Επειδή ΟΛΑ τα Πατριαρχεία τον Προσκυνούν και ΟΛΟΙ οι Αρχιεπισκόποι ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΝ Βαρθολομαίο που ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ Πάπα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΠΑΝ. ΜΑΚΡΗ  (Στο τέλος τα σχετικά σχόλια)

του Θεολογου κ. Νικολαου ΠΑΝΤΑΖΗ

Αγαπητέ μου αδελφέ Παναγιώτη,

ΣΕ ΣΥΓΧΑΙΡΩ! Και σε Θαυμάζω! Δοξάζω το Θεό για τους Εντίμους Επωνύμους, έστω και εάν διαφωνούν μαζί μου. Ποτέ δεν είχα και ούτε ποτέ θα έχω την εωσφορική πλάνα απαίτηση να συμφωνούν όλοι μαζί μου!

Διδασκόμαστε από την σοφή, ενάρετη, προσγειωμένη και αξιοθαύμαστη Γραμμή του π. Ευθυμίου που συχνά παρακαλεί με σεμνότητα ιεροπρεπή, ασφαλώς εμμένοντας στον της ταπεινώσεως χώρο:

"Δεν απαιτούμε να συμφωνείτε μαζί μας. Εάν έχετε παραδείγματα και διδασκαλίες από τους Αγίους Πατέρες, σας παρακαλούμε να τα προσκομίσετε για να δούμε το ενδεχόμενο σφάλμα μας....".

Συγχαρητήρια λοιπόν στον Παναγιώτη, όχι μόνο για την ευλογητή και επαινετή επωνυμία, όχι μόνο για την όμορφη και ταπεινή διαφωνία αλλά και για την ευγένεια ψυχής που τον διακρίνει. Αδελφέ μου Παναγιώτη, έχω ισχυρή εκ των προτέρων πεποίθηση για σένα και θα σου απαντήσω από "τα σα, ευγενικά, εκ των σων".

Βάζω "δι' ευχών των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ημών" (όχι των Οσίων Γερόντων ημών, χωρίς βέβαια να ασεβώ στην οσιότητά τους) και προχωρώ στην όμορφη και κατ' άμφω ωφέλιμη ανταλλαγή απόψεων και θέσεων εκουσίως, προς δόξαν του Ερχομένου προς το Εκούσιον Πάθος Χριστού μας.

Τον π. Επιφάνιο τον αγαπώ πολύ και το βιβλίο του "Τα Δύο Άκρα" ήταν από τα πρώτα μου Θεολογικά εφόδια. Δεν άλλαξε τίποτε.

Από τότε όμως που διάβασα το Ορθοδοξότατο και Υπερωφελιμότατο βιβλίο του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά περί του ΙΕ' Κανόνος, διέκρινα ταπεινά, με πολύ έντονη την αίσθηση της αμαρτωλότητός μου, ότι ο π. Επιφάνιος στηριζόταν στη φοβία για ενδεχόμενο Σχίσμα, σε δική του αποσιώπηση και επιφύλαξη. Δεν θα τολμήσω για αυτόν να πω "δειλία".

Όπως και οι σύγχρονοι όντως Άγιοι Γέροντες (πχ. ο Άγιος Πορφύριος) είχαν υποστατές φοβίες και δικαιολογημένες επιφυλάξεις. Ετρεμαν το Σχίσμα. Έβλεπαν τις πολυκλαδικές, αντιμαχόμενες και αλληλοαφοριζόμενες παρατάξεις και ανατρίχιαζαν. Έβλεπαν την Λερναία Ύδρα των αναφυόμενων Νέων Συνόδων και από φόβο μερισμών απέφευγαν να κηρύξουν Αποτείχιση. Το σημαντικό και διακριτικό πάντως είναι ότι έτρεμαν την ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ και ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ της Αποτειχίσεως, όχι την ουσία της, τον πυρήνα της και την φοβερά αποτελεσματική της "πυρηνική" ενέργεια!

Τα λόγια του π. Επιφανίου που επικαλείσαι, αυτό αποκαλύπτουν. "Απέχω". Η αποχή από ομαδική καταδίκη μιας τοπικής Εκκλησίας εξασφαλίζει την προσωπική του αθωότητα αλλά δεν προφυλάσσει από μία υποβόσκουσα επικινδυνότητα και φθαρτότητα, δεν αμνηστεύει σχετική ανευθυνότητα για έναν ομαδικό, Γενοκτονιακό ταχύτατα εξαπλούμενο ΜΟΛΥΣΜΟ του Οικουμενισμού.

