Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ 

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΑΤΑΙ;

ΩΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ ΝΑΙ,

ἀλλ  ΩΣ ΑΓΙΟΣ ΟΧΙ!

    

   Ἀνεκπλήρωτοι πόθοι καὶ συναισθηματισμοὶ δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μὲ τὴν Ἁγιότητα. Ἐπισταμένες ἔρευνες γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης ἄρχισαν νὰ γίνονται, ὅταν ἐτέθη θέμα γιὰ τὴν «ἁγιοποίησή» του. Κανεὶς δὲν ἀμφισβήτησε τὸ φρικτὸ μαρτύριό του, ποὺ ὅμως ἔγινε ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο γιὰ τὴν Πατρίδα. Ὅταν ὁ Τοῦρκος Διοικητὴς Νουρεντὶν τὸν παρέδωσε στὸν ὄχλο γιὰ νὰ τὸν λυντσάρει τοῦ εἶπε: «Εἶσαι ἐχθρὸς καὶ προδότης τῆς πατρίδος μας». Γι’ αὐτὸ καὶ μαρτύρησε: ὡς ἕλλην πατριώτης. Ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἐν ἔτει 1937, ἐπὶ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου (ποὺ ὑπῆρξε στενὸς συνεργάτης τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης) ἀπαγόρευσε τὴν κυκλοφορία ἀσματικῆς ἀκολουθίας πρὸς τιμήν του.  Ἄραγε γιατί δὲν προέβη στὴν ἁγιοποίησή του; Ἀκριβῶς γιατί οἱ ἐπίσκοποί της ἐποχῆς του ἐγνώριζαν τὴ βιοτή, τὴ δράση καὶ τὶς σχέσεις του μὲ τὴν Μασονία.

    Ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης στὰ νεανικά του χρόνια, ὡς διάκονος, ἔγραψε τὸ  ἔργο τοῦ «Περὶ Ἐκκλησίας» (1897), τὸ ὁποῖο εἶναι ὀρθοδοξότατο. Ἀλλὰ τὸ 1907 ἔγραψε τὴν ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κανταβρυγίας, ἀγγλικανὸ Πρωθιεράρχη Πάσης Ἀγγλίας καὶ Μητροπολίτη Ἀρχιβάλδο, ὅπου διατυπώνει τὶς παναιρετικὲς-οἰκουμενιστικὲς θέσεις του. Στὸ σχέδιο δράσεως τῆς Μικρασιατικῆς Ἀμύνης, ποὺ ἔγραψε τὸ 1922, μέχρι καὶ φρόνημα ἄλλαξε ὁ ταλαίπωρος γιὰ νὰ βοηθήσει τὴν λατρευτή του πατρίδα. Τὰ πάντα τὰ θυσίαζε χάριν τῆς πατρίδος, ἀκόμη καὶ τὴν ἀρχιερωσύνη του, ὅπως ὁμολογοῦσε ὁ ἴδιος. Εἶναι πρωτοφανὲς καὶ προκαλεῖ κατάπληξη τὸ γεγονὸς ὅτι τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης, πρὶν τὸν «ἁγιοποιήσει» ἡ Δ. Ι. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸ 1992, δεκαετίες πρίν, τὸν εἶχε ἁγιοποιήσει ἡ αἱρετικὴ Ἐπισκοπιανὴ «Ἐκκλησία»! Ἔχουμε δηλαδὴ ἕναν «ἅγιο» κοινὸ μὲ τοὺς αἱρετικούς!!! Γιατί ἄραγε τὸν ἁγιοποίησε πρώτη ἡ Ἐπισκοπιανὴ «Ἐκκλησία»; Μήπως γιατί ξεπούλησε διὰ τῆς

οἰκουμενιστικῆς πορείας του, τὰ πρωτοτόκια τῆς θρησκευτικῆς ἀληθείας (ὅπως ὁ ἴδιος ἔγραφε τὸ 1897) ἀντὶ πινακίου φακῆς, δηλαδὴ ἀντὶ εὐτελοῦς βοηθείας γιὰ τὴν Πατρίδα ἐκ μέρους τῆς Δύσεως ἢ γιατί ἔθετε τοὺς Προτεστάντες ὡς πρότυπα πρὸς μίμηση στοὺς Ὀρθοδόξους; Ἂν ἤξεραν πόσο κακὸ ἔκαναν στὴν μνήμη καὶ τὴν φήμη του αὐτοὶ ποὺ προέβησαν στὴν ἁγιοποίησή του, 70 χρόνια μετὰ τὴν κοίμησή του, δὲν θὰ τολμοῦσαν νὰ τὸ κάνουν.

