Πώς συμπληρώνεται το πάζλ. Εθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης και Μασωνία

Ἐπειδή, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, πρίν λίγες ἡμέρες ἑορτάσθηκε καί πάλι, ὅπως κάθε χρόνο κατά τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στή Ν. Ἰωνία τοῦ Βόλου (Μητρόπολη Δημητριάδος) και συγκεκριμένα στόν ἱερό Ναό Εὐαγγελιστρίας, ἡ μνήμη τοῦ νεόκοπου κατασκευασμένου «Ἁγίου» Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης καί τῶν σύν αὐτῷ ἀναιρεθέντων  Ἐπισκόπων καί λαϊκῶν τῆς Μ. Ἀσίας κατά τήν Μικρασιατική Καταστροφή, ὀφείλουμε νά συνεχίσουμε τήν ἔντονη διαμαρτυρία μας γιά τήν παράνομη αὐτή ἁγιοποίηση, παρουσιάζοντας ὅλο καί περισσότερα στοιχεῖα τά ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν τίς ἐνστάσεις μας καί τούς ἰσχυρισμούς  μας γιά τήν μεθόδευση αὐτῆς τῆς ἁγιοποίησης ἀπό τήν πλευρά τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας (Δ.Ι.Σ. 4/11/1992) καί τά ὁποῖα πιστεύουμε ὅτι πρέπει νά προβληματίσουν τόν κάθε συνειδητό ὀρθόδοξο χριστιανό.

 

 

Στό βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ μέ τίτλο «Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ – ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΙΣ ΑΥΤΗΣ» παρουσιάζονται ὅλα τά στοιχεῖα τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν τόν σκοπό της παρανόμου αὐτῆς ἁγιοποιήσεως,  ὅπως καί ὅλα τα ἐπιχειρήματα πού μᾶς πείθουν: ὅτι ὁ Χρυσόστομος Καλαφάτης, μητροπολίτης Σμύρνης θυσιάστηκε γιά τήν λατρευτή του πατρίδα καί ὄχι γιά τήν ὀρθόδοξο πίστη του· ὅτι πρέπει νά τιμᾶται ὡς Ἐθνομάρτυς, ὅπως ἐξάλλου γινόταν πρίν τό 1992, καί ὄχι ὡς ἱερομάρτυς· ὅτι ἦταν μέγας Οἰκουμενιστής, Μέλος τῆς μασονικῆς στοᾶς «ΙΩΝΙΑ» τῆς Σμύρνης, ὀπαδός τῆς Παγκοσμιοποιήσεως καί ὑπέρ τῆς ἑνώσεως, ὄχι μόνο τῶν Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν, ἀλλά καί τῶν Θρησκειῶν καί ἄλλα πολλά, τά ὁποῖα ἔχουμε κατά καιρούς ἀποσπασματικά δημοσιεύσει καί πού εἶναι στή διάθεση τοῦ κάθε καλοπροαίρετου ἐρευνητοῦ τῆς ἀληθείας  καί τῆς ὑπεράσπισης τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως.

 

 

Αὐτή ἀκριβῶς τή σχέση  τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης μέ τή μασονία καί τόν Οἰκουμενισμό καταγγέλλουμε ἐδῶ καί τόσα χρόνια καί δέν θά σταματήσουμε, μέ τή βοήθεια καί τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅσο ζοῦμε νά ἀγωνιζόμαστε καί νά ἐνημερώνουμε τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἐγκλωβισμένος στήν αἵρεση εἴτε ἀπό ἄγνοια, εἴτε ἀπό ἀδιαφορία, εἴτε ἀπό σκοπιμότητα καί συμβιβασμό τῶν ποιμένων πού ἀκολουθεῖ.

 

Στό τελευταῖο φύλλο (2035) τῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος»  (5/9/2014) διαβάσαμε στήν 4^η σελίδα τό πρῶτο μέρος μίας καταπληκτικῆς μελέτης–ἔρευνας τοῦ λίαν σεβαστοῦ καί πολυγραφότατου μοναχοῦ π. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐπικαλούμενος καί ξένη βιβλιογραφία,  μᾶς καταθέτει ἄφθονο ὑλικό καί ἀποδεικνύει περίτρανα τήν σχέση τοῦ Π.Σ.Ε., ἐκτελεστικό ὄργανο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,  μέ τήν Μασονία, τόν διεθνῆ Σιωνισμό καί τήν Παγκοσμιοποίηση.

 

 

Δέν μᾶς ἐκπλήσσουν, βεβαίως, ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα, πού μᾶς παρουσιάζει ὁ σεβαστός πατήρ, γιά τόν ἁπλούστατο λόγο ὅτι, ὅταν συγκεντρώναμε ὑλικό γιά τήν ἁγιοποίηση τοῦ Σμύρνης καί συλλέγαμε πληροφορίες γιά τήν σχέση του μέ τόν Οἰκουμενισμό καί τή Μασονία, βρήκαμε παρόμοια στοιχεῖα, τά ὁποῖα θά ἐκθέσουμε ἐν συντομίᾳ καί θά ἀφήσουμε τόν κάθε ἀναγνώστη νά βγάλει τά συμπεράσματά του καί νά διαπιστώσει ἰδίοις ὅμμασι πόσο καλά εἶναι στημένο το παιγνίδι στό παγκόσμιο γίγνεσθαι ἀπό τούς ὑψηλά ἱσταμένους, ὄχι μόνο στόν πολιτικό χῶρο ἀλλά, δυστυχῶς ἀδελφοί μου, κυρίως στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο. Ἐργάζονται πυρετωδῶς τά ὄργανα τῆς παγκοσμιοποιήσεως καί τῆς Ν. Ἐποχῆς γιά ἕναν αἰῶνα καί παραπάνω γιά νά θερίσουν τούς καρπούς σήμερα, ἡμῶν κοιμωμένων καί ἐφησυχαζόντων, ὅτι ἔχουν γνώση οἱ φύλακες, οἱ ποιμένες μας δηλαδή, αὐτοί πού ἀντί νά μᾶς προφυλάσσουν καί νά ἀγρυπνοῦν γιά τή σωτηρία μας, αὐτοί μᾶς προδίδουν καί μᾶς ὁδηγοῦν στόν Ἀντίχριστο.