Οι Γέροντες από τη μια διέφυγαν το κίνδυνο να χαρακτηριστούν ως κύριοι υπαίτιοι ενδεχομένων σχισμάτων. Από την άλλη όμως, χωρίς να το αντιληφθούν δεν στάθηκαν ικανοί να περιορίσουν, να αποκλείσουν και να αποτρέψουν τον ΜΕΓΙΣΤΟ κίνδυνο της σταδιακής αποδυναμώσεως και εξασθενίσεως των καλών, των Ορθοδόξων Επισκόπων οι οποίοι αντιπροσώπευαν το μέγιστο μερίδιο πιστών. Σήμερα έχουνε πια αντιστραφεί οι όροι. 99 στους εκατό Μητροπολίτες Οικουμενιστές και ένας Αντιοικουμενιστής και αυτός σιγοντάρει...

Οι πιστοί εκείνης της προκαταρκτικής, "ξυλκερατικής" περιόδου, με την σειρά τους απήχαν συστηματικά από δυναμικές, ομαδικές, ενοριακές και δια-Μητροπολιτικές Αποτειχίσεις διότι ο μολυσμός είχε ήδη επιφέρει ΣΤΑΔΙΑΚΑ και ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΑ την κοινωνική και δια-κοινωνιακή ΑΝΟΧΗ, τον επάρατο συμβιβασμό και την Αντι-Γραφική, Αντι-Πατερική συνύπαρξη με την αίρεση, μάλιστα με την ψευδαίσθηση πως "δεν μολύνονται οι καλοί, οι Ορθοδοξούντες"...

Είναι ακριβώς σαν να πιστεύουν, ο Νευρολόγος και ο Χειρουργός, (όχι "Χειρούργος", τα κακόηχα και κακώνυμα μόνο τονίζονται στη παραλήγουσα: "κακούργος, πανούργος κλπ, ενώ τα θετικής εννοίας στη λήγουσα, "Δημιουργός"!) σαν να λένε για ένα ΚΑΚΟΗΘΗ ΟΓΚΟ στην πατούσα: "Δεν πειράζει, ας απλωθεί διάσπαρτα, σταδιακά παντού, σε ολόκληρο το σώμα, τα καλά αντισώματα και το ανοσοποιητικό σύστημα θα καταπολεμήσουν "κάποτε" τον θανατηφόρο ιό...!!!!!".

Ξαφνικά όμως το καρκίνωμα φτάνει στην Κεφαλή (την Πατριαρχική) και διά της Συνομολογιακής, Συνεδοκιακής Μνημονεύσεώς του ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ πια ολόκληρο το Σώμα! Οι καλοί, "οι Ορθοδοξούντες" διατείνονται εφησυχαστικά πως δεν πειράζει, δεν έχουμε να πάθουμε τίποτα και μπορούμε άφοβα να κοινωνούμε από τα χέρια τους, μη συνειδητοποιώντας πως έχουν ήδη "το ένα πόδι στο τάφο" τον Οικουμενιστικό...

Με όλα αυτά, αγαπητέ μου αδελφέ, δεν θέλω να πω, πως φταίνε οι Γέροντες. Αν και πρέπει να γνωρίζουμε πως η Ορθόδοξη Αγιοκατάταξη (όχι Αγιοποίηση, είναι παπικός ο όρος) ΔΕΝ εμπεριέχει ΚΑΜΙΑ διαβεβαίωση και πιστοποίηση του ΑΛΑΘΗΤΟΥ στον Νεο-διακυρηχθέντα. Είπαμε, "αλάθητος μόνον ο Πάπας..." Ακόμη και οι Μεγάλοι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας είχαν "αστοχίες" (με τη πρωταρχική έννοια της "αμαρτίας" και όχι την βαρυτέρα έννοια της ανομίας) και "λάθη" τα οποία δεν στάθηκαν εμπόδιο στον προσωπικό αγιασμό τους.

