ΟΔΗΓΟΙ ΤΥΦΛΩΝ, Προδοτες Παναιρετικοι Οικουμενιστες ψευτοπατριαρχη Βαρθολομαιε και λοιπη χορεια των Οικουμενιστων, με ποιο δικαιωμα τολματε να εκπροσωπειτε την Εκκλησια του Χριστου και τον λαο του Θεου; Εκτος απο τους εαυτους σας, ποιον ερωτησατε; Εις ποιον ΒΟΘΥΝΟΝ οδηγειτε την Εκκλησια; Εις την Κολασι των Αιρεσεων και των Παναιρεσεων;

ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΥΡΙΕ, 
ΒΥΘΙΣΕ ΣΤΟΝ ΟΜΦΑΛΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ, ΤΟΥΣ ΤΥΦΛΩΜΕΝΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ, ΠΟΥ ΜΟΛΥΝΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΣΟΥ.




Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ...ΤΥΦΛΩΝ 

"ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται" (Ματθ. ιε΄, 14) 


Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, Χριστός Ανέστη! 
Την Κυριακή του Τυφλού, συναντώνται στα Ιεροσόλυμα ο δήθεν ορθόδοξος επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος με τον αιρετικό Πάπα Ρώμης Φραγκίσκο, με αφορμή την συμπλήρωση πενήντα ετών από την συνάντηση των προκατόχων τους, Αθηναγόρα και Παύλου. 
Το τι έγινε σε εκείνη την συνάντηση το 1964 το γνωρίζουμε από τις πηγές της εποχής [1]. 
Το τι θα δουν τα μάτια μας στην φετινή συνάντηση, πάνω κάτω ξέρουμε. 
Την ορατή εκκλησία των Οικουμενιστών εν δράσει. Μπορεί να μην υπάρχει ακόμη - και φανερά - το Κοινό Ποτήριο (το οποίο έθεσαν ορισμένοι ως το όριο, του οποίου η υπέρβαση θα ενεργοποιούσε τα ορθόδοξα αντανακλαστικά τους, ώστε να πράξουν πλέον το αυτονόητο, δηλαδή να αποτειχισθούν από τους αιρετικούς), αλλά αυτό δεν έχει τόσο σημασία, από τη στιγμή που ήδη οι εξ ορθοδόξων Οικουμενιστές αναγνωρίζουν τον παπισμό και τις άλλες αιρετικές συναγωγές του κόσμου τούτου, ως Εκκλησίες (με Θεία Χάρη, εγκυρότητα μυστηρίων και κανονικότητα) και από την στιγμή που θεωρούν ότι όλοι μαζί συναποτελούν την Εκκλησία του Χριστού! 


Ο οικουμενιστής Μητροπολίτης Σάρδεων και Πισιδίας Γερμανός Αθανασιάδης είχε δηλώσει [2]: "Η Ένωσις δεν θα προέλθη εκ των κάτω, όπως επιδιώκει η Ουνία, αλλ' εκ των άνω. Όχι δια του όχλου, αλλά δια του ανωτάτου κλήρου. Δια να φθάσωμεν εις αυτήν (την Ένωσιν) απαιτείται γαλήνη πνευμάτων αντί του εξερεθισμού τον οποίον προκαλεί η Ουνία". 
Ουνία είναι επομένως και ο Οικουμενισμός, με διαφορετικά πλέον μέσα, αλλά προς τον ίδιο σκοπό εργαζόμενος: Την δημιουργία της, υπό έναν Πάπα, Παγκόσμιας Εκκλησίας. 

