Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Απάντησις του Ιερομονάχου Ευθ. Τρικαμηνά προς τον κ. Ν. Μάννη και το ιστολόγιον «Κρυφό Σχολειό»

Απάντησις του Ιερομονάχου Ευθ. Τρικαμηνά προς τον κ. Ν. Μάννη και το ιστολόγιον «Κρυφό Σχολειό»





Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, κ. Νικόλαε Μάννη καὶ λοιποὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ τοῦ ἱστολογίου «Κρυφό Σχολειό».

    Χαίρετε ἐν Κυρίῳ.

    Εἶναι γεγονὸς ὅτι δὲν εἶχα καμμία πρόθεσι ἢ διάθεσι νὰ ἐπικοινωνήσω καὶ μάλιστα μὲ ἀντιπαράθεσι, μαζί σας, ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι, οἱ προηγούμενες ἐπικοινωνίες μας, δὲν εἶχαν κανένα οὐσιῶδες ἀποτέλεσμα. Μάλιστα μοῦ ἔδωσαν τὴν ἐντύπωσι, χωρὶς νὰ σᾶς γνωρίζω προσωπικά, ὅτι ἔχετε ὅλα τὰ γνωρίσματα τῶν Γ.Ο.Χ., βασικὰ τῶν ὁποίων εἶναι ἡ ἐμμονὴ στὴν δογματοποίησι τοῦ ἡμερολογίου καὶ ἡ δικαιολογία ὅλων τῶν πλανῶν καὶ διαστροφῶν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὶς Συνόδους ποὺ ἐδημιούργησαν, τὶς χειροτονίες Ἐπισκόπων, τὴν Ἐπισκοποκεντρικὴ Ἐκκλησία, τὴν λῆξι καὶ τὸ τέλος τῆς ἀποτειχίσεως καὶ τῆς διακοπῆς τῆς μνημονεύσεως τοῦ Ἐπισκόπου, τὴν λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως σὲ καιρὸ εἰρήνης καὶ τῆς μὴ ὑπάρξεως αἱρέσεως, χωρὶς αὐτὴ νὰ καταδικασθῆ Συνοδικῶς κ.λπ.
   Δὲν σᾶς κρύβω ὅτι ἀπὸ ὅλη τὴν ἐπικοινωνία καὶ ἀντιπαράθεσί μου μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ. ἑδραιώνεται καὶ κατασταλάζει ἡ γνώμη μου ὅτι, ὄχι μόνο κάτι δὲν πάει καλὰ στοὺς Γ.Ο.Χ., ἀλλὰ καὶ ὅτι αὐτὸ μὲ κάθε τρόπο τὸ καλύπτουν καὶ τὸ δικαιολογοῦν σὲ σημεῖο, ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τους νὰ μὴν εἶναι ὁ αἱρετικός, Οἰκουμενιστὴς κ.λπ., ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ θὰ τοὺς θίξη ἢ θὰ τοὺς ὑποδείξη τὰ λάθη τους.
   Ἐρχόμενος, μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ λίγα εἰσαγωγικά, στὸ θέμα τὸ ὁποῖο ἀνακινήσατε καὶ ἀφορᾶ δύο ἐπιστολὲς τὶς ὁποῖες ἐδημοσιεύσατε στό ἱστολόγιο   «Κρυφὸ Σχολειό» (ἐδῶ) καὶ οἱ ὁποῖες ἀντηλλάγησαν πρὶν ἀπὸ εἴκοσι ἑπτά (27) περίπου χρόνια, ἔχω νὰ παρατηρήσω τὰ ἑξῆς, πρὶν ἀναφερθῶ στὴν οὐσία καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν ἐπιστολῶν.

   Μοῦ ἐπροκάλεσε ὄντως ἀλγεινὴ καὶ οἰκτρὰ ἐντύπωσι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο προσπαθεῖτε νὰ ἀντιπαρέλθετε τὰ θέματα, στὰ  ὁποῖα διαφωνήσαμε, καὶ νὰ μετατοπίσετε ἀλλοῦ τὸ πρόβλημα, δημιουργώντας τοιουτοτρόπως στοὺς ἀναγνῶστες τῶν ἱστολογίων σας, καὶ ὄχι μόνο, τὴν ἐντύπωσι ὅτι καλῶς καὶ ὁμολογιακῶς βαδίζετε καὶ ὅτι αὐτά, διὰ τὰ ὁποῖα κατηγοροῦνται οἱ Γ.Ο.Χ., εἶναι ψέματα ἐξ αἰτίας αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι τὰ διαδίδουν. Νομίζω ὅτι δὲν ἔχετε καταλάβει βασικὰ πράγματα (ἢ τὸ χειρότερο κάνετε πὼς δὲν τὰ καταλαβαίνετε), ὅτι δηλαδὴ δὲν ἔχει σημασία ποῖος ἀναφέρει κάτι, ἀλλὰ ποῦ τὸ στηρίζει καὶ ἔτσι, ἀντὶ νὰ πολεμήσετε τὰ ἐπιχειρήματά του μὲ ἀνάλογες ἀποδείξεις, μεταφέρετε ἀλλοῦ τὸ θέμα, προσπαθώντας νὰ ἀποδείξετε τὴν ἀθωότητα τῶν Γ.Ο.Χ. ἀπὸ τὶς ὑποτιθέμενες πλάνες καὶ παραβάσεις τῶν ἄλλων.
  Τί ἄλλο ἄραγε θὰ μποροῦσα νὰ σκεφθῶ, ὅσο καλὸ λογισμὸ προσπάθησα νὰ βάλω, ὅταν ἀνακινεῖτε ἕνα γεγονός πού συνέβη πρὸ τριακονταετίας καὶ μὲ αὐτὸ προσπαθεῖτε νὰ πείσετε τοὺς ἀναγνῶστες τοῦ ἱστολογίου σας, γιὰ τὸ ποιός εἶναι σήμερα αὐτός, ὁ ὁποῖος σᾶς κατηγορεῖ; Τί σημασία ἔχει σήμερα, ἂν ἐγὼ πρὶν τριάντα χρόνια εἶχα ἄλλες ἰδέες; Μήπως σήμερα θὰ ἐβλάπτοντο οἱ ἀδελφοί, ἂν Ὀρθόδοξα τοὺς ἐδίδασκα, ἀπὸ τὶς πρὶν τριάντα χρόνια ἰδέες μου; Ἢ μήπως, αὐτὰ τὰ ὁποῖα καταμαρτυρῶ σήμερα γιὰ τοὺς Γ.Ο.Χ., δὲν ἔχουν ἰσχὺ καὶ ἀξία ἐξ αἰτίας τῶν πρὸ τριάντα ἐτῶν ἀπόψεών μου; Μήπως δὲν ὑπάρχουν ἐπιχειρήματα οὐσιαστικὰ καὶ πατερικὰ γιὰ νὰ δικαιολογήσετε τὴν σημερινὴ πορεία τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ στρέφεστε πλέον στὶς προσωπικὲς ἀντιλήψεις ποὺ εἶχε κάποιος πρὶν τριάντα χρόνια;
  Διότι, ὅπως ἐγὼ θὰ πρέπει νὰ στραφῶ σ’ αὐτὸ ποὺ σήμερα μὲ κατηγορεῖτε, ὅτι δηλαδὴ δὲν ἔκανα ποτὲ Ἀποτείχισι, ἐξ αἰτίας, ὅπως γράφετε, τοῦ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἔγγραφο ἀποτειχίσεώς μου, καὶ νὰ ἀπολογηθῶ δι’ αὐτό, καὶ ἂν ἀποδειχθῆ ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀναγκαῖο νὰ τὸ κάνω, ἔστω καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων, ζητώντας μάλιστα συγγνώμη γιὰ τὴν καθυστέρησι ἢ ὀλιγωρία μου, ἔτσι κι ἐσεῖς, νομίζω, ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἀσχοληθῆτε μὲ αὐτὰ τὰ ὁποῖα σᾶς κατηγοροῦν καὶ νὰ τὰ διορθώσετε, ἂν διαπιστωθῆ ὅτι ὄντως ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα.
   Ἀντιλαμβάνομαι  ὅμως ὅτι,  ὅποιος σᾶς κατηγορεῖ, γίνεται αὐτομάτως ἐχθρός σας καὶ ἐχθρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ὁποία, ὅπως φαίνεται, μόνο ἐσεῖς ἐκπροσωπεῖτε καὶ πρέπει, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, νὰ τὸν ξεκάνετε μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο.
   Νομίζω, ἐν κατακλεῖδι αὐτῆς τῆς ἑνότητος, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ στὴν Ἀποτείχισι, καὶ στὴν καταστολὴ καὶ καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸ ἔχουν κάνει οἱ Παλαιοημερολογίτες (Γ.Ο.Χ.), διότι πέρα ὅλων τῶν ἄλλων, ἔχουν δώσει τὰ περισσότερα ἐπιχειρήματα στοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ στοὺς Ἀντιοικουμενιστές (οἱ ὁποῖοι καὶ αὐτοὶ πολεμοῦν κατὰ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ.), διὰ νὰ κρατήσουν κοντά τους τοὺς ἀνησυχοῦντας Ὀρθοδόξους καὶ ἔτσι νὰ διαιωνισθῆ ἡ αἵρεσις καὶ δι’ αὐτῆς νὰ προετοιμαστῆ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἀντιχρίστου. Καὶ ἐδῶ ἰσχύει τὸ γνωμικό, «ἑνὸς κακοῦ μύρια ἕπονται».
  Θὰ ἔπρεπε δηλαδή, ἀδελφοί, νὰ εὑρεθοῦμε ὅλοι, ἐν καιρῷ αἱρέσεως, στὴν παράταξι τοῦ Κυρίου διὰ τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ ὄχι νὰ δημιουργήσουμε Συνόδους καὶ Ἐκκλησίες, ἀλληλοσυγκρουόμενες καὶ ἀλληλοκαθαιρούμενες, καὶ τὴν λεγόμενη παραταξιακὴ Ὀρθοδοξία καὶ τὸν ἡμερολογιακὸ δογματισμό. Δι’ αὐτὸν τὸν λόγο δὲν θελήσατε νὰ ἔχετε καμμία ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν σεβασμιώτατο Σέρβο Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο, μολονότι ἀποτειχίστηκε ἀπὸ τὴν Σερβικὴ Σύνοδο, μολονότι ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, μολονότι τέλος πάντων ἀκολουθοῦσε τὸ Παλαιό Ἡμερολόγιο, διότι δὲν προσεχώρησε σὲ κάποια Σύνοδο τῶν Γ.Ο.Χ., ὁπότε ἐθεωρήθηκε ἀπὸ ἐσᾶς ἐλλιπὴς καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ Ὀρθοδοξίας. Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάντια καὶ τὸ κατάντημα τῶν Συνόδων τῶν Γ.Ο.Χ.
  ρχομαι μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἑνότητα, ἡ ὁποία ἀφοροῦσε τὶς προθέσεις σας, νὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὸ θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο μὲ κατηγορεῖτε· ὅτι δηλαδή, ὅπως γράφετε, μὲ κεφαλαῖα μάλιστα γράμματα, «ὁ π. Εὐθύμιος ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ. (Δὲν ὑπάρχει ἔγγραφο ἀποτειχίσεώς του ὅπως ἄλλων ἀποτειχισμένων κληρικῶν)». Αὐτὸ τὸ θέμα τὸ προτάσσω τῶν ἄλλων γιὰ τὰ ὁποῖα κατηγοροῦμαι, ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι ἐπίκαιρο, ἐνῶ τὰ ἄλλα ἀναχρονιστικά.
  Κατ’ ἀρχὰς πιστεύω ὅτι καὶ αυτὴ ἡ κατηγορία ἐντάσσεται στὶς κακόβουλες καὶ ἐμπαθεῖς προθέσεις σας, εἰς τὶς ὁποῖες ἀναφέρθηκα ἀνωτέρω. Ἐξ ἀρχῆς πρέπει νὰ ἀναφέρω ὅτι, ὄντως δὲν ἔκανα ἕνα εἰδικὸ ἔγγραφο Ἀποτειχίσεως, διότι ὄχι μόνο τὸ ἐθεώρησα περιττὸ καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξο Παράδοσι, ἀλλὰ προσέτι τὸ ἐθεώρησα καὶ σὰν ὑποβολιμαῖο ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ. Ἡ ὑπόθεσις τοῦ ἐγγράφου περὶ Ἀποτειχίσεως ἐτέθη σὲ μᾶς, ὅταν σὲ κάποια σύναξι, αὐτὸ τὸ ἐζήτησαν οἱ πατέρες Γεώργιος Ἀγγελακάκης καὶ Σταῦρος Βάϊος. Αὐτοὶ τὸ ἐθεώρησαν ἀναγκαῖο διὰ τὴν Ἀποτείχισι καὶ ἐγὼ τὸ ἐδέχθην ὡς ἐπουσιῶδες θέμα καὶ χάριν τῆς ἑνότητος καὶ ὁμοψυχίας. Ὅταν ὅμως οἱ ἀνωτέρω πατέρες ἀπήτησαν, ἐκ τῶν ὑστέρων, τὴν ὑπαγωγή μας στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο καὶ τὸ ἐθεώρησαν ἀναγκαῖο διὰ νὰ ἔχωμε μαζί των ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία, τότε ἀντελήφθην ὅτι τὸ ἡμερολόγιο ἦτο καὶ δι’ αὐτοὺς θέμα πίστεως καί, ἐπειδὴ ἐμεῖς δὲν εἴχαμε αὐτὴ τὴν ἀντίληψι, ἀποφασίσαμε νὰ συνεχίσουμε τὴν Ἀποτείχισι χωρὶς νὰ ἔχωμε μεταξύ μας ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία, ἀποκλειστικῶς καὶ μόνο λόγῳ τοῦ ἡμερολογίου. Δηλαδή, καὶ οἱ πατέρες αὐτοί, δὲν ὑπήχθησαν σὲ κάποια Σύνοδο τῶν Γ.Ο.Χ., διότι τὸ ἐθεώρησαν παράνομο καὶ ἐκτὸς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως.
  Ἡ ἄποψίς μου καὶ ἡ θέσις μου γενικὰ διὰ τὸ ἔγγραφο τῆς Ἀποτειχίσεως εἶναι ὅτι, προκειμένου περὶ Ἀποτειχίσεως, δὲν ἀπαιτεῖται τέτοιο ἔγγραφο, οὔτε ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, οὔτε ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς Κανόνες, οὔτε ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Εἶναι δὲ μία ἐπινόησις τῶν συγχρόνων πατέρων, ἴσως ἀπὸ κάποια παρανόησι καὶ ἐπίρροια τῆς Λιβέλλου, τὴν ὁποία ἔδιδον οἱ αἱρετικοὶ ὅλων τῶν ἐποχῶν, ὅταν προσήρχοντο ἐν μετανοίᾳ στὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ Λίβελλος, ὅμως, αὐτὴ δὲν ἀπευθύνετο πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους καί, μάλιστα, πρὸς τὴν Σύνοδο, ἡ ὁποία κατεδίκαζε τὴν αἵρεσι καὶ ἐδέχετο μὲ αὐτὴν τὴν ἔγγραφο ὁμολογία αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀναθεμάτιζαν τὴν αἵρεσι καὶ προσήρχοντο στὴν Ὀρθοδοξία.
   Ὅπως καταλαβαίνετε, ἀδελφοί, τὸ ἔγγραφο αὐτὸ δὲν ἔχει καμιὰ σχέσι μὲ τὴν Ἀποτείχισι, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖται ἐν καιρῷ αἱρέσεως ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀποκατάστασι τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως καὶ μὲ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι παρέμειναν ἀπὸ φόβο ἢ δειλία στοὺς αἱρετικούς, ἕως τῆς ἀναλαμπῆς τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτὸ βέβαια, ἐπειδὴ γιὰ τοὺς Γ.Ο.Χ. ἔχει συντελεστῆ καὶ ἡ Ἐκκλησία λειτουργεῖ κανονικά (ἀφοῦ αὐτοὶ νομίζουν ὅτι εἶναι ἡ Ἐκκλησία), ὅπως τὸν καιρὸ τῆς εἰρήνης, χωρὶς τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως, χωρὶς νὰ ἐκθρονιστοῦν οἱ αἱρετικοὶ καὶ νὰ μετανοήσουν, ἢ νὰ τοποθετηθοῦν σ’ αὐτούς (τοὺς θρόνους) Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι ἢ νὰ παραμείνουν μὲ ἀπόφασι τῆς Συνόδου οἱ μετανοημένοι καὶ ἐπιστρέψαντες αἱρετικοί, θὰ πρέπη τὸ ἔγγραφο αὐτὸ νὰ ἀπευθύνεται σὲ κάποια παράταξι τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ αὐτοὶ νὰ ρυθμίζουν τὰ τῆς ἐπιστροφῆς μας, ἱερωσύνης κ.λπ. Τέτοια πράγματα, ὅμως, δὲν διενοήθημεν γιὰ τὶς Συνόδους τῶν Γ.Ο.Χ., γιὰ τοὺς λόγους τοὺς ὁποίους πάλιν καὶ πολλάκις ἐκθέσαμε.
   Ἂν πάλι τὸ ἔγγραφο αὐτὸ τῆς Ἀποτειχίσεως θεωρηθῆ σὰν μιὰ ὁμολογία Ὀρθοδόξου πίστεως, αὐτὸ πάλι δὲν ἔχει σχέσι μὲ τὴν Ἀποτείχισι ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους, διότι ἡ ἴδια ἡ Ἀποτείχισι εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ἐπὶ πλέον δύναται νὰ γίνη ὁποιαδήποτε στιγμὴ ζητηθῆ. Περιττὸ νὰ ἀναφέρωμε ὅτι ὁμολογία Ὀρθοδόξου πίστεως ἔχουν κάνει καὶ οἱ Ἀντιοικουμενιστές, ἐνῶ πρακτικὰ εἶναι ἐνσωματωμένοι μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Ἡ Ἀποτείχισις δηλαδή, ἐν καιρῷ αἱρέσεως, τὰ λέει ὅλα καί, μάλιστα, μὲ τὸν πλέον σαφῆ καὶ πρακτικὸ τρόπο, διότι ἐπὶ πλέον συνοδεύεται ἀπὸ διωγμούς, καθαιρέσεις κ.λπ.
   Θὰ ἀναφερθοῦμε πρὸς κατοχύρωσι τῶν λεγομένων καὶ σὲ κάποιους ἱεροὺς Κανόνες. Ὁ ὄγδοος κανὼν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναφέρει στὴν ἀρχὴ τὰ ἑξῆς: «Περὶ τῶν ὀνομαζόντων μὲν ἑαυτοὺς Καθαρούς ποτε, προσερχομένων δὲ τῇ καθολικῇ καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία, ἔδοξε τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ συνόδῳ, ὥστε χειροθετουμένους αὐτούς, μένειν οὕτως ἐν τῷ κλήρῳ. Πρὸ πάντων δὲ τοῦτο ὁμολογῆσαι αὐτοὺς ἐγγράφως προσήκει, ὅτι συνθήσονται καὶ ἀκολουθήσουσι τοῖς τῆς καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς ἐκκλησίας δόγμασι».
   Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἑρμηνεύοντας τὸ τμῆμα αὐτὸ τοῦ Κανόνος ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: «…Τούτων οὕτως ἐγνωσμένων, λέγει ὁ παρὼν Κανών∙ ὅτι, ἀνίσως οἱ τοιοῦτοι Ναυατιανοί προσέλθουν εἰς τήν καθολικήν Ἐκκλησίαν, ἐφάνη εὔλογον νά χειροθετοῦνται καί οὕτω νά δέχωνται, καί νά μένουν εἰς τόν κλῆρόν τους, οἱ ὄντες δηλ. καί ἐν τῷ σχίσματι κληρικοί (οὕτως ἐδέχθη διά χειροθεσίας τούς Δονατιστάς καί ὁ ξς’ τῆς ἐν Καρθαγένῃ) πλήν, πρέπει νά ὁμολογοῦν ἐγγράφως, πῶς ἔχουν νά φυλάξουν ὅλα τά δόγματα τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας, κ.λπ.». Ὁ ἱερὸς λοιπὸν αὐτὸς Κανὼν ἀπαιτεῖ ἔγγραφον ὁμολογία ἀπὸ τοὺς Ναυατιανούς, οἱ ὁποῖοι ὀνομάζοντο καὶ Καθαροί, ἀλλὰ στοὺς ἐπιστρέφοντας ἀπὸ τὴν αἵρεσι μετὰ τὴν ἀποκατάστασι τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ σὰν βεβαίωσι ὅτι θὰ φυλάξουν ὅλα τὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εἰδικὰ αὐτά, τὰ ὁποῖα παρέβαινον αὐτοὶ οἱ αἱρετικοί. Ἡ ὁμολογία αὐτὴ ἀπαιτεῖται γραπτῶς πρὸς βεβαίωσι καὶ κατατίθεται ἀπὸ τὸν ἐπιστρέφοντα ἀπὸ τὴν αἵρεσι στὴν Ὀρθόδοξο Σύνοδο. Δὲν ἔχει ἀπολύτως καμμία σχέσι μὲ τὴν ἐν καιρῷ αἱρέσεως Ἀποτείχισι.
   Ὁ ἕβδομος κανὼν τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: «Τοὺς προστιθεμένους τῇ ὀρθοδοξίᾳ, καὶ τῇ μερίδι τῶν σῳζομένων, ἀπὸ αἱρετικῶν, δεχόμεθα κατὰ τὴν ὑποτεταγμένην ἀκολουθίαν, καὶ συνήθειαν. Ἀρειανοὺς μέν, καὶ Μακεδονιανούς, καὶ Σαββατιανούς, καὶ Ναυατιανούς, τοὺς λέγοντας ἑαυτοὺς Καθαροὺς καὶ Ἀριστερούς, καὶ τοὺς Τεσσαρεσκαιδεκατίτας, εἴτουν Τετραδίτας, καὶ Ἀπολλιναριστάς, δεχόμεθα διδόντας λιβέλλους, καὶ ἀναθεματίζοντας πᾶσαν αἵρεσιν, μὴ φρονοῦσαν, ὡς φρονεῖ ἡ ἁγία τοῦ Θεοῦ καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία, καὶ σφραγιζομένους, ἤτοι χριομένους, πρῶτον τῷ ἁγίῳ μύρῳ τό τε μέτωπον, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὰς ῥίνας, καὶ τὸ στόμα, καὶ τὰ ὦτα· καὶ σφραγίζοντες αὐτούς, λέγομεν· Σφραγὶς δωρεὰς Πνεύματος ἁγίου».
   Ὁ ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύοντας τὸ τμῆμα αὐτὸ τοῦ ἱεροῦ Κανόνος ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: «Ὁ παρὼν κανὼν διορίζεται, τίνι τρόπο πρέπει νά δεχώμεθα τούς ἀπό τῶν αἱρέσεων προσερχομένους εἰς τήν ὀρθόδοξον πίστιν καί τήν μερίδα τῶν σωζομένων, λέγων ὅτι τούς μέν Ἀρειανούς, καί Μακεδονιανούς, καί Ναυατιανούς, περί ὧν εἴπομεν ἐν τῷ α’ Κανόνι τῆς παρούσης Συνόδου, καί τούς Σαββατιανούς καί Τεσσαρεσκαιδεκατίτας, ἤτοι τετραδίτας καί Ἀπολλιναριστάς δεχόμεθα, ἀφ’ οὗ δώσουν Λιβέλλους, ἤγουν ἔκδοσιν ἔγγραφον (ἡ Λίβελλος γάρ Λατινική φωνή, ἔκδοσις ἑρμηνεύεται κατά τόν Ζωναρᾶν) ἀναθεματίζουσαν καί τήν εἰδικήν των, καί κάθε ἄλλην ἀκόμη αἵρεσιν ὁποῦ δέν φρονεῖ καθώς φρονεῖ ἡ ἁγία τοῦ Θεοῦ καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία, (καθώς καί ἡ α’ Οἰκουμενική ἐζήτησε ταύτην ἔγγραφον ἀπό τούς Ναυατιανούς ἰδίως ἐν τῷ η΄Κανόνι), τῶν ὁποίων καί σφραγίζομεν πρῶτον μέ τὸ ἅγιον Μύρον τὸ μέτωπον, τοὺς ὀφθαλμοὺς κ.λπ.».
  Ἐδῶ πάλι σαφῶς ὁ ἱερὸς Κανὼν καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ἀναφέρονται σὲ αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι ἐπιστρέφουν στὴν Ὀρθοδοξία καὶ δίδουν λίβελλο πρὸς τὴν ὀρθόδοξο Σύνοδο ὡς ἐγγύησι τῆς μετανοίας των καὶ ἐπιστροφῆς ἀπὸ τὴν αἵρεσι. Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι κατωτέρω ὁ ἱερὸς Κανών, ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς αἱρετικοὺς τοὺς ὁποίους ἀναβαπτίζει, δὲν ζητεῖ οὔτε λίβελλο, προφανῶς ἐπειδὴ κατά τὴν βάπτισι γίνεται καὶ ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως, προηγεῖται ἡ κατήχησις κ.λπ. Σαφῶς ὁμιλοῦν οἱ ἱεροὶ Κανόνες διὰ ὕπαρξι Ὀρθοδόξου Συνόδου, ἀποκατάστασι τῆς Ὀρθοδοξίας κ.λπ. Τὸ ἴδιο ἀναφέρει καὶ ὁ ἐννενηκοστὸς πέμπτος κανὼν (95ος) τῆς ἕκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
 