Έχουν όμως τον κρίνοντα αυτούς και θα δώσουν ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ όπως ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΛΟΓΟ για όλα, και ειδικά για το ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ έκαστος προσωπικά για να μην ΕΞΑΠΛΩΘΕΙ πιο πολύ Πανοικεί, αυτό το αιμοβόρο και λίαν θανατηφόρο καρκίνωμα της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Επειδή όμως υπερ-παρα-προχώρησε και παρα-παρα-έγινε το κακό, επειδή επιβραβεύεται η Αίρεση και στεφανώνεται το εστεμμένον θηρίον της Αποκαλύψεως, ο Αντίχριστος Πάπας, ΕΝΤΟΣ του κέντρου της Χριστιανοσύνης, εντός του Κεντρικού Ναού του Οικουμενικού Πατριαρχείου, γυμνή τη κεφαλή, εν πλήρη καταστολή, ως "ΠΑΝΑΓΙΟΤΑΤΟΣ" και ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ της Εκκλησίας,

επειδή του αποδίδεται Αποστολική Διαδοχή, "έγκυρη" Αγιοσύνη και Αισχρή, Κατάπτυστη "Αγιογράφιση" των Αιρετικών που παράγει,

επειδή του αποδίδονται Σωτηριολογικές διαστάσεις και Αναγνωρίζονται ως εξ' ίσου Σωτηριώδη τα παντελώς άκυρα "βαπτισματικά" τους μυστήρια,

επειδή ΟΛΑ τα Πατριαρχεία τον Προσκυνούν και ΟΛΟΙ οι Αρχιεπισκόποι ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΝ Βαρθολομαίο που ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ Πάπα, και

επειδή τέλος, (άνω τελεία, διότι υπάρχουν ΜΥΡΙΑ άλλα "επειδή") επειδή λοιπόν ΟΥΔΕΙΣ ΕΩΣ ΕΝΟΣ, ΚΑΝΕΝΑΣ Αρχιερεύς δεν ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ως ΟΦΕΙΛΕΙ την ΜΟΝΗ Ορθή, Ορθόδοξη Αγία και Ιερή, Θεόσδοτη και Θεόπνευστη, Αγιογραφική και Αγιοπατερική ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ, τότε κρούουμε τον Κώδωνα του ΕΣΧΑΤΟΥ που κατέλαβε ημάς ΚΙΝΔΥΝΟΥ!

Υπενθυμίζουμε την ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ, ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ και ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ Διαχρονική και διαιώνια διαβεβαίωση της Πρωτοδευτέρας Αποστολικής Συνόδου πως ΔΕΝ ΤΕΛΟΥΝΕ ΣΧΙΣΜΑ!

"ΟΥ σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον!!!"

Τους υπενθυμίζουμε πως ο ίδιος Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ της Συνόδου που ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΕ την ένθεη και θεάρεστη ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, ο Μέγας και Ιερός Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ΔΕΝ καταδικάστηκε ως "σχισματικός!" Αγιάστηκε και Αναγνωρίστηκε ως ΜΕΓΑΣ. Ποιος; Ο διαπρύσιος Κήρυξ της Αποτειχίσεως!

Τους υπενθυμίζουμε επίσης, πως και ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ενω κατηγορήθηκε από κακοήθεις, μοντέρνους, συμβιβασμένους και διεφθαρμένους Πατριαρχικούς κύκλους ως "φανατικός", όμως.... ΙΔΟΥ ΜΕΓΑΣ ΠΑΤΗΡ ενεγράφη στην Εκκλησιαστική Ιστορία!! Ποιός; ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ Ο ΙΕΡΟΣ ΠΑΤΗΡ!!! "Αποτείχισιν εδίδαξας τοις πιστοίς, εξ' ηγετών αιρετικών!"

Τους υπενθυμίζουμε πως ακόμη και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ΑΔΙΚΑ και ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΑ, ΑΚΥΡΑ "αναθεματίστηκε" από τον ΠΑΠΟΦΙΛΟ Πατριάρχη του "επειδή τόλμησε να διακόψει το Μνημόσυνόν μου" κατά το χρονικόν και τα Πατριαρχικα Έγγραφα που διασώθηκαν και αποκαλύπτουν τον ΜΟΛΥΣΜΟ της συνειδήσεως των τότε Αρχιερέων και την πραγματική αιτία του Αναθεματισμού του, ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ! Δεν πειθάρχησε στον "Ηγούμενό του" ο οποίος αγρυπνούσε από την παπική παραζάλη, ΔΕΝ έδειξε αρρωστημένη υπακοή αλλά υπήκουσε στον ΘΕΟ του και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του! ΚΑΙ ΝΑ, ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ αναγνωρίστηκε και έλλαμψε και λάμπει ως ΟΥΔΕΙΣ άλλος ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΙΣ ΑΓΙΟΣ στην Νεωτέρα Εκκλησιαστική Ιστορία!!!