Την Ενότητα, που ευαγγελίζεται ο Οικουμενισμός, την περιέγραψε, σε συνέντευξή του [3], ο μέγας θιασώτης της αιρέσεως αυτής Αθηναγόρας: "Διά της λέξεως Ενότης, η οποία είναι συμφωνοτέρα προς τους παρόντας καιρούς, νοείται η από κοινού συνεργασία εις τους διαφόρους τομείς της κοινωνικής, ηθικής και πνευματικής δράσεως, διά της συμβολής της Χριστιανικής Ανατολής και Δύσεως. Η Ενότης δεν προϋποθέτει την Ένωσιν, η οποία Ένωσις προϋποθέτει δογματικήν ρύθμισιν. Αι Χριστιανικαί Εκκλησία δύνανται προσεγγίζουσαι προς αλλήλας να συνεργασθούν κατά τρόπον αρεστόν και Ευαγγελικόν επί ζητημάτων αναγομένων εις τομείς της ζωής. Εκάστη εκκλησία έχει τους δογματικούς της θησαυρούς. Χωρίς να εγκαταλείψη ουδένα των θησαυρών αυτών, δύναται η Εκκλησία να έλθη εις προσέγγισιν, επικοινωνίαν και συνεργασίαν μετά πάσης άλλης Χριστιανικής Εκκλησίας". 
Και συνεχίζει παρακάτω: "Αναγνωρίζει η Εκκλησία μας τον Πάπαν ως "πρώτον μεταξύ ίσων"". 

Ας μην περιμένουμε λοιπόν απαραίτητα κάποιο Κοινό Ποτήριο ή κάποια άλλου είδους Ένωση, πιο φανερή δηλαδή, αφού η "Ενότητα των Εκκλησιών" είναι ήδη γεγονός τετελεσμένο. 
Αυτό αποδεικνύει και η ανίερος συνάντηση στα Ιεροσόλυμα. 
Ας κρατήσει η κάθε πλευρά τους ιδιαίτερους "δογματικούς της θησαυρούς" - με λίγα λόγια, ας πιστεύει κανείς ότι θέλει -, μόνο να είμαστε όλοι ενωμένοι. 
Γι' αυτό και ο Βαρθολομαίος είχε το θράσος να δηλώσει ότι "δεν προδίδομεν την Ορθοδοξίαν, ως κατηγορούμεθα, ούτε υποστηρίζομεν οικουμενιστικάς αντιλήψεις" [4]. 
 Όποιος όμως δεν βλέπει την προδοσία αυτή που επιτελείται είναι τυφλός, όχι σαν τον τυφλό του Ευαγγελίου, του οποίου οι σαρκικοί οφθαλμοί μόνο δεν έβλεπαν, αλλά πραγματικά τυφλός, με σκοτισμένους τους οφθαλμούς της ψυχής του. 
Είναι ένας τυφλός που ακολουθεί τους τυφλούς, από την αίρεση, λυκοποιμένες, οι οποίοι τον οδηγούν μακριά από την αλήθεια του Χριστού μας, μακριά από το φως της Ορθοδοξίας, στο σκότος το εξώτερον, στην απώλεια. 
Κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν ότι τα παραπάνω δεν έχουν σημασία, γιατί είναι απόψεις των "σχισματικών παλαιοημερολογιτών". 
Αυτοί μοιάζουν με τους Φαρισαίους εκείνους, οι οποίοι αντί να συνειδητοποιήσουν το θαύμα της θεραπείας του Τυφλού, και έτσι να θεραπευθεί και η δική τους τυφλότητα, έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Κύριο ότι "οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ"[5]. Αλλά και όσοι βλέπουν τι γίνεται και όχι μόνο δεν αντιδρούν, όχι μόνο δεν φεύγουν μακριά από την κοινωνία με τους αιρετικούς οικουμενιστές, αλλά σιωπούν επιδεικτικά, μοιάζουν με τους γονείς του Τυφλού που φοβήθηκαν να ομολογήσουν την Αλήθεια, για να μην γίνουν αποσυνάγωγοι. 
Σε αυτούς τους τυφλούς απευθύνεται κυρίως το άρθρο αυτό. 
Ευχόμαστε να βρουν επιτέλους το κουράγιο, να γίνουν Ομολογητές, ώστε να αξιωθούν της Δεσποτικής φωνής του Κυρίου μας, (απευθυνόμενος σε έναν άλλον τυφλό, τον της Ιεριχού): "ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε"[6]... 

