Ομολογία

 Απορίες προς επίσκοπο Λεμεσού Αθανάσιο.

Aρ.Δασκαλακη

Ευλογείτε δέσποτα. Στις 4/4/20 σε ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο «Επερώτησον τον πατέρα σου» σε ερώτηση ακροάτριας για το εάν η υπακοή είναι πιο πάνω απ’ την ομολογία της πίστεως, απαντήσατε καταφατικά.

Και συμπληρώσατε: «Η υπακοή είναι πάνω απ’ όλα. Υπακοή σημαίνει ταπείνωσις. Είναι πάνω απ’ το μαρτύριο. Μην γινόμαστε από μόνοι μας ομολογητές και μάρτυρες. Υπακοή μόνο μέσα στην εκκλησία.… Δεν πρέπει να αποφασίζουμε μόνοι μας. Θα μας πει η εκκλησία αν είναι ώρα μαρτυρίου ή ομολογίας, υπομονής ή ταπείνωσης. Μην παρακούετε στην εκκλησία γιατί είναι επικίνδυνο. «Καλύτερα να πλανάσαι εντός εκκλησίας παρά να κάνεις το σωστό και να είσαι εκτός εκκλησίας» (Ι.Χρυσόστομος).»

Δεν διαφωνώ με το περιεχόμενο της κύριας ομιλίας σας. Όμως στην απάντηση που δώσατε στο παραπάνω ερώτημα δημιουργούνται ερωτηματικά. Τέτοια ερωτηματικά που μπορεί να σκανδαλίσουν.

Λέτε ότι η υπακοή είναι πάνω απ’ όλα. Ποια υπακοή εννοείτε; Την αδιάκριτη; Την άνευ όρων σε πνευματικό ή δεσπότη;

Εάν ο επίσκοπος της περιοχής που διαβιούμε, για παράδειγμα προσκαλέσει μία παλαιοκαθολική ιέρεια να επιμορφώσει τους ιερείς της μητροπόλεως εμείς υπακούμε; Κάνει υπακοή ο κληρικός και μετέχει της ανίερης συνάθροισης;

Εάν άλλος «πνευματοφόρος» επίσκοπος ή προκαθήμενος μοιράζει κοράνι ως ιερό βιβλίο δεν αντιδρούμε;

Εάν κάποιος άλλος δέσποτας, βάζει τις «ορέξεις» του λαού πάνω απ’ το Ευαγγέλιο ή το θεωρεί ανθρώπινη έμπνευση, εμείς τα «καταπίνουμε»;

Εάν κάποιος άλλος συναγελάζεται με μασόνους, περιμένουμε την «εκκλησία» να δώσει το σύνθημα;

Εάν κάποιοι «φωτισμένοι» ιεράρχες συνεύχονται, συμπροσεύχονται ή συλλειτουργούν με σχισματικούς, αιρετικούς, αλλόθρησκους, υβριστές της Αγίας Τριάδος, εμείς ο αδαής λαός κάνουμε υπακοή; Έτσι παραμένουμε στο ασφαλές καράβι της εκκλησίας;

Τι είναι η εκκλησία; H ιεραρχία και οι κληρικοί; Όχι ο λαός; Αυτοί, εγγυώνται τη σωτηρία της ψυχής μας, παρά τα «εγκλήματα» που θα διαπράξουμε εν ονόματι της υπακοής…και της «αγάπης»;

Πανιερώτατε συγχωρέστε με εάν δεν καταλαβαίνω. Σίγουρα δεν είμαι εμφορούμενος του Αγίου Πνεύματος και ίσως δεν ερμηνεύω σωστά Γραφές και Πατέρες της Ορθοδοξίας.

Νομίζω ότι αναφερόμενοι σε ένα λόγο ενός Πατέρα, πρέπει να εξετάζουμε και τις συνθήκες που τον είπε αλλά και την αφορμή.

Σύμφωνα με την «πλάνη εντός εκκλησίας» του Ιερού Χρυσοστόμου, δίνουμε έρεισμα ισχυρό σε κάθε αιρετικό και φιλοπαπικό, ψευδοορθόδοξο ιεράρχη.

Εάν όμως προσθέσουμε το «Ουδέν ωφελεί βίος ορθός δογμάτων διεστραμμένων» (ΕΠΕ 23, 492 – 494) του ιδίου Πατέρα τι συμπέρασμα βγαίνει; Ότι φάσκει κι αντιφάσκει; Μάλλον ότι η πλάνη εντός εκκλησίας είναι η οποιαδήποτε εσφαλμένη ενέργεια αγωνιζομένων κληρικών ή λαϊκών με κριτήριο πάντα την ορθοπραξία και την ορθοδοξία. Eκτός εκκλησίας σίγουρα τίθενται οι αρνητές του Χριστού, οι φιλοσχησματικοί, οι φιλοπαπικοί και οι πανθρησκειαστές.

Αυτοί δέσποτα είναι οι εκτός εκκλησίας.

