Ομολογία

Iερος Χρυσοστομος:

...Μακελαρης (στασιαστης),

ο κ. Ιγνατιος....

Ζηλωτες,

οι Βολιωτες χριστιανοι...

Καί ἰδού «ὡς κύων ἐπιστρέφων ἐπί τό ἴδιον ἐξέρασμα»...

Ὁ λόγος δυστυχῶς πάλι γιά τόν παραπαίοντα Μητροπολίτη Δημητριάδος. Ἀνεμένετο, ἀλλά θέλαμε νά πιστεύουμε ὅτι θά ἐπρυτάνευε ἡ λογική, οἱ νηφάλιες σκέψεις ἑνός γηραιοῦ κληρικοῦ καί τό ἀποτυχημένο μεταφραστικό πείραμα θά τόν ὡδηγοῦσαν ἐπιτέλους σέ ὡρίμανση πνευματική καί συμμόρφωση καί ὄχι στή ψυχοφθόρο, πείσμονα, ἐγωϊστική, ἀλλόφρονα ἕως ἑωσφορική ἀντιπαράθεση του μέ τήν δισχιλιετῆ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί τούς πιστούς. Ἀντί ὅλων αὐτῶν ὁ γνωστός ταραξίας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Βόλου Ἰγνάτιος ὁ Παραβάτης σκληραίνει τή θέση του καί ἐξαπολύει μύδρους κατά τῶν ἀντιδρώντων πιστῶν. Προσφατως στον εσπερινο του προφητη Ηλια εβιασε ανενδοιαστως κατ' επαναληψι και δημοσιως τα πανεμορφα αναγνωσματα των προφητειων της εορτης.

Ἀποκαλύπτουμε τώρα καί τή νέα του μέθοδο – πονηρό ἐλιγμό. Μόλις ἀναγνωρίσει ἐντός τοῦ Ἱ. Ναοῦ (ὁ ἴδιος ἤ οἱ ἱερεῖς του) πρόσωπα πιστῶν ἀπό αὐτούς πού ἐκδήλωσαν ἀντίδραση στή μεταφραστική του μανία, φοβούμενος νέα ἐπεισόδια καί ἀφοῦ ἀπέτυχε νά τούς τρομοκρατήσει μέ τήν ἐπέμβαση τῆς Ἀσφάλειας (ὁποία πατρική φροντίδα, ἀγάπη, ἀνεξικακία, δημοκρατικότητα καί ἐλευθερία ἀλήθεια!), τότε ἀμέσως παραλείπει αὐτοβούλως τά ἱερά ἀναγνώσματα καί ἐπιδίδεται σέ ἕνα ἄνευ προηγουμένου καυστικό, γεμᾶτο χολή κήρυγμα (αὐτός ὁ πράος καί ταπεινός) στηλιτεύοντας ἀορίστως, ἀνωνύμως καί κυνικά τούς φανατικούς Ταλιμπάν καί τίς φανταστικές σέκτες καί φατρίες πού τόν τριγυρίζουν, τόν ἀπειλοῦν καί τόν παρενοχλοῦν στό «διαφωτιστικό» του ἔργο, εὐχόμενος κιόλας σάν καλός ποιμένας γιά τήν μετάνοιά τους.

Τό ἴδιο πανικόβλητο κήρυγμα τό ἄκουσε ὁ κόσμος τοὐλάχιστον σέ τρεῖς διαφορετικές ἑορτές Ἁγίων. Μέ τή μόνη διαφορά, στήν ἑορτή τῆς Ἁγ. Παρασκευῆς συνέδεσε τό κήρυγμά του μέ τό οἰκτρό ἔγκλημα στό Ὄσλο τῆς Νορβηγίας· προφανῶς καθρέπτιζε τόν δικό του ψυχικό κόσμο και μέ τά γυαλιά πού ὁ ἴδιος φοροῦσε ἔβλεπε τόν κόσμο γύρω του!

Πού γιά νά ποῦμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, ἄν εἶχε στοιχειώδη πνευματική κατάσταση καί εἰλικρινή ταπείνωση, θά προτιμοῦσε τήν εἰρήνη καί θά «ἔκανε τό χατίρι» τοῦ λαοῦ του, πού δέν τοῦ ζητάει καί τίποτε παράλογο ἀπό τό νά τηρήσει τήν παράδοση καί τήν ἀρχαία τάξη καί γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τά παρέλαβε, τηρώντας τόν ἀρχιερατικό του ὅρκο.

Ἐδῶ ἀκριβῶς ἀποδεικνύεται μέ πνευματικά κριτήρια ἡ ἀνωριμότητα, ἀκαταλληλότητα καί ἀδυναμία του νά ἡγεῖται σάν ποιμένας ὀρθοδόξου λαοῦ. Πῶς εἶναι δυνατόν αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ἄγευστος ὥν ὑπακοῆς μέ τόσο ἐγωϊσμό καί πεῖσμα, σάν μικρό κακομαθημένο παιδί, πού καί δίκιο νά εἶχε, ἔπρεπε νά μᾶς δώσει παράδειγμα ταπείνωσης πρός μίμησι κόβοντας τό θέλημά του - ἄγνωστα γράμματα γιά τόν κ. Ἰγνάτιο, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἔχει πειστικό λόγο καί νά ἀπαιτεῖ τυφλή ὑπακοή ἀπό τούς ὑφισταμένους του καί τό ποίμνιό του; Ἐμεῖς τοῦ θέτουμε ὡς κριτήριο τήν ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί αὐτός μᾶς ἀντιπαραθέτει τό δόγμα «ἐγώ εἶμαι ἐγώ...». Βγάλτε μόνοι σας τό συμπέρασμα. Τό ψεῦδος, ἡ ἀπάτη καί ἡ ὑποκρισία προσωποποιημένη. Ἔ, δέν θά σέ προσκυνήσουμε ρέ κύριε, ὁ κόσμος νά χαλάσει.

Ξεχνάει τήν θέση του, τόν Ἅγιο γιά τόν ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι προσῆλθε νά τιμήσει (ποιός τόν ὑπολογίζει τώρα κι αὐτόν) καί καταπιάνεται ἀποκλειστικά μέ τούς ἀγανακτισμένους πολίτες –πιστούς, πού τολμοῦν νά ἀμφισβητοῦν τό μακιγιαρισμένο image του, τό εἴδωλο τῆς αὐτοῦ μεγαλειότητος, πού ὀφείλουμε ὅλοι λαϊκοί καί κληρικοί ἐδαφοκωλοτουμπιαίως νά προσκυνοῦμε σά χρυσή εἰκόνα. Κι ὅλα αὐτά φυσικά μέ ἄκρως ἀντιδημοκρατικούς καί ἄνισους ὅρους, αὐτός ἀφ’ὑψηλοῦ μέ μικρόφωνο στό χέρι, ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς μέ ὅλους τους σεκιουριτάδες (κοντοκουρεμένους) παπάδες καί ψαλτάδες τριγύρω του, ἐμᾶς δέ τούς Ὀρθοδόξους πιστούς, μόνους καί ἀνυπεράσπιστους νά φοβόμαστε καί νά ἀπειλούμεθα μέ αὐτόφωρο ἀπό τούς μυστικούς ἀσφαλίτες πού «στοργικά» μᾶς περιτριγυρίζουν καί μᾶς προσέχουν.

Τό εὐτράπελον τῆς ὑποθέσεως εἶναι ὅτι ἐνῶ «οἱ φανατισμένοι ἐχθροί του» παραμένουν ἥρεμοι καί ἥσυχοι ἐντός τοῦ Ναοῦ, προσευχόμενοι στόν ἑορτάζοντα ἅγιο, νά τόν φωτίσει καί νά τόν ὁδηγήσει στόν δρόμο τῆς Ἱερᾶς Παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας, αὐτός ἐν ψυχικῷ βρασμῷ ὁλοφάνερο, μέ ἐξωτερικά ἥρεμο (ἀλλά ψυχρό σάν πάγο) προσωπεῖο πνέει μένεα κατά τῶν Ὀρθοδόξων, ὁμιλῶν πομποδῶς καί ἐντελῶς ἐκτός θέματος, λέγων ἄλλα ἀντί ἄλλων, προσπαθῶν ἀπελπισμένα νά συνδέσει, τραβῶντας ἀπό τά μαλλιά τά ἐπιχειρήματα – φληναφήματά του, μέ τό νόημα τῆς ἑορτῆς! Ἔτσι π.χ. ἐξομοιώνει τούς ἀντιδρῶντας Ὀρθοδόξους πιστούς μέ τούς διῶκτας τῶν μαρτύρων –sic καί τόν ἑαυτό του μέ τούς ἁγίους μάρτυρας – sic εἰς τό τετράγωνο! πού ὑπέμειναν τά πάνδεινα καί ἁγίασαν. Αὐτό ἦταν τό «ἠθικό συμπέρασμα» στό κήρυγμα τῆς Ἁγ. Παρασκευῆς τῆς πόλεώς μας. Ἔτσι ἔχουμε στό Βόλο τό κωμικοτραγικό φαινόμενο δεσπότη σέ ρόλο Δόν Κιχώτη νά ἐπιδίδεται στό κυνῆγι μυθολογικῶν Ἐρινύων, ἐξορκίζοντας φανταστικούς γίγαντες, ψάχνοντας ἀπελπισμένα τήν Δουλτσινέα του (κάποιο θρόνο καλύτερο ἀπό τόν Βόλο) τραβώντας δίπλα του καί τόν φουκαρᾶ τόν Σάντσο....

Καί ὅλο μιλάει γιά ἀναγκαῖες ἀλλαγές στόν κόσμο καί τήν Ἐκκλησία τῆς αὔριον καί ὅλο μᾶς «παίζει» τόν προφήτη – σέ κάθε λόγο του, ὡς ἄλλη Πυθία, πάντα βαθυστόχαστα κάτι μᾶς προλέγει καί αὐτοπαρουσιάζεται, οὔτε λίγο, οὔτε πολύ σάν «κανόνας πίστεως καί εἰκόνα πραότητος». Μέ ἄλλα λόγια, δέν θέλετε ἀγαπητά μου «πρόβατα καί προβατίνες» τήν μετάφραση τῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας, πίσω δέν γυρίζω, καταλάβετέ το. Φᾶτε λοιπόν στήν μούρη τώρα ἐμένα καί προσκυνᾶτε τήν εἰκόνα μου σάν ἄλλο Ναβουχοδονόσορα!

Ταλαίπωροι Βολιῶτες! Μετά τούς Ἁγ. Πατέρας μας ἀπό τήν Θεολογική Ἀκαδημία χάσαμε τώρα καί τούς Ἁγ. Προφῆτες μέ συνοπτικές διαδικασίες ἀπό τόν Δεσπότη μας. Καί ὅπως ὁ Λουδοβίκος ὁ ΙΔ΄ τῆς Γαλλίας εἶπε τό ἐωσφορικό ἐκεῖνο «l’ etat, c’ est moi! ( τό κράτος εἶμαι ἐγώ) », ὁ κ. Ἰγνάτιος μᾶς λέει ἡ Ἐκκλησία εἶμαι ΕΓΩ. Νά καί ἡ Μεταπατερική Θεολογία στήν πράξη!

Ἐμεῖς ὅμως οἱ ἐναπομείναντες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τοῦ Βόλου, τόν προειδοποιοῦμε ὅτι δέν θά ἀνεχθοῦμε ἐπί πολύ τήν αὐθαίρετη καί ἄνευ λόγου παράλειψη τῶν Ἱερῶν Προφητειῶν στούς πανηγυρικούς Ἑσπερινούς τῶν Ἁγίων τῆς πόλεώς μας καί τήν ἀντικατάστασή τους μέ τά βαρετά, πρόχειρα, κακότεχνα, κούφια, πικρόχολα καί προπαγανδιστικά κηρύγματά του, πού ἀποσκοποῦν στήν τρομοκράτησή μας. Θά μᾶς βρεῖ πάλι μπροστά του καί πολύ πιό σκληρούς.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