Ομολογία

Θυμάται κανείς “αναλυτής” την “ύποπτη” σχέση των γαμπρών Τραμπ και Ερντογάν;

Του Νίκου Σταματάκη

Μετά την υπογραφή της ιστορικής συμφωνίας Εμιράτων-Ισραήλ, που χαρακτηρίζεται ομόφωνα ως εμπρηστική βόμβα στα θεμέλια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ξαφνικά σιώπησαν οι διάφοροι λαλίστατοι συνωμοσιολογούντες περί της “διπλωματίας των γαμπρών” Τραμπ και Ερντογάν, πώς τάχατες οι υπόγειες σχέσεις τους οδηγούσαν στην εύνοια του προέδρου Τραμπ προς την Τουρκία… Εκπληκτοι οι “έμπειροι αναλυτές” παρακολουθούσαν τον πρωτεργάτη της συμφωνίας γαμπρό του Τραμπ, Τζάρεντ Κούσνερ να προσγειώνεται με αμερικανούς και ισραηλινούς επισήμους ατο Αμπου Ντάμπι με ειδική πτήση της EL-AL, ενώ σε παράπλευρες ειδήσεις οι Ερντογάν-Τσαβούσογλου έσκουζαν από την οργή και απειλούσαν να κλείσουν την τουρκική πρεσβεία στα Εμιράτα…

Κάποια στιγμή μάλιστα άρχισαν οι ψίθυροι ότι τα F-35 που θα αγόραζε η Τουρκία μάλλον θα δοθούν στα Εμιράτα… Ναι, στα ίδια Εμιράτα που έστειλαν τις προάλλες αεροπλάνα τους (F-16) να ενισχύσουν την ελληνική άμυνα στη Σούδα… Βρε κακό που μας βρήκε με αυτό τον άτιμο τον Κούσνερ, τον γαμπρό του Τραμπ (στον οποίο παρεπιμπτόντως δεν εχω καμία συμπάθεια για άλλους λόγους…) Λίγο ακόμα να συνομωτούσε με τον Αλμπαϊράκ, τον γαμπρό του Ερντογάν, και θα την είχαμε πάρει την Πόλη…. Αντί να περιμένουμε να αναστηθεί ο μαρμαρωμένος βασιλιάς…

Αμ εκείνος ο Τζον Μπόλτον, που έγραψε το περισπούδαστο βιβλίο του και δήθεν εξομολογήθηκε όλα τα μυστικά της ύποπτης σχέσης των γαμπρών στην υπόθεση της Halk Bank; Και τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι ακόμα και για την υποτιθέμενη απαγωγή του Ιμάμη Φετουλά Γκιουλέν; Πάει κι αυτός ξαφνικά ξεχάστηκε… Τι τα θέλεις και τα σκαλίζεις τώρα; Τόνοι μελάνης χύθηκαν σε υποθέσεις που δεν άξιζαν δεύτερη σκέψη, μόνο και μόνο για να ξεθυμάνουν τα αντι-Τραμπικά τους αισθήματα ορισμένα απολιθώματα της αριστερής δήθεν “δημοσιογραφίας”…

Το δυστύχημα στην περίπτωσή μας είναι ότι αυτοί οι λίγοι απολιθωμένοι αριστεροί δεινόσαυροι, που το παίζουν μάλιστα και ανταποκριτές και “εμβριθείς γνώστες” των πολιτικών πραγμάτων της υπερδύναμης, μαζί με κάποιους άλλους επιεικώς ανίδεους, παρασύρουν πολλούς με τις επιφανειακές αναλύσεις τους… Ανάμεσα σε κείνους που παρασύρθηκαν ξεχωρίζω και λίγους που εκτιμώ ιδιαίτερα για την βαθειά τους γνώση σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και οι οποίοι δεν θάπρεπε στην περίπτωσή μας να παρασυρθούν…

Πόση οξυδέρκεια χρειαζόταν για να καταλάβει κανείς ότι ο γνωστός από δεκαετίες “ιέρακας” Τζον Μπόλτον, όταν έχασε το παιχνίδι της προώθησης πολέμων στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ, αισθάνθηκε αδικημένος; Και όταν τελικά οδηγήθηκε σε παραίτηση είχε την αίσθηση ότι η – απολύτως σωστή – άρνηση του Τραμπ να οδηγήσει την Αμερική σε νέους άχρηστους πολέμους του είχε καταστρέψει την καριέρα… Οπως και την καριέρα πολλών άλλων μελών του γνωστού σε όλους μας “κόμματος του πολέμου” στο βούρκο της αμερικανικής πρωτεύουσας… Με την καριέρα του τελειωμένη ο Μπόλτον απλά ξεφούρνισε ότι φουσκωμένο και παραφουσκωμένο επεισόδιο του ήρθε στο μυαλό για να πουλήσει το βιβλίο του…

Ως Ελληνες το έχουμε σε κακό να μαθαίνουμε από τα λάθη μας… Σε κάποια σοβαρή χώρα το επεισόδιο που περιέγραψα παραπάνω θα διδασκόταν σε κάθε σχολή δημοσιογραφίας και σε κάθε κολέγιο διεθνών σχέσεων με ειδική αναφορά στο πόσο ηλίθιο είναι να προσωποποιούνται οι διεθνείς σχέσεις μιας σοβαρής χώρας και ειδικά της υπερδύναμης… Στην Ελλάδα θα ξεχαστεί και οι ίδιοι απαράδεκτοι θα εξακολουθούν να βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και να ταλαιπωρούν τα ραδιοφωνικά “μαρκούτσια” εις το διηνεκές… Χωρίς να έχουν τον αντρισμό να πούν έστω ένα “συγγνώμη, λάθος…”

Ατυχώς γι’αυτούς έρχεται ακόμα μεγαλύτερη πανωλεθρία στις 3 Νοεμβρίου – δικαίως, μιας και δεν έμαθαν τίποτα από το πάθημά τους το 2016…

September 1, 2020, n.stamatakis@aol.com www.helleniscope.com