Παραδείγματα γι’ αυτό ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής, οι δολοφονηθέντες Αγιορείτες την «περίλαμπρη» εποχή του σατανοκίνητου Βέκκου και πλείστοι άλλοι άγιοι. Ποιαν εκκλησία έπρεπε να περιμένουν να αποφανθεί αυτοί οι ομολογητές και μάρτυρες; Αυτοί ήταν η όντως εκκλησία.

Ποιος ήταν εκκλησία; Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ή ο Ιωάννης Καλέκας ο λατινόφρων;

O άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ή ο Μητροφάνης και η υπόλοιπη ιεραρχία;

Ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής ή όλα τα Πατριαρχεία της εποχής του;

O άγιος Κύριλλος ή ο Νεστόριος;

Δεν είναι οι άγιοι πρότυπα συμπεριφοράς και μίμησης;

Εκκλησία δεν είναι και η θριαμβεύουσα; Οι άγιοι και Πατέρες που δογμάτισαν;

Τι γίνεται εάν η «εκκλησία» που λέτε, γίνει Χριστομάχος; Τι γίνεται όταν συνεργεί, επικροτεί και προωθεί αντιορθόδοξους νόμους και πρακτικές; Αυτή η «εκκλησία» θα δώσει το σύνθημα για ομολογία και μαρτυρία;

Εμείς οι λαϊκοί υπομένοντας τις ύβρεις στο Χριστό και υπακούοντας τους υβριστές, περιμένουμε απ’ αυτούς το εναρκτήριο σύνθημα ομολογίας και καλής μαρτυρίας;

Δεν κρίνω πανιερότατε κληρικούς για βίο αλλά για θέματα πίστεως. Όπως λέει και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: ΤΟ «ΜΗ ΚΡΙΝΕΤΕ, ΙΝΑ ΜΗ ΚΡΙΘΕΙΤΕ, ΠΕΡΙ ΒΙΟΥ ΕΣΤΙΝ, ΟΥ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ» (P.G. 63, 231-232)».

Τι λέει η Αγία Γραφή για την υπακοή;

Ο Απ. Παύλος μας λέει «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω».(Γαλ. 1, 8).

Η σαφής επισήμανση του Αποστόλου Παύλου στην προς τους Γαλάτας επιστολή και μάλιστα δύο φορές με επίταση («ως προειρήκαμεν, και άρτι πάλιν λέγω») να μη δεχθούν καμία καινοτομία του ευαγγελικού κηρύγματος, ακόμη κι αν προέρχεται από άγγελο εξ ουρανού ή από τους ιδίους τους Αποστόλους, φανερά καταργεί κάθε έννοια «Πρωτείου» των μεμονωμένων προσώπων έναντι της Παραδόσεως μέσα στην Εκκλησία (αφού ούτε οι ίδιοι οι Απόστολοι δεν μπορούν υστερογενώς να αλλάξουν το Ευαγγέλιόν τους, επειδή είναι «άνωθεν»), αλλά και επιπλέον αρκεί από μόνη της να μας καθοδηγήσει στο τι γίνεται όταν φαινόμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε υπακοή εναντίον της Πίστεως της Εκκλησίας. Απομακρύνουμε όποιον αλλοιώνει το αρχαίο ευαγγελικό κήρυγμα («ανάθεμα έστω»).

Και

«δι᾿ οὗ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ,» (Ρωμ. 1,5- Δια του Χριστού ελάβομεν, εγώ ο Παύλος και οι άλλοι Απόστολοι, την χάριν και το αποστολικόν αξίωμα, δια να κηρύττωμεν μεταξύ όλων των εθνών την νέαν πίστιν και την εις αυτήν υποταγήν, προς δόξαν του ονόματός του.) ,

«Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο.» (Εβρ. 13, 17- η αιτιολογία της υπακοής στους «ηγουμένους», δηλ. τους προεστώτες, είναι ότι αυτοί «αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών ημών»· δηλ. η υπακοή δεν είναι απροϋπόθετη. Αν, βάσει της εκκλησιαστικής εμπειρίας διαπιστώνεται, ότι αυτοί ολιγωρούν, αδιαφορούν, για τις ψυχές και αμελούν για τους πνευματικούς κινδύνους και πρωτίστως την αίρεση, τότε αίρεται, καταργείται το καθήκον της υπακοής σε αυτούς.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, του οποίου τη ρήση χρησιμοποιήσατε, τι είπε για το παραπάνω εδάφιο; Διευκρινίζει : «Αλλ’ ίσως θα μας ειπή κάποιος, ότι υπάρχει και τρίτο κακό (εκτός από την αναρχία και την απειθαρχία), όταν ο άρχοντας (της Εκκλησίας) είναι κακός Τι γίνεται λοιπόν,όταν είναι πονηρός και δεν πειθαρχούμε; Αν εξ αιτίας της πίστεως (είναι πονηρός), απόφευγε και παράτησέ τον, όχι μόνον αν είναι άνθρωπος, αλλά κι αν είναι άγγελος που κατέρχεται εξ ουρανού» (Γαλ. 1, 8)

Ο Μέγας Αθανάσιος δεν είπε ότι «Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός». «Οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας» μετατράπηκαν σε κήρυκες της παναιρέσεως του οικουμενισμού και του αντορθοδόξου Π.Σ.Ε.

