Ομολογία

Η Εκκλησία του Χριστού δεν αποτελεί φέουδο και τιμάριο μίας δράκας επιόρκων αρχιερέων

του Αγωνιστου ιατρου Λυκουργου Νανη

 

 

Είναι, πλέον, φανερό ότι κάποιοι από τους πρωτουργούς και θερμούς υπερμάχους της συγκλήσεως της ψευδο-συνόδου του Κολυμπαρίου έχουν όχι απλώς θορυβηθεί αλλά, κυριολεκτικώς, πανικοβληθεί από το μέγεθος και την αποφασιστικότητα της άχρι τούδε εκδηλωθείσης αντιδράσεως αναφορικά με τη σύγκληση και το θεματολόγιό της, (επί τη βάσει των προβληματικών προσυνοδικών κειμένων που υπηρετούν κάλλιστα τον οικουμενιστικό συγκρητισμό και τη νόθευση του Ορθοδόξου Ήθους αλλά και των αντικανονικών μεθοδεύσεων που ακολουθήθηκαν διά του αποκλεισμού της πλειοψηφίας των εν ενεργεία μητροπολιτών από τη συμμετοχή στις εργασίες της αλλά και της μετατροπής της πλειοψηφίας των όσων πρόκειται να συμμετάσχουν σε αυτή σε είδος τι "γλάστρας", κατά την προσφυά έκφραση του Φλωρίνης Θεοκλήτου, και για τα οποία ασκήθηκε υπό των επαιόντων καταλυτική και εξουθενωτική κριτική), της αλλά και, κυρίως, από τη διαφαινόμενη διάθεση αποδοκιμασίας και αρνήσεως συμμορφώσεως προς το περιεχόμενο των τυχόν υπ αυτής ληφθησομένων αποφάσεων από την πλευρά του ορθοφρονούντος κλήρου και λαού.

Γι αυτόν ακριβώς το λόγο έχουν επιστρατεύσει διαφόρους εκκλησιαστικούς και θεολογικούς παράγοντες φιλο-πατριαρχικού, ως επί το πλείστον, προσανατολισμού, "διατρεχόντων" το διαδίκτυο, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, σχετικώς, διά της παμπαλαίας και δοκιμασμένης μεθόδου της σοφιστείας.

Πληροφορούμε τους θεράποντες της σκοπιμότητας ότι, κατά το δη λεγόμενο, "λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο"! Τουτέστιν χωρίς τον έντιμο κλήρο και πιστό λαό, το αγωνιστικό και ομολογιακό φρόνημα του οποίου αδυνατούν να κάμψουν όσες μεθοδεύσεις και αν ακολουθήσουν προς τούτο και ό,τι και αν σοφισθούν για την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού.

Υπενθυμίζουμε στους προαναφερθέντες στυλοβάτες του ετοιμόρροπου οικοδομήματος της "συνόδου" της Κρήτης τι διαλαμβάνει, σχετικώς, η μνημειώδης εγκύκλιος των πατριαρχών της Ανατολής του έτους 1848: "Ἔπειτα παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησαν ποτὲ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστιν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ, ὡς ἔργῳ ἐπειράθησαν καὶ πολλοὶ τῶν ἀπὸ τοῦ σχίσματος Παπῶν τε καὶ Πατριαρχῶν Λατινοφρόνων μηδὲν ἀνύσαντες...». 

Εχέτωσαν, λοιπόν, τούτο υπ όψιν! Η Εκκλησία του Χριστού δεν αποτελεί φέουδο και τιμάριο μίας δράκας επιόρκων αρχιερέων που στανικώ τω τρόπω μπορούν να επιβάλλουν στις συνειδήσεις του λοιπού κλήρου και του πιστού λαού την εφαρμογή των αποφάσεών τους που αλλοιώνουν το Ορθόδοξο Δόγμα και ανατρέπουν το Ορθόδοξο Ήθος αλλά το Σώμα του Χριστού που πορεύεται συντονίζοντας το βηματισμό των μελών Του με την αναλλοίωτη και μη επιδεκτική τροποποιήσεων, αφαιρέσεων ή προσθηκών παρακαταθήκη που έλαβε από το Χριστό, τους αγίους Αποστόλους και τη χορεία των Πατέρων.