Νικόλαος Μάννης, δάσκαλος 



[1]Βλέπε ενδεικτικά την ανταπόκριση στην αθηναϊκή εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" (7-1-1964) [2]Την δήλωση καταγράφει ο δημοσιογράφος Βασίλης Βεκιαρέλλης στο άρθρο του "Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον ως πανορθόδοξον πνευματικόν κέντρον" [στο συλλογικό "Το ελληνικόν έτος: Ημερολόγιον Ενώσεως Συντακτών" (1929 - 1930), σελ. 120]. [3]"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" (1-12-1960) [4]http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3758&catid=1 [5] Ιω. θ΄, 16 [6]Λουκ. ιη΄, 42 

Ὥρες μεγάλης εὐθύνης γιά τούς ὀρθοδόξους!

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ!

ὑπό κ. Δημητρίου  Ἰω. Κάτσουρα*

Θεολόγου-Τραπεζικοῦ,

Ὅσο δέν ὑπάρχει Εὐαγγέλιο χωρίς κήρυγμα μετανοίας, ἄλλο τόσο δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει καί  Ὀρθοδοξία χωρίς ὁμολογία! Μετάνοια ἐκήρυξε ὁ Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ Ἰωάννης, «μετανοεῖτε» ἐκήρυξε και ὁ ἴδιος ὁ Χριστός! Αὐτή εἶναι ἡ σφραγίδα γνησιότητος τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος!

Ὁμολογία τῆς Πίστεως εἰς Αὐτόν ἐζήτησε ὁ Χριστός, ὁμολογία ἐκήρυξαν και οἱ  Ἅγιοι Πατέρες, θεωροῦντες τή σιωπή, μάλιστα ἐν καιρῶ κινδυνευούσης Πίστεως, ὡς προδοσία! Αὐτή εἶναι ἡ σφραγίδα γνησιότητος τῆς Ὀρθοδοξίας καί τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τῶν ὀρθοδόξων, μαζί βεβαίως μέ τήν ἐφαρμογή τῶν προσταγμάτων της.

Τό 1964 ἐπρόδωσε τήν Ὀρθοδοξία ὁ ἀποδεδειγμένα μασῶνος Πατριάρχης Κων/λεως Ἀθηναγόρας συμφωνήσας καί συνεργήσας μετά τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα τῆς παλαιᾶς Ρώμης Παύλου τήν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων τοῦ 1054 ἤ μᾶλλον ὀρθότερα τήν ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας Ὀρθοδοξίας καί Παπισμοῦ, χωρίς βεβαίως νά ἔχει προηγουμένως ἀποκηρύξει και ἐγκαταλείψει τίς πλάνες καί αἱρέσεις του ὁ τελευταῖος!

Τότε, ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας κατέστη (ἤδη ἦταν λόγῳ τῶν συγκρητιστικῶν φρονημάτων του, ἀλλά ἔγινε καί ἐπισήμως) ἀντίχριστος! Ὁ Χριστός κηρύττει ὅτι δέν μπορεῖ να ὑπάρξει κοινωνία τοῦ σκότους μέ τό φῶς. Ὁ Ἀθηναγόρας ἐκήρυξε ὅτι μπορεῖ νά ὑπάρξει κοινωνία τοῦ σκότους (ψεῦδος τοῦ Παπισμοῦ) μέ τό φῶς (ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας)! Αὐτό βεβαίως εἶναι μία μεγάλη ἀπάτη!

Τότε ἔγινε μεγάλος θόρυβος γιά ἐκείνη τήν προδοσία πού ἔλαβε χώρα στά Ἱεροσόλυμα. Καί δικαίως! Δέν εἶναι, οὔτε ἦταν,  λίγο, ἕνας μασῶνος Οἰκουμενικός Πατριάρχης νά ἐξισώνει τήν ὑποτίθεται μητέρα του Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μέ τίς, κατά τήν Πατερική διδασκαλία, πόρνες αἱρέσεις καί νά κηρύττει τήν ἰσοτιμία τους, δῆθεν χάριν ἐφαρμογῆς ἐντολῆς τοῦ Χριστοῦ περί ἑνώσεως!

