Ομολογία

 Η πτώση των αστέρων 

(Αποκ. Θ΄,1 και ΙΒ΄,4)

Ανοικτή επιστολή προς Επίσκοπον Ιερώνυμον Μητροπολίτην Λαρίσης και Τυρνάβου

Σεβασμιώτατε, Χριστός Ανέστη.

Στην ανοικτή επιστολή σας προς πρεσβύτερο ( αγωνιστή) π.Βασίλειο Βολουδάκη(27/04/2020), υπογράμμισα στο  κείμενο θέσεις , που ανάγονται σε καθοριστικούς άξονες, τόσο της διαχρονικής Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας, όσο και της πνευματικής λειτουργίας του ανθρώπινου προσώπου.

Γράφετε: « Η υπακοή στην Εκκλησία είναι η αρχή και το τέλος της σωτηρίας μας και της αποστολής μας επί της γης».

Εφ’όσον (ορθά ) γράφετε  περί υπακοής εις την Εκκλησία, γιατί δεν εκδηλώνετε, ως ορθόδοξος επίσκοπος, την ιστορική υπακοή ως αποφασιστική καταδίκη της «συνόδου» της Κρήτης και της παναιρέσεως τουοικουμενισμού; Μήπως θεωρείτε , ότι συμφωνούν με τη διαχρονική Ορθόδοξη Εκκλησία; O π.Βασίλειος Βολουδάκης  ευρίσκεται εις εκκλησιολογική αντίθεση με την αίρεση. Εσείς;

Σας ερωτώ, Σεβασμιώτατε, διότι στο κείμενο της επιστολής  σας διατυπώνετε και την εξής(ελεγκτική) θέση: - « …..διχάζετε (π.Βασίλειε), το ποίμνιο. Ποιός σας έδωσε τέτοιο δικαίωμα;»

Σεβασμιώτατε, οι οικουμενιστικές θέσεις-πρακτικές ορισμένων συνεπισκόπων σας , δε διχάζουν το ποίμνιο; Γιατί δεν τους ελέγχετε δημοσίως; Ποιος άραγε , τους έδωσε το δικαίωμα να διχάζουν το ορθόδοξο πλήρωμα; Επίσης γράφετε: -« Δε συνεπιφέρει όμως την υποχρέωση να σιωπώ, όταν διαπιστώνω λάθη, τα οποία τελούμενα  δημοσίως  εγκυμονούν τον κίνδυνο  να παραπλανηθεί ο λαός  του Θεού». Δε διαπιστώσατε, ακόμη, Σεβασμιώτατε, τη λάθος εκκλησιολογία της «συνόδου» της Κρήτης;  ; Έχουν δηλαδή οι αιρέσεις μυστήρια; Να υπογραμμίσω , ότι πλήθος ορθοδόξων έχει παραπλανηθεί. 

Εδώ, στην Ι.Μητρόπολη Δημητριάδος , όπου  έχουμε αντιληφθεί  πολλές εφαρμογές των αποφάσεων της «συνόδου».

Καιρός η επισκοπική σας συνείδηση να αντιδράσει στο μέγιστο αυτό, δημόσιο, εκκλησιολογικό λάθος της Κρήτης. Έχω διαπιστώσει , ότι  ο π.Βασίλειος Βολουδάκης  είναι μία από τις πιο φωτισμένες ,σήμερα, ιερατικές συνειδήσεις. Ο π.Βασίλειος  δεν είναι γεροκόμος του Αστικού κοινωνισμού. Είναι φορέας του Ορθοδόξου κοινωνισμού, της Ορθόδοξης πολιτικής διακονίας.

Είναι θεμιτό, Σεβασμιώτατε, να προωθεί ένας πιστός  ή κληρικός  ένα κοινωνικό σύστημα , ως έκφραση και δικαίωση της Χριστιανικής αλήθειας. Σας συνιστώ, να διαβάσετε  το βιβλίο «ΕΘΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ» του π.Αυγουστίνου Καντιώτη, προκειμένου να κατανοήσετε την αγωνία του π.Βασιλείου.

