Ομολογία

ΒΑΤΕΡΛΟ ΟΙ ΠΡΕΣΠΕΣ ΓΙΑ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΚΟΤΖΙΑ

Σε λίγο η κυβέρνηση θα μοιάζει με μαδημένο τσαμπί σταφύλι και καλό θα είναι ο πρωθυπουργός να προσφύγει σε εκλογές

Από τον
Σαράντο Ι. Καργάκο

Είχαμε προειδοποιήσει από τις στήλες της «Εστίας» και της «κυριακάτικης δημοκρατίας», αλλά και με το βιβλίο μας «Το αγκάθι των Σκοπίων» ότι το όντως αυτό φαρμακερό αγκάθι δεν θα φαρμακώσει μόνο τώρα και στο μέλλον την Ελλάδα, αλλά και την παρούσα κυβέρνηση, που κακώς -κάκιστα- από ξένους υποκινούμενη το υποκίνησε και οδηγήθηκε στην άγαρμπη υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ηδη η συμφωνία αυτή έγινε το βατερλό του κ. Κοτζιά. Η παραίτησή του ουσιαστικά σημαίνει παραίτηση από μια πολιτική που μόνο σε αδιέξοδα οδηγεί. Απ’ όσα άφησε με ποιητικό τρόπο ο παραιτηθείς υπουργός να διαφανούν, γίνεται κατανοητό ότι γύρω του είχε τον τελευταίο καιρό σχηματιστεί ένας απομονωτικός κλοιός.

Ο πρωθυπουργός, βλέποντας ότι η συμφωνία δεν βρίσκει απήχηση ούτε στην Ελλάδα ούτε στα Σκόπια, άφησε έκθετο τον υπουργό του, που ουσιαστικά είχε υποσκελιστεί από τον υπουργό Εθνικής Αμυνας. Για να σώσει κάποια υπολείμματα αξιοπρέπειας ο ΥΠΕΞ παραιτήθηκε. Δεν υπάρχει όμως παραίτηση από την υπογραφή. Scripta manent. Αυτό θα είναι μια κηλίδα που θα τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Είχε προειδοποιηθεί να μην προχωρήσει στη μοιραία υπογραφή. Η Πρέσπα θα γίνει το βατερλό του.

Λέγεται από τους ειδήμονες ότι ο Ναπολέων έχασε τη νίκη, επειδή δεν είχε υπολογίσει ένα βαθούλωμα του εδάφους και εκεί συνεθλίβη το ιππικό του. Η Πρέσπα, λέξη σλαβική, σημαίνει βαθούλωμα εδάφους όπου συγκεντρώνεται, μαζεύεται το νερό. Σε τούτο το νερό πνίγηκε πολιτικά ο μέχρι πρότινος υπουργός των Εξωτερικών. Ο πρωθυπουργός του, μπροστά στα αδιέξοδα που δημιούργησε η μοιραία υπογραφή, προτίμησε μέσω του κ. Καμμένου να τον θυσιάσει όχι με άμεσο αλλά με έμμεσο ή καλύτερα μπαμπέσικο πλήγμα. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Τσίπρας προβαίνει σε τέτοια ενέργεια. Πού είναι οι παλαιοί του σύντροφοι, που ουσιαστικά αυτοί τον έφεραν στην εξουσία - πλην φυσικά του ξένου δακτύλου; Τώρα όμως επωμίζεται αυτός τον Σταυρό του Μαρτυρίου. Ζήλωσε δόξα Ταλεϊράνδου και ανέλαβε αυτός το υπουργείο Εξωτερικών. Γρήγορα όμως θα δει «πόσα απίδια παίρνει ο σάκος». Από το ένα σκόνταμμα θα πέφτει στο άλλο. Μοιραία, όλοι οι υπολογισμοί του θα ανατραπούν και όσο κυβερνά θα σέρνεται, όπως το κουφάρι του Εκτορα πίσω από το άρμα του Αχιλλέα (Καμμένος).

Αλλά πριν καεί η χώρα μας περισσότερο από το όργιο της ασυδοσίας, είναι καλό να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να ζητήσει διεξαγωγή εκλογών. Σε λίγο η κυβέρνησή του θα μοιάζει με μαδημένο τσαμπί σταφύλι.
Κάποιοι βουλευτές θα αρχίσουν να τον τραβούν από τη μύτη και κάποιοι άλλοι, εξωγενείς, που ήσαν πρόθυμοι να συμπλεύσουν μαζί του, τώρα θα αναπλωρίσουν. Κανείς δεν θα θέλει να ταξιδέψει με τρύπιο καράβι. Η Πρέσπα δεν είναι βατερλό μόνο για τον κ. Κοτζιά, είναι και για τον κ. Τσίπρα και τους υποβολείς τους. Ας το κατανοήσει αυτό κι ας προσφύγει στη λαϊκή βούληση.

«Δεν μπορεί να βάλει του ψύλλου γκέμια» λέει μια σοφή παροιμία. Με αυτό θέλω να πω ότι δεν μπορεί να ελέγξει τα πάντα. Ηδη παρακρατικές οργανώσεις έχουν γίνει υπερεξουσία. Οι κακοποιοί έχουν μεταβληθεί στον τακτικότερο «πελάτη» σπιτιών και μαγαζιών. Και οι παράτυποι μετανάστες εξελίσσονται σε πληθυσμιακή πλειονοψηφία. Αλλο δεν πάει. Είναι καιρός να ξεφύγουμε από τη δημοκρατία της μελαγχολίας και ν’ ανθίσει στο πρόσωπο του λαού μας ένα χαμόγελο. Ενα χαμόγελο ελπίδας.

*Ιστορικός, συγγραφέας