Γράφει, μεταξύ ἄλλων, ὁ ὁσιολογιώτατος π. Σεραφείμ:

 

 

«Ἄνθρωπος κλειδί στή σχέση τῶν Ροκφέλλερ μέ τήν Οἰκουμενική Κίνηση ὑπῆρξε ὁ Tζόν Μόττ (John Mott, 1865-1955), ἕνας ἀπό τούς δημιουργούς τοῦ συγχρόνου Οἰκουμενισμοῦ καί, οὐσιαστικῶς καί τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλά καί συνεργάτης τῶν Ροκφέλλερ ὁ Μόττ ὑπῆρξε «πρόεδρος (1915-1920) τῆς «Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Φοιτητικῆς Ἐθελοντικῆς Κινήσεως γιά τήν Ἐξωτερική Ἱεραποστολή», γενικός γραμματεύς τῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς τῆς ΧΑΝ (ΥΜCA), γενικός γραμματέας καί πρόεδρος (1895-1928) τῆς  «World Student Ghristian Federation», πρόεδρος τοῦ «Παγκοσμίου Ἱεραποστολικοῦ Συνεδρίου τοῦ Ἐδιμβούργου» (1910) καί τῆς Ἐπιτροπῆς γιά τίς Ἱεραποστολές, ἡ ὁποία μετά τό 1920 ὀνομάστηκε «Διεθνές Ἱεραποστολικόν Συνέδριον»∙ τό 1946 βραβεύθηκε μέ τό Νόμπελ Εἰρήνης καί τό 1948 ἀνακηρύχθηκε ἐπίτιμος πρόεδρος τοῦ ΠΣΕ. Ἄλλωστε, τόσο τό Συνέδριο τοῦ Ἐδιμβούργου τοῦ 1910 ὅσο καί τό ὡς ἄνω τοῦ 1920 θεωροῦνται σημαντικοί σταθμοί τῆς πρώιμης οἰκουμενικῆς κινήσεως.

 

»Οἱ ἰσχυρισμοί γιά τή μασονική ἰδιότητα τοῦ Μόττ φαίνονται πλήρως δικαιωμένοι, καθώς ὁ Μόττ ἐκ νεότητος ὑπῆρξε μέλος τῆς πανεπιστημιακῆς ἀδελφότητος Φί Βῆτα Κάππα (ΦΒΚ, Phi Beta Kappa). Ἡ ἀδελφότητα αὐτή, ἡ πρώτη ἱστορικῶς ἀπό τίς λεγόμενες «ἑταιρεῖες τιμῆς» (honor societies) τῶν ἀμερικανικῶν Πανεπιστημίων, λέγεται ὅτι ἱδρύθηκε ἀπό πρόσωπα πού ἐκ τῶν ὑστέρων ἐντάχθηκαν στή Μασονία. Ὅμως, ἡ κατ’ ἐξοχήν ἐπιβεβαίωση τοῦ μασονικοῦ χαρακτήρα τῆς ΦΒΚ ἔρχεται ἀπό τόν Τέκτονα Samuel Knapp, ὁ ὁποῖος στό βιβλίο του “Ἡ Μεγαλοφυΐα τῆς Μασονίας ἤτοι Μία Ὑπεράσπιση τοῦ Τάγματος” ἐπιβεβαιώνει ἤδη τό 1828 τήν προέλευση τῆς ΦΒΚ ἀπό τούς Γερμανούς Μασόνους Ἰλλουμινάτι (τούς «Πεφωτισμένους»). Ἡ οἰκουμενιστική καί παγκοσμιοποιητική δραστηριότητα τοῦ Μόττ σαφῶς συνεισφέρει στήν ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων.

 

 

»Τό 1982, ὁ Ἀμερικανός Καθηγητής τῆς Ἱστορίας Charles E. Harrvey τοῦ Πανεπιστημίου Californian State University (Chico–California) σέ ἄρθρο του, μέ τίτλο “Ὁ John  D. Rockefeller Jr. καί ἡ Παγκόσμια Διεκκλησιαστική Κίνηση τοῦ 1919-1920. Μία διαφορετική ὀπτική πάνω στήν Οἰκουμενική Κίνηση”, ὄχι μόνον ἐκθέτει πλήρως τήν εἰκόνα τῆς χρηματοδοτήσεως τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως ἀπό τούς πατέρα καί υἱό (Senior  καί Junior) Τζόν Ροκφέλλερ καί τήν ἐμπλοκή τοῦ Μόττ, ἀλλά καί ἀποκαλύπτει ὅτι ἔγινε προσπάθεια συγκαλύψεως τοῦ ρόλου τοῦ  Rockefeller  τοῦ Νεωτέρου ἀπό τόν δικηγόρο καί σύμβουλό του, τόν  Raymond Fosdick∙ αὐτός ὑπῆρξε ἀδελφός τοῦ Χάρρυ Ἔμερσον Φόσντικ (1878 -1969), ἑνός ἀπό τούς πλέον διακεκριμένους “φιλελεύθερους”  (liberal) Πάστορες καί Ἀμερικανούς οἰκουμενιστές. Ἡ ἔρευνα τοῦ Καθηγητοῦ Harvey βασίστηκε στά ἐμπιστευτικά ἀρχεῖα τῶν Ροκφέλλερ.....Ὁ Ροκφέλλερ ἀπό πολλά χρόνια πρίν ὑποστήριζε τόν πρακτικό Χριστιανισμό ὡς τό κλειδί γιά ἁρμονικές σχέσεις μεταξύ καπιταλιστῶν καί ἐργατῶν. ...Ὁ Τζόν Ροκφέλλερ ὁ Νεώτερος ἀνέλαβε, μέ παρότρυνση τοῦ Μόττ, νά βοηθήσει οἰκονομικῶς τήν “Παγκόσμια Διεκκλησιαστική Κίνηση”, μία διομολογιακή ὀργάνωση τοῦ προτεσταντισμοῦ μέ κοινωνικούς σκοπούς, ὅπου ὁ Τζόν Μόττ ἦταν Πρόεδρος. Τό ὕψος τῆς οἰκονομικῆς βοηθείας γιά τά οἰκουμενιστικά ὁράματα τοῦ Ροκφέλλερ ἦταν τεράστιο...».

