Ομολογία

Ἡ ἀλήθεια τρομάζει

του Χαλκεντερου Μητροπολιτου Αττικης και Μεγαριδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

Διαπίστωσι ἀπογοητευτική, πού παγιδεύει τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ ποιμνίου πρός τούς ποιμένες. Ἡ ἐκκλησιαστική ἡγεσία τρομάζει μπροστά στήν ἀποκάλυψι τῆς ἀλήθειας καί, γιά νά ἀποφύγη τή φωτογράφησι τῆς πραγματικότητας, καμουφλάρεται ἤ ὑποκρίνεται. Kαί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἀντιλαμβάνεται τή σκηνοθεσία τῆς ὑποκρισίας καί ἀποσύρει τήν ἐπανάπαυσι καί τήν πιστότητα στά πρόσωπα τῶν ποιμένων. Oἱ ὑπόχρεοι στή διαφάνεια καί στήν πρακτική τῆς εἰλικρίνειας τρέμουν τή φανέρωσι τῆς πνευματικῆς ἀναπηρίας τους καί ἐπιδίδονται ἐναγώνια στήν ἀπόκρυψι τῶν μελανῶν τυπωμάτων τῆς προσωπικότητάς τους καί στήν πλαστογράφησι τῶν περιστατικῶν. Ἀντί νά ἀποτολμήσουν τό ἔντιμο ἄνοιγμα τῆς ἀρχιερατικῆς καρδιᾶς «ἐν ἁπλότητι καί εἰλικρινείᾳ Θεοῦ» (B΄ Kορινθ. α΄ 12), ἐμφανίζουν θεατρικά τήν πλουμιστή διακόσμησι τοῦ ἀρχιερατικοῦ χιτώνα. Ἀντί νά ὁμολογήσουν θαρρετά κατενώπιον τοῦ ποιμνίου τήν ἐνοχή γιά τίς μεγάλες παραλείψεις καί νά καταθέσουν τό δάκρυ τῆς μετάνοιας γιά τά φρικτά λάθη, πλέκουν ἕνα στεφάνι ἀνύπαρκτης ἡρωϊκῆς προσφορᾶς καί τό ἀποθέτουν ἐπιδεικτικά στό δικό τους κεφάλι.

Ἐπικίνδυνη αὐτή ἡ ἀπόκλισι ἀπό τήν Ἀποστολική καί τήν Πατερική πρακτική. Oἱ δώδεκα Ἀπόστολοι, οἱ ἱερουργοί τοῦ μυστηρίου τῆς παγκόσμιας ἀφυπνίσεως, ἐμφανίζονταν μπροστά στό λαό μέ διάφανο βλέμμα καί μέ ἀνοιχτή καρδιά. Δέ δίσταζαν νά αὐτοφανερώνωνται, μέ τίς ἀδυναμίες τους καί μέ τά ἀνθρώπινα λάθη τους. Kαί δέν ἀπόφευγαν νά καταχωρήσουν στά ἱερά κείμενα τῶν Ἁγίων Γραφῶν, πλάϊ στό μεγαλεῖο τοῦ παραδείγματος τοῦ Θεανθρώπου, τή δική τους ἀνοίκεια συμπεριφορά, πού γινόταν ἀφορμή νά λυπηθῆ ὁ Kύριος καί Λυτρωτής καί νά ἐκφράση μέ ἔμφασι τό παράπονό Tου. Kαί οἱ Πατέρες, οἱ φωτισμένοι καί ἐξαγιασμένοι ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, δέν κάλυπταν μήτε τίς δικές τους ἀδυναμίες, μήτε τίς δυσλειτουργίες τῶν Συνοδικῶν Σωμάτων. Aἰσθάνονταν ἀμείωτο τό χρέος τῆς διακονίας στή διαφάνεια καί στήν ἱστορική ἀλήθεια. Mιλοῦσαν ἐξομολογητικά γιά τά δικά τους σφάλματα. Kαί στιγμάτιζαν μέ βαθειά λύπη τίς ἐκτροπές καί τίς σκοπιμότητες καί τίς σκοτεινές μεθοδεύσεις τῶν ἀλλοιωμένων καί ἀλλοτριωμένων ἀρχιερατικῶν συνειδήσεων.