Δεν μας διδάσκει ο Μ. Φώτιος: «Αἱρετικός ἐστίν ὁ ποιμήν; λύκος ἐστίν. φεύγειν ἐξ αὐτοῦ καί ἀποπηδᾶν δεήσει μήν ἀπατηθῆναι προσέλθειν καν ἥμερον αὐτοῦ παρισαίνειν δοκεῖ, φύγε τήν κοινωνίαν καί τήν πρός αὐτόν ὁμιλίαν ὡς ἰόν ὄφεως» (ΕΠΕ 12, 400,31)

Πανιερώτατε, ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς του οποίου την αγιότητα καθαιρεί ο επίσκοπος Προικοννήσου, μίλησε για τους έσχατους χρόνους, τονίζοντας ότι τότε κάθε χριστιανός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της εκκλησίας.

Γέρων Αθανάσιος Μυτιλιναίος, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και πλείστοι άλλοι άγιοι μίλησαν για την πτώση και αναξιότητα του κλήρου σε αυτούς τους χρόνους. Μας παρότρυναν σε μίμηση και μελέτη των Αγίων καθ’ ότι δεν θα υπάρχει ποιμένας.

Ο πιστός (αμαρτωλός βέβαια) λαός σε ποια «εκκλησία» οφείλει υπακοή; Φαντάζομαι εννοείται τη διοικούσα. Αυτή που αναγνωρίζει σχισματικούς; Που αναγνωρίζει μυστήρια σε αιρετικούς; Που αδιαφορεί για τα εθνικά θέματα;

Που μας αρνείται πεισματικά το Χριστό και τις Ιερές Ακολουθίες τη Θεία Μετάληψη, την Εξομολόγηση; Που σίγασε τις καμπάνες υπακούοντας σε αντίχριστα κελεύσματα μασονικής προελεύσεως;

Που έβαλε τη σωματική υγεία πάνω απ’ την υγεία της ψυχής;

Καταλαβαίνουμε ότι οφείλουμε υπακοή εάν δεν κινδυνεύει η πίστη. Εάν δεν υβρίζεται με πράξεις ή έργα η Αγία Τριάς. Αλλιώς «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις».

Θα‘ ταν καλό να δώσετε μια εξήγηση (να μην σκανδαλίζονται αδελφοί), καθ’ ότι θέλω να πιστεύω ότι στη ραδιοφωνική απάντηση που δώσατε, δεν εννοούσατε την υπακοή (ή την απραξία) δια πράξεων ή έργων σε αιρετικές συμπεριφορές που καταδικάζονται από Οικουμενικές Συνόδους.

Τι θα γίνει όταν θα έρθει (είναι κοντά πιθανόν) το λεγόμενο «τσιπάρισμα»;

O πάπας είναι θετικός. Διαβλέπω ότι και ο Οικουμενικούς Πατριάρχης θα εκφρασθεί συναινετικά.

Κι επειδή είπατε ότι «Θα μας πει η εκκλησία αν είναι ώρα μαρτυρίου ή ομολογίας» εμείς θα περιμένουμε ίσως μετά από κάποιο πιθανό «τσιπάρισμα» την προτροπή ομολογίας απ’την «εκκλησία» σε κάποια άλλη περίσταση; O Άγιος Παϊσιος που άφησε παρακαταθήκη για το θέμα αυτό, δεν είναι εκκλησία;

Πανιερότατε, μας βγάλανε έξω απ’ τις εκκλησιές με την ευλογία της ιεραρχίας. Κατά παραχώρηση Θεού. Σημείο μετανοίας. Μαζί με την μετάνοια όμως δεν συμπορεύεται και η ομολογία; Δεν οφείλουμε να λειτουργηθούμε έστω και κρυφίως; Τι κι αν μας έβγαλαν έξω από ναούς; Εμείς θα ψάχνουμε το Χριστό όχι μόνο στη προσευχή (στο σπίτι) αλλά και στις Ιερές Ακολουθίες, στο Άγιο Δισκοπότηρο. Κι ας μην το προσφέρει η διοικούσα εκκλησία. Θα βροντοφωνάξουμε και στους αντίθεους πολιτικούς αλλά και στους συνεργάτες τους κληρικούς, αυτό που είπε ο Άγιος Γρηγόριος στην ιστορική φράση του :

«Αυτοί έχουν τους οίκους, εμείς τον ΄Ενοικον»!

(το παρόν κείμενο-ερώτημα απεστάλη και στη Μητρόπολη Λεμεσού)