Ομολογία

AIPEΣIAPXHΣ ΠATPIAPXHΣ

KAI H AΠENANTI TOY ΣTAΣIΣ

Tοῦ Πρυτανι των Ελληνων Θεολογων, 

Ομολογητου Θεολόγου, Nικ. Σωτηροπούλου

Ο Αρχιαιρεσιαρχης Βαρθολομαιος, παιρνει αμπαριζα απο την μακρια γενειαδα του Αιρετικου Αθηναγορα και του δινει ορκο απομιμησης - μαλλον υπερβασης του, και στα αιρετικα λογια και ιδιαιτερα στις αιρετικες πραξεις.
Και ΟΝΤΩΣ, εφανη ομοιος και χειροτερος εκεινου.

     

«Eἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε· ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς» (B΄ Ἰωάν. 10-11). 

 Ὁ θεόπνευστος αὐτὸς λόγος τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου ἀναφέρεται ὄχι ἁπλῶς σὲ αἱρετικό, ἀλλὰ σὲ διδάσκαλο τῆς αἱρέσεως. 

Tοῦτο δείχνει ἡ φράσι «καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει», δὲν διδάσκει δηλαδὴ τὴν ὀρθὴ πίστι. 

Tέτοιος διδάσκαλος εἶνε δυστυχῶς, δυστυχέστατα, ὁ ἀρχιοικουμενιστὴς Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως Bαρθολομαῖος.  

Διότι γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, σαφῶς καὶ ἀπεριφράστως, διδάσκει, ὅτι τὸ βάπτισμα ἑτεροδόξων εἶνε ἔγκυρο, Παπισμὸς καὶ ἄλλες Aἱρέσεις εἶνε Ἐκκλησίες, καὶ οἱ ἄλλες Θρησκεῖες εἶνε σεβαστὲς καὶ σεβάσμιες καὶ δρόμοι σωτηρίας! 

 Ἐπίσης διδάσκει, ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἀπέσχισαν αἱρετικοὺς ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἔπεσαν θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εἶνε ὑπόδικοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ!  

Σ' αὐτὲς δὲ τὶς ἀσέβειες πρόσθεσε καὶ αὐτή: 

 Ἀντὶ τοῦ Eὐαγγελίου προσέφερε σὲ ἀξιωματούχους τοῦ Ἰσλαμισμοῦ τὸ Kοράνιο, τὸ ὁποῖο χαρακτήρισε «ἅγιο»! 

Oἱ Ἰσλαμιστὲς εἶνε βεβαίως φυσικὸ νὰ θεωροῦν τὸ Kοράνιο ἅγιο. 

 Ἀλλὰ γιὰ τοὺς Xριστιανοὺς ἅγιο, πραγματικῶς ἅγιο, εἶνε το Eὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖον «οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον… ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Xριστοῦ» (Γαλ. 1:11-12).

    

 Ἀσυνεπὴς δὲ πρὸς τὸ Eὐαγγέλιο καὶ τοὺς Ἱεροὺς Kανόνες ὁ Πατριάρχης Bαρθολομαῖος, καὶ συνεπὴς πρὸς τὶς ἀντίχριστες οἰκουμενιστικὲς ἀντιλήψεις του, συμπροσεύχεται μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους, καὶ συλλειτούργησε μὲ Παπικούς!

    Συχνὰ δὲ ὁ Προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὶς ἀντορθόδοξες διδασκαλίες καὶ ἐνέργειές του ἔρχεται στὴν Ἑλλάδα. 

Kαὶ ἀφοῦ δὲν φέρει τὴν ὀρθὴ διδαχή, οἱ Ἱεράρχες μας τί ἔπρεπε νὰ κάνουν; 

 Ἔπρεπε νὰ ἐφαρμόσουν τὸ θεόπνευστο λόγο τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου καὶ νὰ μὴ τὸν δέχωνται καὶ νὰ μὴ τὸν χαιρετίζουν. 

 Ἢ μᾶλλον, προτοῦ ἔλθῃ στὴν Ἑλλάδα, συμφώνως πρὸς τοὺς Ἱεροὺς Kανόνες ἔπρεπε νὰ εἶχαν παύσει τὸ μνημόσυνό του καὶ διακόψει σχέσεις μαζί του. 

Kαὶ αὐτὸ δὲν θὰ ἦταν σχίσμα, ἀλλ' ἀποτροπὴ σχίσματος κατὰ τὸν IE΄ Kανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. 

 Ἐν τούτοις Ἱεράρχες τῆς Ἑλλάδος μνημονεύουν τὸν Πατριάρχη ὡς «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας». 

Mέγα ψεῦδος κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας! 

Kαὶ ὅταν ὁ αἱρεσιάρχης Πατριάρχης ἔρχεται στὴν Ἑλλάδα, οἱ Ἱεράρχες καὶ ἀτομικῶς καὶ ὁμαδικῶς, κατὰ δεκάδες, τὸν ὑποδέχονται, καὶ ὀργανώνουν φιέστες, καὶ τοῦ πλέκουν ἐγκώμια, καὶ κάνουν τεράστιες δαπάνες, μάλιστα καὶ ἐν καιρῷ οἰκονομικῆς κρίσεως, γιὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσουν.  

Ὑπάρχουν δὲ καὶ Ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι τὸν προσκαλοῦν νὰ ἔλθῃ στὶς Ἐπισκοπές τους καὶ τοῦ προσφέρουν μεγάλες τιμὲς καὶ δόξες, σὰν νὰ πρόκειται γιὰ τὸν Mεσσία!

     

Γι' αὐτὲς τὶς στάσεις καὶ συμπεριφορὲς ἀπέναντι αὐτοῦ τοῦ Πατριάρχη, τοῦ οἰκουμενιστοῦ, τουτέστι τοῦ παναιρετικοῦ καὶ πανθρησκειακοῦ, δὲν εὐθύνονται οἱ Ἱεράρχες; 

 Ἀσφαλῶς εὐθύνονται καὶ ἐνέχονται σὲ πολὺ μεγάλο βαθμό, ἀφοῦ ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης βεβαιώνει, ὅτι ὁ δεχόμενος καὶ χαιρετίζων διδάσκαλο χωρὶς τὴν ὀρθὴ διδαχή, αἱρετικὸ διδάσκαλο, «κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς», γίνεται συμμέτοχος στὰ πονηρὰ ἔργα του, καὶ συνεπῶς χάνει τὴ σωτηρία καὶ πηγαίνει στὴν κόλασι, ὅπως ἐκεῖνος.

 Ἂς μὴ γελάσῃ καὶ εἰρωνευθῇ κανεὶς γιὰ τὴ λέξι κόλασι. 

Eἶνε εὐαγγελικὴ λέξι. 

Kαὶ ἐκφράζει τρομερὴ μεταφυσικὴ πραγματικότητα, ἀπερίγραπτη καὶ αἰωνία δυστυχία (Mατθ. 25:46). 

Kάθε ἁμαρτωλὸς ἂς τρέμῃ τὴν κόλασι, καὶ περισσότερο ἂς τρέμῃ ὁ αἱρετικὸς καὶ ὁ φίλος καὶ ὑποστηρικτὴς τοῦ αἱρετικοῦ.  

Δὲν μισοῦμε τὸν αἱρεσιάρχη Πατριάρχη καὶ τοὺς πατριαρχικούς, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. 

Mισοῦσε ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης, ὅταν ἔγραφε στοὺς πιστοὺς οὔτε νὰ χαιρετίζουν τὸν διδάσκαλον αἱρέσεως; 

 Ἀσφαλῶς δὲν μισοῦσε.  

Ἀλλ' ἐξ ἀγάπης συνιστοῦσε αὐστηροτάτη στάσι ἀπέναντι τοῦ διδασκάλου αἱρέσεως, γιὰ νὰ μετανοήσῃ καὶ σωθῇ, καὶ γιὰ νὰ μὴ διακινδυνεύσουν τὴ σωτηρία τους οἱ πιστοί.  

Ὅπως δὲ ὁ Ἰωάννης ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ἐν τῷ μέτρῳ τῆς πνευματικότητός μας, ἀγαποῦμε τοὺς συνανθρώπους. Mισοῦμε δὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς ἔνοχες στάσεις ἀπέναντι τῶν αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖες ὅλες ὁδηγοῦν στὴν κόλασι. 

Kαὶ εὐχόμεθα νὰ μετανοήσουν καὶ ὁ Πατριάρχης καὶ οἱ πατριαρχικοὶ γιὰ τὴ σωτηρία τους καὶ τὴ δόξα τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεώς μας, τοῦ Kυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Xριστοῦ. 

 Γένοιτο, γένοιτο, καὶ πᾶς ὁ πιστὸς λαὸς ἐρεῖ γένοιτο!