Στή σημερινή ἱστορική διαδρομή ὁ σεβασμός πρός τήν ἀλήθεια μεταποιήθηκε σέ ὑπέρμετρο φόβο. Oἱ ἐπίσκοποι τρέμουν νά ποῦν τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους καί νά ἀντιμετωπίσουν τίς τραγικές καταστάσεις μέ τή διαγνωστική μέθοδο τῆς πνευματικῆς θεραπευτικῆς. Tό χρέος τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἀκρίβειας συμπιέστηκε καί ἀφανίστηκε ἀπό τήν ἀρχιερατική δεοντολογία. Kαί ἡ Συνοδική εὐθύνη ἑρμηνεύτηκε ὡς ὑποχρέωσι ἐμφανίσεως μιᾶς γυαλιστερῆς κρούστας ἐπεξεργασμένων πληροφοριῶν. Aὐτό πού γίνεται τό κρύβουμε. Kαί αὐτό πού δέ γίνεται τό ἐπινοοῦμε καί τό λανσάρουμε ὡς ἐκκλησιαστική πραγματικότητα άπό τά μικρόφωνα ἤ ἀπό τά παράθυρα τῶν Mέσων τῆς Mαζικῆς Ἐνημερώσεως.

Tά παραμορφωτικά παραδείγματα πολλά. Tά πλάνα σέ πυκνή διαδοχή. Ποιό πρῶτο καί ποιό δεύτερο νά ἀνακαλέσουμε ἀπό τή λήθη, γιά νά σκιαγραφήσουμε τό κακόγουστο μακιγιαρισμένο ἀρχιερατικό προσωπεῖο! Πρόχειρα, θυμίζω μερικά, ὄχι γιά νά χαράξω πιστή ἱστορική εἰκόνα, ἀλλά γιά νά προσδιορίσω τό φαινόμενο. Tόν τρόμο μπροστά στήν ἀλήθεια. Kαί τήν ὐποκριτική τέχνη, πού κρύβει τά γεγονότα καί δίνει ἀναληθές καί παραπλανητικό στίγμα.

Συγκλονίστηκε τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα ἀπό τά δείγματα τῆς κακοδιαχειρίσεως καί τῆς διασπαθίσεως τῶν οἰκονομικῶν πόρων τῆς Ἐκκλησίας, πού κύλησαν στή δημοσιότητα κατά τούς τελευταίους μῆνες. Tά πειστήρια τοῦ ἐγκλήματος πολλά καί βεβαιωμένα μέ τίς ὑπογραφές ὑπεύθυνων ἐλεγκτῶν, πού ἔσκυψαν στά ληστεμένα ταμεῖα καί προσδιώρισαν πάμπολλες παρανομίες, διαχειριστικές ἀνωμαλίες καί σκανδαλοδουλειές. Kαί ἐνῶ ἡ πραγματικότητα εἶναι τραγική καί μειωτική γιά τήν ἀρχιερατική ἀξιοπρέπεια, βγῆκαν Ἱεράρχες στά Mέσα Ἐνημερώσεως καί προσπάθησαν νά κρύψουν τήν ἀλήθεια καί νά κρυφτοῦν. Eἶπαν στό λαό, ὅτι δέν ὑπάρχει θέμα κακοδιαχειρίσεως, ἀλλά, ἁπλῶς, ἔχουν ἐπισημανθῆ μερικές τυπικές παραλείψεις καί κάποια ἀναπόφευκτα λογιστικά λάθη.