   Γιὰ τὸ θέμα τῆς μασονικῆς του ἰδιότητος ὑπάρχουν τεκτονικὰ δελτία στὸ ἀρχεῖο τοῦ ἀειμνήστου καὶ πολέμιου τῆς Μασονίας κ. Νικ. Ψαρουδάκη γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Στὰ κείμενα καὶ τοὺς λόγους του διαπιστώνει ὁ ἀναγνώστης τους ὅτι ἐμπεριέχονται ἀντι-λήψεις, φράσεις καὶ λέξεις εἰδωλολατρικὲς καὶ πανθεϊστικές, οἱ ὁποῖες συνάδουν μὲ τὶς δο-ξασίες τῆς Μασονίας. Ἦταν ὑπέρμαχος τῆς ἑνώσεως, ὄχι μόνο τῶν αἱρέσεων μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν. Αὐ-τὸ τὸ ἀποκάλυψε ὁ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Πρύτανης καὶ κατόπιν Ἀκαδημαϊκὸς Λεωνίδας Φιλιππίδης, ὁ ὁποῖος τὴν περίοδο πρὶν τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ διετέλεσε ἰδιαίτερος Γραμματέας τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης καὶ ἡ ἀναφορὰ αὐτὴ καταγράφηκε ἀπὸ τὸν ἀνιψιὸ καὶ βιογράφο τοῦ Σμύρνης, Χρυσόστομο Καλαφάτη, γιὸ τοῦ μεγαλύτερου ἀδελφοῦ του, Εὐγένιου καὶ δημοσιεύθηκε σὲ περιοδικὸ ὡς ἑξῆς: «Τὸ τρίτο καὶ σπουδαιότερο ὅραμά του, ἦταν ἡ ἕνωση ὅλων τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν σὲ μία θρησκεία καὶ Ἐκκλησία. Ἡ θρησκεία εἶναι μία καὶ μόνη, διότι ἕνας εἶναι καὶ ὁ Δημιουργός τοῦ Σύμπαντος. Οἱ Προφῆτες καὶ Δάσκαλοι μπορεῖ νὰ εἶναι πολλοὶ (Χριστός, Μωάμεθ, Μωυσῆς, Βούδας, κ.α.) ὅλοι ὅμως ὁμιλοῦν τὴν ἴδια γλώσσα γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀδελφοσύνη τῶν ἀνθρώπων...».[1]

  Ἐξάλλου ἔχει ὑποβληθεῖ καταγγελία-προσφυγὴ στὴν Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο ἀπὸ τὸν Σύλλογό μας ἀπὸ τὸ 2002 (μὲ ἀρ. κατάθεσης 1010/11-9-02), μάλιστα μέσω τῆς Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος, ὅπου ἀναφέρονται ὅλα τὰ σχετικὰ στοιχεῖα, μὲ τὸ αἴτημα νὰ ἐ-πανεξετασθοῦν τὰ πάντα σχετικὰ μὲ τὴν «ἁγιοποίηση» αὐτή. Δυστυχῶς οἱ Συνοδικοὶ ἐκώφευσαν καὶ ἀδιαφόρησαν. Αὐτὸ ποὺ ἤθελαν τὸ κατάφεραν. Κατεσκεύασαν ἕναν «ἅγιο» στὰ μέτρα τους, οἰκουμενιστή, συγκρητιστή, μασόνο, ἐκκοσμικευμένο, πολέμιο τοῦ μοναχισμοῦ καὶ τόσα ἄλλα.

   Ὅποιος ἔχει ἀγαθὴ προαίρεση, ἀδελφοί, θὰ συμμεριστεῖ τὸν πόνο καὶ τὴν ἀγωνία μας, νὰ μὴν προσκυνήσουν οἱ μελλοντικὲς γενιές, τὰ παιδιὰ καὶ ἐγγόνια μας ὡς «ἅγιο», ἕναν οἰκουμενιστή, ἕναν μασόνο, ἕναν ὀπαδὸ τῆς Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου.

  Τώρα, ποὺ ἡ Ὀρθοδοξία μας χτυπιέται ἀπὸ παντοῦ καὶ ἀπὸ πολλούς, κάθε χριστιανὸς καλῆς προαίρεσης, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ «ἁγιοποίηση» ἑνὸς τέτοιου προσώπου, θὰ ἀποτελέσει τὴν ἀρχὴ παρομοίων «ἁγιοποιήσεων», ποὺ δὲν πληροῦν τὶς ὀρθόδοξες προϋποθέσεις, ὅπως τὶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι καὶ μᾶς τὶς παρέδωσαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Πρέπει κάθε Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς νὰ τὸ ἀντιληφθεῖ καὶ νὰ ἀντιδράσει, νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ψεύτικο «ἅγιο» καὶ νὰ καταγγείλει ἐκείνους ποὺ τὸν «ἁγιοποίησαν».

   Κανείς, ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ ἀντιδροῦμε, δὲν θεωρεῖ τὸν ἑαυτὸ τοῦ ὑπερ-ὀρθόδοξο καὶ τιμητὴ τῶν πάντων. Ὅλοι παλεύουμε γιὰ τὴ σω-τηρία μας. Καὶ ἡ σωτηρία μας, πέρα ἀπὸ τὸν προσωπικὸ ἀγώνα ἐναντίον τῶν παθῶν, ἐπιτυγχάνεται καὶ μὲ τὸν ἀγώνα μας νὰ διατηρηθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Θὰ δώσουμε λόγο στὸ Θεὸ ἂν δὲν ἀντισταθοῦμε σ’ αὐτὴ τὴν μεθοδευμένη «ἁγιοποίηση». Δόξα τῷ Θεῶ, ἔχουμε τόσους ἁγίους νὰ τιμήσουμε, νὰ μιμηθοῦμε καὶ νὰ τύχουμε τῶν πρεσβειῶν τους. Δὲν χρειαζόμεθα ἕναν ὑπὸ ἀμφισβήτηση «ἅγιο», ἕναν «ἅγιο τέκτονα», ὅπως τὸν ἀποκαλοῦν στὰ δελτία τοὺς οἱ Μασόνοι.
Συλλογος Αγ.Θεοδωρος ο Στουδιτης