Τό ἔγκλημα τοῦ Ἀθηναγόρα δέν ἐντοπίζεται ἁπλῶς στά κείμενά πού ὑπεγράφησαν, τά ὁποῖα εἶναι, οὕτως ἤ ἄλλως, κατάπτυστα. Εἶναι δέ ἀποπροσανατολιστικό τό νά προκαλοῦνται διαμάχες περί τῶν ἑκάστοτε οἰκουμενιστικῶν κειμένων, τά ὁποῖα ἐπιστεγάζουν τίς ἐνέργειες τῶν διαφόρων ἑνωτικῶν ἤ μᾶλλον οὐνιτῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Τό οὐσιαστικό ἔγκλημα εἶναι τό μεταδιδόμενο καί ἐκπεμπόμενο μήνυμα τῆς πράξεως, ἐν προκειμένῳ τοῦ κακῆ τῆ μνήμη Ἀθηναγόρου, τό ὁποῖο σέ τελική ἀνάλυση σηματοδοτεῖ τήν πλήρη περιφρόνηση τῆς ἰδίας τῆς Ἀληθείας. Αὐτό, ὄμως, συνιστᾶ στή γλῶσσα τῶν Ἁγίων Πατέρων: ΑΘΕΪΑ!!!

Τότε, τό 1964-1965, ἀρκετοί Κληρικοί, μοναχοί, λόγιοι καί μή, καί Θεολόγοι και ὄχι μόνον, ἔγραψαν καί κατακεραύνωσαν τήν προδοσία τοῦ Πατριάρχη. Κάποιοι μάλιστα προχώρησαν σέ οὐσιαστικές κανονικές ἀντιδράσεις. Τό Ἄγιον Ὄρος σείσθηκε συθέμελα. Ἀρκετές κυρίαρχες Μονές του (ὀκτώ τον ἀριθμό) διέκοψαν τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου. Ἀκόμη, ὅσοι θέλουν νά προσδιορίζονται ὡς ὀρθόδοξοι ἀποκαλοῦν καί θεωροῦν τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα προδότη, ἐνῶ μόνον οἱ ὁπαδοί τῶν θεωριῶν καί ὀμόφρονές του, ὅπως ὁ διάδοχός του σημερινός Πατριάρχης, Φαναριῶτες τόν ἀποκαλοῦν μέγα καί ὁραματιστή!

Σήμερα (25 Μαΐου) στά Ἱεροσόλυμα – καί ἐνῶ ἡ Ἑλλάδα ζεῖ στόν πυρετό τῶν Εὐρωεκλογῶν πού διενεργοῦνται αὐτή τήν ἡμέρα καί κατά τίς ὁποῖες διακυβεύεται μία ἄλλη προδοσία, αὐτή τῆς Πατρίδος μας- πενήντα χρόνια μετά, ἑορτάζεται ἐκεῖνο τό ἀποτρόπαιο γεγονός. Καί ὄχι ἁπλά ἐορτάζεται, ἀλλά ἀνανεώνεται! Καί ἔτσι ἐπαναλαμβάνεται ἡ ἴδια προδοσία! Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, μάλιστα κατόπιν ἰδικῆς του προτάσεως πού ἔγινε ἀσμένως ἀποδεκτή ἀπό τόν νέο Πάπα τῆς παλαιᾶς Ρώμης, συναντᾶται στά Ἱεροσόλυμα μέ τόν περιβόητο Φραγκίσκο σέ ἀνάμνηση ἐκείνου τοῦ γεγονότος. Ἀποκορύφωμα θά εἶναι, κατά τό δημοσιευθέν πρόγραμμα, ἡ συμπροσευχή τῶν δύο ἡγετῶν καί ὄχι μόνον ἐνδεχομένως, ἐντός τοῦ πανιέρου Ναοῦ τῆς  Ἀναστάσεως και ἔμπροσθεν τοῦ Παναγίου Τάφου! Ὄντως τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐστώς ἐν τόπω ἁγίῳ!

