Η κυβέρνηση πνίγεται στα νέφη της λαϊκής αποδοκιμασίας, αφού προτίμησε να πνίξει τη συμπρωτεύουσα στα χημικά

Η κυβέρνηση πνίγεται στα νέφη της λαϊκής αποδοκιμασίας, αφού προτίμησε να πνίξει τη συμπρωτεύουσα στα χημικά

Χαώδης απόσταση ΣΥΡΙΖΑ και λαού

Ένας σίγουρος τρόπος για να οδηγηθεί ένα κόμμα, μία παράταξη ή μία προσωπικότητα στο πολιτικό περιθώριο είναι η ροπή στον αυταρχισμό και η πρόθεση άσκησης βίας σε βάρος της πλειοψηφίας. Κάτι τέτοιο απωθεί τους λαούς, οι οποίοι ελάχιστες φορές στην ανθρώπινη Ιστορία έχουν δώσει την εξουσία σε τέτοιου είδους παρατάξεις και πρόσωπα - και πάντοτε, όποτε γινόταν αυτό, τα αποτελέσματα ήταν φρικτά.

Η κοινωνική δυσφορία γίνεται σε εκθετικό βαθμό μεγαλύτερη και μπορεί να φτάσει σε ακραία επίπεδα όταν δεν υπάρχει απλά πρόθεση άσκησης βίας σε βάρος τμημάτων του πληθυσμού, αλλά η κυβέρνηση δίνει μια εντολή και ασκείται βία εναντίον του λαού.

Όταν ένα κόμμα φαίνεται ακραίο και βίαιο, εντάσσει αυτομάτως εαυτόν στο πολιτικό περιθώριο. Οταν μια κυβέρνηση συμπεριφέρεται έτσι, υποχρεώνει τις μάζες να ανεβάσουν το επίπεδο της αντιπαράθεσης με αυτήν. Προετοιμάζει, δηλαδή, μια ρήξη στην οποία πάντα στέφονται νικητές οι πολλοί και συντρίβονται οι λίγοι - όσο καλά κι αν νιώθουν αυτοί οι λίγοι ότι προστατεύονται από δυνάμεις ασφαλείας του εσωτερικού και από κύκλους ισχύος του εξωτερικού.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν αξιοποίησε την πρόταση να ανακοινώσει τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την κατάπτυστη και πανδήμως κατακριτέα Συμφωνία των Πρεσπών. Προτίμησε να δοθεί η εντολή στα ΜΑΤ να δείρουν νέους, μεσόκοπους, ηλικιωμένους, γυναικόπαιδα και όλους όσοι ενδιαφέρονται ενεργά για την πατρίδα μας και συμμετείχαν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.

Η κυβέρνηση πνίγεται στα νέφη της λαϊκής αποδοκιμασίας, αφού προτίμησε να πνίξει τη συμπρωτεύουσα στα χημικά και να επιδείξει προκλητικά τη χυδαία περιφρόνησή της στα πατριωτικά αισθήματα των Ελλήνων.

 Όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν, η Αριστερά δεν αναγνωρίζει εθνικά συμφέροντα. Για αυτή την παράταξη οτιδήποτε πατριωτικό χαρακτηρίζεται φασιστικό. Τη σχέση με τον Χριστό τη χλευάζει σαν «όπιο του λαού». Το όνομα της Μακεδονίας το ανταλλάσσει ευχαρίστως με μια φιλοφρόνηση από τους Γερμανούς ή με ένα καλό σχόλιο Αμερικανού αξιωματούχου.

Τώρα πια, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους πολίτες τούς χωρίζει μια ολόκληρη πατρίδα. Η Ελλάδα μας.