 

 

Τώρα,  θὰ ἀναρρωτηθεῖ εὔλογα ὁ ἀναγνωστης, τί σχέση ἔχουν ὅλα αὐτά πού παραθέσαμε μέ τόν Χρυσόστομο Σμύρνης;  Τί σχέση εἶχε ὁ Tζόν Μόττ μαζί του καί τί εἴδους συνεργασίες; Τὴν ἀπάντηση θά δεῖτε παρακάτω στά τμήματα πού παραθέτουμε ἀπό τό ὡς ἄνω βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ (σελ. 227–229):

 

 

«Ἐπιπρόσθετα ἀναφέρουμε κάτι πού βρήκαμε  στό βιβλίο τοῦ Γενικοῦ προξένου τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν στή Σμύρνη, George Horton, μέ τίτλο “Ἡ Κατάρα τῆς Ἀσίας”: “Ὁ Μητροπολίτης Χρυσόστομος ἦλθε στό Προξενεῖο λίγο πρίν ἀπ' τόν θάνατό του μαζί μέ τόν Ἀρμένιο Ἀρχιεπίσκοπο. Ὁ Χρυσόστομος φοροῦσε μαῦρα ράσα. Τό πρόσωπό του ἦταν ὠχρό.  Ἦταν ἡ τελευταία φορά πού εἶδα τό σεβάσμιο καί εὔγλωττο αὐτόν ἄνδρα ζωντανό.  Ἦταν σταθερός φίλος τῶν Ἀμερικανῶν καί τῶν Ἀμερικανικῶν Ἱδρυμάτων καί χρησιμοποιοῦσε ὅλη του τήν ἐπιρροή μαζί μέ τήν Κυβέρνηση καί τόν κλῆρο χάρις τῆς ἐνισχύσεως τῶν σχολείων μας, τῆς Υ.W.C.Α. καί τῆς Υ.Μ.C.Α. μας. Ἀμφιβάλλω ἄν ὑπάρχει κανείς ἀπ' τά μέλη τῶν Ἱεραποστολῶν μας πού θά ἀμφισβητοῦσε αὐτή τή βεβαίωσή μου. Ἐπισκεπτόταν ὅλα αὐτά τά ἱδρύματα καί συχνά μιλοῦσε στά μέλη τους...  Ὁ Σεβασμιώτατος Χρυσόστομος ἐπιθυμοῦσε τήν ἕνωση τῶν Χριστιανικῶν  Ἐκκλησιῶν μέ κοινές προσπάθειες στό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί τήν καλύτερη ἐκπαίδευση τοῦ κλήρου στήν Ἀνατολή...» (σελ. 93).

 

 

  Ἀναφέρουμε ἐπίσης στό σημεῖο αὐτό, ὡς σχετικό μέ αὐτό τό θέμα καί τήν ἐπιστολή τοῦ Χρυσοστόμου πρός τόν πρόεδρο τῆς ΧΑΝ, ὅπως  εἶναι καταχωρημένη στό ἀρχεῖο του:

   «Εὐγενέστατε καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ Κύριε Jοhn Μοtt, Πρόεδρε τῆς Παγχριστιανικῆς Συνόδου τοῦ Πεκίνου  καί τῆς Παγκοσμίου Χριστιανικῆς Ἀδελφότητος τῶν Νέων,

 

 

  Μετ' ἄκρας συγκινήσεως ἀναμιμνῄσκομαι τοῦ λαμπροῦ ἔργου, τό ὁποῖον μετά τόσου ζήλου καί προθυμίας ἐπί σειράν ἐτῶν ἐξακολουθεῖτε ἀνενδότως καί ἐνδελεχῶς ἐπιτελοῦντες πρός διάδοσιν τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἰς τούς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους λαούς.  Ἀπό τῆς εὐτυχοῦς δέ ἡμέρας τῆς γνωριμίας καί συνεργασίας ἡμῶν ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Κυρίου ἐν Σμύρνῃ οὐ παύομαι ἀναμιμνῃσκόμενος τό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: “Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τ' ἀγαθά!” (Ρωμ. 10,15).  Καί μακαρίζω ἐμαυτόν διότι ἔτυχον τῆς ἐξαιρέτου εὐνοίας νά γνωρισθῶ μετά τοιούτου ζηλωτοῦ ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Κυρίου ἐργάτου. Καί οὕτως ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου κατά τήν παραβολήν τοῦ Κυρίου ἐξακολουθεῖ διαδιδόμενος καί παράγων τούς εὐχύμους καρπούς του εἰς μακρυνάς χώρας· καί ἄν ζιζάνια καί βλαπτικά παράσιτα παρακωλύσωσιν ἐκ χώρας τινός τήν βλάστησίν του, διά ζηλωτῶν ἀνδρῶν ἐξακολουθεῖ βλαστάνων καί καρποφορῶν εἰς ἄλλας χώρας, τάς ὁποίας παραδίδει εἰς τήν ἐξημέρωσιν καί τόν πολιτισμόν.

 

 

  Δέν ἀμφιβάλλω ὅτι καί ἡ πρός ἡμᾶς καί τό ταπεινόν ἐνταῦθα Χριστιανικόν ἔργον μας ἀγάπη ἐκ μέρους Ὑμῶν εἶνε ἀμοιβαία παρ' ὅλα τά εἰς ἡμᾶς παρεμβαλλόμενα παντοῖα προσκόμματα ἐκ μέρους τοῦ Πονηροῦ καί Ἀντιχρίστου.

 

 

  Τώρα δέ, ὁπότε ἡ εὐαγγελική Ὑμῶν δραστηριότης κρούει τάς θύρας ἀπεράντου αὐτοκρατορίας καί χώρας διατελούσης εἰσέτι ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου, τῆς Κίνας, διά τῆς συγκλήσεως Συνεδρίου τῆς Χ.Α.Ν. ἐν Πεκίνῳ ὑπό τήν προεδρίαν Ὑμῶν, ἵνα θέσῃ τάς βάσεις τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ὁλοκλήρου τοῦ Ἀσιατικοῦ κόσμου, θέλω νά πιστεύω ὅτι θά στραφῇ ἡ προσοχή Ὑμῶν καί πρός τάς ἡμετέρας ἐδῶ Ἀσιατικάς χώρας, ἔνθεν ὡς ἐκ πηγῆς ἀρχικῆς διεχύθη τό φῶς  τοῦ Εὐαγγελίου εἰς ὅλον τόν κόσμον.

