Ομολογία

Ἄσυλο ἰδεῶν, ὄχι μπαχαλάκηδων

ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Οἱ διάλογοι πού ἀκολουθοῦν δὲν εἶναι φανταστικοί.

Διεξήχθησαν στὴν εἴσοδο πανεπιστημιακοῦ κτηρίου καὶ σὲ αἴθουσες διδασκαλίας του.

—Ὁ νεαρὸς ποῦ πάει; Ρωτᾶνε δυὸ ροπαλοφόροι καὶ κουκουλοφόροι μπαχαλάκηδες!

—Εἶμαι φοιτητὴς καὶ πάω νὰ παρακολουθήσω τὸ μάθημα.

—Στό σακκίδιο τί ἔχεις;

—Τά βιβλία μου.

—Δέν περνᾶς! Ἂν εἶχες «μολότωφ» ἢ ἔστω σπρέι, θὰ σ’ ἀφήναμε! Ἐδῶ ἐμεῖς κάνουμε κουμάντο... Ἄντε, στρίβε, μὴ φᾶς καὶ καμμιὰ κλωτσιά...

Σὲ λίγο ἕνας σοβαρὸς κύριος ἀνεβαίνει τὰ σκαλοπάτια τοῦ κτηρίου.

—Ἔ! Κύριος! Ποῦ πᾶς; Ἀπαγορεύεται...

—Ἀπαγορεύεται; Μὰ εἶμαι καθηγητής. Πάω νὰ διδάξω.

—Παιδιά, σύντροφοι... Αὐτὸς εἶναι... Ὁρμᾶτε!...

Σὲ λίγο αἱμόφυρτος ἀπό το ξύλο, μεταφέρεται ὁ καθηγητὴς στὸ νοσοκομεῖο!

Τὴν ἑπομένη οἱ «ἀναρχοαυτόνομοι», πού «διοικοῦν» τὸ κτήριο, διακρίνουν τὸ αὐτοκίνητο, πού μεταφέρει τὸν Πρύτανι.

—Ἔρχεται!.. Μὴν τὸν ἀφήσετε νὰ μπῆ στὸ γραφεῖο του. Γρήγορα, φέρτε τοῦβλα καὶ λάσπη. Νὰ κτίσουμε τὸν τοῖχο, νὰ ἀποκλείσουμε τὴν εἴσοδό του... Τί θὰ πῆ «πρύτανις»; Ἐμεῖς κυβερνᾶμε ἐδῶ!

Ὁ Πρύτανις τολμᾶ νὰ τοὺς πῆ ὅτι θὰ καλέση τὴν ἀστυνομία.

—Ποιά ἀστυνομία; Ἔχουμε τὸ «ἄσυλο», κ. πρύτανι! Ἐδῶ μέσα εἶναι χῶρος δικός μας. Καὶ ἐπειδὴ τόλμησες νὰ μιλήσης γιὰ ἀστυνομία, θὰ στὰ κάνουμε γυαλιὰ-καρφιά...

Σὲ λίγο το πρυτανικὸ γραφεῖο θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο. Θέλησε ὁ κ. πρύτανις νὰ καταφύγη σὲ κάποια αἴθουσα. Μὰ κι αὐτὴν τὴν εἶχαν καταλάβει ναρκομανεῖς καὶ ἔμποροι ναρκωτικῶν...

...Δὲν ἀποτελοῦν φαντασιοκοπήματα τὰ παραπάνω. Εἶναι ἡ σύγχρονη εἰκόνα πολλῶν πανεπιστημιακῶν κτηρίων, πού λειτουργοῦν μὲ τὸ λεγόμενο «ἄσυλο»! Δηλαδή, κάτι πού καθιερώθηκε γιὰ να διευκολύνη τὴν ἐλεύθερη διακίνησι τῶν Ἰδεῶν, κατάντησε ἀνεξέλεγκτος χῶρος γιὰ τὴ διακίνησι «οὐσιῶν»! Τέτοιου εἴδους ἄσυλα προασπίζονται οἱ ἰδεοληψίες τοῦ ἄναρχισμοῦ, τῆς ἄκρας ἀριστερᾶς, τῶν ἐμπόρων ναρκωτικῶν, τοῦ παρεμπορίου, τῶν κουκουλοφόρων, τῶν ποικίλων «μπαχαλάκηδων».

Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι ἄσυλο. Αὐτὸ εἶναι ἀλητεία αισχίστου εἴδους καὶ ἐγκληματικῆς μαφίας. Δὲν τολμᾶ σεμνὸς καὶ φιλότιμος φοιτητὴς νὰ παρακολούθηση τά μαθήματα. Οἱ αἴθουσες τελοῦν
ὑπο κατάληψι, τὰ δὲ ὑπόγεια τῶν κτηρίων ἔχουν μετατραπῆ σὲ ἐργαστήρια κατασκευῆς «μολότωφ»!

Ποιὸς λογικός Ἕλληνας ἐκλαμβάνει τὴν ἔννοια τοῦ «ἀσύλου» ὡς εὐκαιρία ἐκδηλώσεως καταστροφικῆς μανίας; Σὲ ποιὰ ἄλλη χώρα ἰσχύει τέτοιου εἴδους πανεπιστημιακὸ ἄσυλο;

Μὲ ἀνακούφισι, λοιπόν, δέχτηκαν οἱ Ἕλληνες τὴν κατάργησι αὐτοῦ του εἴδους τοῦ ἀλήτικου ἀσύλου ἀπό τὴ νέα Κυβέρνησι. Ἕνα ἀπό τα πρῶτα της νομοσχέδια, ἐπανέφερε τὴν ἔννοια τοῦ ἀληθινοῦ ἀσύλου.

Τὰ σχολεῖα καὶ τὰ πανεπιστήμια νά εἶναι χῶροι μαθήσεως καὶ ἐπιστημονικῆς προόδου. Ὅταν παρατηρῆται παραβατικότητα στὸ χῶρο σπουδῶν, ἄς ἐπεμβαίνη αὐτεπαγγέλτως ἡ ἀστυνομία καὶ ἄς προστατεύη τὴν ἀσφάλεια καθηγητῶν καὶ φοιτητῶν καὶ τὴν ὁμαλὴ λειτουργία τῶν σχολῶν.

Τέρμα στὸ κράτος τῶν «μπαχαλάκηδων». Τέρμα στοὺς καταληψίες κουκουλοφόρους. Τέρμα στὸ «καραγκιοζιλίκι» στὰ κτήρια τῶν σχολῶν. Τέρμα στὴν εἴσοδο στὸ Πανεπιστήμιο μὴ φοιτητῶν. Κάθε φοιτητὴς να ἐπιδεικνύη τὴ φοιτητική του ταυτότητα καὶ νά παίρνη τὴ θέσι του στὴν αἴθουσα γιὰ νὰ μορφωθῆ.

Ἐπὶ τέλους, θέλουμε πανεπιστήμια, ὄχι καταφύγια ἀνομίας!