Ομολογία

Ἡ ἐπέτειος τῶν 200 χρόνων ἀπὸ τὴν Ἐπανάσταση

 

Διαβάσαμε στὸν ἱστότοπο «Ἐφημερίδα» («iefimerida.gr» 14-9-2020) τὴ συνέντευξη ποὺ ἔδωσε ἡ κυρία Γιάννα Ἀγγελοπούλου, Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν 200 χρόνων ἀπὸ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, ὅπου ἀνάμεσα στὰ ἄλλα δήλωνε: «Ἡ ἐπέτειος τῶν 200 χρόνων ἀπὸ τὴν Ἐπανάσταση θὰ εἶναι… μιὰ μοναδικὴ ἀφορμὴ νὰ δοῦμε πῶς ξεκινήσαμε, πῶς πορευτήκαμε, νὰ ἀναλογιστοῦμε τὶς καλὲς καὶ τὶς κακὲς στιγμές μας… Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, εἶναι βέβαιο ὅτι μέσα στὸ πλαίσιο τῆς ἐπετείου θὰ γίνουν συζητήσεις, θὰ ἀκουστοῦν ἀπόψεις… Τὸ ποιὸς ἦταν ὁ χαρακτήρας τῆς Ἐπανάστασης τὸ περιγράφει ἡ ἴδια ἡ Διακήρυξη τῆς Ἀνεξαρτησίας: “Εἶναι πόλεμος ἐθνικός, πόλεμος ἱερός…”. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα οἱ ἐπιμέρους προσεγγίσεις μπορεῖ νὰ διαφέρουν. Σᾶς λέω ὅμως καὶ πάλι ὅτι ἡ Ἐπιτροπή μας δὲν μπαίνει σὲ τέτοιες ἀντιπαραθέσεις. Ἀναδεικνύει ὅσα ἑνώνουν τὸ ἔθνος μας… Βασικὸς στόχος μας εἶναι νὰ ἀναδειχθεῖ ἐξίσου ἡ διεθνὴς διάσταση τῆς Ἐπανάστασης. Ὅτι ἦταν ἡ συνέχεια τῶν μεγάλων ἐπαναστάσεων τῆς Δύσης».

Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ κ. Ἀγγελοπούλου προσπαθεῖ, ἀρκετὰ καθυστερημένα βέβαια, νὰ συμμαζέψει τὶς ἐκτροπὲς μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς ποὺ μὲ κείμενά τους δημιούργησαν ἀντιδράσεις, διότι διέστρεφαν τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα, ἡ ἀ­νάρτηση κειμένου ποὺ χαρακτήριζε τὴν περίοδο τοῦ Καποδίστρια ὡς «δικτατορία».

Τὸ σημαντικὸ τώρα εἶναι αὐτὸ ποὺ δηλώνει ξεκάθαρα ἡ κ. Ἀγγελοπούλου λέγοντας ὅτι ὁ χαρακτήρας τῆς Ἐπαναστάσεως ἦταν «ἐθνικός», ὁ πόλεμος ἦταν ἱερός. Λάθος της ὅμως εἶναι νὰ θέτει ὡς βασικὸ στόχο τοῦ ἑορτασμοῦ καὶ τὴν ἀνάδειξη διεθνοῦς διαστάσεως τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ὡς «συνέχεια τῶν μεγάλων ἐπαναστάσεων τῆς Δύσης». Καὶ εἶναι λάθος, διότι οἱ ἐπαναστάσεις τῆς Δύσεως, μπορεῖ μὲν νὰ ἔδωσαν ὤθηση στὸν σκλάβο Ἑλληνισμό, ὁ χαρακτήρας τους ὅμως ἦταν τελείως διαφορετικός.

Τὸν χαρακτήρα τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 τὸν περιέγραψε ξεκάθαρα, μιὰ φορὰ γιὰ πάντα, ὁ ἀδιαμφισβήτητος Ἀρχηγός, ὁ μέγας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στὰ Ἀπομνημονεύματά του. Τὰ αὐθεντικὰ αὐτὰ λόγια του ἀπευθύνονται καὶ στὴν Ἐπιτροπὴ ἑορτασμοῦ καὶ σὲ ὅλους μας σήμερα: «Ἡ ἐπανάστασις ἡ ἐδική μας δὲν ὁμοιάζει μὲ καμμιὰν ἀπ᾿ ὅσες γίνονται τὴν σήμερον εἰς τὴν Εὐρώπην. Τῆς Εὐρώπης αἱ ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν διοικήσεών των εἶναι ἐμφύλιος πόλεμος. Ὁ ἐδικός μας πόλεμος ἦτο ὁ πλέον δίκαιος, ἦτον ἔθνος μὲ ἄλλο ἔθνος, ἦτο μὲ ἕνα λαόν, ὅπου ποτὲ δὲν ἠθέλησε νὰ ἀναγνωριστεῖ ὡς τοιοῦτος, οὔτε νὰ ὁρκισθεῖ, παρὰ μόνο ὅ,τι ἔκαμνε ἡ βία» (Ἅπαντα Τερτσέτη, τόμ. Γ΄, σελ. 149).

Δὲν τὸ ἔχει διαβάσει αὐτὸ ἡ κ. Ἀγγελοπούλου καὶ ἡ Ἐπιτροπή της; Ἂς τὸ προσέξει λοιπὸν τώρα. Κανένας δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ ἀλλάζει τὸν χαρακτήρα τῆς Ἐπαναστάσεως. Κανένας! Διότι «ἡ ἐπανάστασις ἡ ἐδική μας δὲν ὁμοιάζει μὲ καμμιὰν ἀπ᾿ ὅσες γίνονται τὴν σήμερον εἰς τὴν Εὐρώπην»!