 

 

  Ἐπίσης κολακεύομαι νά πιστεύω ὅτι καί Ὑμεῖς φρονεῖτε ὅτι τό Ἑλληνικόν Ἔθνος, τό ὁποῖον ἐκ τῆς πρώτης ἐπαφῆς τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ μετά τῶν ἀντιπροσώπων του ἐγένετο ἀφορμή νά λεχθῶσι τά ἀξιομνημόνευτα ἐκεῖνα: “Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοθασθῇ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάνν. 12,22), χρησιμοποιηθέν εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῶν Ἐθνῶν ὡς πρωτότυπος καί περιούσιος λαός μέ θείαν κλῆσιν καί μέ προνομιοῦχον προορισμόν, δέν περιωρίσθη ἐν τῇ Ἱστορίᾳ νά χρησιμεύσῃ μόνον ὡς ψάλτης τοῦ καλοῦ καί τοῦ ὡραίου ἔν τε τῇ ἐπιστήμῃ καί τῇ τέχνῃ, ὡς πολύ στενῶς περιορίζουσί τινες τόν προορισμόν του, ἀλλ' ἔχει νά ἐπιτελέσῃ καί νῦν ὡς καί κατά τό παρελθόν μέγα καί κοσμοϊστορικόν ἔργον ἐν τῇ ἀνθρωπότητι, καί νά δοξάσῃ ἅπαξ ἔτι τάς χώρας ταύταις διά τῆς ἀναβλαστήσεως τοῦ σπόρου τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἐν ταῖς χώραις ταύταις καί διά τῆς συνενώσεως τῶν ἐνεργειῶν του μετά τῶν ἀνδρῶν τοῦ Νέου Κόσμου τῆς Ἀμερικῆς, τῶν διακρινομένων διά τήν πρακτικήν των δραστηριότητα, μέλλει νά ἐπιτελέσῃ ἐν τῇ οἰκονομίᾳ τῆς καθόλου ἀνθρωπότητος μέγαν καί ἱστορικόν προορισμόν.

 

 

  Διά τόν λόγον τοῦτον, τηρῶν ἀνεξάλειπτον γλυκεῖαν ἀνάμνησιν τῆς μεθ' Ὑμῶν βραχυχρονίου πλήν καρποφόρου συνεργασίας, καί παρακολουθῶν  μετ' ἀδιαπτώτου ἐνδιαφέροντος τό ἔργον Ὑμῶν καί ἐν συνεργασίᾳ ἀκραιφνοῦς εἰλικρινείας ἐπεκτείνων αὐτό ἐν ταῖς χώραις ταύταις τῶν Ἑπτά Λυχνιῶν τῆς Ἀποκαλύψεως μετά τοῦ ἐνταῦθα παραρτήματος τῆς Χ.Α.Ν. καί τῶν ἐν Χῷ συνεργατῶν κ. Εr Jαcοb καί τῶν σύν αὐτῷ, φρονῶ ὅτι εἷς ἐγκάρδιος χαιρετισμός ἐκ μέρους τοῦ διαδόχου τοῦ ἀγγέλου τῆς Ἐκκλησίας Σμυρναίων, πιστῆς ἄχρι θανάτου καί λαχούσης διά τοῦτο τόν στέφανον τῆς ζωῆς, διαβιβαζόμενος διά στόματος τοῦ εὐγενοῦς Προέδρου, τῆς Ὑμετέρας δηλονότι Ἐντιμότητος, εἰς ἅπαντα τά μέλη τοῦ Παγκοσμίου Συνεδρίου τῶν Χριστιανῶν τῶν συνερχομένων πρός δόξαν Χριστοῦ ἐν Πεκίνῳ, θέλει εἶσθαι συντελεστικός εἰς εὐόδωσιν τοῦ ἔργου  Ὑμῶν.

 

 

  Δι' ὅ εὐχαρίστως παρεκάλεσα τόν εἰλικρινῆ ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ συνεργάτην ἡμῶν, κομιστήν τῆς παρούσης κ. Rαlph Ηαrlοw, ὅστις “χάρις τῷ Θεῷ τῷ διδόντι τήν αὐτήν σπουδήν ὑπέρ ὑμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ του τήν μέν παράκλησιν ἐδέξατο, σπουδαιότερος δι' ὑπάρχων, αὐθαίρετος καί πρόθυμος ἐξέρχεται πρός ὑμᾶς”, διαπλέων ἀπέραντα πελάγη, ἵνα κομίσῃ πρός Ὑμᾶς καί πρός ἅπαντα τά μέλη τοῦ Συνεδρίου τόν ἀδελφικόν ἐν Χῷ ἀσπασμόν, ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας Σμυρναίων, ὅπερ θεωρῶ λίαν συντελεστικόν εἰς τήν ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ τοῦ Ὑμετέρου Συνεδρίου.  Ἤδη ἐγώ, καίπερ ἀπών τῷ σώματι, παρών δέ τῷ πνεύματι, μεθ' Ὑμῶν  εἰμί καί εὔχομαι ὁλοψύχως τήν πλήρη ἐπιτυχίαν τοῦ ἔργου τοῦ Ἀποστολικοῦ τούτου Συνεδρίου, οὗτινος οἱ καρποί ἔσονται αἰσθητοί καί εὔγεστοι καί τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν.  Δι' ὅ παρακαλῶ νά διαβιβάσητε εἰς τά πιστά μέλη τοῦ Συνεδρίου τούς ἐγκαρδίους χαιρετισμούς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σμυρναίων καί τάς εὐχάς αὐτῆς ὅπως τό ἔργον Ὑμῶν εὐλογηθῇ ἄνωθεν καί καρποφορήσῃ πλουσίως.

 

 