   Ἀπὸ τὰ πρακτικὰ ἐπίσης τῶν Συνόδων διαβάζομε γιὰ λιβέλλους τὶς ὁποῖες κατέθεσαν στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ σὲ τοπικές, αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐπέστρεφον ἀπὸ αἱρέσεις ἢ ἤθελον νὰ καταγγείλουν κάποιους αἱρετικούς (π.χ. στὴν Δ΄ καὶ Ζ΄ Οἰκουμενικές, στὴν ἐπὶ Πάπα ἁγίου Μαρτίνου ἐν Ρώμῃ τοπικὴ κ.λπ.).
    Ὁ ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης τέλος, ὄχι μόνο δέν ζητᾶ ἔγγραφο Ἀποτείχισι, ἀλλά διδάσκει καί μάλιστα περί τῆς Μοιχειανικῆς αἱρέσεως ὅτι ἀπαιτεῖται γιά τήν Ἀποτείχισι μόνον ἡ διακοπή τῆς μνημονεύσεως καί ἡ διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας.  Τά χωρία τά ὁποῖα περιέχουν αὐτήν τήν διδασκαλία εἶναι πάμπολλα, ἀλλά ἀναφέρω ἐνδεικτικῶς ἕνα, ἐπιφυλασσόμενος, ἐάν συνεχισθῆ ὁ διάλογος, νά προσκομίζω καί μερικά ἀκόμη. Σέ ἐπιστολή του ὁ ὅσιος πρός τόν ἐξόριστο μοναχό Ναυκράτιο, λύει κάποιες ἀπορίες σέ ἀνάλογες ἐρωτήσεις, οἱ ὁποῖες τοῦ ἐτέθησαν, καί μεταξύ ἄλλων ἀναφέρει καί τά ἑξῆς: «Τῷ πρεσβυτέρῳ καί ἡγουμένῳ καλῶς ἀπεκρίθης, εἰρχθῆναι τῆς λειτουργίας τούς νυνί χειροτονηθέντας ὑπό τοῦ εὑρεθέντος ἀρτίως ἀρχιερέως ἐν ἐκκλησίᾳ, λέγοντος δέ ὅμως ὅτι κακῶς ἐγένετο ἡ σύνοδος, καί, ἀπολώλαμεν. διατί γάρ ὁμολογῶν οὐ φεύγει τήν ἀπώλειαν, διαστέλλων ἑαυτόν τῆς αἱρέσεως, ἵνα μένῃ παρά θεῷ ἐπίσκοπος; καί εἰσίν αὐτοῦ δεκταί αἱ χειροτονίαι αὐτίκα. ἤ διατί προκειμένης τῆς αἱρέσεως εἰς χειροτονίαν ἡ ἡγούμενος προήγαγε τούς ἀδελφούς αἱρετικήν; ἄν οὖν ὁ χειροτονήσας ὤρθωσεν, ἦν αὐτοῖς εὐθύς ἱερουργεῖν, ὄντος δέ ἐν τῇ αἱρέσει διά τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν αἱρετικόν, κἄν τό φρόνημα λέγοι ἔχειν ὑγιές, οὐχ οἷόν τε οὕς χειροτονεῖ τῇ ἀληθείᾳ εἶναι λειτουργούς θεοῦ. εἰ δέ πνεῦμα ζήλου θεοῦ ἀνῆψεν ἐν τῷ καθηγουμένῳ καί προθυμεῖται ὁμολογίας στέφανον ἀναδήσασθαι, μηδέ λειτουργείτω ἐν τῇ ὑπ’ αὐτοῦ ἐνθρονιασθείσῃ ἐκκλησίᾳ μήτε ἀναφερέτω αὐτόν ὡς ἐπίσκοπον. καί μακάριος οὗτος, πολλῶν καί ἄλλων παράδειγμα σωτηρίας γινόμενος. τεθέντος δέ θυσιαστηρίου ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ οὐδέν τό κωλύον λειτουργεῖν ἐκεῖσε»  (Φατ. 40,119,129).
   Πρέπει ἀκόμη νά προσθέσω καί στό σημεῖο αὐτό, μήπως καί βοηθήσει τήν σκέψι σας νά ἀπαγγιστρωθῆ ἀπό τό ἔγγραφο τῆς Ἀποτειχίσεως, ὅτι οἱ αἱρετικοί, καί δή οἱ εἰκονομάχοι, ἐζητοῦσαν τέτοια ἔγγραφα καί ὁμολογίες γιά νά κρατοῦν στήν αἵρεσι καί τήν πλάνη τούς ὑπηκόους των.  Ἀναφέρω χαρακτηριστικά καί ἕνα ἀκόμη κείμενο ἀπό τόν ὅσιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη: «Ἐρώτησις 10. περί τῶν ὑπογραψάντων κοσμικῶν ἐν τῇ αἱρέσει καί κοινωνούντων, εἰ χρή τοῖς τοιούτοις κοσμικοῖς ὀρθοδόξους κοσμικούς συνεσθίειν.
   Ἀπόκρισις. ἡ ἀδιαφορία τῶν κακῶν τό αἴτιον˙ ἀνά μέσον γάρ καθαροῦ καί βεβήλου οὐ διέστελλον. χρή οὖν, εἴπερ ζηλωταί εἰσιν οἱ ὀρθοδοξοῦντες, μή προσίεσθαι τούς τοιούτους εἰς συνεστίασιν, εἰ μή πρότερον ὑπέρ τῆς πονηρᾶς ὑπογραφῆς ἐπιτιμηθεῖεν, εἶτα καί ἀπόσχοιντο τῆς αἱρετικῆς κοινωνίας» (Φατ. 549, 843, 53. -P.G. 99, 1648D).
    Τελικά, ἀδελφοί, ἔγγραφο γιὰ τὴν Ἀποτείχισι δὲν εἶδα κάπου νὰ ἀναφέρεται ἢ νὰ ἀπαιτεῖται. Ἂν ὅμως ἔχετε κάποια στοιχεῖα ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς Κανόνες καὶ τοὺς Πατέρες, τὰ ὁποῖα νὰ συνηγοροῦν ὑπὲρ τῆς ἀπόψεώς σας, νὰ μᾶς τὰ καταθέσετε καὶ ἐμεῖς θὰ κρίνωμε τὸ τί πρέπει νὰ κάνωμε εἰς τὴν παροῦσαν κατάστασι. Ἀναρωτιέμαι ὅμως, τί σᾶς ἐνδιαφέρει ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἀποτειχιστήκαμε τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν ἀνήκουμε στοὺς Γ.Ο.Χ. καὶ οὔτε οἱ πατέρες ποὺ ἀναφέρατε ἀνήκουν εἰς αὐτούς. Ἡ μόνη, κι ἐδῶ, ἐξήγησις εἶναι ὅτι ψάχνετε νὰ βρῆτε κάποια ὑποτιθέμενα λάθη μας γιὰ νὰ καλύψετε τὶς πλάνες καὶ ἐκτροπὲς τῶν Παλαιοημερολογιτῶν.
  Θὰ ἔλθω ἐν συνεχείᾳ στὶς δυὸ ἐπιστολές, τὶς ὁποῖες ἐδημοσιεύσατε στὸ ἱστολόγιό σας καὶ θὰ ἀναφερθῶ στὶς ἀπόψεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, οἱ ὁποῖες ἐκφράζονται ἀπὸ τὸν μεγάλο, ὅπως γράφετε, θεολόγο της ἐποχῆς μας Ἀριστοτέλη Δελήμπαση (ἐδῶ).
   Πρέπει κατ’ ἀρχάς, ἀδελφοί, γιὰ νὰ μὴν πελαγώσουμε ἀπὸ τὰ γραφόμενα, νὰ συνοψίσωμε τὶς διαφορὲς καὶ νὰ κάνουμε συγκεκριμένες τὶς ἀπόψεις ἑκάστης πλευρᾶς. Ὁ Ἀριστοτέλης Δελήμπασης λοιπόν, (ἀναφέρω μόνο αὐτόν, ἐπειδὴ εἶναι γενικῶς ἀποδεκτὸς «ὡς μεγάλος θεολόγος τῆς ἐποχῆς μας», ἀπὸ τοὺς Παλαιοημερολογίτες ὅλων τῶν παρατάξεων) εἰσηγεῖται ὅτι οἱ ἄδικες ποινές, ὅταν δὲν ἀφοροῦν θέματα τῆς πίστεως, δὲν πρέπει νὰ τηροῦνται ἀπὸ αὐτὸν στὸν ὁποῖο ὑπεβλήθησαν, ἀλλὰ νὰ συνεχίζει νὰ ἐξασκεῖ τὰ καθήκοντά του, ἀντιμετωπίζοντας αὐτὲς ὡς ἀνύπαρκτες. Δηλαδή, ταυτίζει τὶς ποινές, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τὰ θέματα πίστεως μὲ ὅλες τὶς ἄλλες ποινές, οἱ ὁποῖες ὑπεβλήθησαν γιὰ διάφορα ἄλλα θέματα πλὴν τῶν θεμάτων τῆς πίστεως.
   Ἐδῶ παραδόξως ἔχουμε μιὰ σύγκλισι καὶ ταύτισι τῶν ἀπόψεων τοῦ Ἀριστοτέλη Δελήμπαση μὲ τοὺς Ἀντιοικουμενιστές, ἀλλὰ μὲ τελείως ἀντίθετο σκοπὸ καὶ ἀποτέλεσμα. Καὶ αὐτοί, λοιπόν, ταυτίζουν τὶς ἄδικες ποινές, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν θέματα πίστεως μὲ ὅλες τὶς ἄλλες ἄδικες ποινές, ἀλλὰ μὲ τὸν σκοπὸ νὰ τὶς ὑπαγάγουν, ὅλες τὶς ποινές, στὴν κρίσι τῆς Συνόδου καὶ ἔτσι νὰ καταργήσουν τὴν ἀποτείχισι γιὰ θέματα πίστεως. Ὁ Ἀριστοτέλης Δελήμπασης ἀντιθέτως, ταυτίζει τὶς ποινὲς αὐτὲς γιὰ νὰ τὶς ἀκυρώση ὅλες ὡς ἀνύπαρκτες κι ἔτσι νὰ συμβάλλη στὸ σημερινὸ ἄθλιο καθεστὼς τῶν Γ.Ο.Χ., εἰς τὸ ὁποῖο κατ’ οὐσίαν ὁ ἱερεὺς εἶναι ἀσύδοτος, κρίνει μόνος του τὴν ποινή, τὴν ὁποία τοῦ ὑπέβαλε ἡ Σύνοδος καὶ ἐν ἀνάγκῃ, ἂν δὲν πειστῆ ἡ Σύνοδος νὰ ὑποταχθῆ στὸν ἱερέα, μεταγράφεται, δίκην ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων, σὲ ἄλλη Σύνοδο καὶ συνεχίζει κανονικὰ νὰ ἐξασκῆ τὰ καθήκοντά του.
   Ἐγὼ ἀντιθέτως, στὴν ἐπιστολὴ τὴν ὁποία ἐδημοσιεύσατε, ἔχω τὴν ἄποψι ὅτι διαχωρίζονται σαφῶς οἱ ποινές, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τὰ θέματα τῆς πίστεως, ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες ποινές. Ἀναφέρω δὲ ὅτι μόνο οἱ ποινὲς γιὰ θέματα πίστεως δὲν τηροῦνται, ἐνῶ ὅλες οἱ ἄλλες ἄδικες ποινὲς πρέπει νὰ τηροῦνται μέχρι νὰ ἀκυρωθοῦν ἀπὸ ἄλλο ἀνώτερο ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ σημερινή μου ἄποψις, τὴν ὁποία, ὅπως ἐσεῖς ἀποδείξατε, εἶχα καὶ πρὶν τριάντα (30) περίπου χρόνια, καὶ γιὰ τὴν ὁποία ἀγωνίζομαι ἐναντίον τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν καὶ εἰδικὰ τοῦ γραφείου ἐπὶ τῶν αἱρέσεων τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς.
   Θὰ γίνω ἐν συνεχείᾳ σαφέστερος στὶς ἀπόψεις τοῦ Ἀριστοτέλη Δελήμπαση, οἱ ὁποῖες περιλαμβάνονται στὴν συγκεκριμένη β΄ ἐπιστολὴ τοῦ ἱστολογίου «Κρυφὸ Σχολειό». Διαβάζουμε στὴν σελ. ἕξ (6) τοῦ περιοδικοῦ “Ἅγιος Εὐθύμιος ὁ ὁμολογητής”: «Ἐκκλίνων τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ὑποστηρίζεις καὶ ὅτι “οἱ Κανόνες” καὶ οἱ Ἅγιοι “προϋποθέτουν τὴν τήρησιν τῆς ποινῆς τῆς Ἐκκλησίας δικαίας ἢ ἀδίκου”. Τὸ ἀντίθετο ὅμως λέγουν καὶ ὁρίζουν οἱ Ἱ. Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Διὰ τοῦτο προβλέπουν καὶ τὴν ἀποτείχισιν εἰς περίπτωσιν ἀδικίας. Ὅταν, δηλαδή, ὁ ἐπίσκοπος κατηγορεῖται ἐν “δικαιοσύνῃ”, λέγει ὁ ΛΑ΄ Ἀποστολικὸς Κανών, ἤτοι ὅταν εἶναι ἄδικος, τουτέστιν ὅταν πράττῃ “παρὰ τὸ καθῆκον καὶ δίκαιον”, ὡς ἑρμηνεύει ὁ κανονολόγος Ζωναρᾶς, τότε ὁ ἀδικούμενος ἱερεὺς ἔχει κανονικὸν δικαίωμα νὰ ἀποτειχισθῇ ἐξ αὐτοῦ. Δικαιοῦται, “καταφρονήσας” αὐτοῦ, νὰ διακόψῃ τὸ μνημόσυνόν του καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν κοινωνίαν, καὶ νὰ “συναγάγῃ” τοὺς πιστοὺς “χωρίς”, ἤτοι “ξεχωριστά”, ὡς ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, καὶ νὰ “πήξῃ” “θυσιαστήριον ἕτερον” δηλαδὴ νὰ “λειτουργῇ” “κτίσας ἄλλην ἐκκλησίαν”, κατὰ τὸ Πηδάλιον». Δὲν ὑπάρχει νομίζω, ἀδελφοί, πιὸ ἀτυχὴς θεολογικὴ ἀκροβασία ἀπὸ αὐτήν. Διότι ἐδῶ, πέραν τῆς ταυτίσεως τῶν ποινῶν ποὺ προαναφέραμε, ἐπιδεικνύεται παχυλὴ ἄγνοια (ἢ ἠθελημένη σκοπιμότητα) διὰ τὸ ποῖος ἐφαρμόζει αὐτὴν τήν, ὄχι γιὰ θέματα πίστεως, ἀποτείχισι καὶ γιὰ ποῖον λόγο. Καὶ ἀποφαίνεται σαφῶς ὁ συγγραφέας της ἐπιστολῆς (σ.ε. τοῦ λοιποῦ)  ὅτι ὁ ἴδιος ὁ ἱερεύς, ὁ ὁποῖος ὑφίσταται τὴν ἀδικία, δηλαδὴ αὐτὸς ὁ ἴδιος, στὸν ὁποῖο ἐπεβλήθη ἡ ἄδικος ποινή, ἐφαρμόζει τὴν ἀποτείχισι, τὴν ὁποία ἀναφέρει ὁ Ἀποστολικὸς αὐτὸς Κανών, διὰ τὴν ἀδικία τὴν ὁποία ὑπέστη. Τὸ ἄδικος, ὅμως ἐδῶ, δὲν ἔχει σαφῶς αὐτὴν τὴν ἔννοια, ἡ δὲ ἑρμηνεία τὴν ὁποία δίδει ὁ  σ.ε. εἶναι σκόπιμος, ἂν ὄχι ἐμπαθής. Τὸ ἄδικος ἐδῶ, ἐκλαμβάνεται μὲ τὴν γενικὴν ἔννοια καὶ μάλιστα, ὅταν ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ἄδικος ὄχι στὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ στοὺς ἄλλους.
   Πιστὴ ἐφαρμογὴ αὐτῆς τῆς ἀποτειχίσεως εἶναι ἡ περίπτωσις τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Κατ’ αὐτὴν ἀποτειχίστηκαν ἀπὸ τοὺς διαδόχους τοῦ θρόνου του Ἀρσάκιον καὶ Ἀττικό, Ἐπίσκοποι, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ὄχι γιὰ θέματα πίστεως, οὔτε ἐπειδὴ αὐτοὶ ἔκαναν κάποια ἀδικία στοὺς ἴδιους, ἀλλ’ ἐπειδή (ὁ Ἀρσάκιος καὶ ὁ Ἀττικός) ἀδίκησαν ἢ συνήργησαν καὶ ἐνέκριναν τὴν ἀδικία κατὰ τοῦ Ἁγίου. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἅγιος τοὺς ἀποτειχισθέντας τοὺς ἐπαινεῖ καὶ τοὺς μακαρίζει, καὶ τοὺς κατατάσσει μεταξὺ τῶν Ἁγίων.
 Ἐδῶ βλέπουμε καὶ τὴν ἀντιμετώπισι τοῦ ἴδιου τοῦ Χρυσορρήμονος ἁγίου, ὁ ὁποῖος, στὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τὴν ἀδικία τὴν ὁποία ὑπέστη, καὶ τὴν ἄδικο ποινὴ ἡ ὁποία τοῦ ἐπεβλήθη, δὲν ἐχρησιμοποίησε τὸν Ἀποστολικὸ αὐτὸν Κανόνα, ἂν καὶ σαφῶς τὸν ἐγνώριζε, ἀλλὰ ἐζήτησε Σύνοδο καὶ ἀπόφασι Συνοδικὴ νὰ διορθώση καὶ ἀκυρώση τὴν κατ’ αὐτοῦ ἄδικον ποινή.
  Διαβάζομε τὰ ἑξῆς ἀπὸ τὸν βιογράφο του ἅγιο Συμεὼν τὸν Μεταφραστή, τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται διὰ τὴν ἐπάνοδό του ἀπὸ τὴν πρώτη ἐξορία: «Ἐπεί τοίνυν ἐπανιών ἔγγιστά που τῆς πόλεως γίνεται, οὐ πρότερον εἰσελθεῖν ἠξίου, πρίν ἄν μείζονι κριτηρίῳ τά κατ’ ἐκεῖνον ἐπιτραπῇ. Ἀλλά τό πλῆθος ἤσχαλλε, καί τόλμης ἥπτετο, καί τούς κρατοῦντας ἐλοιδορεῖτο, ἕως ἅπαντες εἰς ταυτόν συνελθόντες, καί τά μέν δεήσει χρησάμενοι, τά δέ καί προσβιασάμενοι, πείθουσι μόλις ἐπιβῆναι τῆς πόλεως. Ὡς δέ καί τῷ θρόνῳ καθίζειν ἔμελλον, ἰσχυρῶς ἀντείχετο, πάλιν δεῖν, λέγων, τά ψηφισθέντα δοκιμασθῆναι πρότερον καθολικωτέρας τυχόντα ἐπικρίσεως. Ἀλλ’ ὁ τοῦ λαοῦ κρείττων γίνεται πόθος (ἐγλίχοντο γάρ τῆς μελιχρᾶς ἐπακοῦσαι γλώττης, ἧς συνήθως ἀπέλαυον), καί εἰς τόν πατριαρχικόν οὕτως ἀνάγουσιν θρόνον. Ὁ δέ πάντας τε ἡδέως εἶδε, καί ὥσπερ ἔθος, τήν εἰρήνην αὐτοῖς ἐπηύξατο.  Οὕτω μέν ἡ Ἐκκλησία τόν ἑαυτῆς νυμφίον ἀπολαβοῦσα, καί τό περιελθόν αὐτῇ τέως σκυθρωπόν λύσασα, ἤνθει καί ἔθαλλε ταῖς ποτίμοις αὐτοῦ τῶν λόγων ἀρδευομένη πηγαῖς» (P.G. 114, 1173Β).
   Ἐδῶ βλέπουμε ὁ Ἅγιος μὲ πολλὴ σαφήνεια, τὴν ἄδικο ἀπόφασι κατ’ αὐτοῦ νὰ θέλη νὰ τὴν διορθώση, ὄχι ὁ ἴδιος γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ ἄλλη μεγαλύτερη Σύνοδος. Καὶ αὐτό, ὅπως βλέπουμε, τὸ ἀπήτησε δύο φορές. Τί πιὸ ἁπλὸ θὰ ἦτο δι’ αὐτόν, τὴν ἄδικον ἀπόφασι νὰ τὴν θεωρήση, ὅπως ὁ  σ.ε. ὡς ἀνύπαρκτον καὶ νὰ αὐτοδικαιώση καὶ ἀποκαταστήση τὸν ἑαυτό του, τὴν στιγμὴ μάλιστα κατὰ τὴν ὁποία ὁ λαὸς ὅλος, ὄχι μόνο ἦτο μὲ τὸ μέρος του, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐπίεζε πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσι, μαζὶ μὲ τὴν πολιτικὴ ἐξουσία;
   Τὸ ὅτι τελικὰ ἐδέχθη τὴν ἀπόφασι τοῦ λαοῦ, ἐνῶ ὁ ἴδιος σαφῶς ἠρνεῖτο νὰ ἀποδώση στὸν ἑαυτό του δικαιοσύνη καὶ νὰ θεωρήση ἀνύπαρκτον τὴν ἄδικον ποινήν, δείχνει πάλι τὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα τοῦ Ἁγίου, συμφώνως πρὸς τὸ ὁποῖο, ὁ λαὸς τελικὰ ἔχει τὸν τελευταῖο λόγο νὰ κρίνει ἀκόμα καὶ Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ὁ δὲ Ἅγιος καὶ εἰς αὐτὴν τὴν περίπτωσι δὲν ἀπέδωσε δικαιοσύνη στὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ ὑπήκουσε στὴν θέλησι καὶ τὴν ἀπόφασι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὡς ἀποφάσεως κατ’ οὐσίαν ἀνωτέρας καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ὁποία αὐτὸς ἐζητοῦσε, δηλαδὴ τῆς συγκλίσεως μεγαλυτέρας Συνόδου!
   Εἰς τὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ ἐκθέσουμε καὶ ταυτόχρονα νὰ καταδικάσουμε τὶς θέσεις τοῦ σ.ε., ὁ ὁποῖος ἐπηρεασμένος ἀπ τν μεγάλο θεολόγο τῆς ἐποχῆς μας, Ἀριστοτέλη Δελήμπαση, γράφει τὰ ἑξῆς στὴν δημοσιευθεῖσα ἐπιστολὴ διὰ τὸν Χρυσορρήμονα ἅγιο: «Ἐδῶ ἂς ἀναφερθῆ τὸ παράδειγμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος, πρὸ ἄλλης συνοδικῆς κρίσεως, καὶ μάλιστα διὰ θέματα δικαιοσύνης καὶ οὐχὶ πίστεως, ἔκρινε μόνος του τὴν ψευδοποινὴν τοῦ ἀφορισμοῦ, ποὺ τοῦ εἶχον ἐπιβάλλει οἱ ἐχθροὶ του διὰ συνόδου, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴ τὴν φυλάττῃ ἀλλὰ νὰ τὴν ἀθετῇ. Τὴν ἔκρινεν ὅμως ὀρθοδόξως καὶ θεαρέστως βάσει τῶν Ἱ. Κανόνων ὡς διαλαμβάνει καὶ τὸ Ἱερὸν Πηδάλιον εἰς τὴν ἑρμηνείαν καὶ τὰ σχόλια τοῦ ΛΒ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνος»  (σελ. 9-10 ἐπιστολῆς).
    Ἐδῶ πρέπει νὰ σημειωθῆ ὅτι ὁ Χρυσόστομος ἅγιος, ὄχι μόνο κατὰ τὴν πρώτη ἐξορία του, δὲν ἔκρινε μόνος του τὴν ποινή, ἡ ὁποία τοῦ ἐπεβλήθη παρανόμως καὶ ἀδίκως, ὅπως προαναφέραμε, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν Δευτέρα ἐξορία του πάλι δὲν ἔκρινε μόνος του τὴν παράνομο καὶ ἄδικο ἀπόφασι τῆς Συνόδου, ἀλλὰ τὴν ἔκρινε ἔτσι ὅλη ἡ Οἰκουμένη, στὶς ἡμέρες του, καὶ ὄχι ἐκ τῶν ὑστέρων, καὶ αὐτός (ὅπως καὶ κατὰ τὴν πρώτη ἐξορία) τὴν ἀπόφασι αὐτὴ τὴν ἀπεδέχθη. Τὴν ἔκρινε ὁ Πάπας τῆς Ρώμης Ἰννοκέντιος, ὁ ὁποῖος καθήρεσε τὸν διάδοχόν του Ἀρσάκιο καὶ τὸν Ἀττικὸ διὰ λόγους δικαιοσύνης· τὴν ἔκρινε ὁ λαὸς καὶ ὁ κλῆρος, ὁ ὁποῖος συνέτρεχε στὴν Κουκουσὸ ἀπὸ ὅλη τὴν αὐτοκρατορία, σὲ σημεῖο νὰ διαταχθῆ ἡ μετάβασίς του σὲ μακρυνότερο μέρος τὴν Πιτιοῦντα· τὴν ἔκριναν τέλος καὶ τὴν κατέκριναν καὶ τὴν ἀκύρωσαν οἱ πλησιόχωροι Ἐπίσκοποι στὸν τόπο τῆς ἐξορίας του, οἱ ὁποῖοι, ὅπως ὁ ἴδιος ἔλεγε, τοῦ παρεχώρησαν τὰ πάντα καί, ἂν ἠδύναντο θὰ τοῦ ἔδιδον καὶ τὸν ἴδιο τὸ θρόνο των. Μετ’ αὐτῶν ἀσφαλῶς, τῶν πλησιοχώρων  Ἐπισκόπων, τὴν ἄδεια καὶ τὴν συμβολὴ ἐχειροτόνησε ἑπτὰ Ἐπισκόπους, ἱερεῖς καὶ διακόνους στοὺς πλησιόχωρους βαρβάρους, σύμφωνα πάντα μὲ τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν Μεταφραστή, καὶ μάλιστα αὐτὸ ἔγινε κατόπιν θαύματος τοῦ Ἁγίου: «Toῦτο τό θαῦμα πιστεῦσαι τούς τῆς χώρας ταύτης ποιεῖ, καί τῷ βαπτίσματι προσελθεῖν ἀριθμοῦ κρείττονας. Ἑπτά τοίνυν ἐπισκόπους σύν ἅμα πρεσβυτέροις καί διακόνοις ἱκανοῖς τῷ πλήθει τῶν πιστευσάντων ἐπί τούτοις χειροτονήσας, ἐπείπερ εὕροι τινάς αὐτῶν τήν Ἑλλήνων φράσιν ἐπισταμένους τούτοις ὅσα καί γλώσσῃ χρησάμενος, τόν τε θεῖον Δαβίδ καί τήν Καινήν ἅπασαν πρός τήν Ἑλλάδα γλῶτταν δι’ αὐτῶν μεταβάλλει» (P.G. 114, 1193C). Πῶς ἄλλωστε θὰ ἠδύναντο νὰ χειροτονήση ὁ Ἅγιος μόνος του Ἐπισκόπους, αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἦτο γνώστης ἄριστος ὅλης τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως; Ἄρα εἶναι ψευδεῖς οἱ ἰσχυρισμοὶ τοῦ σ.ε. ὅσον ἀφορᾶ τὸν Χρυσορρήμονα.
   Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι ὁ σ.ε. ὅλα τὰ ἐπιχειρήματα, τὰ ὁποῖα ἀναφέρει ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες καὶ τοὺς Ἁγίους, οὐδόλως συντείνουν εἰς τὸ νὰ βεβαιώσουν τὸν ἰσχυρισμό του, ὅτι ὁ ἀδίκως τιμωρηθεὶς ὑπὸ Ἐπισκόπου ἢ Συνόδου ὄχι διὰ θέματα πίστεως, δύναται νὰ ἀποτειχιστῆ ἢ νὰ καταφρονήση τὸ ἐπιτίμιο ἀπὸ μόνος του καὶ νὰ αὐτοδικαιωθῆ. Ἐδῶ προτείνω καὶ προκαλῶ τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ ἱστολογίου κ. Ν. Μάννη, καὶ οἱονδήποτε ἀδελφὸ ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ., νὰ μελετήσουν διεξοδικὰ τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ Ἀριστοτέλη Δελήμπαση καί, ἂν κάποιο βροῦν ὅτι συντείνει ὑπὲρ τῶν ἀπόψεών του, νὰ μᾶς τὸ παρουσιάσουν καὶ ἐμεῖς θὰ τοὺς ἀπαντήσουμε ἀναλόγως, ἐρευνώντας το. Ἐγὼ ἀναφέρθηκα μόνο στὸν Χρυσόστομο ἅγιο, ἐπειδὴ εἶναι κραυγαλέες οἱ διαστροφὲς τὶς ὁποῖες κάνει ὁ σ.ε., ὅτι δῆθεν μόνος του ἀπεκατεστάθη καὶ αὐτοδικαιώθη, καὶ δὲν ἀναλύω, θὰ λέγαμε βῆμα πρὸς βῆμα, τὰ ὑπόλοιπα τὰ ὁποῖα σχετίζονται μὲ αὐτὸ τὸ θέμα γιὰ νὰ μὴν μακρηγορῶ.
   Δὲν θὰ πρέπη ὅμως νὰ παραλείψω μία ἀκόμη διαστροφὴ τῆς ἀληθείας, ἡ ὁποία γίνεται τεχνηέντως μὲ τὴν ἀπόκρυψι μίας σημαντικῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἡ ὁποία ἀφορᾶ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ θέμα. Ἐνῶ ἀναφέρεται διεξοδικὰ ὁ σ.ε.  στὸν ΛΒ΄ Ἀποστολικὸ Κανόνα καὶ στὶς ὑποσημειώσεις του, οἱ ὁποῖες, ὅπως εἴπαμε, λένε τὸ ἀντίθετο ἀπὸ τὰ συμπεράσματα τὰ ὁποῖα βγάζει, παρελείπει ἐπιμελῶς καὶ ἀποκρύπτει τὴν πρώτη ὑποσημείωσι τοῦ Κανόνος τούτου, ἡ ὁποία λέγει ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου τὰ ἑξῆς: «Δὲν λέγει ὀρθῶς ὁ Βαλσαμών, λοιπόν, ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τοῦ ΛΒ΄ Κανόνος τῆς ἐν Καρθαγ. διοριζόμενος τρόπον τινά, ὅτι οἱ ἀκαίρως ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου ἀφοριζόμενοι δέν ἔχουν ἀνάγκην νά φυλάττωσι τόν τοιοῦτον ἀφορισμόν, ἐπειδή οἱ Κανόνες οὗτοι τό ἐναντίον διορίζονται». Παραλείποντας λοιπόν, αὐτὸ τὸ τμῆμα τῆς ὑποσημειώσεως ἀναφέρει τὸ ἀμέσως ἑπόμενο τμῆμα: «Ἐκ τοῦ Κανόνος τούτου συμπεραίνεται ὅτι καὶ οἱ Πνευματικοὶ δέν πρέπει νά λύουν τά ἐπιτίμια τῶν ἄλλων ὁμοταγῶν των Πνευματικῶν, ἄν αὐτά δέν ᾖναι παρά Κανόνας καὶ πάντῃ ἄλογα». Γιατί λοιπόν, ὁ σ.ε. παρέλειψε αὐτὸ τὸ τμῆμα τῆς ὑποσημειώσεως καὶ ἀνέφερε τὸ ἀμέσως ἑπόμενο, τὸ ὁποῖο, ἂν δὲν χαρακτηρισθῆ ἐκτὸς θέματος, τουλάχιστον συντείνει εἰς τὸ ὅτι κάποιος ἄλλος λύει τὰ παρὰ Κανόνος καὶ ἄλογα ἐπιτίμια τοῦ πνευματικοῦ καὶ ὄχι ὁ ἴδιος στὸν ὁποῖο ἐπεβλήθησαν; Πιθανῶς λοιπόν, ἢ καὶ προφανῶς, τὸ τμῆμα αὐτὸ τῆς ὑποσημειώσεως δὲν τὸ ἀνέφερε, ἐπειδὴ δὲν ἐξυπηρετοῦσε τὶς ἀπόψεις του καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ τὸ διαστρέψει. Ἂν πάλι κάνουμε λάθος, ἂς μᾶς τὸ ὑποδείξει ὁ κ. Μάννης καὶ οἱ Γ.Ο.Χ.
   Θὰ ἀναφέρω ἐν συνεχείᾳ ἕνα δύο σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς τὴν ὁποία ἐδημοσιεύσατε ὡς ἀπάντησι στὴν ἰδική μου, διὰ νὰ ἰδοῦμε τὴν σκέψι τοῦ σ.ε.  ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου καὶ θὰ κλείσωμε αὐτὴν τὴν ἑνότητα μὲ τὴν ἐπιφύλαξι νὰ ἐπανέλθωμε, ἂν χρειαστῆ, μὲ διεξοδικώτερη ἔρευνα.
   Στὴν ἀρχὴ τῆς ἀπαντητικῆς ἐπιστολῆς ὁ σ.ε. ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: «Ἐρωτᾶς “ποῖος θὰ μᾶς τὸ πῆ”, “ἂν εἶναι δικαία ἢ ἄδικος μία ἐκκλησιαστικὴ κρίσις”. Οἱ Ἱ. Κανόνες, ἀπαντᾶ ἡ Ὀρθοδοξία. Διὰ τοῦτο εἰς τὰς Ἁγίας Οἰκουμενικὰς Συνόδους οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐπὶ τούτου ἐκφωνοῦν: “Οἱ Κανόνες κρατείτωσαν” κ.λπ.». Ἐδῶ πάλι γίνεται μία παραποίησις τῶν λεγομένων μου στὴν πρώτη ἐπιστολή. Ἀναφέρω ὅλο τὸ σχετικὸ κείμενο γιὰ νὰ γίνει κατανοητὸ τὸ τί ἐρωτοῦσα καὶ ὡς ἐκ τούτου ἡ διαστροφὴ πρὸς ἐξαγωγὴ ἰδίων συμπερασμάτων ἀπὸ τὸν σ.ε.: «Εἰς τὸ πρῶτο περιοδικὸ σελὶς 3 γίνεται μία σύγχυσις τῶν διαφόρων ποινῶν εἴτε αὐτὲς προέρχονται ἐξ αἰτίας τῆς πίστεως καὶ τῆς ὀρθοδοξίας, εἴτε εἶναι διοικητικές, ἠθικὲς κλπ. καὶ ὅλες, ἐφ’ ὅσον εἶναι ἄδικες, τὶς καταδικάζετε καὶ τὶς θεωρεῖτε ἀνύπαρκτες. Αὐτὸ νομίζω ἀντίκειται στοὺς κανόνες καὶ στὴν παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας.
    Κατ’ ἀρχὰς τὸ ἂν εἶναι δικαία ἢ ἄδικος μία ἐκκλησιαστικὴ κρίσις, ποῖος θὰ μᾶς τὸ πῇ, ὁ κατηγορούμενος ἢ ἡ Ἐκκλησία; Οἱ κανόνες λέγουν θὰ μᾶς πῇ ἡ Ἐκκλησία. Δι’ αὐτὸ τὸν λόγο δίδουν τὴν εὐκαιρία στὸν κατηγορούμενο νὰ κριθῇ ἀπὸ ἀνώτερο ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο, ἐφ’ ὅσον πιστεύει ὅτι ἀδικήθηκε ἀπὸ πρῶτο δικαστήριο (ιε΄ Καρθαγένης, ξστ΄ Καρθαγένης, ιβ΄ Ἀντιοχείας, δ΄ Θεοφίλου). Δὲν δίδει κανένας κανὼν ἀπ’ ὅ,τι ξέρω τὸ δικαίωμα νὰ πῇ ὁ κατηγορούμενος μόνος του καὶ νὰ ἀποφασίσῃ ἂν εἶναι δικαία ἢ ἄδικος ἢ ἀνύπαρκτη ἡ ποινή. Ἂν ἔδιναν τέτοιο δικαίωμα οἱ κανόνες στὸν κατηγορούμενο, καταλαβαίνετε ὅτι θὰ ἐτίθετο ἡ γνώμη του πάνω ἀπὸ τὴν γνώμη τῆς Ἐκκλησίας, ὁπότε αὐτὸ θὰ ἐσήμαινε προτεσταντισμὸ χειρίστου εἴδους».
   Ὅπως βλέπουμε, ἐγὼ δὲν ἐρωτῶ αὐτὰ τὰ ὁποῖα γράφει ὁ σ.ε. «Ποῖος θὰ μᾶς πῆ ἂν εἶναι δίκαιος ἢ ἄδικος μία ἐκκλησιαστικὴ κρίσις», ἀλλὰ ἐρωτῶ «ποῖος θὰ μᾶς π ἂν εἶναι δίκαιος ἢ ἄδικος μία ἐκκλησιαστικὴ κρίσις, ὁ κατηγορούμενος ἢ ἡ Ἐκκλησία;». Ἀπὸ τὰ γραφόμενά μου, τὰ ὁποῖα ἀνωτέρω παρέθεσα, καταλαβαίνει καὶ ὁ πλέον ἀδαὴς καὶ ἄσχετος ὅτι ἐξ ἀρχῆς διαχωρίζω τὶς ποινές, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τὰ θέματα τῆς πίστεως, ἀπὸ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες ποινὲς καὶ ἀναφέρομαι συγκεκριμένα, ὄχι στὶς ποινὲς οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τὴν πίστι, ἀλλὰ σὲ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες. Κάνω ἐπίσης συγκεκριμένη τὴν ἐρώτησι μὲ τὴν ἐπισήμανσι «ὁ κατηγορούμενος ἢ ἡ Ἐκκλησία», διὰ νὰ ἀποφευχθῆ πᾶσα παρερμηνεία. Καὶ ἡ ἀπάντησις τοῦ σ.ε.; «Οἱ Ἱ. Κανόνες, ἀπαντᾶ, ἡ Ὀρθοδοξία».
   Νομίζω ὅτι δὲν θὰ ἠδύνατο κάποιος νὰ ἐκφέρη μιὰ περισσότερο παραπλανητική, ἀσαφῆ καὶ θὰ λέγαμε Ἰησουΐτικη ἀπάντησι. Μία ἀπάντησι ἡ ὁποία, ἐνῶ δὲν λέει ἀπολύτως τίποτα, συγχρόνως ἀνοίγει τοὺς ἀσκοὺς τοὺς Αἰόλου, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, πρὸς πᾶσαν αὐθαιρεσίαν. Τὸ χειρότερο ὅμως εἶναι ὅτι δίδεται αὐτὴ ἡ ἀπάντησις διὰ νὰ ὑποστηριχθῆ ἡ θεωρία τοῦ Ἀριστοτέλη Δελήμπαση, εἰς τὴν ὁποία δυστυχῶς παρέσυρε καὶ τὸν Γέροντα π. Στέφανο καὶ πολλοὺς ἄλλους, ὅτι δηλαδή, ὁσάκις κάποιος κρίνει ὅτι ἡ ποινή, ἡ ὁποία τοῦ ὑπεβλήθη, εἶναι ἄδικος δὲν χρειάζεται νὰ ἀκολουθήση τὰ διατεταγμένα ὑπὸ τῶν ἱερῶν Κανόνων περὶ ἐφέσεως, ἐκκλήτου κ.λπ., ἀλλὰ δύναται, χωρὶς νὰ παρανομῆ, μόνος του νὰ ἀθωώση τὸν ἑαυτόν του. Ὅπως ὅμως ἀναφέραμε μὲ τὴν παράθεσι τῶν κειμένων τὴν ὁποία κάνει ὁ σ.ε., οὐδόλως ἀποδεικνύει αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἰσχυρίζεται, καὶ μάλιστα σὰν νὰ τὸ διδάσκη ἡ Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ φαίνεται ὁλοκάθαρα τὸ ἀντίθετο. Δηλαδή, κανένας Κανὼν δὲν ἐπιτρέπει τὴν αὐτοδικαίωσι κάποιου, ὅταν δὲν πρόκειται γιὰ θέματα πίστεως, ἀλλὰ μόνο ἐπιτρέπει τὴν ἀναγωγὴ σὲ ἀνώτερο κριτήριο.
    Ἐξ αἰτίας λοιπόν, τοῦ ὅτι δὲν ὑπάρχει κάποιος ἱερὸς Κανών, ὁ ὁποῖος νὰ συνηγορῆ μὲ τὶς ἀπόψεις του, ἀναφέρεται γενικὰ στὴν ἀπόρριψι τῶν ἀδίκων ποινῶν. Ἀναφέρω μερικὰ παραδείγματα.
    Στὴν σελ. (5) ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: «Κατὰ τοὺς Κανόνες καὶ τοὺς πατέρας οὐδέποτε ἀντορθόδοξος καὶ ἄδικος κρίσις γίνεται δεκτὴ ὡς ὄντως ἐκκλησιαστικὴ κρίσις, ἀλλὰ ἀποκρούεται ὡς ἀντιεκκλησιαστική». Δηλαδή, ἀπὸ ποιόν ἀποκρούεται, ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν κατηγορούμενο, ἀπὸ ἄλλο κριτήριο ἢ τέλος πάντων ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό; Καὶ ὡς τί ἀποκρούεται, ὡς ἄδικος ἢ ὡς ἀνύπαρκτος μὲ τὴν ὁποία δὲν πρέπει (ἐφ’ ὅσον εἶναι ἀνύπαρκτος) κἂν νὰ ἀσχοληθοῦμε;
   Καὶ κατωτέρω συνεχίζει: «Τοῦτο μαρτυροῦν ὅλοι οἱ ἀγῶνες πίστεως καὶ δικαιοσύνης τῆς Ὀρθοδοξίας». Εἰλικρινά, ἀδελφοί, ἐγὼ δὲν εἶδα, πέρα τῶν ἀγώνων τῆς πίστεως καὶ τὸν ἀγῶνα κατὰ τῶν παθῶν, νὰ κάνη κάποιος Ἅγιος ἀγῶνα γιὰ νὰ δικαιωθῆ ἢ νὰ ἀθωωθῆ ὁ ἑαυτός του, ἀλλὰ μᾶλλον τὴν ἀδικία γιὰ τὸν ἑαυτό τους τὴν ἐθεωροῦσαν εὐλογία.
   Κατωτέρω ἀναφέρει ὅτι ἡ ἀντίθετη ἐκδοχὴ εἶναι διδασκαλία Παπικὴ καὶ ἀναφέρει ἕνα χωρίο τοῦ Μ. Ἀθανασίου, τὰ ὁποῖα (ὅλα αὐτά) κρινόμενα λίαν ἐπιεικῶς εἶναι ἐκτὸς θέματος. Διότι ὁ Μ. Ἀθανάσιος δὲν ἀναφέρεται στὴν ἄδικο κρίσι, ἡ ὁποία τελικὰ μᾶς ὠφελεῖ, ἀλλὰ στὸ νὰ ἀκολουθήσωμε ἕνα πλανεμένο ποιμένα ἢ διδάσκαλο καὶ νὰ δεχθοῦμε τὴν πλάνη ὡς ἀλήθεια.
    Παρερμηνεύων ὁ σ.ε.  τὸν 31ον Ἀποστολικὸ Κανόνα ἀναρωτιέται στὴν σελ. ἕξ (6) τὰ ἑξῆς: «Ἐκκλίνων τῆς Ὀρθοδόξου κρίσεως ὑποστηρίζεις καὶ ὅτι “οἱ Κανόνες” καὶ οἱ Ἅγιοι “προϋποθέτουν τὴν τήρησιν τῆς ποινῆς τῆς Ἐκκλησίας δικαίας ἢ ἀδίκου”. Τὸ ἀντίθετον ὅμως λέγουν καὶ ὁρίζουν οἱ Ἱ. Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Διὰ τοῦτο προβλέπουν καὶ τὴν ἀποτείχισιν εἰς περίπτωσιν ἀδικίας. Ὅταν, δηλαδή, ὁ ἐπίσκοπος κατηγορεῖται ἐν “δικαιοσύνῃ”, λέγει ὁ ΛΑ΄ Ἀποστολικὸς Κανών, ἤτοι ὅταν εἶναι ἄδικος, τουτέστιν ὅταν πράττῃ “παρὰ τὸ καθῆκον καὶ δίκαιον”, ὡς ἑρμηνεύει ὁ κανονολόγος Ζωναρᾶς, τότε ὁ ἀδικούμενος ἱερεὺς ἔχει κανονικὸ δικαίωμα νὰ ἀποτειχισθῇ ἐξ αὐτοῦ. Δικαιοῦται “καταφρονήσας” αὐτοῦ, νὰ διακόψῃ τὸ μνημόσυνόν του καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν κοινωνίαν, καὶ νὰ “συναγάγῃ” τοὺς πιστοὺς “χωρίς”, ἤτοι “ξεχωριστά”, ὡς ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, καὶ νὰ “πήξῃ” “θυσιαστήριον ἕτερον”, δηλαδὴ νὰ “λειτουργῇ” “κτίσας ἄλλην ἐκκλησία “κατὰ τὸ Πηδάλιον”».
    Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ ὁ σ.ε. παρερμηνεύει τὸν ἱερὸ Κανόνα, διότι ὁ ἱερὸς Κανὼν καὶ οἱ ἑρμηνευτὲς δὲν ὁμιλοῦν γιὰ τὸν ἀδικούμενο ἱερέα, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἄδικο Ἐπίσκοπο, ὅπως ἐξηγήσαμε στὴν κλασσικὴ περίπτωσι τῆς ἀποτειχίσεως τῶν Ἐπισκόπων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν ἐπὶ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Καὶ εἶναι σαφέστατα λάθος ἡ ἑρμηνεία αὐτὴ γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι, ἂν παρήχετο τὸ δικαίωμα αὐτὸ στὸν ἀδικούμενο ἱερέα, τότε γιατί νὰ ὑπάρχη ἡ ἔφεσις καὶ ἡ ἔκκλητος σὲ ἀνώτερο ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο; Μήπως γιὰ τὶς δίκαιες ποινές, ἐφ’ ὅσον γιὰ τὶς ἄδικες αὐτοδικαιώνεται κάποιος;
   Ἡ εἰσαγωγὴ στὴν ἑρμηνεία τοῦ ἐν λόγῳ Κανόνος τοῦ ἁγίου Νικοδήμου ἔχει ὡς ἑξῆς: «Τάξις συνέχει καὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ ἐπίγεια, κατά τόν Θεολόγον Γρηγόριον. Πρέπει λοιπόν ἡ εὐταξία, καί πανταχοῦ μέν νά φυλάττηται ὡς συνεκτική καί συσ(τα)τική, μάλιστα δέ εἰς τούς ἐκκλησιαστικούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν χρέος νά γνωρίζωσιν ὁ καθείς τά ἰδικά των μέτρα καί τά ὅρια τῆς οἰκείας τάξεως νά μήν ὑπερβαίνουσιν.  Ἀλλ’ οἱ μέν Πρεσβύτεροι, καί Διάκονοι καί Κληρικοί πάντες, νά ὑποτάσσωνται εἰς τόν ἰδικόν τους Ἐπίσκοπον∙ οἱ δέ Ἐπίσκοποι, εἰς τόν ἰδικόν τους Μητροπολίτην∙ οἱ δέ Μητροπολῖται, εἰς τόν ἐδικόν τους Πατριάρχην.  Διά τοῦτο καί ὁ παρών Ἀποστολικὸς Κανὼν διορίζεται οὕτως κ.λπ.».
   Εἶναι φανερὸ ὅτι μὲ τὴν θεωρία του αὐτὴ ὁ σ.ε.  εἰσάγει τὴν ἀταξία καὶ καταργεῖ τὴν τάξι, ἐφ’ ὅσον ὁ κάθε ἀδικούμενος ἱερεὺς αὐτοδικαιώνεται, ἀποτειχίζεται λόγῳ τῆς ὑφισταμένης εἰς αὐτὸν ἀδικίας κ.λπ.
   Κατωτέρω  ὁμιλεῖ γιὰ τὴν τάξι καὶ εὐταξία καὶ ἀναφέρει ἕνα χωρίο τοῦ ἁγίου Κυρίλλου, τό ὁποῖον στὴν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου ἔχει ὡς ἑξῆς: «“Κάθε πρᾶγμα ἐκκλησιαστικόν, ὅταν γίνεται κατὰ τὴν εὐταξίαν τῶν Ἱ. Κανόνων, ὄχι μόνο δὲν προξενεῖ εἰς ἡμᾶς τοὺς ἱερωμένους (Ὀρθοδόξους) καμμίαν ταραχὴν καὶ δυσφημίαν, ἀλλὰ μάλιστα καὶ ἐπαίνους ἀπὸ τοὺς φρονίμους καὶ διακριτικούς”. Τοῦτο λοιπὸν συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ἀπόκρουσιν τῆς ἀδίκου ποινῆς μέχρι καὶ πρὸ πάντων αὐτῆς τῆς ἀδίκου καθαιρέσεως, ποὺ εἶναι ποινὴ κεφαλική (εἰς θάνατον). Δὲν προϋποθέτουν λοιπόν, οἱ Ἱ. Κανόνες καὶ οἱ Ἅγιοι τὴν τήρησιν τῆς ἀδίκου ποινῆς».
  Ἐδῶ βλέπουμε καθαρὰ τὰ συμπεράσματα τοῦ σ.ε. ὅτι εἶναι ἀντίθετα τῆς τάξεως καὶ εὐταξίας, διότι οἱ ἱεροὶ Κανόνες σὲ περίπτωσι ἀδικίας δὲν ἀναφέρουν πουθενὰ τὴν αὐτοδικαίωσι καὶ τὴν αὐτοαποκατάστασι, ἀλλὰ ὡς τάξι καὶ εὐταξία θεωροῦν τὴν ἔφεσι σὲ ἀνώτερο κριτήριο.
   Παρομοίως κάνει καὶ στὶς ἑρμηνεῖες κάποιων ἄλλων Κανόνων, ὅπως τὸν ΙΔ΄ τῆς Σαρδικῆς, τὸν Δ΄ τῆς Ἀντιοχείας κ.λπ. Καταλήγοντας αὐτὴν τὴν ἑνότητα καὶ διὰ νὰ μὴν ἐπεκταθῶ παρὰ μόνο σὲ περίπτωσι ἐνστάσεως τῶν Γ.Ο.Χ. ἀναφέρω ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου τὸν ΛΖ΄ Κανόνα τῆς Καρθαγένης, ὁ ὁποῖος στὴν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου λέγει τὰ ἑξῆς: «Ὁ διά τι ἐξ ἀμελείας ἁμάρτημα ἀφορισθεὶς Ἐπίσκοπος, ἢ ἄλλος ὁποῖος δήποτε Κληρικός, κἄν λέγῃ, ὅτι δέν ἀφωρίσθη δικαίως, πρέπει ὅμως νά μένῃ εἰς τό ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας καί τοῦ ἀφορισμοῦ, ὥς νά ἐξετασθῇ ἀπό ἄλλους ἀνωτέρους ἡ κρίσις του. Ἐάν δέ προτοῦ νά ἐξετασθῇ, ἄν εὐλόγως ἀφωρίσθη ἤ μή, αὐτός τολμήσῃ νά κοινωνῇ μέ ἄλλους καί νά καταπατήσῃ τόν ἀφορισμόν, φανερόν ὅτι οὗτος μέ τήν καταφρόνησιν αὐτήν κάμνει νά ἐκφωνηθῇ κατ’ ἐπάνω του ἡ  τῆς πρεπούσης καταδίκης ἀπόφασις ὡς ὁ παρὼν διορίζει Κανών». Βλέπουμε καὶ ἐδῶ ὅτι γιὰ τὸν ἀδίκως ἀφορισθέντα Ἐπίσκοπο ἢ κληρικό, νὰ ἐπιβάλλεται ἐκ τοῦ Κανόνος νὰ παραμένη στὸ ἐπιτίμιο, ἕως ὅτου ἐξετασθῆ ἀπὸ ἀνώτερο κριτήριο ἡ ὑπόθεσίς του.
Πρέπει νά ἀναφερθῆ ὅτι ἐμεῖς ἀναφέρομε ὁλοκλήρους ἱερούς Κανόνες οἱ ὁποῖοι ξεκάθαρα ὁμιλοῦν ἐπί τοῦ θέματος καί ὁ σ.ε. μέ μισόλογα ἀπό τούς Κανόνες καί δικές του ἑρμηνεῖες καί θεωρίες, θέλει νά μᾶς πείσῃ γιά τό ἀντίθετο, ἀπό αὐτό τό ὁποῖο νομοθετοῦν οἱ ἱεροί Κανόνες.
   Θὰ ἀναφέρωμε ἐν συνεχείᾳ ὀλίγα τινὰ διὰ τὸν Περγάμου Ἰωάννη καὶ τὴν περὶ ναρκισσευομένης Ὀρθοδοξίας ὁμιλία του. Ἐδῶ εἶναι ἀνάγκη νὰ κάνω κάποιες ἐπεξηγήσεις γιὰ νὰ γίνη κατανοητὴ ἡ ὑπόθεσις καὶ νὰ ἀποφευχθοῦν οἱ παρεξηγήσεις.