Ένας ακόμη λόγος του ιδίου του π. Επιφανίου που αποκαλύπτει το λαθεμένο του σκεπτικό ως προς το ΠΟΙΑ ΓΡΑΜΜΗ, ΠΟΙΑ ΣΤΑΣΗ πρέπει να ακολουθήσουμε εν ΚΑΙΡΩ ΑΙΡΕΣΕΩΣ, εν καιρώ διωγμού εκ των έσω, είναι και ο παρακάτω.

 «Του Μητροπολίτου πίπτοντος εις αίρεσιν, δεν θεωρούνται άπαντες οι κοινωνούντες αμέσως ή εμμέσως αυτώ, ως αιρετικοί αυτομάτως και αδιακρίτως, παρά βεβαίως το γεγονός, ότι ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΥΤΗΣ "ΤΟ ΦΟΒΕΡΟΝ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΚΡΙΜΑ ΕΦ᾿ ΕΑΥΤΟΥΣ ΕΠΙΣΠΩΝΤΑΙ"».

Παρατηρούμε πρώτον, πως λέγει "του Μητροπολίτου πίποτοντος εις αίρεσιν" εν σχέσει με άλλους συναδέλφους και συλλειτουργούς αυτού Μητροπολίτες... ΔΕΝ λέγει "του Πατριάρχου", της Κεφαλής, της Ηγεσίας της Ορθοδοξίας και πάντων των υπ' αυτού γενωμένων, μνημονευομένων! Εάν τιθόταν θέμα, θα διέκοπτε την Μνημόνευση και θα ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΤΑΝ από την Αιρεσιαρχική του Κεφαλή.

Αυτό είναι πολύ χειρότερο, ιδίως όταν όλοι οι Πατριάρχες, τα ΑΥΤΑ Οικουμενιστικά φρονούσι! Το διαπλανητικό Ορθόδοξο Ποίμνιο μένει τότε:

·        ΟΡΦΑΝΟ,

·        ΑΠΟΙΜΑΝΤΟ και

·        ΕΡΜΑΙΟ στο στόμα του Λύκου!!!

Μη μου πεις πως το "χάψιμο" μυρίων μυριάδων ψυχών παγκοσμίως εκ του ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΥ ΛΥΚΟΥ που "ζητά ΤΙΝΑ καταπίει" και είτα "φτύσει τα κουκούτσια" με "ρέψιμο" σεισμοποιού καιομένης φλόγας, δεν είναι μικρό πράγμα... Ο αβυσσαλέος Λέων βρυχάται και μεις τα "Λυκόπουλα" κάνουμε ηθικοεργίες για ανδραγαθείες!

Παρεμπιπτόντως, και δεν είναι άσχετο, υπάρχει πολύ μεγάλη και κοντινή τρίδιπλη σχέση Εκκλησίας-Προσκοπισμού-Μασονίας. Πίσω από αυτό το τρίπτυχο, κρύβεται η Βαβυλών του Βατικανού, "η Πόρνη η Μεγάλη" η οποία σύμφωνα με Βιβλίο της Αποκαλύψεως, θα πλανήσει στα σαγηνευτικά της δίχτυα ακόμη και τους εκλεκτούς του Θεού! Είδαμε Εικονογραφημένους ψευδοαγίους, προσφερομένους από "εκλεκτούς" Ιεροσυνοδικούς, ως φόρο υποτελείας, στα πόδια του Πάπα Φραγκίσκου! Και θα δούμε χειρότερα...

Είναι πολύ χαρακτηριστικό, άκρως αποκαλυπτικό, και μάλιστα καθόλου τυχαίο (παράλληλα δε και προφητικό!) ότι ο ΙΕ' Κανών μιλά στον ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟ για "ΨΕΥΔΟΠΟΙΜΕΝΕΣ και ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ!" Μη περνά αυτό απαρατήρητο... Διαβλέποντας με διαχρονικό χάρισμα της ΠΡΟ-οράσεως, οι Άγιοι Πατέρες, μας ΕΝΤΕΛΛΟΝΤΑΙ (καμία Εντολή Θεού δεν είναι "δυνητική" αλλιώς δεν είναι και δεν πρέπει να λέγεται "Εντολή" ή Πρόσταγμα που προστάζει, στην Προστακτική...) ΠΟΙΑ ακριβώς στάση να ακολουθήσουμε. ΟΧΙ πάντως την σιωπή, σίγουρα όχι το "εμπάργκο"...

ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ κάποιοι ΑΡΡΩΣΤΟΙ κακεντρεχείς και εμπαθείς να μου κολλήσουν τη ρετσινιά του Αγιομάχου και ιεροκατηγόρου. ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στην αντίληψη, στο ΣΚΕΠΤΙΚΟ, στην νοοτροπία, στο ΦΡΟΝΗΜΑ και ΟΧΙ στο πρόσωπο, στην κατ' εικόνα. Κρίνω την δικαίαν κρίσην. Η δίκαιη και δικαιωματική κρίση και κατάκριση αιρέσεων και πλανών, δεν συνιστά "ιεροκατηγορία." Δόξα τω Τρισυποστάτω Θεώ που ΜΕ ΑΝΕΧΕΤΑΙ και συνεχίζει να μου χαρίζει τη συνείδηση και απόλυτη ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ της μεγάλης μου ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΟΣ και εάν νομίζετε ότι "ταπεινολογώ", συνάντηση στην παγκόσμια Κρίση. Κάντε δική σας επερώτηση στο Δικαιοκρίτα Κύριο και Απροσωπολήπτη Δικαστή.

Δεύτερο σημείο που δυστυχώς, ο π. Επιφάνιος ανατρέπει τα ίδια του τα λόγια, που φάσκει και αντιφάσκει ως προς τη ΔΙΚΗ του ΣΤΑΣΗ, είναι τα ΦΡΙΚΤΑ και ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΑ της ιδίας ως άνω παραγράφου που επικαλείσαι και εσύ, χωρίς όμως να επιχειρώ να σε ενοχοποιήσω:

«Βεβαίως το γεγονός, ότι ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΥΤΗΣ "ΤΟ ΦΟΒΕΡΟΝ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΚΡΙΜΑ ΕΦ᾿ ΕΑΥΤΟΥΣ ΕΠΙΣΠΩΝΤΑΙ!!"».

Αυτά αγαπητέ μου, ΔΕΝ είναι λόγια δικά μου. Είναι του π. Επιφανίου! Διά της στάσεως της συνυπάρξεως, διά της στάσεως του συμβιβασμού, διά της κοινωνιακής στάσεως της επάρατης και κολασίμου αμαρτίας της ΣΙΩΠΗΣ, επισπεύδουν, προσελκύουν και επιφέρουν το ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΙΜΑ στο λαιμό τους! Το "κρίμα εαυτώ λήψεται" σημαίνει καταδίκη και κατατρεγμό στο πύρινο ποταμό της Αιωνίου Κολάσεως!

Αδελφέ μου, σφάλλεις, συγχώρεσέ με. Το απευθύνω με αγάπη. "Προτιμώ, λέγει ο Μέγας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τα χτυπήματα του φίλου παρά τα φιλήματα του εχθρού!" ΜΗΝ ακούς αυτά που σε λένε οι ξεπουλημένοι, οι συμβιβασμένοι, με την ίδια τους την ουρά κομμέννη, ότι είσαι ασφαλής και εν τάξει, επειδή δεν έχει καταδικασθεί επισήμως ο Οικουμενισμός. ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ όμως 99% τμηματικά οι αιρέσεις που εμπεριέχει, κάθε μια ξεχωριστά κατ' όνομα, από Οικουμενικές Συνόδους!

ΜΗ λοιπόν πέφτεις και συ άθελά σου στο διπλωματικό αυτό ολίσθημα ότι "Εφόσον δεν έχει κηρυχθεί Συνοδικώς η αίρεση δηλαδή επίσημα δεν θα χαρακτήριζα αιρετική καμία τοπική Εκκλησία". Το λέγει ξεκάθαρα ο ΙΕ' Κανόνας, "ΠΡΟ συνοδικής διαγνώμης".