  Πιστεύω ὅτι δέν διαφεύγει τήν ὀξυδέρκειαν Ὑμῶν τό γεγονός ὅτι σήμερον ὁ ἥλιος τοῦ Χριστιανισμοῦ εἴτε ἐμμέσως εἴτε ἀμέσως φωτίζει ἤδη ὅλας τάς χώρας, αἵτινες παρά τῶν Χριστιανικῶν λαῶν λαμβάνουσι μαθήματα πολιτισμοῦ καί ἐξημερώσεως, ἀλλά πρός εἰσαγωγήν πάντων εἰς τό ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ ἀπαιτεῖται ἐργασία τεραστία.  Ὅπως δ' ἄλλοτε κατά τήν ἀρχαίαν ἐποχήν οἱ ὅλοι ἀγῶνες τοῦ Χριστιανισμοῦ καί οἱ ποταμοί τῶν αἱμάτων τῶν μαρτύρων ἐχύθησαν ὑπό τῶν κατοίκων τῆς χώρας ταύτης ἵνα ὑποστηρίξωσι κυρίως μίαν οὐσιώδη ἀρχήν, τήν τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως, καθόσον πολύ εὐστόχως εἶχον τήν πεποίθησιν ὅτι, ταύτης ἐπιτρεπομένης, τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου κατ'ἀναπόδραστον ἀκολουθίαν θά ἐπεσκίαζε πάντα τά ἄλλα θρησκεύματα καί θά διέλυε τά σκότη τῆς εἰδωλολατρίας, οὕτω καί νῦν, τῆς πολιτικῆς ἐκμεταλλεύσεως ἀφιεμένης κατά μέρος ὑπό τῶν ἀληθῶν Ἀποστόλων, ἄν ἐπιτευχθῇ ἡ ἐργασία τῆς διαδόσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ ἐλευθέρως χωρίς νά παρακωλύηται αὕτη ὑπό νόμων  βαρβάρων καί ἀφεθῇ ἕκαστος ἀνεξάρτητος εἰς τάς πεποιθήσεις του ἐκ μέρους τῆς πολιτείας, τό ἔργον τοῦ Εὐαγγελίου ἁπλοποιεῖται κατά τό πλεῖστον.

 

 

  Ταύτην τήν ἐλευθερίαν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἐπικαλοῦμαι νά ὑποστηρίζητε παρά ταῖς μεγάλαις χώραις, ἐξ ὧν θά συρρεύσωσι περί Ὑμᾶς ἐν Πεκίνῳ οἱ ἐργάται τοῦ Λόγου, καί νά ἐργασθῶσι πάντες νά πειθαναγκάσωσι τούς βαρβάρους καί ἀπολιτίστους λαούς, ὡς εἶνε καί ὁ εἰς ὅν δουλεύει ἡ Χριστιανική  Ἀνατολή Τουρκικός λαός, ν' ἀναγνωρίσωσι τήν μεγάλην ταύτην ἀρχήν τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως, διότι μόνον τότε τό ἔργον τοῦ Θεοῦ θέλει εὐοδωθῆ ἐπί τῆς γῆς [....]

 

[....] νης μεθ' ἧς προέβη ὁ εὐσχήμων Βουλευτής  «ὅστις τολμήσας εἰσῆλθεν πρός Πιλάτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μαρκ.15,43), ἵνα ἀποβῶσι τά διαβήματα Ὑμῶν ἀποτελεσματικά παρά ταῖς κραταιαῖς Κυβερνήσεσι τῶν Δυνάμεων, αἵτινες σήμερον διέπουσι τόν κόσμον καί μέ ἕν νεῦμά  των δύνανται νά ἐξαλείψωσι τά στίγματα ταῦτα τοῦ πολιτισμοῦ, οὕτω δέ καί αἱ χῶραι αἵτινες πρῶται ἐδέξαντο τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί τώρα εἶνε ἀγροί χέρσοι νά ἀναπνεύσωσι τήν ζείδωρον αὔραν τῆς ἐλευθερίας καί νά καταστῶσιν ἀμπελών τοῦ Κυρίου παραγωγός εἰς εὐαγγελισμόν καί εἰς ἔργα εὐπρόσδεκτα τῷ Κυρίῳ.

  Ὑπό τήν προϋπόθεσιν ταύτην ἀποστέλλοντες τόν χαιρετισμόν τῶν  Ἑπτά Λυχνιῶν τῆς Ἀποκαλύψεως, εὐχόμεθα αἱ ἐργασίαι τοῦ Συνεδρίου νά καρποφορήσωσι πλουσίως εἰς δόξαν Χριστοῦ  τοῦ  Κυρίου ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας.   Ἀμήν.

            Ἐπί τούτοις διατελῶ μετ'ἀδελφικῶν εὐχῶν

                      Ἐν Σμύρνῃ τῇ 27ῃ Δεκεμβρίου 1921

                                Ὁ Σμύρνης Χρυσόστομος.

(Ἀπό τό ἀρχεῖο πού διεσώθη ἀπό τόν Μητροπολίτη Αὐστρίας Χρυσ. Τσίτερ, Γ' τόμος, σελ. 131 -134).

 

 

  Διά νά δείξωμε ὅτι ἡ σχέσις τοῦ Χρυσοστόμου μέ τήν Χ.Α.Ν. ὑπῆρξε ἀπό τήν ἀρχή τῆς παρουσίας του στήν Σμύρνη , ἐπισυνάπτουμε στό σημεῖο αὐτό μία ἀκόμη ἐπιστολή του πρός τόν Πατριάρχη, ἡ ὁποία μιλάει ἀπό μόνη της, χωρίς περαιτέρω σχόλια:

 

 

«Παναγιώτατε,

  Πρό τινων ἡμερῶν διελθών διά τῆς ἡμετέρας πόλεως ὁ ἐν τῇ Ὑμετέρᾳ Θειοτάτῃ Παναγιότητι γνωστός Ἀμερικανός κ. Jοhn Μοtt, ὅν ὑπεδέχθημεν πρεπόντως καί ὅστις ἐποιήσατο καί σχετικήν πρός τό παρ' αὐτοῦ ἐπιδιωκόμενον ἔργον διάλεξιν, ἀνεκοίνωσέ μοι ὅτι λίαν προσεχῶς ἐν τῇ Βασιλευούσῃ συγκροτηθήσεται μέγα διεθνές Χριστιανικόν συνέδριον, εἰς ὅ παρεκάλεσεν ὅπως καί ἡ ἡμετέρα Κοινότης ἀποστείλῃ ἀντιπρόσωπον.   Ἀποβλέψας εἰς τόν ἱερόν σκοπόν τοῦ συνεδρίου καί λαβών ὑπ' ὄψιν ὅτι καί ἡ Ὑμετέρα Θειοτάτη Παναγιότης ἐγκρίνει τήν εἰς αὐτό συμμετοχήν καί κληρικῶν τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἤδη, ὡς ἀνεκοίνωσέ μοι ὁ κ. Μοtt,  ὥρισεν Αὕτη ὡς ἀντιπρόσωπον Αὐτῆς  τόν Θεοφιλέστατον βοηθόν Ἐπίσκοπόν μου Ἅγιον Τράλλεων κ. Χρυσόστομον, ὅστις καλῶς ὤν κατηρτισμένος καί ἰδιαιτέρως μελετήσας τάς τοιαύτας τῶν ξένων θεολόγων ἐργασίας, πέπεισμαι ὅτι θά ἀντιπροσωπεύσῃ ἀξίως τήν ἐνταῦθα ὁμογένειαν.