    Κατ’ ἀρχὰς ὁ  μακαριστός Γέροντας π. Στέφανος εἶχε καθαιρεθεῖ στὸ ἅγιο Ὄρος ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο, ὄχι γιὰ θέματα πίστεως, οὔτε γιὰ ἄλλο λόγο, ἀλλὰ διότι στὴν ἀντιπαράθεσί του μὲ τὴν Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους δὲν ὑποχώρησε, ἀλλὰ διεκδικοῦσε τὴν θέσι τοῦ ἡγουμένου στὴν μονὴ Καρακάλλου, σὲ σημεῖο νὰ κλείση τὶς πόρτες τῆς μονῆς γιὰ ἀρκετοὺς μῆνες. Ὅταν τελικὰ ἐφύγαμε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἤλθαμε σὲ μονὴ τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ὁ τότε Μητροπολίτης Χριστόδουλος συνεργάστηκε μὲ τὸν Γέροντα π. Στέφανο γιὰ νὰ ἀποκατασταθῆ ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τὸ θέμα τῆς καθαιρέσεως, μὲ ἀνάλογη πράξη ἀνακλήσεως, ἡ ὁποία μόνο ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο μποροῦσε νὰ γίνη. Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτό, ἀπ’ ὅ,τι ἐνθυμοῦμε, ἔγραψε ἐπιστολὴ ὁ Γέροντας π. Στέφανος ζητώντας συγγνώμη ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο γιὰ τὰ γεγονότα τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴ ἔστειλε συνοδευτικὴ ἐπιστολὴ ὁ Χριστόδουλος, παρακαλώντας τὸν Πατριάρχη τότε Δημήτριο νὰ ἄρη τὴν ποινή, ἐφ’ ὅσον τώρα δὲν ὑφίστατο λόγος νὰ ὑπάρχη. Μάλιστα, ἔλεγε τότε ὁ Χριστόδουλος ὅτι εἶχε ἕνα φίλο στὸ Πατριαρχεῖο, τὸν τότε Φιλαδελφείας Βαρθολομαῖο (νῦν Πατριάρχη), ὁ ὁποῖος τοῦ ὑποσχέθηκε νὰ βοηθήση νὰ τακτοποιηθῆ τὸ θέμα. Ὄντως ὁ Χριστόδουλος ἐβοήθησε στὴν περίπτωσι αὐτή, διότι καὶ αὐτὸν τὸν ἐξυπηρετοῦσε καί, μάλιστα, ἐκ τῶν ὑστέρων ἔλεγε, ὅτι ἐξετέθη στὸ Πατριαρχεῖο ἐξ αἰτίας τῶν ἑπομένων γεγονότων.
   Ὅταν λοιπὸν ἔγιναν τὰ σχετικὰ στὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἤρθη ἡ καθαίρεσις καὶ μάλιστα ἐστάλη ἡ ἀπόφασις στὴν Μητρόπολι Δημητριάδος, τότε ἔγιναν γνωστὰ στὸν Γέροντα π. Στέφανο τὰ λόγια τῆς ὁμιλίας τοῦ Περγάμου Ἰωάννου περὶ ναρκισσευομένης Όρθοδοξίας κ.λπ., ὁπότε ἐπῆγε στὸν Χριστόδουλο καὶ εἶπε ὅτι δὲν τὸν ἐνδιαφέρει ἡ ἀποκατάστασις ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο, θὰ ἀποτειχιστῆ ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς αἱρέσεως κ.λπ.
   Ἐδῶ θὰ πρέπη νὰ τονιστῆ ἡ σχέσις ἐκείνη τὴν περίοδο τοῦ Γέροντος π. Στεφάνου μὲ τοὺς Παλαιοημερολογίτες καὶ μάλιστα μὲ κάποιον μοναχὸ ὀνόματι Κυπριανό, τὸν ὁποῖο εἶχαν στὸ μοναστήρι καὶ διέδιδαν παντοῦ ὅτι προφητεύει, θεραπεύει, βγάζει δαιμόνια κ.λπ. καὶ συγχρόνως ἔκανε καὶ τὸν διὰ Χριστὸν σαλὸ μὲ διάφορα ἄλλα, προφανῶς γιὰ νὰ καλύψη κάποιες ἀδυναμίες του. Μάλιστα ἐκείνη τὴν περίοδο εἶχε προφητεύσει ὁ μοναχὸς αὐτὸς ὅτι, μετὰ τὸ Πάσχα καὶ μέχρι τὴν Πεντηκοστή, θὰ γίνη πόλεμος μὲ τοὺς Τούρκους κι ἐμεῖς θὰ χάσουμε τὸν πόλεμο καὶ οἱ Τοῦρκοι θὰ φτάσουν μέχρι τοὺς πρόποδες τοῦ Κισσάβου. Στοὺς πρόποδες δὲ τοῦ Κισσάβου ἦτο τὸ γυναικεῖο μοναστήρι τοῦ Γέροντα π. Στεφάνου καὶ μὲ τὴν εὐλογία του τότε,  ἄρχισαν ἐκεῖ νὰ συγκεντρώνονται μεγάλες ποσότητες τροφίμων, νὰ μαζεύονται χρήματα καὶ μάλιστα, ὅπως διεδίδετο, κάποιοι ἔδωσαν χρήματα γιὰ νὰ ἔχουν ἕνα κελὶ στὸ μοναστήρι, τὴν περίοδο τοῦ πολέμου καὶ τῆς πείνας, ἡ ὁποία θὰ ἤρχετο μετὰ τὸ Πάσχα.
  Σὲ ἐμένα αὐτὰ ἔφταναν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἐπισκέπτοντο τὸ μοναστήρι, διότι εἶχα διακόψει τὶς σχέσεις μου μὲ τὸν Γέροντα π. Στέφανο, λόγῳ ἀκριβῶς αὐτῶν τῶν σχέσεών του μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ. Σὲ μιὰ δὲ προσωπικὴ ἐπικοινωνία μου αὐτὴ τὴν περίοδο μὲ τὸν Γέροντα π. Στέφανο (δὲν ἐνθυμοῦμαι τὸ ἔτος) μοῦ εἶπε ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀποθηκεύσω τουλάχιστον ἀλεῦρι καὶ νάμα, διὰ νὰ ἔχω τουλάχιστον τὰ ἀπαραίτητα διὰ τὴν Θ. Λειτουργία, ἐπειδὴ ἐγνώριζε ὅτι τὴν περίοδο ἐκείνη λειτουργοῦσα καθημερινά, διότι μοῦ ἐτόνισε μετὰ τὸ Πάσχα θὰ ὑπάρχη μεγάλη πείνα καὶ δυστυχία ἐξ αἰτίας τοῦ πολέμου. Ὅταν δὲ μετὰ τὸ Πάσχα καὶ μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ δὲν ἔγινε ὁ πόλεμος, διέδωσαν ὅτι κάποιος εἶδε σὲ ὅραμα τὴν Παναγία νὰ εἶναι γονατιστὴ καὶ νὰ παρακαλῆ τὸν Κύριο δι’ αὐτὸ τὸ θέμα κ.λπ., κ.λπ.
  Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, καὶ ἐπανερχόμενος στὸν Περγάμου Ἰωάννη καὶ στὴν περὶ ναρκισσευομένης Ὀρθοδοξίας ὁμιλία του, ἐγὼ δὲν ἐθεώρησα σωστὸ τὸ ὅτι ἠδύνατο κάποιος κληρικὸς νὰ ἀποτειχιστῆ, μὲ βάσι τὸν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ἐπειδὴ κάποιος Ἐπίσκοπος, ἀπὸ ἄλλη Σύνοδο κι ἄλλη τοπικὴ Ἐκκλησία, εἶπε κάτι αἱρετικό. Διότι ὁ Κανὼν οὗτος ὁμιλεῖ σαφῶς διὰ τὸν Ἐπίσκοπο εἰς τὸν ὁποῖον ὑπάγεται ὁ κληρικὸς καὶ δι’ αὐτὸ καὶ τὸν μνημονεύει καὶ ὄχι διὰ τὸν οἱονδήποτε Ἐπίσκοπο, καὶ μάλιστα ἀνήκοντα σὲ ἄλλη Σύνοδο.
    Δι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο ὁ Α. Δελήμπασης, διὰ τοῦ Γέροντα π. Στεφάνου, προσπάθησε νὰ καταστήση αἱρετικό, στὴν περίπτωσι τοῦ Περγάμου Ἰωάννη τὸν Χριστόδουλο, ὡς κηρύξαντα αἵρεσι διὰ τῆς σιωπῆς. Τὸ παράδειγμα δὲ τοῦ Νεστορίου, τὸ ὁποῖο ἀναφέρει πρὸς δικαιολογία καὶ ἐμπέδωσι τῆς αὐθαιρεσίας, εἶναι τελείως ἀκατάλληλο, διότι ὁ Νεστόριος ἦτο παρὼν στὴν κήρυξι τῆς αἱρέσεως μέσα στὸν ναό∙ ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τὴν αἵρεσι, ἦτο Ἐπίσκοπος τοῦ Πατριαρχείου καὶ ὄχι ἄλλης Συνόδου καὶ ἄλλης τοπικῆς Ἐκκλησίας∙ ὁ Νεστόριος ἦτο ἀπόλυτα σύμφωνος μὲ τὴν αἵρεσι αὐτὴ καὶ συνεργός, ἂν ὄχι ἐμπνευστής∙ καὶ τέλος, ἡ αἵρεσις τοῦ Νεστορίου φαίνεται ἀπὸ τὴν μετέπειτα ὑπεράσπισί της καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν σιωπή του. Ὁ Χριστόδουλος ὅμως, μπορεῖ νὰ εἶχε τόσα ἄλλα δογματικὰ παραστρατήματα καὶ αἱρέσεις, αὐτὴ ὅμως τὴν αἵρεσι τοῦ Περγάμου οὔτε τὴν διεκήρυξε, οὔτε τὴν ὑποστήριξε καὶ δι’ αὐτὸ εἶπε στὸν Γέροντα π. Στέφανο, ὅτι ἴσως νὰ εἶχαν κάποια ἄλλη ἑρμηνεία τὰ λόγια τοῦ Περγάμου, ἀπὸ αὐτὴν τὴν ὁποία ἔδωσε ὁ π. Στέφανος. Βέβαια ὁ Χριστόδουλος τότε, πιθανὸν νὰ ἤθελε νὰ δικαιολογήση τὸν συνάδελφό του καὶ συνοδοιπόρο του Περγάμου Ἰωάννη, ὅμως δὲν κατοχυρώνεται ἡ αἵρεσις μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ μάλιστα βάσει τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Εἶναι δηλαδὴ σὰν νὰ ἐκήρυξε αἵρεσι ὁ Ἐπίσκοπος τότε τοῦ Νεστορίου καὶ ἕνας κληρικὸς τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας ἢ Ἱεροσολύμων κ.λπ. ἀποτειχίζεται ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό του βάσει τοῦ 15ου Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου, ἐπειδὴ ὁ Ἐπίσκοπος αὐτός, τὸν ὁποῖο ἐμνημόνευσε ὁ κληρικὸς ἐκήρυξε τὴν ἴδια αἵρεσι διὰ τῆς σιωπῆς. Αὐτὸ νομίζω εἶναι μία καθαρὴ παρερμηνεία ἢ διαστροφὴ τοῦ Κανόνος, τὴν ὁποία νομίζω μόνο ὁ Α. Δελήμπασης θὰ ἠδύνατο νὰ σοφιστῆ.
   Ἐδῶ πρέπει νὰ τονιστῆ ἡ ἐκκλησιαστικὴ πραγματικότητα, ὅτι ὁ κληρικὸς ἀποτειχίζεται σὲ περίπτωση αἱρέσεως ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό του καὶ διὰ μέσου αὐτοῦ ἀπὸ τὴν Σύνοδο καὶ τὶς ἄλλες τοπικὲς Συνόδους καὶ Ἐκκλησίες· ὁ Ἐπίσκοπος πάλι ἀποτειχίζεται ἀπὸ τὴν Σύνοδο, λόγῳ κηρύξεως αἱρέσεως τῆς Συνόδου καὶ διὰ μέσου αὐτῆς ἀπὸ τὶς ἄλλες Συνόδους καὶ τοπικὲς Ἐκκλησίες· καὶ ἡ Σύνοδος τέλος, ἀποτειχίζεται ἀπὸ τὶς ἄλλες Συνόδους καὶ τοπικὲς Ἐκκλησίες λόγῳ κηρύξεως αἱρέσεως ἀπὸ αὐτές, ὅπως ἔγινε μὲ τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης τὸ 1054.
   Ὡς ἐκ τούτου θὰ ἠδύνατο νὰ ἀποτειχιστῆ ὁ Γέροντας π. Στέφανος λόγῳ αἱρέσεως τοῦ Χριστοδούλου, ἐπειδὴ αὐτὸς π.χ. ἀνῆκε στὸ Π.Σ.Ε. ἢ τῶν συμπροσευχῶν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς στὶς ὁποῖες συμμετεῖχε κ.λπ. Τὸ νὰ ἀποτειχιστῆ ὅμως λόγῳ αἱρέσεως τοῦ Περγάμου Ἰωάννου καὶ σιωπῆς τοῦ Χριστόδουλου, αὐτὸ νομίζω ὅτι εἶναι ἕωλο καὶ τελείως ἀκατοχύρωτο. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο βλέπουμε καὶ τὸ Ἅγιο Ὄρος νὰ διακόπτη τὴν μνημόνευσι καὶ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν Ἀθηναγόρα τὸ 1970, ἐπειδὴ αὐτὸν ἐμνημόνευε καὶ αὐτὸς μὲ τὴν Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου ἔκανε τὴν ἄρσι τῶν ἀναθεμάτων καὶ ὅλες τὶς ἄλλες αἱρετικὲς παρεκτροπὲς ἀπὸ τὰ λόγια μέχρι τὰ ἔργα.
   Ἐδῶ πρέπει νὰ ἀναφερθῶ ὅτι θὰ ἠδύνατο νομίμως ὁ π. Στέφανος, ὅταν εὑρίσκετο στὸ Ἅγιο Ὄρος, νὰ διακόψη τὴν μνημόνευσι τοῦ Πατριάρχου Δημητρίου, ἐπειδὴ αὐτὸς π.χ. στὸν ἐνθρονιστήριο λόγο του εἶπε ὅτι θὰ συνεχίση τὸ ἔργο τοῦ Ἀθηναγόρα, τὶς συμπροσευχὲς κ.λπ. Αὐτὸ ὅμως ὄχι μόνο δὲν τὸ ἔκανε, ἀλλὰ ἀπεναντίας ἐδέχθη νὰ γίνη ἡγούμενος μὲ τὴν εὐλογία καὶ ἔγκρισι τοῦ Πατριάρχου, ἐδέχθη τὴν καθαίρεσί του κατόπιν ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἔστειλε διὰ μέσου τοῦ Χριστοδούλου ἐπιστολὴ ζητώντας συγγνώμη.
  Ὅλα αὐτὰ ἐμβάλλουν τὴν ὑποψία ὅτι ὁ ἐπηρεασμὸς ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ. ἔκανε ὥστε νὰ ζητήση μιὰ πρόχειρη δικαιολογία, τὴν περίπτωσι δηλαδή, τῶν λόγων τοῦ Περγάμου Ἰωάννου, την ὁποία ἀνέλαβε ὁ μεγάλος θεολόγος Α. Δελήμπασης νὰ θεμελιώση καὶ κατοχυρώση, γιὰ νὰ δικαιολογηθῆ ἡ ἀποτείχισις.
Μετὰ δὲν τὴν ἀποτείχισι αὐτή, ὁ Γέροντας π. Στέφανος προσεχώρησε στὴν παράταξι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Μαξίμου τοῦ Α΄ καὶ ἔγινε Μητροπολίτης Πατρῶν καὶ Ἀχαΐας, ἀφοῦ, ὅπως ἐμάθαμε (δὲν γνωρίζω ἂν ἀληθεύη) ξαναβαπτίστηκε καὶ ξαναχειροτονήθηκε. Ὁ δὲ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Μάξιμος ἔλεγε (καὶ ἐγὼ κάποια στιγμὴ τὸ ἄκουσα) ὅτι εἶναι ἡ γνήσιος διάδοχος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐξεντίου, ἐνῶ οἱ ἄλλοι ἔγιναν μὲ σκευωρίες καὶ σχίσματα (δηλ. ὁ Χρυσόστομος Κιούσης κ.λπ.). Καὶ αὐτὰ τὰ διαβεβαίωνε ὡς γνώστης τῶν πραγμάτων.
   Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ὑπόθεσι τῆς ἀποτειχίσεως τοῦ π. Στεφάνου ἐγὼ ἐτήρησα ἐπιφυλακτικὴ στάσι, γιὰ ὅλους τοὺς λόγους ποὺ προανέφερα, ἀλλὰ ἴσως καὶ διότι δὲν ἐγνώριζα πολλὰ πράγματα τότε γιὰ τὸν Περγάμου Ἰωάννη, ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὸν Ἀθηναγόρα, τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων μὲ τοὺς Παπικοὺς κ.λπ. Ἀνέφερα δὲ τὴν γνώμη ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ ζητοῦσε ὁ π. Στέφανος ἐξηγήσεις ἀπὸ τὸν Περγάμου, μήπως καὶ ἔδωσε λάθος ἑρμηνεία στὰ λόγια του. Ἄρραγε αὐτὸ εἶναι Ὀρθόδοξο ἢ αἱρετικό; Δυνάμεθα κάποιον ἀπὸ ἕνα λόγο του νὰ τὸν καταδικάσωμε, χωρὶς νὰ ζητήσωμε ἐξηγήσεις καὶ τρόπον τινὰ νὰ τοῦ δώσουμε τὴν νόμιμο καὶ κανονικὴ εὐκαιρία τῆς ἀπολογίας; Ποῖος νόμος καὶ Κανόνας αὐτὸ τὸ κατοχυρώνει; Αὐτοί, δηλαδή, οἱ λόγοι τοῦ Περγάμου ἦταν τὸ ἔγκλημα ἢ ἡ ἀπολογία του διὰ τὸ ἔγκλημα; Καὶ ἂν μὲν ἦτο τὸ ἔγκλημα, ἔπρεπε νὰ τοῦ δώσουμε τὸ νόμιμο καὶ κανονικὸ δικαίωμα τῆς ἀπολογίας, ἂν δὲ ἦταν ἡ ἀπολογία διά τό ἔγκλημα,  τότε ἔπρεπε νὰ προσδιορίσωμε ποῖο ἦτο τὸ ἔγκλημα. Εἶναι ὄντως ἀνόητο νὰ ἰσχυριστοῦμε αὐτό, ὅτι δηλαδὴ ἕνας λόγος σὲ ἑορταστικὴ ὁμιλία ἦταν ἡ ἀπολογία του, διότι ἡ ἀπολογία γίνεται πέρα τῶν ἄλλων, ἀφοῦ ἐγκληθῆ κάποιος γιὰ τὸ παράπτωμα.
   Φαίνεται ὅμως γιὰ τὸν κ. Μάννη καὶ τοὺς Γ.Ο.Χ. τὸ ἔγκλημα καὶ ἡ ἀπολογία ταυτίζονται, ἐνῶ γιὰ τοὺς ἱεροὺς Κανόνες σαφῶς διαστέλλονται. Ὡς ἐκ τούτου ὁ κ. Μάννης καὶ οἱ Γ.Ο.Χ. βλέπουν στὴν στάσι μου αὐτὴ προδοσία καὶ διακηρύττουν ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος ἔγραψε κατὰ τῆς ἀποτειχίσεως, ὅτι ἔλαβε συντριπτικὴ ἀπάντησι ἀπὸ τὸν σ.ε., τὴν ὁποία ἀξίζει νὰ διαβάσετε καὶ νὰ ξαναδιαβάσετε, ὅτι ὑπερασπίζομαι τὸν αἱρετικὸ Περγάμου Ἰωάννη, ὅτι ἐκφράζω καὶ ἄλλες ἀνορθόδοξες θέσεις καὶ βέβαια, τὸ μεγάλο ἔγκλημα (τὸ γράφει ὁ κ. Ν. Μάννης μὲ κεφαλαῖα γράμματα) ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος δὲν ἔκανε ποτὲ ἀποτείχισι. Ἐλησμόνησε βέβαια ὁ κ. Μάννης καὶ ἕνα ἄλλο μεγάλο ἔγκλημα (ἴσως τὸ μεγαλύτερο) νὰ ἀναφέρη, ὅτι δηλαδή, καὶ ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ διορθώση καὶ ἐπανορθώση ὁ π. Εὐθύμιος θὰ πρέπη νὰ ἐνταχθῆ στὴν παράταξι τὴν δική μας, εἰδ’ ἄλλως πάλι θὰ εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ σωτηρίας.
  Καὶ ἐπειδὴ ἐμακρύνθη πολὺ ὁ λόγος, ἐνθυμούμενος ἀρχαῖες ἱστορίες καὶ νεανικὲς περιπλανήσεις, προσθέτω ἐπιλογικὰ ὅτι μετὰ τήν περί ναρκισσευομένης Ὀρθοδοξίας ὁμιλία τοῦ Περγάμου Ἰωάννη, συνέβησαν τρία γεγονότα, τὰ ὁποῖα μὲ ἀνάγκασαν νὰ ἀποχωρήσω ἀπὸ τὴν Μητρόπολι Δημητριάδος καὶ νὰ ἀνήκω πλέον στοὺς ἀποτειχισμένους. Ἦταν ἡ συμφωνία τῶν Ὀρθοδόξων στὸ Μπάλαμαντ καὶ Σάμπεζυ μὲ τοὺς Παπικούς καὶ τούς Μονοφυσίτες ἀντιστοίχως, καὶ ἡ ἁγιοποίησι ἐνδιάμεσα τοῦ ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης.
    Γιὰ τὴν συμφωνία τοῦ Μπάλαμαντ, ἀπ’ ὅ,τι ἐνθυμοῦμαι, μοῦ εἶπε ὁ Χριστόδουλος κάνοντας τὸν ἀνήξερο, ὅτι τὸ ἐπληροφορήθηκε ἀπὸ ἕνα Γαλλικὸ περιοδικό· γιὰ τὴν ἁγιοποίησι τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης μετὰ ἀπὸ πολὺ συζήτησι μοῦ ἀνέφερε ὅτι ὁ ἴδιος ἔκανε προσπάθειες νὰ ἁγιοποιηθῆ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀναιρέση τὸν ἑαυτό του. Ἐπειδὴ δὲ συνέβαιναν τότε καὶ τὰ γεγονότα τῆς Λαρίσης, στὰ ὁποῖα ἐβοηθοῦσα τοὺς ἀγωνιζομένους, διότι ἐπίστευα ἀκράδαντα ὅτι ὁ λαὸς πρέπει νὰ ἐκλέγη τὸν ποιμένα του καὶ ὅτι, σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο εἶναι πονηρὴ ἡ ἐκλογὴ ποὺ γίνεται χωρὶς τὴν συμμετοχὴ κλήρου καὶ λαοῦ παντός, προσέτι δὲ ὅτι ἐφθάσαμε σ’ αὐτὸ τὸ κατάντημα, διότι οἱ Ἐπίσκοποι ἐκλέγουν γιὰ Ἐπισκόπους τοὺς πλέον ἄχρηστους καὶ ἀκατάλληλους (ἡ ἰδία τακτικὴ σημειωτέον συμβαίνει καὶ στούς Γ.Ο.Χ.), ὅλα αὐτὰ δὲν ἄρεσαν στὸν Χριστόδουλο καὶ ἤλθαμε σέ ρῆξι. Ἐζήτησα τότε μὲ αἴτησι τὸ ἀπολυτήριό μου ἀναφέροντας εἰς αὐτήν ὅτι θέλω νὰ ἀποχωρήσω, διότι ἡ Μητρόπολις Δημητριάδος δὲν ὀρθοτομεῖ τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.
  Τελειώνοντας ἀναφέρω ὅτι, ὁτιδήποτε ἄλλο χρειαστῆ νὰ διευκρινίσω, εἶμαι ἕτοιμος νὰ τὸ κάνω, ἀρκεῖ τὰ κίνητρα αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ἐξηγήσεις νά μήν εἶναι φανερὰ ἐμπαθῆ καὶ ἀρρωστημένα. Ὅσο δὲ γιὰ τὸν μεγάλο θεολόγο τῆς ἐποχῆς μας Α. Δελήμπαση, πιστεύω ὅτι ἔχει τὸ προτέρημα καὶ τὴν τέχνη μὲ μισόλογα ἀπὸ πλῆθος παραπομπῶν, τὰ ὁποῖα ἀνακατεύει μὲ δικά του λόγια, νὰ βγάζη τὰ συμπεράσματα τὰ ὁποῖα τὸν ἐξυπηρετοῦν καί, βέβαια, ἐξυπηρετοῦν καὶ τοὺς Γ.Ο.Χ. Αὐτὸ τὸ διαπιστώνει κάποιος π.χ. ἀπὸ τὸ ἔργο του «Πάσχα Κυρίου» εἰς τὸ ὁποῖο ἔχει ἑπτὰ χιλιάδες (7000) παραπομπές, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων εἶναι μία ἢ δύο λέξεις, σπάνια τρεῖς καὶ πλέον, τὰ δὲ μισόλογα αὐτὰ τὰ ἀνακατεύει μὲ δικές του σκέψεις πρὸς ἐξαγωγὴ συμπερασμάτων, π.χ. ἡμερολογιακῶν κ.λπ.
    Ἀλλὰ διὰ ταῦτα ἴσως δοθῆ ἡ εὐκαιρία νὰ ὁμιλήσωμε ἄλλοτε. Τώρα ἐδείξαμε, κατὰ τὸ δή λεγόμενο, ἐκ τοῦ ὄνυχος τὸν λέοντα (τῆς θεολογίας τῆς συγχρόνου ἐποχῆς).
  
 Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

39 σχόλια:

  1. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ6 Σεπτεμβρίου 2016 στις 10:52 μ.μ.

    Πατέρα Ευθύμιε, διαβάζωντας το μακροσκελέστατο κείμενό σας, έχω τη γνώμη, ότι τελικά δεν απαντάτε τόσο στον κ. Μάνη, αυτό θα μπορούσε να γίνει με αρκετά μικρότερο κείμενο και στοχευμένο στα όσα έγγραψε στο άρθρο του, αλλά περισσότερο το διαχρονικό, μάλλον, πρόβλημά σας είναι η ύπαρξη των ΓΟΧ. Μετά την πρόσφατη Σύνοδο της Κρήτης και τα όσα εκεί Αποφασίσθηκαν κάθε καλοπροαίρετος παρατηρητής βλέπει, ότι οι ΓΟΧ παρά τα όποια ανθρώπινα λάθη, ιστορικά δικαιώθηκαν για τα όσα έλεγαν εδώ και δεκαετίες και δεν έλεγαν μόνο για το Ημερολόγιο, όπως σεις υποστηρίζετε. Όσο για τους Αρχιερείς των ΓΟΧ, που τόσο θα επιθυμούσατε να μην υπήρχαν καθόλου, σκεφθείτε ότι αυτοί οι Αρχιερείς είναι Ορθόδοξοι, δεν έχουν καμμία σχέση με την Αίρεση του Οικουμενισμού και Φιλοοικουμενισμού και δεν ελέγχονται από τα κυκλώματα της Θρησκευτικής Παγκοσμιοποίησης. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί οι Αρχιερείς, είναι μία ελπίδα για Την Ορθόδοξη Εκκλησία, εάν και όταν σείς βρείτε άλλους από τους Αρχιερείς των επισήμων Εκκλησιών, που θα Αποτειχισθούν και θα βγούν αληθινά στον αγώνα, ελάτε να μας τους δείξετε, μέχρι τότε όμως μη κατηγορείτε αυτούς που ήδη υπάρχουν με την κατηγορία ότι είναι ένοχοι γιατί υπάρχουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπήρχε η ανάγκη για Δημιουργία νέας Τοπικής Συνόδου γιατί άλλαξε "τὸ πάτριον ἑορτολόγιον, ὅπερ ἐθέσπισεν ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος..."όπως γράφει στα κείμενά του ο Ηγέτης του Αγώνος των Παλαιοημερολογιτών, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος", χωρίς να λέγει ούτε μια κουβέντα τότε για την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Ωστόσο, ΔΕΝ ΘΕΣΠΙΣΕ ΚΑΝΕΝΑ "ΠΑΤΡΙΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ" Η Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΣΠΙΣΕ ΩΣ, "όρο" της, ΗΤΑΝ Ο "ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ" για τον κοινό χρονικό προσδιορισμό της Εορτής του Αγίου Πάσχα από όλους τους ορθοδόξους ο οποίος εφαρμόζεται με τον ίδιο τρόπο σε οποίο κοσμικό ημερολόγιο και αν χρησιμοποιούμε και δεν ασχολήθηκε γενικά με το εορτολόγιο η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος και σας προκαλώ να παραθέσετε το κείμενο της Συνόδου που σας διαψεύδει πανηγυρικά! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΘΕΣΠΙΣΗ "ΠΑΤΡΙΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ Ή ΠΑΤΡΙΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ".

      Ποιος αληθινά ορθόδοξος αμφισβητεί την ΜΟΝΑΔΙΚΗ δικαιοδοσία των Οικουμενικών Συνόδων να ορίζουν νέες Τοπικές Συνόδους (εκτός και αν θεωρήσουμε ότι υπήρξαν σε εξαιρετικές περιστάσεις συγκρούσεων με τους αιρετικούς ελάχιστοι τάχιστα "Λαοπρόβλητοι Άγιοι Επίσκοποι" επιλεγέντες ουσιαστικά από τον Άγιο Λαό του Θεού ίσως ως εξαιρέσεις ιστορικά που απλώς μετά έγιναν αποδεκτοί και από τις Οικουμενικές Συνόδους που συνήλθαν και αποφάσισαν σχετικά…) και σε περίοδο διαμάχης με αιρετικούς να καθαιρούν πρώτα τους αιρετικούς Επισκόπους εκλέγοντας στην θέση τους έναν ΚΑΙ μόνο ΕΝΑΝ νέο Ορθόδοξο Επίσκοπο στην κάθε Επισκοπή που παράνομα κρατούσαν οι αιρετικοί αντίστοιχα… και μέχρι να γίνει αυτό το μόνο που επιτρέπεται από τον πιστό Λαό του Θεού είναι η αποτείχιση από τον αιρετικό Επίσκοπο ώστε με τον αντιαιρετικό αγώνα του Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ να προκαλέσει, ακόμα και μετά από 120 χρόνια όπως συνέβη επί Εικονομαχίας, μια αληθινή Ορθόδοξη Οικουμενική Σύνοδο για να αποκαταστήσει την νόμιμη Εκκλησιαστική Ορθόδοξη Ιερή Τάξη και Παράδοση που κανείς δεν μπορεί να καπηλευτεί εν ονόματι δήθεν της αληθινής πίστεως κιόλας! ψάχνοντας για ελάχιστα "υποτιθέμενα αντίθετα παραδείγματα ιστορικά" που τα παρουσιάζει ως κανόνα και τα ερμηνεύει ως "ΛΥΣΗ" ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΟΛΑΤΡΙΚΗ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ!

      Διαγραφή
    2. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ7 Σεπτεμβρίου 2016 στις 12:14 μ.μ.

      Αδελφέ Αντώνιε αυτούς που σείς ονομάζετε πλανεμένους δύο Σύγχρονοι Άγιοι με άφθαρτα τα σώματά τους ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς και ο Άγιος Φιλάρετος Μητροπολίτης των Ρώσων της διασποράς τους αγκάλιασαν στη ζωή τους σαν ομόδοξους αδελφούς. Ο Άγιος Φιλάρετος με την Σύνοδό των Ρώσων της διασποράς αναγνώρισε και τακτοποίησε το θέμα της Αρχιερωσύνης των ΓΟΧ και αγωνίσθηκε, δυστυχώς χωρίς επιτυχία, για την ενότητα των Ελλήνων ΓΟΧ. Οι Άγιοι αυτοί που τους τίμησε ο Χριστός μας με το σπάνιο χάρισμα της αφθαρσίας του λειψάνου τους κάτι πιστεύω θα ήξεραν περισσότερο από σας και όσους συμφωνούν μαζί σας. Αδελφέ με τέτοιες απόψεις που προβάλεις σαν συμπέρασμα, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η διαίρεση των αληθινών Ορθοδόξων και στις ημέρες μας με ένα ακόμη παρακλάδι διαίρεσης, τους Νέους Αποτειχισμένους, που θεωρούν μόνο τους εαυτούς τους σωστούς και όλους τους άλλους σκάρτους. Αδελφέ η Αποτείχιση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά αποβλέπει στο να υπάρξει αντίσταση και αγώνας στην Αίρεση, ώστε να εμφανισθούν Επίσκοποι, οι οποίοι με Σύνοδο να υπερασπίσουν την Ορθοδοξία. Εσείς ήδη παραδέχεσθε ότι η Αίρεση των Εσχάτων δεν πρόκειται να καταδικασθεί από Σύνοδο, δηλαδή προεξοφλείτε ότι από τον Εκκλησιαστικό χώρο που Αποτειχισθήκατε δεν θα σας ακολουθήσουν Επίσκοποι. Και μπαίνει το ερώτημα μέχρι πότε θα είσθε Αποτειχισμένοι, μέχρι τον θάνατό σας και μετά από σας κάποιοι άλλοι και μετά κάποιοι άλλοι μέχρι Δευτέρας Παρουσίας. Δεν σου φαίνεται αυτή η προοπτική λίγο εξωπραγματική; Ας αφήσουμε λοιπόν πίσω τα όσα νομίζαμε για τους άλλους μέχρι χθες, η Σύνοδος της Κρήτης ήταν ένα ισχυρό ξύπνημα για όλους και ας επιδιώξουμε ειλικρινά την ΕΝΟΤΗΤΑ των αληθινών ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ όχι στα στερεότυπα που νομίζαμε ότι ισχύουν, αλλά στην ανάγκη της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας να αποκτήσει Σύνοδο Ορθοδόξων Αρχιερέων όσο το δυνατόν ευρυτέρου Κύρους, ώστε να υπερασπίσουν της Αγία Ορθόδοξη Πίστη μας

      Διαγραφή
    3. "Χωρίς την Αλήθεια του Χριστού δεν υπάρχει Ενότητα της Πίστεως" και φυσικά η "Αποτείχιση" δεν είναι αυτοσκοπός αλλά το "άγιο μέσο" που δίνει με εντολή του ο Αναστημένος Θεάνθρωπος Χριστός και όλοι οι Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες μας για να είμαστε αληθινά εντός της διαχρονικής Μίας Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας Του για την Σωτηρία της Αθάνατης ψυχής μας. ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ αποτειχισμένους ότι πορεύονται σύμφωνα με την εντολή του Χριστού ("ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, Β' Κορ. 6,17). "Πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;" (Λουκ. 18, 8).

      Οι Ρώσοι της Διασποράς ενώθηκαν με το Πατριαρχείο Μόσχας και έχουν πλέον Εκκλησιαστική Κοινωνία με την παναίρεση πανθρησκεία του Οικουμενισμού και τους αιρετικούς Οικουμενιστές Πατριάρχες και Επισκόπους και με τον αντίχριστο "αλάθητο" αιρετικό Πάπα της Ρώμης... Προφανώς οι ΥΠΕΡΟΡΙΕΣ (ΥΠΕΡΑΤΛΑΝΤΙΚΕΣ) ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ με πρόσχημα μάλιστα την αλλαγή του κοσμικού ημερολογίου δεν είναι νόμιμες...

      Λυπάμαι γιατί αναγκάζομαι να επαναλάβω σε ότι παραβλέψατε πριν θεωρώντας μάλιστα ότι δεν είμαστε στα Έσχατα Χρόνια με την Παγκοσμιοποίηση και την Παναίρεση Πανθρησκεία του Οικουμενισμού και ενώ το νέο κράτος του Ισραήλ έχει ιδρυθεί και αναμένουν οι Σιωνιστές τον αντίχριστο ψευδομεσσία τους και ξεχνώντας ότι επί 120 ολόκληρα χρόνια οι ορθόδοξοι αγωνίζονταν αποτειχισμένοι ενάντια στην αίρεση της Εικονομαχίας χωρίς να ιδρύσουν παράνομες παράλληλες παρασυναγωγές-ψευδοσυνόδους και αναμένοντας την Οικουμενική Σύνοδο που προκάλεσαν τελικά ΕΝΩΜΕΝΟΙ με τον ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ… 120 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…

      ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΕΠΙΜΕΝΩ: Ποιος αληθινά ορθόδοξος αμφισβητεί την ΜΟΝΑΔΙΚΗ δικαιοδοσία των Οικουμενικών Συνόδων να ορίζουν νέες Τοπικές Συνόδους (εκτός και αν θεωρήσουμε ότι υπήρξαν σε εξαιρετικές περιστάσεις συγκρούσεων με τους αιρετικούς ελάχιστοι τάχιστα "Λαοπρόβλητοι Άγιοι Επίσκοποι" επιλεγέντες ουσιαστικά από τον Άγιο Λαό του Θεού ίσως ως εξαιρέσεις ιστορικά που απλώς μετά έγιναν αποδεκτοί και από τις Οικουμενικές Συνόδους που συνήλθαν και αποφάσισαν σχετικά…) και σε περίοδο διαμάχης με αιρετικούς να καθαιρούν πρώτα τους αιρετικούς Επισκόπους εκλέγοντας στην θέση τους έναν ΚΑΙ μόνο ΕΝΑΝ νέο Ορθόδοξο Επίσκοπο στην κάθε Επισκοπή που παράνομα κρατούσαν οι αιρετικοί αντίστοιχα… και μέχρι να γίνει αυτό το μόνο που επιτρέπεται από τον πιστό Λαό του Θεού είναι η αποτείχιση από τον αιρετικό Επίσκοπο ώστε με τον αντιαιρετικό αγώνα του Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ να προκαλέσει, ακόμα και μετά από 120 χρόνια όπως συνέβη επί Εικονομαχίας, μια αληθινή Ορθόδοξη Οικουμενική Σύνοδο για να αποκαταστήσει την νόμιμη Εκκλησιαστική Ορθόδοξη Ιερή Τάξη και Παράδοση που κανείς δεν μπορεί να καπηλευτεί εν ονόματι δήθεν της αληθινής πίστεως κιόλας! ψάχνοντας για ελάχιστα "υποτιθέμενα αντίθετα παραδείγματα ιστορικά" που τα παρουσιάζει ως κανόνα και τα ερμηνεύει ως "ΛΥΣΗ" ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΟΛΑΤΡΙΚΗ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΕΝΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΩΝ ΑΜΕΤΡΗΤΩΝ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΩΝ ΔΗΘΕΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΚΑΙ "εκκλησιών"! Εξάλλου την ίδια Οικουμενιστική πρακτική με τους ημερολάτρες ακολούθησαν όλοι οι αιρετικοί δήθεν ορθόδοξοι, μονοφυσίτες, παπικοί, προτεστάντες και άλλοι που ίδρυσαν και συνεχίζουν να "ιδρύουν" μέχρι σήμερα πολλές νέες παράλληλες τοπικές ψευδοσυνόδους-ψευδοεκκλησίες (που ενώνονται σε μια αντίχριστη πανθρησκεία των εσχάτων ημερών σήμερα με την παγκοσμιοποίηση!) μη σεβόμενοι την δικαιοδοσία που έχουν μόνο οι Άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι γιατί ως αιρετικοί είναι αποκομμένοι από την Διαχρονική Μία Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία του Αναστημένου Θεανθρώπου Χριστού.

      Διαγραφή
    4. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ7 Σεπτεμβρίου 2016 στις 8:40 μ.μ.

      Αγαπητέ Αντώνιε κλείνωντας την ανταλλαγή των απόψεών μας ένα μόνο αδελφικό λόγο έχω να σου ειπώ. Οι καροί και οι εποχές είναι από πνευματικής απόψεως εξαιρετικά δύσκολες και η επιλογή ενός Πιστού να ακολουθεί μονήρη οδό επικίνδυνη. Καλύτερα με τους πολλούς αληθινούς Ορθόδοξους, είναι περισσότερο ασφαλές, από το να πορευόμαστε μόνοι μας και σύμφωνα με την προσωπική μας κρίση. Σου εύχομαι ειλικρινά να βρείς με Την Χάρι Του Χριστού μας καλό πνευματικό λιμάνι

      Διαγραφή
    5. Τα μυστήρια των γνησίων είναι άκυρα γιατί έκαναν σχίσμα το 1924.Φύγε από τις παρατάξεις για να έχεις Μυστήρια και να σωθείς.Πως θα σωθείς χωρίς Μυστήρια;Τρείς ορθόδοξοι μπορεί να αποτελούν την Εκκλησία( μη φοβού το μικρόν ποίμνιον).Έλα στην Εκκλησία του Χριστού κ.Διονύσιε και άφησε την σχισματική παρασυναγωγή.Μετανόησε και έλα στην Αλήθεια.

      Διαγραφή
    6. Τα δημόσια κείμενα κατά των ημερολατρών είναι καταγγελία και όχι ανταλλαγή απόψεων απέναντι σε όσα προπαγανδίζουν οι ημερολάτρες διαδικτυακά. Γιατί καταγγέλλω δημόσια ως βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματός του Θεού την δημιουργία αμέτρητων παρασυναγωγών-ψευδοσυνόδων από τους ημερολάτρες με πρόσχημα την αλλαγή του κοσμικού ημερολογίου που δεν είναι δογματικό ούτε εκκλησιαστικό ζήτημα.

      Όπου υπάρχει η Αλήθεια εκεί είναι ο Χριστός και όσοι πιστεύουν στην Αλήθεια του Χριστού πορεύονται ορθόδοξα και ΟΧΙ σε μονήρη (αιρετική) πορεία αλλά ΜΑΖΙ με τον Αναστημένο Θεάνθρωπο Χριστό στον ορθόδοξο δρόμο που χάραξε ο Χριστός, οι Άγιοι θεοφόροι Πατέρες μας, Μάρτυρες και Ομολογητές της Διαχρονικής Μίας Αγίας αιώνιας Ορθόδοξης Εκκλησίας Του. Γιατί όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι στο όνομα του Χριστού με αληθινή ορθόδοξη Πίστη μαζί τους είναι ο Χριστός (Ματθ. 18, 20 "οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν"). Γιατί χωρίς τον Χριστό και την Μια Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία του ακόμα και "μαζί με δισεκατομμύρια ανθρώπους δίπλα μας είμαστε μόνοι μας στην σκοτάδι και στην αιώνια κόλαση"…

      Διαγραφή
    7. Παρακαλω πολυ να μην αρχισουμε να γινομαστε ολοι μας Κανονολογοι και να αποφαινομαστε σαν ειδικοι αν τα μυστηρια των μεν ή των δε, ειναι ακυρα.
      Γιατι υπαρχουν και οι ενστασεις.
      Και ειναι δυνατες.
      Οταν ηρθαν και τους αναγνωρισαν και συλλειτουργησαν μαζι τους οι Ρωσσοι της Διασπορας, πως μπορουμε πλεον να βεβαιωσουμε εμεις οτι ειναι ακυρα τα μυστηρια τους;
      Η ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, λεει ο π. Επιφανιος Θεοδωροπουλος αποτελει την υψιστη πραξι της αναγνωρισης.
      Λοιπον λιγη σιωπη στο ζητημα και φρονιμαδα δεν βλαπτει.
      Αν συνεχισετε αυτα τα αποφαντικα θα σας διακοψω, παρακαλω φρονιμα.

      Διαγραφή
    8. Γιατί παίρνετε ουδέτερη στάση κ. Οδυσσέα;
      Το ίδιο έγκυρα μυστήρια έχει η Εκκλησία και το ίδιο οι παλαιοημερολογίτες που δημιούργησαν σχίσμα για τις 13 ημέρες;
      Ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς δεν παίρνει ουδέτερη στάση. Μιλάει για σχισματικό παλαιοημερολογιτισμό.
      Εσείς γιατί μιλάτε έτσι;

      Διαγραφή
    9. Κοιταξε φιλε.
      Κατ' αρχας δειξε μου σε ποιο σημειο ο πατηρ Ευθυμιος μιλαει για "σχισματικο παλαιοημερολογητισμο".

      Υστερα, αν διαφωνουμε και με τον πατερα Ευθυμιο εγω προσωπικα δεν το θεωρω τοσο κακο.
      Σε διαφορα ζητηματα μπορει να μην συμφωνω με τον π. Ευθυμιο.
      Και εκεινος αυτο το γνωριζει.
      Τι να κανουμε, εγω εχω λιγο δικο μου ...μπαϊρακι.
      Γι αυτο και καθομαι στο στομαχι πολλων αποτειχισμενων.
      Δεν με ενδιαφερει καθολου αυτο.

      Εγω τον πατερα Ευθυμιο τον γνωριζα απο πολλα χρονια πριν απο την Αποτειχισι και τον παραδεχομουνα σαν Αγωνιστη κληρικο γιατι συμπαραστεκονταν στους Αγωνιζομενους της Λαρισας και στη Κανονικοτητα, εκει που ολο το παναθλιο παπαδαριο σκυβει δουλικα το κεφαλι στον καθε φτηνανθρωπο που καταφερε να καταλαβη ακομα και με τα ΜΑΤ τον θρονο του.
      Τους αναισχυντους αυτους καταληψιες.
      Δεχομαι την Αποτειχισι που αναλυει ο πατηρ Ευθυμιος σε ολα τα κειμενα του ως θεοπνευστη δρομολογησι της Πατερικης Τακτικης.
      Τον θεωρω και Ομολογητη της Πιστεως γιατι ψευτοκαθαιρεθηκε απο τους αρχιερεις της Αισχυνης και ολων των Αναισχυντων Πραξεων των ημερων μας.
      Το περιοδικο ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΗΘΗ εξεδοθη χαριν του Αγωνιστου και Ομολογητου π. Ευθυμιου Τρικαμηνα.
      Θεια ειν' η δοξα και η τιμη.
      Δεν αισθανομαι ως φιογκος του π. Ευθυμιου, αλλα και εκεινος σεβεται απολυτα την ελευθερη σκεψι μου, αν και καποιοι τυραννικοι χριστιανουληδες ευλαβεις βλαμμενοι του γανωνουν τα αυτια του εναντιον μου.
      Το ζητημα των παλιοημερολογιτων ειναι ΜΕΙΖΩΝ προβλημα και θελει προσοχη στις αποφανσεις μας.

      Αλλα και κατι ακομα.
      Η αλλαγη του ημερολογιου δεν ηταν το πρωτο βημα των ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ;
      Γιατι λοιπον δεν εντασσεται και αυτο ως απαρχη της Οικουμενιστικης Λαιλαπας που απο τοτε ακριβως ανεφανη;

      Διαγραφή
    10. Δεν ήταν η αλλαγή του ημερολογίου το πρώτο ούτε το σημαντικότερο βήμα για την ανάπτυξη της Παναίρεσης του Οικουμενισμού ΓΙΑΤΙ: Η αιρετική εγκύκλιος του 1920 του Οικουμενικού Πατριαρχείου αναφέρεται στην δήθεν συγγένεια και οικειότητα με τα αιρετικά δόγματα, στην ενδεχόμενη άρση των αναθεμάτων, στην αναγνώριση των αιρετικών ως «αδελφών εκκλησιών», στην προώθηση της εκκλησιαστικής επικοινωνίας και συνύπαρξης με αυτές και στο γεγονός ότι θέλουν να «περάσουν» στην συνείδηση του ποιμνίου την ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ αρχή ότι όλες οι «εκκλησίες» (αιρετικές και ορθόδοξες) αποτελούν την Εκκλησία… «Καί βεβαίως διά τήν προσέγγισι τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς προτείνεται τό ἑνιαῖο ἡμερολόγιο: «Δύναται δέ ἡ φιλία αὕτη καί ἀγαθόφρων προς ἀλλήλους διάθεσις ἐκφαίνεσθαι καί τεκμηριοῦσθαι εἰδικώτερον, κατά τήν γνώμην ἡμῶν, ὡς ἑξῆς: α) διά τῆς παραδοχῆς ἑνιαίου ἡμερολογίου πρός ταυτόχρονον ἑορτασμόν τῶν μεγάλων χριστιανικῶν ἑορτῶν ὑπό πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν». Ἡ ἐγκύκλιος λοιπόν αὐτή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἕνας ὁδοστρωτήρας, ὁ ὁποῖος ἐξισώνει τήν ἀλήθεια μέ τήν αἵρεσι, τό δέ ἑνιαῖο ἡμερολόγιο εἶναι ἕνα ἀπό τά πολλά μέσα προσεγγίσεως πού προτείνονται εἰς αὐτήν. Ἄν λοιπόν δέν ἐχρησιμοποιεῖτο ὡς μέσον προσεγγίσεως πρός τούς αἱρετικούς, δέν νομίζω ὅτι θά ὑπῆρχε πρόβλημα διορθώσεως τοῦ σφάλματος τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου, δεδομένου ὅτι τό ἡμερολόγιο αὐτό καθ’ ἑαυτό δέν ἔχει ὄχι δογματικό, ἀλλά οὔτε κἄν ἐκκλησιαστικό χαρακτῆρα. Τώρα βεβαίως πού οἱ Οἰκουμενιστές τό χρησιμοποιοῦν ὡς μέσον προσεγγίσεως μέ τούς αἱρετικούς πρέπει, ὅπως προαναφέρθηκε, νά ἀκολουθήσωμε οἱ Ὀρθόδοξοι ὄχι το παλαιό ἡμερολόγιο, ἀλλά ἕνα ἀκόμη παλαιότερο, προκειμένου νά πολεμήσωμε τά σχέδια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἄλλο ὅμως θέμα εἶναι αὐτό καί ἄλλο οἱ ἀγκυλώσεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν στό ἡμερολόγιο, ἡ ἱεροπρέπεια, ἡ δογματοποίησίς του καί τό κριτήριο προκειμένου νά ἐπικοινωνήσουν μέ κάποιον ἐκκλησιαστικά» (Από την σελίδα 233-235 του Βιβλίου: "Ἡ Διαχρονικὴ Συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὸ Ὑποχρεωτικὸ τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου περὶ Διακοπῆς Μνημονεύσεως Ἐπισκόπου Κηρύσσοντος ἐπ’ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν", του Iερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά, Degiorgio εκδόσεις, Τρίκαλα 2012.