ΠΟΙΑ Συνοδική Διαγνώμη να επέλθει στην εποχή που ζούμε όταν έχει ήδη επιληφθεί παμψηφεί η Πατριαρχική, Οικουμενιστική Γνώμη και Γραμμή; Και όπως έγραψα άλλοτε, ΤΙ γίνεται όταν ΟΛΟΙ είναι κάτω από την συμβιβαστική, συνυπαρξιακή και συν-κοινωνιακή ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ αυτή ομπρέλα;

ΠΩΣ θα καταδικαστεί ο αιρετικός Πατριάρχης όταν ΔΕΝ υπάρχει ούτε ένας ατρόμητος και απροσκύνητος Ορθόδοξος να συγκαλέσει Σύνοδο;
  

ΠΟΙΑ Σύνοδος να συνέλθει όταν τα 99.9% των μελών της ίδιας αυτής Συνόδου είναι Σιγονταρο-οικουμενιστές και ΔΕΙΛΙΑΖΟΥΝ, ΦΟΒΟΥΝΑΙ να διακόψουν τη Μνημόνευση;

Και ΠΟΙΟΝ τελικά να καταδικάσουν; ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ τους; Είναι ποτέ δυνατόν;

Γίνεται ποτέ ο Δικαστής να είναι και Διωκτική Αρχή αλλά ΚΑΙ Μάρτυς και ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ αλλά και κύριος ΕΝΟΧΟΣ συνάμα;

Σε παρακαλώ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ αδελφέ μου (και αναγνώστες ανά τον κόσμο), να διαβάσεις ΜΕΤΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ολοκλήρου προσοχής, ησυχίας και ΑΦΟΣΙΩΣΕΩΣ, δίχως κανένα περισπασμό, το Ευλογημένο και Ευλογητό Βιβλίο του π. Ευθυμίου περί του ΙΕ' Κανόνος και ΕΚΕΙ θα δεις και θα βρεις πολλές διαφωτιστικές και ικανοποιητικές ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ διότι, το υπογραμμίζω, ΔΕΝ ΛΕΓΕΙ δικά του λόγια, ΔΕΝ εκφράζει φοβίες και επιφυλάξεις δικές του και ΙΔΙΩΣ, ΔΕΝ συστήνει "Νέα" ΣΤΑΣΗ δική του, διαφορετική από ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ.

Αυτοί συμβιβάστηκαν; Συνυπήρξαν και διατήρησαν Εκκλησιαστική Κοινωνία; Ας δούμε λίγα συμβολικά...

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός κατεδίκασε τους Παπικούς: «Απεκόψαμεν αυτούς του κοινού της Εκκλησίας Σώματος». Τους "πετσοκόψαμε" με δίστομον μάχαιραν Πνεύματος και δεν τους δεχτήκαμε ως Μέλη πλεον της Ορθοδοξίας! Λοιπόν; «Ουκούν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και διά τούτο αυτών εχωρίσθημεν (οριστικώς) ...αιρετικοί εισίν άρα, και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν» (χειρουργική αποκοπή, διαμελισμός αποτελειωτικός και νεκρικός...).

Έτι δε και χειρότερα για αυτούς που κοινωνούν με τους Λατινόφρονες, Οικουμενιστές, όχι μόνο να τους αποφεύγουμε αλλά ούτε και αδελφούς να τους ονομάζουμε!!! Σκληρόν; Θεόπνευστον, Αγιοπατερικόν!

«Οίτινες την υγιά Ορθόδοξον Πίστιν προσποιούμενοι ομολογείν, κοινωνούσι δε τοις ετερόφροσι, τους τοιούτους, εί μετά παραγγελίαν μη αποστώσιν, μη μόνον ακοινωνήτους έχειν, αλλὰ μηδέ αδελφούς ονομάζειν».

Εμείς όμως σας αγαπούμε και ολοψύχως σας καλούμε αδελφούς διότι δεν είστε ανυπάκουοι και αμετανόητοι αλλά ενδιαφέρεστε να μάθετε τη σκληρή αλήθεια, διψάτε την Οδό των Πατέρων που δεν συμβιβάζονταν, δεν ξεπουλούσαν την Πίστη για να τα 'χουν καλά με όλους.

ΤΙ ΔΕΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ; «Φεύγετε ουν και υμείς, αδελφοί, την προς τους ακοινωνήτους κοινωνίαν και (αποφεύγετε τελείως) το Μνημόσυνον των αμνημονεύτων· (εις αεί!) Οι γαρ τοιούτοι Ψευδαπόστολοι, εργάται δὀλιοι, (παμπόνηροι) μετασχηματιζόμενοι εις Αποστόλους Χριστού» ("άγγελοι φωτός" που στοχεύουν τάχα να "ευηγγελίσουν" τοις μακράν και τοις εν σκότει, ενώ είναι οι ίδιοι σκοτεινιασμένοι, "το δε σκότος πόσον;".

Παναγιώτης Μακρής8 Απριλίου 2014 - 11:10 π.μ.
Κύριε Οδυσσέα συγχωρήστε με για τη παρέμβασή μου αλλά νομίζω ότι κάπου υπερβάλλετε ολίγον.
Ο ΙΕ ομιλεί για αποτείχιση από επίσκοπο, ο κ Πανταζής επίσης σωστά ερμηνεύει όμως όπως ο πατέρας Επιφάνιος έτσι και εγώ αναφέρω τα εξής: "Ἔγω δὲ πολὺ ἀπέχω ἀπὸ τοὖ νὰ χαρακτηρίσω τὴν Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς... Αἱρετικήν!!! Ἂν ἄλλοι εἶνε εὔκολοι εἰς τὴν ἀνάληψιν τοιούτων τρομακτικῶν εὔθυνων (νὰ χαρακτηρίζωσι δηλαδὴ ὡς αἱρετικὴν μίαν Ὀρθόδοξον Τοπικὴν Ἐκκλησία), ἅς προχωρήσωσι..."
Συγκεκριμένα διαφωνώ με το κύριο Νικόλαο (τον οποίο εκτιμώ πολύ) για τον εξής λόγο: . ῾Ο ῞Οσιος Θεόδωρος ἀναλύων λεπτομερῶς τὸ λίαν ἀκανθῶδες ζήτημα «εἰ
χρὴ κοινωνεῖν» «ἐκ τοῦ Πρεσβυτέρου τοῦ ᾿Επισκόπου (αὐτοῦ) ὀρθοδοξοῦντος»1 μέν,
ἀλλ᾿ ἐκ φόβου «ἀναφέροντος (μνημονεύοντος) τὸν οἰκεῖον μητροπολίτην»1 αἱρετικὸν
ὄντα, ἀποφαίνεται τελικῶς ὡς ἑξῆς: τοῦ μητροπολίτου πίπτοντος εἰς αἵρεσιν, δὲν
θεωροῦνται ἅπαντες οἱ κοινωνοῦντες ἀμέσως ἤ ἐμμέσως αὐτῷ ὡς αἱρετικοὶ
αὐτομάτως καὶ ἀδιακρίτως, παρὰ βεβαίως τὸ γεγονός, ὅτι διὰ τῆς στάσεώς των
αὐτῆς «τὸ φοβερὸν τῆς σιωπῆς κρῖμα ἐφ᾿ ἑαυτοὺς ἐπισπῶνται»
᾿Εξηγῶν κατόπιν διὰ μακρῶν, ὅτι ὁ Μοιχειανισμὸς εἶναι «αἵρεσις χαλεπωτάτη»,
ἐπικαλεῖται ὡς κύριον ἐπιχείρημα πρωτίστως, ὅτι τὸ δόγμα τοῦτο ἐκηρύχθη συνοδικῶς
καὶ ἐβεβαιώθη ὑπ᾿ ἀναθέματι: οἱ Μοιχειανοὶ «ἐκήρυξαν συνοδικῶς», «τὰς παραβά-
σεις συνοδικῶς ἐδογμάτιζον», «καὶ ἐβεβαίωσαν ὑπ᾿ ἀναθέματι τῶν ἀντιπιπτόντων τῷ
δόγματι αὐτῶν», «ὑπ᾿ ἀναθέματι τῶν ταύτας μὴ οὕτω προσιεμένων (προσδεχομένων)».

Εφόσον δεν έχει κηρυχθεί συνοδικώς η αίρεση δηλαδή επίσημα δεν θα χαρακτήριζα αιρετική καμία τοπική Εκκλησία. Παρόλα αυτά οι πιστοί σύμφωνα με όσα έχουν ειπωθεί και εδώ και σε άλλες αντιοικουμενιστικές σελίδες πρέπει να αποφεύγουν την κοινωνία-επικοινωνία με τους αιρετικούς. Άρα, προσωπικά πάντοτε οι πιστοί δεν πρέπει να κοινωνάν ούτε να συναθροίζονται σε Εκκλησίες που μνημονεύετε επίσκοπος που "την αίρεσιν δημοσία κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ' Εκκλησίας διδάσκοντος". Ωστόσο, σε Εκκλησίες που μνημονεύετε Επίσκοπος που δεν κηρύσσει αίρεση δεν θεωρώ υποχρεωτικό να αποχωρίσουν από εκεί όσο η αίρεσης του Οικουμενισμού δεν έχει κηρυχθεί Συνοδικώς ή από τον εκεί Επίσκοπο.
Απάντηση

ΟΔΥΣΣΕΑ8 Απριλίου 2014 - 12:44 μ.μ.
Δεν υπαρχουν μονον οι Ι. Κανονες κυριε Μακρη.
Που ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ειναι υποχρεωτικοι.
ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ.
Οπως και η Αγια Γραφη, το ιδιο.
Υπαρχουν και τα Πατερικα κειμενα.
Αυτα θα πρεπει να διαβαζετε και να δητε τι λενε και τι αποφαινονται.
Δε ειναι μονον ενοχος Αιρεσεως ο Βαρθολομαιος αλλα και ολοκληρη η "εκκλησια' των ΜΑΤ και των Μεταμοσχευσεων.
Ειναι Αιρετικη και ολοι οι αρχιερεις ειναι Αιρετικοι, αφου κοινωνουν και συμπλεουν και μαγαριζονται ολοι τους απο τους Αιρετικους με τους οποιους συλλειτουργουν, τους ψαλουν την φημη, τους ραινουν με ανθη, τους μνημονευουν στα θυσιαστηρια.

Ο π. Επιφανιος τοτε που εγραφε αυτα που εγραφε, ειχε υπ' οψιν του οτι υπηρχαν τοτε 5 προδοτες και 75 ορθοδοξοι.
Τωρα δεν συμβαινει το αντιθετο;
Πως λοιπν αποφαινεσαι οτι ζεις σε ορθοδοξο και οχι σε Αιρετικο περιβαλλον;
Και αναπαυεσαι μεσα σε ενα τετοιο Αιρετικοτατο περιβαλλον κυριε Μακρη;

Και τι προσδοκας για το αυριο;
Υπαρχει διαφορετικο αυριο;
Θα πεθανης μεσα σε ενα τετοιο Αιρετικο μορφωμα;
Η Αποτειχισι ειναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ σημερα δυστυχως.
ΟΛΟΙ κολυμπουν στην Αιρεσι.
Και οι Αγιοι Πατερες επιτασσουν μακρυα απο τους ΜΟΛΥΣΜΕΝΟΥΣ.
Απάντηση
Απαντήσεις

1.    

Παναγιώτης Μακρής8 Απριλίου 2014 - 3:17 μ.μ.

Πολύ αγαπημένε μου κ Οδυσσέα σε τίποτε δεν διαφωνώ μαζί σας. Αυτό το οποίο λέω είναι ότι εφόσον δεν έχει Συνοδικά κηρυχθεί ο Οικουμενισμός δεν χρειάζεται να χαρακτηρίσουμε όλη την Εκκλησία αιρετική. Αν δεχθούμε την πλειονότητα των Μητροπολιτών αιρετικούς παρόλα αυτά υπάρχει και μια μειοψηφία μη αιρετικών Μητροπολιτών. Οι πιστοί λοιπόν να σταματήσουν να Εκκλησιάζονται στους αιρετικούς και να πάνε στους Ορθόδοξους.

Μια ερώτηση σχετικά με το θέμα ο Πατριάρχης Ταράσιος που βρισκόταν σε κοινωνία με τους μοιχειανιστές ήταν αιρετικός ή όχι;