  Ἐξαιτούμενος τήν πρός τοῦτο κυριαρχικήν τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος ἄδειαν, μετά τῆς θερμῆς παρακλήσεως ὅπως ἀποσταλῇ αὕτη διά τό ἐπεῖγον τοῦ πράγματος μίαν ὥραν τάχιον, θεοδιατελῶ.

Ἐν Σμύρνῃ τῇ 20 Ἀπριλίου 1911

Τῆς ἡμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός

Ὁ Σμύρνης Χρυσόστομος

(Ἀρχεῖο Χρυσοστόμου, Τόμος Β, σελ. 7).

 

  Μᾶς προκαλεῖ ἰδιαίτερη ἐντύπωσι, μετά ἀπό ὅλα αὐτά τό  ὅτι, ἐνῶ  ἡ Μητρόπολις τῆς Σμύρνης τόν καιρό τοῦ Χρυσοστόμου ἦτο ἕνα ξέφραγο ἀμπέλι πού τό ἀλώνιζαν οἱ  αἱρετικοί, αὐτός τούς  θεωροῦσε συνεργάτες του καί διαδόχους τῶν Ἀποστόλων! Ταυτόχρονα θεωροῦμε ὅτι  ἐπιβάλλεται στό σημεῖο αὐτό, γιά ὅσους δέν γνωρίζουν τί ρόλο παίζουν αὐτά τά ἱδρύματα πού προανεφέρθησαν, καί μέ τά ὁποῖα  ὁ Χρυσόστομος   εἶχε στενές σχέσεις, νά παρουσιάσωμε  ὁρισμένα στοιχεῖα ἀπό τό βιβλίο τοῦ ἀειμνήστου  Ἀρχιμανδρίτου π. Χαρ. Βασιλόπουλου, «Ὁ οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα»:

 

 

  «...Ὁ πρῶτος πρόγονος τῆς σημερινῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως ἐμφανίσθηκε περί τά μέσα τοῦ παρελθόντος αἰῶνος. Τό 1844 στό Λονδῖνο κάποιος Γεώργιος Οὐΐλλιαμς ἵδρυσε τήν Υ.Μ.C.Α., δηλαδή τήν     «Xριστιανική  Ἀδελφότητα  Νέων», τήν γνωστήν «X.Α.Ν.».  Ἡ Ὀργάνωσις αὐτή, διά τούς νέους, κατώρθωσε νά ξαπλωθῆ πολύ σύντομα σ' ὅλον τόν κόσμο. Τό 1952 ἀριθμοῦσε 10.000 παραρτήματα καί τέσσαρα  ἑκατομμύρια μέλη... Τό 1855, δηλαδή  ἕνδεκα χρόνια μετά τήν ἵδρυσιν τῆς Χ.Α.Ν. (Υ.Μ.C.Α.), ὀργανώθηκαν στήν Ἀγγλία καί δύο σωματεῖα γυναικῶν.  Στή Νότιο Ἀγγλία μία νέα ὀνόματι Ἔμμα Ρόμπαρτς, ἵδρυσε ἕνα κ ύ κ λ ο, μέ σκοπό τήν συνάντησι γιά προσευχή. Στό Λονδίνο ἐξ ἄλλου μιά κυρία, ὀνόματι Κίννερντ, ἵδρυσε ἕνα σωματεῖο γιά νεαρές κυρίες, μέ σκοπό τήν πρακτική φιλανθρωπία. Τά δύο σωματεῖα ἑνώθηκαν τό 1894 εἰς ἕνα, καί πῆραν καί αὐτά  τ' ὄνομα Υ.W.C.Α., δηλαδή «Xριστιανική ἕνωσις Νεανίδων» Χ.Ε.Ν.  Ἡ Χ.Α.Ν. καί Χ.Ε.Ν. δέν εἴχανε κανένα εἶδος δικοῦ τους δόγματος.  Εἴχανε ὅμως μιά ἀσαφῆ, ἀνακριβῆ καί ἡμιχριστιανική ἰδεολογία. Εἴχανε μία κοσμοθεωρία οὐμανιστική. ...Οἱ ἀδογμάτιστες, ἔστω, αὐτές ὀργανώσεις, “ἐγαλούχησαν”, δυστυχῶς, ἀρκετές γενεές, μέσα σέ μιά ἀδιαφορία καί χλιαρότητα πίστεως. Ἀρκετές γενεές μεγάλωσαν μέσα σ' ἕνα ψεύτικο Χριστιανισμό. Τό ξεκίνημα, λοιπόν, τῶν ξενοκινήτων σκοτεινῶν δυνάμεων καί ἡ ἀρχή γιά τήν φθορά τῆς πίστεως στήν «Mία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία» εἶχε γίνει. Ἀλλά ἐξηγεῖται αὐτή ἡ δογματική ἀδιαφορία καί ἡ χλιαρότης περί τήν Πίστιν τῆς Χ.Ε.Ν. καί τῆς Χ.Α.Ν. ἐκ τοῦ γεγονότος, ὅτι οἱ ὀργανώσεις αὐτές ἐπηρεάζονται ἀπό τήν Μασωνία. ...Πρέπει καί πάλιν ἐδῶ νά τονίσωμε, ὅτι ἡ Μασωνία δέν δημιουργεῖ μόνο 'Οργανώσεις, γιά τήν ἐπιτυχία τῶν σκοτεινῶν σκοπῶν της, ἀλλά καί προσπαθεῖ νά μπῆ σέ ἕτοιμες Ὀργανώσεις καί Ὀργανισμούς, πού ἔχουν κάποια ἀκτινοβολία, γιά νά βάλη ἐπιτελεῖς δικούς της ἀνθρώπους. Τό δεύτερο βῆμα εἶναι νά κάνη τίς Ὀργανώσεις αὐτές ὄργανά της γιά τήν ἐπιτυχία τῶν σκοτίων σκοπῶν της καί τώρα νά ἐπιτύχη τήν Ἕνωσι τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἡ Χ.Α.Ν., ὅπως γράφει καί ἡ “θρησκευτική ἠθική ἐγκυκλοπαίδεια”, “εἰς πολλά σημεῖα ὑπῆρξε πρωτοπόρος.  Συνέβαλε εἰς τήν παγκόσμιον Ἱεραποστολικήν κίνησιν καί τήν προσέγγισιν τῶν Ἐκκλησιῶν». Αὐτός ὅμως εἶναι καί ὁ σκοπός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ...”» (σελ. 51,52,53).

