Για τον προσφάτως εκλιπόντα γέροντα π. Νεκτάριο Μαρμαρινό

Για τον προσφάτως εκλιπόντα γέροντα π. Νεκτάριο Μαρμαρινό

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

         Η υψίκορμος δρύς, ο αιωνόβιος  αειθαλής πεύκος των Γερανείων ορέων , ο οποίος εσκόρπιζε την Γεράνειο αύρα του ευαγγελικού λόγου και της έμπρακτης ταυτόχρονα εφαρμογής του σε ολόκληρη την Κορινθία, ο γνωστός «γέροντας»    π. Νεκτάριος Μαρμαρινός ανεπαύθη εν Κυρίω πλήρης ημερών, το πρωί της Κυριακής 21 ης Ιουλίου του 2019. Τα τέλη του «χριστιανά , ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά», άγια.

        Ήδη –όπως εύστοχα ειπώθηκε – μεταφυτεύθηκε στην ουράνιο βασιλεία του Θεού και απόκειται εις αυτόν ο «της δικαιοσύνης στέφανος», αφού εργάστηκε ακούραστα εδώ και οκτώ δεκαετίες κατηχώντας, κηρύττοντας, εξομολογώντας και οδηγώντας με το λόγο και το παράδειγμά του στον Χριστό και στην Εκκλησία Του, 3 τουλάχιστον γενιές Κορινθίων .

Η Εκκλησία της Ελλάδος , η τοπική Αποστολική Εκκλησία της Κορίνθου, και η πολιτεία τον τίμησε και τον εβράβευσε δικαίως για την προσφορά του ( το 2006), αλλά εκείνο που θα θυμούνται όλοι οι Κορίνθιοι για πολλά πολλά χρόνια είναι η πάνδημη συρροή ανθρώπων κάθε ηλικίας και μόρφωσης, κληρικών και λαϊκών, νέων και ηλικιωμένων, οι οποίοι έσπευσαν κατά εκατοντάδες και περίμεναν υπομονετικά να ασπαστούν για τελευταία φορά το ευλογημένο χέρι του και να αποχαιρετήσουν με δάκρυα στα μάτια  τον γέροντα της καρδιάς τους, με εμφανή στα πρόσωπά τους τη συγκίνηση, τη λύπη, την ευγνωμοσύνη, τον σεβασμό και την αγάπη.

       

Τα του βίου του αγαθού αυτού λευίτη, ο οποίος δοκιμάστηκε πολλαπλά σ’ αυτούς τους 98 χρόνους της επίγειας  ζωής του «ως χρυσός εν χωνευτηρίω» , όπως και ο συνονόματός  και άγιος της γενέτειράς του Νεκτάριος ο εν Αιγίνει, άλλοι έχουν γράψει  και θα γράψουν πολλά ακόμη για να μείνει το παράδειγμά του φάρος , οδηγός, παρακαταθήκη και παράδειγμα προς μίμηση στους δύσκολους πνευματικά χρόνους μας, τώρα που «η των πολλών αγάπη εψύγει».

         Εμείς ως Θεολόγοι της Κορινθίας τιμώντας το πολύπλευρο έργο του στην Κορινθία , κλίνουμε ευλαβικά «το γόνυ της ψυχής και του σώματος» μπροστά στο σεπτό του σκήνωμα, το ασπαζόμαστε και  ζητούμε ταπεινά την ευχή  και την ευλογία του αναφωνώντας  μαζί με όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας το Αιωνία (αυτού) η μνήμη!

Η διοικούσα επιτροπή της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων Ν. Κορινθίας