Ομολογία

ΑΝΑΣΤΑ Ο ΘΕΟΣ!  

 Νικοδήμου Μοναχού

Το "Ανάστα ο Θεός", δηλώνει αγανάκτιση δογματική, (όχι ηθική) αποκαλύπτει αγία οργή, δυσφορία περισσή και ανυποφορία ιερή έναντι της απιστίας στην Θεότητα του Χριστού. 

Δηλώνει επίσης επιτάχυνση της υποσχέσεως και αμεσότητα, υποδηλώνει της επαληθεύσεως την πανυγηρικότητα. 

Ο Θεός έχει το χρόνο δικό Του. 

Επαληθεύεται στο καιρό το δικό Του. 

Εμείς αναμένουμε.

Πιστεύουμε ακράδαντα πως ο,τι είπε ο Χριστός θα γίνει. 

Στο Γεγονός της Αναστάσεώς Του, "το'πε και το'κανε" όπως ακριβώς το προείπε: Σε τρεις ημέρες!

Στην Δευτέρα Του πάλι παρουσία, θα έλθει πάλι Ημέρα Κυριακή, εν καιρώ ευθέτω, εν χρόνω αποκεκαλυμμένω, συνεκπληρωμένων των Σημείων των Καιρών της ελεύσεως του Αντιχρίστου.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι δόγμα, όπως ακριβώς το απεκάλυψε η Αγία Γραφή, όπως ακριβώς το εθέσπισε η Α' Οικουμενική Σύνοδος. 

"Και αναστάντα τη Τρίτη Ημέρα, κατά τας Γραφάς!" Όπως ακριβώς προεικόνισε η Γραφή, όπως ακριβώς προεφήτευσε η Παλαιά Διαθήκη. 

Όπως ακριβώς προεφήτευσε η Πηγή της Ζωαρχίας και κάθε προφητείας, ο Ίδιος ο Προφητόθεος Χριστός.

Το δόγμα της Αναστάσεως βασίζεται αλληλένδετα στο βασικότατο και θεμελιωδέστατο δόγμα της Ορθοδοξίας: Στη Θεότητα του Χριστού! 

Προφήτευσε ως Θεός. Έπαθε ως Άνθρωπος. Αναστήθηκε ως Θεός.

Λόγος για Ανάσταση χωρίς αναφορά στην Θεότητα του Χριστού δεν είναι ολότελα Ορθόδοξος και Ευαγγελικός. 

Είναι "μονόφθαλμος" και μονοπλευρικός. Είναι ελλειπής και "κουτσός".

Η απιστία στην Ανάσταση συνεπάγεται και απιστία στην Θεότητα του Χριστού. 

Η απιστία στη Θεότητα του Χριστού υποβόσκει βλασφημία, επεξεργάζεται αμαρτία (όχι ηθική, αλλά αστοχία δογματική), κατεργάζεται ψεύδος, καλλιεργεί δολιότητα και εκτρέφει εωσφορική πλάνη.

Ποιά είναι αυτή η μεγίστη βλασφημία και πλάνη; 

Ότι υπάρχουν πολλές "Εκκλησίες"... 

Ότι υπάρχει χάρι στην αίρεση και σωτηρία στην ετεροδοξία! 

Αυτή είναι η δεινότερη αίρεση όλων των εποχών και έχει τη ρίζα της στην Αίρεση του Αρείου.

Εάν ο Χριστός ήταν "κτίσμα" (άπαγε της βλασφημίας) και παρ' όλα αυτά έσωζε, τότε και οι σύγχρονες κτιστές "εκκλησίες" και αιρέσεις έχουν επίσης χάρι και σώζουν. 

Αυτό επιτάσσει η Διενή Παναίρεση του Οικουμενισμού, για αυτό και συνιστά αίρεση ήδη κατεγνωσμένη. 

Αυτό δυστυχώς κηρύσσει ο Πατριάχρχης Βαρθολομαίος. 

Για αυτό και επιβάλλεται υποχρεωτικώς η άμεση και ομολογιακή Διακοπή της Μνημονεύσεώς του.

ΜΗ πει κανείς πως ασεβώ "στον Πατριάρχη του Γένους" ενώ είμαι "μοναχός" και πρέπει ν' ασχολούμαι μόνο με τα "μοναστικά" μου καθήκοντα. 

Κατά τους Αγίους μας Πατέρες, αποκλειστική και αμετάκλητη προτεραιότητα των Μοναχών και των Ηγουμένων είναι η πάση θυσία διαφύλαξη της Ορθοδόξου Πίστεως. 

Είναι η με οποιοδήποτε κόστος Πανθομολογία και μαρτυρική αυτοθυσία. 

Εξέρχονται των μοναστηριακών Τειχών και Αποτειχίζονται παραμένοντες εντειχιζόμενοι εντός των νοητών Τειχών της Νέας Σιών.

Ανώτατο και ύπατο Μοναστικό καθήκον η δια βίου αδιάλειπτη διατήρηση της Αληθούς Πίστεως, όχι μόνο για την μικρή και περιορισμένη Μοναστική τους Κοινότητα αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα, όλη την Οικουμένη. 

Ο κάθε Μονομάχος Μοναχός, μεταμορφώνεται σε Πατερα Οικουμενικό και υπερασπίζεται την Αγία ημών Πίστη, προλαμβάνοντας τα σχίσματα που προκαλεί η αίρεση και όχι οι απομανκρυνόμενοι από αυτήν. 

Τα Μοναστήρια είναι (μάλλον πρέπει να είναι) Απόρθητα Προπύργια της Ορθοδοξίας, Υπέρμαχοι της Αληθείας και όχι ένοχοι συμπορευτές της αιρέσεως και ανεκτικοί προωθητές της πλάνης.

Ο Μοναχός και το αληθινά Ορθόδοξο Μοναστήρι δεν κοινωνεί με αιρετικούς, δεν μνημονεύει αιρετικό Πατριάρχη. 

Δεν τον υποδέχεται με ροδοπέταλα και επευφημίες αρχηγού παπικού κράτους. 

Ο Μοναχός δεν είναι μοναχός του, φέρει παντού και πάντοτε Χριστό, Χριστόφορος καθίσταται αδιαλείπτως. Τοιουτοτρόπως, ο παρατεινόμενος στο "μοναστικό κατ΄ εικόνα" Χριστός, δεν καταδέχεται να μετέχει μετά Βελίαλ.

Η κάθε Ιερά Μονή, δεν επιτρέπει να απωλεσθεί η Ιερότητά της. 

Ιερότητα σημαίνει Ορθοδοξότητα, μη το ξεχνούμε αυτό. 

Μη ξεχνούμε το μεγαλόσχημο Σταυρό και τον όρκο το μοναστικό που κάναμε. 

Δεν γίναμε μοναχοί "για πάρτυ μας". 

Δεν ασκητεύουμε για προσωπικούς λόγους. 

Δεν υπάρχει κατ' ιδιαν αγιασμός ούτε ιδιωτική θέωσις. Έχουν όλα απαράβατη σχέση και απροσπέραστη εξάρτιση με την Αλήθεια. 

Η δε Αλήθεια ην ο Χριστός. 

Η Αγία μας Ορθοδοξία.

Συγχωρέστε με, ξέφυγα ο ερωτευμένος με την Φιλτάτη και Ωραιοτάτη μας Ορθοδοξία, και επανέρχομαι στην Πίστη Περί Αναστάσεως και Θεότητος Χριστού. 

Ανάστα ο Θεός. 

Σεισμός πραγματικός. 

Τρυγμός οδοντιακός, τρόμος ανατριχιαστικός και φρίξιμο σύγκορμο τοις πάσι. 

Συν τη Αναστάσει, κραυγάζω Ανάστα ο Θεός κρίνων την γήν.

Ποιάν όμως "γην"; 

Στην Παραβολή του Σπορέως, υπάρχει όχι μόνο η καλή και αγαθή γη των Ορθοδόξων, αλλά η πέτρινη, βέβηλη και αιρετική που βλαστάνει ζιζάνια και αγκάθια και καταπατά της Αληθείας τον Σπόρο. 

Ο Θεός έρχεται να κρίνει τους ασεβείς, τους βλασφήμους, τους αιρετικούς και ιδίως, εάν το θέλετε, τους Οικουμενιστές. 

Δεν σχετίζεται με την Μεγάλη, Γενική και Αδέκαστη Κρίση των Πάντων στη Δευτέρα Παρουσία.

Δεν αποκλείω από την κρίση τον αμαρτωλό εαυτό μου αλλά δεν πρόκειται εδώ περί ηθικής κρίσεως. 

Είναι η Πανηγυρική Νίκη της Πίστεως, Είη το Κράτος της Βασιλείας της Αναστάσεως, η Παντοκρατορική Κυριαρχία του Δόγματος της Θεότητος του Χριστού και το Υπερυψούμενο Κέρας των Ορθοδόξων.

Και επανέρχομαι επουσιωδώς εκεί που ακρβώς εξεκίνησα: Το "Ανάστα ο Θεός", δηλώνει αγανάκτιση δογματική, όχι ηθική, αποκαλύπτει αγία οργή, δυσφορία περισσή και ανυποφορία ιερή έναντι της παναιρέσεως του Οικουμενισμού!

Το Γεγονός της Αναστάσεως κυρίως κρίνει τους απιστούντας εις αυτήν και βλασφημούντας αυτήν. Βλάπτει τη φήμη της Αναστάσεως όποιος κηρύττει πως και άλλα μάταια δόγματα σώζουν,  που δεν πιστεύουν στην Ανάσταση, όπως πολλά από τα πλανεμένα και αιρετικά Μέλη του Π.Σ.Ε.

Βλάπτει τη φήμη του Αναστάντος, όποιος πρεσβεύει σωτηριολογική χάρι στους αιρετικούς και δη τους Παπικούς. 

Βλασφημεί και ανασταυρώνει τον Υιό όποιος καταδέχεται να είναι "μέλος" του Βεβήλου και Εωσφορικού αυτού Παγκοσμίου Συμβουλίου Βλασφημιών. 

Δεν έπρεπε η Χώρα Αγίων, η Ορθοδοξη Ελλάδα μας "με καμία κυβέρνηση" να είναι ενεργό Μέλος, ισότιμο και ισόκυρο με αυτό το παναιρετικό συναπάντημα πλανών.

Ο Θεός ανασταίνεται να κρίνη, να κατακρίνει και να ανατρέψει αυτές τις βλασφημίες και να κατακρίνει τους διαστρέφοντας και μαγαρίζοντας την Αλήθειάν Του. 

Το Ψαλμικό το ίδιο, επεξηγεί και ερμνηνεύει (διότι η Γραφή ερμηνεύει τον ευατό της) "ότι (διότι) συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι!" 

Ανάστα, λοιπόν, διότι Εσύ έδωκας κληρονομίαν τοις φοβουμένοις το όνομά Σου, Κύριε, συν πάσι τοις αγίοις, αγία κληρονομία την Ορθοδοξία!

Στην Ανάσταση, τέλος (Εγώ Είμί το Τέλος κι' Αρχή) δεν κρινόμαστε για αμαρτίες. 

"Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα!" 

Δεν μιλούμε για παραβάσεις ηθικής αλλά για παραβίαση Δογμάτων και Καταπάτηση Κανόνων. 

Για περιφρόνηση Εντολών και ακύρωση διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων ως Θεαρχικών Οδοδεικτών περί της στάσεώς μας εν καιρώ αιρέσως.

ΠΩΣ εσύ Πατριάρχα μου, θα ομολογήσεις το "Χριστός Ανέστη" στην σύμπασα Οικουμένη όταν καταδέχεσαι να πίπτεις νενεκρωμένος στον Βατικάνειο Άδη ως Πρωθιερέας του Οικουμενισμού;

ΠΩΣ θα ευχηθείς "Χριστός Ανέστη" όταν διαφθείρεις το "ίνα πάντες εν ώσι" και ενώνεσαι με το ψέυδος, την πλάνη και την αίρεση που βλασφημεί αυτήν καθεαυτή την Ανάσταση του Χριστού και την Θεότητά Του;

ΠΩΣ απαιτείς ν' ακούσεις εξ'ημών το "Αληθώς Ανέστη" όταν ανασταυρώνεις τον Υιόν αναγνωρίζοντας σωτηρία στην ετεροδοξία και ετεροδιδασκαλία;

Το "Χριστός Ανέστη" - "Αληθώς Ανέστη" αποτελεί Ομολογία Πίστεως διαχρονική! 

Επειδή όμως εμείς οι Ορθόδοξοι ΔΕΝ έχουμε την ίδια ομολογία με τις άλλες ομολογίες-μέλη του ΠΣΕ, αρνούμαστε να αναταλλάξουμε αυτήν την Αναστάσιμη Ομολογία με τους Οικουμενιστές που προδίδουν την Πίστη στον Αναστάντα Θεάνθρωπο Ιησού! 

Απαρνούμαστε να ανταπαντήσουμε το "Αληθώς Ανέστη" στους διαφθορείς της Αληθείας και βλασφήμους του Χριστού. 

Δεν καταδεχόμαστε να σιγοντάρουμε σα "σιγανοπαπαδιές" την Κοινωνία και Συμπόρευση με την Αίρεση, διό και αποφεύγουμε και απομακρυνόμαστε ΚΑΙ απο τους Σιγονταροοικουμενιστές.

Ο καθένας από μας κρίνεται και κρινόμαστε διαρκώς οι "άγιοι πάντες"... 

Ο καθένας μας, λοιπόν, μην το ξεχάσει: "Ανάστα ο Θεός" τοις πάσι!