      Επιπλέον στο ανωτέρω βιβλίο του ο Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς έχει μιλήσει για τις παράνομες υπερορίες (υπερατλαντικές) χειροτονίες που έκαναν οι παλαιοημερολογίτες με πρόσχημα ένα μη δογματικό ζήτημα την αλλαγή του κοσμικού ημερολογίου, στο ανάλογο κεφάλαιο που μιλάει για το ζήτημα του παλαιοημερολογιτισμού.

      Όποιος διαφωνεί και έχει διαφορετική άποψη από την δική μου δεν είναι εχθρός μου ούτε κατά ανάγκη "ηλίθιος" επειδή δεν κατανοεί την υποτιθέμενη ευφυΐα μου. Σίγουρα δεν είμαι "άντρας πολλά βαρύς" ούτε "μάγκας" ούτε άγιος ούτε έχω ταπεινό ορθόδοξο φρόνημα αν δεν έχω ορθόδοξα επιχειρήματα για να τον πείσω και χρησιμοποιώ δημόσια ύβρεις με αλαζονεία και παράλογο μίσος νομίζοντας ότι θα σώσω την αθάνατη ψυχή μου με τέτοιου είδους υποτιθέμενη Ομολογία!
      Γιατί μία από τις βασικότερες "Εντολές του Χριστού" για την Σωτηρία της Αθάνατης Ψυχής μας που στην προσευχή μας (συνειδητά ελπίζω!) λέμε πρωί μεσημέρι βράδυ και τουλάχιστον πριν από κάθε γεύμα μας, για να το ευλογήσει ο Άγιος Θεός είναι στο Πάτερ Ημών, "καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν". Γιατί αν δεν κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα και δεν συγχωρήσουμε τον πλησίον δίδοντας το άγιο παράδειγμα πως θα συγχωρέσει ο Άγιος Θεός τις αμαρτίες μας; Όπως έχει πει και ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς χρειαζόμαστε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ και τα δύο αγγελικά φτερά, την Σταυροαναστάσιμη θυσιαστική Αληθινή αιώνια Αγάπη και την αληθινή Ορθόδοξη Πίστη που μας παρέδωσε ο Αναστημένος Θεάνθρωπος Χριστός και οι άγιοι Θεοφόροι Πατέρες μας, Μάρτυρες και Ομολογητές της διαχρονικής Μίας Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας Του, ώστε με την Χάρη του Θεού να ανέλθουμε στον Παράδεισό και να ενωθούμε με τον Άγιο Θεό Πατέρα μας…
      Θα συνεχιστεί το κείμενο...

      Διαγραφή
    11. Η συνέχεια του ανωτέρω κειμένου...

      Αληθινός ΦΙΛΟΣ έστω και αν δεν το κατανοούμε είναι αυτός που επισημαίνει τα ελαττώματά μας και όχι αυτός που μας "γλείφει" τα αυτιά συνεχώς ασύστολα και γίνεται συνένοχος στις αμαρτίες μας για να πάμε μαζί του στην αιώνια κόλαση...

      Βέβαια πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί να πείσει και να παρασύρει εύκολα τον άξιο ορθόδοξο ομολογητή και έμπειρο Πνευματικό Γέροντα πατέρα Ευθύμιο Τρικαμηνά ώστε να θεωρήσει ότι ένας αληθινά αποτειχισμένος ορθόδοξος μπορεί να είναι εχθρός του ξαφνικά και χωρίς ΛΟΓΟ!

      Διαγραφή
  2. Παρά τήν ἐκτίμησί μου στό πρόσωπο καί τόν ἀγώνα τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ κατά τῆς αἱρέσεως τῆς ἐποχῆς μας, τόν ἀντίχριστο Οἰκουμενισμό, θεωρῶ ὅτι ὅσο γράφει κατά τῆς μαρτυρίας τῶν Γ.Ο.Χ. ("Παλαιοημερολογιτῶν") τόσο ἐκτίθεται καί ἀδικεῖ τόν ἑαυτόν του. Συγκεκριμένα, στό ἀνωτέρω ἄρθρο του γίνεται ἀδικαιολόγητα ἀφοριστικός στίς ἐπικρίσεις του καί ἀδικεῖ πλῆθος Κληρικῶν, μοναχῶν καί εὐσεβῶν λαϊκῶν ἐκφραζόμενος μέ διατυπώσεις ὅπως "πλάνες καί διαστροφές τῶν παλαιοημερολογιτῶν", "κατάντια καί κατάντημα τῶν Συνόδων τῶν Γ.Ο.Χ." κ.ἄ. Ἐπιπλέον αὐθαιρετεῖ ἐμφανίζοντας τήν ἄποψί του καί τό προσωπικό του ἀτεκμηρίωτο συμπέρασμα ὡς πραγματικότητα. Λέγει, ἐπί παραδείγματι ὅτι ὁ Ἀριστοτέλης Δελήμπασης θεωρεῖτε ὁ μεγαλύτερος θεολόγος τῆς ἐποχῆς μας ἀνεξαιρέτως ἀπό ὅλες τίς παρατάξεις τῶν Γ.Ο.Χ. Σφάλλει, ὅμως, διότι τουλάχιστον ἡ μία, ἐκ τῶν δύο μεγαλυτέρων, "παράταξη" τῶν Γ.Ο.Χ., οἱ λεγόμενοι "Ματθαιϊκοί", δέν ἔχουμε ἰδιαίτερη ἐκτίμησι καί περισσότερο καμμία ἐμπιστοσύνη στή θεολογική σκέψι τοῦ προαναφερθέντος θεολόγου. Μάλιστα ἀρκετές ἀπό τίς ἐνταῦθα διατυπούμενες ἀντιρρήσεις καί ἐπικρίσεις στίς θέσεις καί ἀπόψεις του ἐπί κανονικῶν θεμάτων τίς θεωροῦμε βάσιμες καί τίς συμμεριζόμεθα. Λυπᾶμαι, εἰλικρινῶς, διότι ὁ π. Εὐθύμιος φθάνει στό σημεῖο νά δηλώνει ὅτι διέκοψε ἤ δέν συνέχισε τήν ἐκκλησιαστική του κοινωνία μέ ἄλλους πατέρες πού εἶχαν ταυτότητα ὁμολογίας ΜΟΝΟΝ καί μόνον διότι ἐκεῖνοι ἐπέλεξαν νά ἀκολουθοῦν καί τηροῦν τήν παράδοση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίου! Αὐτό δείχνει κακή ἐμμονή καί προβληματίζει ἡ "ἀλλεργία" στό ἡμερολογιακό ζήτημα. Ἴσως τοῦτο συμβαίνει, διότι συγχέει ὁ ἀγαπητός πατήρ πρόσωπα καί πράγματα. Ἡ ἐπιβολή τῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας εἶναι ἀποδεδειγμένα καί τεκμηριωμένα ἔργο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Μασωνίας (ποιόν λοιπόν τιμᾶ νά τήν ἐφαρμόζει καί πῶς δικαιολογεῖται νά τήν ἀκολουθεῖ;), ἡ ἡμερολογιακή ἀλλαγή εἶναι καταδεδικασμένη ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία διά Ἀποφάσεων Πανορθοδόξων Συνόδων μετ' ἐπιτιμίων, σαφέστατα πρόκειται γιά εἶναι κανονικό καί ἐκκλησιολογικό ζήτημα καί παγκόσμιο ἐκκλησιαστικό σκάνδαλο πού σαφῶς προσβάλλει τήν Πίστη καί τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπιπλέον κατά τά εὐαγγελικά κριτήρια εἶναι ζήτημα περί τοῦ ὁποίου πλῆθος ὄντως ἁγίων προσώπων ἀλλά καί θείων σημείων τό ἔχουν ἐπιμαρτυρήσει. Ἐνάντια σέ ὅλα αὐτά τοποθετεῖται ὁ σεβαστός π. Εὐθύμιος καί πολύ φοβοῦμαι ὅτι θά καταστῆ καί γι' αὐτόν, ὅπως καί γιά πολλούς ἄλλους, τό ἡμερολογιακό, λίθος ἀποδοκιμασθείς μέν, ὅστις ὅμως ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας, δέ! (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. (συνέχεια ἐκ τοῦ προηγουμένου) Μέ πόνο ψυχῆς καί εἰλικρίνεια σᾶς τό λέγω: προσέξατε σεβαστέ Γέροντα τή συγκατάθεσή σας στόν λογισμό "δύναται ἐκ Ναζαρέτ τί ἀγαθόν εἶναι;"! Οἱ ἄπειρες ἀδυναμίες τῶν παλαιοημερολογιτῶν δέν πρέπει νά σᾶς ἐμποδίζουν νά δεῖτε τόν κρυμμένο σ' αὐτό τόν κατασυκοφαντημένο "χῶρο" θησαυρό τῆς ἀκαινοτομήτου Πίστεως καί ἀκοινωνησίας μέ τήν παναίρεση, ὅπου μάλιστα διαφυλάσσεται καί μεταδίδεται ἀνόθευτη ἡ Ἀποστολική Πίστι καί ἀδιάκοπη ἡ Ἀποστολική Διαδοχή. Μή ξεχνᾶτε τούς διωγμούς των, τήν κοινωνική περιθωριοποίησί των ἐπί δεκαετίες καί μή στέκεσθε στά παραπτώματα τῶν ἀναξίων προσώπων πού κι ἐδῶ ὑπάρχουν, ὅπως παντοῦ! Μέσα στά 90 ἔτη ἀπό τήν ἐπιβολή τῆς Καινοτομίας ἐδῶ στούς περιφρονημένους "παλαιοημερολογίτες" ἐξήνθησαν ἀληθινά εὔοσμα κρίνα τοῦ Παραδείσου, πλειάς Ἁγίων ἀληθινῶν καί ὄχι κατασκευασμένων καί προβαλλομένων δίκην κοσμικῶν εἰδώλων! Προσωπικῶς γνωρίζω τουλάχιστον δέκα τέτοιες περιπτώσεις, οἱ ὁποῖες ἐάν ἦταν στό χῶρο τῆς Καινοτομίας θά εἶχε συγκλονισθεῖ ὁ κόσμος! Θεούμενοι μετά τεκμηρίων καί ΣΥΝΑΜΑ ἀκατηγόρητοι στήν Πίστι καί ἄνευ κοινωνίας μέ τήν αἵρεσι, ὡς τηρήσαντες ἔργω καί λόγω ἀκαινοτόμητο τήν Παράδοσι τῆς Ὀρθοδοξίας. Τά ἀναπόφευκτα, κατά τήν κοινή λογική, κανονικά ἀδιέξοδα τῆς ἐπί μακρόν παραμονῆς στήν κατάστασι τῆς μή μνημονεύσεως καί ἡ ἀδικαιολόγητη ἔμπρακτος ἀποδοχή τοῦ πρώτου πρακτικοῦ βήματος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στήν Ὀρθόδοξο Ἀνατολή, κατά τήν πρόβλεψη τῆς αἱρετικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 τήν ὁποία πολλάκις ἐπικαλέσθηκε ἡ ἐν Κρήτη ληστοσυμμορία τῶν ὁπαδῶν τοῦ αἱρεσιάρχου καί οὐνίτου πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἤτοι τῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας, πρέπει νά σᾶς προβληματίσουν ἐγκαίρως καί σοβαρῶς πρίν εἶναι ἀργά καί κυρίως γιά τήν καλή ἀπολογία μας! Σεβαστέ καί ἀγαπητέ πάτερ Εὐθύμιε, μή μέ παρεξηγήσετε νά σᾶς πῶ μέ ἀγάπη ἔτι ἕν ὑμῖν λείπει! Δεῖξτε ταπείνωση καί σ' αὐτό καί τότε θά δεῖτε πόσο θά εὐλογήσει ὁ Θεός τόν ἀγώνα σας! Συγχωρέστε με! Ὅ,τι λέγομε, Κύριος οἷδεν, λέγεται ἐξ ἀγάπης γιά τόν κοινόν ἀγώνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραία μας τα λέει ο κ.Κάτσουρας!Δεν μας είπε όμως αν συμφωνεί με τον κ.Μάννη(που λέει ότι ΔΕΝ αποτειχίστικε ποτέ ο π.Ευθύμιος και ότι πολεμούσε την αποτείχιση).Βεβαίως μας είπε και ότι το ημερολόγιο είναι ΔΟΓΜΑ!Μπράβο κ.Κάτσουρα!

      Διαγραφή
  4. Νομίζω πως εδώ στο διάλογο π. Ευθύμιου Τρικαμηνά και παλαιοημερολογιτών το δίκαιο το έχει ο π. Ευθύμιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο π. Ευθυμιος βρισκεται στο Αγ. Ορος οποτε δεν ειναι δυνατον να ενημερωθει για τα σχολια και να απαντησει. Ο μονολογος δεν ειναι δικαιος ουτε αντικειμενικος. Θα επρεπε να γινει συζητηση επι ισοις οροις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν ειναι δικα του λογια (του π. Ευθυμιου δηλ.)οτι ο Δελημπασης θεωρειται ενας απο μεγαλυτερους συγχρονους θεολογους της εποχης μας. Αυτο το ισχυριζονται οι ΓΟΧ, αν οχι ολοι, τουλαχιστον οι περισσοτεροι. Αυτο συμπεραινουμε διαβαζοντας το κειμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η διακοπή μνημόνευσης δεν απαιτεί ούτε έγγραφο ούτε καν λόγια αλλά έργο ή μάλλον παράλειψη του έργου δηλ της μνημόνευσης .
    Βέβαια όταν ο Ιερέας διακόψει την μνημόνευση και κλιθεί σε απολογία απολογείται . Τώρα θα μου πείς χρωστά ο αποτειχιζομενος απολογία στους αιρετικούς ?
    Ισχύει το "Κύριον δὲ τὸν Χριστὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος, ἀλλὰ μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου ..."
    Η απολογία του π Τρικαμηνά στην δίκη και η σχετική δικογραφία θα έπρεπε να αρκεί ακόμα και σε όσους ζητούν έγραφα ντοκουμέντα .

    Πότε θα είχαν δίκαιο οι παλαιο ημερολογήτες ? Αν ίσχυαν 3 "ΑΝ"
    Αν είχαν αναθεματίσει τους νεοημερολογήτες ως αιρετικούς ( κάτι που δεν έχουν κάνει ) και αν έλεγαν οτι αυτοί είναι η μια αγια καθολικη και αποστολικη εκκλησια (κάτι που δεν ισχυρίζονται ) ΚΑΙ ΑΝ ο π Τρικαμηνάς αποτασσόταν τους " αιρετικούς νεοημερολογήτες " για να συνταχθεί με την "μια αγια καθολικη και αποστολικη εκκλησια "
    Τότε θα χρειαζόταν λίβελος για αναθεματίσει αφενός κάθε τι αιρετικό και να ομολογήσει αφετέρου την ορθοδοξία .

    Ε! Αυτά τα 3 δεν συντρέχουν ....

    Οσα τώρα αφορούν την αποτείχιση των παλαιοημερολογητών και το τί είναι εκκλησιαστικά θα ήθελα 3 απλά πράγματα να σημειώσω .
    1) Οτι όπως και πολλοί εξ αυτών παραδέχονται αποτειχίστικαν για τον ΤΡΟΠΟ αλλαγής του ημερολόγιου Αν το αποφάσιζαν λένε ΟΛΕΣ οι εκκλησίες δεν θα είχαμε αντίρρηση ...και γιατί εγκυμονούσε η μονομερής αλλαγή κίνδυνο σχισμάτων έκαναν σχίσμα (Η αλλαγή του ημερολογίου αυτή καθεαυτή δεν συνιστά λόγο δογματικό ή δικαιοσύνης και κατ αυτούς ...αλλά τι συνιστά λόγο ? η μονομερής αλλαγή που εγκυμονούσε κίνδυνο σχισμάτων ! )
    2) Δεν αρκέστηκαν στην απλή αποτείχιση αλλά έκαναν παράλληλη σύνοδο για θέμα που δεν απτόταν της ορθοδοξίας . ΚΑΙ ακριβώς επειδή δεν απτόταν της ορθοδοξίας δεν αμφισβήτησαν την εκκλησιαστική υπόσταση των αντιπάλων τους και δεν διεκδίκησαν για τον εαυτό τους το οτι είναι η μια αγια καθολικη και αποστολικη εκκλησια αλλά οτι είναι και αυτοί της είναι η μιας αγίας καθολικής και αποστολικής εκκλησίας μέχρι να γίνει αρμόδια σύνοδος που θα κρίνει το θέμα .
    3) Και αγνόησαν και τις καταδικαστικές αποφάσεις τόσο της Ιερής συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας , όσο και της Ιερής Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο οποίο υπάγεται η Εκκλησία της Ελλάδας αλλά και το γεγονός οτι οι άλλες εκκλησίες έμειναν κοινωνικές προς την εκκλησία της Ελλάδας αλλα και το σπουδαιότερο !Οτι η μονομερής αλλαγή που εγκυμονούσε κίνδυνο σχισμάτων σε κάθε περίπτωση δεν επέφερε σχίσμα στις εκκλησίες άλλο από αυτό που οι φοβούμενοι το σχίσμα έκαναν . Είναι άρα όχι απλά συνοδικά κεκριμένοι αλλά και διακεκριμένοι σχισματικοί . Και η διάκριση τους συνιστάται ότι έκαναν σχίσμα ... δια να προλάβουν το σχίσμα και ακόμα και όταν 100 κοντά χρόνια πέρασαν απο τότε και αυτό δεν έγινε συνεχίζουν να λένε οτι καλά έκαναν ότι έκαναν !!!
    Αλλά τι μας λένε τώρα ? Προφήτευαν λένε τον οικουμενισμό ... και τάχα
    τώρα δικαιώνονται ! Απο πότε όμως το πιθανολογούμενο και όχι αυτό που ήδη έχει συμβεί είναι λόγος αποτείχισης δεν μας το λένε ούτε καν νοιώθουν την ανάγκη να μας το πουν. Όπως δεν νοιώθουν την ανάγκη να μας το πουν που το βρήκαν ότι χρειάζεται και τυπικά οικουμενική για να κρίνει τέτοιο μή δογματικό θέμα όταν στην ουσία πρακτικά το θέμα έχει κριθεί .

    Αυτό βέβαια δεν αθωώνει όσους δεν το βάλανε σαν θέμα στην σύνοδο της Κρήτης .Θα έπρεπε να το βάλουν φροντίζοντας την ενότητα εκεί που δεν υπάρχουν δογματικές διαφορές και όχι να φροντίζουν την ενότητα με τις αιρέσεις .





    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θέμα κ.Σ.Ζουρίδη είναι γιατί δυο άγιοι είχαν κοινωνία με τους σχισματικούς Γ.Ο.Χ..Έκαναν λάθος ή όχι;Η Εκκλησία της διασποράς είχε κοινωνία με τους Γ.Ο.Χ. και τώρα έχει με το Πατρ.Μόσχας( δηλαδή με τους Οικουμενιστές!Κακός δηλαδή οι δυο άγιοι της Εκκλησίας της διασποράς είχαν κοινωνία με τους σχισματικούς Γ.Ο.Χ.;Γιατί ο π.Σεραφείμ Ρόουζ ''τσεκούρωνε'' τους Γ.Ο.Χ.;Γιατί ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος και ο άγιος Παϊσιος τους έλεγαν γνήσιους κακόδοξους και χρονολάτρας;Οι Γ.Ο.Χ. έχουν καταδικαστεί από την Τοπική Εκκλησία της Ελλάδος τότε που η Σύνοδος ήταν Ορθόδοξη.Διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία για 13 ημέρες σαν τους Παλαιοπασχίτες( αυτοί δεν δέχτηκαν την αλλαγή της εορτής του Πάσχα).Τα Μυστήρια των σχισματικών είναι άκυρα λέει το Πηδάλιο.Πρέπει να δούμε άν οι νεοημερολογίτες έκαναν σχίσμα.Η γνώμη του καθενός δεν μετράει.Μετράει η γνώμη των Αγίων και των Ιερών Κανόνων.Αυτοί που έκαναν σχίσμα έχουν ΑΚΥΡΑ Μυστήρια( ή οι νεοημερολογίτες ή οι παλαιοημερολογίτεςα).Αν τα μυστήρια των Γ.Ο.Χ.είναι έγκυρα γιατί ο π,Ευθύμιος Τρικαμηνάς δεν αφήνει τα πνευματικοπαίδια του να εκκλησιαστούν και να Κοινωνήσουν σ'αυτούς( η κ.Ξανθού γιατί δεν πήγε στους Γ.Ο.Χ. για τον γάμο του παιδιού της;);;Ο π.Ευθύμιος το λέει καθαρά:''Σύμφωνα με τους Αγίους και τους Ιερούς Κανόνες στο σχίσμα δεν υπάρχει Άγιο Πνεύμα''.Εμείς τώρα ποίον να ακούσουμε,τον κ.Οδισσέα ή τους Αγίους και τους Ι.Κανόνες( ο π.Ευθύμιος δεν λέει ποτέ δικά του πράγματα για θεολογικά και εκκλησιολογικά θέματα,λέει αυτά που έχει διαβάσει στους Αγίους,στους Ι.Κανόνες και στην Αγία Γραφή);;;Αν ο ιστολόγος δεν καταδικάζει τα μυστήρια των γνησίων ως άκυρα τότε γιατί δεν έχει εκκλησιαστική κοινωνία με τους Γ.Ο.Χ. και γιατί εκκλησιάζεται μόνο 13 φορές το χρόνο(γιατί δεν εξομολογείτε στους κληρικούς των Γ.Ο.Χ. κ.λπ.);;;;Οι Πατέρες μας οδηγούν στον Χριστό και η γνώμη μας όταν δεν είναι η γνώμη των Αγίων Πατέρων οδηγούμεθα στον γκρεμό.Ο Πατέρας Ευθύμιος δεν απαντάει στους γνησίους για να περάσει η ώρα του,ούτε για να ικανοποιήσει τον εγωϊσμό του.Εκτελεί το καθήκον του σαν ποιμένας και με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος έχει την δύναμη να φανερώνει τις πλάνες και τις διαστροφές των άκαρπων αγριελιών,των γνησίων κακοδόξων χριστιανών( Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος)!

      Διαγραφή
    2. Διαβάζω να λές "γιατί δυο άγιοι είχαν κοινωνία με τους σχισματικούς Γ.Ο.Χ.." Απο ότι ξέρα , αν σωστά το ξέρω , η Σύνοδος των Ρώσων Ιεραρχών της Διασποράς είναι ένα " αποτειχισμένο " , ένα κομμάτι της Ρωσικής Εκκλησίας εκτός ρωσικής επικράτειας. Δεν ξέρω αν όταν έφυγαν οι εμιγκρέδες απο την Ρωσία και σκόρπισαν στον κόσμο ... πήγαν σε περιοχές που δεν υπήρχαν ορθόδοξοι επίσκοποι ? Και γιατί δεν τους κάλυπταν αυτοί ? Δεν ξέρω και αν η ορθόδοξη εκκλησία ήταν κοινωνική με την Σύνοδο των Ρώσων Ιεραρχών της Διασποράς ... και δεν καταλαβαίνω ...δεν είναι εθνοφυλετισμός να μην καλύπτεται ο Ρώσος μετανάστης απο τον ίδιο επίσκοπο που καλύπτει τον Ελληνα μετανάστη ή τον Αμερικάνο Χριστιανό ? Αλλο η αποτείχιση επι Ρωσικού εδάφους και άλλο σε περιοχή ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ορθόδοξος επίσκοπος . Εκεί μόνο ορθόδοξο δεν είναι να μην υποτάσσεσαι και να κάνεις "νεα" εκκλησία ... Μάλλον αναφέρεσαι στον Άγιο Φιλάρετο Μητροπολίτη Νέας Υόρκης και Ανατολικής Αμερικής, και στον ο άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς, Αρχιεπίσκοπο Σαγκάης και Σαν Φρανσίσκο που αν και δεν πέρασαν 100 χρόνια απο την ταφή τους αναφέρονται σαν Αγιοι αν δεν κάνω λάθος απο το Πατρειαρχείο Μόσχας ? η Οχι ? Εχω μία πληροφόρηση και δεν ξέρω αν είναι αληθής οτι "Ο Άγιος Ιωάννης κοιμήθηκε στις 2 Ιουλίου του 1966 και ότι Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 η παράταξη των «Ματθαιικών» ήρθε σε επαφή με τη Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς , η οποία αναγνώρισε και προσεπικύρωσε τις χειροτονίες των Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών Επισκόπων, που είχε κάνει ο Βρεσθένης Ματθαίος και οι χειροτονημένοι από αυτόν, με την προϋπόθεση να ενωθούν σε μια Σύνοδο υπό τον Αρχιεπίσκοπο των Φλωρινικών Αυξέντιο Πάστρα, κάτι που τελικά δεν επετεύχθη." Δεν ξέρω το πώς και με τι σκεπτικό αναγνώρισε και προσεπικύρωσε τις χειροτονίες των Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών και αν αυτή η κοινωνία είναι στο μήκος του χρόνου ή αν ήταν για κάποιο διάστημα και μετά σταμάτησε αφου η προϋπόθεση να ενωθούν σε μια Σύνοδο υπό τον Αρχιεπίσκοπο των Φλωρινικών Αυξέντιο Πάστρα δεν επετεύχθη . Και δεν ξέρω αν ο Άγιο Φιλάρετος( η και αν ζουσε ο Αγ Ιωαννης) που λές ήταν οι ίδιοι όντως σε κοινωνία με ΓΟΧ και επικροτούσαν αυτή την κοινωνία και αν μνημόνευαν στα επίσημα δίπτυχα τους την εκκλησία των ΓΟΧ , ή αν αυτή η κοινωνία έγινε "λάθρα" και "στιγμιαία" και ερήμην της συνόδου των Ρώσων Ιεραρχών της Διασποράς σαν ένα μεμονωμένο γεγονός .
      Πάντως παράξενο και απίστευτο μου φαίνεται γιατί θα έπρεπε να συντρέχουν πολλά ΑΝ
      Θα μπορούσε η Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Εξωτερικό υπο την Σύνοδο των Ρώσων Ιεραρχών της Διασποράς ( εάν όντως έχει ορθόδοξη εκκλησιαστική υπόσταση ) ΑΝ (1) είχε αναθεματίσει την εκκλησία της Ελλάδας ως αιρετική ( και ΑΝ(2) δεχθούμε οτι ΤΟΤΕ ( 1970 ? ) ήταν όντως αιρετική η εκκλησία της Ελλάδας οπότε ο ελληνικός χώρος θα ήταν αποίμαντος ) να δεχθεί ως επισκόπους τους ΓΟΧ (ΑΝ (3) και αυτοί έλεγαν οτι η εκκλησία της Ελλάδας έπεσε σε αίρεση , και ΑΝ (4) αυτοί είναι ΟΙ ΜΟΝΟΙ ορθόδοξοι επίσκοποι στην Ελλάδα) οικονομώντας για την Ελλάδα Χριστιανούς επισκόπους .
      Διαφορετικά δεν μπορεί να κάνει εισπήδηση στον Ελλαδικό χώρο .Και αν το κάνει , οτι κάνει , όχι μόνο δεν κατοχυρώνει τους ΓΟΧ αλλά βάζει ερωτήματα και για τις επισκοπικές έδρες όσων κάνουν εισπήδηση σε αλλότριο εκκλησιαστικό χώρο και υπερόριες χειροτονίες και θέτει υπό αμφισβήτηση και επανεξέταση ακόμα και την αγιότητα των επισκόπων που λέμε. Γιατί ουδείς , ακόμα και "θαυματουργός" δεν αναγνωρίζεται ως άγιος παραβαίνοντας τους κανόνες του Θεού και ειδικά σε τέτοια θέματα. Πάντως παράξενο και απίστευτο μου φαίνεται . Ποιό πιθανό απάτη των Ματθαιικών να είναι στην μέση ή κάποιο "συριαλ" οικονομίας στην οικονομία ....