Σε πάρα πολλές ομιλίες των Μεγάλων Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, το οικοδόμημα της εκκλησιαστικής  ζωής δεν εθεωρείτο μόνο ως «πνευματικό» , αλλά και ως κοινωνικό και οικονομικό.

Ο Ι . Χρυσόστομος , τέλος , στην ΣΤ΄ ομιλία του, εις την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή(P.G τόμος 61, σελ 52), γράφει πολλά για τον κοινωνισμό του Χριστιανισμού και καταλήγει (συμπερασματικά): « Τότε ούν  πάντων ήν η καρδία και η ψυχή μία και ουδέ εις τι των     υπαρχόντων  αυτω  έλεγεν ίδιον είναι αλλ’ είχον άπαντα κοινά και διεδίδετο εκάστω  καθ’ότι αν τις χρείαν είχε , και βίον  έχων αγγελικόν. Και νυν αν γένηται τούτο την οικουμένην επιστρέψωμεν άπασαν και χωρίς σημείων»  

Ο π.Βασίλειος είχε το θάρρος της θέλησης , να χαρακτηρίσει το κλείσιμο των Ι.Ναών, σ’όλη την περίοδο της  Μ.Τεσσαρακοστής (Δεσποτικής νηστείας κατά τον Ι.Χρυσόστομο) και σ’όλη την Μ.Εβδομάδα μέχρι και το Πάσχα , ως « μεγάλη εντροπή» των επισκόπων και της Πολιτικής ηγεσίας του Κράτους. Έτσι χαρακτήρισε την πτώση τους( ως Αίσχος.  Αίσχος = Μεγάλη ντροπή , μας πληροφορεί η ελληνική γλώσσα.

Οι επίσκοποι  δεν μπόρεσαν  να αναδείξουν ηγετικό πνευματικό ρόλο ,μέσα στην κοινωνική διάρθρωση  των μέσων άμυνας έναντι της επιδημίας.

Μέσα στη νύχτα του φόβου ( επιδημίας) , δεν έλαμψαν ως « Αστέρες», ευρισκόμενοι  “ εν τη δεξιά χειρί αυτού” (Αποκ. Α΄,16). Να υπογραμμίσουμε , ότι στο εδάφιο ( Α΄,20), διευκρινίζεται  ότι: « οι επτά αστέρες  άγγελοι  των επτά εκκλησιών  εισι, και αι λυχνίαι  αι επτά  επτά εκκλησίαι εισίν».

Η κρατική επιστημονική αντίληψη  των κοινωνικών σχέσεων, σας αντιμετώπισε ,Σεβασμιώτατε, ως ένα απλό τομέα κοινωνικής δραστηριότητας, που έπρεπε  να δείξει “αγάπη” σφραγίζοντας τους Ι.Ναούς και θέτοντας ( από το Κράτος) σε αμφισβήτηση το Μυστήριο της Θ.Κοινωνίας.

Έγινε έτσι μία αναδιοργανωτική  αρχή-αλλαγή στις σχέσεις της Εκκλησίας  με τον “ Καίσαρα” , όμοια της οποίας δεν ξανάγινε εδώ και 2000 χρόνια . αυτή η πνευματική συμπεριφορά ( πτωτική) των επισκόπων , μας θυμίζει την “ πτώση των αστέρων”  στην Αποκάλυψη. Όταν , Σεβασμιώτατε, “ η ουρά σύρει  το τρίτον  των αστέρων του ουρανού, και έβαλεν αυτούς εις την γην”(Αποκ ΙΒ΄,4) ,

  πώς πρέπει να χαρακτηρίσουμε το γεγονός αυτό;….

ΝΙΚΟΣ Ε.ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