Ομολογία

Δεν παρακολούθησα ούτε ένα δευτερόλεπτο από την τελετουργική βλασφημία των Τούρκων στην Αγία Σοφία. Άλλη όρεξη δεν είχα από το να βλέπω ανασηκωμένους οθωμανικούς κώλους και να φαντάζομαι τη διάχυτη ποδαρίλα των ξυπόλητων! 
Η Αγία Σοφία είναι μέσα μου ως αυτό που ήταν. Παγωμένη στο χρόνο του 1453, όπως ο μαρμαρωμένος βασιλιάς. Δεν θέλω να την βλέπω έτσι, ούτε θα πάω ποτέ στην Πόλη για να την επισκεφτώ σκλαβωμένη. Δεν θα τους δώσω ούτε ένα ευρώ. Θα πάω μόνο όταν θα έχει απελευθερωθεί. Αν δεν προλάβω και έχω πεθάνει ως τότε δεν πειράζει. Ας πάνε οι επόμενοι.

Κατά τα άλλα, ούτε στις θρηνωδίες συμμετέχω και δεν αλλάζω το νικητήριο "Τη Υπερμάχω Στρατηγώ" σε ηττοπαθή κλάψα. Έχω εμπιστοσύνη στον Θεό και πιστεύω ότι Αυτός τελικά θα τακτοποιήσει τα του Οίκου του. Όπως και εμείς θα έπρεπε να τακτοποιήσουμε τα του δικού μας Οίκου-συν Αθηνά και χείρα κίνει-, πράγμα που φυσικά δεν κάνουμε. Αλλά στις κλάψες είμαστε πρώτοι! Και πρώτα-πρώτα τα κανάλια, που σήμερα μεταδίδουν θρηνώντας την τουρκική βεβήλωση, αλλά από αύριο κιόλας θα μας πρήξουν πάλι τα ούμπαλα με τα τουρκοσίριαλ.

Έχω την αίσθηση ότι είμαστε βλαμμένοι. Σουρεαλιστικά μιλώντας σχιζοφρενείς και ασύγγνωστοι. Αντί να κλαίμε για την Αγία Σοφία που έγινε τώρα τζαμί, θα ήταν καλύτερα νομίζω να προλάβουμε την κλάψα, όταν έπειτα από 50 χρόνια θα γίνεται τζαμί και η Μητρόπολη των Αθηνών. Γιατί προς τα εκεί πηγαίνουμε με μαθηματική ακρίβεια. Όταν αυτοί μετατρέπουν την Αγία Σοφία σε τζαμί και εμείς τους προσφέρουμε τζαμί στο Βοτανικό, πώς να μας αποκαλέσει κανείς παρά αυτόχειρες ηλιθιους;;

Δεν έχω ελπίδα από λαό αποβλακωμένο και από πολιτικές ηγεσίες πουλημένες έως το κόκκαλο. Μόνο από ψηλά ελπίζω στην βοήθεια, αν ποτέ δεήσει να μας ελεήσει τέτοιοι που είμαστε. Κατά αρχήν διαλύοντας τα σκότη της διάνοιας όπου έχουμε περιπέσει.
Λυπάμαι, αν σας λυπώ, αλλά θέλω να είμαι χρήσιμος και όχι ευχάριστος.
Γ.Γ.Γ.