Ομολογία

KAΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ

και ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ

τοῦ Πρωτ. π. Βασιλείου Βολουδάκη

στον π. Λάμπρο Φωτόπουλο

Μὲ μεγάλη, πράγματι, ἔκπληξη διάβασα, μὲ τὴ σειρά μου, τὴν ἐπιστολὴ τοῦ π. Λάμπρου Φωτοπούλου, ὄχι γιατί δὲν ἔχει κάθε θεμιτὸ δικαίωμα νὰ ἐκφράζη τὶς θέσεις καὶ τὶς ἀντιθέσεις του –κάθε ἄλλο– ἀλλὰ γιὰ τὸ ὕφος καὶ τὶς ἀξιώσεις τῆς ἐπιστολῆς του καί, ἐπειδὴ τὸν ἐκτιμῶ, λυπήθηκα.

Οὔτε λίγο οὔτε πολύ, μὲ τὴν ἐπιστολή του ἀξιώνει νὰ συμμορφωθῆ καὶ νὰ συνταχθῆ ἀνεπιφύλακτα ὁ “Ο.Τ.” μὲ τὶς χωρὶς κανένα θεολογικό, λογικό, ἐπιστημονικὸ ἢ πολιτικὸ ἐπιχείρημα πολυσέλιδες δημοσιεύσεις τῶν πολεμίων τῆς περιβόητης “Κάρτας τοῦ Πολίτη” καὶ νὰ ἀθετήση (λόγω, μάλιστα, τοῦ φόβου μειώσεως τῆς κυκλοφορίας του) τὴν ἀπὸ τὸν π. Μᾶρκο καθιερωθεῖσα εὐλογημένη ἀρχὴ τοῦ πολύπλευρου διαλόγου σὲ θέματα, ποὺ προκαλοῦν διχογνωμίες ἀκόμη καὶ μεταξὺ εὐσεβῶν καὶ λογίων κληρικῶν!

Ὡς πρὸς αὐτὲς καθʼ ἑαυτὲς τὶς αἰτιάσεις του γιὰ τὸ ἄρθρο μου,

σὰν πρεσβύτερος στὴν ἱερωσύνη ἀδελφός, τοῦ συνιστῶ νὰ ἀποφεύγη νὰ δίδη μαθήματα ἐσφαλμένης θεολογίας ἀλλὰ καὶ νὰ κάνη τὸν κόπο νὰ πληροφορηθῆ τὰ ὅσα ὁ κρινόμενος γράφει ἐπὶ μία εἰκοσιπενταετία γιὰ τὸ “θρυλικὸ” πιὰ θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου, ἀναλύοντάς το ἀπὸ ὅλες τὶς πτυχές του, χωρὶς νὰ ἔχη ἀναιρέσει κανεὶς οὔτε λέξη ἀπὸ τὰ γραφέντα!

Τότε, τὸ 1986 ποὺ ἔγραψα γιὰ πρώτη φορὰ σὲ σειρὰ ἄρθρων τὰ περὶ Ἀντιχρίστου μὲ τὴν ἀπόλυτη ἔγκριση τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου – τοῦ ὁποίου οἱ προσθῆκες ὑπάρχουν ἀκόμη στὰ χειρόγραφά μου– ἂν θυμᾶμαι καλά, συμφωνοῦσε ἀπόλυτα ὁ π. Λάμπρος κατὰ τὴ συζήτηση τῶν κειμένων μου στὴν συντακτικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ“Ο.Τ.”.

Ὡστόσο, ἔχει ἀναφαίρετο δικαίωμα νὰ ἀλλάξη θέσεις, ἀρκεῖ νὰ καθαιρέση προηγουμένως τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ συνομιλητοῦ του.

Μὲ συκοφαντεῖ ὅτι ἔκαμα περιφρονητικὴ περιγραφὴ τοῦ π. Παϊσίου στὸ ἄρθρο μου ὅλα, ὅμως, τὰ κείμενά μου τὸν διαψεύδουν, καὶ εἶναι ἀρκετὰ τὰ κείμενά μου, ποὺ

ἐξηγοῦν τὸ συγκεκριμένο ἀνθρώπινο λάθος τοῦ π. Παϊσίου.

Ὡστόσο, ὁ προσφιλὴς π. Λάμπρος δὲν ἔδειξε τὸν σεβασμό του πρὸς τὸν π. Παΐσιο μὲ τὸ νὰ ἀναιρέση τὴ θεολογικὴ ἀναίρεση, ποὺ ἔκαμα στὴν ἐπιστολὴ π. Παϊσίου!

Τὰ λειτουργικὰ βιβλία γράφουν γιὰ τὸν διάβολο καὶ γιὰ τὴν καταδυνάστευση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ αὐτόν, ὄχι, ὅμως λόγω μιᾶς ἐξωτερικῆς κτιστῆς –δηλαδὴ τιποτένιας–σφραγίδος, ἀλλὰ γιὰ τὴ διαστροφὴ τῆς προαιρέσεως τοῦ ἀνθρώπου σὲ σατανόσχημη προσωπικότητα!

