Ομολογία

Α΄ Ματθαίου, 10,32-33· 37-38· 19,27-30

Πάνω απ’ όλα 

ο Χριστός

 του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη

Ο Χριστός δέχεται τους ανθρώπους να μαθητεύσουν κοντά του, για ν’ αποκτήσουν την αξιοσύνη να λέγονται μαθηταί του, οπαδοί του, Χριστιανοί, και ν’ απολαύσουν την αληθινή ζωή, υπό προϋποθέσεις.

Μια βασική προϋπόθεση είναι η ομολογία πίστεως στο πρόσωπό του. 

«Ο Καθένας που θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, λέει, θα ομολογηθεί κι αυτός από μένα μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Όποιος θα με αρνηθεί, θα τον αρνηθώ κι εγώ». 

Η ομολογία που ζητάει ο Κύριος μπροστά στους ανθρώπους, οι οποίοι θα είναι διώκτες της πίστεως ή αλλόθρησκοι ή είρωνες ή αδιάφοροι, καθιστά τον άνθρωπο ομολογητή και μάρτυρα. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. 

Το Χριστό ή το διάβολο; 

την εκκλησία ή τον κόσμο; 

το φως ή το σκοτάδι; 

την αλήθεια ή το ψέμα; 

την πίστη ή τα είδωλα; 

την αγιότητα ή την αμαρτία; 

τη ζωή ή το θάνατο; 

τον παράδεισο ή την κόλαση; 

Πάντως ο Χριστιανός δεν μπορεί να είναι και με το ένα και με το άλλο. 

Δεν υπάρχει καμμιά σχέση των μεν προς τα δε (Β΄ Κο 6,15).

Ο Χριστιανός λοιπόν δεν μπορεί να είναι και της ξηράς και της θάλασσας· 

δεν μπορεί να βλέπει με το ένα μάτι δεξιά και με το άλλο αριστερά. 

Αν θελήσει να συμβιβάσει και τα δυο, θα πέσει ή σε δειλία ή σε υπόκριση. 

Αν, ομολογώντας το Χριστό, εισπράξει ειρωνείες, απειλές, διωγμούς, φυλακίσεις, μαρτύριο, θάνατο, πρέπει να το θεωρήσει τιμή του. 

Πρέπει σταθερός και ακλόνητος να υπομείνει τα πάντα με προθυμία υπέρ του Χριστού. 

Η ομολογία του από το Χριστό μπροστά στον ουράνιο Πατέρα, θα τον υπεραποζημιώσει με τα άφθαρτα και αιώνια και άγια.  

 Θα τον εντάξει μαζί με το Θεό.   

Ζωή χωρίς Θεό είναι κόλαση, κάτω από τις καλύτερες κοσμικές προϋποθέσεις. 

Αυτή την πρόκριση έκαναν προπάτορες, πατέρες, προφήτες, απόστολοι, κήρυκες, ευαγγελισταί, μάρτυρες, ομολογηταί, διδάσκαλοι, κλπ. 

Εδώ έγκειται και η σχέση της ευαγγελικής περικοπής με το εορταζόμενο γεγονός (τη μνήμη των αγίων Πάντων).

Δεύτερη βασική προϋπόθεση είναι οι Χριστιανοί ν’ αγαπούν το Χριστό πάνω από τους στενούς συγγενείς, πατέρα μητέρα γιό θυγατέρα, παρόλο που ο φυσικός δεσμός με τα πρόσωπα αυτά είναι πιο ισχυρός κι από ατσάλι. 

Όποιος δεν το κάνει, λέει ο Κύριος, δεν μου είναι άξιος μαθητής. 

Όποιος το κάνει είναι. 

Θέτει αυτή την προϋπόθεση ο Χριστός, διότι τί είναι οι γονείς μπροστά στο Θεό; 

τί μας έδωσαν οι γονείς και τί ο Θεός; 

Ο Θεός μας δίνει τα πάντα, κι αυτούς ακόμη τους γονείς και τ’ αδέρφια. 

«Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον από του πατρός των φώτων», λέει ο αδελφόθεος Ιάκωβος. 

Τί έχασαν οι απόστολοι που άφησαν τους γονείς και ακολούθησαν το Χριστό; 

Τί στερήθηκαν οι άγιοι Πάντες που προτίμησαν από τους συγγενείς τους το Θεό; 

Όχι μόνο δεν στερήθηκαν, αλλά έλαβαν πολλά και μεγάλα και ασύγκριτα, που δεν θα μπορούσαν να τα λάβουν ποτέ από τους συγγενείς.

Τρίτη προϋπόθεση μαθητείας είναι η άρση του σταυρού και η ακολουθία του Χριστού. 

Άρση του σταυρού είναι η θυσία της σωματικής μας υπάρξεως, το μαρτύριό μας, η σταύρωσή μας, κατ’ απομίμησιν του Χριστού.   

Παρ’ όλο που φαίνεται υπερβολικό, αν το καλοσκεφτούμε, είναι λίγο σε σχέση με αυτό που έκανε για μας ο Χριστός. 

Και εξ άλλου δεν ζητάει οπωσδήποτε να θυσιάσουμε τη ζωή μας, αλλ’ αν έρθουν καιροί διωγμού των Χριστιανών, τότε θα πρέπει με χαρά ο Χριστιανός να διαλέξει το μαρτύριο, παρά την πρόσκαιρη απόλαυση. 

Και ας μην ξεχνούμε ότι όλες οι αγάπες και οι πιο ευτελισμένες απαιτούν θυσίες (φιλαργυρία, φιλοδοξία, σαρκικός έρωτας, καριέρα, επιστήμη, κλπ).

 Όλ’ αυτά έχουν δικαίωμα να ζητούν θυσίες από τον άνθρωπο, κι ο Χριστός δεν έχει;

Τέλος, στην αυθόρμητη ερώτηση του αποστόλου Πέτρου προς τον Κύριο, τί έχουν να προσδοκούν οι δώδεκα που τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν, ο Κύριος υπόσχεται ότι θα τους καθίσει δίπλα στον Κριτή, για να κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. 

Και γνωστοποιεί επίσης ο Κύριος ότι και όλοι όσοι πάνω από την αγάπη προς αδερφούς αδερφές πατέρα μητέρα σύζυγο παιδιά και άλλα υλικά πράγματα έθεσαν την αγάπη τη δική του, θα λάβουν πολύ περισσότερα εδώ και θα κληρονομήσουν και την αιωνιότητα εκεί. 

Τότε εκείνη την ημέρα πολλοί που φαίνονται πρώτοι θα μείνουν τελευταίοι, και πολλοί τελευταίοι θα γίνουν πρώτοι. 

Θ’ ανατραπεί το άδικο και βάρβαρο καθεστώς του κόσμου και θα εγκαθιδρυθεί δικαιοσύνη προς όλους.

Ας επιλέξουμε λοιπόν χωρίς πολλές σκέψεις και διαλογισμούς το Χριστό. 

 Έχουμε το Χριστό; 

τα έχουμε όλα. 

Δεν έχουμε το Χριστό; 

Τα χάσαμε όλα.