Ομολογία

Άγιος Αγγελής: Δέχθηκε χαρούμενος το μαρτύριο, αφήνοντας πίσω του έξι παιδιά

Πού να βρει κανείς σήμερα πιστούς με το σθένος του νεομάρτυρα Αγγελή, που η μνήμη του εορτάζεται στις 1 Σεπτεμβρίου.

Ένας χρυσοχόος μεροκαματιάρης ήταν, με γυναίκα και έξι παιδιά. Δεν λογάριασε την πολυμελή οικογένειά του μπροστά στο Χριστό.

Και όταν τον πίεσαν να γίνει Μουσουλμάνος, δεν σκέφτηκε με το μυαλό, αλλά με την καρδιά του.

Και αμέσως απάντησε: «Μπορείτε να με κάνετε ό,τι θέλετε. Να με δείρετε. Να με κόψετε φέτες. Να με σφάξετε. Να με ρίξετε στα θηρία. Να με πνίξετε στη θάλασσα. Πίστη δεν πρόκειται να αλλάξω. Χριστιανός είμαι. Χριστιανός θα παραμείνω. Μουσουλμάνος δεν γίνομαι».

Δεν οπισθοχώρησε από το χριστιανικό προμαχώνα ούτε δευτερόλεπτο. Και η κατάληξη ήταν στις 1 Σεπτεμβρίου του 1680 να τον κρεμάσουν μπροστά από το Παλάτι της Κωνσταντινούπολης, κοντά στην Αγία Σοφία.

Την ώρα του μαρτυρίου του ήταν χαρούμενος. Στην πιο δραματική φάση της ζωής του, εκείνος έδειξε χαρά. Είναι αυτό παραφροσύνη; Για έναν γνήσιο Χριστιανό όχι.

Γιατί ο γνήσιος Χριστιανός ξέρει ότι τίποτε δεν είναι μόνιμο και σταθερό σ' αυτή τη ζωή.

Γι' αυτό παρομοιάζεται η ζωή μας με τον ατμό. Και σαν το χορτάρι, που μαραίνεται και ξηραίνεται. Έτσι είναι και το σώμα μας. Όλα είναι μια ματαιότητα.

Το ήξερε καλά αυτό ο νεομάρτυρας Αγγελής. Και είχε στηρίξει, δίνοντας και σε μας το παράδειγμα, με ασφάλεια 100% ολόκληρη την ύπαρξή του, όλο το οικοδόμημα της ζωής του, τη μεγάλη οικογένειά του, στο Θεό, που είναι ο «βράχος των αιώνων».

Τι πρέπει, λοιπόν, εμείς να κάνουμε; Να αφοσιωθούμε στο Χριστό. Να συνδεθούμε εγκάρδια μ' Αυτόν και να του εμπιστευτούμε τη ζωή μας.

Και έτσι την αξιοποιούμε, αλλά και την αγιάζουμε και για εδώ και για το μετά από εδώ... Και αυτό πρέπει να το κάνουμε τώρα, χωρίς καμιά αναβολή.

Γιατί σήμερα υπάρχει ακόμη άμμος στην αμμοδόχο μας. Αύριο θα είναι λιγότερη. Και κάθε μέρα, που περνά, λιγοστεύει η άμμος.

Όλο και κονταίνει, όπως λέμε, το σχοινί. Και μπορεί να κοπεί και απότομα. Ας φωνάξουμε έγκαιρα προς Εκείνον, που έρχεται πάντοτε πρόθυμος βοηθός.

Προς Εκείνον, που μας έχει βεβαιώσει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, πως τίποτε δεν θα μας αρνηθεί από ό,τι θα είναι σύμφωνο με το πραγματικό μας συμφέρον.