Γράφει ὁ π. Λάμπρος:

“Δέν μᾶς ἀπέκρυψε ἀκόμη ὁ π. Βασίλειος ὅτι ἀπὸ δῶ καὶ στὸ ἑξῆς πρέπει νὰ σκεπτόμαστε πῶς θὰ κατακτήσουμε τὴν Κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος μιὰ καὶ μᾶς προτρέπει ἀντὶ τῆς ἐνασχόλησης μὲ τὸν Ἀντίχριστο ῾νὰ στρέψουμε ὅλο μας τὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὸ πάθος μας᾽ γιὰ τὸ ποιὸς μᾶς κυβερνάει. Ἔτσι ἀφήνουμε κατὰ μέρος τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καὶ σκεπτόμαστε πλέον μόνον τὴ γήϊνη Πατρίδα μας.

Θὰ γίνει λοιπὸν ὁ ῾Ο.Τ.᾽ ἀπὸ μοναδικὴ θρησκευτικὴ ἐφημερίδα, ποὺ εἶναι σήμερα, μιὰ ἐπὶ πλέον πολιτικὴ ἐφημερίδα;”.

Ἀλήθεια, εἶναι τόσο ἀποτρόπαια ἡ σκέψη νὰ κυβερνήσουν τὴνἙλλάδα ἀληθινοὶ χριστιανοί, πνευματικοὶ ἄνθρωποι;

Καὶ ἂν εἶναι ἀποτρόπαια αὐτὴ ἡ σκέψη, πῶς δὲν εἶναι παράλογη ἡ ἀπαίτησή μας νὰ νομοθετοῦν οἱ ἄθεοι κυβερνῆτες μας πνευματικὰ καὶ χριστιανικά;

Ζητᾶμε νὰ θερίσουμε ἐκεῖ, ποὺ δὲν σπείραμε;

Ἀγνοήσαμε τὴ μεγάλη ἀλήθεια ὅτι ἡ Πολιτικὴ γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους ἀνήκει στὴν Ποιμαντικὴ καὶ ὄχι στὴν ἐπαγγελματικὴ πολιτικὴ ἀλητεία;

Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ἐμποδίσθηκε ἀπὸ τὴν πολιτικὴ νὰ γίνη Ἅγιος;

Ὁ Μέγας Φώτιος ἔφθασε στὴν ἁγιότητα ὢν διπλωμάτης, πράγμα τὸ ὁποῖο συνέχισε καὶ μετὰ τὴ χειροτονία του, ὄχι ἀσκῶν τὸ διακόνημα αὐτό, ἀλλὰ συμβουλεύοντας τοὺς πολιτικούς.

Λοιπόν, “ἀφήνει κατὰ μέρος τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν” αὐτὸς ποὺ ἀγωνίζεται νὰ γίνη τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ “ὡς ἐν Οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς” (καθʼ ὅτι πρόκριμα τῆς αἰωνίου ζωῆς εἶναι ἡ παροῦσα ζωὴ) καὶ δὲν τὴν ἀφήνει αὐτός, ποὺ ἀσχολεῖται ἄσκοπα νὰ “κυνηγάει Κάρτες” σὰν ἐπαίτης καὶ φτωχὸς συγγενής, ἐνῶ οἱ πολιτικοὶ οὐσιαστικὰ “ποιμαίνουν” ἀσύδοτοι καὶ ἀνεξέλεγκτοι μὲ ὅλα τὰ Μέσα, δηλαδὴ ἐξαθλιώνουν τὸν ταλαίπωρο λαό μας;

Ἡ ἀπάντησή μου δὲν ἐξαντλεῖται στὶς γραμμὲς αὐτές, εἶναι ἁπλὴ κατάθεση ἐπισημάνσεων.

Ἡ ἀπάντησή μου δίδεται ἐπὶ τριετία ὁλόκληρη μέσα ἀπὸ τὰ κείμενά μου, μὲ τὰ

ὁποῖα ἀπαντῶ σὲ ὅλες τὶς θέσεις τῶν ἀντιφρονούντων στὸ ὑπὸ συζήτηση θέμα.

Φαίνεται πὼς ἰσχύει ὅμως καὶ ἐδῶ αὐτὸ ποὺ ἔγραψε ὁ Διονύσης Σαββόπουλος γιὰ τὸν Κοεμτζῆ:

“Ἐγὼ μπῆκα στὸν κόπο τὸ δικό τους αὐτοί, ὅμως, δὲν μπαίνουν στὸν κόπο τὸ δικό μου”.

Νὰ ξέρουν, ὅμως, πὼς οἱ ἅγιοι δὲν ἀγνοοῦσαν κανένα καὶ ἀπαντοῦσαν σὲ ὅλους μὲ ἐπιχειρήματα.

Ἀκόμη καὶ στοὺς παγιωμένους αἱρετικούς!