ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ –

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ !!

ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ

« Όλες οι αρχαίες λειτουργίες απευθύνονταν στον Πατέρα.

Τον 4^ο αιώνα ο Χρυσόστομος προχώρησε σε νόθευση της αρχικής λειτουργίας.
Έμεινε όμως σαν κατάλοιπο των αρχαίων λειτουργιών η ακόλουθη φράση «Συ και ο μονογενής σου Υιός και το Πνεύμα σου το Άγιον» και στη λειτουργία του Χρυσοστόμου.

Τον 12^ο αιώνα με τον Νικόλαο Μεθώνης έγινε μεγάλη διαμάχη για τον αν ο Χριστός παραλαμβάνει την Θ.Ε. ή μόνο την προσφέρει. Τελικά η Εκκλησία δέχτηκε την διπλή ιδιότητα του Χριστού. Και την παραλαμβάνει και την προσφέρει.

«Τώρα, τον ΙΒ΄ αιώνα έγινε μια μεγάλη διαμάχη γύρω από αυτό το θέμα, στην οποία κύριο ρόλο θεολογικό διαδραμάτισε ο Νικόλαος Μεθώνης. Η διαμάχη ήταν ακριβώς βασισμένη σε αυτό που είπαμε τώρα. Ο Χριστός προσφέρει την Θεία Ευχαριστία και την δέχεται ο Πατήρ. Δεν την δέχεται και ο Υιός; Δηλαδή ο Υιός μόνο προσφέρει; Δεν αποδέχεται την Ευχαριστία; Η απάντηση που δόθηκε από τον Νικόλαο Μεθώνης και που επικράτησε, ήταν ότι ο Χριστός δέχεται επίσης την Θεία Ευχαριστία, δεν την προσφέρει μονάχα. Ο λόγος είναι πολύ σοβαρός, διότι κάθε αντίληψη ότι ο Πατήρ μπορεί να ενεργήσει κατά κάποιον τρόπο χωρίς την παρουσία του Υιού και του Πνεύματος, θα σήμαινε διαίρεση μέσα στην Αγία Τριάδα.

Είναι βασικό Πατερικό αξίωμα ότι τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος δεν χωρίζουν ποτέ. Και στην Οικονομία και στην ενσάρκωση ακόμα μαζί είναι, αλλά δεν σαρκούνται όλα. Εδώ τώρα είναι μεγάλη λεπτομέρεια ότι ο Υιός μεν δέχεται, μαζί με τον Πατέρα και το Πνεύμα, την Θεία Ευχαριστία, αλλά σε διάκριση από τον Πατέρα και το Πνεύμα. Αυτός συγχρόνως και προσφέρει. Είναι πολύ σοβαρό θέμα η διάκριση των προσώπων, γι' αυτό και το "Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω" δεν πρέπει να λέγεται μπροστά στην εικόνα του Χριστού». (http://www.oodegr.com/oode/dogmat1/E7.htm)

Ο Χριστός προσφέρει στον Πατέρα τον εαυτό του εμπλουτισμένο με το σώμα του (Εκκλησία).

Εις το τέλος της Ιστορίας, ο Υιός θα δώσει τα πάντα στον Πατέρα.
Θυμώνω που τόσο στην Δύση όσο και δυστυχώς μερικοί ορθόδοξοι με κατηγορούνε για τον ρόλο του Πατέρα.
Ο Πατήρ είναι αυτός που παραλαμβάνει τα πάντα.
Ο Υιός στο τέλος της ιστορίας θα πει στον Πατέρα. Αυτά μάζεψα, πάρτα. {ΠΟΣΟ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ!}
Στην Θ.Ε. προλαμβάνουμε αυτό που θα γίνει στα έσχατα.
Είναι μια μεγαλειώδης εικόνα. Δεν υπάρχει περιθώριο ούτε αμφισβήτησης ούτε συζήτησης. Η Θεια Λειτουργία αναφέρεται στον Πατέρα. {Ο ΠΑΥΛΟΣ; ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΕΝΤΟΝΙ;}

Έχουμε μοναρχία του Πατρός.
Δεν έφερε ο Χριστός μια νέα θρησκεία. Υπάρχει συνέχεια του Ιουδαισμού με τον Χριστιανισμό.
Μιλάμε για τον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ...
Η μονοθεΐα πρέπει να έρθει σε συμβιβασμό με την Τριαδολογία.

Ο Πατήρ είναι ο Θεός. Η θεολογία μας είναι πατροκεντρική.
Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι στα έσχατα δεν θα υπάρχει η ασκήση, ο θάνατος ή η ιεραποστολή. Θα υπάρχει όμως η ευχαριστία.
Η ιστορία είναι η πάλη με το κακό και ταυτόχρονα το πεδίο ασκήσεως της ελευθερίας του ανθρώπου. Στα έσχατα το κακό θα νικηθεί.
Διαφωνώ με τον φίλο μου τον Γιανναρά καθώς δεν καταργείται ο χρόνος.
Ο χρόνος θεραπεύεται από το φθοροποιό στοιχείο που έχει και απολαμβάνουμε την Βασιλεία του Θεού.

ΣΧΟΛΙΟ : Είναι καί δέν είναι πολύ περίεργο πού ολόκληρο τό φάσμα τής Εκκλησίας προσπαθεί νά ξεχάσει καί νά καταργήσει τόν Κύριο.
Διότι ο Κύριος ζητά από εμάς μετάνοια, διότι εμείς ζητούμε από τόν Κύριο άφεση αμαρτιών.

Οι παπάδες δέν τόν θέλουν γιατί θέλουν νά πουλήσουν οι ίδιοι τήν άφεση τών αμαρτιών.

Ο Ζηζιούλας είναι πολύ υπερήφανος γιά μετάνοια.
Τό ίδιο καί οι βιβλικοί θεολόγοι, οι οποίοι καταλαβαίνουν τή Γραφή χωρίς τό Άγιο Πνεύμα.....

Οι υπόλοιποι χριστιανοί θέλουν νά ξεχάσουν πώς εμείς σταυρώσαμε τόν Κύριο καί πώς τό επαναλαμβάνουμε σέ κάθε Λειτουργία.
Όλοι μας θέλουμε νά γλείψουμε λίγο κόκκαλο ακόμη.

Έτσι ο πάπας έδιωξε τόν Κύριο στόν ουρανό καί έμεινε αντιπρόσωπος γιά νά κάνει ότι γουστάρει.
Ο Λούθηρος τόν έδιωξε από τήν ιστορία μέ τίς Γραφές, καί ο Ζηζιούλας διώχνει καί τίς Γραφές από τήν ιστορία μας καί τον Κύριο καί τόν στέλνει εξορία κάπου στά έσχατα.
Βολεύει ο Πατήρ, διότι είναι αόρατος, διότι είναι αγάπη, διότι μάς περιμένει μετά τά έσχατα, διότι δέν απαιτεί μετάνοια.
Διότι μέ τον Πατέρα κερδίζουμε άπειρο οργιαστικό χρόνο.

Ό,τι διαλέξαμε αυτό θά πάρουμε.

Αμέθυστος