Ομολογία

Μία Χριστουγεννιάτικη

Προφητική επιστολή

του μητροπολίτου Ράσκας

ΑΡΤΕΜΙΟΥ του 2008

Όλοι μας αναμένουμε τα Χριστούγεννα, όλοι μας χαιρόμαστε τα Χριστούγεννα, και οι νέοι και οι ηλικιωμένοι, και οι άρρωστοι και οι υγιείς, και οι ελεύθεροι και οι μη ελεύθεροι, – γενική χαρά.

Όμως, οι συνθήκες στις οποίες σήμερα περιμένουμε και γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, διαφέρουν πολύ από εκείνες τις συνθήκες στις οποίες αυτή η γιορτή αναμενόταν και αναμένεται σε οποιοδήποτε άλλο μέρος στη Σερβία εκτός Κοσσόβου και Μετόχιων. Αυτό είναι η γνωστή κατάσταση ασφάλειας και ο τρόπος ζωής μας σαν σε γκέτο, στερούμενοι πολλών δυνατοτήτων, των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων καθώς και της ελευθερίας κινήσεως (ακόμη και να πηγαίνουμε ελεύθερα στο δάσος για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο).

Όμως ούτε υπό τέτοιες περιστάσεις και δυσκολίες τίποτα δεν μπορεί να θολώσει την εσωτερική χαρά την οποία μας φέρει η εορτή των Χριστουγέννων, οπότε και σήμερα στο Κόσσοβο και τα Μετόχια η Γέννηση του Χριστού γιορτάζεται με παραδοσιακά σερβικά έθιμα. Κι εδώ αυτοί που χαίρονται περισσότερο τα Χριστούγεννα είναι τα παιδιά.

Επί πολύ καιρό (πάνω από εξήντα χρόνια υπό τον κομμουνισμό) προγραμματισμένα και συστηματικά δουλευόταν στην εκκοσμίκευση του σερβικού λαού, στον χωρισμό του από τους αγίους πρόγονους και τα ορθόδοξα θεμέλια. Η έναρξη του 21ου πρώτου αιώνα είναι η έναρξη όταν οι Σέρβοι άρχισαν να συνέρχονται από μέθη της κομουνιστικής ιδεολογίας. Αυτό μοιάζει με την αποκατάσταση του ανθρώπου από μακροχρόνια και βαριά ασθένεια. Ύστερα από περισσότερες δεκαετίες αθεϊστικής και άθεης εξολόθρευσης του λαού μας, όταν όλες οι πνευματικές αξίες αμφισβητήθηκαν, όταν πολλές γενιές μεγάλωσαν χωρίς καμία θρησκευτική αγωγή, σήμερα είναι ο καιρός μιας βαθμιαίας, αυθόρμητης επιστροφής στον Θεό, στην Εκκλησία και στον ίδιο τον εαυτό μας.

Όταν πρόκειται για τον σερβικό λαό, εκεί δεν υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ εκείνου του μέρους που ζει στο Κόσσοβο και τα Μετόχια και εκείνων των Σέρβων οι οποίοι ζουν στα υπόλοιπα μέρη της Σερβίας, στο χώρο της πρώην Γιουγκοσλαβίας ή οπουδήποτε στον κόσμο.

Δυστυχώς, ακόμα μας «στολίζει» παντού η μη γνώση της πίστης μας και η ζωή όχι σύμφωνα με την πίστη. Παρ?όλα αυτά, πιστεύουμε στην λαϊκή αποκατάσταση από πνευματική άποψη, όσο και να είναι αυτή η διαδικασία μακροχρόνια και βασανιστική.

Στο να συνέρθει ο λαός μας από μέθη συμβάλλουν οι δυσχέρειες και τα δεινά των Σέρβων και των σερβικών ιερών στο Κόσσοβο και τα Μετόχια, τα οποία διαρκούν εδώ και δέκα χρόνια, και τα οποία έχουν πάρει φοβερές διαστάσεις. Αυτό είναι ο πόνος και η φροντίδα της καθημερινότητάς Μας.

Συχνά ακούμε την ερώτηση: Εμείς σαν λαός τι πρέπει να κάνουμε όταν πρόκειται για το Κόσσοβο και τα Μετόχια;

Για Μας αυτό είναι δύσκολη ερώτηση.

Όμως, τώρα ενώπιον των Χριστουγέννων, θεωρούμε ότι αυτό που χρειάζεται το περισσότερο είναι, τόσο οι εκπρόσωποι της εξουσίας, όσο και όλος ο λαός στο σύνολο, να επιστραφούμε στον Θεό και στον εαυτό μας, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τον λαό και το κράτος ως σύνολο, να πάψουν οι αμοιβαίοι διχασμοί και εξολοθρεύσεις, να θεραπευτεί το πνεύμα και η ηθική μέσα μας.

Με μια λέξη, όπως μιλούσε ο άγιος Επίσκοπος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς), να ανανεωθούμε βιολογικά, να πολλαπλασιαστούμε, να συμφωνηθούμε και να θεοποιηθούμε.

Τότε θα βρεθεί η λύση για όλα τα ζητήματα κι προβλήματά μας, καθώς και για το πρόβλημα του Κοσσόβου και των Μετόχιων.

Ταυτόχρονα, άσχετα από τη μονομερή, παράνομη και άνομη διακήρυξη ανεξαρτησίας του Κοσσόβου από την πλευρά των Αλβανών και τη διεθνή στάση ως προς το ζήτημα αυτό, είμαστε υποχρεωμένοι να τρέφουμε και αναπτύσσουμε την συνείδηση του λαού μας σχετικά με το τι είναι το Κόσσοβο και τα Μετόχια για μας, από τα νηπιαγωγεία μέχρι τα Πανεπιστήμια και τα γεροκομεία.

Πρέπει μια φορά να καταλάβουμε ότι αυτό είναι το πιο άγιο και το πιο σημαντικό μέρος της πατρίδας μας, ότι είναι το λίκνο της πνευματικότητάς μας, του πολιτισμού μας και της κρατικότητάς μας.

Ότι το Κόσσοβο για τη Σερβία και το σερβικό λαό είναι αυτό που η καρδιά είναι στον άνθρωπο.

Όταν βγαλθεί η καρδιά, ο άνθρωπος δεν υπάρχει πια. Εάν, να μην δώσει ο Θεός, χάσουμε το Κόσσοβο, αναγνωρίσουμε και αποδεχτούμε τον χωρισμό του από τη Σερβία, η Σερβία δεν θα υπήρχε πια, ούτε εμείς οι Σέρβοι σαν έθνος.

Το Κόσσοβο είναι αναπαλλοτρίωτη ταυτότητά μας, το δελτίο ταυτότητάς μάς, άνευ του οποίου δεν θα ήμασταν αναγνωρίσιμοι. Για τον λόγο αυτό αναμένουμε να συνεχιστεί η διαδικασία πνευματικής ανανέωσης, η εξουσία αυτή να κάνει εκείνο που δεν πέτυχε η προηγούμενη, και αυτό είναι να δημιουργήσει και καθορίσει ξεκάθαρα το κρατικό και εθνικό συμφέρον όταν πρόκειται για το Κόσσοβο και τα Μετόχια, να προσεγγίσει στην επίλυση του ζητήματος αυτού ενιαία, κρατικά και υπεύθυνα, και όχι κομματικά και εγωιστικά, όπως, δυστυχώς, μέχρι τώρα πιο συχνά έχει γίνει.

Από τη διεθνή κοινότητα αναμένουμε πιο συνεπή συνηγορία για την εκτέλεση της Απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφάλειας των ΗΕ και μια αμερόληπτη σχέση προς όλους τους κάτοικους του Κοσσόβου και των Μετόχιων, ειδικά όταν πρόκειται για την επιστροφή των διωχθέντων ατόμων και την τήρηση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Με τέτοιες σκέψεις και ευλαβείς ευχές, όλους τους αδελφούς και αδελφές, όλα τα πιστά τεκνά της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όλους τους αναγνώστες και όλους τους ορθόδοξους χριστιανούς χαιρετάμε με τον παραδοσιακό χαιρετισμό ειρήνης και χαράς

ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ!

ΑΛΗΘΩΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ!

ΕΥΤΥΧΥΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ

ΕΤΟΣ 2009!

τα Χριστούγεννα του 2008

+Μητροπολίτης ΑΡΤΕΜΙΟΣ