα ἀκούσας ὁ πολύαθλος, ἀναστάς, διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἐκείρατο τὴν κόμην, καὶ πεσὼν χαμαὶ προσεκύνησε, καὶ εἶπε τὸ πολυθρύλητον ἐκεῖνο: «Γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο. Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον». Ἀλλὰ τὸ συμπέρασμα τοῦ ἱεροῦ βιβλίου, ὑψηλὸν καὶ παρήγορον, ἔχει ὡς ἑξῆς: «Εὐλόγησε Κύριος τὰ ἔσχατα Ἰὼβ μᾶλλον ἢ τὰ πρῶτα, καὶ ἐγένοντο τὰ πρόβατα αὐτοῦ μύρια τετρακισχίλια, κάμηλοι ἑξακισχίλιαι, ζεύγη βοῶν χίλια, ὄνοι θήλειαι νομάδες χίλιαι. Γεννῶνται δὲ αὐτῷ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρες τρεῖς. Καὶ ἐτελεύτησεν Ἰὼβ πρεσβύτερος καὶ πλήρης ἡμερῶν. Γέγραπται δὲ πάλιν ἀναστήσεσθαι αὐτόν». Ὡς τύπον ἄρα τοῦ Κυρίου, τοῦ παθόντος καὶ ἀναστάντος, προβάλλεται αὐτὸν ἡ Ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία.

Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη,η Μεγάλη Εβδομάς εν Αθήναις.