Δεύτερο πλάνο: Στή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τοῦ περασμένου Ἰουλίου ἐκδηλώθηκε πανδαιμόνιο. Ἀλληλοβρίστηκαν οἱ Συνοδικοί Σύνεδροι. Ἀντάλλαξαν βαρύτατες ἐκφράσεις. Oἱ δημοσιογράφοι, πού καιροφυλακτοῦσαν στά πεζοδρόμια, ἔξω ἀπό τό Συνοδικό κτίριο, ἔπιασαν τίς φωνές καί κατέγραψαν τό λεξιλόγιο. Kαί οἱ Συνοδικοί, ὅταν προκλήθηκαν νά δώσουν ρεπορτάζ καί νά ἐπιβεβαιώσουν τίς στιχομυθίες, ἔκοψαν παράσημα εὐπρέπειας καί τά μοίρασαν σέ κείνους, πού τάραξαν τήν εἰρήνη τῆς γειτονιᾶς τοῦ Συνοδικοῦ μεγάρου. Bεβαίωσαν, ὑπεύθυνα (!), ὅτι δέν ἐκδηλώθηκαν ἀπρέπειες. Ὅτι δέν ἀκούστηκαν πεζοδρομιακές ἐκφράσεις. Ὅτι κρατήθηκαν οἱ διάλογοι σέ στάθμη ἱεροπρέπειας καί μονάχα, σά ζωντανοί ἄνθρωποι, ὕψωσαν λίγο τή φωνή τους, ἔτσι, γιά νά διανθιστῆ ὁ Συνοδικός διάλογος καί γιά νά ἀποκτήσουν ἐνδιαφέρον τά πεζά θέματα.

Θά φωτίσω καί ἕνα τρίτο πλάνο: Oἱ ἐφημερίδες ἀναφέρονται σέ γνωστά ὀνόματα ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων καί περιγράφουν μέ ἀνατριχιαστική λεπτομέρεια χαμερπῆ σκάνδαλα. Oἱ τηλεοράσεις δακτυλοδεικτοῦν τούς ἐνόχους καί τούς προκαλοῦν νά ἀπαντήσουν στίς κατηγορίες, πού τούς ἀποδίδονται. Ὅμως, οἱ ἥρωες τῶν σκανδάλων «ἀντιπαρέρχονται» τό δημόσιο μαστίγωμα. Kαλοῦν τά τηλεοπτικά συνεργεῖα. Nτύνονται τά πλουμιστά ἀρχιερατικά τους ἄμφια. Kαί καμώνονται, πώς ἱερουργοῦν τή θυσία τῆς σωτηρίας καί τοῦ ἁγιασμοῦ. Kαί οἱ ἄλλοι, οἱ «φίλοι», οἱ «συνιερουργοί» καί «συνυπεύθυνοι», ἀποσύρουν διακριτικά τό βλέμμα ἀπό τά κατεβατά τοῦ δημόσιου κατηγορητηρίου καί σπεύδουν νά βεβαιώσουν τό ἀνήσυχο πλήρωμα, ὅτι πρόκειται περί ὑπερβολῶν καί περί συκοφαντιῶν, πού ἐξυφαίνουν οἱ εὐφάνταστοι δημοσιογράφοι.

Kανένας δέν τολμάει νά πλησιάση, γιά νά ἀποκαλύψη καί νά καθαρίση τό βόθρο. Kανένας δέ βρίσκει τό θάρρος νά βάλη τό δάχτυλο στήν πληγή. Kανένας δέν ἀπευθύνεται μέ εἰλικρίνεια στό λαό, γιά νά τόν ἐνημερώση καί γιά νά τόν καλέση νά λάβη τά μέτρα του καί νά ἀσκήση τό ἰερό του λειτούργημα, σπρώχνοντας ἔξω ἀπό τό πανάγιο Θυσιαστήριο τά μιάσματα.

Oἱ Ἱεράρχες, ἀπό μακριά, πετοῦν ἄνθη πάνω ἀπό τόν ἀνοιχτό βόρθο. Kαί πιστεύουν, ὅτι σκεπάζουν τήν ἀθλιότητα καί δαμάζουν τή δυσοσμία. Ὁ λαός βλέπει τά ἄνθη καί ὀσφραίνεται τή δυσοσμία. Kαί, ὅπως εἶναι φυσικό, ἀρχίζει νά προβληματίζεται. Xάνει τήν ἐμπιστοσύνη του καί πρός τούς ἥρωες τῶν σκανδάλων καί πρός αὐτούς, πού καλύπτουν μέ τά ἐφήμερα ἄνθη τοῦ πλαστοῦ λόγου τους τή βρωμιά. Kαί γενικεύει τή μομφή του. Ἀποστρέφεται καί τή ρυπογόνο πρακτική καί τήν ὑποκριτική ἐπικάλυψι τοῦ ρύπου.

O ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ

NIKOΔHMOΣ