      Διαγραφή
  8. Ακουσε φιλε.
    Δεν ξερω αν το Πηδαλιο εννοει σαν σχισματικους τους σημερινους παλαιοημερολογιτες.
    Πρεπει να δουμε στην ιστορια με εξονυχιστικο τροπο, ποιοι ηταν ακριβως οι Σχισματικοι της εποχης εκεινης και τους καταδικασε η Εκκλησια.
    Οι Παλαιοημερολογιτες εκαναν μια πραξι τετοια που δεν την εγκρινω εγω.
    Ομως δεν τους καταδικαζω αγαθη τη καρδια και με μια μονοκονδυλια γιατι πρωτα πρωτα θα πρεπει να καταδικασω την Εκκλησια μου που οπως λεει ο πατηρ Ζησης ειναι Οικουμενιστικη και Αιρετικη.
    Ηταν χρονια τωρα με τις υπογραφες τους στα διαφορα συνεδρια και συμμαχιες τους με τους Αιρετικους.
    Εγω λοιπον τοσα χρονια ημουνα στην Ορθοδοξια ή μεσα σε μια Αιρεσι;
    Τωρα ναι αποτειχιστηκα ομως δεν προτρεχω να καταδικασω τους παλαιοημερολογιτες με τοση ευκολια οπως κανουν αλλοι.
    Ο πατηρ Αυγουστινος τους χαρακτηριζε ΛΟΚ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Το ακους;
    Υπαρχουν βεβαια και ακραιοι χυδαιοι τυποι που μιλουν για το δογμα του παλαιου ημερολογιου ή πολλα αλλα φαιδρα, οπως το 666 κλππ.
    Αυτοι καταδικαζονται και απο τους ιδιους αν το ειδες και στις απαντησεις των σχολιων.
    Λοιπον, ναμαστε πολυ προσεκτικοι και οχι βιαστικοι γιατι βρισκομαστε και εμεις εν τω ιδιω κριματι και αλλων πολλων κριματων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπράβο Οδυσσέα, παληκάρι! Γι' αυτό σε αγαπάμε και σε διαβάζουμε, γιατί είσαι τίμιος, αυθεντικός και ταπεινός. Πήγαινε στον π. Γλυκέριο που λειτουργεί στα Κύμινα να δεις έναν φοβερό πνευματικό των ΓΟΧ και εκεί να δεις Θεία Χάρη!

      Διαγραφή

    2. Σημερινο Κανονολογικο κειμενο του Καθηγητου Κυριαζοπουλου δημοσιευμενο στην πρωτη σελιδα μας.

      Αρα ο Οικουμενισμος αρχισε με την εγκυκλιο του 1920;
      Και καλως τοτε επραξαν οι Παλαιοημερολογιτες;

      Ποιος θα μας λυση το αινιγμα;



      Ο Κανόνας που είναι εφαρμοστέος στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν είναι ο 13ος της ΑΒ Συνόδου, αλλά ο 15ος της ίδιας ΑΒ Συνόδου. Διότι σήμερα δεν βρισκόμαστε στο προπαρασκευαστικό στάδιο της Παναίρεσης του Οικουμενισμού (ή Νέο-γνωστικισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού), το οποίο διήρκεσε 115 χρόνια (από το 1901 με τον ενθρονιστήριο λόγο του Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄, ο οποίος περιείχε την εξαγγελία και τις φάσεις ανάπτυξης της Παναίρεσης του Οικουμενισμού) και κατά το οποίο οι ιερομόναχοι και ιερείς θα μπορούσαν να εφαρμόσουν την προ συνοδικής εισαγωγής της Παναίρεσης του Οικουμενισμού κατ’ οικονομία μνημόνευση του ονόματος του οικείου Μητροπολίτη, σε συνδυασμό με μερική παύση κοινωνίας με τούτον, όπως και μοναχοί και οι λαϊκοί, σύμφωνα με την Επιστολή του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη προς τον Ηγούμενο Θεόφιλο. Αλλά από τις 25-6-2016, ημερομηνία «συνοδικής» –δηλ. δεσμευτικής για τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν στο Συνέδριο της Αποστασίας ή, επί το επιεικέστερο, στην Ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης– εισαγωγής της Παναίρεσης του Οικουμενισμού, εφαρμόζεται υποχρεωτικά η ακρίβεια, δηλ. ο 15ος Κανόνας της ΑΒ Συνόδου. Διότι ο 15ος Κανόνας είναι υποχρεωτικής ισχύος, ως νόμος της Εκκλησίας, όπως τον ερμηνεύει ορθά και ο μεγάλος κανονολόγος Νικόδημος Μίλας, ως εξής: «и церковно-служители вправе и даже обязаны тотчас отделиться от подлежащего епископа (και οι κληρικοί έχουν το δικαίωμα και ακόμη και την υποχρέωση να απομακρυνθούν άμεσα από την κοινωνία με τον επίσκοπο)» (ἐδῶ).

      Διαγραφή
    3. Ὁ ἀγαπητός Ὀδυσσέας παρά τήν ἐξωτερική-φραστική, μερικές φορές, τραχύτητά του (ἐκεῖ βεβαίως πού θεωρεῖ ὅτι ἀδικεῖται ἡ ἀλήθεια) ἐκτιμῶ ὅτι καί φόβο Θεοῦ ἔχει καί πόθο γιά τή σωτηρία του καί μαχητής εἶναι. Δέν πρόκειται γιά κολακεῖες, ἀλλά δέν καταλαβαίνω γιατί νά εἴμαστε φειδωλοί νά λέμε τόν καλό λόγο, ὅταν τό πιστεύουμε καί μάλιστα ἀσχέτως κόστους. Διότι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε περίεργοι καί παρεξηγοῦμε καί τά κακά καί τά καλά! Ὁ Ὀδυσσέας λοιπόν μιλᾶ ἐν προκειμένω σοφά! Ἄς ἀφήσωμε τίς εὔκολες καταδίκες στίς ὁποῖες καταφεύγουμε μᾶλλον πρός ἀτομική δικαίωσί μας! Στή συγκεκριμένη τοποθέτηση συμφωνῶ πλήρως μέ τόν ἀγαπητό Ὀδυσσέα κατά 99%! Κι ἄς εἶμαι ἕνας "φανατικός ματθαιϊκός", ὅπως καλή του ὥρα, μέ ἀπεκάλεσε μέ "χριστιανικό μίσος" ἕνας σχολιαστής καίτοι συμφωνοῦσε μέ τά λεγόμενά μου!!! Τέλος πάντων, νομίζω ὅτι ἡ καλή βάση μιᾶς ὠφέλιμης συνεργασίας μπορεῖ νά εἶναι ἡ τοποθέτηση τοῦ φίλτατου Ὀδυσσέα, διότι τά περιθώρια μοναχικῶν ἀγώνων εἶναι στενά καί ἀδιέξοδα. Οἱ καιροί μας εἶναι ἀναντιρρήτως ἀποκαλυπτικοί λόγω βεβαίως τῆς ἀποστασίας στά θέματα τῆς Πίστεως καί ὄχι τῶν καρτῶν κλπ. Ὅλα τά παρακολουθοῦμε, ἀλλά νηφάλια διότι τί ὀρθόδοξος χριστιανός εἶναι ἐκεῖνος πού ἀσχολεῖται μέ τίς κάρτες ἀπό φόβο μή χάσει τά κεκτημένα του ἤ ὅπως ἀλλιῶς τό προσεγγίζει, ἀλλά τήν ἴδια ὥρα ἀδιαφορεῖ γιά τόν πραγματικά Ἀντίχριστο Οἰκουμενισμό; Νομίζω ὅτι μέ ταπείνωση, ἀγάπη καί προσευχή μπορεῖ νά βρεθεῖ λύση καί στή διαφωνία γιά τό ἡμερολογιακό μέ ἑκατέρωθεν παραδοχές τῶν πολλῶν ἀνθρωπίνων λαθῶν. Κάτι τέτοιο θά ταρακουνήσει τούς Οἰκουμενιστές πού ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι χαίρονται μέ τήν διαμάχη μεταξύ μας. Προσωπικῶς παρά τίς ἐπί μέρους διαφωνίες μου δέν δειλιάζω νά ἐπαινῶ δημοσίως τόν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ γιά τόν ἀγώνα του κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τά ἔξοχα σχετικά κηρύγματά του. Ἐν κατακλεῖδι θά ἤθελα νά ἐπισημάνω ὅτι δέν εἶναι καλό ὅταν μιλᾶμε γιά ἕνα χῶρο νά μήν ἐπιτρέπουμε στούς ἀνθρώπους αὐτοῦ τοῦ χώρου νά αὐτοπροσδιορίζονται καί νά μιλᾶμε ἐμεῖς καί ἐξ ὀνόματός των! Δέν εἶναι οὔτε χριστιανικό, οὔτε δίκαιο, οὔτε ἄν θέλετε Δημοκρατικό. Τό ὅτι ὑπάρχει πρόβλημα περί τό ἡμερολογιακό εἶναι ἀναμφισβήτητο. Νομίζω ὅτι καί στό παρελθόν καί στό παρόν οἱ ἀκραῖως τοποθετούμενοι, ἀκόμη καί μεγάλοι Πνευματικοί, ἀστόχησαν καί δέν ἦσαν ἐποικοδομητικοί. Προσωπικῶς μέ προβλημάτισε θετικῶς ἡ στάση τοῦ Γέροντος Πορφυρίου ἐπί τοῦ θέματος, ὅταν μέ παρότρυνε γνωρίζοντας ὅτι ἀκολουθῶ τό παλαιό ἡμερολόγιο νά σπουδάσω Θεολογία καί νά γράφω καί νά κηρύττω (κάτι πού ἔγινε καί γίνεται καί τόν θυμᾶμαι γι' αὐτό μέ ἀγάπη), καθώς ἐπίσης καί ἡ στάση ἑνός συγχρόνου Γέροντος τοῦ 97χρονου σήμερον π. Νεκταρίου Μαρμαρινοῦ, Κτίτορος τῆς περιφήμου Μονῆς τοῦ Ὁσίου Παταπίου Λουτρακίου, ὁ ὁποῖος ἁγιογράφησε τόν γνωστό παλαιοημερολογίτη Γέροντα Ἱερώνυμο τῆς Αἰγίνης σέ παρεκκλήσιο τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς του καί σέ ἐμφανέστατο μάλιστα σημεῖο! Ἄς ε/μαστε λοιπόν προσεκτικοί μιᾶς καί μέ τίς ἀντιπαραθέσεις δέν βγῆκε κάτι, μήπως βρεθεῖ μέ τήν νηφαλιότητα. Συγχωρέστε με καί εὔχεσθε.

      Διαγραφή
    4. Και ποίος είναι ο π.Αυγουστίνος,κ.Οδυσσέα,που ονομάζει ΛΟΚ της Ορθοδοξίας τους κακοδόξους Νεοπρωτοπασχίτας;Δεν είναι ένας Επίσκοπος που μνημόνευε τον εχθρό του Θεού Παγκάκιστο Βαρθοκομαίο Αρχοντώνη;;Δεν είναι ο Επίσκοπος που είχε κοινωνία με τους Επισκόπους που μνημόνευαν τον αντίχριστο Αθηναγόρα;;;Αν είναι οι Γ.ΟΧ. τα ΛΟΚ της Εκκλησίας τότε και ο αντίχριστος ''Αμεθυστος''και η παρέα του είναι τα ΟΥΚ της Εκκλησίας!Ο Όσιος Φιλόθεος Ζ. (ο πνευματικός του αγίου όντως Επισκόπου Αυγουστίνου Κ.)τους ονομάζει ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΣ ( το ακούς;).Ο χρυσόστομος Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνας τους ονομάζει ΧΡΟΝΟΛΑΤΡΑΣ( ανήκουν οι χροναλάτρες στην Εκκλησία του Χριστού;).
      Ο Χρυσόστομος ο Ιωάννης τους ονομάζει αιρετικούς( δεν υπάρχει καμιά διαφορά Παλαιοημερολογιτών και Πρωτοπασχιτών,το ίδιο δαιμόνιο τους πλάνεψε)!
      Σχίσμα κάνει αυτός που διακόπτη την εκκλησιαστική κοινωνία από την Σύνοδο της τοπικής του Εκκλησίας.Το 1937 οι τρείς επίσκοποι των Παλαιοημερολογιτών διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με την τοπική Εκκλησία μας για το θέμα της αλλαγής του ημερολογίου.Οι τοπικές Εκκλησίες που κράτησαν το Π.Η. δεν διέκοψαν την κοινωνία με την Εκκλησία μας.Το Άγιο Όρος δεν διέκοψε την κοινωνία με την Εκκλησία μας( δεν θεώρησε το ημερολόγιο θέμα ΠΙΣΤΕΩΣ).Ο Χρυσόστομος λέει ότι για ημερολόγια,εορτολόγια,νηστείες κ.λπ. ΔΕΝ διακόπτουμε την εκκλησιαστική κοινωνία με την Σύνοδο( δεν κάνουμε σχίσμα ).Έκανε λάθος η τοπική Εκκλησία μας και οι άλλες τοπικές Εκκλησίες και το Α.Όρος δεν διέκοψαν την κοινωνία.Διέκοψαν την κοινωνία οι Νεοπρωτοπασχίτες Γ.Ο.Χ και έκαναν σχίσμα.Ο ορισμός του σχίσματος υπάρχει στα κείμενα του Μεγάλου Βασιλείου(αυτός που διακόπτει την κοινωνία από την Σύνοδο για ευκολοϊάτρευτα θέματα που απασχολούν την Εκκλησία).
      Βεβαίως και τόσα χρόνια ήσουν σε μιά αίρεση.Σταμάτησες όμως να είσαι στην αίρεση από την ημέρα που αποτειχίστικες από τους Οικουμενιστές ψευδοποιμένες.Και ο π.Ε.Τρικαμηνάς στην αίρεση κολυμπούσε τόσα χρόνια εν αγνοία του( από το 1948 ή το 1967 η Ελλαδική Εκκλησία ήταν σε μιά αίρεση).Η σχισματικοί παραμένουν σχισματικοί,όμως ήταν σε καλύτερη θέση από τον κ.Τσολογιάννη πρίν αυτός αποτειχιστεί.Την ''Εκκλησία'' των Οικουμενιστών την καταδίκασες όταν αποτειχίστικες(ο π.ΘεόδωροςΖ. δεν αποτειχίζετε γιατί θα χάσει πολλά,είναι φιλαύτος).Τους γνησίους τους καταδικάζουν οι Άγιοι( Χρυσόστομος,Νικόδημος,Βασίλειος) και όχι εμείς.Αν διαβάσεις την δεύτερη απάντηση του Π.Ε.Τρικαμηνά στον π.Ιωσήφ και στον Ιωάννη Παπαρρήγα( το φερέφωνο των επισκόπων των Παλαιοημερολογιτών) θα καταλάβεις ότι οι Άγιοι ονομάζουν σχισματικούς τους Γ.Ο.Χ. και οχι εμάς.
      Αν όμως κ.Οδυσσέα θεωρείς τους γνησίους Εκκλησία γιατί δεν έχεις εκκλησιαστική κοινωνία με τούτους;Ο λασπολόγος Ν.Μάννης( αυτός που λέει, χωρίς εντροπή ,ότι ο π.Ευθύμιος δίωκε τους αποτειχισμένους και την αποτείχιση και ότι δεν αποτειχίστικε ποτέ από τους Οικουμενιστές) λέει ότι σε δέχεται και ο Ανωνυμίδης 1058 σε περιμένει για εξομολόγιση στον Άγιο Γλυκέριο στα Κύμινα!


      Διαγραφή
  9. Θα το ήθελα πολύ να απαντήσω σε αρκετούς προλαλήσαντες όπως στον κ. Ζουρίδη αλλά δεν υπάρχει προσωπικά ελέυθερος χρόνος, άλλωστε έχουμε συζητήσει πολλές φορές σε άλλους χώρους και ανακυκλωνόμαστε χωρίς ουσία.
    Μία ερώτηση θα ήθελα να κάνω στον κ. Στάθη : επειδή φαίνεται να γνωρίζετε προσωπικά τον π. Ευθύμιο λέτε ότι δεν αφήνει τα πνευματικοπαίδια του να εκκλησιαστούν και να Κοινωνήσουν σ'αυτούς (στους παλ/τες δηλαδή) διότι δεν αναγνωρίζει εγκυρότητα στα μυστήριά τους. Αναφέρετε και μια κυρία την οποία απέτρεψε να κάνει τον γάμο του γιού της εκεί. Μπορείτε να μας πείτε που έγινε τελικά αυτός ο γάμος; Έχει ενδιαφέρον να μάθουμε όχι από περιέργεια φυσικά αλλά για να δούμε που βρίσκεται η Χάρη του Αγίου Πνεύματος κατά τον π. Ευθύμιο.
    ΥΓ. Αν δεν το γνωρίζετε ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος ταλανιζότανε ανάμεσα σε νέο και παλαιό και γι αυτό ανέβηκε στην κορφή ενός βουνού όπου και προσευχήθηκε στον Θεό να του αποκαλύψει την αλήθεια. Όντως όπως έγραψε ο ίδιος αργότερα ο Θεός του αποκάλυψε κατόπιν οράματος ότι η αλήθεια βρίσκεται με το μέρος των παλ/των για αυτό και για ένα διάστημα έγινε παλ/της.
    Βέβαια μετά μεταστράφηκε και έγραψε εναντίον τους διάφορα γιατί είδε κάποιους φανατικούς κλπ.
    Το ερώτημα είναι γιατί πως ξέχασε τόσο γρήγορα την Θεία αποκάλυψη...
    Μήπως σε όλους μέσα μας ανάβει κάποιες στιγμές μια θεική σπίθα που μας καθοδηγεί στην αλήθεια αλλά διάφορα εμπόδια μας βάζουν διαρκώς τρικλοποδιές και την αγνοούμε προφασιζόμενοι διάφορες δικαιολογίες;
    Γιάννης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οι παλαιοημερολογίτες έχουν μια παραδοξότητα που δεν την έχουν καταλάβει: Κανονίζουν μόνοι του πότε είναι ισημερία, δηλ. πότε ο Ήλιος τέμνει τον ουράνιο ισημερινό. Λες και κανονίζουν οι ίδιοι τις κινήσεις των άστρων και όχι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Και κάτι άλλο, που επίσης δεν γνωρίζουν. Όταν υπάρχει Πανσέληνος, αυτοί λένε, ότι θα γίνει σε 5 ημέρες!
    Γι΄ αυτό και οι Πατέρες της Α΄ δεν τα κανόνισαν αυτά οι ίδιοι, αλλά ανέθεσαν στους αστρονόμους της Αλεξάνδρειας να τα βρουν.
    Με τα μυαλά και το πείσμα, που έχουν θα φτάσει εποχή, που θα γιορτάζουν Πάσχα και της Παναγίας μαζί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αὐτά πού λές - θλιβερές καταγεγραμμένες ἐπαναλήψεις, ἄθελά σου ἴσως, τῶν ἐπιχειρημάτων τοῦ μασώνου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί τοῦ φίλου του ἀρχιμασώνου Μελετίου Μεταξάκη - πέραν τοῦ ὅτι εἶναι ἀνυπόστατα καί φαντασιοπληξίες (διότι στενός φίλος μου πού ἐργάζεται στό μεγαλύτερο ἀστρονομικό κέντρο στήν Ἐλβετία μοῦ λέει ὅτι τά περί ἀκριβέστερου γιά τό νέο ἡμερολόγιο εἶναι ἀνοησίες, ἀφοῦ ἐκεῖ ὑπολογίζουν τά περισσότερα ἀκόμη καί σήμερα μέ βάση τό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο) ξεχνᾶς ὅτι ἀπευθύνοντάς τα στούς συμπατριῶτες σου παλαιοημερολογίτες λοιδωρόντας τους ἀντιχριστιανικά, συγχρόνως χωρίς νά τό σκέπτεσαι τά ἀπευθύνεις στό Ἅγιον Ὄρος, τή ξακουστή Μονή Σινᾶ, τή μαρτυρική Σερβία, τήν ἐπίσης μαρτυρική Ρωσία καί ἑκατοντάδες χιλιάδες σέ Ρουμανία καί ἀλλοῦ πού συνιστοῦν τήν συντριπτική σέ εἰδικό βάρος πνευματικῆς ἀξίας ἀλλά καί ἀριθμητική πλειοψηφία πιστῶν καί βεβαίως στούς Ἁγίους Τόπους, τά Ἱεροσόλυμα! Γιατί ὅλοι αὐτοί παλαιοημερολογίτες εἶναι! Μά, θά μοῦ πεῖς αὐτοί δέν εἶναι πλανεμένοι σάν κι ἐσᾶς διότι κοινωνοῦν μέ νεοημερολογίτες. Ὡραῖα, λοιπόν, πές αὐτό καί μήν ἀρχίζεις τά ἀνιαρά καί χιλιοειπωμένα γιά ἀστρονομίες πού δέν μᾶς ἐνδιαφέρουν, διότι ἄν μᾶς ἐνδιέφεραν ὅλα αὐτά καί ὄχι ἡ Πίστη καί ἡ ἀκαινοτόμητη Παράδοση θά ἀκολουθούσαμε τό νέο ἡμερολόγιο. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες νοιάζονταν γιά τόν μή συνεορτασμό μέ τούς Ἰουδαίους καί τούς αἱρετικούς, κάτι πού οἱ μέν νεοημερολογίτες πράττουν ἐνῶ οἱ παλαιοημερολογίτες ΟΧΙ! Ὅπως δέ ἔχουμε ξαναπεῖ ἡ ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας ἔχει καταστρατηγήσει πλήρως τήν ὁροθεσία περί Πασχαλίου τῶν Ἁγίων Πατέρων κι ὅμως κοινωνεῖτε μαζί της καί βρίσκεσθε στό ἴδιο κρίμα! Τούς ἀγνοοῦντας νεοημερολογίτες δέν τούς καταδικάζομε, ἀλλά σεῖς δέν εἶστε ἀγνοοῦντες, ἀλλά ἐνσυνειδήτως ἀντιπαρατιθέμενοι πρός τήν ἀλήθεια καί τήν κοινή λογική. Φρόντισε νά μάθεις ὅταν ἡ Μονή Βατοπαιδίου ἀκολούθησε ἕνα φεγγάρι τό νέο ἡμερολόγιο τί συνέβη καί ἐπέστρεψε ἄρον-ἄρον; Φρόντισε ἀκόμη νά μάθεις γιατί ἄραγε ἡ μοναδική ζωντανή Μονή μέ μικρή ἀλλά εὐλογημένη Ἀδελφότητα μέσα στήν καστροπολιτεία τοῦ Μυστρᾶ ἀκολουθεῖ πιστά τό παλαιό ἡμερολόγιο παρά τίς ἀπίστευτες πρακτικές καί ἄλλες δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζει μέσα σέ ἕνα ἰδιαίτερης ἀξίας καί προβολῆς βυζαντινό δηλαδή ρωμαίϊκο Ἀρχαιλογικό χῶρο; Εἶναι καί πολλά πού λόγω φόβου καί κινδύνων δημοσίως δέν λέγονται. Καί τέλος γιά νά κατανοήσεις ὅτι τό νέο ἡμερολόγιο εἶναι σκάνδαλο παγκόσμιο ἀπό ἐκκλησιαστικῆς πλευρᾶς, ἀναλογίσου γιατί ΠΟΤΕ στήν ἐκκλησιαστική Ἱστορία ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ἔκανε νεωτερισμούς οὔτε ἀλλαγές τῶν παραδεδομένων ἔστω καί σέ δευτερεύοντα ζητήματα, ἐάν δέν συνέτρεχε λόγος σωτηρίας! Πῶς λοιπόν ἐξυπηρέτησε τή σωτηρία ἔστω τῶν ἁπλῶν πιστῶν πού εἶναι καί οἱ πιό πιστοί γνήσιοι καί ἀνιδιοτελεῖς συνήθως, ἡ ἐπιβολή τοῦ νέου ἡμερολογίου; Τό ἔχω πεῖ καί θά τό λέω συνέχεια, τό ἡμερολογιακό δέν εἶναι ἁπλό θέμα, εἶναι θέμα παγίδα. Μόνο οἱ ἐπιπόλαιοι τό προσπερνοῦν καί οἱ ὑπερήφανοι τό λοιδωροῦν! (συνεχίζεται)