 

 

Ἴσως κάποιοι βιαστοῦν νά μᾶς χαρακτηρίσουν ὑπερβολικούς καί βλάσφημους ἁγιομάχους καί, ὑπερασπιζόμενοι τόν Σμύρνης, νά ποῦν ὅτι  ἔκανε ὅ,τι ἔκανε, προκειμένου νά πάρει βοήθεια ἀπό τούς ξένους γιά νά σώσει τήν λατρευτή του πατρίδα, ἀλλά  ἡ ἴδια ἡ ἱστορία τούς διαψεύδει καί θά τούς ἀπαντήσουμε μέ ἕνα ἀκόμη ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου τοῦ π. Εὐθυμίου· διαβάζουμε  λίγο πιό κάτω:

 

 

«Ταυτόχρονα ἄς ἀναφέρωμε τί εἶπε καί ἕνας μεγάλος ἀγωνιστής κατά τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ὁ ὁποῖος ἀσχολήθηκε  πολύ μέ τό θέμα τῆς ἁγιοποιήσεως τοῦ Χρυσοστόμου  Σμύρνης, ὁ κ. Νικ. Ψαρουδάκης:

 

 

 “Αὐτό πού βγῆκε ἀπό ὅλο αὐτό τό θέμα, εἶναι πάντως σημαντικό καί πρέπει νά μελετηθεῖ σοβαρά ἀπό αὐτούς πού πιστεύουν στήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό: Χάσαμε τήν Μικρά Ἀσία, γιατί «οἱ ἐπίλεκτοι ἐκπρόσωποι τῆς ἡγεσίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ» εἶχαν ἁλωθεῖ ἀπό τίς Σκοτεινές δυνάμεις καί τἄχαν πουλήσει ὅλα στό σατανᾶ! Τά τυφλοπάνια καί τά κατεβασμένα ρολά τῆς Στοᾶς, ἔφεραν τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ καί οἱ Τοῦρκοι–Φιλισταῖοι τοῦ 1922, ἁπλῶς ὑπῆρξαν οἱ ἐκτελεστές τῆς καταδίκης! Ἡ Στοά «ΙΩΝΙΑ» ἔφαγε ὅλη τήν Ἰωνία!” (Ἐφημερ. Ὀρθ. Τύπος Νοεμβρ. 1992).

Ἐάν ἐμβαθύνωμε λίγο στά γεγονότα θά καταλάβωμε πώς ἔχει ἀπόλυτο δίκιο.

 

 

  Συμπεραίνουμε λοιπόν σύμφωνα μέ τά ὅσα ἐγράψαμε,  ὅτι ἡ μασονία καί τά παρακλάδια της  ὠργίαζαν κυριολεκτικῶς στή Σμύρνη καί κατά τήν ἐποχή τοῦ Χρυσοστόμου, ὅτι ἦταν μισητή στόν πολύ λαό, ὁ ὁποῖος τήν ἐλόγιζε σάν κάτι δαιμονικό, ὅτι τήν ἐποχή ἐκείνη ὑπῆρχαν στή Σμύρνη ἄνω τῶν δέκα μασονικῶν στοῶν ἑλληνικῶν καί ξένων. Ὅτι στενότατοι συνεργάτες τοῦ Χρυσοστόμου, ὅπως ὁ Ἰωάν. Κωτούλας, ὁ Ἀντ. Ἀθηνογένης ἦσαν ἡγετικά στελέχη τῆς μασονίας καί ὡμολόγησαν σέ ὁμιλίες των ὅτι ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης ἦτο Μασόνος, μέλος τῆς στοᾶς “Ἰωνία” κατά τήν τριετία 1919-1922.  Οἱ μασόνοι ἰσχυρίζονται ἀκόμη  ὅτι πολλοί συγγενεῖς καί φίλοι τοῦ Χρυσοστόμου ἐμυήθησαν στόν  τεκτονισμό. Ἐνῶ σέ ὅλα τά θέματα ὁ Χρυσόστομος ἦτο λαλίστατος καί αὐστηρός, διά τήν μάστιγα αὐτή τῆς Σμύρνης οὐδέποτε ὡμίλησε, οὐδέποτε τήν ἐκατηγόρησε, ὅπως ἄλλωστε καί ὅλες τίς ὑπόλοιπες αἱρέσεις, διά τά ὁποια , ὅπως προαναφέραμε, ὡς ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος θά ἔπρεπε νά ὁμιλῆ καθημερινῶς.

 

 

Οἱ μασόνοι τόν ἐκθειάζουν ὡς μέλος καί ἀδελφό  δικό τους, τόν ὀνομάζουν “Ὁ Ἅγιος Τέκτων” καί ὑπονοοῦν ὅτι ἔφθασε σ' αὐτό τόν ἡρωϊσμό καί στό ὕψος τῆς ἁγιότητος λόγῳ ἀκριβῶς τῆς μασονικῆς του ἰδιότητος. Ἐπίσης λέγουν ὅτι ὁ Χρυσόστομος ἔκρυβε τήν μασονική του ἰδιότητα, διότι ὑπῆρχε αὐτή ἡ προκατάληψις τοῦ λαοῦ ἐναντίον τῆς μασονίας καί, ἄν ἀπεκαλύπτετο ἡ μασονική του ἰδιότης, δέν θά μποροῦσε νά ἀσκήση τά καθήκοντά του ὡς Μητροπολίτης Σμύρνης. Ἐπίσης ἀναφέρουμε ὅτι καί οἱ Τοῦρκοι μασόνοι καί οἱ Εὐρωπαῖοι στή Σμύρνη δέν ἐσεβάσθησαν  αὐτά τά ὁποῖα διεκήρυτταν καί ἄφησαν νά σφαγιασθῆ ὁ λαός ἀπό τούς Τούρκους, προδίδοντας συνεπῶς ἔτσι τόν Χρυσόστομο χάριν τῶν σκοτεινῶν σκοπῶν τῆς μασονίας» (σελ. 227).     

 

Πολλά στοιχεῖα, ἐπίσης, τά ὁποῖα εἶχε δημοσιεύσει παλαιότερα στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο» ὁ π. Σεραφείμ, εἶναι ἐρανισμένα   ἀπό τό βιβλίο τοῦ Μιχ. Φυζεντζίδη «Επιφανείς & Διάσημοι Έλληνες Ελευθεροτέκτονες 1800 -1970 Τόμος Α΄),  μέρος τοῦ ὁποίου παρουσιάσαμε σέ προγενέστερες ἀναρτήσεις μας μέ σκοπό νά καταδείξουμε γιά μία ἀκόμη φορά τήν μασονική ἰδιότητα καί τή σχέση πού εἶχε μέ τούς Μασόνους ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης.

 

 

Ἐπίσης σύμφωνα μὲ τὸ βιογράφο του, Χρυσόστομο Εὐγ. Καλαφάτη, ἀνιψιό του, γιὸ τοῦ μεγαλυτέρου ἀδελφοῦ του Εὐγένιου Καλαφάτη (Ἰδ. Ἱστορία Εἰκονογραφημένη, 446/8-05, σελ. 17), εἶχε ὡς ὅραμα τὴν ἕνωση ὅλων τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν σὲ μία θρησκεία καὶ Ἐκκλησία, ἀφοῦ κατ' αὐτὸν ἡ θρησκεία εἶναι μία καὶ μόνη, διότι ἕνας εἶναι καὶ ὁ Δημιουργὸς τοῦ Σύμπαντος·  οἱ  Προφῆτες καὶ Δάσκαλοι μπορεῖ νὰ εἶναι πολλοὶ (Χριστός, Μωάμεθ, Μωϋσῆς, Βούδας  κ.α.) ὅλοι ὅμως μιλοῦν τὴν ἴδια γλῶσσα γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀδελφοσύνη τῶν ἀνθρώπων. Οἱ θέσεις του αὐτὲς τὸν κατατάσσουν σαφῶς στοὺς πρωτεργάτες τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὄχι βεβαίως στὴν χορεία τῶν ἁγίων.

 

 

Ἐξάλλου δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός, μετά τά ὅσα παραθέσαμε, ὅτι πρώτη ἀπό ὅλους ἔσπευσε νά τόν ἁγιοποιήσει ἡ ἀμερικανική ἐπισκοπική «Ἐκκλησία» σέ συνέλευση 110 Ἱεραρχῶν τόν Ἰούνιο τοῦ 1923, ἐνῶ ἡ δική μας περίμενε νά ὡριμάσουν τά πράγματα καί νά προβεῖ στήν ἁγιοποίηση μετά πάροδο  ἑβδομήντα ἐτῶν!

 

 

Τό παράδοξο ὅμως εἶναι ὅτι ἀκόμη καί σήμερα, 20 χρόνια μετά τήν κατασκευασμένη ἁγιοποίηση καί ἐνῶ ἑορτάζουν πανηγυρικά, χωρίς τήν ἀναμενόμενη βέβαια προσέλευση τοῦ κόσμου, τόν νεόκοπο «Ἅγιο» καί τούς σύν αὐτῷ ἐπωνύμους καί ἀνωνύμους, συνεχίζουν νά τούς τελοῦν  ἐπιμνημόσυνες δεήσεις, κοινῶς μνημόσυνα, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τους καί  νά καταθέτουν στεφάνια στούς ἀνδριάντες τους. Μήπως τελικά ἐνδόμυχα πιστεύουν ὅτι δέν εἶναι Ἅγιοι, ἀλλά ἁπλῶς Ἐθνομάρτυρες καί κάνουν ὅτι ἔκαναν καί πρίν τό 1994, γιατί ὄντως  χρειάζονται τίς προσευχές ὅλων γιά νά τύχουν της σωτηρίας καί της Οὐρανίου Βασιλείας;

 

 

Πρέπει ἐδῶ νά καταθέσουμε καί νά τονίσουμε ὅτι ὁ σημαντικώτερος καί σπουδαιότερος λόγος τῆς διώξεως καί τῆς ἀδίκου καθαιρέσεως τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ ἀπό τά Συνοδικά Δικαστήρια, πέραν ἀπό τήν διακοπή τῆς μνημονεύσεως τῶν αἱρετικῶν ἐπισκόπων, ἦταν καί ἡ ἔκδοση  τοῦ προαναφερομένου βιβλίου. Εἶναι γνωστό πλέον ὅτι ὅποιος ἀντιστρατεύεται στά σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καί δέν ὑπακούει στά κελεύσματά τους, διώκεται καί ἐξοντώνεται ἀπό τά πειθήνια ὄργανά τους.

 

 

Πιστεύουμε λοιπόν, ὅτι ἐπειδή ἡ ἁγιοποίηση αὐτή ἔγινε στίς ἡμέρες μας, καί ἐπειδή ἔχουμε  καταστεῖ γνῶστες ὅλης τῆς βιοτῆς, τῆς πορείας καί τῆς ἐν γένει δράσεως τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης καί τῆς ἀναμφισβήτητης σχέσης του μέ τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία λυμαίνεται τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας γιά πάνω ἀπό ἕναν αἰῶνα, ἔχουμε ὑποχρέωση ἱερή μέ ὁποιοδήποτε κόστος νά διαμαρτυρόμεθα γιά τήν βεβήλωση πού ὑπέστη ἀπό τήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ ἱερώτερος χῶρος αὐτῆς, ἤτοι τό Ἁγιολόγιο· ὀφείλουμε νά ζητᾶμε τήν κάθαρσή του καί τήν διαγραφή τοῦ ὀνόματος τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης ἀπό αὐτό, καθώς καί τήν ἐπανεξέταση τῶν στοιχείων πού ἤδη ἔχουν κατατεθεῖ διά τῆς ἀπό  6/9/2002  Προσφυγῆς – Καταγγελίας τοῦ Συλλόγου μας  ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. 

 

 

Ὅπως ἀκριβῶς ὀφείλουμε νά μεταλαμπαδεύουμε καί νά μεταδίδουμε ἀπό γενιά σέ γενιά ὅ,τι παραλάβαμε ὡς κληρονομιά ἀπό τούς ἡρωϊκούς προγόνους μας, ἔτσι ἀκριβῶς πρέπει νά διαφυλάσσουμε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ καί τά ὀρθόδοξα ἰδεώδη, τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας τήν ὁποία ἔβαλαν στόχο οἱ σκοτεινές δυνάμεις τῆς Μασονίας καί τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ νά ἀφανίσουν διά τοῦ ἐπάρατου Οἰκουμενισμοῦ.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

"ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ"

                   Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                        Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ

ΓΡΗΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ          ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΞΑΝΘΑ -ΝΑΚΟΥ