Ὀ δεδηλωμένος σκοπός τους εἶναι ἡ ἕνωση! Δηλαδή, γιά νά μή κοροϊδευόμαστε, ἡ προδοσία!

Σήμερα, ὅμως, ποιός ἀντιδρᾶ; Ποιός διαμαρτύρεται; Σχεδόν, κανείς! Καί αὐτό συμβαίνει διότι ὁ ἐξωμότης Βαρθολομαῖος, μαζί μέ ὅλο τό συνάφι του κατόρθωσαν, συνεργείᾳ τοῦ πονηροῦ, νά βασιλεύει παντοῦ ἡ ἀδιαφορία, ὁ φόβος καί ἡ πλάνη! Καί ἐπιπλέον νά ἰσχύει γιά τούς περισσοτέρους τό φαινόμενο τοῦ Μιθριδατισμοῦ! Ἡ ἐξοικείωση δηλαδή μέ τό δηλητήριο τῆς ἀποστασίας, λόγῳ τῶν ὀλίγον κατ’ ὀλίγον λαμβανομένων δόσεών του! Λίγο-λίγο καί σιγά-σιγά, ἐμπρός-πίσω μέ δηλώσεις καί ἀνασκευές, μέ ἀποκαλύψεις καί δικαιολογίες γιά ἀφελεῖς καί ἀσχέτους, ἐκεῖνο πού σέ ἄλλες ἐποχές θά προκαλοῦσε στούς ὀρθοδόξους ὅπου γῆς ἱερή ἀγανάκτηση καί ἐπανάσταση μέχρι μαρτυρίου καί αἱματοχυσίας, κατορθώθηκε σήμερα νά περνᾶ «ἀβρόχοις ποσί»!

Καί ἀναριωτιέται κανείς τί ἀπομένει γιά νά διαλυθεῖ τό πᾶν; Τί κάνουν οἱ ταχθέντες ὡς σκοποί καί φύλακες τῆς Ὀρθοδοξίας Ποιμένες καί Θεολόγοι;

Σήμερα, τῆ ἐνόχῳ ἀνοχῆ καί θεομισήτω σιωπῆ τῶν ἀνωτέρω, ἡ Ὁμολογία τῆς Πίστεως ἀργεῖ. Ἀργεῖ το Εὐαγγέλιον! Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες καί Ὁμολογητές τῶν Συναξαρίων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ φαντάζουν ἀλλόκοτες προσωπικότητες γιά τούς συγχρόνους ὀρθοδόξους! Ὑποσυνειδήτως ὅλοι αὐτοί πλέον ἐκλαμβάνονται ὡς μουσειακό εἶδος παλαιῶν ἐποχῶν, δημιούργημα ἀφελῶν καί περιττῶν ἀντιλήψεων! Ἡ σχετική διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων κατά τῶν αἱρέσεων φαντάζει «κατανοητή» μόνον ὑπό τίς εἰδικές συνθῆκες ἐκείνου τοῦ καιροῦ καί δέν νοεῖται νά τίθεται θέμα ἐφαρμογῆς της στή σύγχρονη ἐποχή!

Οἱ ἀναλύσεις ὁρισμένων ἀντι-οἰκουμενιστῶν πού γνωρίζουν νά δικαιολογοῦν μονίμως τά πάντα, ὑποστηρίζοντας ὅτι πάντοτε συνέβαιναν ἀνάλογα πράγματα καί παρατηροῦνταν ἀντίστοιχα φαινόμενα στήν Ἐκκλησία μεγεθύνοντας μεμονωμένα περιστατικά τῆς ἐκκλ/κῆς ἱστορίας, ἐξυπηρετοῦν μιά χαρά τούς συνειδητούς προδότες καί τά σχέδιά των.

Εἶναι πασιφανές ὄτι ὑπάρχει τρομακτική διαφορά στίς ἐποχές! Δἐν πταίει, ὅμως, ἡ ἐποχή, γενικῶς καί ἀορίστως. Τίς ἐποχές τίς χαρακτηρίζουν τά γεγονότα πού ἐνεργοῦν οἱ ἄνθρωποι! Καί τήν ἐποχή μας τήν κατέστησαν ἐποχή τῶν προδρόμων τοῦ Ἀντιχρίστου πρωτίστως ὄχι οἱ πολιτικοί, οὔτε οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι, ἀλλά οἱ ἐξωμότες ρασοφόροι πού κατέλαβαν τούς ἐπισκοπικούς καί ἡγουμενικούς θρόνους καί ἐνεργοῦν τήν προδοσία!

Μᾶς εἶναι πλέον ἀδιάφορο πῶς θά χαρακτηρίσουν τόν λόγο μας. Ἐάν θά τόν κρίνουν ὑπερβολικό, ἤ φανατικό, ἤ ἀβάσιμο ἤ καί συκοφαντικό ἀκόμη. Ἐδῶ τά ἔργα τοῦ διαβόλου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ βοοῦν! Οἱ ἴδιοι οἱ πρωταγωνιστές τῆς προδοσίας αὐτο-συστήνονται με τούς λόγους καί τίς πράξεις των. Δυστυχῶς, δέν εἶναι ψέμμα, οὔτε ὅτι, κατά τήν ὁμολογία τοῦ ἰδίου τοῦ Ἀθηναγόρου, οὗτος εἶχε «λειτουργήσει» - ὀρθόδοξος κληρικός ὤν - καί ὡς ραββίνος σέ Συναγωγή  (!) πρός ἐξυπηρέτηση τῶν πιστῶν τῆς Ἰουδαϊκῆς θρησκείας, οὔτε ὅτι ὁ διάδοχός του στήν ἁλυσίδα τῶν οἰκουμενιστῶν Πατριαρχῶν Κων/λεως κ. Βαρθολομαῖος δημοσίως ἀναγνωρίζει χάρη, ἁγιότητα, μυστήρια καί ἅρα σωτηρία στόν ἀμετανόητο Παπισμό!

Οὕτε τό σκόπιμο προπέτασμα τῶν συστηματικῶν ἁγιοποιήσεων μεγάλων γιά τόν εὐλαβή λαό γερόντων καί ἀσκητῶν μπορεῖ νά καλύψει τά σχέδια τοῦ Φαναρίου καί νά παραπλανήσει τούς ἔχοντες νοῦν καί λογικήν ἁπλή πιστούς.

Ἐάν ὑπῆρχε ζωντανή ὀρθοδοξία καί συνέπεια δέν θά ἐζητεῖτο κἄν ἀπό τόν σημερινό Πατριάρχη καί τήν Σύνοδό του καμμία ἀναγνώριση, τή στιγμή πού ὁ ἴδιος ἀντί τῆς Ὀρθοδοξίας ἀναγνωρίζει τίς αἱρέσεις καί ἀντί τῆς Πίστεως τῶν Πατέρων ὁμολογεῖ, ἔργῳ καί λόγῳ, τήν παναίρεση τοῦ ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ!

Ἡ Ὀρθοδοξία ἑάλω! Ὁ ἐχθρός εἶναι intra muros (ἐντός τῶν τειχῶν) καί δέν τόν συγκρατοῦν μεμονωμένες διαμαρτυρίες καί δή γενόμενες ἐν κοινωνίᾳ μετά τῶν ἀποστατῶν!

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἐάν δέν εἶναι Καρδινάλιος καρδίας τοῦ Πάπα, εἶναι Οὐνίτης! Εἶναι ἀποδεδειγμένα καί μεμαρτυρημένως ὁπαδός, θιασώτης καί πρωτεργάτης τῆς τελευταίας μεγάλης αἱρέσεως τῶν ἐσχάτων χρόνων, τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Ἀλλά καί ὅσοι θεωρούμενοι παραδοσιακοί, ἐνῶ κινδυνεύει ἡ Πίστη, ἤ μάλλον ἐνῶ ἀπειλεῖται μέ πλήρη μεταστοιχείωση ἡ Ὀρθοδοξία, «ἄδουν», καθησυχάζοντας τούς πιστούς, ἄσματα περί διακρίσεως, ἡσυχίας καί ὑπακοῆς στούς ἀνωτέρους των, αὐτοί ἐξυπηρετοῦν τόν ἐχθρό καί ἑκουσίως ἀφήνουν ἀνεμπόδιστη τήν ὁδό τῆς ἁπωλείας στούς ὁπαδούς των!

Γιά τούς ἀληθινά εὐσεβεῖς ὁ καιρός αὐτός εἷναι προφανῶς καιρός μάχης, ἀγῶνος καί Ὁμολογίας! Ἡ σιωπή σημαίνει αὐτόχρημα ΠΡΟΔΟΣΙΑ! Ἡ ἀνοχή, ἐπίσης! Ἡ μεγάλη παγίδα τοῦ διαβόλου εἶναι νά παραπλανηθοῦμε ὅτι ζοῦμε σέ περίοδο εἰρήνης καί δέν ἀπαιτεῖται μάχη, διαρκής ἀγώνας καί ὁμολογία Πίστεως. Τό μεγάλο ὅπλο του ἡ σύγχυση! ΠΡΟΣΟΧΗ! Τίποτε ἐκ τῶν τῆς νέας ἐποχῆς ἐξωτερικῶς παρόμοιο μέ τά τῆς Παραδόσεώς μας δέν πρέπει νά τό ἀσπαζόμαστε καί νά τό ἐμπιστευόμεθα. Τά ὄντως θεάρεστα ἔχουν τή σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ὅλα τά ἄλλα, ἔστω καί πανομοιότυπα, εἶναι ψευδεπίγραφα καί λυμαίνονται τήν σωτηρία μας.

Σωτηρία δέν ὑπάρχει παρά μόνον ἐν Χριστῶ καί ἐν τῆ Ἐκκλησίᾳ! Ἡ, ἔστω καί μέ ψιλό λογισμό, ἀποδοχή τοῦ ἀμετανοήτου Παπισμοῦ ὡς Ἐκκλησίας εἶναι, βεβαίως, ἄρνηση Πίστεως καί ἄρνηση τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ!

Ὅποιος δέν κηρύσσει καί δέν θεωρεῖ τόν Παπισμό αἵρεση καί ἀντί τῆς μετανοίας τοῦ ἡγέτου καί τῶν ὁπαδῶν του ἐπιδιώκει τήν μετ’ αὐτοῦ ἕνωση, εἶναι ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ!  Ὅσοι δέ, ἀδιαφόρως, κοινωνοῦν μετ’ αὐτοῦ ὑπόκεινται στό αὐτό κρῖμα καί βαδίζουν τήν αὐτή ὁδό τῆς ἁπωλείας!

Ὅπερ ἐστι μεθερμηνευόμενον: ὅποιος κοινωνεῖ μετά τοῦ νῦν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου - τοῦ συνειδητῶς καί γυμνῆ τῆ κεφαλῆ κηρύσσοντος τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί φανερῶς ἐπιδιώκοντος τήν ἕνωση μετά τοῦ Παπισμοῦ ἄνευ μετανοίας αὐτοῦ - καθίσταται καί ὁ ἴδιος αἱρετικός καί πολέμιος τῆς Ὀρθοδοξίας!

Στῶμεν, λοιπόν, οἱ πάντες καλῶς! Στῶμεν μετά φόβου! Πρόσχωμεν τῆ ἁγία Ὀρθοδοξίᾳ  ἐν εἰρήνῃ ὁμολογεῖν καί πιστεύειν!

* Ὁ κ. Δημήτριος Ἰ. Κάτσουρας εἶναι ὑποψήφιος Εὐρωβουλευτής μέ τήν «ΚΟΙΝΩΝΙΑ, Πολιτική Παράταξη συνεχιστῶν τοῦ Καποδίστρια» στίς Εὐρωεκλογές τῆς 25^ης Μαΐου 2014.