Ομολογία

ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΣΗ 

Ή ΘΕΟΛΟΓΙΑ;


Απαντησι στις σχιζοφρενιες 

του Κωστα Νουση

του κ. Νικολαου Πανταζη

απο την Μελβουρνη


     Αγαπητέ Κώστα

     "Ο Διεξαγόμενος διάλογος τώρα τελευταία, σε μία βαθύτερη του δαιμονικής της διάστασης ιδωμένος", θα λέγαμε πως παραφούντωσε και δαιμονίστηκε "ενώ καθίσταται ολοένα και πιο αποκαλυτπικός των υπόπτων προθέσεών, των ιδιοτελών διαθέσεών" και εχθρικών τάσεών σου!
 


     Σύμφωνα με τον Αγιο Ιωάννη της Κλίμακος, για κάθε πάθος αντιστοιχεί και ένα σχετικό δαιμόνιο. Η διαρκής και αυξανόμενη εμπάθεια και η εχθρική μανία που εκδηλώνεις εναντίον του κ. Νικολάου Σωτηροπούλου ξεπερνά κάθε όριο λογικής αναμενόμενης διαφωνίας ή έστω επιτρεπόμενης μετά σεβασμού αντιπαραθέσεως.
     Αδερφέ μου, θέλεις διάβασμα και εξορκισμό εξακολουθητικό, μακροχρόνιο. Δεν μιλώ ειρωνικώς αυτή τη στιγμή, αλλά με θλίψη, αγάπη Χριστού και έγνοια για τη σωτηρία σου.
 


     Μην πιστεύεις πως με την παρατεταμένη πολεμική σου και την εκτεταμένη σου οίηση, με τον φιλολογικό σου φαρισαισμό και την άηθη διαφοροποίηση, τιμάς τον ευατό σου και αποκτείς ή "κατακτείς" (για να χρησιμοποιήσουμε αυτοκαταδικάζουσα έκφραση του Αυστραλίας) την ψιλή υπόληψη των άλλων.
     Μάλλον γίνεσαι περίγελος και θέατρο αγγέλοις και ανθρώποις. Προτίμησε να παραμείνεις πλέον στον ασφαλή της ταπεινώσεως χώρο και απλούστατα να προσευχηθείς του λοιπού για αυτόν που σταυρώνεις και καθημερινώς μαχαιρώνεις.
 


      Οτι είχες να πεις, το είπες, μην επιμένεις στην αδικία και πεισμώνεις στην κακία. Κατά το κοινώς λεγόμενον, ΞΕΚΟΛΛΑ!
     Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, είσαι βέβηλος και βαρεμένος και πολύ άγρια μάλιστα, «βάρεσες μπιέλα».
    Ο συνειρμός σκέψεώς σου διέρχεται μετατόπιση πνευματικού κεντρικού βάρους από συνειδησιακή σεισμική δραστηριότητα.
 


     Ο θεολογικός σου άξονάς, κατά το Λαρισαϊκώς λεγόμενον, «πήρι κλήσ’» και οι αναγνώστες θα ψάχνουν κάνα Περικλή αντί για Χριστό στα κείμενά σου. Καταντάς όχι μόνο κουραστικός αλλά η αισχρή σου αναίδεια σε συνουσία με την υπερηφάνειά σου κατεργάζονται καρδίας πώρωση.
 


     Πρόδηλη πάντως η ψυχοπαθολογική σου δίψα για εκδίκηση και ηθική αυτο-ικανοποίηση. Όσο γράφεις, ηδονίζεται ενδομύχως η δόλια ψυχή σου και ξεχύνεται η ανεπίτρεπτή σου πίκρα εναντίον του κ. Νικολάου Σωτηροπούλου.
 


     Όσο παραδίδεσαι στην αλόγιστη διαβολεμένη διαλεκτική σου, επιδίδεσαι σε μία αλλοπρόσαλλη μπερδεμένη αμπελοφιλοσοφία και «μπασταρδεμένη» Εκκλησιολογία.
 


     Η λογοτεχνική σου παραφιλολογία έρμαιη και αυτή στα παράτολμα χέρια του κάθε τυχόντα Νούση. Οι όχι μόνο «ενοχλητικές» αλλά σχιζοφρενικές σου "αρθρογραφικές παρεμβάσεις" (να΄σου και ο τίτλος της μελλοντικής τηλεοπτικής σου εκπομπής τύπου Παϊκόπουλος) εγγίζουν τα όρια της εξοργίζουσας «γιαχωβίτικης παραφροσύνης». Αλήθεια, μήπως έκανες ποτέ «πρώην μάρτυρας της Σκοπιάς»;
 



     Μιλάς για «φαίνεσθαι της Εκκλησίας» και διαφαίνεται φαεινή φαιδρότητα στο εμπαθέστατο αποφαίνεσθαί σου. Λοιπόν, θα τελέσεις δικό σου Νέο προσδιορισμό της Εκκλησίας ή θα παραμείνει άλλο ένα ρηχό ρητορικό σου ερώτημα στο βρόντο;
 


     Και για να έχουμε καλό ρώτημα, «ποιοί τελικώς, κατά την αυθεντική σου ακαδημαϊκή γνώμη, πρέπει να εξέλθουν εξ’ αυτής;» Μήπως αυτοί οι «κατά το έθος υπέργηροι» όπως τόσο σαχλά λες εσύ, τα «ηλίθια γεροντάκια» (κατά άλλους πιό ασεβέστερους) που εκκλησιάζονται ανελλιπώς, μετέχουν των Μυστηρίων και αυτοί κράτησαν ανόθευτη την Πίστη χωρίς να’χουν τα δικά σου πτυχία της πλήρης θεολογικής διαστροφής;
 


     Η γιαγιά μου για παράδειγμα απέκρουε τους Χιλιαστάς πανέυκολα με το να τους βάζει απλούστατα να φιλήσουν το Σταυρό και άν όχι, «άντε και στον έξω από ΄δώ!»
 


     Ο Υπέρμαχος και Δεινότατος αντιαιρετικός Δάσκαλός μου, στον οποίο σύ, τρομάρα σου, κάνεις το δασκαλάκο, φτωχέ μου ανθρωπάκο («μη πολλοί διδάσκαλοι γίνεσθε» Κωστάκη), μπορεί να παίξει στα δάκτυλα και να κάνει κυριολεκτικά σκόνη και θρύψαλα το οποιοδήποτε ηγετικό στέλεχος του Μπρούκλιν.
 


     Εσύ πως τα καταφέρνεις; Συνδιαλέγεσαι με τετυρωμένο τύφο και στεφανωμένη σεμνοτυφία επικαλούμενος θεωρητικώς μόνο, το Αγιορείτικο «πνεύμα ησύχιο, άμαχο, ταπεινό, ειρηνικό, διαλλακτικό, διακριτικό;»
 


     Τους πουλάς γιανναρικές θέσεις φιλοσοφίζουσας στείρας διαλεκτικής ή τους σερβίρεις ψυχολογικές σαπουνόφουσκες από αυτές που επιχερείς να επισυνάψεις στον κατά πάντα και διά πάντα ατρόμητο, Ορθοδοξότατο Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, από τον οποίο ήδη έλαβες ταπεινωτική απάντηση "φίμωτρο-τάπα".
 


     Εύχομαι να πήρες καλά το μάθημά σου και μακάρι να του μοιάσεις σε μια τρίχα από το γένι του.
     Εσύ βέβαια έχεις τα χτένια και τις «ιδιωτικές οδούς...» Φοράς μαθησιακές λερωμένες πάνες και με πανεπιστημιακή πιπίλα σαλιαρίζεις τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο με απαξιωτικές εκφράσεις όπως «μυρμηκολέων και δειλός λαγωός».
 


     Ποιός, ο πιό εκρηκτικός, αστραπόβροντος και Προδρομικός με δίστομη μάχαιρα Πνεύματος, ο «αφορισμένος» για την Πίστη του εξ’ άκρας συλλήψεως Αναμαρτήτου Χριστού μας, που δεν φοβάται Οικουμενιστές Πατριάρχες και δε δειλειάζει να κευρανώσει εν Αυτραλιανή αιθρία Δικτάτορες, φιλοκαζαντζακικούς και βλασφήμους Αρχιεπισκόπους, ούτε θυσιάζει την Ευαγγελική Αλήθεια προκειμένου να ευραστήσει σε πρόσωπα.
 


      Και ποιός τον αποκαλεί «δειλό λαγωό»;;; Εδώ, σηκωθείτε όλοι όρθιοι παρακαλώ, "χειροκλωτσήστε τον", (σχήμα λόγου, δεν είμαι υπέρ της βίας) ο απελπιστικά άσημος, Κώστας Νούσης, από τη Λάρισα. Αυτός, ο παρακατιανός και κυρακατινίστικος διανοούμενος, ο εν συκοφαντία και χυδαιότιτι σεσοφισμένος και από τον πιστό Λαό της Λαρίσης "σεσημασμένος" για αναιδή διάθεση να διορθώνει, να επιπλήττει, να ανατρέπει και να διδάσκει ποιόν, τον σοφώτατο Άγιο Γέροντα και Νέο όντως Θεολόγο της Εκκλησίας μας (κατά την σύμφωνη γνώμη πολλών Ασκητικών και πολυγραφοτάτων προσωπικοτήτων του Αγίου Όρους), τον πατέρα εν Πατράσι π. Αθανάσιο Μυτιληναίο!
 


      Ο μοντέρνος θεολογάκος μας "αντί να χαίρεται για το τσαλάκωμα του ψευτοειδώλου του που ακούει στο όνομα" το δια-τυμπάν όνομα, Κώστας Νούσης, αντί "να θρηνεί που εκπίπτει τραγικά στο χώρο της πλάνης", αντιθέτως όσο πέφτει κατάμουτρα σε πέσιμο ανείπωτο και υποβιβαστικό της εντιμότητάς του, παράλληλα λογίζεται πως μάλλον ισχύει το αντίθετο....
 


       Αδερφέ μου, όσο ασχολείσαι με το θέμα Σωτηρόπουλος και επιχειρείς να του ρίχνεις λάσπη, άλλο τόσο θα βρωμίζεις τον ίδιο τον εαυτό σου.
 


       Τα φλεγόμενα βέλη σου θα επιστρέφουν μπούμεραγκ να σε κατακάψουν. Αφού η χριστιανική αγάπη "σ΄λειπ, ντἰπ κατά ντίπ" τουλάχιστον δείξε λίγο απαιτούμενο σεβασμό σε πρεσβύτερο και παγκοσμίως καταξιωμένο συνάδελφό σου Θεολόγο.
 


      Ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος θα παραμένει πάντοτε στο ύψος του και θα σε στοιχειώνει ακόμη και μετά την οσιακή κοίμησή του.
      


Τα κατάπτυστα γραπτά σου ίσως σταθούν ο χειρότερος της ζωής σου εφιάλτης. Σταμάτα να εξεφτελίζεσαι διαδυκτιακώς και άρα παγκοσμίως και ψάξε τίποτε άλλο που δε φτάνεις για να κάνεις κρεμαστάρι. Πάρ’το επιτέλους χαμπάρι. Ξέφτισες.