ΕΝΑΣ 'ΒΕΡΟΣ' ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, Δ Ι Α Κ Ω Μ Ω Δ Ε Ι ΤΟ «ΕΠΟΣ» ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ...

ΕΝΑΣ ΒΕΡΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, 

Δ Ι Α Κ Ω Μ Ω Δ Ε Ι 

ΤΟ MYΘΙΚΟ 
ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ...

Μιάς και είμαστε στήν ημέρα της – καρναβαλικής - επετείου του κυρίαρχου μύθου της μεταπολιτευτικής σαπίλας, ευκαιρία είναι να δούμε τι έχει γράψει ένας βέρος αριστερός για το «ηρωϊκό» Πολυτεχνείο. 

Πρόκειται για τον πολυγραφότατο (σταλινικό!) συγγραφέα και δημοσιογράφο Βασίλη Ραφαηλίδη, ο οποίος έγραψε στις σελίδες 436-7 του βιβλίου του «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974», εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου:

---

 «Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος. 

Η σημαντικότερη συνέπεια του «έπους» του Πολυτεχνείου, είναι το γεγονός πως η ημέρα της πτώσης του, η 17η του Νοέμβρη, χάρισε το όνομά της στην οργάνωση «17 Νοέμβρη». 

Επίσης, το «έπος» δημιούργησε εντελώς κατά λάθος μια «ηρωΐδα», την Μαρία Δαμανάκη, 

της οποίας ο «ηρωϊσμός» συνίσταται στην εκφώνηση απ’ το ραδιόφωνο των φοιτητών, των συνθημάτων και των ανακοινώσεων της συντονιστικής επιτροπής. 

Πάντως, πολλοί είχαν την ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα για πολιτικοί εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο. 

Για τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Στεφανο Τζουμακα,  τον Κωστα Λαλιωτη, 

ηγετικά στελέχη της εξέγερσης, ο δρόμος προς την βουλή, το πολιτικό παρασκήνιο και την εν γένει πολιτική αθλιότητα, ξεκινάει από κει. 

Όπως και να’ ναι, το «έπος» του Πολυτεχνείου έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για κείνους που για εφτά χρόνια λούφαζαν, και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μία νυκτί. 

Ευτυχώς που η  ο ί η σ η  και ο  κ ο μ π α σ μ ό ς   για ένα έπος ελάχιστα επικό, άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά-σιγά».