      Διαγραφή
    2. (συνέχεια ἐκ τοῦ προηγουμένου) Κάτι παραπάνω ἀπό ἐσένα θά ἤξερε ὁ ἀτρόμητος Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης μέ τόν ὁποῖο τό εἶχα συζητήσει καί τόν ἀπασχολοῦσε πολύ ἔντονα. Μή μπερδεύετε τήν ἀπογοήτευση κάποιων ὁσιακῶν μορφῶν ἀπό συμπεριφορές παλαιοημερολογιτῶν ὡς ἀδυναμίες ἀνθρώπινες καί λάθος συμπεριφορές! Ὁ Γέρων Φιλόθεος Ζερβᾶκος γιά παράδειγμα μιά ζωή ἀσχολεῖτο μέ τό θέμα καί πῆγε μέ αὐτό τόν καημό, ὅπως φαίνεται ἀπό τίς προτάσεις του γιά τό τί ἔπρεπε νά ἐπιλύση μιά ὄντως μεγάλη Σύνοδος. Μάθε καί κάτι πού δέν ξέρεις ὅτι καί ὁ Ἰουστῖνος Πόποβιτς στέλνοντας τά πνευματικά του τέκνα στήν Ἑλλάδα γιά σπουδές τούς συνέστησε νά πᾶνε νά μείνουν σέ παλαιοημερολογίτικα μοναστήρια. Πῆγαν γιά ἕνα διάστημα, μετά δέν καταδέχονταν καί εἴδαμε μέ ἐξαίρεση τόν Ἀρτέμιο, τήν προκοπή τους!....Τέλος, γιατί διαβάζω τέτοια σχόλια πρόχειρα καί ὑπερήφανα καί ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι τί προκοπή νά δοῦμε δάκνοντες ἀλλήλους μέχρι ὑπ' ἀλλήλων νά ἀναλωθοῦμε, κατά τόν μέγα Χρυσόστομο, αὐτή τή στιγμή ἄν γινόταν προσπάθεια νά ἐπιβληθεῖ στίς ἀνωτέρω ἀναφερθεῖσες χῶρες καί τοπικές ἐκκλησίες τό νέο ἡμερολόγιο θά εἴχαμε κι ἐκεῖ τό ἴδιο ἀποτέλεσμα, δηλαδή σχίσματα! Δέν καταλαβαίνετε, λοιπόν, ὅτι αὐτό πού ἐπιφέρει κακό δέν εἶναι κατά Θεόν καί ὅτι γιά τό ἡμερολογιακό ἰσχύει τό τῶν Ἁγίων Πατέρων "οὐ μικρόν τό παραμικρόν"! Μή πεῖτε δέ ὅτι τό σχίσμα τό ἔκαναν οἱ παλαιοημερολογίτες διότι ὑπάρχει στά ἀρχεῖα τοῦ Πατρ/χείου Κων/λεως γραπτό ντοκουμέντο (δημοσιευμένο στήν ἐφημερίδα του Ἐκκλ/κή Ἀλήθεια) πού φανερώνει ὅτι οἱ προωθοῦντες τήν ἀλλαγή νεωτεριστές, μασῶνοι καί οἰκουμενιστές τῆς ἐποχῆς ἤξεραν ὅτι θά ἐδημιουργεῖτο σχίσμα καί τό ἀπετόλμησαν γιατί νομίζετε; ΔΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ! Καλῶς ἤ κακῶς ἀγανακτῶ μέ ὅσα λέγονται καί γράφονται τόσο ἐπιπόλαια τέτοιες στιγμές πού ὅλα καταστρέφονατι γύρω μας καί δέν ἔχουμε δεῖ τίποτε ἀκόμη! Ἀφῆστε τό λοιπόν κατά μέρος τούς παλαιοημερολογίτες ἀφοῦ τόσο σᾶς ἐνοχλεῖ ἡ παρουσία των, γιατί στό τέλος βλέπω ἀντί γιά ἀντι-οἰκουμενιστικό μέτωπο ὀρθοδόξων νά σχηματίζεται μέτωπο ἀντι-παλαιοημερολογιτικό πρός τέρψιν τῶν οἰκουμενιστῶν! Καί μόνο τό ὅτι οἱ Οἰκουμενιστές βγάζουν σπυριά ὅταν ἀκοῦν παλαιοημερολογίτης ἔπρεπε νά ἀρκεῖ σέ ὁρισμένους. Καί κάτι τελευταῖο: Οἰ διαιρέσεις στό παλαιό ἡμερολόγιο δέν προέρχονται πρωτογενῶς ἀπό τούς ἰδίους! Θέλετε νά τό πιστεύσετε, δέν θέλετε μή τό πιστεύετε. Κατά καιρούς διαρρέουν διάφορα ὄχι σενάρια καί φαντασίες ἀλλά στοιχεῖα πού καταδεικνύουν ὅτι ἔξωθεν δάκτυλοι κατόρθωσαν νά διασπάσουν τόν χῶρο γιά νά μήν ἀσκεῖ ἕλξη στόν κόσμο καί νά κατηγορεῖται στή συνέχεια ὅτι ἡ διάσπασή του φανερώνει ἐγκατάλειψη Θεοῦ! Ξυπνήσατε ἀδελφοί νεοημερολογίτες! Ἐμεῖς δέν θέλουμε προσωπική δικαίωση.
      Μή παρασύρεσθε οὔτε καί ἀπό μεγάλους παλαιούς ἤ σημερινούς Πνευματικούς ἀκόμη κι ἄν θαυματουργοῦν. Διότι διαβάζουμε στά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας ὅτι καί ἅγιοι σφάλλουν ὅταν παίρνουν θέση στηριζόμενοι στή δική τους σκέψη καί ὄχι ἐπικαλούμενοι γιά τό συγκεκριμένο θέμα τήν ἄνωθεν καθοδήγηση μέ τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ! ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Διότι διαφορετικά θά ἀσεβήσουμε στόν Θεό ὁ ὁποῖος σέ πραγματικά ἐναρέτους καί Θεοφοβουμένους ἀνθρώπους καί ὄχι stars γιά ἐκμετάλλευση τῆς εὐλαβείας καί (νά τό ποῦμε κι αὐτό) τῆς κακῆς συνηθείας τοῦ κόσμου, ὅταν σχετικῶς ἐζήτησαν τήν βοήθειά του μέ φοβερά ὁράματα καί φρικτά θαύματα ἐπιβεβαίωσε τό ἀπαράδεκτον τῆς Καινοτομίας τοῦ νέου ἡμερολογίου. Ἄλλωστε καί συγχωρέστε με πού θά τό πῶ γιά νά εἴμαστε παλαιοημερολογίτες δακτυλοδεικτούμενοι νά γνωρίζετε ὅτι ἀποδεχθήκαμε τόν ὀνειδισμό μέ σημαντικές συνέπειες γιά τήν κοινωνική, ἐπαγγελματική καί οἰκονομική μας κατάσταση, ΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ! Τί ἄλλο νά σᾶς πῶ;

      Διαγραφή
    3. Οι Σέρβοι,οι Ρώσοι,τα Ιεροσόλυμα και το άγιο Όρος δεν είναι Παλαιοημερολογίτες.Παλαιοημερολογίτες ονομάζονται αυτοί που για χάριν του ημερολογιου έκαναν σχίσμα.Ο Παλαιοημερολογίτης Π.Καϊμένος δεν διοκεί την χώρα μας με τον ΑΘΕΟ Τσίπρα;Οι Άγιοι Πατέρες( Α' Οικ.Σύνοδος) δεν άλλαξαν το Πασχάλιο των Αγ.Αποστόλων;;Οι Πατέρες δεν άλλαξαν την εντολή του Απ.Παύλου:"Ο Επισκοπος να είναι άντρας ΜΙΑΣ γυναίκας'';;;
      Άφησε τα θαύματα κ.Κάτσουρα και απάντησε στον Χρυσόστομο που λέει:"Όχι σχίσμα για ημερολόγια(Παλαιοημερολογίτες),εορτολόγια και νηστείες(Πρωτοπασχίτες)''.
      Άφησε τους Γέροντες και απάντησε στον Άγιο Νικόδημο που λέει:"Δεν είναι έγκλημα να εορτάζεις Πάσχα δυο η δεκαπέντε Απριλίου,έγκλημα είναι όταν χωρίζεις τον εαυτό σου από την Σύνοδο και δημιουργείς ΣΧΙΣΜΑ''.
      Άφησε τον Άγιο Ματθαίο Καρπαθάκη και απάντησε(αν μπορείς) στους Αγίους που χρησιμοποιεί ο Ομολογιτής Ιερομόναχο Ευθύμιο Τρικαμηνάς.

      Διαγραφή
  11. κ κατσουρα κακως σας ονομαζουν ματθαικο διοτι εισθε στο διεσπασμενο τμημα των ματθαικων δηλ σημερα του στεφανου
    φερεσθαι υπο πολλων ματθαικων ως συνυπευθυνος στην διασπαση τ του 1995 και τα εκτροπα που εγινα στην μονη της κερατεας που μετα απο 20 ετη σκληρας διαμαχης και σε δικαστηρια προ τριων ετων απεχωρησαν οι παλαιες μοναχες υπο την ηγουμενη βενερια και εγκατασταθηκα στην μονη αγιας παρασκευης μυτικα χαλκιδος και οι νεωτερες με ηγουμενη την αδελφη του φερομενου αρχιεπισκοπου στεφανου παρεμειναν ηλθαν τα αγρια να διωξουν τα ημερα κλειστο το μοναστηρι απο λειτουργιες για πολλα χρονια κλπ ων ουκ εστ αριθμπς
    μοναχος παχωμιος ι μονη αγιορειτων πατερων μανδρα ελευσινος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἀγαπητέ καίτοι ἄγνωστέ μοι μοναχέ π. Παχώμιε, μέ τήν ἀτυχή παρέμβασή σας (δικαίωμά σας βεβαίως) ἁπλῶς ἐπιβεβαιώσατε τά ἀναφερόμενα στά σχόλιά μου καί γιά τά δικά μας χάλια, ἀνθρωπίνως. Ὡστόσο θἄπρεπε σάν μοναχός νἆστε προσεκτικός καί νά μή γίνεσθε αὐτόκλητος κατήγορος ἐπί θεμάτων πού ὅπως λέγεις φέρομαι ὑπό τινῶν κλπ. κλπ. Κι ἐσύ ἀναφέρεις τήν ἀφήγηση τῆς μιᾶς πλευρᾶς καί τό χειρότερο σέ ἄσχετο τόπο πρός σκανδαλισμό τῶν ἀναγνωστῶν σου καί ἐν τέλει εἰς βάρος τῆς ὑποθέσεως τῆς Ὀρθοδοξίας! Κρίμα γιατί ὅπως θά ἔχεις ἀκούσει καί τή Μονή σας ἐκτιμῶ καί τόν Γέροντά σας, ἀλλά εἴπαμε....Εὔχομαι νά ἔχουμε καλή ἀπολογία καί σεῖς μέ τό φορτίο τῆς δημόσιας συκοφαντίας πού ὅπως θά γνωρίζετε δύσκολα διορθώνεται καί γι' αὐτό δύσκολα συγχωρεῖται. Ὄχι ἀπό ἐμένα, βεβαίως. Ἀπό ἐμένα ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ καί Θεός συγχωρέσει σας.

      Διαγραφή
    2. Και να κρίνω και να μην κρίνω τους παλαιοημερολογήτες ... η αρμοδίως και σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δίκαιο συνοδική απόφαση για αυτούς αλλάζει με το τι θα πώ έγω ή εσείς ή όποιος άλλος ? Μόνο συνοδικά δεν αλλάζει ? Και μέχρι τότε δεν είναι δεσμευτική για όσους ακολουθούν την εκκλησία ? Δεν ισχύει το ΅: " Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ...." ?

      Κύριοι παλαιοημερολογήτε όπως λέει ο δικός σας ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης "ἀρχιεπίσκοπος τῶν παλαιοημερολογιτῶν" αν δεν κάνω λάθος , ἡ καθαίρεσι καὶ ὁ ἀφορισμὸς διακρίνονται σὲ «δυνάμει» καὶ σὲ «ἐνεργείᾳ». Κληρικὸς ποὺ ξέφυγε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, μέχρις ὅτου κριθῇ ἀπὸ Σύνοδο, μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ δυνάμει καθῃρημένος· ἐνεργείᾳ καθῃρημένος καθίσταται μόνο μετὰ ἀπὸ συνοδικὴ κρίσι.
      Αυτά λέγει και ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ Πηδάλιο (Ἀθῆναι 19829, σ. 4-5).

      Ε λοιπόν έγινε η συνοδική κρίσις τῶν παλαιοημερολογιτῶν κληρικών .Δεν είναι με "εν δυνάμει " αλλά έν ενεργεία καθαίρεση . Αυτή η καθαίρεση θα ήταν ανυπόστατη εάν οι παλαιοημερολογήτες διώκονταν για θέμα ΠΙΣΤΕΩΣ .
      Ομως δεν συντρέχει θέμα πίστεως .

      Οπως σας έγραψα "1) Οτι όπως και πολλοί εξ αυτών παραδέχονται αποτειχίστικαν για τον ΤΡΟΠΟ αλλαγής του ημερολόγιου Αν το αποφάσιζαν λένε ΟΛΕΣ οι εκκλησίες δεν θα είχαμε αντίρρηση ...και γιατί εγκυμονούσε η μονομερής αλλαγή κίνδυνο σχισμάτων έκαναν σχίσμα (Η αλλαγή του ημερολογίου αυτή καθεαυτή δεν συνιστά λόγο δογματικό ή δικαιοσύνης και κατ αυτούς ...αλλά τι συνιστά λόγο ? η μονομερής αλλαγή που εγκυμονούσε κίνδυνο σχισμάτων ! ) "

      Αυτή είναι η αλήθεια .
      Και για να γίνω ποιό κατανοητός . Ακόμα και όλες οι εκκλησίες και όλοι οι ζώντες επίσκοποι και όλοι οι ζώντες χριστιανοί αν αποφασίσουν οτι οι αιρετικοί αμετανόητοι όντες είναι εκκλησίες , αυτό δηλ που αποφάσισαν στην ληστρική της Κρήτης , η αν βάλλουν ένα μοιχεπιβάτη σε θέση διωκόμενου για την πίστη επισκόπου και ΓΙΑ ΑΥΤΟ βγεί ένας ορθόδοξος κληρικός ( για υπαρκτούς λόγους πίστεως ή δικαιοσύνης) και τους κόψει το μνημόσυνο και αυτοί τον δικάσουν και τον καταδικάσουν ... ΑΥΤΟΣ δεν είναι εν ενεργεία ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ και όχι εν ενεργεία καθαιρεμένος . Μόνο τότε δεν ισχύει η καθαίρεση .


      Ε ! Αυτό δεν συντρέχει με τους παλαιο ημερολογήτες γενικά.
      Οι 13 μέρες δεν είναι τέτοιος λόγος πίστης ή δικαιοσύνης.

      Και λέω γενικώς γιατί ίσως κάποια μεμονωμένα πρόσωπα ,ίσως λέω ... δεν ξέρω , να είχαν προσωπικές ενστάσεις επί θεμάτων Πίστεως η δικαιοσύνης που δεν σχετίζονται με τις 13 μέρες .

      Διαγραφή
  12. π γλυκεριος φοβερος πνευματικος εκει θα ιδεις θεια χαρι
    στο σχολιου σου αδελφε μου φαινεται ηπλανη φοβερος δεν προσδιδεται σε πνευματικο φοβος γιατι φοβος
    εκει θα δεις θεια χαρι /,,,,,,, αλλου δεν υπαρχει προσοχη ανθρωπολατρεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Απαντώ στον ανώνυμο παραπάνω που είναι όντως λάτρης της αστρονομίας και χρονολάτρης.
    Υπάρχουν πολλοί (μεταξύ αυτών και ο π. Τρικαμηνάς) που ονομάζουν τους παλ/τες ημερολάτρες αλλά δεν βλέπουν το προφανές: ότι δηλαδή η αλλαγή του ημερολογίου έγινε χάριν ενός ακριβέστερου προσδιορισμού της ισημερίας μετρώντας τα δευτερόλεπτα και τα κλάσματα δευτερολέπτου για δούν λέει σε πόσες χιλιετίες θα συμπέσει το Πάσχα με τα Χριστούγεννα. Λές και οι άγιοι Πατέρες δεν το ήξεραν ότι η ισημερία έπεφτε σταδιακά. Το ήξεραν βεβαίως αλλά προτιμούσαν την ομόνοια στον συνεορτασμό διότι ήξεραν ότι θα προκαλούνταν σχίσματα.
    Όποιος καλόπιστος ερευνητής θέλει μπορώ να τον παραπέμψω σε πρωτογενείς ιστορικές πηγές όπου φαίνεται ότι ο σκοπός σύγκλησης της Α' οικ. Συνόδου όσον αφορά τον προσδιορισμό του Πάσχα ήταν α) ο κοινός συνεορτασμός υπό όλων των ορθοδόξων χριστιανών (γιατί ως τότε υπήρχε διαφορά μεταξύ Δύσης και Ανατολής) και β) η αποφυγή συνεορτασμού με τους Εβραίους.
    Και οι δύο αυτές προυποθέσεις καταπατήθηκαν με την ημερολογιακή αλλαγή του '24 διότι διασπάστηκε ο κοινός εορτασμός ανάμεσα στους ορθοδόξους και ταυτόχρονα επήλθε ταυτόχρονος εορτασμός με τους αιρετικούς.
    Όχι όσον αφορά το Πάσχα βέβαια (αν και εργάζονται σκληρά και γι αυτό) αλλά για όλες τις υπόλοιπες εορτές (Χριστουγέννων, Θεοφανείων κλπ.) Όποιος είναι τυπολάτρης μπορεί να λέει ότι τον καλύπτει το γράμμα του νόμου. Όποιος όμως προσέχει την ουσία των πραγμάτων στοιχίζεται με το πνεύμα του νόμου των Αγίων Οικ. Συνόδων.
    (συνεχίζεται) Γιάννης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. (συνέχεια)

    Γράφει λοιπόν ο ανώνυμος τα εξής:
    "Οι παλαιοημερολογίτες έχουν μια παραδοξότητα που δεν την έχουν καταλάβει: Κανονίζουν μόνοι του πότε είναι ισημερία, δηλ. πότε ο Ήλιος τέμνει τον ουράνιο ισημερινό. Λες και κανονίζουν οι ίδιοι τις κινήσεις των άστρων και όχι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Και κάτι άλλο, που επίσης δεν γνωρίζουν. Όταν υπάρχει Πανσέληνος, αυτοί λένε, ότι θα γίνει σε 5 ημέρες!
    Γι΄ αυτό και οι Πατέρες της Α΄ δεν τα κανόνισαν αυτά οι ίδιοι, αλλά ανέθεσαν στους αστρονόμους της Αλεξάνδρειας να τα βρουν.
    Με τα μυαλά και το πείσμα, που έχουν θα φτάσει εποχή, που θα γιορτάζουν Πάσχα και της Παναγίας μαζί!"

    Ας μην ξεχνάει ότι μαζί με τους "ξεροκέφαλους" παλαιοημερολογίτες την άποψη δηλ. να δέχονται "λανθασμένη" ισημερία και πανσέληνο είχαν και όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας από την Α' Οικ. Σύνοδο μέχρι το 1924. Μάλιστα υπήρξαν και 3 μεγάλες Σύνοδοι τον 16ο οι οποίες αποφάνθηκαν ότι είναι απορριπτέο το γρηγοριανό ημερολόγιο και όλοι είχαν απόλυτη γνώση των αστρονομικών φαινομένων. Μπορεί άνετα κάποιος να το αντιληφθεί αυτό αν διαβάσει τα σχετικά έργα το άγιου πατριάρχη Αλεξανδρείας Μελέτιου Πηγά.
    Προσέξτε τώρα το εξής λεπτό και ταυτόχρονα απλό σημείο: ισχυρίζεται ο ανώνυμος και αρκετοί μαζί του ότι ανατέθηκε στους αστρονόμους της Αλεξάνδρειας να βρίσκουν τις σωστές ισημερίες και πανσελήνους. Θέλει να πει δηλαδή ότι οι επιστήμονες ήταν εκείνοι που παρατηρούσαν και έλεγαν στις εκκλησίες πότε θα γίνει το Πάσχα με βάση οπωσδήποτε την παρατήρηση (και όχι όπως τους παλ/τες που όταν γίνεται πανσέληνος κάνουν ότι δεν την βλέπουν).
    Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτό δεν συνέβαινε αλλά πάντοτε η Ορθόδοξη Εκκλησία χρησιμοποιούσε την σταθερή (θετή) ισημερία της 21ης Μαρτίου άσχετα με το ότι έβλεπαν ότι αυτή άλλαζε. Λέει ο άγιος Νικόδημος στο Πηδάλιο : «Ας ηξεύρουν γαρ ότι και αι οικουμενικαί σύνοδοι, όπου μετά την πρώτην έγιναν, και οί λοιποί Πατέρες, έβλεπον ναι και αυτοί, ως σοφοί όπου ήτο πώς έκατέβη πολλύ η ισημερία ΑΛΛ' ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΘΕΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΆ (21) ΜΑΡΤΙΟΥ, ΟΠΟΥ ΤΗΝ ΗΥΡΕΝ Η Ά ΣΥΝΟΔΟΣ, ΠΡΟΤΙΜΩΝΤΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΩΣΙΝ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑΝ ΤΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ, ήτις δεν προξενεί, ούτε εις την εύρεσιν του έδικού μας Πάσχα καμμίαν σύγχυσιν, ούτε βλάβην εις την ευσέβειαν».

    Και προς απόδειξη αυτού (γιατί είναι γνωστά τα ανωτέρω και χιλιογραμμένα) ας κάνουμε την εξής απλή σκέψη. Αν οι Πατέρες διόρθωναν την ισημερία κάθε λίγο και λιγάκι με την βοήθεια των αστρονόμων τότε πως φτάσαμε το 1582 και η παπική εκκλησία ΔΙΟΡΘΩΣΕ κατά 10 ημέρες το ημερολόγιο; Αφού το σφάλμα το Ιουλιανού μετατοπίζει την ισημερία κατά 1 ημέρα κάθε 128 χρόνια τότε θα έπρεπε κάθε 128 χρόνια μετά την Α' Οικ. Σύνοδο να διορθώναν οι αστρονόμοι κατά μιά ημέρα τα ημερολόγια. Όμως η αλήθεια είναι ότι τελικά αυτά μέναν αδιόρθωτα κι έτσι ο πάπας Γρηγόριος το 1582 έκανε διόρθωση 10 ημερών. Που ήταν λοιπόν οι αστρονόμοι όλους αυτούς τους αιώνες και δεν "έκαναν την δουλειά τους" ;

    ΥΓ 1
    Συστήνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΠΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ του Ν. Μάννη με σύντομη παρουσίαση εδώ http://entoytwnika1.blogspot.gr/2016/07/blog-post_25.html το οποίο παρουσιάζει την αταλάντευτη άρνηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας εδώ και 5 αιώνες να δεχτεί το γρηγοριανό-νέο ημερολόγιο μέσα από επιστολές και άλλα κείμενα 20 τουλάχιστον εκκλησιαστικών ανδρών.

    ΥΓ 2 Συμφωνώ απόλυτα με τις παραπάνω ενωτικές θέσεις και συγχαίρω τον κ. Κάτσουρα. Δυστυχώς οι Οικουμενιστές πέτυχαν να δημιουργηθεί ενδο-αντιοικουμενιστικό μέτωπο συγκρούσεων, το οποίο υπήρχε δυστυχώς και κατά την ανάλογη περίοδο της εικονομαχίας.
    Γι αυτό "νῦν καιρός ὁμονοίας, νῦν καιρός συναθλήσεως"
    Γιάννης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το ότι στην Ελβετία, οι αστρονόμοι θεωρούν το Ιουλιανό ημερολόγιο, ως το ακριβέστερο, μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει.
    Αντίθετα, στην Ελλάδα οι αστρονόμοι-καθηγητές Θεοδοσίου και Δανέζης θεωρούν το διορθ. Ιουλιανό, ως το ακριβέστερο, ακόμη και πιό ακριβές από το Γρηγοριανό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείται ότι το γρηγοριανό είναι ακριβέστερο του Ιουλιανού.
      Όπως επίσης εννοείται ότι το ημερολόγιο που χρησιμοποιούν όλοι οι ανά τον κόσμο νεοημερολογίτες είναι το Γρηγοριανό.
      Στο Συνέδριο που οργάνωσε ο μασώνος Μεταξάκης το 1923 είχαν προταθεί διάφορα ημερολόγια μεταξύ των οποίων και το λεγόμενο διορθωμένο ιουλιανό.
      Τελικά όμως η απόφαση της εκκλησίας της Ελλάδος στις 27/12/1923 αναφέρει «Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ...αποφασίζει όπως αφομοιώσει το Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον προς το Πολιτικόν...» (Xριστοδ.Παρασκευαίδη «Ιστορική και Κανονική θεώρηση του παλαιοημερολογιτικού...» σελ.100).
      Δηλαδή η Ι.Σ. παραδέχεται ότι ακολουθεί το πολιτικό ημερολόγιο που είναι το Γρηγοριανό , ενώ το προταθέν "διορθωμένο" έμεινε στα χαρτιά. Όχι ότι θα άλλαζε και κάτι αφού μέχρι και το έτος 2800 μ. Χ. αυτά τα δύο ταυτίζονται.

      Γιάννης Κ.

      Διαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου