Πατερα ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΗ:

Πατερα ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΗ: 

Κάπως παράξενα μας τα λέτε!

 

Τήν Παρασκευή 19-12-2014, τό Ἱστολόγιό μας ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ  εἶχε τήν τιμή νά συναντήσει τόν Γέροντα Σάββα Λαυριώτη, ὥρα 18:00 μ.μ. καί νά τοῦ πάρει μία μεγάλη καί ἄκρως ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη γιά τρέχοντα καί βαρυσήμαντα πνευματικά ζητήματα πού ἀπασχόλησαν καί συνεχίζουν νά ἀπασχολοῦν τό χριστεπώνυμο ποίμνιο τῶν πιστῶν.

 

 

Παραθέτουμε ἀπομαγνητοφωνημένο τό Β΄ μέρος τῆς συνέντευξης:

(“Π.Π.”: Δημοσιεύουμε κάποια τμήματα τοῦ Β΄ μέρους τῆς συνεντεύξης. Ὁλόκληρη μπορεῖτε νὰ τὴν δεῖτε ἐδῶ).

 

Ἐρώτηση: ...Πολλοί λένε ὅτι καί οἱ ἀβάπτιστοι θά σωθοῦνε. Στό Πατριαρχεῖο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὅταν πηγαίνουν αἱρετικοί νά βαπτιστοῦν, δέν τούς βαπτίζει (μόνο τούς χρίει).

 

Ἀπάντηση:  Ἄρον ἄρον ἕνωσον αὐτούς!...

 

Ἐρώτηση:  Παρατηρεῖται στά σημεῖα τῶν καιρῶν ἡ Γεροντολατρεία-προσωπολατρεία στό πρόσωπο τοῦ πνευματικοῦ. Τό πνευματικό παιδί ἀντί νά ἐρωτευθεῖ τόν Χριστό μέ τήν βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ, πολλές φορές "σκοντάφτει" στό πρόσωπό του καί μένει ἐκεῖ κι αὐτό εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο. Ὁ πνευματικός δέν πρέπει νά σέ ἀπογαλακτίζει ἀπό τόν ἑαυτό του;

 

Ἀπάντηση:  Ἔτσι. Ὁ πνευματικός σέ ἀνδρώνει. Σέ κάνει ἄντρα. Δηλαδή σέ φέρνει σέ ἡλικία πληρώματος τοῦ Χριστοῦ. Ναί μέν θά σέ καθοδηγήσει, ἀλλά κάποια στιγμή θά πρέπει νά σοῦ λέει "ἀδελφέ μου", ἤ "ἀδελφή μου". Ὄχι νά σέ ἔχει ὑποανάπτυκτο γιά νά σέ καθοδηγεῖ καί γιά νά ἔχει ὀπαδούς. Δέν κάνουμε ὀπαδούς. Προσπαθοῦμε νά βγάλουμε ἀνθρώπους Χριστιανούς ἔξω. Νά στηρίζονται στόν ἑαυτό τους καί στόν Χριστό πάνω ἀπ' ὅλα κι ὄχι σέ μᾶς καί στόν κάθε Πνευματικό. Ἀλλιῶς, αὐτό εἶναι ὅπως τά μπονσάι τά φυτά πού τά βάζουν σίδερα γιά νά μήν μεγαλώνουν. Αὐτό εἶναι. 

 

 

 

[σ.σ. “Πατερικῆς Παράδοσης”: Λέτε, γέροντα: «Δέν κάνουμε ὀπαδούς»! Μόνο ποὺ αὐτὸ εἶναι στὰ λόγια. Γιὰ ρωτῆστε, πάτερ, τί συμβουλεύουν μὲ τὸ φωτοστέφανο τοῦ “πνευματικοῦ” καὶ τοῦ φωτισμένου Ἁγιορεῖτες, ἀλλὰ καὶ  ἄλλοι Γέροντες, ὅταν οἱ ἀνησυχοῦντες πιστοὶ τοὺς ἐρωτοῦν, ἂν ἐπιτρέπεται νὰ ἀποτειχιστοῦν! (Εἰδικὰ κάποιοι στὴν Καψάλα!). Τοὺς τὸ ἀπαγορεύουν μὲ διάφορες αἰτιολογίες (ὅπως κι ἐσεῖς), διλήμματα ἢ καὶ μὲ ἐκφοβιστικὸ λόγο· τοὺς λένε π.χ.: «ὅσοι ἀποτειχίζονται βγαίνουν ἐκτὸς Ἐκκλησίας»! Γέροντα, δυστυχῶς οἱ περισσότεροι σύγχρονοι Γέροντες, θέλουν ὀπαδούς!].

 

Ἐρώτηση:  Θέλουν νά κάνουν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, γιά νά ἀλλάξουν αὐτά πού δέν ἐπιθυμοῦν νά τηροῦν, ἔτσι δέν εἶναι;

 

Ἀπάντηση:   Αὐτό εἶναι πού ἔλεγα προηγουμένως. Στήν οὐσία τά ἔχουμε ἀλλάξει (τά τῆς Πίστεως) μέχρι τήν ψυχή μας μέσα. Ὅταν τό Εὐαγγέλιο δέν λειτουργεῖ σ’ ἐμᾶς, αὐτό θά γίνει κάποια στιγμή. Δηλαδή...........

Πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει πρῶτα τό θέμα τῆς Πίστεώς μας!... Ἐδῶ οἱ Ἐπίσκοποί μας, τό μεγαλύτερο μέρος ἀπό αὐτούς σιωπᾶ καί μιλᾶνε τά ἀντίθετα. Εἶναι λίγοι αὐτοί πού μιλᾶνε. Εἶναι λίγοι αὐτοί πού λένε· ξέρετε κάτι; Θά πάρουμε μέτρα. Φοβοῦνται τήν ἐκκοπή τῶν μνημοσύνων. Ποιοί τό λένε αὐτό τό πρᾶγμα; Δέν τό λέει κανένας! Γιά αὐτήν τήν πατερική ἀντιμετώπιση, μιλάει γιά ἐκκοπή τοῦ μνημοσύνου κανείς σήμερα; Δέ μιλάει κανένας.

 

Ἐρώτηση:  Τό ποίμνιο ἔχει ἀπορία: ἐδῶ καταργοῦνται τά πάντα ἀπό πολλούς Ποιμενάρχες, πότε θά γίνει καθαίρεση;

 

Ἀπάντηση: Ἐμεῖς ἀγαποῦμε τά πρόσωπα. Δέν κάνουμε καθαίρεση...Ποιός θά κάνει καθαίρεση;…Τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ποιός θά τόν καθαιρέσει; Ὁ κόσμος! Ὁ κόσμος ὅμως δέν μπορεῖ νά τόν καθαιρέσει, παρά μόνο νά μήν τόν ὑποστηρίζει. Μά ὁ κόσμος «εἶναι στήν κοσμάρα του»! Δέ νοιάζεται ὁ κόσμος. Εἶναι μερικοί πού νοιάζονται, ἀλλά δέν ἔχουν ἐνοχλήσει τούς Ἐπισκόπους τους. Οὔτε τούς Ἱερεῖς τους. Κι ἄν ἔχουν στήριξη, ἔχουν λίγη, μικρή στήριξη γιατί δέν ὑπάρχουν Θεοφόροι Πατέρες. Ἐγώ τά συζητάω αὐτά πάρα πολλές φορές μέ ἀνθρώπους μέσα ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος πού ἔχουν πνευματικές καταστάσεις καί πνευματικές ἀντιστάσεις. Μή νομίζετε ὅτι ἐμᾶς δέν μᾶς ἐνδιαφέρει αὐτό τό πρᾶγμα κι ὅτι δέν μᾶς κόπτει. Ἀλλά καταλήγουν στό ἴδιο συμπέρασμα: δέν ὑπάρχουν ἄνθρωποι νά τραβήξουν μπροστά. Κι ἄν βγαίνουνε κάποιοι καί τραβᾶνε μπροστά, κατευθείαν τούς καταχαρακώνουν. Κι ἐμεῖς γιά αὐτό πού πήγαμε καί κάναμε τώρα (οἱ ὑπογραφές στην ἐπιστολή γιά τήν «νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου») μᾶς κυνηγᾶνε. Πέσαν ὅλοι ἐπάνω. "Θά σᾶς κάνουμε καί θά σᾶς δείξουμε"…Ἐμεῖς γιά αὐτό πού κάνουμε δέ φοβόμαστε.

 

 

 

[σ.σ. “Πατερικῆς Παράδοσης”: Κάπως μπερδεμένα μᾶς τὰ λὲς γέροντα. Ἐπίσημα, βέβαια, θεσμικά, δὲν καθαιρεῖ ὁ “κόσμος”, ἀλλὰ ἡ Σύνοδος. Αὐτὰ σὲ καιρὸ εἰρήνης. Ὄχι σὲ καιρὸ αἱρέσεως. Οἱ Πατέρες μᾶς δίδαξαν ὅτι σὲ καιρὸ αἱρέσεως ὁ πιστὸς κόσμος, κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, ὅπως ἐπὶ Νεστορίου, Βέκκου κ.λπ., (γιατὶ ὁ πιστὸς κόσμος, εἶναι πράγματι «κόσμος»-κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας), ἔκαναν ἐκεῖνο ποὺ ἡ Ἐκκλησία διδάσκει: ἀποτειχίστηκαν ἀπὸ τοὺς μὴ καθηρημένους «ὀρθόδοξους» αἱρετικούς! Ἔτσι, ἀντέκρουσαν τὴν αἵρεση μὲ πρακτικὸ τρόπο, τοὺς ξεχώρισαν, κατέδειξαν ὅτι ὡς αἱρετικοὶ εἶναι ἐκτὸς τῆς ἀληθείας καὶ διαφύλαξαν τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς αἱρέσεως.

Ὡς πρὸς τὸν φόβο, γέροντα· «δὲν φοβεῖσθε γι’ αὐτὸ ποὺ κάνατε», καὶ αὐτὸ μᾶς δίνει ἐλπίδες· φοβηθήκατε ὅμως νὰ κάνετε, αὐτὸ ποὺ παραλείψατε νὰ κάνατε, δηλαδή τὴ Διακοπὴ Μνημοσύνου, παρόλο ποὺ στὸ περιοδικὸ ποὺ βγάλατε, μᾶς παρουσιάζετε ὡς θεάρεστο ἔργο τὸ ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες ἔκαναν Διακοπὴ Μνημοσύνου τὸ 1970, ὅταν τὸ κακὸ ἦταν πολὺ μικρότερο!!! Τώρα, λοιπόν, ποὺ τὸ κακὸ γιγαντώθηκε, πάτερ, τώρα ποὺ ἔπρεπε, ὄχι μία, ἀλλὰ πολλὲς Ἀποτειχίσεις νὰ γίνουν, ΟΧΙ μόνο δὲν τὶς κάνετε, ἀλλὰ ΑΠΟΤΡΕΠΕΤΕ κι ὅσους θέλουν νὰ ἀποτειχιστοῦν! Ἂς συλλογιστεῖτε: Πόσο θεάρεστο εἶναι αὐτό;].

 

 

Ἐρώτηση:  Μά ἤδη μέσα σέ ἐλάχιστες ἡμέρες ὑπέγραψαν χιλιάδες, πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι ὁ κόσμος ἐπιτέλους δέν κοιμᾶται κι ὄρθιος κι ἀντιδρᾶ στήν ἔκπτωση τῆς Πίστεως. Βέβαια, θέλουν νά τόν παρουσιάσουν κοιμισμένο, ἀλλά δέν εἶναι!

 

Ἀπάντηση:  Πρέπει νά ξυπνήσουμε. Πρέπει νά ξυπνήσουμε. Κι ὅσο πιό πολύ ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται σ’ ἐπαφή μέ τόν Θεό, τόσο πιό πολύ ξυπνᾶ γι’ αὐτά τά θέματα. Ὅσο πιό πολύ καθαρίζεται κι ἀγαπάει τόν Θεό, τόσο πιό πολύ κοιτάζει κι ἐνδιαφέρεται γι’ αὐτά τά θέματα καί φυσικά πονάει γιατί ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησία. Ὅταν ἀγαπᾶς τόν Θεό, ἀγαπᾶς καί τήν Ἐκκλησία Του καί πρέπει νά κάνεις κάτι. Δέ μπορεῖ νά τ’ ἀφήνεις ἔτσι τά πράγματα.

 

 

Ἐρώτηση:  Ἐπιτρέπεται ἡ εἰσαγωγή αἱρετικοῦ μέσα στήν Ἁγία Τράπεζα;

 

Ἀπάντηση: Λέτε γι’ αὐτό πού ἔκανε ὁ Ἐπίσκοπος Ἄνθιμος πού ἔβαλε τόν Μονοφυσίτη;

 

Ἐρώτηση:  Ναί. Καί μάλιστα τράβηξαν οἱ ἴδιοι φωτογραφίες μέσα στό Ναό τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, μέσα στό Ἱερό. Τίς δημοσίευσε ἀπό μόνη της ἡ Μητρόπολη καί μετά πειράχτηκε ἀπό κάποιους πού ἁπλῶς τά ἀναδημοσίευσαν. Καί βέβαια, διώκονται πιό πολύ Ἱερεῖς, ἐμᾶς τούς λαϊκούς δέ μᾶς διώκουν ἀκόμη τόσο. Ὁ Μονοφυσίτης φίλησε καί τό Ἱερό Εὐαγγέλιο μέσα στό Ἱερό.

 

Ἀπάντηση: Οὔτε στούς Ὀρθοδόξους δέν ἐπιτρέπεται αὐτό.

 

Ἐρώτηση:  Τούς ἱερεῖς ὅμως πού λένε μέ πᾶσα ἀγάπη καί σεβασμό καί χωρίς ἀκρότητες ὅτι αὐτό δέν ἐπιτρέπεται, τούς διώκουν.

 

Ἀπάντηση: Μᾶς διώκουν γιατί τούς καταδεικνύουμε. Τό ἴδιο καί τό Ἅγιον Ὄρος. Καί μᾶς διώκουνε γιατί τούς λέμε· γιατί δέ μιλᾶτε; Λένε· προσέξτε. Ἐμένα μ’ ἔχουν χαρακτηρίσει: «σοβαρό θέμα» ἡ Ἱερά Κοινότητα. Νά ἐπιληφθεῖτε, λένε, τοῦ «σοβαροῦ θέματος»… Ναί… Εἶμαι «σοβαρό θέμα»… Καί μοῦ λένε καί οἱ δικοί μου μέσα· μή μιλᾶς γιατί θά χάσεις τή θέση σου. Μά, ἡ θέση μου εἶναι τό ζητούμενο;

 

Ἐρώτηση:  Τήν θέση στόν Παράδεισο νά μή χάσουμε.

 

Ἀπάντηση: Μά αὐτήν θά χάσω ἅμα δέν μιλήσω. Καί δέν μποροῦν νά καταλάβουν ὅτι εἶναι ἔκπτωση νά μή μιλᾶμε. Στό κάτω-κάτω, ὅπως εἴπαμε καί προηγουμένως, δείχνουμε καί τήν ἀγάπη μας καταθέτοντας τό κυριακό μας δίλεπτο καί λέμε· νά, ἐντάξει. Προσπαθοῦμε νά δείξουμε τήν ἀγάπη μας καί αὐτό πού γίνεται δέ μᾶς ἀναπαύει. Ὄχι μόνο δέ μᾶς ἀναπαύει, μᾶς βρίσκει ἀντίθετους καί θά μᾶς βροῦνε μπροστά τους. Ἄς κάνουν ὅ,τι θέλουν. Ἐμεῖς δέν φοβόμαστε. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ψυχή παίρνει μόνο ἕνας. Ἕνας παίρνει ψυχή. Ἄς κάνουν ὅ,τι θέλουν. Ἐμεῖς εἴμαστε ἀποφασισμένοι ὅτι ἔχουμε ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. Προσευχώμαστε στόν Θεό νά μᾶς κρατήσει ἐκεῖ πέρα πού εἴμαστε, νά μήν ἐκπέσουμε ἀπό τήν ἀγάπη Του καί νά μήν ἐκπέσουμε ἀπό κεῖ πού βρισκόμαστε, γιατί θέλουμε τήν Χάρη, νά μᾶς βοηθάει ὁ Θεός. Ἐπειδή εὔκολα μπορεῖς νά πάθεις ὁ,τιδήποτε κι ἐμεῖς οὔτε τούς πρωταθλητές παριστάνουμε, οὔτε λεονταρισμούς κάνουμε. Ἁπλῶς αὐτό πού ἔχουμε μέσα στήν καρδιά μας, αὐτό δείχνουμε. Τίποτε λιγότερο, τίποτε παραπάνω. Καταλάβατε;

 

 

 

[σ.σ. “Π.Π.”: Αὐτὸ τὸ καταλάβαμε, πάτερ. Ἐκεῖνο ποὺ δὲν καταλάβαμε, γέροντα, καὶ μᾶς δημιουργεῖ ἀπορία, εἶναι τὸ ἑξῆς· Ἀφοῦ θέλετε νὰ ἔχετε τὴν θεία Χάρη, γιατί ἐξαιρεῖτε καὶ βγάζετε «μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά σας» τοὺς παρακάτω λόγους τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Πατέρων; «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε» καὶ «Ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους ἀπὸ τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν... ἐὰν δὲ φιλονείκως ἐπιμένῃ, τὸν τοιοῦτον παραιτεῖσθε» (Μ. Ἀθανασίου)· «Οὐδ’ ἂν πρὸς ὥραν αὐτῶν ἐπεδεξάμεθα τὴν συνάφειαν, εἰ σκάζοντας (χωλαίνοντας) περὶ τὴν Πίστιν εὕρομεν» καὶ «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν» (Μ. Βασιλείου), ὅπως καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου, νὰ θεωροῦμε «ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ, οὐ μόνον τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς τοῖς τοιούτοις κοινωνούντας»].

 

 

Ἐρώτηση (καί ὑποερωτήματα):  Κατά πόσο μποροῦμε νά ἀποκαλοῦμε τόν Πατριάρχη «αἱρετικό» ἐφόσον ἐπίσημα δέν καθαιρέθηκε, μέ τίς ἐκτροπές τῆς Πίστεως πού κάνει;

 

Ἀπάντηση:  Δέν εἶναι "ἐν ἐνεργείᾳ" αἱρετικός, ἀλλά «ἐν δυνάμει». Ὁ,τιδήποτε λένε οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες, ὁ,τιδήποτε, εἶναι τό ὀρθόν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει· ὅτι ἄν κάποιος ἔλθει καί σᾶς εὐαγγελίσει κάτι διαφορετικό ἀπό αὐτά πού σᾶς εὐαγγελίστηκα ἐγώ, ἀκόμη κι Ἄγγελος ἐξ Οὐρανοῦ κι ἄν εἶναι, «ἀνάθεμα ἔστω», νά τόν ἀναθεματίσετε. Λοιπόν, ἄν εἶναι καί Ἄγγελος, ὄχι ἄνθρωπος! Ἄγγελος!

 

 

 

[σ.σ. “Π.Π.”: Δηλαδή, γέροντα, ὁ Νεστόριος πρὶν καθαιρεθεῖ, ἦταν ἐν δυνάμει αἱρετικός; Ὅταν ἔλεγε ὅτι ἡ Παναγία ἦταν «ἀνθρωποτόκος», ἦταν ἐν δυνάμει αἱρετικός, καὶ ἐκείνη ποὺ φταίει (ἀφοῦ τὸν προήγαγε σὲ αἱρετικὸ ἐν ἐνεργείᾳ) ἦταν ἡ ἀπόφαση τῆς Συνόδου; Τότε, γιατὶ οἱ Ἅγιοι Κύριλλος καὶ Κελεστῖνος τὸν ὀνόμαζαν «λύκο» πρὶν καθαιρεθεῖ; Ἦταν ἐν δυνάμει λύκος κι ὄχι ἐν ἐνεργείᾳ;

Σ’ αὐτὸν τὸν παραλογισμὸ ὁδηγεῖ, γέροντα, ἡ Δυνητικὴ (παρ)ἑρμηνεία τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος καὶ τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων ἀπὸ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές].

 

 

Ἐρώτηση:  Αὐτό ἰσχύει καί στούς λαϊκούς νά τό κάνουμε;

 

Ἀπάντηση: Σέ ὅλους. Σέ ὅλους ἀπευθυνόταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Τό Εὐαγγέλιο δέν ἀναφέρεται μόνο στούς Ἱερεῖς. Αὐτά πού λές, ρωτᾶνε τόν ἀπόστολο, τά λές γιά ἐμᾶς; Αὐτά πού λέω σέ ἐσᾶς, ἀπαντᾶ, «τοῖς πᾶσι λέγω». Γιά ὅλους τά λέει!

Ἡ πνευματικότητα, αὐτό πού λέγαμε προηγουμένως, ὅταν θά μπορεῖ νά φτάσει κάποιος στόν φωτισμό, μπορεῖ νά μήν εἶναι Ἐπίσκοπος, δέν ἔχει σημασία, δέν εἶναι θέμα τῶν Ἐπισκόπων (ὁ φωτισμός). Εἶναι θέμα τῶν θεοφόρων. Ὅταν κάποιος εἶναι θεοφόρος, δέν χρειάζεται νά εἶναι οὔτε Ἐπίσκοπος, οὔτε τίποτε.

 

Ἐρώτηση:  Μᾶς λένε, ὄμως, μή μιλᾶτε. Αὐτά εἶναι θέματα τῶν Ἐπισκόπων.

 

Ἀπάντηση:  Κι ἄν ὁ Ἐπίσκοπος καί ἡ Κεφαλή κηρύσσει αἵρεση, τότε τί γίνεται;…

 

Ἐρώτηση:  Πάτερ, γιατί νά μήν μπορῶ νά τόν πῶ· «αἱρετικό»; Ἀφοῦ ἀποδεδειγμένα αἱρετίζει. «Καθηρημένο» δέν μπορῶ νά τόν πῶ.

 

Ἀπάντηση:  Ἐδῶ παίζουμε μέ τίς λέξεις. Ἄν θέλουμε νά τά πάρουμε ὅπως ἔχουν τά πράγματα, ἐπειδή δέν εἶναι καθηρημένος τά Μυστήρια ἐνεργοῦν, δέν τά ἐνεργεῖ αὐτός. Τά Μυστήρια τά ἐνεργεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Τό Ἅγιον Πνεῦμα καθαγιάζει. Διαμέσου τοῦ ἱερέως, ἀλλά τό Ἅγιον Πνεῦμα. Ὅταν δέν εἶναι καθηρημένος, τό Μυστήριο ἐνεργεῖται. Ὁ ἄλλος μπορεῖ νά κολαστεῖ, ἔτσι; Αὐτό πάει νά πεῖ ὅτι δέν εἶναι «ἐν ἐνεργείᾳ αἱρετικός». «Ἐν δυνάμει» εἶναι αἱρετικός. «Ἐν ἐνεργείᾳ» δέν εἶναι αἱρετικός. Δέν εἶναι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία.

 

 

 

[σ.σ. “Π.Π.”: Πάτερ, ἐδῶ προκαλεῖτε σύγχυση μὲ ὅσα λέτε! Ξεχάσατε, ἄρα, τί σὲ προηγούνενη ἀπάντηση εἴπατε; Σᾶς τὸ θυμίζω: Ἂν κάποιος ἔλθει καί σᾶς εὐαγγελίσει κάτι διαφορετικό... «ἀνάθεμα ἔστω», νά τόν ἀναθεματίσετε»! Γιατί, πάτερ, νὰ τὸν ἀναθεματίσουμε, ἂν δὲν εἶναι αἱρετικός; Καὶ γιατί αὐτὴ ἡ σύγχυση ἐννοιῶν «ἐν δυνάμει», «ἐν ἐνεργείᾳ», «αἱρετικός», «καθηρημένος»; Μήπως χρησιμοποιεῖ ὁ ἀπ. Παῦλος τὸν ὅρο «ἐν δυνάμει» καὶ «ἐν ἐνεργείᾳ», ἢ διδάσκει ὅτι ἀπαιτεῖται πρῶτα ἔγκριση Συνόδου γιὰ ἀναθεματίσουμε κάποιον ποὺ εἶναι ἀποδεδειγμένα ἡγέτης αἱρέσεως, αἱρέσεως μάλιστα, ποὺ ἀπὸ Ἁγίους ἔχει χαρακτηρισθεῖ Παναίρεση; Μπορεῖτε νὰ μᾶς ὑποδείξετε, ποιοί Πατέρες χρησιμοποιοῦν αὐτὸν τὸν νεολογισμὸ τοῦ «ἐν δυνάμει», προκειμένου γιὰ αἱρετικό; Ἀλλὰ αὐτή σας ἡ θέση, ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ ὅσα καὶ παρακάτω λέτε:].

Στήν οὐσία, ὅμως, ὁ ἴδιος βγάζει τόν ἑαυτό του ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἔξω ἀπό τήν σωτηρία. Ἔτσι ἴσως τό ἐννοῦν (αὐτοί πού τόν ἀποκαλοῦν αἱρετικό), ἀλλά ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης λέει ὅτι· ξέρετε ὅτι θά ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος καί ἤδη εἶναι πολλοί ἀντίχριστοι, ἔτσι; Καί οἱ αἱρετικοί ἦταν μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τούς πετάξαν ἀπέξω. Γιατί; Γιατί ἦταν αἱρετικοί. Ὁ Ἄρειος ἦταν αἱρετικός καί ὅταν ἤθελαν νά τόν ἐπαναφέρουν στήν Ἐκκλησία καί πάλι αἱρετικός ἦταν. Μέ βάση τίς ὀνομασίες μπορεῖ τυπικῶς νά μήν ἀποκαλοῦνται «αἱρετικοί», ἀλλά τά φρονήματά τους εἶναι αἱρετικά. Αὐτό ἔχει σημασία. Μπορεῖ νά μήν τόν πεῖς «Γιάννη», νά τόν πεῖς «Γιαννάκη», ἀλλά δέν ἔχει ὀρθόδοξα φρονήματα. Αὐτό θά τοῦ ἀρέσει καλύτερα; Θά σοῦ πεῖ ναί, ἀλλά τά φρονήματά του, ὅμως, εἶναι αἱρετικά! Ἀφοῦ φρονεῖ αἱρετικά καί κηρύσσει Παναίρεση (τόν Οἰκουμενισμό), τί νά κάνουμε τώρα; Ἐμεῖς φταῖμε πού τό λέμε ἤ αὐτός πού τό κάνει;...

 

 

Ἐρώτηση (καί ὑποερωτήματα):  Ἄν δῶ τόν Πατριάρχη, νά τοῦ φιλήσω τό χέρι; Ἤ ὁποιονδήποτε ρασοφόρο πού γνωρίζω ὅτι ἐκπίπτει σέ θέματα Πίστεως; Ρωτῶ, διότι πολλοί πνευματικοί ἀδελφοί κάνοντας αὐτήν τήν ἐρώτηση στόν πνευματικό τους, τούς ἀπαντοῦν, καί πολλές φορές θυμωμένα, λέγοντας ὅτι ἐφόσον δέν ἔχουν καθαιρεθεῖ κι ἔχουν τήν ἱερωσύνη, δέν ὑπάρχει πρόβλημα νά τούς ἀσπασθοῦν τήν χεῖρα. Ὅμως, ἄν τοῦ φιλήσω τό χέρι, δέν τόν ἐπαναπαύω ὅτι ὅλα βαίνουν καλῶς; Δέν εἶναι μία ἔμεση ἀποδοχή ὅτι πράττει ὀρθά; Κι ἐγώ ἐπιπλέον θά ἔχω συνειδησιακό πρόβλημα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἀγαπῶ τό πρόσωπο. Πῶς ὅμως θά δείξει κανείς, κατ’ ἀρχήν στόν Χριστό, ὅτι δέν συμφωνεῖ μέ τήν ἔκπτωση τῆς Πίστεως ἀπό τόν συγκεκριμένο ρασοφόρο; Θά πεῖ στόν Χριστό: γιά τήν δική Σου τήν ἀγάπη, δέν θά πάω νά φιλήσω τό χέρι αὐτοῦ τοῦ ρασοφόρου, διότι πληγώνει Ἐσένα καί τήν ὀρθή Πίστη μέ τίς πράξεις του καί τίς συμπεριφορές του.

 

 

Ἀπάντηση:  Ἄς δοῦμε οἱ Πατέρες τί ἔκαναν. Ὁ Ἄρειος πῶς πέθανε; Τοῦ βγῆκαν τά ἔντερα. Γιατί, ὅμως, γιατί; Θά συλλειτουργοῦσε μέ τόν Πατριάρχη, μέ τόν Ἀλεξανδρείας, τότε. Ἐκεῖνος ἔλεγε· Θεέ μου ἐγώ δέν θέλω (νά συλλειτουργήσω), ἄς γίνει τό θέλημά σου. Δέν ὀνομάζουνε τά πράγματα μέ τ’ ὄνομά τους. Φοβοῦνται. Κύριοι, αὐτά πού λέει ὁ Πατριάρχης ἀντίκεινται στό Εὐαγγέλιο, ναί ἤ ὄχι; Ναί! Εἶναι ἀντίχριστα, ναί ἤ ὄχι; Τελείωσε! Ἤ θά παίζουμε μέ τίς λέξεις ἤ θά φοβώμαστε. Δέ φοβώμαστε.

 

 

Ἐρώτηση: Μέσα στήν Λειτουργία, ἐφόσον δέν ἔχει καθαιρεθεῖ καί γιά τήν οἰκονομία τοῦ κόσμου, εἶναι ἔγκυρα τά Μυστήρια καί λειτουργεῖ ἡ χάρις, ὅμως, ἐκτός Ἐκκλησίας, γιατί νά ἐπιδιώξω νά τοῦ φιλήσω τό χέρι;

 

 

Ἀπάντηση:  Καί στήν Λειτουργία δέν πρέπει νά πᾶς. Οὔτε στήν Λειτουργία του πρέπει νά πᾶς. Ἄν δεῖ τήν ἀπουσία τοῦ ποιμνίου, ἴσως ἔλθει εἰς ἑαυτόν. Αὐτό εἶναι ἀγάπη. Ἡ ἐν ἀληθείᾳ σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ συνανθρώπου. Πολλές φορές τό συζητᾶμε καί μέ ἄλλους ἀνθρώπους (τό συγκεκριμένο ζήτημα). Ὅταν δέν ἔχεις μῖσος στήν καρδιά σου, αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό, κι ὅταν ἔχεις ἀγάπη μέσα σου, κι ὅταν βλέπεις ὅτι δέν ὑπάρχει ἐμπάθεια. Κάποιες φορές θά κάνεις καί λάθη. Ἐμένα μοῦ λένε κάποιες φορές, (ὅταν κάνω λάθος) καί τούς λέω· ἄκου νά δεῖς, κάνω κι ἕνα λάθος. Ἄς μέ συγχωρέσει ὁ Θεός. Ὁ Θεός δέν εἶναι μπακάλης, ἐσύ εἶσαι μπακάλης. Ἔκανα ἕνα λάθος, ἐντάξει. Σέ παρακαλῶ συγχώρεσέ με ἐκειπέρα. Δέν εἶναι μπακάλης ὁ Θεός, οὔτε μανάβης νά σοῦ πεῖ· ἕνα κι ἕνα κάνουν δύο. Δύο κιλά πῆρες, αὐτό…Ἔκανα λάθος, ἐντάξει. Ὅ,τι κάνεις, νά κοιτάξεις νά τό κάνεις μέ ἀγάπη. Γιατί ἄν δέν τό κάνεις μέ ἀγάπη, μετά πέφτεις σέ ἄλλα. Θά πέσεις σέ ὑπερηφάνεια, θά πέσεις σέ ἄλλα πράγματα. Θά χάσεις καί τήν χάρη. Ἡ ἀγάπη πάντα ὑπομένει. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. Λοιπόν, ἄν εἶναι νά ἐκπέσω ἀπό τήν ἀγάπη, δέν τό κάνω. Πρέπει νά εἶσαι ἕτοιμος γιά νά τό κάνεις αὐτό τό πρᾶγμα. 

 

 

[σ.σ. “Π.Π.”: Πάτερ Σάββα, εἶστε ἀπόλυτος στὰ λόγια, ἀλλὰ συμβιβαστικὸς στὶς πράξεις. Σὲ παρακαλοῦμε, ἐξήγησέ μας. Λέτε: «Κύριοι, αὐτά πού λέει ὁ Πατριάρχης ἀντίκεινται στό Εὐαγγέλιο, ναί ἤ ὄχι; Ναί! Εἶναι ἀντίχριστα, ναί ἤ ὄχι; Τελείωσε!». Διδάσκετε, λοιπόν, ὅτι ἡ ἀγάπη ἀπαιτεῖ νὰ μὴν πηγαίνουμε στὸν Ναὸ ποὺ λειτουργεῖ ὁ Βαρθολομαῖος, ὁ Ζηζιούλας, ὁ Μεσσηνίας (καὶ κάθε αἱρετικός, ἀφοῦ εἶναι «ἀντίχριστα» ὅσα κάνουν καὶ λένε), νὰ μὴν τοὺς ὑποδεχόμαστε, νὰ μὴν φιλοῦμε τὸ χέρι τους κ.λπ.

Αὐτό, ὅμως, σὲ τί διαφέρει ἀπὸ τὴν Ἀποτείχιση; Γιατί, λοιπόν, ἐνῶ περιγράφετε τὴν Πατερικὴ ὁδὸ τῆς Ἀποτειχίσεως, τὴν ἀποφεύγετε καὶ προτιμᾶτε νὰ παραμένετε ἐντειχισμένοι στὴν Παναίρεση; Γιατί ἐπικοινωνεῖτε μὲ αὐτοὺς και ὅσους ἀντι-Οἰκουμενιστὲς τοὺς συναναστρέφονται, φιλοῦν τὰ χέρια τους, δέχονται τὶς εὐλογίες τους καὶ προσκυνοῦν τοὺς «ἀντίχριστους»; Ἂν δὲν ἀπαιτεῖται γιὰ ἕνα τέτοιο ἀντιχρίστως πράττοντα ἡ ἀποτείχιση, γιὰ ποιές ἄλλες περιπτώσεις ἐφαρμόστηκε ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἁγίους Πατέρες πρῶτα, καὶ ἀργότερα θεσμοθετήθηκε καὶ ἀπὸ Συνόδους;].

 

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση