Ομολογία

Το άφθαρτο Ιερό Λείψανο 

του Αγίου Αλεξάνδρου 

του Σβιρ

Το Ιερό Λείψανο του μεγάλου Ασκητή 

δεν έχει χάσει το φυσικό του χρώμα 

ούτε την ελαστικότητα του και διατηρεί 

ακόμη και τους μυς, το λίπος και τον 

υποδόριο ιστό.

Τα πέλματα διατηρούν σταγόνες από 

ευώδες μύρο το όποιο συχνά είναι τόσο 

πολύ, που σε κάποια σημεία παρασύρει 

την επιδερμίδα!

Ο Ηγούμενος μας πληροφορεί ότι πριν 

από λίγο καιρό ο Άγιος σήκωσε με τα 

χέρια του ένα βρέφος, που έπεσε από 

τη μητέρα του στη Λάρνακα, και το 

έβαλε στην αγκαλιά της μπρος στα 

έκπληκτα μάτια Μοναχών και Προσκυνη

τών.» (έ. Α, σ. 7-8).

Καί αυτά έπειτα από… 485 χρόνια από 

την οσιακή Κοίμηση Του (30 Αυγούστου 

1533)!




Η μακρινή καταγωγή του Αγίου ήταν 

Φινλανδική, αλλά γεννήθηκε ως καρπός

 προσευχής των ευλαβών και πολυτέκνων

 γονέων του στο χωριό Μαντέρα της Βορειοδυτικής Ρωσίας και βαπτίσθηκε με 

το όνομα Αμώς, επειδή γεννήθηκε στη 

Μνήμη του Αγίου Προφήτη (15 Ιουνίου).

Από μικρός ήταν εγκρατής, απλός και φιλόπτωχος, τρεφόμενος μόνο με ψωμί 

και προσευχόμενος με αγρυπνίες. Κοντά 

στον ποταμό Σβίρ άκουσε μία φωνή: 

«Πήγαινε στη Μονή Βαλαάμ να αγωνισθής

 και αργότερα θα επιστρέψεις εδώ και θα

 κτίσεις Μοναστήρι και πολλοί θα σωθούν

 από σένα».

Όταν επέστρεψε στο Σβίρ, αξιώθηκε να 

ιδεί οφθαλμοφανώς τρεις όμοιους Αγγέ

λους, την Αγία Τριάδα, όπως ο Πατριάρχης

 Αβραάμ! Εκτισε τη Μονή Του με Ι. Ναό 

της Αγίας Τριάδος, καθώς και Ι. Ναό της 

Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, 

έπειτα από εμφάνιση Της σε Αυτόν. Υπηρε

τούσε τους πολλούς Μοναχούς, που είχαν

 συγκεντρωθή, με πολλή ταπείνωση και 

πρίν κοιμηθή, αφού τους υποσχέθηκε ότι

 θα τους προστατεύει στις πνευματικές 

και σωματικές ανάγκες τους, πρόσθεσε:

«Να δέσετε το αμαρτωλό σώμα μου από 

τα πόδια με σχοινί, να το ρίψετε επάνω 

στα βρύα(=μούσκλα) και να το τσαλαπα

τήσετε με τα πόδια σας»!
Τόσο ήταν ταπεινός, για να υψωθή από 

τον Ύψιστο, που λέγει: «Όστις ταπεινώ

σει εαυτόν υψωθήσεται» (Ματθ. 23, 12. 

Ανάλογο περιστατικό αναφέρεται ατό Βίο του Αγιορείτου Οσίου Θεοφίλου του Μυροβλήτου, 8η Ιουλίου).

Το ι. λείψανο του ταπεινού Αγίου Αλεξά

νδρου έμεινε άφθαρτο, μυροβλύζον και 

πηγή θαυμάτων, μέχρις ότου επικράτησε

 ο Κομμουνισμός στη Ρωσία. Τότε το 

«απήγαγαν» και το έκλεισαν στο 

«επιστημονικό εργαστήριο» της Ακαδημίας

 Πολέμου Πετρουπόλεως, για… πειραματι

σμούς και στη συνέχεια το πέταξαν σε μια

 αποθήκη..

Αλλ’ «ου φέρει το μυστήριον έρευναν 

πίστει μόνη τούτο δοξάζεται»! Ήδη το ι. 

λείψανο έχει επιστραφή στην ι. Μονή του

 Αγίου από το 1998, όπου και πάλι μυρο

βλύζει και θαυματουργεί, «θαυμαστός ο 

θεός εν τοις Αγίοις Αντού» (Ψαλμ. 67, 36)

, «πάντοτε, νυν και αεί καί εις τους αιώνας

 των αιώνων. Αμήν».